หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[taroo]

สนุกดีคับ มาต่ออีกนะคับ

[watcharet]

มาให้กำลังใจคับๆ

[SuperMai]

น้ำโดนเด็กหลอกจนได้ เหอะๆ

[♫~Eristneth~♪]

อ่านไปก็เสียววูบไป กลัวเอสจะเปิดประตูเข้ามา 

[Rouk_Uknow]

อ่านไปก็ลุ้นไป
รีบมาต่อเร็วๆนะครับ

[yowyow]

กร น่าสงสารจัง ไปอยู่กะพี่ก๊อบเถอะ 555555

[tsktonight]

ตอนที่30 รักแรก...มันแยกยาก(หลัง)





..........................เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

รถหรูที่ขับด้วยความเร็วสูงแล่นเลี้ยวแฉลบเข้ามาจอดปาดหน้ารถของกร!


ดาราหน้าใสจำต้องเหยียบเบรกหยุดรถของตัวกะทันหันอย่างหัวเสีย
เสียงเบรกรถทั้งสองคันดังก้องไปทั่วบริเวณลานจอดรถใต้คอนโดหรู
ดีที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ไม่เช่นนั้นคงมีคนตกใจคิดว่ารถจะชนกันเป็นแน่


แต่แถวนั้นก็ยังมีรปภ.วิ่งมาชะเง้อชะแง้คอมอง พอเห็นเจ้าของรถทั้งสองคัน
เลื่อนกระจกลงโบกมือ  จึงค่อยยิ้มพยักหน้าให้ก่อนวิ่งกลับไปนั่งเฝ้าประจำจุด
เพราะเขารู้มาว่า พวกคนดังที่เป็นเจ้าของรถสวยๆทั้งสองคันนี้  เป็นเพื่อนกัน....


 กรกำพวงมาลัยรถแน่น เหมือนตัวเขาจะเกร็งจัดจนสั่น... ไม่ใช่ด้วยความตกใจ
หรือกลัวอะไรกับเรื่องเมื่อครู่  แต่เป็นด้วยความโกรธ!.....

เขาไม่ได้โกรธที่โดนปาดหน้ารถ แต่เขากำลังโกรธที่โดนปาดหน้าเรื่อง...ความรัก


 เจ้าของรถรูปหล่อทั้งสอง รีบเปิดประตูก้าวลงมา ถอดแว่นตากันแดดสีดำออกแถบจะ
พร้อมๆกัน ต่างคนต่างจ้องมองหน้าอีกฝ่ายเขม็ง ต่างคนต่างมีคำถามมากมายอยู่ในหัว
และทั้งคู่ต่างก็กำลังตกอยู่ในอารมณ์ที่ร้อนรุ่มไม่หาย


ผลัก!!!

เจ้าเด็กรุ่นน้องเลือดร้อนกว่า พุ่งหมัดเข้าชกใส่หน้าดารารุ่นพี่ที่แย่งหัวใจของเขาไป
อย่างไม่ให้ทันตั้งตัวได้   “อุ๊ก! อ่ะโอ๊ย~~~|||||||||||*|| อะไรกันวะ!?  ฮึ่มม!!! แก!
ไอ้~~~~~ กร!! แกมาชกพี่ทำไมเนี่ย!? ”  เอสเซไปพิงกับประตูรถตัวเอง
คลำหน้าที่ใช้ทำมาหากิน แย่แล้ว พรุ่งนี้คงช้ำมากแน่ ||||||||||||| เวรเอ๊ย!

ทั้งที่ควรจะเป็นเขาไม่ใช่หรือ ที่อยากจะชกหน้ามันสักทีให้หายแค้น หายหึง
แล้วไอ้เด็กบ้านี่มันมาชกเขาทำไมกันวะเนี่ย~~~!? หรือมันจะอ่านใจเขาออก
เลยชิงลงมือซะก่อน ……… |||||||||||||||  เขาไม่เข้าใจเลย!?  ?  ?  ?



“ไอ้กร! มึงต่อยเอสทำไมน่ะ!?”

เสียงหวานตะโกนถามด้วยความตกใจมาแต่ไกล แล้วรีบวิ่งเข้ามาหาชายหนุ่มทั้งสอง
ที่ยังตกตะลึงกันไปมาไม่หาย  คนหนึ่งตกใจที่โดนชก แต่อีกคนต้องตกใจมากกว่า
ไม่คิดว่าคนน่ารักจะมาเห็นตอนที่เขากำลังทำเรื่องแย่ๆอย่างนี้!

ทำไมพี่น้ำถึงมาอยู่ตรงนี้ได้!


เป็นเพราะทันทีที่ได้เห็นหน้าเอส  คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าอกหักทั้งที่ยังไม่เคยได้บอกรัก
ก็รู้สึกทนไม่ไหวกับความเสียใจที่เขาต้องได้รับอยู่เพียงคนเดียว... มันระงับอารมณ์
ไม่อยู่จริงๆ    เขาแพ้..   ...แพ้ทั้งที่ยังไม่เคยได้เริ่มแข่งอะไรเลย....   

พี่เอสไม่ยอมบอกเขาสักคำ!.....     ว่าเป็นแฟนกับพี่น้ำ! 

เขาคิดมาตลอดว่าคนอย่างพี่เอสไม่มีวันชอบผู้ชายด้วยกันได้   

รุ่นพี่ที่เขายกย่อง อยากเอาเยี่ยงอย่าง.... เป็นลูกผู้ชายแบบที่เขานับถือมาตลอด...


เขามันบ้าไปเอง! ลืมคิดไปได้ยังไง ขนาดตัวเองที่ไม่เคยคิดชอบผู้ชายด้วยกันมาก่อน
ยังต้องมาตกหลุมรักพี่น้ำ... แล้วกับพี่เอสที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่น้ำทุกวัน
ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้!  แต่เรื่องที่ทำเขารู้สึกแย่ยิ่งกว่า......คือเรื่องที่ตลอดมา

เขาไม่เคยได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจ ... กลัวเขาจะปากโป้งบอกใครหรือไง!

เห็นเขาเป็นคนแบบนั้น! ไม่เคยมีใครคิดว่าเขาเป็น เพื่อน! จริงๆเลยใช่มั้ย!!


ปล่อยให้เขาต้องหลงรักคนที่รักไม่ได้แบบนี้มาตลอด...... มารู้ทีหลังแบบนี้มัน......

..... เจ็บ........


มันเสียใจ.....    ...........


ผลัก!!!

ฤทธิ์จากกำปั้นหนักๆที่กระแทกถูกปากอย่างแรง ทำให้คราวนี้ดาราหน้าใสต้อง
เป็นฝ่ายเซถอยหลังแทบล้มไม่เป็นท่า คว้าจับประตูรถตัวเองไว้ เพื่อช่วยพยุงตัวบ้าง
ก่อนจะคลำปากที่มีเลือดไหลซึมด้วยอาการมึนงง ..

“...พี่น้ำ.........”  มองหน้าคนต่อยปากเขาด้วยสายตาตัดพ้อ....


คนน่ารักกำหมัดแน่นยืนขวางหน้าเอสไว้ พูดกับหนุ่มรุ่นน้องอย่างโมโห

“มึงต่อยเอสทำไม!? ไอ้ห่ามีเรื่องอะไรทำไมถึงไม่คุยกันดีๆ! ทำไมต้องลงไม้ลงมือ
กันด้วยวะ! ถ้าหน้าพี่เขาแหกไปจะทำไง ต้องใช้หน้าทำมาหากินก็รู้ๆอยู่!” ว่ากรเสร็จ
ก็รีบหันไปคลำโหนกแก้มของแฟนหนุ่มที่ยังยืนเหวอ ด้วยความเป็นห่วง...


เอสนั้นยังอึ้งไม่หาย อยู่ๆน้ำก็โผล่มาต่อยหน้ากรคืนให้เขาเฉยเลย...

(ว่าคนอื่นเขาไม่ยอมคุยดีๆ แต่ตัวเองมาถึงก็ต่อยปากเขาก่อนเลยเนี่ยนะน้ำ...
แฟนโผ๊มมมครับ!แฟนผมเอง!...||||||||||)

คนหน้าหล่อชักเริ่มงง ต้องเป็นเขาไม่ใช่หรือที่สมควรจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ....
แย่แล้ว! คนน่ารักของเขามีข้อเสียที่แก้ไม่หาย ก็ไอ้ตอนโมโหนี่แหละ ชื่อน้ำแท้ๆ
แต่พอโกรธแล้วกลับใจร้อนยิ่งกว่าไฟ ใครพูดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมฟังเสียด้วย!

คิดได้ก็รีบจับมือคนที่กำลังหันไปจ้องหน้ากรอย่างเอาเรื่อง
แล้วพูด  “ ผมไม่เป็นไรน้ำ ผมไม่เป็นไรครับ! คุณใจเย็นๆก่อนนะ!
ผมไม่เจ็บเลย!55||||||||||||”  เจ็บกว่าเขาคงเป็นเจ้ากร เพราะหมัดน้ำน่ะหนักกว่าเยอะ...


“มึงเป็นบ้าอะไรห๊า!?ไอ้กร!?” 

น้ำก้าวเดินไปตะคอกถามใส่หน้ากร เด็กหนุ่มมองเขาแววตาไหวระริก
แล้วรีบหุนหันขึ้นรถตัวเอง กระแทกปิดประตูรถอย่างแรงจนคนเดินตามสะดุ้ง

คนน่ารักตบกระจกรถเรียก บอกให้ออกมาพูดกับเขาให้รู้เรื่องก็ไม่ยอมเปิด
จนเอสต้องจับตัว ดึงให้ออกมาห่างๆ เพราะรถเริ่มเร่งเครื่องแรงขึ้นเรื่อยๆ

ทันทีที่น้ำโดนดึงให้ถอยห่าง ดาราหน้าใสก็ถอยรถให้เบี่ยงหนีรถหรูอีกคันที่จอด
ขวางหน้าอยู่ แล้วเร่งเครื่องยนต์กระชากตัว ขับหนีภาพบาดตาบาดใจไปให้เร็วที่สุด...


น้ำยังมองไล่ตามหลังตะโกนด่ากรไม่หยุด ไม่รู้ว่าไอ้เด็กบ้ามันเป็นอะไรของมัน!
.....จะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไง อยู่ดีๆก็มาทำร้ายแฟนเขาแบบนี้ ถามเอสว่ามีเรื่องอะไรกัน

เอสบอกตามตรงว่าเขายังงงไม่หายที่โดนต่อย...


หนุ่มน่ารักกัดปากตัวเองอย่างหงุดหงิด ขัดใจ...... มันคาใจข้องใจไม่หาย
คิดจะโทรหาเจ้ากรที่สติแตกขึ้นมา ก็นึกได้ว่ามือถือของมันอยู่ที่เขา...

เจ้าเด็กบ้านั่นดันวางลืมทิ้งไว้ที่โซฟา เพราะคิดจะถ่ายรูปกันแล้วก็ดันเล่นอะไรบ้าๆ
รูปอะไรก็ยังไม่ได้ถ่าย อยู่ๆ พอนึกจะกลับก็กลับซะเฉย โทรศัพท์ก็ไม่เอาไป
เขาต้องวิ่งตามเอามาให้ คิดว่าน่าจะตามทัน .... แล้วก็ทันได้มาเห็นเรื่องเมื่อครู่เข้าพอดี


น้ำล้วงโทรศัพท์ของกรออกมาดู.... คิดจะตามมาแกล้งมันเสียหน่อย ว่าจะให้ทาย
ว่าเขาเอาอะไรมาให้..... แล้วไอ้เจ้าของมือถือเครื่องนี้

มันเป็นบ้าอะไรขึ้นมากันนะ...


............................

.............

.........


“โอ๊ย~~ซี๊ดดด~~น้ำครับเบาๆหน่อย |||||||||| มือหนักชะมัดเลย!”

“.........ฮึ่ย! อย่าบ่นได้มั้ย!///////*// ก็ผมเป็นผู้ชายนี่ จะให้มือเบาเหมือน
ผู้หญิงได้ไงเล่า! หรือจะทาเอง!?”  น้ำนั่งหันหน้าเข้าหาเอสที่โซฟา ในมือ
ถือหลอดยาแก้ฟกช้ำที่คว้าได้จากตู้เก็บยาในห้อง ใจก็ห่วงแต่ก็ไม่วายทำหน้ามุ่ยบ่น


“คร้าบบ คร้าบบบ ไม่บ่นก็ได้ ทาให้ผมหน่อยนะคร้าบบบ” 

อ้อนเอาหัวหนุนตักเสียเลย  หันหน้าด้านข้างที่โดนชกแบบไม่รู้สาเหตุขึ้น
ให้คนน่ารักของเขาช่วยทายาให้ 

“ดูซิเดี่ยวต้องเป็นรอยแหง พี่โอบด่าแน่! เตรียมตัวไว้เลยคุณ”


ทันทีที่ได้ยินชื่อพี่โอบก็นึกได้ ตายห่าล่ะ!!! เขาหนีงานมานี่หว่า!!!
คนหน้าหล่อกระเด้งตัว ลุกพรวดขึ้นมานั่งมองหน้าน้ำเลิ่กลั่ก


“ตายล่ะ! ผมต้องรีบกลับไปทำงานแล้ว! ลืมสนิทเลย!||||||||||||||”

“ห๊ะ!?.... นี่! อย่าบอกนะว่าคุณโดดงานมา!? เอส!”

“แหะ.... ผมรีบ ผมไปก่อนนะ!”

“เดี๋ยว! ไม่ต้องเลย! บอกผมมาก่อน ว่าทำไมคุณต้องรีบกลับมา
ให้เจ้ากรมันต่อยหน้าเยินแบบนี้ อยู่ดีๆมันจะต่อยคุณได้ยังไง มีอะไรใช่มั้ย!?” 

ดึงเสื้อด้านหลังเจ้าดาราหน้าซีดที่จ้องจะลุกหนีไว้ ให้กลับมานั่งที่เดิม

“โธ่น้ำ~~ ผมไม่รู้จริงๆ! บอกว่าผมรีบ! ผมรีบๆๆ ปล่อยซี่คุณ~”

“งั้นก็บอกผมมาก่อนเซ่~! อย่าหนีนะ!”

งานนี้น้ำเล่นเกาะหนึบ พอเอสพยายามจะแกะมือนุ่ม ที่ดึงเสื้อดึงกางเกงเขาออก
มือน้ำก็เปลี่ยนมาไล่จับ ไล่จิกหัวเขาจนหน้าหงาย  “โอ๊ย~~!!||||||||||| น้ำ!
มันเจ็บบบบ~~!! ปล่อยผม~~ ผมต้องรีบไปแล้ววววววว~”


เอสนั่งกุมหัวตัวเองอยู่กับพื้น น้ำไม่ยอมปล่อยมือจากผมของเขา พอเขาจะคลานหนี
น้ำก็ไล่ตะครุบตัวใช้แขนล็อคคอเขาเอาไว้ ก่อนขึ้นไปนั่งทับบนกลางหลัง
เพื่อใช้น้ำหนักตัวกดไว้ ไม่ให้เขาหนีได้

 “ฮึ่ม!! อย่าหนีนะเอส!//////*// บอกมาเดี๋ยวนี้คุณกลับมาทำไม!?”

“มะมะไม่! ไม่! อ่ะอ็อค!!|||||||||||~~ ไม่มี! ไม่มีอะไร๊~ ไม่มีจริงจริ๊งงง แค่กๆๆๆ!!!!”

“ฮึ่ย~! คิดจะหนีเหรอๆ! มีความลับกับผมเหรอ!? ไม่มีอะไรแล้วโดดงานมาเนี่ยนะ!”

“แฮกๆ~~ ปะปล่อย! น้ำปล่อยผมเถอะ!~ ผมต้อง! อ็อค! ไป! ทำง๊านนน!!!|||||||||||”


เจ้าหน้าหล่อคลานตะเกียกตะกาย ไปจนถึงประตูห้องได้อย่างลำบากลำบน
โดยมีน้ำยังเกาะติดอยู่ที่หลังของเขา คอยขัดขวางดึงหู กัดหัว แหย่จมูก แยงตา
ทำสารพัด รั้งไม่ให้ไป มีสภาพเหมือนพวกหมีโคอาล่าเกาะต้นไผ่ไม่มีผิด...

ดาราหนุ่มเหงื่อแตกพยายามยันตัวขึ้นจากพื้นห้อง แล้วเอื้อมมือสุดชีวิตไปจับลูกบิด
เปิดประตู ทันใดนั้น ฟันคมๆของคนที่นอนเกาะอยู่บนหลังก็งับใบหูซ้ายเขาเข้าให้!

“จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!|||||||||||||||||||||”

“ออกอาอ้า~~~~!!! ////////*// (บอกมานะ~~~~!!!)”



……………….  บานประตูห้องที่เปิดคาไว้ ค่อยๆเปิดกว้างออก... 

พวกคนที่เพิ่งมาถึงต้องยกมือกดกริ่งข้างประตูค้าง.. ยืนอ้าปากเหวออยู่หน้าประตู
ด้านนอก  ..ก้มมองทั้งสองคนที่นอนกอดรัดขี่หลังกันอยู่ด้านใน...

ตาค้าง!!!


น้ำกับเอสตกใจ เงยหน้าขึ้นมองนิกกี้และแบงค์ที่ยืนตาโต หน้าแดงชะงักค้างไปชั่วครู่
ก่อนที่สองหนุ่มผู้มาเยือนจะร้องลั่นเสียงหลง 

“เฮ้ยยย!!! พวกพี่ทำอะไรกันเนี่ย!!!////////*//” 


ก็ภาพที่เห็นมันฟ้องเสียจนเข้าใจเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้
หนุ่มตี๋ส่ายหน้า ปิดปากไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายเขาจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กลางวันแสกๆ!

หนุ่มน้อยร่างเล็กก็เอามือปิดปากสะดุ้งเฮือก กรอกตาไปมาอ้ำอึ้ง เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า
นี่!.... พี่น้ำอยู่ข้างบนจริงๆด้วย!!!|||||||||||


“พวกพี่จะทำอะไรกัน ทำไมไม่หัดล็อคห้องให้ดีๆเนี่ย!!//////*// ผมล่ะเชื่อเลยโธ่~!”
นิกกี้พูดว่าให้พลางทิ้งตัวลงคุกเข่าอย่างหมดแรง ส่ายหน้าระอาใจ...


เจ้าสองคนที่โดนเข้าใจผิด จึงต้องรีบแยกตัวออกห่างกันให้ไว
โบกไม้โบกมือส่ายหน้าแดงๆ ช่วยกันปฏิเสธเสียงหลง

 “มะมะมะไม่ใช่น้า~~!!!////////*//อย่าเข้าใจผิด! มันไม่ใช่อย่างน้านนนน”


“แล้ว............./////// ทำไมสภาพพวกพี่ถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะครับ..”

หนุ่มน้อยชี้มือถามถึงเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของทั้งสองคน แถมกระดุมเสื้อเอสยังหลุดลุ่ย
เห็นหน้าอกหน้าท้องไปถึงไหนๆ... แล้วยังไอ้อาการเหนื่อยหอบหน้าแดง เหงื่อแตก
ของทั้งคู่อีก.... ทำเอาคนโดนชี้ต้องร้อนรนรีบจัดผ้าจัดผม แก้ตัวกันใหญ่


“เฮ้ยยย!! //////*//ไม่ใช่นะ! ฟังนะที่เป็นอย่างนี้เพราะเอสมันจะหนี! พี่ก็เลย..”

“นี่พี่ไล่ปล้ำเขาเรอะ!!!”   เจ้านิกกี้อยากจะร้องไห้ เขาควรจะดีใจหรือเสียใจ
ที่พี่ชายสุดน่ารักของเขาก้าวหน้าไปถึงขั้นนี้แล้ว...


เอสถึงกับนอนหัวเราะงอหายอยู่ที่พื้นจนหน้าแดง ขณะที่น้ำนั่งหลับตาปี๋โวยวาย
ตะโกนใส่หน้าน้องด้วยความอาย “ไม่ใช่โว้ย~~~~~~~~~~~!!!////////*//”


................................................

............................

...............

*************


..................สุดท้าย.... คนหน้าหล่อก็ต้องยอมสารภาพจนได้ ว่าที่รีบโดดงาน
กลับมาบ้านเพราะ หึงเจ้ากร... และรู้เรื่องนี้มาจากนิกกี้... คนน่ารักจึงจัดการ
ตบกะโหลกน้องชายตัวดีไปตามระเบียบ เรื่องกรนั้นพอเคลียร์กันได้อยู่....
ทุกคนยอมเชื่อว่ากรก็แค่แวะมาเยี่ยมน้ำเท่านั้น...
( เพราะน้ำไม่เล่าเรื่องที่กรแกล้งจะจูบให้โง่....ไม่งั้นคงไม่จบแน่|||||||||||||)

แต่ก็ไม่มีใครตอบได้ว่า กรชกหน้าเอสทำไม...

ส่วนไอ้เรื่องที่พวกน้องชายเพิ่งได้มาเห็นเนี่ยสิ.... เจ้าหนุ่มหน้าตี๋กับแฟนท่าทางจะ
ไม่ยอมเชื่อง่ายๆว่า พวกพี่ชายไม่ได้ไล่ปล้ำกัน..........


หนุ่มน่ารักจึงตัดสินใจทิ้งให้นิกกี้กับแบงค์อยู่เฝ้าห้อง แล้วตามเอสออกไปทำงานด้วย
เพื่อหนีหน้าทั้งสองคนที่คอยทำสายตาล้อเลียนเขา......(แก้อาย555...)



.................. ระหว่างทางที่เอสรีบขับรถกลับไปทำงาน น้ำก็ได้รับโทรศัพท์
จากพี่โอบ ผู้จัดการส่วนตัวสาวตุ้ยนุ้ยของดาราหนุ่มโทรมาฟูมฟาย เพราะตามหา
เจ้าตัวดีไม่เจอ หลังเธอได้รับโทรศัพท์จากทีมงานว่า เอสหนีไปแล้ว...|||||||||*||... 


“เอ่อ.....แหะ....พี่โอบไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ตอนนี้เอสอยู่กับผม
กำลังพากลับไปทำงานแล้วครับพี่”  น้ำค่อยๆพูดไป ก็หันไปใช้สายตาดุเอสที่ทำเรื่อง

“มันอยู่กับน้องน้ำเหรอ!?  ดีจริง! เจอตัวซะที เอ๊ะไหนเมื่อเช้ามันบอกพี่ว่าน้องน้ำ
ไม่สบายไม่ใช่เหรอจ๊ะ? แล้วไปเจอมันที่ไหน ทำไมมาอยู่ด้วยกันได้?”

“ คือ..........พี่โอบคุยกับเขาเองแล้วกันนะครับ55|||||||||||||”  ว่าแล้วก็โยนให้อีกคนตอบ
น้ำยื่นโทรศัพท์ไปแนบหูให้เอสที่กำลังขับรถและพยายามเบี่ยงหน้าหนี||||||||||||



“ไอ้เอส! แกทำชั้นงามไส้อีกแล้วนะ! ไอ้บ้านี่ไม่มีคนตามคุมซักวัน
มันจะคลั่งตายใช่มั้ย!แกบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าไปก่อเรื่องที่ไหนมารึเปล่า!?”

“โธ่~~~ไม่มีอะไร ผมกลับบ้านนนนน!! พี่~~ ผมขับรถอยู่ ไว้ค่อยคุยกันน่า!”
คนหล่อทำเสียงรำคาญ พยายามเบี่ยงประเด็น

“นี่แกไม่ต้องมาตอแหลใส่ชั้น! อยู่ๆจะกลับบ้านไปหาสวรรค์วิมานอะไรยะ!
เขาโทรมาเช่งชั้นเป็นชุดๆ! ทุกคนเขาต้องรอแกอยู่คนเดียว เสียหายหมด!!”

“ก็ผม.................................................................หิวข้าว.. ไปกินข้าวที่บ้านมา”

“อีบ้า~~~~~~~~~~~~~~!!! อย่ามาปัญญาอ่อนใส่ช้านนนนนน!!!”


เสียงพี่โอบดังทะลุออกมานอกโทรศัพท์จนน้ำได้ยินชัดเจน
เอสสะดุ้งแก้วหูแทบเต้นระบำได้ ทำเอาน้ำขำก๊าก


“เอ่อ~  เออน่า~~~ ! ผมก็กำลังรีบกลับไปอยู่นี่ไงคร้าบบบบ|||||||||||||||”

“แค่น้องน้ำไม่ตามไปเฝ้าแกวันเดียวนี่ แผลงฤทธิ์ติสแตกหนีงานอีกแล้วนะ!
แถมยังทำองค์ลงใส่ทีมงานแล้วมาแหลกับชั้นแบบนี้อีก โอ๊ย~ปวดหัวกับ
พวกแกจริงจริ๊ง อยากจะบ้าตาย!!|||||||||||*||”

“อ้าวๆ พี่! อย่าเหมารวมสิครับ ผมผิดเองมาว่าน้ำเขาได้ยังไงล่ะ ด่าแค่ผมก็พอ!”
ดาราหนุ่มรีบเถียงแทนแฟนหนุ่มน่ารักของตน เรื่องอะไรมาว่าน้ำด้วย...


“ชั้นว่าน้องน้ำที่ไหนล่ะ! ชั้นด่าแกล้วนๆเลย!”

“ก็พี่พูดเมื่อกี้ว่า พวกแก”

“ฮึ!! ชั้นหมายถึงอีกตัวนึงโน่น!!! แสบนักนะพวกแก ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องไอ้พวกบ้า!
รู้มั้ยว่านอกจากแกแล้วไอ้เจ้ากร! มันก็หนีงาน! เบี้ยวงาน! ทางผู้ใหญ่เขาโทรมา
ด่าชั้นจนโลกหมุนไปหมดแล้ว~~|||||||||||||*|| ชั้นต้องรับมือกับพวกแกสองคน
พร้อมๆกันอย่างนี้ ชั้นเหนื่อยแค่ไหนคิดดูซิ!!สงสารชั้นบ้างม๊ายยยยยย~~!!!
ถามจริงๆเถอะพวกแกไม่ได้นัดกัน แบบว่าชวนกันหาทางทำให้ชีวิตชั้นล่มจม
อะไรงี้ ใช่มั้ย!!?อีพวกไม่มีหัวคิด!” 

ขณะที่พี่โอบด่าให้ฟังแบบจัดชุดใหญ่ เอสก็ต้องขมวดคิ้วนึกแปลกใจที่ได้รู้ว่า
เจ้ากรไม่ได้กลับไปทำงานของมัน.... ทั้งที่รีบขับรถออกไปถึงขนาดนั้น...
มันโกรธเขาเรื่องอะไรกันนะ...ถึงได้พาลแบบนี้?...?

คนหล่อล่ะสายตาจากทางถนนข้างหน้าสักนิด
เหล่มองหน้าน้ำที่คอยถือโทรศัพท์ให้เขาก่อนพูด

“เอ๊ะ..มันไม่ได้กลับไปทำงานหรอกเหรอพี่.. ผมเพิ่งเจอมันที่คอนโด
ก็เห็นรีบร้อนขับรถกลับไปนี่นา...มือถือมันอยู่กับน้ำน่ะพี่...”

น้ำมองหน้าเอส... รู้ว่าคนรักกำลังพูดถึงใคร พี่โอบคงบ่นที่ติดต่อกรไม่ได้
เขาทิ้งโทรศัพท์ของกรไว้ที่ห้อง... นิกกี้กับแบงค์ก็คงไม่รับแทนอยู่แล้ว


“นี่หมายความว่าพวกแกรวมหัวกันเบี้ยวงานจริงๆใช่มั้ย!!!?”

“บ้าน่าพี่! ไม่ใช่! มันแค่แวะไปหาน้ำ ส่วนตอนนี้มันไปไหนแล้วผมก็ไม่รู้”

“ชิ!ฮึ่ม~~ไอ้กรนะไอ้กร! แกทำไมไม่ยอมรับโทรศัพท์ชั้นนะไอ้เอส!
ไม่อย่างนั้นคงทันได้รู้ว่าเจ้ากรอยู่กับแกด้วยตอนนั้น ไม่ได้โกหกชั้นแน่นะ!?”

“โธ่~~พี่! ผมพูดจริงๆ ผมเคยโกหกพี่เหรอ!?”

“ตลอด!!! -*- ”

“..............ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า..||||||||||||||”  คนประวัติไม่ดีก็อย่างนี้แหละเอส....

ตอนที่พี่โอบโทรตามควานหาตัวเขา เขากำลังร้อนรุ่มกลุ้มใจแถมมีเรื่องกับเจ้ากรอยู่
ใครมันจะไปมีอารมณ์รับโทรศัพท์กันเล่า....


“เอ่อพี่โอบ แค่นี้ก่อนได้มั้ยพี่ผมถึงแล้วจะรีบเข้าไปทำงาน”

“เอ้อ!อย่าให้ชั้นรู้นะยะ!! ว่าแกเป็นบ้าเป็นบออะไรขึ้นมาอีก! ฮึ่ย~ชั้นต้องไป
ตามจิกไอ้บ้าอีกตัวนึงก่อน ทำตัวให้มันดีๆล่ะแก!”


คนหน้าหล่อเลิกพูดสายกับผู้จัดการสาวได้ ก็ถอนใจอย่างโล่งอก แต่คนน่ารักยังแซวว่า
มันไม่จบแค่นี้หรอก ใช้นิ้วจิ้มไปที่โหนกแก้มของเขา  “โดนแน่!”
 
เอสร้องเจ็บนะเบาๆ หน้ามุ่ยค้อนให้น้ำ หน้าเขาช้ำแบบนี้คงต้องเมคอัพนานโข
แถมเผลอๆจะเป็นข่าวเอา.... คงต้องคิดหาข้อแก้ตัวไว้..... บอกว่า เพราะรีบวิ่ง
ออกจากห้องเพื่อกลับมาถ่ายรายการ ไม่ทันระวัง.....จึงชนเหลี่ยมชั้นวางของ
ที่บ้านก็แล้วกัน...... แล้วถ้าเขาถูกถามว่ากลับบ้านไปทำไมล่ะ…
........................บอกไปแค่มีธุระสำคัญมากคงพอ (หึงเมีย...555) ไม่รู้จะแก้ตัวขึ้นมั้ยนะ

“หน้าผมยังแค่ช้ำ แต่ปากไอ้กร ป่านนี้ไม่บวมเจ่อไปถึงไหนแล้วเหรอ..”


น้ำนึกได้ขึ้นมา...... จริงสิ เขาเป็นคนต่อยเจ้ากรเสียเลือดกบปาก  แย่ล่ะ หรือว่า!
ที่มันไม่ยอมไปทำงาน เพราะได้แผลจากเขา! ||||||||||||||...
ก็มันดันมาต่อยแฟนเขาก่อนนี่นา... ถึงยังไงเขาก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันโกรธอะไร
เอสนักหนา ถามคนโดนต่อยก็บอกไม่รู้ๆอยู่ได้...


รถหรูเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าอาคารหลังใหญ่ทันสมัย มีห้องส่งที่ใช้ถ่ายทำ
รายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง ซึ่งดาราหน้าหล่อต้องมาทำหน้าที่เป็นพิธีกรรับเชิญ
ในเทปพิเศษให้.. แต่เพราะดาราหนุ่มหนีออกมาก่อนเวลาการถ่ายทำ
เพียงเล็กน้อย  ตอนนี้ทุกคนข้างในจึงกำลังรอเขาอยู่ ตามที่พี่โอบขอร้องและ
รับปากไว้ว่าจะลากพ่อตัวดีกลับมาให้เร็วที่สุด สำหรับเอสอาจรอดแล้วแต่สำหรับกร
อาจโดนฟ้องร้องค่าเสียหายที่เบี้ยวงานได้...

แม้จะยังนึกเคืองๆอยู่ แต่น้ำก็อดเป็นห่วงเจ้าเด็กรุ่นน้องไม่ได้เหมือนกัน...
เมื่อนึกถึงหนุ่มหน้าใสขึ้นมา น้ำก็นึกได้ว่าเขามีเรื่องต้องเคลียร์กับเอสอีกเรื่อง...


คนหน้าหล่อคว้าเสื้อคลุมได้ ก็รีบเปิดประตูจะลงจากรถ
แต่คนน่ารักรีบจับแขนเสื้อ ดึงเรียกไว้ก่อน เพื่อถามบางอย่าง

“เออเอส! คุณจะบอกเจ้ากรว่าเราคบกัน ทำไมถึงไม่เห็นมาปรึกษาผมก่อนเลย!?
ไหนเราเคยคุยกันว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครอีก..”

“หา!?.......................อะ..อะไรนะ?.... เมื่อกี้คุณว่าผมเนี่ยนะ! บอกเจ้ากร!?”

เอสรีบหันควับกลับมาหา น้ำขมวดคิ้วเหวอไปทันทีที่เขาทำหน้างงใส่...


“เฮ้ยก็!...ก็!...คุณ!..............เอ๋!!?”

เอสส่ายหน้ารัว ส่วนน้ำก็อึ้งไป..... ทั้งคู่นั่งมองหน้ากันอยู่ในรถ


“ เฮือก!! .. คุณ! คุณไม่ได้บอก!............”  คนน่ารักรู้ตัวว่าพลาดเข้าแล้ว!
ยกมือปิดปากตัวเอง ดวงตาคู่สวยเบิกโตด้วยความตกใจ
มองหน้าแฟนหนุ่มที่เหวอไม่แพ้กัน

....................................

.....................

.............****************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ห้าวันแล้วที่กรหายไป..........................

ไม่มีใครได้เห็นหน้าแม้สักคน และก็เป็นห้าวันแล้วที่น้ำไม่สบายใจเลย...
เพราะเขาคิดว่า รู้เหตุผลที่กรชกหน้าเอสแล้ว ... 


วันนั้นเจ้ากรไม่ได้แกล้ง........... แต่ตั้งใจจะจูบเขาจริงๆ.......



กรติดต่อไปหาผู้จัดการส่วนตัวสาวเพียงครั้งเดียว อ้างว่าเขาเครียด...อยากขอ
พักกะทันหันสักระยะหนึ่ง ... แต่ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหนและจะกลับมาเมื่อไหร่
เบอร์ที่กรใช้โทรกลับมา..... ก็ติดต่อไม่ได้อีก 

สอบถามทางบ้านของหนุ่มหน้าใสก็ไม่มีใครบอกได้ ว่าลูกชายคนเล็ก
ไปอยู่ที่ไหน เจ้าเด็กหนุ่มโทรบอกทางบ้านแค่ว่าจะไปอยู่กับเพื่อน...
แต่ไม่ว่าพี่โอบจะไปตามหาที่บ้านเพื่อนคนไหนของกร ก็ไม่เจอตัว...


งานนี้เล่นเอาพี่โอบวิ่งวุ่นจนหัวหมุน เพื่อระงับและผัดผ่อนงานทั้งหมดของกร
ที่รับไว้เป็นการชั่วคราว... เสียหายหลายแสนอยู่เหมือนกัน แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก
อยากจะนึกโกรธเจ้าเด็กบ้ามันเหลือเกิน แต่ความรู้สึกที่มีมากกว่าความโกรธ
ในตอนนี้ก็คือ ความเป็นห่วง....


ระหว่างนี้มีข่าวออกมาว่าเอสและกรเขม่นกันจนมีเรื่องชกต่อย เอสจึงใช้อำนาจ
บีบกรให้ออกจากละครซิทคอมของพี่ผึ้ง และแย่งงานของกรมาทำแทน....


เดือดร้อนพี่โอบและคนรอบตัวต้องออกมายืนยัน ช่วยกันแก้ข่าวให้
ว่าไม่เป็นความจริง รอยช้ำบนหน้าเอสเป็นเพราะความซุ่มซ่ามของเจ้าตัว
ส่วนกรแค่ป่วยและพักงานเพื่อรักษาตัวเท่านั้น.... 

เรื่องข่าวซุบซิบรายวันจึงค่อยๆเบาลง จนจางหายไปภายในเวลาไม่นานเท่าไหร่
เมื่อมีข่าวร้อนของดาราคนอื่นมาเสียบแทน...


ไม่ว่ายังไงคนน่ารักก็ยังคงเห็นกรเป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่ง...ไม่เปลี่ยน...
เขาเป็นห่วงกรไม่น้อยไปกว่าใครๆ...

ป่านนี้เจ้าเด็กบ้าที่ชอบเดินตามหลังเขาต้อยๆ แล้วเรียก

พี่น้ำ.... พี่น้ำครับ....  ทุกวี่วัน....


ไปอยู่ที่ไหนกันนะ...



**************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



.............................เวลาบ่ายแก่ ที่มหาวิทยาลัย....


แบงค์หัวเราะเฮฮาคุยกับเพื่อนๆกลุ่มเดียวกัน เมื่อเดินมาจนถึงที่รถของเขาจอดอยู่
ใกล้กับหน้าตึกคณะ... หนุ่มน้อยก็โบกมือบ๊ายบายให้เพื่อน  คนอื่นๆพากัน
โบกมือตอบแล้วเดินไปต่อ... หนุ่มร่างเล็กก้มมองนาฬิกาข้อมือตัวเองแล้วคลี่ยิ้ม....

อีกเดี๋ยว พี่นิกก็คงจะตามมา หลังเรียนเสร็จพวกเขานัดกันไว้แล้ว
จะไปกินไอศกรีมด้วยกัน/////// (พี่นิกเขาชอบกินไอติม กับพวกของเย็นๆครับ^^)


“แบงค์!”

เสียงสดใสที่เรียกชื่อเขาอย่างดีใจของผู้หญิงคนหนึ่ง
กลับทำให้คนโดนเรียกสะดุ้ง ใจเสียไม่เป็นท่า....

แบงค์กำลังจะเปิดประตูเข้าไปนั่งรอนิกกี้ในรถ ก็ต้องชะงักหันกลับไปมองต้นเสียง


......... “พี่แก้มบุ๋ม!”

หนุ่มน้อยตาโตตกใจ.... ไม่คิดว่าคนรักเก่าของนิกกี้จะเข้ามาทัก


“ นิกกี้ล่ะแบงค์... เห็นกลับด้วยกันทุกที  วันนี้ไม่กลับด้วยกันเหรอจ๊ะ?”

สาวหน้าสวยรีบเดินผละจากกลุ่มเพื่อนของเธอเพื่อตรงเข้ามาหา ชะเง้อชะแง้
มองหาแฟนเก่า ถามตาเป็นประกาย...


“เอ่อ........~~ เอ่อ~~... พี่นิก... พี่นิก.... ผม... ผมไม่รู้หรอกครับ!
 ผมกำลังจะกลับบ้านแล้ว!”  ..... กัดปากล่างอย่างเจ็บใจ.... ไม่อยากจะสบตาด้วย
ผู้หญิงคนนี้ชอบทำพี่นิกเสียใจ ไม่รู้คราวนี้ต้องการอะไรจะกลับมาหาทำไมอีกนะ!


“หึ.... ก็ดีแล้วล่ะที่ไม่อยู่ด้วยกัน เพราะพี่มีเรื่องอยากคุยกับแบงค์มากกว่า”

“เอ๋!?.... ผม!... ผมน่ะเหรอครับ!?” 


อะไรกัน! พี่แก้มบุ๋มไม่ได้ต้องการคุยกับพี่นิกหรอกเหรอ???  เรื่องอะไรกัน!?
แบงค์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างทำใจ.... รอฟังสิ่งที่สาวสวยรุ่นพี่จะพูด
ภาวนาให้หล่อนรีบคุยธุระให้เสร็จไวๆ เพราะกลัวคนรักหน้าตี๋จะมาพบเข้า


“แบงค์....  พี่รู้นะว่าแบงค์สนิทกับพี่นิกกี้เขามาก....แต่อย่าโกรธพี่ไปด้วยเลยนะจ๊ะ..”
แก้มบุ๋มเอื้อมไปจับมือหนุ่มรุ่นน้องขึ้นมาอย่างนุ่มนวล... ส่งยิ้มให้จนตาหวานเชื่อม

คนโดนจับมือถึงกับอึ้งไป.... ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร!!? |||||||||||*||






tsktonight….TBC.

*** ขอบคุณที่ยังตามมาอ่านกันนะคะ รู้สึกเหมือนเพื่อนเรายังอยู่55^^
วิได้กำลังใจจากคนอ่านมาตลอดค่ะ จึงมาต่อให้เรื่อยๆ เพราะรู้ว่ายังมีคนที่รออยู่

จะพยายามนะค่ะ!><


วันนี้ให้น้องน้ำตอบเม้นท์นะจ๊ะ

[tsktonight]

ตอนที่30 รักแรก...มันแยกยาก(หลัง)


วันนี้ให้น้องน้ำตอบเม้นท์นะจ๊ะ

น้ำ : สวัสดีครับ^^ ทุกคนคิดถึงผมมั้ย? ผมคิดถึงทุกคนครับ////


goosongta/กรรู้ความจริงก็ดีแล้วจะได้ตัดใจ เอสคงไม่เข้าใจน้ำผิดนะ
เสน่ห์ของเรื่องนี้คือความใส ไม่อยากอ่านดราม่านะคนแต่ง

--- ผมเห็นด้วยเรื่องกรครับ.... แต่ผมก็ไม่รู้มันจะยอมตัดใจหรือเปล่านะ...
เรื่องเอสนี่ไม่ต้องห่วงไปหรอกครับ... ให้รู้ซะมั่งซี่ นี่ใครครับ! (ตบอกตัวเองแล้วยักคิ้ว..)
ส่วนเรื่องดราม่าน่ะ.................... เอ๊ะ? มันคืออะไรครับผมไม่รู้จักคนชื่อนี้นะ5555(แกล้งโง่+อึนๆมึนๆ)
ขอโทษครับเรื่องนี้ไม่มีน้ำยาย เอ๊ย! น้ำตา....(แค่ชีวิตคนแต่งก็ดราม่าพอแล้ว55)


หมูกระต่าย/ไอ้พี่เอสแกขับรถหรือแกเดินมาห๊ะ ถ้าจะช้าขนาดนี้ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ

--- ไม่รู้มันจะกลับมาทำม๊ายยยยยยยย ให้โดนต่อยอ่ะ555!!!


p_phai/

--- อย่าเพิ่งถอนใจสิครับ เดี๋ยวโลกมันร้อนขึ้นอีกน้า~~~~~ ^^


PoMArmKuB/น่ารักมากมายจริงๆ คู่นี้ขอให้รักกันไปนานๆๆนะ

--- แหม... //////  ขอบคุณครับ ลองมันไม่รักผมสิ! (น่าดู!)


watcharet/ไม่เป็นไรคับ รอได้ แต่อย่าขาดหายไปนานเป็นพอ อิอิ ^^ มาให้กำลังใจคับๆ

--- ได้กำลังใจดีอย่างนี้คนแต่งเขาฮึดตายเลย เฮ้ย! แต่อย่าเพิ่งตายนะ แต่งให้จบก่อน!
(เสียงคนแต่งตะโกนมาว่า ชั้นไม่มีวันตายยะ!!!55555)


muiko/อ้าว กลายเป็นน้ำ ที่เป็นคนบอกให้กรรุ้ซะงั้น โดนเด็กหลอกเลยน้ำ
อิอิเอส แกคงไม่ต้องทำไรเเล้วมั้ง น้ำจัดการโดยไม่รุ้ตัวไปและ
สงสารเเบงค์หง่ะ ต้องทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่น้า เเก้มบุ๋มก็จะกลับมาทวงนิกกี้คืนอีก

---  น่าตบกะโหลกไอ้เด็กบ้ามันให้ร้าวไปเลยเนาะ! ไอ้โรคจิตบ้ามันก็หึงไม่เข้าท่า//////*//
สำหรับเรื่องไอ้เบ๊.......... ผมมีความเชื่อว่าตบมือข้างเดียว มันไม่มีวันดังครับ...


taroo/สนุกดีคับ มาต่ออีกนะคับ

---- พวกเราไม่ยอมหายไปไหนแน่นอนอ่ะครับ^^  เขามาต่อให้เรื่อยแหละครับ
รออ่านเรื่องของผมอย่าเพิ่งหนีกันไปไหนก็พอนะครับ


SuperMai/น้ำโดนเด็กหลอกจนได้ เหอะๆ

--- ถึงผมจะโง่ก็น่ารักอ่ะ!..............555 ด่าและชมตัวเองไปในตัว ผมคนบ้าครับอย่าถือสา55


a-love_yaoi/อ่านไปก็เสียววูบไป กลัวเอสจะเปิดประตูเข้ามา

---  …||||||||||||   ...นั่นดิ...... ผมไม่ทันคิดถึงเลย ถ้าเป็นงั้นจริงเจ้าหน้าหล่อของผมต้องแปลงร่างได้แน่ๆเลยครับ


Rouk_Uknow/อ่านไปก็ลุ้นไป รีบมาต่อเร็วๆนะครับ

--- มาต่อแล้วคร้าบบบบบบบบ  มาลุ้นกันต่อได้เล้ยยย55


ก่อนผมนอนก็ขอให้ทุกคนที่รักผม และที่ผมรัก นอนหลับ.....ฝันดี^^

[watcharet]

อั๊ยย่ะ!!!! จะเกิดไรขึ้นเนี่ยๆๆ

[muiko]

แอบสงสารกรเหมือนกันนะเนี่ย 
รุ้ว่ารักคนที่รักไม่ได้เเล้ว ยังโดนน้ำต่อยเพราะไปต่อยเอสอีก
(เอ๊ะ หรือควรโดนเเล้ว )

เเต่ก็ขอให้กรทำใจได้เร็วๆๆๆน้า
เเล้วแก้มบุ๋มจะคุยอะไรกะเเบงค์เนี่ย
รอลุ้นๆๆๆๆๆๆ

[หมูกระต่าย]

พี่กร อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะพี่ ลูกผู้อย่าหนีปัญหาดิพี่

[MoMoRin]

Korn na songsaan nis nid nor,,hu hu hu.. baeb nii kon kien naa ja haa fan hai nong kaw sak kon na kha..ha ha ha

[sam3sam]

ชื่อเล่นคือ "น้ำ" ชื่อจริงๆคือ "น้ำเดือด" หรือเปล่าจ๊ะ
หวั่นใจทางฝั่งแบงค์กับนิกกี้จริงๆเลย

[PoMArmKuB]

น้ำอย่าเครียดไปเลยคนอกหักก็แบบนี้หล่ะคับ ส่วนแบงค์ถ้าพี่นิกกี้เค้ารักแบงค์จริงก็ลองใจดูสิคับง่ายดี

[goosongta]

กรไม่เป็นผู้ใหญ่เลยเนอะแยกเรื่องงานกะเรื่องส่วนตัวไม่ออก
ชอบน้ำที่สุดเลยเป็นนายเอกที่ฮาได้ใจมากกกกกกกก

[S_za]

น่าสงสารน้องกรจังเลยไอ้อาการแอบรักแอบชอบเนี้ยมันมีกันทุกคนนะคะแล้วแต่ว่าใครจะโชคดีที่ได้รับรักตอบมาก็เท่านั้น
(อยากคุยกะน้องกร)ตอนนี้รีบทำใจให้กลับมาเหมือนเดิมนะแล้วเริ่มต้นใหม่ดีกว่า(ไม่ช่ายว่าแอบไปจ๊ะเอ๋กะเทพพิชัยตอนหลบไปทำแผลใจนะ)ส่วนน้องเบนซ์หนักใจแทนเนาะไม่รู้ว่ายายแก้มบุ๋มจะกลับมาอีกทำไมตัวเองเป็นฝ่ายไปเองนิสัยแล้วจะกลับมาหาคนเก่าอีก
ปล.หายไปหลงละเริงกะปีใหม่ซะนานกลับมาเอาซะยาวเลยอิอิ(เวิ่นเว้อ)

[silverphoenix]

อ่านไปอ่านมา  สงสารกรอ่ะ  ฮือๆๆ

แบ็งค์เองก็น่าเป็นห่วงนะ  ยัยพี่แก้มบุ๋มไม่รู้จะมาไม้ไหน

นิคกี้ก็เหลือเกิน  อะไรจะติดพี่ได้ขนาดนั้น  555

[yowyow]

รอตอนต่อไปจ้าาา

[aabb]

ติดตามมานนานแล้ว แล้วก้อจะตามต่อไปคับ หนุกดีคับ อิอิ

[watcharet]

รออยู่นะครับๆ เปนกำลังใจให้คับ

[tsktonight]

ตอนที่31 ไอศกรีม ครีมเค้กและโดนัท (แรก)


หนุ่มน้อยร่างเล็กยืนเหงื่อซึม ขมวดคิ้วมองหน้าแฟนเก่าของคนรักอย่างระแวง...


“แบงค์จ๋า........ พรุ่งนี้ก็วันเกิดนิกกี้แล้ว ช่วยพี่หน่อยนะ ช่วยเอานี่... ไปให้พี่นิก
เขาทีนะจ๊ะ แล้วบอกว่าพี่แก้มบุ๋มฝากมาให้...(ยิ้มหวาน)” 

รุ่นพี่สาวคนสวยเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวาน แล้วล้วงเอากล่องของขวัญกล่องเล็กๆ
สีแดงทับทิมดูน่ารัก ออกมาจากกระเป๋าสะพาย จัดแจงยัดเยียดใส่มือหนุ่มรุ่นน้อง
พร้อมพูดขอบคุณเสียดิบดี เหมือนแกมบังคับให้ตกลงช่วยเธอไปในตัว  ช่วยไม่ได้
ในเมื่อนิกกี้ไม่ยอมคุยกับเธอ แถมเพื่อนคนอื่นๆของเขาก็มักจะแสดงท่าที ไม่ค่อยชอบ
หน้าเธอเท่าไหร่นัก  เจ้าน้องรหัสของเขานี่แหละ จึงเหมาะที่สุด....


แบงค์ก็ได้แต่เงอะงะ...อึกอัก... ทำหน้าไม่ถูก พูดอะไรไม่ออกอ้ำอึ้งอยู่นาน
แก้มบุ๋มจึงทึกทักเอาเองว่าอีกฝ่ายไม่ปฏิเสธเธอแน่แล้ว “ บอกพี่นิกโทรหาพี่ด้วยล่ะ”
กระหยิ่มยิ้มดีใจขณะที่เดินกลับไปหาเพื่อนๆ สาวสวยหัวเราะร่วนกับพวกเพื่อนในกลุ่ม

แผนง้อคราวนี้ คนรักเก่าของเธอต้องยอมใจอ่อนให้บ้างไม่มากก็น้อยล่ะน่า!...
อย่างนิกกี้น่ะหรือ...........ขี้คร้านจะดีใจจนเนื้อเต้น ที่เธอจำวันเกิดเขาได้ไม่เคยลืม
หรือหากว่ายังงอน.... ไม่ว่าอย่างไรเสีย เธอก็มั่นใจว่าเขาต้องโทรมาหาแน่
ขอแค่ยอมคุยด้วย............... หลังจากนั้นมันก็ไม่ยากสำหรับเธอแล้ว...

ถึงตอนนี้เธอจะยังเข้าหน้าแฟนเก่าไม่ติด แต่ก็รู้มาว่า... เขายังไม่มีใคร
แสดงว่าเขาคงยังลืมเธอไม่ได้    แหม........ หึ... มันก็เหมือนทุกทีนั่นแหละ
อีกไม่นานหรอก นิกกี้ต้องกลับมาหาเธอแน่นอน!...


...................................

...............


แบงค์..................กำของขวัญกล่องเล็กในมือแน่น...
ยืนมองแก้มบุ๋มเดินไปจนลับสายตา ... แล้วจึงก้มดูของขวัญวันเกิดจากแฟนเก่าของ
คนรักอย่างแสลงใจ...     ยิ่งมอง เขาก็ยิ่งฉุน!....


อะไรกันเนี่ย! ทำไม!ทำไมเขาจะต้องเป็นคนส่งไอ้นี่! ให้แฟนเขาด้วย!!
ผู้หญิงคนนั้นกลับมาวอแวกับพี่นิกอีกจริงๆ!!!|||||||||||*||
บ้าที่สุด! เรื่องอะไรที่เขาจะเอาไปให้! ให้โง่!

มองซ้ายมองขวา หาบางอย่างด้วยอาการร้อนใจจนหมุนไปรอบตัว ....แล้วก็เห็น
สิ่งที่กำลังหา วางอยู่ตรงใต้ร่มไม้ริมฟุตบาทไม่ใกล้ไม่ไกลนัก... หนุ่มร่างเล็กรีบสาวเท้า
ตรงดิ่งไปยังเป้าหมาย.............. ถังขยะใบใสขนาดกลางวางเด่นอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว....

มือเล็กกำของขวัญจากศัตรูหัวใจจนเกร็งจัด กัดฟันแน่น กัดปากตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์
สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำมันน่าโมโหเสียจน เขาอยากจะตามไปตะโกนใส่หน้าให้รู้กันไป
ว่ารุ่นพี่หน้าตี๋ไม่มีวันกลับไปหาเจ้าหล่อนอีกต่อไปแล้ว!

เพราะผู้ชายคนนั้นเป็นของเขาต่างหาก! ......................


..ก่อนนี้เคยได้แต่แอบเฝ้ามองพี่นิกกับแฟนอยู่ด้วยกัน.....  ถึงผู้หญิงคนนั้นจะดู
เหมาะสมกับพี่นิกมากกว่าเขาสักเพียงไหน แต่  ..... เขารักพี่นิก... ยังไงๆเขาก็รัก
รู้ตัวดีเวลาทุกคนมองมาที่พวกเขา ใครๆคงเห็นเป็นเหมือนเพื่อนกันหรือน้องชาย...

แต่เขาไม่สนใจหรอกว่าใครจะคิดยังไง อยากจะบอกให้ทุกคนรู้ใจจะขาด...
โดยเฉพาะกับผู้หญิงคนนั้น! ..... 



.............  แต่........  ก็ทำไม่ได้...


จะให้ใครรู้ไม่ได้...  กลัวความสัมพันธ์ที่มีต้องสั่นคลอนไปยิ่งกว่านี้...
เขาไม่อยากเป็นคนสร้างปัญหาให้คนรัก ไม่อยากให้พี่นิกถูกมองด้วยสายตา
รังเกียจจากเพื่อนๆ...........  เขาจะต้องอดทน!...

แค่ชอบผู้ชายด้วยกัน ไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นคนไม่ดีนี่นา... 
ทำไมเขาจะไม่มีสิทธิ์รัก ทำไมพวกเขาจะรักกันไม่ได้!...


หนุ่มน้อยพยายามข่มใจ..........ไม่ให้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ เพราะอีกเดี๋ยว
พี่นิกกี้ก็คงจะมาแล้ว     น้ำตา.. ก็อย่าเพิ่งไหลนักเลยนะ...  กลั้นไว้ก่อนเถอะ
ได้แต่บอกตัวเองว่าเขาก็เป็นลูกผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน... 
(พี่น้ำสอนไว้...ก็ผมมันขี้แยนี่ฮือ~.. T T )


รีบ.........ต้องรีบกำจัดเจ้าสิ่งนี้เสียก่อนดีกว่า!
แบงค์ตัดสินใจทิ้งกล่องของขวัญในมือใส่ถังขยะตรงหน้าอย่างไม่ใยดี...

เขาถอนใจอย่างโล่งอก ปนกระดากใจ.....  สิ่งที่เขากำลังทำอยู่..
มันคงเหมือนคนขี้ขลาด  ยังไงๆก็ทำตัวกล้าหาญไปพูดกับพี่นิกตรงๆไม่ได้เสียที
กลัว................... จะไม่ใช่เขาที่ถูกเลือก!  ต้องไม่ให้รู้!  เขาจะไม่ยอมให้คนของเขา
กลับไปติดต่อกับคนรักเก่าอีกแน่!.......


มัวแต่ถอนใจไปมา พอหมุนตัวคิดจะกลับไปที่รถหนุ่มน้อยก็ต้องสะดุ้งเฮือก!!!
เมื่อเจอใครคนหนึ่งยืนกอดอกขมวดคิ้ว จ้องหน้าเขาอยู่ เหมือนรอให้เขาหันมาเจอ



“พะพะพะพี่หนูแนน!||||||||||||”

“................. แบงค์... พี่เห็นตลอดนะ... แบงค์ทำอย่างนี้ทำไม...”


แย่แล้ว! นี่พี่หนูแนนมาเห็นเข้าพอดี เขาจะแก้ตัวว่ายังไงล่ะทีนี้!
หนุ่มน้อยหน้าซีด เอ่ออ่า คิดหาคำตอบใจเต้นรัวด้วยความกลัว และกังวล
ไม่อยากให้พี่นิกมารู้เรื่องนี้เลย พี่หนูแนนต้องบอกพี่นิกแน่!!


“ผม! ผม! พะพี่หนูแนนครับ! พี่หนูแนนอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่นิกนะครับ!”

“................. แบงค์เกลียดยัยแก้มบุ๋มเหรอ?..”  สาวรุ่นพี่ยังจ้องหน้าหนุ่มรุ่นน้อง
อย่างไม่หยุดสงสัยในการกระทำของอีกฝ่าย


แบงค์จำใจต้องตอบตามตรง เขาไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร “..............ครับ...ผมไม่ชอบ”

“เหมือนพี่เลย! ดีแล้วทิ้งไปน่ะดีแล้ว! นิสัยเสียน่ารังเกียจที่สุดคนอะไร ร้ายจริงๆ
เลว!ทิ้งไอ้นิกไปยังไม่พอ คิดจะมาอ่อยเหยื่อให้แบงค์อีก! นี่ยัยนั่นคงนึกสนุก
คิดว่าตัวเองสวยซะเต็มประดา!อยากจะหว่านเสน่ห์ทำให้พวกนายทะเลาะกันล่ะสิ!
ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันดี อีหน้าด้าน! ไร้ยางอาย!พื้นถนนยังอ่อนกว่าหน้ามัน!
 อีนัง!xxxoooxoxox ~~..”  ด่าร่ายยาวไม่หยุดอย่างโมโหหัวเสีย หนูแนนฟึดฟัด
ใช้หนังสือเรียนที่ถือมา ตีกับต้นไม้ข้างๆด้วยความเจ็บใจเพราะแค้นแทนเพื่อน


แบงค์ยืนเอ๋อไปเล็กน้อย..... แล้วค่อยยิ้มออกได้ แอบหัวเราะ... คงเพราะอยู่ไกล
พี่หนูแนนจึงไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดกัน แล้วเข้าใจผิดไปเองว่าพี่แก้มบุ๋มเอาของขวัญ
มาให้เขา...  ก็เล่นส่งตาหวานเสียจนเขาขนลุกได้ขนาดนั้น แถมยังมาจับมือเขาอีก
ใครมาเห็นก็คงคิดไม่ต่างจากพี่หนูแนนเท่าไหร่แน่ ...55|||||||||||

“ เอ่อ...ครับ! ครับพี่หนูแนน! เพราะฉะนั้นพี่หนูแนนห้ามบอกพี่นิกนะครับ
ผมไม่อยากให้พี่นิกรู้ ไม่อยากให้เขาคิดมากหรือเสียใจอีก!” 
ได้ทีหนุ่มน้อยจึงใช้ความเข้าใจผิดของรุ่นพี่สาวให้เป็นประโยชน์

“เฮ้ย! แต่พี่ว่าเราน่าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกมันนะ! มันจะได้รู้ว่ายัยนั่นแย่แค่ไหน!
แล้วพูดให้เขารู้กันไปทั่วมหาลัยเลยดีมั้ย ดูซิ!อีผีบ้านั่นมันจะหน้าด้านได้อีกมั้ย! ”

“อึก... ไม่ได้นะครับ!!|||||||||||||”  รีบร้องห้ามจนสาวรุ่นพี่ขัดใจ   “ทำไมเล่า!?..”


หนูแนนกลับไม่เห็นด้วยเสียนี่ แบงค์ตาโตต้องรีบหาทางเกลี้ยกล่อมใหม่

“คือ! ผมไม่อยากให้เขาเก็บเรื่องพวกนี้มาคิดให้เปลืองสมอง! พี่นิกเขาเลิก
กับพี่แก้มบุ๋มได้ก็ดีแล้ว! ผมไม่อยากให้เขากลับไปคิดถึงคนแบบนั้นอีกครับ
พี่หนูแนนก็เห็น... ก็รู้ว่าพี่นิกเป็นยังไง ตอนที่เขาเลิกกันใหม่ๆ พวกเราอย่าให้
พี่นิกต้องไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีกดีที่สุด! เชื่อผมเถอะ! อย่าบอกเลย!”


พูดไปพูดมา... หนูแนนก็ชักคล้อยตาม แม้จะเสียดายอยากโพทนาจนคันปากก็เถอะ
แต่เธอก็ยอมรับปากแบงค์ว่าจะไม่บอกนิกกี้ตามนั้น เพราะเธอก็รักเพื่อน
และไม่อยากให้เจ้าหน้าตี๋ไปยุ่งเกี่ยวกับคนรักเก่าอย่างยัยแก้มบุ๋มอีกเหมือนกัน...


“..........อืมมม... แหม..... แบงค์นี่.......... รักไอ้นิกมันน่าดูนะ...หึ..”

หนูแนนเดินคุยกับแบงค์กลับมาที่รถ ใช้มือแกล้งขยี้ผมของหนุ่มรุ่นน้องอย่างนึกเอ็นดู
แล้วยิ้มให้   คนโดนแกล้งเล่นได้แต่หัวเราะนิดๆ โยกหัวหลบมือที่ทำผมเขายุ่งไปหมด
ดีใจที่รุ่นพี่สาวยอมเชื่อเขา....   “ แนะ!55 ไม่ต้องมาทำเป็นหัวเราะนะแบงค์
ไหนลองบอกรักพี่นิกให้พี่ฟังสิ~ เดี๋ยวพี่จะอัดเสียงไว้ให้มันฟัง555”

หนูแนนยังแกล้งแบงค์ไม่เลิก ทำท่ากดบันทึกเสียงทั้งที่ไม่ได้ถืออะไรไว้ในมือ
หนุ่มรุ่นน้องตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้ม เป็นหัวข้อให้เพื่อนๆในกลุ่มและเธอใช้แซว
ใช้แกล้งล้อเลียนเจ้าตาตี่กันเป็นประจำอยู่แล้ว

 “.. หึ... ครับๆ รักมากครับ.../////// ”

“รักใคร555พูดดังๆซี่~”

“ โธ่ไม่เอาน่าพี่หนูแนน~///////”

“แอ๊ะๆ ว่าแต่นี่เรามารอไอ้นิกกี้มันใช่มั้ย? นั่นแน่!!55”  ชี้หน้าที่เริ่มแดงเพราะ
เริ่มเขินของหนุ่มน้อยเข้าให้  “รู้มั้ยพี่ว่าให้ไอ้นิกมันเป็นแฟนกับแบงค์ไปจริงๆเลย
ยังดีเสียกว่า จะให้มันกลับไปคบกับยัยแก้มเน่านั่น!”  กอดอกฮึดฮัดขึ้นมาอีก
เมื่อนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเห็นมา...  คนฟังก้มหน้างุดแอบขำรุ่นพี่สาว ที่ท่าจะเกลียดขี้หน้า
ผู้หญิงคนนั้นยิ่งกว่าเขาเสียอีก55



…………………

…………

……


…………..   “ ของขวัญผมล่ะ! ห้ามลืมด้วย!” 

หนุ่มหน้าตี๋เดินพูดโทรศัพท์ลงมาตามบันไดตึก ทวงของขวัญวันเกิดจากพี่ชายไม่เลิก


“เออ!รู้แล้วน่า ไอ้ขี้งก มึงจะเอาไรวะ!?”
คนน่ารักเน้นเสียงไปตามสาย พูดเหมือนรำคาญน้องเสียเต็มประดา ขณะที่ใช้สายตา
ไล่มอง ขนมเค้กหลากรส หลากสีสันที่ตกแต่งประดับประดาไว้อย่างสวยงาม
วางเรียงรายโชว์อยู่ในตู้กระจก ดูสวยน่ากินทั้งนั้น มันลายตาจนเขาไม่รู้จะเลือก
ก้อนไหนดี  ไหนจะเค้กในรูปที่เอสเปิดเมนูยื่นมาให้ดูอีก  น้ำกลืนน้ำลายใหญ่

กลิ่นหอมๆของขนมอบใหม่ลอยอบอวลทั่วร้าน โห! นั่นมีเค้กหน้าสตรอเบอร์รี่สดๆ
น่ากินจนน้ำลายไหล อยากกินแทนน้องซะแล้ว ///////  น้ำเล่นปิ๊งขนมทั้งร้านจน
ตาเป็นประกาย เอสเห็นแล้วอดยิ้มขำไม่ได้ พามาซื้อเค้กวันเกิดให้น้องแท้ๆแต่ดูท่า
คนพี่จะฟาดเสียเองแล้วมั้ง555


“โหล! โหลๆพี่!? พี่น้ำฟังผมอยู่รึเปล่าอ่ะ!?” เสียงน้องเรียกซ้ำๆทำให้น้ำชะงัก
เลิกไล่มองตามเค้กสตรอเบอร์รี่ที่พนักงานยกผ่านหน้าไปได้

“เออกูดม เอ้ย!ฟังมึงอยู่!/////// ว่าไง?”

“.......โหยพี่อ่ะ ไม่ฟังผมเลย ผมบอกว่าอยากได้รถ55 ซื้อให้หน่อยสิ.... โหลพี่!?
ฟังผมอยู่จริงๆรึเปล่าเนี่ยพี่น้ำ|||||||||*||”  นิกกี้เริ่มโวยวายใส่โทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว
เขาพูดอะไรดูเหมือนพี่เขาจะไม่ค่อยสนใจตอบมาเลย ทำอะไรอยู่กันนะ!?...


“เอ้อ! เอ้อๆ กูรู้แล้วๆ มึงจะเอา.... อะไรนะ มด?.... อยากเลี้ยงเรอะ?
ติงต๊องนะมึง อยากกินไข่มดแดงเหรอไอ้ฟาย555”

“..|||||||||||||||....(พี่กู...)  นี่พี่ทำอะไรอยู่เนี่ย คุยไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพี่แล้ว
ไปกินไอติมกับแบงค์ดีกว่า//////”  งอนพี่ รีบวิ่งลงมาจนถึงบันไดขั้นสุดท้าย
คุยอวดว่าเขากำลังจะไปลั่นล้ากับแฟน.......อิอิ


“เออ........ กูกลับมาบ้านกันแล้ว ไว้มึงมากินข้าวเย็นกับกูแล้วค่อยบอกก็ได้”

หนุ่มน่ารักตาลายเลือกเค้กไม่ถูก อันนั้นก็น่ากิน! อันโน้นก็น่ากิน! โว๊ะ!
อันนี้ก็~~น่ากินโว้ย~~//////// เค้าจะซื้อไปเซอร์ไพร์สน้องชายเสียหน่อย
ไม่ได้ฉลองวันเกิดด้วยกันทั้งพี่ทั้งน้อง ก็ตั้งแต่อาเตี่ยและแม่ของพวกเขาเสียไป.... 
มัวแต่มองขนมน่ากินสุดๆพวกนี้ จนไม่มีสมาธิสนใจฟังเจ้าตี่มันโม้เลย.... 


“ ครับๆ เออพี่! พี่ให้พี่เอสคุยกับพ่อไอ้เทพพิชัยรึยัง?”
น้ำชะงักเหล่มองไปที่คนรัก.... เอสกำลังช่วยเลือกเค้กอยู่ข้างๆหันมาเห็นก็ส่งยิ้มให้
แล้วเลิกคิ้วเหมือนถามว่ามีอะไรหรือเปล่า  น้ำได้แต่ยิ้มตอบแล้วพูดกับน้องว่า
เอาไว้ค่อยคุยกันที่บ้านเถอะ....


“ มีอะไรรึเปล่าครับน้ำ?”  เอสเขยิบเข้ามายืนใกล้ๆ ถามแฟนหนุ่มน่ารักเบาๆ
ขณะที่ยังใช้สายตาเลือกดูขนมเค้กมากมายในตู้ข้างหน้า

น้ำถอนใจเก็บมือถือแล้วถามเอสเรื่องพ่อของเทพพิชัย...    คนหน้าหล่อพยักหน้า
บอกว่าเขาติดต่อผ่านพี่โอบให้โทรไปหานายยุทธพิชัยเรียบร้อยแล้ว...


เอสทำทีเป็นสนใจอยากจะร่วมลงทุนทำธุรกิจบ้านจัดสรรกับนายยุทธพิชัย ให้พี่โอบ
ช่วยติดต่อนัดคุยงานกันให้ในเร็ววันนี้ ตัวเขาจะเป็นคนไปพบพ่อของนายเทพพิชัย
ด้วยตัวเอง  น้ำได้ฟังก็เริ่มถอนใจอีก............ เขาไม่รู้ผลมันจะออกมาเป็นยังไง

แต่ที่สำคัญ เขาไม่อยากเจอหน้าคนพ่อ... มากกว่าคนลูกเสียอีก...

แต่คราวนี้คงต้องเจอกันจังๆทั้งพ่อทั้งลูก ให้มันรู้ดำรู้แดงกันไป
อยากให้เลิกยุ่งกับเขาเสียที!..... 

เขาอยากกลับไปอยู่บ้านตัวเอง บ้านที่เตี่ยสร้างให้แม่เป็นของขวัญวันแต่งงาน 
บ้านแห่งความรักสีเขียวอ่อนแสนสวย....  น้ำคิดถึงเตี่ยกับแม่ก็ยิ้มบางๆ แล้วพอ
นึกได้ว่ายังไม่ได้คุยกับเอสเลย ว่าเขาจะกลับไปอยู่บ้านตัวเองหลังเสร็จเรื่องนี้

คนน่ารักขมวดคิ้วทำปากยื่นอย่างกลุ้มใจ........เจ้าหล่อต้องโวยวายแหงๆ.....


“น้ำทำไงดีล่ะ ผมก็ไม่ค่อยถนัดเลือกอะไรแบบนี้ด้วยสิ... นิกกี้เขาชอบกินอะไรเหรอ”
กลับเข้ามาเรื่องเค้กทั้งคู่ก็ต้องยืนเบลออยู่หน้าตู้โชว์เค้กเหมือนเดิม

“อ่า........... ตอบยากแฮะ... ถ้าเป็นผม ผมจะเอาอันนี้/////////”
ชี้ไปที่เค้กครีมสดสอดไส้สลับชั้นด้วยสตรอเบอร์รี่แล้วยัง แต่งหน้าด้วย
สตรอเบอร์รี่ลูกใหญ่ๆสีแดงสดสวยจนเต็มหน้าเค้ก  ดวงตาหวานมองมันอย่าง
หลงใหล........ เอสอมยิ้ม มองเค้กที่น้ำชอบสลับกับใบหน้าหวานของเจ้าตัว...
ชอบของแบบนี้ ถึงจะดูไม่เข้ากับไอ้นิสัยโหดมันฮาของแฟนเขาก็เถอะ555 
แต่แบบนี้ มันค่อยเข้ากับหน้าหน่อย ............. น่าร๊ากกกกกกก//////////


“ เอ่อ..คุณครับๆ ผมขอเค้กก้อนนี้ครับ”

น้ำตาโต หันมองเอสที่เรียกพนักงานให้ห่อเค้กก้อนที่เขาอยากได้กลับบ้าน


“ตกลงเอาก้อนนี้เหรอ!?/////// เอ้อ! ดีๆๆ ไอ้นิกมันคงชอบเนอะ! (กูจะได้กินด้วย)”

เอสยิ้มให้พนักงานสาวสองสามคนที่คอยแอบมองเขาแล้วเขินกันใหญ่ ก่อนหันมาบอก
คนน่ารักของเขา ให้ตั้งใจเลือกเค้กวันเกิดของน้องชายต่อ “ ไม่ใช่... อันนั้นผมซื้อให้คุณ”


.....................................////////////... เล่นเอาน้ำเขินอมยิ้มหวานชอบใจ เขาดีใจจัง
เจ้าหน้าหล่อเดี๋ยวนี้เลิกโรคจิตไปเยอะ แถมชอบเอาใจเขาเรื่อย  ช้อนตาหวานๆ
ขึ้นมองหน้าคนรักแล้วพูดขอบคุณ....


“รู้อย่างนี้พานิกกี้มาเลือกเองก็ดีเนอะ วันนี้น้องคุณไปไหนล่ะน่าจะชวนมาด้วยกัน”
ดาราหนุ่มท้าวเอวตัดสินใจไม่ถูก เอียงคอถามคนน่ารักที่ยังเกาะกระจกตู้โชว์เค้กไม่เลิก


“มันไปกินไอติมกับไอ้เบ๊............ ผมไม่บอกมันหรอกว่าจะซื้อเค้กให้ 55 เดี๋ยวจะหลอก
ว่าไม่ซื้ออะไรให้ซักอย่างดีกว่า!”  น้ำหันมาหรี่ตาให้เอส ก่อนมองถุงที่แฟนหนุ่มถือ
ในมือแล้วส่งยิ้มให้กันอย่างเจ้าเล่ห์... พวกเขาไปซื้อมาเรียบร้อยแล้วก่อนมาดูเค้ก


“อ๊ะ! จริงสิ! เอาเค้กไอติมดีมั้ยเอส!”  น้ำยิ้มร่าที่คิดออก เจ้าตาตี่ต้องชอบแน่
คนหน้าหล่อพยักหน้าเห็นดีด้วย  หลังได้เค้กที่สั่งห่อจ่ายเงินเรียบร้อยก็พากันเดินออกไป
หาร้านที่ทำเค้กไอศกรีมขาย สั่งให้เอาไปส่งถึงบ้านพรุ่งนี้............



*******************************


“อ้าม~~..”

“ฮะฮะฮะ เล่นอะไรพี่นิก ไม่เอาครับ เดี๋ยวคนก็มองกันหรอกอายเขา ////////”

หนุ่มน้อยนั่งหัวเราะคนรักรุ่นพี่ที่อ้าปาก พยายามจะไล่ตามงับช้อนตักไอศกรีมของเขา
เพราะบอกให้ป้อนแล้วไม่ยอมทำให้  จึงไล่แย่งกินคำที่เขาจะตักเข้าปากแทน


ในร้านนี้คนไม่เยอะนัก บรรยากาศก็ดี แต่แอร์ในร้านเปิดเย็นฉ่ำจนหนาว  แค่ไอศกรีม
ก็เย็นอยู่แล้วไม่รู้จะเปิดให้เย็นทำไมนักหนา ||||||||||||| .... แบงค์อดคิดไม่ได้

แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่ได้อยู่กับคนที่เรารัก แค่นี้ไม่ว่าเป็นที่ไหน

มันก็ทำให้เขารู้สึกอุ่นหัวใจดีจัง...


“ เฮ้อ~~….. พี่น้ำน่ะหลงแฟน!............ ลืมน้องแล้วมั้งเนี่ย..”

อยู่ดีๆนิกกี้ก็พูดเหมือนบ่นขึ้นมาเบาๆ...  เพราะเขาพูดเรื่องวันเกิดกับพี่ชาย
แล้วดูไม่สนใจเขาเลย  .... ทำหน้าน้อยใจ ใช้ช้อนคนไอติมในถ้วยตัวเองไปมา..
แบงค์ขมวดคิ้วอมยิ้ม...  “โอ๋~ ผมปลอบให้ม๊ะ”  แกล้งชูมือสองข้างทำท่าเหมือน
กำลังจะอุ้มเด็กเล็กๆแล้วหัวเราะ


“เดี๋ยวเถอะ!///////*// เดี๋ยวรอให้ถึงบ้านก่อนเถ๊อะ! …หึหึหึหึ” 

นิกกี้ยื่นช้อนที่เลอะไอติมไปป้ายจมูกแบงค์แล้วหัวเราะแบบมีเลศนัยบ้าง
หนุ่มน้อยหน้าแดง ดึงทิชชู่มาเช็ดคราบไอศกรีมที่เปื้อนปลายจมูกตัวเอง แล้วขยำ
กระดาษปาใส่คนทำ บ่นว่าทะลึ่ง!////////  หนุ่มตี๋กลับหัวเราะบอกเขายังไม่ทัน
พูดอะไรเลย แค่บอกรอให้กลับถึงบ้านก่อนมันทะลึ่งตรงไหน ใครคิดทะลึ่งกว่ากันแน่

แบงค์จึงแกล้งดึงถ้วยไอศกรีมของนิกกี้มาตักกินเสียเอง อีกฝ่ายเห็นก็ทำตาตี่ๆให้ลุกโต
แล้วไล่แย่งคืน โวยใหญ่ว่าเขาเพิ่งกินไปได้แค่คำสองคำเท่านั้นเอง   

“ทีตัวเองยังมาแย่งกินแต่ของผมเลย!////////*//”  หนุ่มน้อยไม่สนใจ พูดลอยหน้าลอยตา
ตักไอศกรีมของคนรักรุ่นพี่เข้าปากให้ดู  จังหวะนั้น นิกกี้ใช้ความไวฉวยถ้วยไอศกรีม
ของตัวเองคืนมาได้ แล้วยิ้มยียวนพยักหน้ารับการเปิดศึก...

กลายเป็นว่าทั้งคู่ เล่นแย่งตักไอศกรีมในถ้วยของอีกฝ่ายกันให้วุ่น กินไปได้หลายคำ
เอาไปเอามาก็ชักติดใจในรสชาติ จึงแลกถ้วยกันกินไปเสียเลย


สองหนุ่มกินไปก็อมยิ้มไป... มองหน้ากันแล้วขำๆ 
เป็นทุกทีหลังเรียนเสร็จ คงมีก๊วนเพื่อนตัวป่วนพ่วงมาด้วย ส่งเสียงเฮฮาครื้นเครง .... 
แต่วันนี้กลับได้มากันตามลำพังเพียงสองต่อสอง  ทำให้รู้สึกแปลกไปจากทุกวัน
เลือกร้านที่บรรยากาศดี คนไม่แออัด และอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัย...
ไม่ต้องกลัวว่าจะเจอคนรู้จัก เหมือนพวกเขาได้ออกเดทกันนอกสถานที่.....

มันพาให้ตื่นเต้น แถมจั๊กจี้ใจยังไงไม่รู้ //////////


หลังกินไอศกรีมที่รู้สึกไปเองว่าหวานเป็นพิเศษจนหมดถ้วยแล้ว
ทั้งคู่ก็พร้อมใจ สั่งถ้วยใหญ่มากินด้วยกันอีกจนได้..... 


.....................................

..................

........


******************************


“เย่~~!/////////กินเค้กกัน! กินเค้กกัน!ฮะฮะฮะ”

คนน่ารักแย่งถุงใส่เค้กจากมือแฟนหนุ่มหน้าหล่อมาวางไว้บนโต๊ะหน้าทีวี ทันทีที่
กลับถึงบ้าน หย่อนก้นลงนั่งบนโซฟาสีขาวตัวนุ่มแล้วลงมือแกะกล่องเค้กอย่างร่าเริง
จนดาราหนุ่มที่ถือช้อนเดินออกมาจากในครัวอดยิ้ม หัวเราะไม่ได้

น้ำเหมือนเด็กๆที่ตื่นเต้นเวลาเห็นเค้กไม่มีผิด..... ยิ่งมีสตรอเบอร์รี่ของโปรด
แต่งหน้าเค้กด้วยแล้ว รู้สึกว่าคนน่ารักของเขายิ่งยิ้มหวานไม่หุบเข้าไปใหญ่...


“เอส~~ เร็วๆซี่~! เอาช้อนมาให้ผมเร็วๆ”  เรียกหาช้อนมาตักกิน ไม่ต้องผ่าแบ่งไว้หรอก
 แต่มือนุ่มของเจ้าตัวก็ชิงหยิบสตรอเบอร์รี่ลูกโตขึ้นมากัดกินก่อนจะได้ช้อนแล้ว

เอสเห็นก็ขำๆ เร่งฝีเท้าเดินมาหาแล้วนั่งลงข้างๆน้ำ แต่ยังไม่ส่งช้อนให้คนแบมือรอ
กลับยื่นหน้าเข้าไป กัดลูกสตรอเบอร์รี่ที่น้ำคาบไว้คาปาก กินดูบ้าง..... 

...ริมฝีปากของทั้งคู่แตะโดนกันนิดๆในชั่วเสียววินาทีนั้น....

หนุ่มน่ารักชะงักตาโตเล็กน้อย ก่อนแก้มแดงระเรื่อ...


“อืมมม....หึ... อร่อยดีเนอะ”  คนหล่อเคี้ยวไปพูดไปยิ้มๆ แล้วยื่นช้อนให้แฟนหนุ่ม


น้ำขมวดคิ้วเม้มปากไปมา เจ้าบ้าเอสชอบมาทำให้เขาเขินอยู่เรื่อย ฮึ่ย~!/////////*//
ได้แต่ตักเค้กกินเอาๆ แก้เขิน กินไปกินมาเริ่มรู้สึกตัวว่าถูกมอง มือที่กำลังจะตัก
เนื้อเค้กเข้าปากอีกจึงชะงัก หันไปถามคนรักที่เอาแต่นั่งมองเขาแล้วอมยิ้มอยู่ได้


 “ ทำไมเอาช้อนมาคันเดียวล่ะ คุณไม่กินเค้กหน่อยเหรอ อร่อยดีนา ...... จริงสิ
คุณไม่ชอบของหวานเท่าไหร่... แต่มันก้อนใหญ่ขนาดนี้ผมกินคนเดียวไม่หมดหรอก
 กินเป็นเพื่อนผมหน่อยซี่ ไม่ต้องกลัวอ้วนนักหรอกครับ นะ... เอส?”

คะยั้นคะยอแฟนหนุ่มก็ยังเอาแต่กอดอกยิ้มๆ มองหน้าเขา เหมือนคิดอะไรอยู่คนเดียว...


เอสเห็นขนมเค้กทีไร......... เขาเป็นต้องนึกถึง.............. วันนั้นทุกที...หึหึ

วันที่น้ำเมา แล้วกินเค้กในรถจนเลอะไปทั้งตัว.............. แต่วันนั้นคนน่ารักของเขา...

เซ็กซี่เป็นบ้า!/////////


“เฮ่!?”  เสียงหวานเรียกสติเขากลับมา ทำเอาสะดุ้งเล็กน้อย
ดาราหน้าหล่อกำลังคิดภาพคนรักตัวเปื้อนครีมเค้กเพลินๆ ตัวจริงก็ดันยื่นหน้า
ที่มีครีมสีขาวติดมุมปากเข้ามาใกล้   “คิดอะไรอยู่น่ะเอส?  กินสิ..”


บร๊ะ!! โดนถามแบบนี้ความคิดของเขาก็ยิ่งเตลิดเข้าไปใหญ่กันพอดีน่ะเซ่~~!!


“อยากให้ผม........./////// กินจริงๆเหรอ..”  ดวงตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อน ฉายแวว
ความเจ้าเล่ห์เต็มเปี่ยมดูเป็นประกายวิบวับ  คนน่ารักที่นั่งจ้องตาเขาอยู่
กลับทำตาแป๋ว พูดย้ำความต้องการเดิมของตนอย่างไม่ทันคิดอะไร


 “อื้อ....ก็กินสิ..”  คิดว่าอีกฝ่ายตลกดี คงนึกอยากกินขึ้นมาแล้วถึงได้ดูดีใจชอบกล..
ยังไม่ทันที่น้ำจะหันหน้ากลับไปจัดการกับเค้กแสนอร่อยต่อ ปุบปับคนตรงหน้า
ก็ใช้สองมือแกร่งของตน จับต้นแขนเรียวของเขาไว้ให้กระชับมือ ก่อนจะเคลื่อน
ใบหน้าที่มีแววตาสื่อเสน่หาเข้ามาใกล้ จนใจหนุ่มน่ารักต้องเต้นตึกตักแรงขึ้นมา

ด้วยความตื่นเต้น...... ตาคู่หวานมองหลุบต่ำจดจ่อที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย

ขณะที่กัดเม้มริมฝีปากตัวเองอย่างขัดเขิน  คิดว่าคงจะได้รับจุมพิตแสนหวาน.......


แต่แล้วเขาต้องเหวอไปเล็กน้อย แปลกใจเมื่อยอมเผยอปากให้ 
ลิ้นเรียวร้อนของคนรัก กลับแลบเลียชิมครีมสดรสหวานนุ่ม ที่ติดอยู่ตรง
มุมปากบางน่ารักของเขาแทน


“อึก..../////// เอส.........?.... อ๊ะ!! ทำอะไรน่ะ!?”



(มีต่อนะจ๊ะ)

[tsktonight]

ตอนที่31 ไอศกรีม ครีมเค้กและโดนัท (แรก)...ต่อ



“อึก..../////// เอส.........?.... อ๊ะ!! ทำอะไรน่ะ!?”

“ชู่ว~~/////// อยู่เฉยๆสิครับ”

“เฮ่~~! ////////*// เล่นอะไรเนี่ย! เอสไม่เอา! แบบนี้มันเลอะนะ!”


สะดุ้งเมื่อโดนนิ้วเรียวของคนรักตักครีมมาป้ายลงบนลำคอ
เจ้าหน้าหล่อดูท่าจะชอบใจใหญ่ รวบมือเขาไว้แล้วกดให้แนบไปกับพนักโซฟา

“ไม่เลอะหรอก.... เดี๋ยวผมเช็ดให้..”  พูดเสร็จก็รีบทำความสะอาดให้อย่างที่บอก
ด้วยการไล่พรมจูบทั่วลำคอขาวเนียนของคนรัก พร้อมๆกับเลียกินครีมเข้าไปด้วย


“อื้อ!! อึก~~ อ๊ะ!///////*// ฮื่อออ~~~มะไม่เอา~ เอส อย่าเล่นพิเรนท์นะ!”
เสียงหวานสั่นเล็กน้อย ..........  บ้าจริง! เพิ่งจะนึกชมอยู่ในใจไม่เท่าไหร่ กลับมาทำตัว
โรคจิตยิ่งกว่าเดิมอีก! เจ้าบ้านี่มันจริงๆเล้ยยยย~~~


 “ก็คุณบอกเองว่าให้ผมกินนี่....หึ... ผมจะกินแบบนี้แหละ... หวานสุดๆเลย น้ำครับ..”

สายตาเชื่อมที่ส่งมาหา พาเอาน้ำใจเต้น นี่เขาต้องโดนเจ้าดาราโรคจิตมันทำตามใจชอบ
ไปถึงไหนกันนะ... เล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้! กินดีๆแบบชาวบ้านเขาไม่เป็นรึไง~//////*//


“พอแล้วน่าเอส! ไม่เอานะ! อ๊ะ!/////// ผมยังไม่ได้..... อาบน้ำเลย เหม็นเหงื่อจะแย่~”

คนน่ารักพยายามยั้งไว้ เมื่อโดนผลักให้นอนลง สองมือที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
ยันเข้าที่บ่าคนขึ้นคร่อมไว้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล มือแกร่งเริ่มปลดกระดุมเชิ้ต
สีฟ้าอ่อนของเขาไปเรื่อยๆ ไม่ช้าก็หมดทุกเม็ด ฝ่ามือร้อนเข้าลูบไล้ผิวขาวเนียน
ก่อนดันสาบเสื้อให้เปิดออก เพื่อป้ายครีมเค้กรสอร่อยแถวบริเวณท้องน้อย
แล้วเกลี่ยนิ้วไล่ลามเลยขึ้นไปจนถึงเนินหน้าอก... ปลายยอดเม็ดสีชมพูระเรื่อ
ทั้งสองข้างก็ไม่มีเว้น...  “ อื้อ..ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วผมอาบให้นะ” 
เสียงนุ่มกระซิบใกล้หูคนที่ยังมองเขาด้วยสีหน้าหวั่นๆ  และเขินอายอยู่ในที


นอกจากจะไม่มีกลิ่นเหงื่อแล้ว ออกจะมีกลิ่นหอมหวานๆด้วยซ้ำไป
เป็นกลิ่นของครีมเค้ก และกลิ่นขนมอบใหม่จากที่ร้านนั้น ยังติดอยู่ตามผม
ตามผิวคนน่ารักของเขาจางๆ .... แถมผิวเนียนละเอียดสวยน่าสัมผัสที่ได้เห็น
ยิ่งกระตุ้นใจเขา จนหยุดไม่ได้



จะห้ามใจไม่ให้สั่นไหว จะห้ามกายไม่ให้มันสั่นสะท้านได้อย่างไร เมื่อเห็นคนรัก
เล่นลิ้นกับร่างกายที่ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ของตัวเองถึงเพียงนี้...

ร่างบางแอ่นกายไหวรับมีปฏิกิริยาเมื่อถูกโลมเลียมากเข้า....... มากเข้า 
ก็เผลอร้องครางไปตามสัมผัสรักจากปลายลิ้นร้อนจนได้.....
คนทำยกยิ้มพอใจชมไม่ขาดปากว่า เค้กร้านนี้.......  ช่างอร่อยจริงนะ...........


“ ฮ้า~~ฮ่ะ...อื้อออ~~ เอส! เอสครับไม่เอาตรงนั้น~ ไม่เล่นแล้วนะพอเถอะ!
//////// น้ำเลอะไปหมดแล้ว..อย่า~~”  หนุ่มน่ารักจับสัมผัสได้ ถึงซิบกางเกงยีนส์
ตัวสีขาวของตนกำลังถูกรูดลง เขาพยายามบิดกายหนีทั้งหน้าที่แดงก่ำ
ลมหายใจหอบที่ถี่ ........ คนรักไม่ยอมฟังเขาบ้างเลย ทำตามใจตัวเองไม่หยุด..


ตอนนี้ลิ้นร้อนนั้นลามเลยไปถึงท่อนล่างแล้ว......  ถูกกระตุ้นเร้าเข้าแบบนี้
จะให้เขาทำอย่างไรดี มันเบลอไปหมด.........................

ปากบางยังร้องห้ามบ้างเป็นระยะสลับกับเสียงคราง ... แต่ร่างกายนี่สิ.....
กลับปฏิเสธไม่ได้ว่ากำลังเต็มใจให้ทำอยู่....

สัมผัสชุ่มชื้นดูดคลึงที่ได้รับจากลิ้นเรียวเชี่ยวชาญ ทำร่างบางสั่นระริก...........
มันเพลินไม่ใช่น้อย........


ใช่แค่คนรับสัมผัสจะเพลิดเพลินอยู่ฝ่ายเดียว คนที่ใช้ริมฝีปากเร่งเร้า
ตรงส่วนสำคัญเอง ก็ลูบจับต้นขาเนียนให้แยกห่างจากกัน แล้วเคล้นคลึง
สะโพกสวย ทำในสิ่งที่เขาปรารถนาด้วยความรู้สึกที่มากขึ้นๆ เช่นกัน....   

ทั้งปากและลิ้นยังครอบครองส่วนอ่อนไหวน่ารักนั้นไม่หยุด
เสียงหวานก็ร้องคราง หายใจหอบถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ ร่างบางมีอาการเกร็ง
เสียวซ่านสะท้านจนต้องแอ่นสะโพกขึ้นตามจังหวะที่ถูกเร่งเร้าดูดดุน....

คนน่ารักใช้สองมือเกาะแน่นเข้าตรงที่วางแขนของโซฟาสีขาวตัวกว้าง
จิกเกร็ง... เสียวสั่น... น้ำตาคลอ...  ต้องอ้าปากร้องเร่งคนใช้ลิ้นที่ทำให้เขาไม่เป็น
ตัวของตัวเอง ให้การดูดรัดตรงส่วนนั้นหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆและ เร่งเร็วขึ้นไปอีก..
ยิ่งขึ้นไปอีก.. ยิ่งขึ้นไป... เร่าร้อนจนถึงที่สุด!...... 

“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊า~~~~อ๊า~~~~~~~ “  ไม่นานนัก เสียงหวานของคนถูกกระทำ
ต้องร้องครางระงมก้องไปทั่วห้อง เมื่อได้รับการปลดปล่อย.....  ที่แสนจะรู้สึกดี...


น้ำปรือตาคู่สวยขึ้นมองหน้าชายคนรัก ส่งยิ้มหวานละมุนละไมให้กัน
หลังคนบนร่างเก็บกลืนความหวานด้านล่างเรียบร้อยแล้ว........... มัน..................
จะจบแค่นี้งั้นหรือ....//////////   อารมณ์ และความรู้สึกสดใหม่ในตอนนี้ยังคุกกรุ่น
พาให้ความต้องการของคู่รัก พร้อมที่จะก้าวเข้าขั้นต่อไปได้ไม่ยาก... 

ร่างบางนอนเกือบเปลือย หายใจอ่อนระทวย มีเพียงเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่ถอดค้างคา
เกาะอยู่ที่ต้นแขน... 

คนหน้าหล่อใช้นัยน์ตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อน มองสบตาคนน่ารักของเขาอย่างเว้าวอน
ขณะที่คนโดนอ้อนขอทางสายตา ก็ยังได้ยินเสียงหัวใจตนเองเต้นแรงไม่หยุด


ตอนนั้นเอง........... จู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือของน้ำก็ดังขึ้น...
เจ้าของเครื่องผงกหัว ปรายตามองหากางเกงยีนส์ของตนที่ถูกถอดออกไป
มีเสียงมือถือสั่นดังจากในกระเป๋ากางเกงตัวนั้น...   

เมื่อเห็นกางเกงกองอยู่กับพื้นข้างโซฟา  ก็ตัดสินใจพักภารกิจสุดลึกล้ำชั่วครู่
เพื่อรับโทรศัพท์ เล่นเอาเอสเซ็งจนทำหน้ามุ่ยถอนใจแรงๆ แต่ก็ต้องยอมก้มไป
หยิบมือถือมาส่งให้แบบไม่ค่อยเต็มใจนัก... ปัดโธ่! เวลาแบบนี้ ยังมีอารมณ์
คุยโทรศัพท์กับคนอื่นได้อีกนะ!|||||||||||*||  .... ทำเขาค้างเติ่งจนได้สิน่า~~!!

คนหน้าหล่อจำใจต้องขยับตัว ลุกนั่งออกห่างจากคนรักที่แอบชำเลืองมองเขาแล้ว
หน้ายังซับสีเลือดร้อนผ่าวไม่คลาย.........


“ฮะฮัลโหล.... อื้ม.. ไงนิกกี้...///////”

“เอ้อพี่น้ำ ผมจะโทรมาถามว่าพวกพี่ จะกินอะไรกันเหรอเย็นนี้? พี่เอสทำเองรึเปล่า
พวกผมกำลังไปหานะ ให้ช่วยทำมั้ยคร้าบบบ...หึ?...”
เสียงเจ้าน้องชายฟังดูร่าเริง อารมณ์ดีขณะนั่งอยู่ในรถ ระหว่างกำลังเดินทางมาสมทบ


“เอ่อ.........คือ.........คือ..... /////// วันนี้ไม่ต้องมานะ..”

“หือ!?...อ้าวววว ไมอ่ะพี่!?”

“เออน่า! บอกไม่ต้องมาก็ไม่ต้องมา กู....มีธุระยุ่งอยู่... //////// ยังไม่เสร็จธุระ... คงดึก
พวกมึงไปหากินเอาเองแล้วกัน แค่นี้นะ ”

“อ้าว!เฮ้ย!พี่! พี่ น..”


ตัดสายเจ้าน้องชายทิ้งได้ ก็ค่อยๆหันไปมองคนข้างกายที่นั่งอมยิ้มกริ่ม ส่งสายตา
หวานเชื่อมมาหา... คนน่ารักเม้มปากบางสีชมพูระเรื่อ สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ
หลบตาอีกฝ่ายที่จ้องมองเขาราวกับจะกลืนกิน ก่อนพูดอ้อมแอ้มอย่างเอียงอาย

 “....มองอะไรอยู่ได้เล่า~~... ต่อซี่!///////”


เอสยิ้มกว้างตาเป็นประกายวิบวับด้วยความดีใจ !
ชายหนุ่มรีบร้อนแกะกระดุมเสื้อ กระดุมกางเกงตัวเองจนมือแทบจะพันกัน
ก่อนกระโจนเข้าใส่ร่างบางที่ปรือตาหวานฉ่ำ ยิ้มรอ...  รอรับสัมผัสรักแสนหวาน
ที่ทำให้เค้กสตรอเบอร์รี่บนโต๊ะข้างๆ ถูกลืมไปสนิทใจ...............

…………………

…………..

………

….


******************************



……………… “โห!....... ซื้ออะไรมาเยอะแยะขนาดนี้วะเทม555..”

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผิวขาวจัดไม่แพ้เพื่อน ต่างกันที่เขาตัดผมสั้นเกรียน
ต้องร้องทักตาโตทันที เมื่อเห็นถุงข้าวของจำนวนมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่
เป็นของกินแทบทั้งนั้น อัดเต็มแน่นแทบทะลักออกมาจากท้ายรถยนต์ของเพื่อน


 “เอ้อ! มึงไม่ต้องมาทำตาโตใส่กูน่าไอ้เรียว! มาช่วยกูขนเข้าบ้านก่อน//////*//”
เทพพิชัยถือของเต็มสองมือเร่งให้ช่วย ก่อนเดินนำเจ้าของบ้านเข้าไปข้างใน



“หึ.... ก็ไหนว่ามึงไม่ชอบเขา เกลียดเขานักหนาไง.....  แล้วไอ้ที่มึงขนซื้อของมา
อย่างกับว่ามีคนอยู่ที่นี่เป็นร้อย ทั้งที่มีแค่กูกับแม่ กาฝากอย่างมึง แล้วก็........
....น้องเขาอีกคนเอง!....นั่นแน่! นี่มึงตั้งใจซื้อมาให้ตัวเอง...ให้กู ให้แม่ หรือว่า...
ให้ใครกันแน่วะ5555”   ข้าวของมากมายกองพะเนินเต็มโต๊ะกินข้าวตัวใหญ่
ในห้องครัว เรียวเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่งหัวเราะแล้วตบเข่าฉาดอย่างชอบใจ เมื่อเห็น
อีกฝ่ายยืนกอดอกตีหน้ายักษ์ใส่ 


ไอ้หนุ่มลูกครึ่งส่ายหน้ารีบปฏิเสธเสียงแข็ง  “มึงอย่ามาเพ้อเจ้อ!ไอ้นี่~กวนตีน
กูไม่มีวันจะคิดสั้นอย่างที่มึงคิดหรอกเว้ย! กูรักน้องน้ำของกูคนเดียว!”


“หึ........ คนที่เกลียดมึงเข้าไส้น่ะเหรอ..”

คำตอกย้ำจากเพื่อนทำให้คนฟังอดหน้าบึ้งไปยิ่งกว่าเดิมไม่ได้



เทพพิชัยกับเรียวเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ชั้นประถม(ที่อเมริกา)  เป็นเพราะบ้านของ
ทั้งคู่อยู่ติดกัน แม้ว่าเมื่อโตขึ้นต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนคนล่ะสาขาวิชา
เรียวจบแพทย์..... เทมจบบริหารธุรกิจ.........


แต่ความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทก็ยังคงเหมือนเดิม แม้จะรู้ว่าเพื่อนเป็นเกย์ก็เถอะ
เรียวเป็นเพื่อนที่ดีมากของเทพพิชัย แต่นิสัยของพวกเขานั้นต่างกันจนหลายคน
ยังไม่อยากเชื่อว่าทั้งคู่จะเป็นเพื่อนรักกันได้...  ทั้งนี้ทั้งนั้นเมื่อเทพพิชัยไม่ปิดเรื่อง
รสนิยมของตน  เรียวก็บอกตามตรงว่าเขาไม่ได้มีรสนิยมเดียวกับเพื่อนสักนิด...
ถึงจะดูเหมือนมากอย่างที่ใครๆชอบคิดกันก็ตาม...

(ก็หลวมตัวคบมันมาตั้งแต่เล็กแล้วนี่ครับ... ทำไงได้เฮ้อ55... )  คำพูดนี้เรียวมักจะ
พูดอยู่เป็นประจำจนเหมือนจะกลายเป็นคำติดปากเขาไปแล้วเมื่อให้พูดถึงเทพพิชัย....


คุณหมอเรียวเพิ่งเสียพ่อชาวญี่ปุ่นไปเมื่อไม่นานมานี้ และแม่ของเขา
ก็อยากจะย้ายกลับมาอาศัยอยู่ที่บ้านเกิด เรียวจึงขอตามกลับมาทำงาน
ที่เมืองไทย เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ๆและได้ดูแลแม่

ทันทีที่เทพพิชัยได้รับการติดต่อจากเพื่อนสนิท ว่าจะกลับมาอยู่ที่เมืองไทย
เขาก็รีบสนับสนุนสุดตัว  .............ทุกวันนี้เรียกได้ว่าเจ้ากล้ามโตกระโดดเข้าเกาะ
สองแม่ลูกน่ารักคู่นี้เสียหนึบ... จนแทบจะย้ายมาอาศัยบ้านเขาอยู่
แทนบ้านตัวเองไปแล้ว เพื่อหนีเสียงบ่นจากปะป๊าของเขา........||||||||||||


“หึ.... เอาเถ๊อะ........... แล้วมึงจะเล่นบ้าๆแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่”

หมอเรียวค้นหาขนมจากถุงที่กองอยู่ตรงหน้ามากมาย พลางเอ่ยถามถึง
เรื่องที่เขาคิดว่ามันช่างพิลึกเข้าทุกวัน....... เพื่อนเขากำลังเล่นอะไรเหมือนเด็ก
…..กับเด็กหนุ่มหน้าใสคนนั้น....


“ก็เออน่า!  คนไม่ถูกกันนี่หว่ามึงจะให้กูทำไงวะ.....  อ้าวเฮ้ย!เฮ้ยๆๆ ไอ้หมอ!
มึงวางเลย กินไม่ได้นะโดนัทกล่องนั้นมึงห้ามกิน! นั่นของไอ้แห้งมัน!” 
เทมตาโต รีบชี้มือสั่งให้เพื่อนวางโดนัทกลับเข้ากล่องเหมือนเดิม
จนคนจะกินชะงัก ต้องอ้าปากค้าง...|||||||||| (ซักชิ้นก็ไม่ได้นะ... ไอ้ขี้หวง...)

คุณหมอหนุ่มส่ายหน้ายอมวางขนมลงแต่โดยดี  แล้วแอบหันหน้าไปอมยิ้มทางอื่น
เมื่อเห็นเทพพิชัยรีบมาคว้ากล่องโดนัทไปให้ห่างมือเขา 

“เห๊อะ...นี่ขนาดมันไม่ได้ชอบนะเนี่ย...คิก...”  เรียวพึมพำขำอาการของเพื่อน
ที่.. แกล้งทำ.. เป็นห่วงเป็นใย เด็กผู้ชายคนนั้นได้สมจริงเหลือเกิน....


เด็กหนุ่มชื่อดังที่อาศัยอยู่ในบ้านของเขาชั่วคราว...  ได้ราวหนึ่งอาทิตย์มาแล้ว
“เอ....แล้วกุ้งแห้งมันไปสวนผักกับแม่มึงนานรึยัง ใกล้จะกลับมากันแล้วรึเปล่า
ถ้าไงเดี๋ยวมึงเอานี่ให้มันด้วย... เหมือนเดิม...กูรีบกลับก่อนดีกว่าว่ะ เออแล้ว
มึงก็อย่าลืมหะ..”

“หาอะไรให้มันกินเยอะๆ ! มันจะได้มีเนื้อกว่านี้หน่อย!... โธ่กูรู้แล้วน่า!
กูเข้าใจแล้วคร้าบบบบ คุณเทพพิชัยครับ! หมอขอเชิญคุณมึงรีบกลับไป
ก่อนที่น้องเขาจะกลับมา แล้วเจอหน้าเหียกๆของคุณมึงซะดีมั้ยครับ!555”
 
 เรียวรับซองจดหมายจากมือเทพพิชัยมาพร้อมกล่องโดนัทกล่องใหญ่
พูดเลียนแบบอย่างที่เพื่อนเขาชอบสั่งนักสั่งหนา แล้วเร่งไล่ให้กลับไป
เพราะดูแล้วมันก็ได้เวลาที่แม่ของเขา จะพาเด็กคนนั้นกลับมาแล้ว


“เอ้อ!///////*// งั้นกูไปล่ะไอ้หมอเถื่อน!”  เทพพิชัยทำหน้าหมั่นไส้เพื่อน
เพราะรู้ทันในสิ่งที่เขาคิด ชายหนุ่มรีบเดินไปที่ประตูแต่แล้วจู่ๆเขาก็ตัดสินใจ
เดินอ้อมโต๊ะกลับมาผลักหัวเจ้าคนที่นั่งหันหลัง หัวเราะเรื่องของเขาไม่ยอมหยุด
ให้คนไม่ทันระวังตัวได้ร้องโอยตกใจ แล้วบ่นตามหลังเขาที่เร่งฝีเท้าเดิน
ออกจากบ้านไป  “หนอย~เห๊อะ! ใครกันแน่ หมอเถื่อน...”  เรียวงึมงำในลำคอ
พลางส่ายหน้าหัวเราะชอบใจ....ก่อนมองกล่องขนมกับซองจดหมายที่อยู่ในมือ...


..................................................

............................

..........


 “เอ๋!?  นี่เขากลับไปแล้วเหรอครับ! โธ่~~~ คลาดกันนิดเดียวเองอ่ะ..”

..............  กรวางตระกร้าใส่ผักบนเคาน์เตอร์ในห้องครัว แล้วมองของกิน
มากมายที่กองอยู่บนโต๊ะกินข้าวตัวใหญ่ซึ่งทำจากไม้สีน้ำตาลแดงเข้ม.....
เด็กหนุ่มทำหน้าผิดหวัง บ่นเสียดายไม่หาย... เขากลับมาไม่ทันได้พบ
คนที่อยากเห็นหน้าอีกแล้ว.... 


คุณแม่ของเรียวซับมือที่เพิ่งล้างเสร็จ ก็เข้ามายืนข้างๆแล้วลูบหัวกรเบาๆ

“...หึหึ...พี่เขาคงมีธุระรีบไปมั้งลูก..... ดูสิซื้อของมาฝากเราเต็มไปหมดเลย”
หญิงวัยกลางคนพูดปลอบแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้ คนหน้าใสจึงยิ้มบางๆได้


“เอ้านี่ เขาฝากไว้ให้เราน่ะ”  หมอเรียวส่งกล่องโดนัทกับจดหมายให้กร
คนรับมาถือไว้ตาวาว อดอมยิ้มด้วยความดีใจไม่ได้ พูดขอบคุณแล้วรีบขอตัว
ขึ้นไปบนห้อง....  เจ้าของบ้านก็ได้แต่มองตามหลังผู้อาศัยคนใหม่อย่างเอ็นดู....

………………….

……….




*** หงะ.... เผลอแป๊บเดียวเวลาสำหรับวิ ทำไมมันผ่านไปเร๊วเร็ว
55รู้สึกคราวที่แล้วน้องกรจะโกยคะแนนไปเต็มๆ  อย่าลืมมาอ่านครึ่งหลังของตอนนี้นะจ๊ะ
อีกไม่กี่วันคงมาอัพให้ค่า ตอนนี้ยังมิเสร็จ....เค้าเป็นเต่าเค้าขอโต๊ดดดดด   ....แหะๆ



// yowyow // กร น่าสงสารจัง ไปอยู่กะพี่ก๊อบเถอะ 555555 รอตอนต่อไปจ้า

--- แหมเสียดาย ที่ไม่ใช่ก๊อปแต่คงรู้แล้วนะค่ะว่ากรไปอยู่กะใคร55 ห้ามพลาดครึ่งหลังนะคะ^^


// watcharet // อั๊ยย่ะ!!!! จะเกิดไรขึ้นเนี่ยๆๆ รออยู่นะครับๆ เปนกำลังใจให้คับ

--- 55 ทำให้ตกใจได้ด้วย^^ ไปลุ้นต่อนะจ๊ะ ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจวิเสมอเลย^^


// muiko // แอบสงสารกรเหมือนกันนะเนี่ย 
รุ้ว่ารักคนที่รักไม่ได้เเล้ว ยังโดนน้ำต่อยเพราะไปต่อยเอสอีก(เอ๊ะ หรือควรโดนเเล้ว)
เเต่ก็ขอให้กรทำใจได้เร็วๆๆๆน้า เเล้วแก้มบุ๋มจะคุยอะไรกะเเบงค์เนี่ย รอลุ้นๆๆๆๆๆๆ

--- ประมาณ 95% มีแต่คนบอกว่าสงสารกร กรพวกเยอะมาก555
มันก็เหมือนกับชื่อตอนนั่นแหละค่า รักแรก มันแยกยาก.... (มันใช่ความรักจริงๆนะหรือ
หรือแค่ความหลง...) เรื่องแก้มบุ๋มกับน้องแบงค์ วิแอบกระซิบบอกว่ามีอีกหลายช็อท55


// หมูกระต่าย // พี่กร อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะพี่ ลูกผู้อย่าหนีปัญหาดิพี่

--- เรื่องที่เกิดขึ้นน้องกรไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ มันเป็นไปตามโปรแกรมอัตโนมัติ


// MoMoRin // Korn na songsaan nis nid nor,,hu hu hu..
baeb nii kon kien naa ja haa fan hai nong kaw sak kon na kha..ha ha ha

--- รับแซ่บค่ะ!!!


// sam3sam // ชื่อเล่นคือ "น้ำ" ชื่อจริงๆคือ "น้ำเดือด" หรือเปล่าจ๊ะ
หวั่นใจทางฝั่งแบงค์กับนิกกี้จริงๆเลย

--- 555 ชื่อจริงน้ำไม่ใช่น้ำเดือดซะหน่อย555 น้ำแอบทำแก้มป่องแล้วฝากมาบอกว่า
เขาชื่อ นภัสกร จ้า  ...เพราะมั้ยล่ะเอ่ย ส่วนเรื่องนิกกี้กับแบงค์.... ยัง...ยัง.... ยังหวานกันไม่พอใช่มั้ย!?555


// PoMArmKuB // น้ำอย่าเครียดไปเลยคนอกหักก็แบบนี้หล่ะคับ
ส่วนแบงค์ถ้าพี่นิกกี้เค้ารักแบงค์จริงก็ลองใจดูสิคับง่ายดี

---  เขารักกรเหมือนน้องชาย .... ต้องเป็นห่วงอยู่แล้วล่ะค่ะอยู่ๆก็หายไป แถมสาเหตุยังน่าจะมาจากเขาอีก
ทางน้องแบงค์ ดูเหมือนเขาจะยังสับสนในตัวเองไปๆมาๆจะกล้าหรือจะกลัวดี55


// goosongta // กรไม่เป็นผู้ใหญ่เลยเนอะแยกเรื่องงานกะเรื่องส่วนตัวไม่ออก
ชอบน้ำที่สุดเลยเป็นนายเอกที่ฮาได้ใจมากกกกกกกก

--- ความจริงแล้วกรอายุน้อยที่สุดในเรื่องเลยค่ะ อ่อนกว่าแบงค์ไป5 เดือน^^
เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีความรับผิดชอบกับงานพอตัว แต่พอเจอแจ็กพ็อตอกหักเข้า
ก็มีวูบไหวไปตามอารมณ์บ้าง... ทีนี้อีเหตุผลที่ทำให้ต้องหนีงาน หนีหน้าผู้คน
ต้องไปอ่านอีกครึ่งที่เหลือดูนะจ๊ะ   ขอบคุณสำหรับคำชมน้องน้ำจ้า ><


// S_za // น่าสงสารน้องกรจังเลยไอ้อาการแอบรักแอบชอบเนี้ยมันมีกันทุกคนนะคะแล้วแต่ว่าใคร
จะโชคดีที่ได้รับรักตอบมาก็เท่านั้น(อยากคุยกะน้องกร)ตอนนี้รีบทำใจให้กลับมาเหมือนเดิมนะ
แล้วเริ่มต้นใหม่ดีกว่า(ไม่ช่ายว่าแอบไปจ๊ะเอ๋กะเทพพิชัยตอนหลบไปทำแผลใจนะ)
ส่วนน้องเบนซ์หนักใจแทนเนาะไม่รู้ว่ายายแก้มบุ๋มจะกลับมาอีกทำไมตัวเองเป็นฝ่ายไปเองนิสัย
แล้วจะกลับมาหาคนเก่าอีก ปล.หายไปหลงละเริงกะปีใหม่ซะนานกลับมาเอาซะยาวเลยอิอิ(เวิ่นเว้อ)

--- กลับมาหา แวะมาอ่านบ้างก็ดีใจมากแล้วค่ะ^^ เรื่องน้องกรตอนนี้น้องยังไม่พร้อมพบเจอผู้คน55
เรื่องจะเป็นอย่างไร คนแต่งยังไม่แน่ใจ55 ส่วนน้องเบนซ์.....เป็นชื่อพี่ของน้องแบงค์ค่ะ
55555 แต่งานนี้ท่าทางน้องแบงค์จะได้กำลังใจ ได้พวกเพิ่มเพียบอิอิ^^


// silverphoenix // อ่านไปอ่านมา  สงสารกรอ่ะ  ฮือๆๆ
แบ็งค์เองก็น่าเป็นห่วงนะ  ยัยพี่แก้มบุ๋มไม่รู้จะมาไม้ไหน
นิคกี้ก็เหลือเกิน  อะไรจะติดพี่ได้ขนาดนั้น  555

--- กรเรียกคะแนนดีจังแฮะ55 บอกแล้ววิแต่งเรื่องนี้ไม่ดราม่าอย่าเพิ่งร้องโอ๋ๆ555
ถ้ามีคงแค่เล็กๆกระจิ๋วหลิว.... ทุกคนไม่ต้องกลัวไปวิอยากให้อ่านกันอย่างสบายใจนะจ๊ะ
ทางแบงค์ เรื่องยังไม่จบแค่นี้แน่ คิดเหมือนกันมั้ยค่ะ ส่วนเจ้าตาตี่เนี่ย วิว่าคงแก้ไม่หายแล้วล่ะ55


// aabb // ติดตามมานนานแล้ว แล้วก้อจะตามต่อไปคับ หนุกดีคับ อิอิ

--- ขอบคุณที่สุดในโลกค้า~~~~~~! ชื่นใจจัง^^



ขอบคุณที่ติดตาม โปรดติดตามตอนต่อไป .............อุ๊! แหม่5555

[tiffylovelove]

 

[watcharet]

กรไปยุกะคัยเนี่ยๆ งง!!

[silverphoenix]

ยาววววววจุใจมากๆ

เรียกเลือดกันอีกแล้วสำหรับฉากนี้  555

หนูนาเข้าใจผิดได้ฮามากอ่ะ  ชอบๆๆๆ  ยัยพี่แก้มบุ๋มยังไม่ได้รู้ตัวเล้ยยย

ปล.แอบอยากกินเค้กของน้ำอ่ะ หุหุหุ  +1  จ้าา

[MoMoRin]

N'bank yaa yorm na kha luuk,,yang gnai p'nikky kor rak nuu kondiew rork tae thaa man mai rakdii kon-aan ja taam pai hake ok man eeng kha luuk~ho ho ho...
P's yang nien tae-ang p'naam talord na kha phii~ha ha ha..
Wow,nii n'korn ja mii khuu kab kaw laew reu kha tae thaathaang ja yaaw na kha kwaa ja longtua ah na,,hu hu hu... ^^

[roseen]

 

[หมูกระต่าย]

ทำไมไม่บอกคนอื่นเลยว่าพี่แบงค์กับพี่นิกคบกันอ่ะ

[goosongta]

ขอทะลุเข้าไปตบแก้มบุ๋ม เอาหล่อนออกไป
ชอบวิธีกินเค้กของเอสอ่ะ ขนาดน้ำยังเคลิ้มตาม มีปฏิเสธน้องชายด้วย   

[muiko]

กร จะมีรักใหม่เเล้วรึเปล่า

ดูเหมือนไอ้พี่เทพไรนั่น ที่น้ำเเสนจะเกลียด
อาจเริ่มรุ้สึกอะไรกะกรบ้างเเล้วรึเปล่าน้า