หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[tsktonight]

ตอนที่32 มากกว่าน้อง...(หลัง) ต่อนะจ๊ะ^^



สามวันต่อมา หลังจากที่เจ้ากล้ามโตคอยเกาะติด ดูความเคลื่อนไหว เอ้ย!
ดูแลอาการป่วยของไอ้หนูดาราหน้าใส ในสภาพของคุณหมอหนุ่มที่แต่งตัวมิดชิด
สวมแว่นดำและผ้าปิดปากผืนโต แถมยังไว้ผมปรกหน้า (เพราะขี้เกียจใส่หมวก )
ตลอดเวลาที่อยู่ป้วนเปี้ยนรอบตัวกร เด็กหนุ่มมีอาการดีขึ้นมากแล้ว
จนเรียกได้ว่า แทบจะหายเป็นปลิดทิ้ง.....


 การกลั่นแกล้งของเทพพิชัยไม่ได้ทำให้กรรู้สึกแย่แต่อย่างใด กลับกันในเวลาที่
ถูกดุบ้าง สั่งให้ทำโน่นทำนี่บ้าง เขาเกิดความรู้สึกว่า พี่หมอทีคนนี้ช่างคอยห่วงใย
และดูแลเขาเป็นพิเศษไม่ห่าง จนน่าปลื้มใจไม่น้อย...


“โหย~ พี่หมอครับ~~ ทำไมต้องให้ผมนอนห้อยหัว ยกขาขึ้นชี้ฟ้า
แล้วก็ดูดน้ำจากหลอดแบบนี้ด้วย!?|||||||||||||” 
เด็กหนุ่มที่โดนสั่งให้ทำท่าประหลาดเริ่มโวย เพราะดูเหมือนพี่หมอที
จะขำเกินความจำเป็นไปแล้ว เมื่อเห็นเขาทำตามที่บอก

“เป็นไงล่ะไอ้กุ้งแห้ง! นายเริ่มรู้สึกว่าเลือดมันไหลลงมาที่หัวมากขึ้นมั้ย?
นี่ไง! วิธีที่จะทำให้นายฉลาดขึ้นน่ะ55555” 

“............//////*// หนอย~~ ไอ้พี่หมอทีบ้า!!! นี่แกล้งผมเหรอ! แกล้งผมใช่มั้ย!!”

เด็กหนุ่มที่เริ่มกลับมาแข็งแรง มีเรี่ยวมีแรงดีเหมือนเดิมแล้ว รีบพลิกตัว
เอาขากลับลงมา นั่งชี้หน้าคนที่หัวเราะเยาะเขาไม่หยุด ก่อนจะโถมตัวเข้าใส่
กระโดดทับคนตัวโตกว่าจนล้มกลิ้งไปบนที่นอนเพื่อแกล้งคืนบ้าง 

คุณหมอกำมะลอตกใจไม่น้อย ได้แต่ชะงักมองหน้าเจ้าคูอริ ที่ไม่ได้รู้เลยว่า
จริงๆแล้วเขาเป็นใคร .............

หากว่าได้รู้ความจริง มันจะยังคุยเล่นหัวเราะ แกล้งหยอกเขาแบบนี้มั้ย..... 

จะส่งยิ้มจริงใจแบบที่มีให้พี่หมอทีอย่างนี้... กับเขามั้ย....



ไม่มีทางหรอก ...........เพราะพวกเขาเกลียดกันแทบตาย.... นั่นล่ะความจริง..


“พี่หมอทีครับ............. พี่มีแฟนมั้ย”  อยู่ๆเด็กหนุ่มที่หัวเราะร่า ก็เปลี่ยนมานั่งเหม่อ
แล้วถามคนตัวโตกว่าที่นั่งข้างๆอย่างไม่มองหน้า...


“......ตอนนี้...ยัง...”  เทมตอบกลับแบบอิดออด...รอให้น้องน้ำรับรักเขาก่อนเถ๊อะ!

“...เหรอครับ....... แล้วพี่เคยมีความรักมั้ย..” 

คราวนี้กรหันมาจ้องตาเขาผ่านแว่นกันแดดสีดำสนิท จนคนถูกมองเหมือนคาดคั้น
เอาคำตอบ ต้องทำเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อตอบคำถามอย่างปลงๆ...

“...เคยสิ.......” 


“...หึ....... งั้นผมขอถามหน่อย ถ้าหากว่าเราไปหลงรักคนที่มีเจ้าของอยู่แล้ว
เราควรจะตัดใจจากเขาให้ได้เร็วๆใช่มั้ยครับ..”

“.........เอ๋.....”   เทพพิชัยตกใจไม่น้อยกับคำถามนี้ของกร


นี่น้องน้ำของเขามีแฟนแล้วจริงๆหรือ!||||||||||||

มันเป็นใครกัน จะใช่ไอ้คนที่เขาคิดหรือเปล่า .......

เจ้าดาราหน้าหล่อที่น้องน้ำไปทำงานด้วยนั่น!


แต่...... น้องน้ำเกลียดผู้ชายทุกคนที่มาจีบออกอย่างนั้น
แล้วจะไปเป็นแฟนกับมันได้ยังไงล่ะ!.........


ครั้นจะเซ้าซี้ถามเจ้าเด็กบ้า ก็กลัวจะออกนอกหน้าจนมันจับได้ 
ไอ้ความหวาดกลัวว่าจะเสียของรักไปมันเป็นแบบนี้เอง  นัดเจอกับน้องน้ำเมื่อไหร่
เขาจะต้องถามความจริงเรื่องนี้ให้ได้!


“ทำไม... นายถึงยอมตัดใจได้ง่ายดายนัก รักเขาจริงๆเหรอ...”  เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม

เด็กหนุ่มหันมายิ้มให้นิดๆก่อนพูด  “ ผมไม่ชอบแย่งของใคร ได้แต่ขอให้เขามีความสุข..”



ทำไม่ได้หรอก!.........มันเจ็บนี่นา!.............................  เจ้าหนุ่มลูกครึ่งกำหมัดแน่น
กัดฟันทนไม่พูดอะไรออกไป  ลอบถอนใจแบบไม่สบอารมณ์ทางอื่น
เขามาก่อนแท้ๆ! ยอมให้ใครแย่งไปแบบนี้ ทนไม่ได้จริงๆ!!


ถึงได้แต่..........................  ดันทุรังมันอยู่อย่างนี้....

นี่ล่ะ ความรักของเขา.....
ตัวเขายังไม่มีปัญญาทำอะไรได้ คงช่วยอะไรเจ้าหนูนี่ไม่ได้หรอก...


“.....  โทษนะ.... พี่.......... ไม่รู้สิ..” ... เทพพิชัยพูดแผ่วเบา
กรที่รอฟังอยู่ถอนใจ ... ค่อยๆกระเถิบเข้าไปนั่งใกล้ๆแล้วเอนหัวพิงกับไหล่หนา
ของคนตัวโตที่สะดุ้งนิดๆ..  “เฮ้อ~~เขาชอบมองผมเป็นเหมือนน้องชายของเขา แต่
 ผมอยากเป็นมากกว่าน้องนี่ ......” 

เทพพิชัยรู้สึกกระดากอายแปลกๆ รีบผลักหัวเจ้าเด็กบ้าออกเบาๆแล้วถามกลบเกลื่อน
“เห๊อะ! นี่นายไปชอบคนแก่กว่ามาสิท่า! สมแล้ว! แก่แดดดีนักเจ้าแห้งเอ้ย!
ขี้เหร่แบบนี้ก็โดนต้องทิ้งน่ะซี้~55”

“หื้มมม!!!|||||||||||  พี่หมอทีอ่ะ! ใจร้ายกับผมชะมัดไม่เห็นปลอบกันบ้างเลย
อย่ามาซ้ำเติมผมนะเจ้าคนพิลึกนี่!”  กรทำหน้ามุ่ย แล้วเอื้อมมือไปดึงผ้าปิดปากของ
คนตรงหน้าออก หวังจะเห็นหน้าคนชอบแกล้งชอบว่าเขานัก จะหน้าตาดีกว่าเขา
สักแค่ไหนกันถึงกล้ามาหาว่าดาราทำเงินอย่างเขาขี้เหร่
ฝ่ามือหนาของคนไม่ทันระวังตัวเลยต้องผวา เข้าตะครุบผ้าปิดปากผืนโต
ให้กลับเข้าที่แทบไม่ทัน!


กรชะงักอ้าปากเหวอ เงยหน้ามองอีกฝ่ายลุกพรวดขึ้นยืน แล้วเดินหนีออกจากห้อง
ไปเดี๋ยวนั้น  “เฮ้ย!|||||||||||  พะ พี่! พี่หมอทีครับ! เดี๋ยวสิจะไปไหนอ่ะ!?”

หนุ่มหน้าใสตั้งสติได้ก็รีบวิ่งตามคนที่หนีไป แต่ลงบันไดมาถึงก็ไม่ทัน เพราะได้ยินเสียง
เปิดประตูรั้วบ้านแล้ว  ได้แต่ยืนหน้าเสียตรงประตูบ้านมองรถที่กำลังเคลื่อนออกไป! 

(อะไรกันอยู่ๆก็กลับไป หรือว่าเขาจะโกรธ ที่เราไปดึงผ้าปิดปากของเขาออก!?
ทำไมล่ะ!? |||||||||||||)

………………

……….

…..



สองวันแล้วที่เจ้าหนุ่มลูกครึ่งไม่ได้เจอหน้ากรเลย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
จะหายไปไหนหรอกนะ!............

 เขาแอบแวบมาที่บ้านของเรียวทุกวันนั่นแหละ...   [-_-] ......
แบบหลบๆซ่อนๆไม่ยอมเจอหน้าเจ้าคนป่วยที่แข็งแรงดีแล้ว แต่ไม่ยอมกลับบ้าน


........กรอยากเจอพี่หมอทีอีกซักครั้งก่อนกลับ เขาไม่รู้จะจัดการเรื่องของตัวเอง
ยังไงดี......คิดถึงและอยากขอบคุณคนที่ช่วยดูแลเขา ทำให้เขาไม่เศร้า เพราะโดน
แกล้งตลอด55........ คนคนนี้ก็แปลก ตอนที่โทรมาหาคุณหมอเรียว เขาขอคุยด้วย
ก็วางสายไปเสียเฉยๆ....จะว่าโกรธจากเรื่องวันนั้น ก็คงไม่ใช่เพราะวันต่อมา
ก็ซื้อของมาให้เขามากมาย ฝากจดหมายสั่งให้กินนู่นกินนี่ไว้ให้อีกต่างหาก

จึงยากจะเข้าใจว่าทำไม พี่หมอทีจอมลึกลับคนนี้ถึงหนีหน้าเขา...
ทำตัวพิลึกเข้าทุกวัน แต่ก็แปลกและตลกไม่เหมือนใคร เวลาได้อ่านข้อความ
ในจม.ทีไรเขาก็อดอมยิ้มไม่ได้ทุกที

...................................

...................

.......

..................................................................ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน


เทพพิชัยอ่านจม.ของกร ที่ฝากให้เรียวช่วยส่งถึงเขาจบ ก็ต้องนั่งถอนใจ..
อ่านออกเสียงทวนข้อความสุดท้ายในแผ่นกระดาษซ้ำๆ...

“ขอบคุณพี่หมอทีอีกครั้งนะครับ  หวังว่าพี่จะยอมตอบคำถามของผม ขอให้ผม
เป็นน้องชายของพี่ได้มั้ย.... ได้มั้ย......... เฮ้อ~ขอให้ผมเป็นน้องชาย! ของพี่!โธ่~
เจ้ากุ้งแห้งเอ๊ย! เพราะยังไม่รู้น่ะสิว่ากำลังขอเป็นน้องกับใครอยู่เจ้าบ้า...  เฮ้อ~”


คิดมากเรื่องของน้ำยังไม่พอ ยังต้องมาคิดมากเรื่องของกรอีก

................. ให้บอกตามความรู้สึกตรงๆของตัวเอง เขาก็ต้องขอยอมรับว่า
การที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับกรในช่วงเวลาไม่กี่วันมานี้ ทำให้เขาคลายความโกรธ
ความเกลียดที่มีต่อกันลงไปเยอะ...  แถมยังเริ่มเกิดความรู้สึกเอ็นดูมันขึ้นมาเสียแล้ว
ทั้งที่อยากจะเลิกยุ่งกับมันไปเสีย ก็ยังอดเป็นห่วงมันไม่ได้.... (นี่เป็นความลับ
ที่เขาจะไม่ยอมบอกใครเด็ดขาด! //////*// แม้แต่กับเจ้าเรียวหรือแม่นงค์ก็เหอะ..)

เจ้ากรเองก็รู้สึกดีๆกับเขาในคราบของคุณหมอทีกำมะลอ มากเสียจนถึงขนาด
ยกให้เป็นพี่ชาย....  เขาก็อยากจะยอมรับมันเป็นน้องอยู่หรอก ติดที่ว่า…


โลกแห่งความเป็นจริงคือ .......... เขาเป็นได้แค่คนเลวที่ใครๆก็พากันเกลียดขี้หน้า

............  ถ้ามันรู้ มันก็คงเกลียดเขาเหมือนเดิมนั่นแหละ...หึ...


วันนั้น........ ที่เขาต้องหุนหันหนีกลับบ้านไป เพราะเขาต้องเดินหนีความรู้สึก
ของตัวเองออกมา......  รีบกลับบ้านไปตั้งสติให้มั่นไว้
รู้ตัวแล้ว ว่าเขาไม่อยากสูญเสียความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝัน
ในช่วงเวลานี้ไป....  หากขืนยังเข้าใกล้เจ้าเด็กบ้ามากไปกว่านี้
ความคงต้องแตกแน่ๆ..


น้องหรือ........... ถ้ามันจะทำตัวน่ารักกับเขา
เพราะเขาเป็นพี่หมอทีล่ะก็...

.....................................

........................

..........



“....ที่หายหน้าไปเพราะพี่ต้องเตรียมตัวย้ายไปทำงานในรพ.ต่างจังหวัด
พี่มีหลายๆอย่างต้องจัดการ นายคงเข้าใจใช่มั้ย เพราะพี่ไม่อยากเห็นนาย
ต้องเศร้ากว่าเดิม พี่เขียนจม.ถึงนายก่อนออกเดินทาง ขอโทษทีที่ไม่ได้บอก
นายไว้ก่อน แต่ถ้านายสัญญาว่าจะกินข้าวเยอะๆ ไม่ดื้อ.... พี่ก็จะรับนายไว้
เป็นน้องเอาบุญ .. 089-356…!”

กรอ่านจดหมายจากคุณหมอปลอมจนถึงบรรทัดสุดท้าย ก็ต้องกระโดดร้อง เย่!
ให้ลั่น ก่อนวิ่งออกจากห้อง ลงบันไดตรงไปหอมแก้มคุณอนงค์นาฏที่กำลังยืน
ล้างผักอยู่ในครัวด้วยความดีใจ ...

พี่หมอทีคนดีของเขาให้เบอร์มือถือมาแล้ว! แสดงว่าจะยอมคุยกับเขาทาง
โทรศัพท์แล้วสินะ55  แถมยังยอมให้เขาเป็นน้องด้วย! ไชโย~~! ////////


.................. เอ๋...แต่ในนี้ พี่หมอทีเขียนบอกว่าต้องย้ายไปต่างจังหวัด อย่างนี้
ก็อดเห็นหน้ากันพอดี..........ว้า...
 แต่... ไม่เป็นไรหรอก ไว้เขาจะหาโอกาสไปเยี่ยมหาอีกฝ่ายถึงที่เอ๊งงงง555^^


“แหมยิ้มแก้มปริเชียวนะลูก แม่บอกแล้วว่าหนูท..เอ๊ย เอ่อ~
พี่ทีเขาไม่ได้โกรธอะไรเราหรอก....หึหึ.. ”  คุณอนงค์นาฏหันมาชวนคุยยิ้มให้
กรอมยิ้มดีใจไม่หาย พอหันไปเห็นคุณเจ้าของบ้านอีกคนกลับมาจากการทำงาน
เหนื่อยๆ เดินเข้ามาทักทายเขาแล้วเข้าไปกอดหอมคนเป็นแม่  เด็กหนุ่มก็รีบ
ไปรินน้ำเย็นๆมาส่งให้


“ขอบคุณครับน้องกร เอ๊ะนี่มีเรื่องอะไรดีๆรึเปล่า ยิ้มไม่หุบเลย55”
คุณหมอเรียวถอดเน็คไทด์ไปพลางพูดถาม

“55 น้องได้อ่านจดหมายเพื่อนเราแล้วน่ะสิจ๊ะ”  คุณแม่ตอบแทน..

เรียวเห็นกรดูดีใจมากก็ทำหน้าไม่ถูก.... |||||||||||| ไม่รู้เจ้าเทมมันจะเล่นบ้าๆ
แบบนี้ไปถึงไหน  เขาก็ได้แต่หวังว่าเมื่อเด็กหนุ่มคนดังรู้ความจริงทั้งหมด
จะไม่เกลียดไอ้จอมโกหกมันไปมากกว่านี้.............


“ คุณหมอเรียวครับ คุณแม่นงค์ครับ ผมขอบพระคุณมากที่กรุณาให้ผมพักอยู่ที่นี่
ตอนนี้ผมก็หายดีแล้ว เรื่องที่คาใจที่นี่ผมก็เคลียร์แล้ว... เหลือแต่เรื่องที่ผมหนีมา
มันคงถึงเวลาแล้วล่ะครับ ที่ผมจะกลับไปเผชิญหน้ากับมัน..”

หนุ่มหน้าใสยกมือไหว้ผู้มีพระคุณของเขาอย่างอ่อนน้อม ส่งยิ้มจริงใจให้รับรู้
ว่าเขากำลังจะลากลับบ้าน... และกลับไปแก้ปัญหาของตัวเองเสียที..

หลังได้อ่านจดหมายให้กำลังใจ บอกให้เขาเข้มแข็งและกลับไปเป็นตัวของตัวเอง
จากพี่หมอที....  พี่ชายคนใหม่ที่แสนใจดีของเขา มันทำให้เขาเลิกกังวลเกินกว่าเหตุ
ลงไปได้เยอะทีเดียว.... ต้องขอบคุณโชคชะตาจริงๆ....  ที่ทำให้คนอย่างเขา
ได้มารู้จักกับมิตรภาพที่สวยงาม...

เจ้าของบ้านทั้งสองส่งยิ้มอ่อนโยนกลับมาให้ ขอเพียงให้เด็กหนุ่มรับปากว่า
จะยอมกลับมาเยี่ยมหากันบ้างก็พอ...  ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่ตรงกับใจของกรอยู่แล้ว...

........................................................

..........................

..........



++++++++++++++++++++++++++++++++




.....................ในเช้าวันเกิดของหนุ่มหน้าตี๋ ทุกคน ( แบงค์  เอสและน้ำ )
มาร่วมตักบาตรด้วยกันกับนิกกี้ ที่หน้าบ้านหลังสีเขียวอ่อนแสนสวย
หลังจากนั้นทั้งหมดก็พากันไปถวายสังฆทานที่วัด.....

เริ่มต้นเช้าของวันด้วยความรู้สึกอิ่มบุญ อิ่มใจได้ดีทีเดียว
ถูกใจเจ้าของวันเกิดอยู่หรอก  แต่พอตกบ่ายมานี่สิ.............

เจ้าหน้าตี๋ก็ต้องหน้าบูดยิ่งกว่าตูดลิง  เมื่อพวกพี่ชายโทรมาบอกเขาว่าติดงาน!
อาจจะกลับมาไม่ทันฉลองวันเกิดเขาเย็นนี้! 

จะให้เขาทำตัวเป็นเด็กร้องงอแงไม่ให้พี่ไปทำงานก็กระไรอยู่...........
ทั้งๆที่นัดกันไว้เสียดิบดี แต่สุดท้ายเขาก็มีความสำคัญน้อยกว่างาน
~~ มันน่าน้อยใจนัก!!!-*- 



พวกหนุ่มสาวนั่งดื่มนั่งกิน ปิ้งย่างของทะเลกันอยู่ในสวนหลังบ้าน
ทุกคนเฮฮาครื้นเครงไม่เกรงใจกันดี.... ติดก็แต่เจ้าของงาน ||||||||||||||||||*||
ท้องฟ้าเริ่มสลัวลงทุกที คนโตแต่ตัวแต่ใจน้อยเป็นเด็กติดพี่ก็ยังไม่เลิกนั่งหน้าตูม
จนเพื่อนที่ล้อมวงนั่งกินเลี้ยงวันเกิดของเขาอยู่ ต้องคอยช่วยกันปลอบช่วยกันแซว
ให้เจ้าตาตี่ที่ใครๆต่างรู้ดีว่าทั้งรักทั้งหวงพี่ชายตัวเองแค่ไหน เลิกหน้าหงิก
แล้วมาสนุกกับการเล่นเกมส์ คุยไร้สาระ ร้องคาราโอเกะพลางกระดกเบียร์ให้หมด
ในโอกาสพิเศษอย่างนี้ดีกว่า…


นิกกี้เคี้ยวมันผรั่งทอดหน้าง้ำ แต่แล้วมือที่กำลังจะยกแก้วก็ต้องชะงัก
เมื่อมือถือมีสายเข้า อดตื่นเต้นรีบหยิบมาดูไม่ได้ เห็นชื่อคนที่ทำให้เขาน้อยใจ
ขึ้นหราก็ยิ้มร่าแก้มปริ  แต่แล้วนึกได้ว่า เขากำลังงอนอยู่จึงรีบเปลี่ยนสีหน้า
ให้บูดเหมือนเดิม ก่อนกลั้นใจไม่ยอมรับสาย....

แบงค์ที่นั่งข้างๆแอบชะโงกมองว่าใครโทรเข้ามา กลัวจะเป็นคนรักเก่าจอมตื้อ
ของแฟนหนุ่ม .... แต่พอรู้ว่าไม่ใช่ก็ยิ้มพลางคะยั้นคะยอให้เจ้าของเครื่องกดรับ

“โธ่~พี่นิก.......... วันเกิดทั้งทีนะครับ อย่างอนพี่น้ำไปเลยน่า....หึ...
เขาโทรมาง้อแล้วก็รีบรับสิ รู้นิสัยพี่ชายดีไม่ใช่เหรอครับ ถ้าพี่น้ำไม่โทรมาอีก
อย่าหาว่าผมไม่เตือนน้า~~”  พอพวกเพื่อนๆได้ยินที่หนุ่มน้อยพูดก็รีบช่วยกัน
สนับสนุนให้เจ้าตาตี่ยอมคุยโทรศัพท์กับพี่ซะ จะได้หายหน้าหงิกเสียที..

บาสรีบคว้ามือถือของนิกกี้ไปกดรับแล้วยัดใส่มือให้เดี๋ยวนั้น หนุ่มหน้าตี๋ได้แต่ร้อง

“เฮ้ยยยยยยย!....” 

“เชี่ยเอ้ย!คุยๆกับพี่มึงซะทีสิวะ! กูรำคาญเสียงมือถือมึงดังสวนเพลงที่กูเปิดจะแย่! ไป๊!!”

ว่าแล้วก็โดนเพื่อนๆรุมด่า สั่งให้ไปคุยกับพี่ ยังไม่พอรู้สึกจะมีใครฉวยโอกาสถีบไล่เขา
ออกมานอกวงด้วยก็ไม่รู้ .... |||||||||*||   


นิกกี้กลิ้งออกมานอกเสื่อ นั่งถอนใจบนสนามหญ้า  ลุกขึ้นปัดเศษดินเศษหญ้า
ที่ติดบนเสื้อและกางเกง เดินหลบฉากถามเสียงห้วนกรอกไปตามสาย

“....โหล... ว่าไงอ่ะจะมาป่าว ตกลง......ถ้าพี่ไม่มาก็....ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร๊..ก็โอเค๊!!”
ทำยักไหล่พูดเสียงสูงใส่ให้ปลายสายเข้าใจ........
ว่าอันที่จริงแล้วเขาไม่โอเคนะ... -*-


“เอ่อ.... คือกูกับเอสยังไม่เสร็จงาน มึงไม่โกรธกูใช่ป่ะ....โทษที~แต่กูก็ซื้อ
ของขวัญไว้แล้วนะ!.... แต่พอดีมันยุ่งๆอยู่กับงานด่วนเนี่ย เลยลืมให้มึงเมื่อเช้าว่ะ..”

“........ฮึ่ย~ ของขวัญอะไรผมไม่เอาหรอก! แต่พี่น้ำลืมผมได้ไง! -*-”

“ เฮ้ย!...มึงโกรธกูเหรอเชี่ยนิก!! จะมากไปแล้วนะ! มึงคิดว่าตัวเองสำคัญมากนักรึไง!
 กะอีแค่วันเกิด!ไว้วันตายมึงก่อนค่อยมาร้องโวยวายใส่กู! กูก็ต้องเอาเงินไว้ก่อนสิวะ!”


นิกกี้ชะงักค้างไปชั่วครู่.... บอกไม่ถูก..... แต่ที่แน่ๆ คือ
ความรู้สึกสะเทือนใจมันจุกขึ้นมาถึงหน้าอกไม่น้อยเลย

ที่ได้ยินพี่ชายสุดที่รักพูดกับเขาด้วยถ้อยคำแบบนี้...


“...........อะไรกัน.....  เอ้อ!อยากไปไหนก็ไปเลย! ผมจะเมาปลิ้นอยู่ที่นี่คนเดียวก็ได้!
ใช่สิ! ก็โตๆกันแล้วกะอีแค่วันเกิดเฮงซวย!!! ไม่เห็นมันจะสำคัญตรงไหนเลย!”

หนุ่มตี๋ปิดเครื่องทันทีด้วยความโมโหฉุนเฉียวหลังกระแทกเสียงใส่พี่ชาย
เขากำมือถือแน่นแทบอยากจะเขวี้ยงทิ้ง.... แต่ก็ได้แต่ยกมือค้างเพราะยังเสียดายอยู่..
เลยเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วตรงเข้าทำลายพุ่มไม้ใบหญ้าแถวนั้น เพื่อระบายอารมณ์แทน


“ เป็นอะไรไปครับ...พี่นิก... เอ่อ...พี่น้ำโทรมาว่าไง..” แบงค์ที่เดินตามออกมาดู
รีบเข้ามาจับแขนคนรักรุ่นพี่ที่กำลังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ถามด้วยความเป็นห่วง
ยังไม่ทันที่นิกกี้จะตอบว่าอะไร เสียงออดจากทางประตูรั้วหน้าบ้านก็เรียก
ความสนใจของคนทั้งคู่ให้หันไปมองในทางเดียวกัน


“นั่นแน่ะ! สงสัยพี่น้ำจะมาแล้วพี่นิกรีบไปดูสิครับ!”

“...........คงไม่ใช่หรอก... เขาไม่มาหรอก...”  นิกกี้พูดเสียงอ่อยก่อนเดินไป
หนุ่มน้อยทำหน้างง แล้วก็ถึงบางอ้อ ไอ้ที่แฟนเขาต้องอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิม
คงเพราะพี่ชายสุดที่เลิฟไม่ยอมมางานวันเกิดนี่เอง...


เมื่อหนุ่มตี๋เดินไปถึงประตูรั้วหน้าบ้านก็ต้องแปลกใจที่เห็นพนักงานส่งของยืนรอ
“รับของด้วยครับ..”   พนักงานคนนั้นคนนั้นร้องบอกกับเจ้าของบ้านเพื่อให้เดินไปหา


เจ้าหนุ่มหน้าตี๋มองไม่เห็นของที่จะส่งให้เขาสักอย่างในมือของชายคนนั้น ก็ขมวดคิ้ว
สงสัยไม่หาย นี่มันก็มืดแล้วบริษัทบ้าที่ไหนจะมาส่งอะไรกันตอนนี้หว่า....?
เจ้าคนส่งก็มีท่าทางไม่น่าไว้วางใจเลยสวมผ้าปิดปากอีกต่างหาก....||||||||||||||

ก่อนที่นิกกี้จะเอ่ยถามอะไร คนส่งของก็ขยับหมวกแล้วล้วงเอากระดาษแผ่นหนึ่ง
ที่พับครึ่งไว้ยื่นให้ เขารับมากางออกดูอย่างงงๆ ข้อความในนั้นเขียนว่า

 [ มองข้างหลัง ]



................................. เห.......ระ หรือว่า!!!

เจ้าหนุ่มตี๋ตาโตหันควับกลับไปมองทางด้านหลังอย่างเร็ว
เจอพี่ชายเขายืนถือเค้กหัวเราะอยู่ด้านหลังอย่างที่คิด!


“เฮ้ยย!! พี่น้ำ!”  นิกกี้ร้องทักเหวอๆ จนเจ้าพนักงานส่งของที่ยืนอยู่ด้านหลัง
อดหัวเราะไม่ได้อีกคน  เมื่อถอดหมวกกับผ้าปิดปากออกก็เปิดประตูเข้ามาสมทบ


“พี่เอส! พี่น้ำ! โหย~ เล่นอะไรกันเนี่ยหลอกผมซะสนิทเลย!///////*//”

“อย่ามัวยืนทื่ออยู่เซ่~ 55 รีบไปเป่าเค้กกับเพื่อนๆเร็วเข้า! นี่มันเค้กไอติมนะเว้ย
เดี๋ยวก็ละลายกันพอดี”  น้ำพูดปนหัวเราะหน้าเหวอๆของน้อง


“คิดแล้วววว ว่าพี่ไม่มีวันลืมผมหรอก..”  นิกกี้บอกอย่างดีใจรับเค้กจากพี่ชาย
ส่งให้เอสช่วยถือไว้  แล้วโผเข้ากอดน้ำอย่างดีใจ

เอสมองสองพี่น้องหัวเราะให้กันก็ยิ้มตาม เช่นเดียวกับแบงค์ที่เดินตามออกมา
เห็นอีกคน หนุ่มน้อยสวัสดีพวกพี่ชายแล้วชวนเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกรุ่นพี่ข้างใน


“ 55 งานนี้พวกสาวๆเขาต้องกรี๊ดลั่นบ้านแน่ๆเลยครับ โดยเฉพาะพี่หนูแนน555”
แบงค์คุยกับเอสขณะเดินนำไปหลังบ้าน

“ขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่มั้ง55” เอสเกาหัวแก้เขินแต่ก็ยังถูกยอไม่เลิก

“โธ่พี่เอสไม่ต้องถ่อมตัวหรอกครับ พี่น่ะดังจะตาย หล่อก็หล่ออ่ะจริงมั้ยครับพี่น้ำ55”


“เฮ้ยไอ้นิก! ไม่เอานะ! อย่าซี่~!//////*//”


เอ๋...........................................?


แบงค์และเอสที่เดินอยู่ข้างหน้า ต่างชะงักหันไปมองคนน่ารักที่ร้องโวยวาย
ใส่น้องขึ้นมา  เจ้าสองพี่น้องที่เดินตามหลังพวกเขาได้แต่ยิ้มให้ บอกไม่มีอะไร
แล้วพากันเดินต่อ แต่แค่เดินไปได้อีกไม่กี่ก้าวคราวนี้น้ำก็โวยวายว่านิกกี้อีก

“ กูบอกว่าอย่าไง!! ไอ้หมาตาตี่นี่!!//////*//”

คนเดินนำหน้าทั้งสองต่างหันกลับไปมองอีกรอบอย่างสงสัย
นิกกี้แกล้งอะไรพี่อีกแล้วนะ สงสัยจะแก้แค้นที่โดนอำเพื่อเซอร์ไพรส์วันเกิด..

แต่หนนี้เล่นเอาทั้งสองคนตาค้าง เพราะเห็นเจ้าหนุ่มตี๋กำลังไล่หอมแก้มพี่ชายเต็มๆตา!


“ อะไอ้เชี่ยนิก!///////*// ไม่เอา! ไม่เอากูอายเขาไอ้บ้าเอ๊ย!หยุดเซ่~~!”

“ฮะฮะฮะ ไม่ต้องมาเขินเลยแก้มแดงไปหมดแล้ว55”


เฮ้ย!.............................. ไอ้เจ้าสองพี่น้องนี่มันจะรักกันเกินไปแล้วม้างงงงง!

เล่นเอาคุณแฟนหนุ่มทั้งสองต้องถลาเข้าไปแทรกกลางทันที


“พะพี่นิก!มัวแต่ชักช้าอยู่นั่นแหละ! รีบเดินเข้าสิครับ!!” แบงค์เอาเค้กในมือเอส
มาให้นิกกี้ถือ แล้วคว้าแขนดึงให้เดินไปกับเขาเดี๋ยวนั้นด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยจะพอใจนัก
คนโดนลากงงไม่น้อย ที่จู่ๆแฟนตัวเล็กของเขาก็เกิดอารมณ์ไม่ดี จึงต้องเร่งฝีเท้า
ยอมเดินตามไปแต่โดยดี ||||||||||||||


ทางน้ำเองก็ต้องรับมือกับคนหน้าหล่อที่ยืนกอดอก ทำตาดุจ้องเขาเขม็ง..
“......... คุณเป็นอะไรน่ะ.... ทำตาน่ากลัวเชียว..”  เสียงหวานถามอ้อมแอ้ม

เอสจ้องหน้าน้ำอย่างคาดโทษ จนคนโดนจ้องอึกอัก อึดอัดกับสายตาดุๆ
ของแฟนตัวเอง ต้องหลบตาเพราะทำตัวไม่ถูกเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้
แล้วใช้นิ้วเรียวเคลียแก้มใสของเขาเบาๆ..

“...........แก้มนี้ของผมคนเดียว.. ต่อไปห้ามให้ใครหอมเด็ดขาดรู้มั้ย
ถึงเป็นน้องก็ไม่ได้!”

“..เอ๋..//////////”


ดวงตาคู่สวยเบิกโต พวงแก้มเนียนยิ่งแดงระเรื่อไปกว่าเดิม เมื่อเจ้าหน้าหล่อ
ดึงให้ทั้งตัวเขาเข้าไปอยู่ในอ้อมแขน แล้วกักตัวเอาไว้ด้วยการโอบเอวเสียแน่น
ก่อนจะยื่นปลายจมูกโด่งเข้าซุกกับแก้มนุ่มไม่ยอมปล่อย
คนน่ารักสะดุ้งตกใจ ต้องรั้นตัวด้วยความอาย

“ เอส!////////*// นี่คุณจะบ้าเรอะ! ใครโผล่มาเห็นจะทำไง! ปล่อยน้ำเดี๋ยวนี้นะ!!”

“ไม่รู้ล่ะ! ต้องทำโทษก่อน!” 

“เหวอ~~~~!!!///////” 


ว่าแล้วดาราหนุ่มก็กระชับอ้อมกอด เพื่อยกร่างคนรักให้สองขาลอยพ้นจากพื้น

ก่อนจะพาเดินหลบเข้าไปทางหลังพุ่มไม้แถวนั้นซะเลย…






tsktonight.TBC.


*** วิอยากเขียน ขอโทษครับผมเผลอ ตอนพิเศษ สำหรับวันวาเลนไทน์ที่กำลังจะมาถึงนี้
คิดเอาไว้ว่าจะเขียนเป็นตอนไม่ยาวนัก  ยังไม่รู้จะออกมาในรูปแบบไหน
แล้วอย่าลืมแวะมาอ่านฉลองวันแห่งความรักกันนะคะ^^

คิดอยู่เหมือนกันว่าเราชักจะอัพช้าลงทุกทีๆ555 เอาเป็นว่าวิจะปรับโฉมใหม่
ทำหนึ่งตอนให้สั้นลงกว่านี้ เพราะรู้สึกตัวเองเนี่ยแต่งไปแต่งมา ก็ยาวเฟื้อยขึ้นเรื่อยๆ
กลัวจะไปโผล่ที่อเมซอนซะก่อน55  คิดว่าหลังจากนี้น่าจะทำให้เพื่อนๆพี่ๆแฟนๆ
ที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้เรื่องนี้มาโดยตลอด อ่านตอนใหม่ได้เร็วขึ้นกว่านี้


ตอบเม้นท์ดีกว่า

หมูกระต่าย // จ้า~! น้องกรได้หมอดี แต่เป็นคุณหมอกำมะลอเด้อ555

silverphoenix // แหม55 กลับลำได้ยังทันเสมอค่า ขอบคุณสำหรับบวกหนึ่งเสมอๆ^^

Rhythm // ขอบคุณที่ช่วยเชียร์พวกเขานะคะ แล้วรออ่านนะคะ

MoMoRin // เป็นอย่างที่คิดน่านนนล่ะ!55 แต่ยังไม่จบง่ายๆหรอกนะ....อิอิ

CarToonMiZa // เชียร์คู่ไหน ก็เป็นกำลังใจให้วิเหมือนเดิมนะคะ^^

goosongta // แหม แฟนพี่เอสกะน้องน้ำออกโรงแล้ว55  น้องกรกำลังกลับมาแล้วจ้า เจ้าเทมก็ด้วย

SuperMai // จุดพลุเลยเหรอคะ><

watcharet // ขี้สงสารนะเรา^^

muiko // แหมที่บอกว่าเจ้าเทมแอบมีมุมน่ารักนี่ รู้สึกว่าจะเน้นคำว่าเล็กมากจังนะคะ555
ส่วนเรื่องจะวุ่นมั้ย อันนี้ต้องตามดูค่า~~

yowyow // มาแล้วจ้าๆๆๆ  ไม่รู้จะมันส์สู้บอลได้อ่ะป่าวนะคะ55

wizard_tao // ย้ากกกก!! ขอบคุณมากๆๆๆค่า~~~!!! ยังรักกันอยู่อย่างนี้น่าดีใจจังฮุฮุ^^




แล้วเจอกันตอนหน้านะจ๊ะ  รักจ๊ะ ...  ><

[muiko]

พี่เทม น่ารักกกกอ่ะ ตอนนี้
ถึงดูจะเป็นการทำความดี โดยเจ้าตัวก็ไม่ได้ดูจะตั้งใจทำในตอนเเรกก็เถอะ

เทมกร จะพัฒนาจากพี่น้องเป็นมากกว่านี้ได้มั้ยนะ
เชียร์คุ่นี้เลย ทุกคนจะได้แฮปปี้

ถ้ากรรู้ความจริง ขอให้อย่าโกรธพี่เทมเขาเลยน้า

[wizard_tao]

แหมๆๆๆ น่ารักขนาดนี้ ไม่ให้รักยังไงล่ะครับ

หัวปัก หัวปำเร้ยยยย

[tiffylovelove]

 

[SuperMai]

น่ารักอ่ะ 

[parasut]

พี่แทม น้องกร คิคิ คู่นี้ก็ได้ลุ้นน่าสนุก

[goosongta]

ที่แท้ไอ้เทพพิชัยมันปลอมตัวนี่เอง งงอยู่เหมือนกันว่าทำไมจำกันไม่ได้
จริงๆแล้วน้องกรก็นิสัยดีนะ อย่ามาแย่งพี่น้ำเลยเพราะเค้าเกิดมาเพื่อพี่เอส ฮิ้ววววววววววววววววววว
ขอให้ 2 คนนี้มาคู่กัน
น้ำกะเอสก็ยังคงคอนเซ็ปแห่งความน่ารักสดใสเหมือนเดิม
ถ้ามาบ่อยแต่สั้นแล้วค้างก็ไม่เอานะ รออ่านแล้วมันทรมาน

[หมูกระต่าย]

รอรักของทุกๆคู่ค่ะ

[silverphoenix]

ชายนิค...เด็กติดพี่ = =''

เทมนี่ก็ซึนจริงๆ  ทีกับน้ำล่ะก็รุกเอารุกเอา  ทีกับกรล่ะไม่กล้า  โด่เอ๊ยยย  5555

[MoMoRin]

Hmmm,,,aab sweet waan na kha p'taim kha....
PS: song phui nong kaw rak kan jang na kha,,hu hu hu....

[vi2212]

พึ่งอ่านถึงตอนที่9..แล้วอยากเม้นมักมาก
คือ....น้ำช่างเป็นแม่ศรีเรือนที่ดีมากกกกกกกกกกกกก

ถึงตอนที่20...และแล้วน้ำก็เป็นแฟนเอส

  ตอนที่24-25..ผิดคาดไปเยอะ

[CarToonMiZa]

เทมอย่าซึน
กด+เป็ดจร้า

[biwtiz]

ชอบจัง

[choijiin]

เค้าอัพตั้งแต่วันที่ 6
ดันเพิ่งเห็นเอาวันที่ 9
  ตาดีมั่กๆ

แอบสงสารอิเทมเหมือนกันนะเนี่ย
แบบว่าตอนแรกคนอ่านก็คิดเหมือนกันว่าแกน่ะเล้ว เลวววววววววว
แต่พอเห็นเวลาที่อยู่กับน้องกรก็คิดว่า
เออ อินี่ก็น่ารักเหมือนกันนี่หว่า
 
เอาเป็นว่ารักๆกันซะทีเถอะค่า
แบบว่าใจร้อนนนนนนนนนนนนนน
 

[watcharet]

หลังพุ่มไม้งั้นหรอ ไปทำไรน๊อ

[p_phai]

 

[yowyow]

ชอบคู่ของ กรกะพี่หมอที อีกคู่แล้วสิ ^^ เมื่อไหร่จะบอกความจริงสักทีนะ

ว่าแต่เอสอุ้มน้ำไปทำไรหลังพุ่มไม้น๊าาาาา อิอิ

[tsktonight]

ตอนที่ 33  คนขี้อิจฉา...(แรก)




เสียงโห่ยินดี และเสียงแซวจากเพื่อนๆเป็นสิบดังอื้ออึงขึ้นทันทีที่ได้เห็น
เจ้าของงานวันเกิดเดินถือเค้กยิ้มร่าเริงกลับเข้ามาพร้อมหนุ่มรุ่นน้อง

ใครที่เป็นคนทำให้เจ้าเพื่อนหน้าตี๋กลับมายิ้มออกได้ แถมยังส่งเค้กไอศกรีม
ของโปรดมาให้ เพื่อนๆทุกคนเดาได้ไม่ยาก คงไม่พ้นคุณพี่ชายสุดน่ารักของมันเป็นแน่

“แหะ..../////// เอ้อ! พี่กูซื้อให้ พี่น้ำกับพี่เอสมาแล้วว่ะ” นิกกี้บอกอย่างอารมณ์ดี
วางเค้กลงกลางโต๊ะ เพื่อนผู้หญิงช่วยกันแกะเทียนมาปักพลางกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

“ก็กูบอกแล้วว่า เขาจะไม่มาได้ไง เพราะพี่น้ำเขารักมึงจะตาย!”  ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้
แบงค์ที่กำลังนั่งลงข้างนิกกี้ก็หันควับไปมองทางคนพูดด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ
รุ่นพี่สาวเสียงแจ๋นตบไหล่คนรักรุ่นพี่ของเขา แล้วพูดปนหัวเราะล้อเลียนเพื่อน

หนุ่มน้อยขมวดคิ้วทำหน้าบึ้งให้หนูแนนเห็น เล่นเอาสาวรุ่นพี่ชะงักงง
ทำตาหลุกหลิกใส่นิกกี้ด้วยความไม่เข้าใจ นี่เธอพูดอะไรผิดไปงั้นหรือ?||||||||||||||...

แล้วคนโกรธก็ต้องถอนใจอย่างเซ็งๆ เขาจะไปโกรธพี่หนูแนนน่ะไม่ถูกหรอก....

 ต้องโกรธพี่นิก! ถึงจะถูก!

คราวนี้ถึงทีหนุ่มน้อยตัวเล็กเอาแต่นั่งหน้าบูดบ้างล่ะ.....


แต่เจ้าหนุ่มตี๋ก็ยังไม่เข้าใจอาการของแฟนตัวเอง จึงแกล้งเขยิบมาพูดให้ได้ยิน
ใกล้หูคนหน้าบึ้งเพื่อกระซิบแหย่เล่น    “แบงค์เป็นอะไรน่ะ!?ปวดท้องเมนส์เหรอ?55”

“/////////*// ผมจะไปมีเมนส์ได้ไง! ไม่ต้องมาพูดกับผมเลย!”

“.........อ้าววววเฮ้ยย....? ไหงงั้นล่า~555...  โกรธอะไรพี่เนี่ย?”  เหวอเลยสิทีนี้...


หนุ่มรุ่นน้องเม้มปากอิ่มเข้าหากัน ยังทำหน้าบึ้งขัดใจ ให้ตายเถอะพี่นิกของเขา
ช่างความรู้สึกช้าจริง! เล่นหอมแก้มพี่ชายตัวเองให้เห็นแบบนั้น จะไม่ให้เขา
หึง! ได้ยังไง! ต่อหน้าต่อตาเขา ก็ยังเอาแต่ติดพี่อยู่ได้!

ไม่ได้รู้ตัวเอาเสียเลยว่าทำให้เขาน้อยใจขนาดไหน ทั้งที่เคยขอไปแล้วว่าให้เลิกซะ!

 ........... แต่.. ถึงเขาจะไม่พอใจแค่ไหน ก็ไม่กล้าพูดออกไปหรอก...


ใครมันจะไปกล้าบอกกันเล่า ว่าเขาหึงพี่น้ำอ่ะ!...
พี่นิกนั่นแหละผิด! ชอบแสดงความรักปานจะกลืนกับพี่ชายให้เขาเห็น
ก็รู้อยู่หรอกว่าเป็นพี่น้องกันแท้ๆ และไม่ได้คิดอะไรกัน...

แต่ก็เพราะไอ้ไม่รู้จักคิดอะไรกันเสียบ้างเลยนี่แหละ!!! 
ที่ทำให้เขาหงุดหงิดชะมัด!!!-*-

จะรักอะไรกันนักกันหนาครับ! 

แฟนตัวจริงของพี่น่ะคอยอยู่ข้างๆตรงนี้!

นั่นน่ะแค่พี่ชายนะ! .............  แล้ว



พี่นิกรักใครมากกว่ากันนะ....................................



ความสงสัยเกิดขึ้นมาในหัวของหนุ่มน้อย  แบงค์จ้องหน้านิกกี้ที่คอยหันมายิ้ม
เพื่อเอาใจ พูดแซวเพื่อนขำๆหวังให้เขาหัวเราะตามอารมณ์ดีขึ้นบ้าง

แต่ในหัวของหนุ่มน้อย กำลังวุ่นวายเพราะคิดเปรียบเทียบความสำคัญ
ระหว่างตัวเองกับพี่ชายของคนรักให้กลุ้มหนัก

พี่นิกน่ะรักพี่น้ำปานจะกลืน.....  ถ้าพี่น้ำไม่ใช่พี่ชายแท้ๆล่ะก็ 
บอกตามตรงมันทำให้เขากลัวกว่าเรื่องของพี่แก้มบุ๋มเสียอีก!!!||||||||||||||



“อ้าวแล้วไหนวะพี่มึง? พาพี่เอสมาด้วยเหรอ เออว่าแต่พี่ทินมายัง?”  อาทพูดถาม
ทั้งที่ของกินเต็มปากจนเศษอาหารหล่นใส่แขนหนูแนนที่นั่งข้างๆเข้าให้

“กรี๊ดด!! อีอาท! ||||||||||*|| ตะกละ! กินให้หมดปากก่อนสิ อย่างมึงนี่เข้าสังคมกับใคร
เขาไม่ได้จริงๆนะ พาไปไหนกูล่ะขายขี้หน้า! มึงไปหาผ้าขี้ริ้วมาผูกคอไป๊!!...เฮื้อย!
เออแต่ก็นั่นสิ!?.. ไหนล่ะพี่น้ำกับพี่เอสของกูอ่ะ? ส่วนพี่ทินสุดที่เลิฟของกู(อีกแล้ว)
กูโทรไปถามเขาแล้วบอกมาแน่แต่ช้าหน่อย เห็นว่างานนี้ไม่ต้องรอเป่าเค้ก แต่กรุณา
เก็บเหล้ากับเบียร์ไว้อย่าเพิ่งหมดเป็นพอ”  พูดจบพวกตัวแสบทั้งหลายก็ส่งเสียงฮาให้ลั่น


 นิกกี้มองเค้กไอศกรีมก้อนโตมีหลากรสในก้อนเดียวที่ปักเทียนไว้พร้อมจุดตรงหน้า
แล้วหันไปชะเง้อคอมองทางด้านหลัง มองหาพวกพี่ชายที่น่าจะตามเข้ามาด้วยกันแล้ว
แต่ดันหายไปกลางทางเสียนี่...?

“เอ..... สงสัยแวะไปห้องน้ำกันรึเปล่าน้า~.. น่าจะเดินตามกูมานี่นา........ ฮ่ะเอ้อ!
นั่นไง! มาแล้วๆ!! เฮ้ยพวกมึง! พี่กูมาแล้วเว้ยยยย!!! ฮิ้ววววว!!!พี่เอสด้วย!ๆๆ
ขอเสียงต้อนรับหน่อยคร้าบบบบบ555”  นิกกี้เห็นพี่ชายกับแฟนเดินยิ้มๆโผล่มา
ก็รีบผายมือต้อนรับ แล้วปรบมือตะโกนโหวกเหวกเสียงดังบอกเพื่อนๆ ให้เจ้าพวก
ตัวป่วนทั้งหลายช่วยกันโห่ร้องต้อนรับให้อื้ออึง ด้วยความเฮฮา

เจ้าของวันเกิดครึกครื้นเป็นพิเศษรีบวิ่งไปจูงมือพี่มาที่โต๊ะ “ 55 พี่น้ำครับมาเร็ว”
แต่นั่นยิ่งทำให้น้ำทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่ 

“โธ่~ไอ้พวกเด็กเวร! เสียงดังหาพ่อมึงเหรอ! กูไม่ได้บวชนาคสัดเอ๊ย //////*//
มึงจะโห่หาหอกอะไร ดังสนั่นหวั่นไหวไปแปดซอยแล้วไอ้พวกพังพืดหอยทาก!
ระวังเถอะจะได้แดกส้นตีนไอ้พวกบ้านข้างๆแถวนี้ แทนที่จะได้แดกเหล้า!!”

คนน่ารักยืนท้าวเอวตรงหัวโต๊ะ กระแทกเสียงด่าเป็นชุดจนทุกคนที่กำลังยิ้มแย้ม
ต้องพากันสะอึก...ชะงักงันเงียบกริบไปทันที  แต่ละคนมีสีหน้าเจือนๆและได้แต่
กระพริบตาปริบๆ มองหน้าคุณพี่ชายสุดน่ารักของเพื่อนหน้าตี๋
ที่ยังคงโหดโคตรไม่เข้ากับหน้าเหมือนเดิม....   เล่นเอาพวกที่กำลังคึก
ต้องจ๋อยสนิท...||||||||||||||  นิกกี้เอามือกุมหัวถอนใจกับท่าทีของพี่ชาย
ที่ทำจนเพื่อนๆเขาถึงกับเอ๋อแดกไปเป็นแถว.... T T

แต่แล้วเสียงหัวเราะขำคิกคักที่ดังลอดมาให้ได้ยิน ทั้งที่พยามยามจะกลั้นไว้แล้ว
ของดาราหนุ่มคนดัง ก็เรียกความสนใจให้ทุกคนมองไปที่เขาเป็นตาเดียว

“55อ่ะอุ๊บ! 55 ทะโทษทีๆ โธ่น้ำ! พวกน้องๆเขากลัวคุณจนหน้าเสียกันไป
หมดแล้ว! คืองี้ครับทุกคนไม่ต้องตกใจไปหรอก น้ำเขาก็แค่ เขิน เท่านั้นเอง”

คำอธิบายจากเอส ทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป้าหมายรุมจ้องมาที่หน้าน้ำเป็นตาเดียวอีกครั้ง
คนถูกจ้องมองสะดุ้งหน้าแดง หันไปผลักหน้าคนปากมากที่ทำให้เขาต้องเขินเพิ่มขึ้น
มากกว่าเดิม แล้วโวยใส่เสียงดุบอกไม่รู้จะพูดทำไม/////*//


ตอนนี้เลยทำให้ทุกคนเปลี่ยนมาขำคิกคักกันแทน กับความน่ารักของพี่ชายเพื่อน
ที่เพิ่งเคยได้รู้ แสดงว่าที่ชอบดุด่าก็เพื่อกลบความเขินอายต่อหน้าพวกเขาหรอกหรือ

ทั้งที่ออกจะน่าร๊ากกกก ช่างเป็นคนที่แก้เขินได้น่ากลัวดีจังนะ||||||||||||||.........555


หนุ่มตี๋ยิ้มออกเมื่อเพื่อนๆกลับมาเฮฮาได้เหมือนเดิม และไม่เข้าใจพี่ชายเขาผิดๆ
พี่น้ำของเขาขี้อายมาแต่ไหนแต่ไรไม่หาย ถึงจะพยายามเปลี่ยนนิสัยให้เข้มแข็ง
จนตอนนี้กลายเป็นห้าวเป้งเป๊ะพ่อไปซะแล้วก็เถอะ
(คนนี้เขาไม่ค่อยรู้จักความพอดีเท่าไหร่... -_-  เลยแสดงออกไม่เก่งอ่ะนะ55~)


“มาๆๆๆ เป่าเค้กได้แล้ว  ///////*// เอ้า! จุดไฟสิเฮ้ย! มึงจะมายืนมองหน้ากู
หาพระแสงด้ามยาวอีกนานม๊ะ!”  คนน่ารักหันมาขมวดคิ้ว ทำเสียงเข้มเล่นงาน
เจ้าบาสที่ยืนเอ๋ออยู่ข้างๆ..|||||||||||| เจ้าเพื่อนมาดกวนของน้องชายจึงรีบหาไฟแช็ก
มาจุดเทียนให้ว่อง... ทั้งที่มีคำถามติดอยู่ในใจว่า ( กูผิดไรว้า~~~||||||||||||||| )


จนเขาร้องเพลงอวยพรวันเกิดกันแล้ว.......... เอสก็ยังอดปล่อยเสียงหัวเราะเบาๆ
เป็นระยะๆไม่ได้  น้ำจึงแอบหยิกท้องเข้าให้ ดาราหน้าหล่อสะดุ้งหลุดเสียงโอย
จนนิกกี้ที่กำลังจะเป่าเทียนชะงักหันมอง พาให้เพื่อนคนอื่นๆมองตาม..
เอสได้แต่แก้ตัวว่ายุงมันกัด..........

“555||||||||||| ยุงที่บ้านนายนี่หยิก เอ้ย!กัดเจ็บชะมัดเลยนะ แถมไม่มีมารยาทด้วย
ดูซิคนเขากำลังร้องแฮปปี้เบิร์ดเดย์กันก็ดั๊นขัด เอ่อหมายถึงกัดมาได้! คิกๆๆ”


หนุ่มน่ารักกัดปากล่าง หรี่ตามองแฟนหนุ่มรูปหล่อที่แกล้งพูดว่าเขาอย่างหมั่นไส้
แบงค์ยืนอยู่ข้างน้ำ เขาอมยิ้มมองทั้งคู่อย่างรู้ทัน..... นึกในใจได้ว่า

เขามันงี่เง้าจริงๆ… 

ไม่เห็นต้องไปหึงพี่น้ำเลย ในเมื่อไม่ว่ายังไงพี่น้ำก็เป็นแค่พี่ชาย และที่สำคัญ
พี่น้ำก็มีพี่เอสอยู่ทั้งคน เลิกคิดน้อยใจได้ก็สำนึกว่า เขาทำตัวไม่น่ารักกับพี่นิกเลย
ถึงเจ้าตัวจะไม่รู้สึกอะไรนักก็นะ... แต่วันนี้มันวันพิเศษ วันเกิดพี่นิกทั้งที..

หนุ่มน้อยกลับมายิ้มหวานให้แฟนตัวเอง สะกิดแขนบอกให้นิกกี้รีบอธิษฐาน
แล้วเป่าเค้กเร็วเข้า  ........... เจ้าหนุ่มหน้าตี๋ก็ยิ้มกว้างอย่างดีใจ เมื่อเห็นว่าน้องแบงค์
ยอมยิ้มให้เขาแล้ว


พอนิกกี้หลับตาเป่าเทียนเสร็จ ทุกคนก็พร้อมใจกันปรบมือ ร้องเฮเสียงดัง
แล้วช่วยกันให้พรเจ้าของวันเกิดยกใหญ่

วี         “เฮ้ยยย ขอให้มึงถูกหวย!”

นิกกี้   “55ขอบใจวะ แต่กูไม่ได้เล่นหวยเว้ย..”

หนูแนน  “ 55ไอ้นิก กูขอให้มึงหาเมียไม่ได้ 555”

นิกกี้  “ ขอบใจนะนังอุทัยเทวี! ( ได้ยินเสียงหนูแนนกรี๊ดใส่ตามมา)” ... แต่กูมีแล้ว
เป็นผู้ชายด้วยสะใจมึงรึยังอีนังแม่มด!

อาท   “ เชี่ยนิก! มึงแม่งอาทททททท~~”

นิกกี้    (.... อ้าว ไอ้เชี่ยนี่เมา .......  )

บาส   “ก๊ากกก555 กูรู้! รู้ว่ามึงอยากได้รถ! เอ้านี่กูซื้อให้มึง มึงอย่าลืมขับไป
มหาลัยอวดเพื่อนนะนิกกี้!555”

นิกกี้มองลูกกุญแจในมือที่บาสยื่นให้เขาแล้วอ้าปากค้าง หันรีหันขวางมองหน้า
คนอื่นๆที่ต่างก็กรูกันเข้ามาดูอย่างตื่นเต้น  “เฮ้ย.... ไอ้บาส! นี่มึงอย่าบอกนะว่า
มึงให้รถกูเลยเหรอ ไอ้สัดอย่าบอกนะว่ามึงขโมยรถพ่อมึงมา!?”

ที่บ้านบาสเปิดเต็นท์รถซะด้วยสิ....  “ โธ่ขืนทำงั้นพ่อได้แผ่นกะบาลกูแยก เอ้านี่รถมึง..”
หนุ่มตี๋เหวออีกรอบมองรถสปอร์ตเฟอร์รารี่คันจิ๋ว ที่เพื่อนล้วงหยิบจากกระเป๋ากางเกง
ออกมาวางไว้บนฝ่ามือเขา แถมเข็นเล่นไปมาโชว์ให้ทุกคนฮาลั่นอีกต่างหาก

แม่งเลว... |||||||||||||||||*||  เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร... เป็นเรื่องที่หนุ่มตี๋รู้ดีอยู่
แต่สิ่งที่เขากำลังท่องจำใส่หัวเป็นอีกบทหนึ่งที่ว่า แก้แค้นสิบปีไม่มีคำว่าสาย!
รอให้ถึงงานวันเกิดมึงก่อนเถ๊อะ!!!-*-


เพื่อนคนอื่นๆยังคงส่งเสียงโหวกเหวก อวยพรแบบหาสาระใจความอะไรไม่ได้
ให้เจ้าของวันเกิดนั่งด่าเล่นไม่เว้นวาง... คนน่ารักขำน้องที่โดนเพื่อนแกล้ง
แล้วหันไปพยักเพยิดหน้ากับเอส  แต่เจ้าหน้าหล่อทำหน้าเหรอหราถามกลับ
งงๆ “ มีอะไรเหรอน้ำ?”  น้ำส่ายหน้าถอนใจ|||||||||||*|| ต้องพูดกระซิบกระซาบให้
“เอาของขวัญไอ้นิกมาเซ่!” ทำเสียงดุ

ดาราหนุ่มสะดุ้งเพราะนึกได้ว่าลืมหยิบมาด้วย จึงทำท่าบอกใบ้ว่าเขาลืม
แล้วชี้มือชี้ไม้ไปทางหน้าบ้าน เพื่อบอกให้รู้ว่าของยังอยู่ในรถ

ตอนนั้นเองแบงค์ก็ยื่นหน้าเข้ามาแทรก  “แหะ... พี่น้ำครับมากับผมทางนี้ดีกว่าครับ”
พูดเสร็จก็ลากแขนพี่ชายของคนรักให้เดินตามเข้าไปในบ้านทันที น้ำถามว่ามีอะไร
เจ้าเด็กรุ่นน้องก็ไม่ยอมบอกได้แต่อมยิ้ม เอสนั้นงงสุดขีด จะเดินตามไปด้วยก็ถูกสาวๆ
เข้ามารุมดึงแขนให้ไปนั่งด้วยกันอีกทาง เขาได้แต่ชะเง้อคอมองตามคนน่ารักของเขา
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหันมาทำมือเป็นเครื่องหมายว่าทุกอย่างโอเค  จึงได้แต่ปล่อยไป...

……………………

…………

….. ภายในห้องรับแขกที่เพื่อนๆของนิกกี้วางกระเป๋ากันไว้ 


เมื่อลากให้หนุ่มน่ารักเข้ามาภายในบ้าน และได้อยู่กันสองต่อสองแล้ว
หนุ่มน้อยปล่อยแขนพี่ชายคนรักให้เป็นอิสระ ก่อนเดินต่อตรงไปที่
กระเป๋าเป้ของตัวเอง ก้มตัวรูดซิบกระเป๋าแล้วล้วงมือเข้าไปควานหาบางอย่าง

น้ำที่ยืนมองการกระทำของแฟนน้องชายอย่างงงๆ ได้ยินเสียงใสพูดบ่น

“เฮ้อ~/////// จริงๆเลยนะ พี่เอสเนี่ยไม่ระวังเลย อย่างนี้พี่น้ำก็แย่กันพอดี
ดีนะที่ยังไม่มีใครเห็นนอกจากผมที่ยืนข้างๆ คงเพราะแสงไฟไม่ค่อยสว่างมาก..”

“เอ๋...? อะไร มึงหมายถึงเรื่องอะไรน่ะเบ๊?” น้ำยังไม่เข้าใจก็ขมวดคิ้วถาม
แล้วนั่งไขว่ห้างบนโซฟา พลางท้าวคางรอคำตอบของแบงค์อย่างใจเย็น..

หนุ่มน้อยอมยิ้ม เมื่อหาของเจอก็เดินเข้ามาหาคนน่ารักแล้วนั่งลงข้างๆเสียประชิดตัว
น้ำสะดุ้งเล็กน้อยแล้วแตะที่ลำคอตัวเองอย่างประหลาดใจ เมื่อคนรักของน้องชาย
แกะพลาสเตอร์ยามาแปะไว้ให้...  “ อึก...!?/////// เอ๊ะ?....... อะไรนี่...”

แบงค์ยิ้มแล้วเฉลยให้อีกฝ่ายรู้ตัวในที่สุด  “.....รอยจูบครับ ^^ ”


เมื่อได้รู้เล่นเอาน้ำเหวอหน้าแดง คงจะเป็นรอยมาจากตอนที่เขาโดนไอ้ดาราโรคจิต
มันอุ้มเข้าไปทำมิดีมิร้ายอยู่พักใหญ่ที่หลังพุ่มไม้ข้างบ้านแน่เลย!  //////////*//


เก๋าเจ้ง! อายเด็กแม่งงงง~!!!
ฮึ่ม! -*- คอยดูนะกลับคอนโดไป กูจะกระโดดถีบขาคู่เข้าข้างลำตัวมึง!
เสร็จแล้ววิ่งสวนทำครอสเคาท์เตอร์ใส่อีกซักดอก! ไอ้ผัวตอแหลหลอกกูดีนัก!
บอกว่าไม่ทำเป็นรอยรับรองได้ แล้วห่าอะไรเนี่ย!! ดีล่ะคืนนี้กูจะทำรอยให้มึงเอง!
ไอ้หื่นโรคจิตมึงต้องตายด้วยท่าไม้กางเขนเลเวลอัพ!!!

แบงค์หัวเราะขำคิกคักได้ไม่เท่าไหร่ ก็โดนน้ำแจกมะเหงกให้จนต้องนั่งเจี๋ยมเจี้ยมแทน


“เอ้อ.....ก็นึกว่ามีเรื่องอะไร.../////// กูขอบใจมึงแล้วกัน”
พุดเสร็จก็ลุกขึ้นจะเดินกลับไป แต่เสียงหนุ่มร่างเล็กที่เอ่ยถามอย่างจริงจังดังมาจาก
ด้านหลัง รั้งให้เขาหยุดชะงักไป  “ พี่น้ำทำแบบนั้นกับพี่นิกบ่อยหรือเปล่าครับ!?”

คนน่ารักหันกลับมา  เห็นคนถามทำหน้าแหยเสียเต็มประดาก็อดขำไม่ได้
กลัวเขาจะวิ่งมาจิกหัวจับโขกกำแพงหรืออย่างไรกัน555


คำถามบ้าๆที่โพล่งออกมา เพราะยังขจัดความขี้อิจฉาไปจากหัวใจให้หมดเกลี้ยงไม่ได้
ทำเอาเจ้าตัวเหงื่อแตกกลัวใจคุณพี่ชายหน้าหวานเหลือเกิน...


“ก็ทุกคืน.... ก่อนนอน....ตั้งแต่เกิดแล้วว่ะ”

คำตอบที่ได้ยินทำให้แบงค์พูดอะไรไม่ออก |||||||||||||| ก็... พี่น้องกันนี่นะ!


“....แต่ก็แค่ตอนเป็นเด็กน่ะ เพราะโดนแม่บังคับให้ทำมาตั้งแต่จำความได้แล้ว
พอโตมา ต่างคนก็ต่างนอน....... มีแค่นานๆทีหรือวันที่มีอะไรพิเศษให้น่าดีใจ
อย่างวันนี้เท่านั้นแหละ”  น้ำบอกน้องแบงค์ยิ้มๆ นึกรู้อาการหึงหวงไม่เข้าท่า
ของอีกฝ่าย เพราะเจ้าแฟนหนุ่มหน้าหล่อของเขาก็เอ่ยถามเช่นเดียวกันนี้..


“......... เหรอครับ...คือผมก็แค่..............”

“  มึงจะคิดมากไปทำไมกับพี่อย่างกูก็แค่ที่แก้ม แต่กับมึงได้ที่ปากไม่ใช่เรอะ!?”

“ ฮึก!!///////// พะพี่น้ำก็!”

น้ำหัวเราะส่ายหน้าเดินไป คิดว่าเจ้าหนูนี่มันก็น่ารักดี ขี้อิจฉาไม่แพ้ไอ้บ้าของเขาเลย
ตั้งแต่ที่เขายอมรับมันได้ ก็ทำให้มองเห็นมุมอื่นๆของเจ้าเด็กคนนี้เยอะขึ้น
แบบนี้คงไม่ต้องกลัวไอ้นิกมันจะถูกทิ้งแล้วมั้ง555


แบงค์ก้มหน้ายังนั่งตีหัวตัวเองที่งี่เง้าไม่หาย...... รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ
ได้แต่คิดว่าเขานี่สู้พี่น้ำไม่ได้เล้ย...///////


...................................

......................

........


...............น้ำเดินกลับเข้าไปที่สวนหลังบ้านก็ต้องสะดุดหู.....จนอดเร่งฝีเท้าให้
เดินเข้าไปฟังเสียงเพลงที่ดังแว่วมาไกลๆไม่ได้.......

... มันไม่ได้ดังมาจากเครื่องเล่นแน่

เพราะเป็นเสียงของเอส..


.....เอสกำลังร้องเพลงอยู่...... มีนิกกี้คอยดีดกีต้าร์โปร่งให้

ทุกคนนั่งดื่มเงียบๆ และปล่อยให้สายตาถูกตรึงไว้ที่ดาราหนุ่ม
สาวๆหลายคนทำหน้าเคลิ้มฝันเหมือนจะละลายเสียให้ได้

คนน่ารักเดินยิ้มหวานเข้ามาฟังเสียงเพลงแสนไพเราะจากทั้งสองหนุ่มด้วยความชื่นใจ ... 
เสียงของเอสตอนที่ร้องผิดกับตอนที่พูด แต่มันฟังแล้วก็ทุ้มนุ่มรื่นหูดีไปอีกแบบ....
เหมาะกับเพลงที่ร้องจนไม่มีที่ติ ...


เมื่อเอสเห็นว่าน้ำเดินมา ก็คอยจะมองส่งสายตาหวานให้อยู่เรื่อย ถึงจะทำมองไป
ทางคนอื่นบ้าง แต่เจ้าตัวก็สื่อสารให้คนน่ารักรับรู้ได้ว่า เขาเจาะจงส่งยิ้มหวาน
พราวเสน่ห์นั้นไปให้ใคร....


เพลงที่เอสร้อง  ทำน้ำใจเต้น...

เพราะที่เคยฟังจากปากคนอื่นจนคุ้นหู เมื่อมันออกจากปากของคนที่รัก
กลับฟังดูช่างพิเศษนัก ราวกับเขากำลังถูกบอกรักซ้ำๆ ด้วยความหวานของ
ท้วงทำนองที่จับหัวใจ ด้วยรอยยิ้ม ด้วยสายตา และด้วยน้ำเสียงของผู้ชายคนนี้...

…………………..

……………

….


เมื่อร้องจบเพลงเสียงชื่นชมและเสียงปรบมือก็ดังขึ้น พวกเพื่อนๆเฮฮา
โห่แซวนิกกี้ให้เขินใหญ่ เรื่องเสียงร้องน่ะเขาไม่เป็นสับปะรด แต่ถ้าให้
เล่นดนตรีขอให้บอกเขามันเทพอยู่แล้ว..

แบงค์ก้าวออกมาจากหลังต้นไม้ เดินมาใกล้ส่งยิ้มให้นิกกี้อย่างชื่นชมโดยไม่กล้าพูดอะไรมาก
เพราะคนอยู่กันเยอะ จนเขาเขินเกินกว่าจะชมคนรักเป็นพิเศษต่อหน้าใครๆ/////////
พอเดินตามพี่น้ำออกมาจากข้างในบ้าน ก็ได้ยินเสียงเพลงเพราะๆสะกิจใจ
แต่แค่มองสบตาคนรักตัวเล็กของเขา เจ้าหนุ่มตี๋ก็รู้ใจแล้ว


ส่วนทางเอสนั้นไม่ต้องเดาเลยว่าได้รับเสียงกรี๊ดขนาดไหน
คนหน้าหล่อกล่าวขอบคุณทุกคน แล้วแอบหันไปทำท่ายักคิ้วอวดน้ำให้เห็น
น้ำอมยิ้มแต่ก็หมั่นไส้แฟนหนุ่มเหลือเกิน พาลนึกไปถึงเรื่องที่เอสทำเขามีรอยที่คอ
เดินเข้ามาตอนแรกว่าจะเอ่ยปากชม เลยกลายเป็นว่าอยากแกล้งขึ้นมาแทน

เอสยิ้มเห็นเขี้ยวเสน่ห์มองหน้าเขาเหมือนจะรอคำชม หนุ่มน่ารักจึงกอดอกทำเมิน
ก่อนเบ้ปากพูดว่า  “ ทำหน้าภูมิใจอะไร เด็กๆน่า!”

“แหมมมม! เหรอครับ....หึ... คุณจะบอกว่าคุณร้องเก่งกว่าผมอีกงั้นสิ ?”
ทำหน้ายียวนกวนให้อีกฝ่ายไม่ยอมแพ้ หันมาทำหน้าตากวนๆใส่บ้าง

“ก็.... มั้ง...  ไม่รู้สิแต่แบบที่คุณร้องเนี่ย แถวบ้านผมเขาเรียกหอน....”

“...||||||||||||||*||งั้นไหนพ่อคนเก่ง ลองร้องให้ผมฟังเป็นบุญหูบ้างจะได้มั้ยครับ!”

“อึก..../////// มะไม่เอา..”

“อ้าววววววววว! เฮ่! จะหนีเหรอครับ มาแข่งกันสิครับๆ!! ถ้าแน่จริงน่ะน้า~ หึคนเรา” 
เอสยักไหล่ยิ้มเยาะใส่ แต่น้ำก็เม้มปากไม่เอาด้วย

“ก็... ทำไมอยู่ดีๆ ผมต้องร้องเพลงด้วยไม่เอาหรอก ///////*//   (น่าอายจะตาย)”


หนุ่มตี๋ปลีกตัวจากเพื่อนเดินมาได้ยินบทสนทนาเข้าก็รีบสนับสนุนเอสอีกคน
“เฮ้ยพี่เอสจะให้พี่น้ำจะร้องเพลงเหรอ!? ดีเลยๆ!!/////// ร้องเถอะนะ
พี่ครับผมอยากให้พี่ร้อง ถือว่าร้องให้ผมก็ได้นะ นะ!!”
นิกกี้เสียงดังจนเพื่อนๆได้ยิน ก็รีบช่วยกันคะยั้นคะยอ ขอให้น้ำร้องเพลงกันใหญ่


เมื่อเห็นเจ้าตัวยังไม่ยอมเอาด้วย เอสจึงพูดว่าลอยๆให้น้ำได้ยิน
“ป๊อดอ่ะดี๊~~! 55โธ่เอ๊ยไม่กล้า.... กลัว..... จะแพ้.... เสียงห่วย...อะไรอย่างงี้....”

หนุ่มน่ารักหันขวับมองคนรักตาเขียว บังอาจมาดูถูกเขาได้ยังไงกันเจ้าหมอนี่~!


“คุณว่าใคร!”

“...ก็.... ไม่รู้สิ.. ใครก็ได้ที่.................... ไม่กล้า..”

“ใครว่าผมไม่กล้า!”

“เอ้างั้นก็เชิญร้องเลยสิครับ! เดี๋ยวผมเล่นกีต้าร์ให้เอง!”

“เอ้อ!ได้! เตรียมตัวเล่นให้ดีๆล่ะ!............!.......”


เฮ้ยยยยยยยย!...........................ตายห่าล่ะ!!!|||||||||||*|| 

ไอ้บ้าเอสมายุเขา จนหลวมตัวรับคำท้าไปซะแล้ว!

เขาไม่เคยร้องเพลงต่อหน้าคนอื่นเลยซักครั้งนะ!
(มีแต่นิกกี้ที่เคยได้ยินน้ำร้องคาราโอเกะคนเดียวในบ้าน..)


น้ำยืนกลืนน้ำลายมองหน้าทุกคนที่จ้องมาที่เขากันหมด.....

[tsktonight]

ตอนที่ 33 คนขี้อิจฉา...(แรก) ต่อ





…….. เสียงกีต้าร์ดีดคลอไปเรื่อยๆ แต่นักร้องก็ยังไม่อ้าปากร้องสักที
คนรอฟังนั่งลุ้น มองกันตาแป๋ว  น้ำนั่งบนเก้าอี้ข้างๆเอส
คนหน้าหล่อรู้ว่าแฟนเขาประหม่า จึงเปล่งเสียงร้องนำเบาๆให้น้ำได้ยิน
เพลงที่เอสเล่นเป็นเพลงเดียวกับที่เพิ่งร้องจบไป เขาอยากได้ยินน้ำร้องเพลงนี้บ้าง

เมื่อน้ำหันมามอง ก็พบกับรอยยิ้มของคนรักไม่ใช่จะยิ้มเยาะ แต่พร้อมจะให้
กำลังใจเต็มที่ ... เอสเล่นวนซ้ำแล้วพยักหน้าให้น้ำร้อง คราวนี้คนน่ารักของเขา
มีท่าทีที่มั่นใจขึ้นมาก ยิ้มนิดๆด้วยความรู้สึกเขินๆ... ก่อนจะหลับตา
แล้วเปล่งเสียงร้องที่สะกดทุกคนให้นิ่งฟัง .......แทบลืมหายใจ....

.....................................

......................

………………..{  ความหวาน...  อย่างนี้ มาจากไหนกัน....

 ความรู้สึกนี้ อยากจะหา คำมาอธิบาย  เก็บมาคิด มาลองนึก ทุกครั้งที่ฉันใกล้เธอ

มันหวานเหลือเกิน......

กลิ่นความรัก บอกให้ฉัน เข้ามาใกล้เธอ  ความรู้สึกนี้ ยากจะหาคำมาอธิบาย

กลับมาคิด มาลองนึก อาจเพราะหัวใจฉันเอง   ที่มันเผลอให้เธอ......

*ฉันคงหลงรักเธอ .. หลงรักเธอเข้าแล้ว...

**เมื่อมองตาของเธอหัวใจก็รู้ตัว ใจเต้นรัวเพราะเธอแค่ยิ้มมา

อยากบอกเธอเหลือเกินว่าใจฉัน.... มีหัวใจให้เธอ ช่วยรับมันไป ได้มั้ยเธอ.... (*,**) 

***... เธอช่างหวานเหลือเกิน..  เธอหวานจนใจละลาย เธอน่ะหวานยิ่งกว่าน้ำตาล

เธอน่ะหวาน เสียจนฉันละเมอ จะหวานไป จน ถึงไหน....หื้มมม~ เธอ~~

หลง รัก เธอ ... จนหวานไปหมดทั้ง หัว........ใจ.........   ฮืมมมม~   (*,**)}………


……..

….

( หวานรัก ) เพลงรักหวานหูอย่างนี้ เหมาะกับเสียงหวานๆของน้ำเป็นที่สุด
เอสยิ้มไม่หุบ/////////  น้ำร้องเพลงเพราะเหลือเกิน เสียงหวานแต่มีพลัง
พาให้จังหวะหัวใจของชายหนุ่มหวั่นไหว เต้นรัวนำหน้าจังหวะดนตรี
ที่เขาบรรเลงไปไกลโข


... ทุกคนฟังเสียงเพราะๆของน้ำจนเพลิน แม้กระทั้งเพลงจบก็ยังนิ่งเงียบ ยิ้มไปยิ้มมา

“........เอ่อ...อ่ะแฮ่ม! ///////// แบบว่า..........  จบแล้ว..”
นักร้องคนเก่งเอามือลูบท้ายทอยตัวเอง ก้มหน้าแดงๆพูดไม่กล้ามองหน้าใคร
ทุกคนเล่นจ้องไม่หยุด เขาจึงเขินจนทำหน้าไม่ถูก


“โห!!! เพราะสุดๆเลยครับพี่!” เจ้านิกกี้ตะโกนเชียร์พี่ชายตัวเองออกนอกหน้า
หลังจากนั้นใครๆต่างก็พากันมารุมล้อมชื่นชม หนุ่มน่ารักหันไปแอบอมยิ้ม
ทำท่ายักคิ้วอวดให้แฟนรูปหล่อเห็นบ้าง...

เอสหัวเราะออกมาเบาๆ ส่ายหัวแล้วทำท่ายกมือขอยอมแพ้ แถมยังแกล้งทำหน้า
หงอยเหมือนอยากให้น้ำไปหาด้วย อีกฝ่ายจึงอดขำไม่ได้ ////////


“ไอ้นิก เดี๋ยวกูมาไปเอาของที่รถก่อน ปะ!เอส!”   ขอปลีกตัวออกจากกลุ่มของน้อง
หันไปพยักหน้าชวนคนหล่อที่รออยู่ด้านหลัง


“พี่น้ำร้องเพลงเพราะจังเลยนะครับพี่นิก”  แบงค์เดินมานั่งข้างๆพูดแล้วหยิบแก้วน้ำโค้ก
ขึ้นมาดื่ม พลางทอดสายตามองตามหลังพี่ชายของคนรักไป..

นิกกี้ยิ้มภูมิใจ “ใช่มั้ยล่า///////”  ก่อนจะมองซ้ายขวารอบตัว เห็นพวกเพื่อนเข้าไปรุม
เล่นกีต้าร์ร้องแหกปากตกคีย์กันเองแบบไม่สนใจใคร สนุกกันใหญ่
หนุ่มหน้าตี๋เขยิบมานั่งเบียดหนุ่มน้อยข้างๆ เหมือนจะกระแซะถามอ้อนๆ
“อารมณ์ดีแล้วใช่ม๊า~…////// งั้นคืนนี้ ค้างนี่นะ..”

หนุ่มน้อยอมยิ้มพยักหน้าเขินๆ ทำให้คนได้รับคำตอบตกลงร้องเย่เบาๆ ก่อนจะ
หน้าเหี่ยวไปเพราะคำพูดตบท้าย 

“ ผมคิดว่าคงมีอีกหลายคนเลยล่ะครับ ที่...จะค้างกับเราที่นี่ด้วย55”

นิกกี้ขมวดคิ้วหันไปมองกองซาก ร่างของเพื่อนที่เมาพับสลบไปสองสามคนแล้ว
และคิดว่าคงจะมีตามมาอีกแน่...   เขาต้องหันกลับมาถอนใจอย่างเซ็งๆ

จะไม่ได้จู๋จี๋กันหรือนี่!... วันเกิดทั้งที


จะทนเฉยได้ไงกันเล่า! อาศัยจังหวะที่ทุกคนเผลอ มัวแต่ไปล้อมวง
ร้องเพลงแกล้งกันโดยไม่มีใครสนใจเจ้าของงาน
เจ้าหนุ่มรุ่นพี่รีบคว้ามือคนรักรุ่นน้องฉุดให้ลุกเดินตาม พากันแอบย่องแยกตัว
ออกไปอย่างระวัง ไม่ให้ใครทันสังเกตเห็น....

..............................

.................

.......





***
แหมๆๆ ก็วันเกิดหนุ่มนิกกี้ทั้งทีอ่ะ^^  แต่ยัง! ยังไม่จบกับงานนี้


ตอบเม้นท์ค่า~~

muiko // ขอบคุณที่ยังมองเห็นความน่ารักของเจ้าเทมนะคะ55 บอกใบ้ให้ว่าเรื่องนี้ไม่เศร้าหรอกจ้า

wizard_tao // ขอบคุณมากค่ะ^^ แล้วต้องแวะมาหาเค้าบ่อยๆน้า~

tiffylovelove // ดอกไม้มากมายตื้นตันใจ^^

SuperMai // แหมก็แนวเขา~~ ไม่น่ารัก ไม่ฮา ก็ไม่ใช่ขอโทษครับผมเผลอสิจ๊ะ><

parasut // ลุ้นกันให้สนุกได้เลยค่ะ เรื่องนี้ยาวข้ามปีข้ามชาติอ่ะ555

goosongta // 555วิดีใจนะที่ไม่ทำให้ใครงงอ่ะ เล่าย้อนความเดิมจบแล้วก็มาถึงเรื่อง
ปัจจุบัน ตอนนี้ไม่รู้มันทำให้ค้างอ่ะป่าวนะ555

หมูกระต่าย // ขอบคุณค่ะ ได้รับกำลังใจแล้วพวกหนุ่มๆต้องคึกคักกันแน่

silverphoenix // 555 ใจเย็นๆ ช้าๆได้พร้าเล่มงามๆเด้อ ^^

MoMoRin // แหมมันก็ต้องมีกันบ้างล่ะเนอะไอ้ความหวานเนี่ยถึงจะดูเถื่อนแค่ไหนก็เหอะ55
ส่วนเจ้าสองพี่น้องนี่เค้า...... รักกันมาแต่เกิดแล้วค่า

~ยำโซดาเผา~ // ขอบคุณที่ติดตามนะคะ^^ 55เรื่องนี้มันก็เพี้ยนๆเหมือนคนแต่งเขาล่ะ

CarToonMiZa // ท่าจะชอบคู่เทม ขอบคุณสำหรับบวกนะเคอะ

biwtiz // ชอบเค้าเหรอ////////555

choijiin // แหมก็ให้เขาเป็นตัวร้ายซะจนคนเกลียดกันทั่วบ้านทั่วเมืองมานาน
วิเลยอยากให้เห็นอีกมุมของเขาบ้างน่ะคะ^^

watcharet // น้ำเฉลยให้ฟังในเรื่องแล้วค่ะ เขาทำมิดีมิร้ายกันอ่ะ.... (แล้วมันอะไรฟะ!?)55555

p_phai // เขินเหรอค่ะ ตอนนี้ล่ะมาเขินเป็นเพื่อนน้ำกันมั้ย^^

yowyow // คู่กรกะเทมได้รับเสียงตอบรับอันดีเชียว55 ดีใจที่มีคนเริ่มชอบเจ้าเทมแล้ว
แต่ไม่รู้จะกลับมาเกลียดกันอีกมั้ย555 ส่วนน้ำกับเอสไปทำอะไรกันนี่ วิโดนน้ำสั่งให้ปิดปากให้สนิทค่ะ><

[MoMoRin]

55555555 n'bank aeb heung nikky lek lek nor,,
S&Naam kamoy scene waan pai sa gnan,,55555555

[Karn12]

หวานกันดีจริง

[vi2212]

แล้วก็อ่านทันตอนปัจจุบัน...

ว่าแต่นิกกี้กับแบงค์จะแอบไปทำอะไรกันสองต่อสองนร้า~

[silverphoenix]

ทำไมเราหึงน้ำแทนแบงค์ล่ะเนี่ย...= ="

เฮ้อออออ  นั่นมันพี่ชายๆๆๆๆ  ท่องไว้ๆ  จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน  555

+1 จ้า

[หมูกระต่าย]

สองคนนั้นไปไหนกันน๊า

[goosongta]

แน่ใจนะว่างานวันเกิดทำไมเอสกะน้ำหวานกันไม่เกรงใจใคร
ปล.น้ำเรียกเอสว่าผั.. ด้วยอ่ะ

[CarToonMiZa]

น่ารักทุกคู่
กดเป็ดกิ๊บก๊าบ

[watcharet]

แอร๊ยยยยยย!!!~  ไปทำอะไรกันอีกล่ะเนี่ย

[muiko]

ชอบทุกคุ่เลยเรื่องนี้ 

เอสกะน้ำก็น่ารัก

เเล้วเเบงค์กะนิค  จะเลือกเลือดมั้ยคะ 

[tsktonight]

ขอโทษครับ! ผมเผลอ... ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ (ไอ เลิฟ ยู /////)




……………………. พรุ่งนี้ก็จะถึงวันวาเลนไทน์แล้วนะ...

แต่ดาราดังอย่างเอส ก็ยังต้องทำงานแม้แต่ในวันนี้ เป็นปกติของดาราดังอย่างเขาอยู่แล้ว
ยิ่งมีเทศกาลอะไรก็ตาม งานเขามักจะแน่นเอียดเสมอๆ....

แต่เจ้าดาราหน้าหล่อเขาก็อยากจะมีอะไรหวานๆ สวีทกับแฟนหนุ่มสุดน่ารักของเขา
บ้างนี่นา... แหม ก็วันแห่งความรักทั้งที แล้วชายหนุ่มที่มีรักล้นหัวใจอย่างนายเอส
จะปล่อยให้มันผ่านเลยไปกับการทำแต่งานๆๆๆ ........ ได้ยังไงกันเล่า... เขาคิด
จะต้องให้คนน่ารักของเขามีความสุขกับวาเลนไทน์นี้...

……….

………………….

เช้าอากาศดี มีเสียงร้องจิ๊บจั๊บน่ารักจากนกน้อยที่เกาะอยู่บนหลังคา
ของบ้านหลังสีเขียวอ่อน...

“วันนี้วันวาเลนไทน์เหรอ.........  เออใช่.. แล้วไงล่ะ?”

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่ เป็นคำที่ออกจากปากของคนเพิ่งมีความรักแบบพี่ชายเขา
นิกกี้นั่งมองหน้าน้ำแบบพูดอะไรไม่ถูก พี่เขาไม่เข้าใจหรืออย่างไรว่านี่มัน
เป็นวันของความรักนะ! ถึงต้นกำเนิดของมันอาจจะเศร้าสลดก็เถอะ||||||||.. 
แต่ทุกวันนี้มันได้กลายเป็นวันที่ใช้แทนสัญลักษณ์แห่งการให้ไปแล้ว
ให้ความรักแก่กันยังไงล่ะ วันนี้ถือเป็นวันพิเศษสำหรับคนอยากมีคู่ 
และคู่รักเชียวนะ!

ทั้งคู่กำลังกินอาหารเช้าที่โต๊ะกินข้าว เฝือกที่แขนขาของ
เจ้าหนุ่มหน้าตี๋ยังไม่ได้ถอดออก อยากจะไปที่ไหนก็ไม่สะดวก เขาจึงอยากรู้ว่า
พี่ชายเขามีแผนจะทำอะไร หรือไปสวีทกับแฟนหนุ่มที่ไหนบ้าง
เพื่อที่เขาจะได้อยู่กับคนรักตามลำพัง////////............... แต่
แล้วนี่มันอะไรกัน พี่น้ำทำท่าไม่ยี่หระกับวันแห่งความรักสักกะติ๊ด!!! ||||||||||||||||

“พี่เอสไม่ได้ชวนพี่น้ำไปไหน หรือว่าทำอะไรๆที่มัน... เอ่อ พิเศษๆบ้างเลยเหรอ?
อย่างพาไปดินเนอร์ใต้แสงเทียน กินลมชมวิวดูไฟสวยๆ รึพาไปซื้อของขวัญ
ให้ของพิเศษ นัดไปเที่ยวกันที่ไหนอะไรทำนองเนี้ยะ!?”
นิกกี้อยากรู้โปรแกรมของพี่ชายเป็นที่สุด

“เฮ้อ~! พอเลยๆ พอ! ไอ้ตี่นี่มึงกำลังเพ้อเจ้ออะไรวะ? พวกกูกำลังจะไปทำงานกันเว้ย!”
“โหยยยยย~ ทำงาน! ... วู้!! ไม่โรแมนติกกันเล้ยยย~”
“........... อะไรของมึงนักหนาล่ะ!? ... มันก็แค่วันธรรมดาวันนึงเท่านั้นแหละ”

 ...น้ำส่ายหน้า แล้วหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านเป็นการตัดบทสนทนา น้องชายจึง
ถอนใจทำหน้าเซ็งแล้วใช้ไม้ค้ำยันพาตัวเองออกไปนั่งกินข้าวที่หน้าทีวีแทน .....

น้ำแต่งตัวเสร็จนานแล้ว กินข้าวเช้าเรียบร้อยก็คงได้เวลาที่นัดให้เอสมารับ
ไปทำงานด้วยกันพอดี ......  เขากับเอสก็เป็นแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว... แต่ ..
.........วันนี้เป็นวันพิเศษสำหรับคู่รักงั้นหรือ...

คนน่ารักถึงจะดูเหมือนสนใจเนื้อหาข่าวในหนังสือพิมพ์เป็นนักหนา แต่ที่จริงแล้ว
เขากำลังคิดตามสิ่งที่เพิ่งได้ยินจากน้องชายมาสดๆร้อนๆ...(โดนเจ้านิกกี้เป่าหูซะแล้ว55)

วันวาเลนไทน์นี้............. ไม่รู้เอสจะมีอะไรเซอร์ไพรส์เขามั้ยนะ.. ? //////////
กำลังอมยิ้มนึกตื่นเต้นอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดัง น้ำกดรับอย่างดีใจเมื่อเห็นว่าเป็นเอส
 แค่นึกถึงกันก็รีบโทรมาหาเชียว พาให้เขาเขินยังไงไม่รู้ >//////<

“น้ำครับ วันนี้ผมไม่ไปรับนะ..คุณอยากจะทำอะไรก็ทำเถอะ ผมให้คุณพักหนึ่งวัน
ไม่ต้องมาคอยตามดูแลหรือทำอะไรให้ผมทั้งนั้น บัตรเครดิตที่ผมให้ไว้ก็เอาไป
ใช้ได้ตามสบาย อยากได้อะไรก็ซื้อเอานะ ถือว่าเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์
จากผมแล้วกันครับที่รัก จุ๊บ.. ^^ ”

“อ้าว! ////////*// ฮะเฮ้ย!!? ไอ้บ้าเอส! แล้วงานล่ะ! ผมไม่ต้อง..!!!?~”
ยังไม่ทันได้ซักถามอะไรได้ยินแต่ เสียงเจ้าดาราหน้าหล่อรีบพูดๆๆเสร็จ ก็รีบ
วางสายไป พอน้ำลองโทรไปใหม่ก็ปิดเครื่อง เล่นเอาน้ำต้องเหวอเพราะตั้งตัวไม่ติด...

อะไรกันเนี่ย.... ถึงไม่ได้ให้อะไรเป็นของขวัญสักอย่าง แต่อย่างน้อยได้อยู่ด้วยกัน
เหมือนทุกวันก็ยังดี นี่มันวันพิเศษนะ!!! |||||||||||||||*||
หมายความว่า วันนี้เขาถูกไล่ให้ไปไหนก็ไปซะงั้นเหรอ!
 เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ที่  ห่วยแตกที่สุด!!

ชิ! … วาเลนไทน์บ้าบออะไรกัน!!!  -*-
....

.........

[10.25 น.]  น้องแบงค์มาที่บ้าน

“สวัสดีครับพี่น้ำ พี่นิกครับ แบงค์มีอะไรมาฝากแน่ะ”  หนุ่มน้อยพูดทักเสียงใส
ขณะที่เดินเข้ามาในบ้าน ยื่นถุงที่ถือมามากมายให้คนรักรุ่นพี่ดู นิกกี้ได้แต่มองงงๆ
แล้วหัวเราะ “ขนอะไรมาเต็มไปหมดเนี่ย!?55”

“เฮ้ยเบ๊! แหม~มาถึงก็ตรงไปหาน้องกูเลยนะ มึงไม่ต้องไปเรียนรึไงวะ!?”
หนุ่มน่ารักนั่งกอดอกจ้องหน้าแฟนของน้องชายเขม็ง..

“อะเอ่อ คะคือวันนี้ อาจารย์งดสอนครับ (ความจริงแอบโดดมาไม่ดีอย่าเลียนแบบ
นะครับ |||||||||||)  เอ่อแล้วนี่ก็เป็นของที่ใช้สำหรับทำขนมเค้กไงครับ!”
“ขนมเค้ก!? นี่แบงค์จะมาทำเค้กที่บ้านพี่เหรอจริงๆเหรอ!?/////” นิกกี้ถามอย่างตื่นเต้น
“ครับ!^^ ก็เค้กช็อคโกแล็ตที่แบงค์สัญญาไว้ว่าจะทำให้พี่นิกกินในวันพิเศษไงครับ /////”

อ่า.........................  วันวาเลนไทน์เฮงซวยอ่ะดิ!!!  -*-
น้ำหยิบหมอนอิงมารองที่ตักแล้วท้าวคางนั่งฟังทั้งคู่คุยกันหวานแหววอย่างเซ็งๆ

.....

......... [ 11.30 น.]  น้องแบงค์คาดผ้ากันเปื้อนเตรียมทุกอย่างพร้อมลงมือทำ
มีนิกกี้คอยนั่งดูให้กำลังใจอยู่ห่างๆด้วยความตื้นตันใจ (แบบว่ามันซึ้งอ่ะครับ//////)

“พี่เบนซ์สอนแบงค์เอง แบงค์หัดทำมาแล้ว รับรองอร่อยแน่ครับ!”
หนุ่มน้อยพูดด้วยท่าทางมั่นใจมาก แต่ตอนนั้นเองที่น้ำเดินผ่านมา พูดลอยๆให้ได้ยิน
“มันจะกินได้เร้อ~~เดี๋ยวกูไปเตรียมยาแก้ท้องเสียก่อน….”  เท่านั้น...
แบงค์เลยต้องยืนคอตกอยู่พักใหญ่... “..............||||||||||||...”

.....

............ [ 12.21 น.]  นิกกี้เฝ้าดูแบงค์ทำเค้กให้อย่างมีความสุข..

“อื้มม! ตีส่วนผสมให้เข้ากัน แล้วเทใส่พิมพ์ เสร็จแล้วก็เอาเข้าเตาอบได้55
บ้านพี่นิกดีจังมีเตาอบขนมแบบนี้ ไว้วันหลังแบงค์จะมาทำขนมที่พี่นิกอยากกิน
ให้อีกนะครับ////////” หนุ่มน้อยพูดอย่างดีใจหลังดันพิมพ์เค้กเข้าเตาอบขนาดเล็ก

“จ้า~/////// เมื่อก่อนแม่พี่เขาชอบทำขนมมากน่ะ ขอบใจนะที่
แบงค์ทำอะไรให้พี่แบบนี้ พี่รู้สึกดีจริงๆนะ..”  หนุ่มตี๋บอกยิ้มๆ
พาให้อีกฝ่ายเขินไปด้วย แต่ขณะที่ทั้งสองกำลังจ้องตากันหวานชื่นอยู่นั้น..

“แหวะ!!!ขากกกกกก~~~ ถุ๊ย!!||||||||||||*|| ขมคอไอ้ห่า! แม่งหมดอายุแล้วนี่หว่านมห่าน
หือ?อ้อ! นมแพะ แหวะไม่ควรแดกเลยจริงๆ เชี่ยนิกมึงกินไปบ้างรึเปล่าเนี่ย..”
น้ำเดินมาคายนมที่กินไปแล้วเพิ่งรู้ว่ามันหมดอายุ ทิ้งลงถังขยะที่วางอยู่ต่อหน้าแบงค์

“โธ่~ พี่น้ำ! น่าเกลียดจริง|||||||||| นี่พี่ออกไปนั่งรอข้างนอกดีๆอย่าเข้ามาเดินป้วนเปี้ยน
แกล้งแบงค์ได้มั้ย!? หรือจะออกไปช็อปปิ้งนอกบ้านเลยก็ได้ คนเขาจะหวานกัน
มาขากถง ขากถุ๊ยอะไรเนี่ย ทำตัวเป็นตาแป๊ะแก่ๆขวางโลกอยู่ได้!”
สิ้นเสียงเจ้าคนใส่เฝือกบ่นอย่างระอาใจ เสียงตบกะบาลดังเพี๊ยะ!!! ก็ตามมาทันที...

“หรือว่า.... พี่น้ำสนใจครับ อยากทำด้วยกันเหรอครับ?”  แบงค์ถามน้ำอย่างดีใจ
“อึก! ///////*// จะบ้าเรอะ! ของตุ๊ดๆอย่างงี้กูไม่ทำหรอก! กูทำไม่เป็นเว้ย!
ใครจะสนกัน ทำอะไรกุ๊กกิ๊กหวานแหว๋วปัญญาอ่อน เหมือนเด็กผู้หญิงที่ชอบ
เพ้อเจ้อ กูไม่เอาด้วยหรอก มึงอยากทำก็ทำไปคนเดียวเหอะ!!!”

......

.............  [13.18 น.]  น้ำใส่ผ้ากันเปื้อนยืนยิ้มไม่หุบ ค่อยๆราดไวท์ช็อคโกแล็ต
ที่ละลายจนได้ที่ ลงบนหน้าเนื้อเค้กสีช็อคโกแล็ตดำเข้มอย่างตั้งอกตั้งใจ...

สิ่งที่คนน่ารักทำคือ แค่ราด.... เท่านั้นจริงๆ... (นอกนั้นแบงค์ทำให้หมด55)
น้ำอมยิ้มขำคิกคัก ภูมิใจฝีมือตัวเอง เขารู้สึกว่ามันสนุกดีเหมือนกัน..////////
(ถึงจะแค่ราดช็อคโกแล็ตก็เถอะ....)

“ใครว้า~~ ไหนว่ามันตุ๊ด ยังไงๆก็ไม่ทำอ่ะ....”
นิกกี้พูดลอยๆ แล้วต้องรีบก้มหัวหลบไม้พายที่ลอยมาแทบไม่ทัน||||||||||||

“เชี่ย!  มึงหุบปากไปเลยสัดนิก!///////*//  กูว่างเว้ยไม่งั้นจ้างให้ กูก็ไม่ทำอะไร
งี่เง้าแบบนี้หรอก!!!”  คนเป็นพี่หายใจหอบเพราะตะคอกกลับ
แต่ที่หน้าแดงนิดๆ เพราะเขาอายมากกว่า..

“ทำเสร็จแล้วก็ เอาไปให้พี่เอสสิครับพี่น้ำ ^^ ” น้องแบงค์พูดเสนอตาเป็นประกาย
หันมาท้าวแขนกับเคาน์เตอร์ในครัว ขณะที่ล้างอุปกรณ์ทำเค้กยังไม่เสร็จ

หนุ่มน่ารักทำปากขมุบขมิบบ่นว่า  “ ไม่ให้มันแดกแม่งหรอก!!!///////*//”

........

....................  [ 14.05 น.]  แบงค์ตักเค้กช็อคโกแล็ตที่ทำเองเสร็จใหม่ๆ
ป้อนเข้าปากนิกกี้ หนุ่มหน้าตี๋อมยิ้มดีใจไปก็เคี้ยวเนื้อเค้กนุ่มๆเข้มข้นด้วย
รสช็อคโกแล็ตที่ทั้งหวาน ทั้งหอมอร่อยเต็มปาก...

นิกกี้ใช้แขนข้างที่ไม่ติดเฝือกโอบไหล่คนป้อน แล้วเอาหัวมาอิงกันก่อนเอ่ย
ขอบคุณอีกครั้งที่มาทำเค้กสื่อความรักให้เขาถึงบ้าน ทั้งที่วันนี้เขาไม่มีอะไรให้
นอกจาก ความรักของเขาเช่นกัน...
 “ แบงค์มีความสุขที่สุดแล้วครับที่ได้อยู่กับพี่นิก”

“ในที่สุดพวกเราก็ได้อยู่กันตามลำพังเนอะ55”  นิกกี้หัวเราะเมื่อนึกถึงเรื่องที่พี่ชาย
หายหงุดหงิดเพราะออกไปหาคนรักอย่างที่ใจต้องการ ด้วยการเอาเค้กไปให้ชิมบังหน้า
“ไม่รู้ป่านนี้พี่น้ำจะไปถึงรึยังนะครับ” แบงค์ป้อนเค้กเข้าปากหนุ่มรุ่นพี่อีกคำ
“ อื้มมม อั้นอิ..”  ( อื้ม.... นั่นสิ..)

..........

................... [14.55 น.]  คนน่ารักหิ้วเค้กที่ทำมา ยืนเอ๋อแดกอยู่หน้าประตู
ห้องส่งรายการวิทยุ เพราะไม่เจอเจ้าดาราตัวแสบ!

ทั้งๆที่ตามคิวงานของวันนี้ มันต้องมานั่งเสนอหน้าอยู่ที่นี่แท้ๆ!
น่าโมโหนัก! ไอ้บ้านี่โทรหาก็ไม่ยอมเปิดเครื่อง!!  ฝ่ายประสานงานบอกเขาว่า
เอสมาขอเลื่อนคิวกะทันหัน เพราะพักผ่อนไม่พอเลยเสียงแหบ.. (ตอแหลชัดๆ!)

แสดงว่าตอนนี้เจ้าหน้าหล่อมันแอบหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้! แล้วกัน!
เซอร์ไพรส์ที่เขาอุตส่าห์หอบหิ้วมาหาล่ะ!?||||||||||*||

ฮึ่มม!!! -*- วาเลนไทน์หอกหักเอ๊ย! กูไม่สนแม่งแล้ว!!!

……….

…………… [ 15.10 น. ]  น้ำกำลังเดินโต๋เต๋ออกจากตึกของสถานีวิทยุ
พลางบ่นด่าเอสอย่างหัวเสีย...

“คอยดูนะ! ถ้าเจอตัวเมื่อไหร่ล่ะก็ จะตีเข่าแม่งให้ลิ้นปี่แตกเลย~!!”
ตอนนั้นเองบิวที่เพิ่งเดินออกมาจากตัวตึกเช่นกัน เห็นข้างหลังน้ำที่เดินอยู่ไกลๆ
ก็จำได้ ดาราสาวรีบร้องเรียกแล้ววิ่งไปหาอย่างดีใจ  “ว้าย~! 555 ดีใจจังเลยน้ำจ๋า!!”

……..

……………  [15.44 น.]  น้ำมากับบิว บิวรีบโทรตามก๊อป ก๊อปจึงโทรชวนกร
แล้วทั้งหมดก็พากันมานั่งกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง...

“เป็นดาราก็ใช่จะสบายเนอะ นี่พวกนายไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน
กันบ้างเลยสักคนเหรอ? วันวาเลนไทน์ยังมานั่งแกร่วอยู่กับเราอีก..”
อยู่ๆน้ำก็นึกสงสัยจึงถามขึ้นระหว่างมื้ออาหาร เขาน่ะว่าง ก็เพราะถูก
เจ้าหน้าหล่อมันทิ้งให้อยู่คนเดียว แต่เจ้าพวกนี้เนี่ยสิออกจะหน้าตาดี
ไม่มีใครเอาเลยได้ไงวะ!?...

คำถามแทงใจ เล่นเอาเจ้าดาราทั้งสามสะอึก...|||||||||||||||||||||
ก๊อปจึงรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างเร็ว  “อุ๊ย! อ่ะเอ่อ แฮ่ม! นั่นกล่องอะไรอ่ะครับพี่น้ำ?”
ต้องเก๊กเสียงซะหน่อย เพราะวันนี้น้องกรก็นั่งอยู่ด้วย...////////

“หือ........ เอ่อ..แหะ... อ๋อ! ขนมเค้กน่ะ ไอ้นิกมันอยากกินพี่เลยออกมาซื้อให้”
ใครจะกล้าบอกว่าเอามาให้ไอ้บ้าเอสแต่ดันไม่เจอ เลยต้องหิ้วกลับเล่า///////*//

“พี่น้ำครับผมดีใจสุดๆเลย ที่ได้มากินข้าวกับพี่วันนี้///////(ถึงจะมีกขค.อยู่ด้วยก็เถอะ)”
น้ำฟังที่กรพูดกับเขาด้วยสีหน้ามีความสุข............................... 
ก็นึกไปถึงหน้าเอส.....
คนอื่นเขามีแต่อยากจะอยู่ด้วยกันในวันนี้ แต่ไอ้ดาราโรคจิตดันบอกให้เขาไปเที่ยว
คนเดียว มันบ้ารึเปล่าฟร้า! ........ น้ำเริ่มรู้ตัวแล้ว
ที่เขาเอาแต่หงุดหงิดงุ่นง่าน อารมณ์ไม่ดี ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ เป็นเพราะ
เขาไม่ชอบของขวัญวันวาเลนไทน์ของเอสเลยสักนิดเดียว!!!

เขา.........คิดถึงเอสจัง...
ยังไม่ทันข้ามวัน ทำไมถึงอยากเห็นหน้าเจ้าหมอนั่นขนาดนี้นะ...
คุณไปอยู่ที่ไหน............เอส..

.......

…………… [ 16.53 น.]  “เสียดายจัง ผมต้องไปทำงานต่อ พี่น้ำครับแล้วผม
จะโทรหานะครับ////////”

“อื้ม! ขับรถดีๆล่ะ”  คนน่ารักยืนยิ้มโบกมือส่ง รถของกรที่ขับจากไป
ได้ยินเสียงก๊อปแอบกรี๊ดเล็กๆส่งน้องกรของเขาด้วย55...

“แหม น้องกรนี่เขาก็น่ารักดีเหมือนกันเนอะ”
บิวเอ่ยชมเจ้าดาราหน้าใสรุ่นน้อง หลังได้ดอกกุหลาบดอกสวยมาหนึ่งดอก
กรซื้อดอกไม้จากเด็กที่มาเดินขายแถวนั้นแจกให้ทั้งสามคน แน่นอนทั้งก๊อป
และน้ำก็ได้ด้วยคนละดอก (ซึ่งความจริงแล้วถึงอยากจะให้แค่พี่น้ำของเขา
คนเดียว ก็ต้องให้ดารารุ่นพี่อีกสองคนด้วยเพื่อความกลมกลืนน่ะ...)

“เอาไงดีค่ะพี่น้ำขา?”  หลังน้องกรไป ก๊อปก็ได้ดัดเสียงเล็กเสียงน้อย
ตามใจชอบอีกครั้ง บิวอดหมั่นไส้ไม่ได้ เอามือไล่ตีปากดาราหน้านวลแอบสาว
ให้หนุ่มน่ารักหัวเราะออกมาได้ หลังจากที่เอาแต่นั่งทำหน้าซึมตลอดตอนกินข้าว

น้ำล้วงบัตรเครดิตที่เอสทำให้เขาออกมาจากกระเป๋าสตางค์....
เขามองมันนิ่งๆอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้าตัดสินใจบอกบิวกับก๊อป  “ ลุย! ”
 ทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง มีเป้าหมายคือ
ช็อปให้มันกระจาย!
(อยากหนีกูไปเที่ยวดีนัก หลงระเริงอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ คอยดูเถอะจะเอาให้
เห็นบิลแล้วหน้าเหลืองไปเลย!55555)

........

...................  [17.34 น.]  ก๊อปกับบิวชวนกันเรียกให้น้ำแวะเข้าร้านกระเป๋า
แบรนด์เนมยี่ห้อหนึ่ง.....

หนุ่มน่ารักตรงเข้าไปหยิบกระเป๋าสตางค์ผู้ชายใบหนึ่งขึ้นมาดู มันสวยสะดุดตา
พลิกดูป้าย...เห็นราคาที่ติดอยู่แล้วน้ำแทบเป็นลม...||||||||||||||||

แต่.....  มันก็เหมาะกับเอสมากเลยนะ///////////
น้ำอมยิ้มหวาน ใจลอยนึกไปถึงหน้าของแฟนหนุ่ม เอสคงชอบ ทำท่าตาโต
และยิ้มอย่างดีใจ รีบยื่นมือมารับกระเป๋าใบนี้จากเขา ...
 “ใบนี้เหรอค่ะ..”   
“...อ่ะ เอ๋!!?..”    คนน่ารักสะดุ้งตื่นจากภวังค์
รู้สึกตัวก็ละเมอยื่นกระเป๋าให้พนักงานขายไปซะแล้ว....||||||||||||| 
“มะมะไม่! ไม่ใช่ครับ! คะคือผมไม่เอาแล้ว!!”  โบกไม้โบกมือปฏิเสธใหญ่
ตั้งใจจะมาล้างผลาญไอ้บ้าเอสแท้ๆ ดันเอาแต่คิดถึงเจ้าบ้านั่นอย่างนี้ มองอะไร
ก็เห็นเป็นหน้ามันไปหมด..... บ้าชะมัดเลย!!/////////*//

ว่าแล้วก็รีบจ้ำอ้าวเดินดุ่มๆออกนอกร้าน โดยมีสองดาราดังเพื่อนคู่หู
ถือถุงข้าวของพะรุงพะรังวิ่งตามกันใหญ่ “ พี่น้ำ / น้ำจ๋า~~ แวะร้านนู้นก่อนซี่~~”
.........

....................[19.45 น.]  น้ำโบกมือบ๊ายบายให้ก๊อปที่อาสาขับรถมาส่งถึง
คอนโดของเอส

หนุ่มน่ารักเดินทอดน่องไปที่ลิฟต์ ขณะที่โทรหาน้องชายบอกว่าเขาจะอยู่รอเจอ
เอสที่คอนโด เพราะโทรหาเอสไม่ติด และไม่อยากให้เค้กช็อคโกแล็ตเป็นหมัน..
แต่เจ้านิกกี้ดันบอกให้ค้างซะนี่ อ้างว่ามันดึกแล้ว(ทุ่มกว่าเนี่ยนะ...) ไม่ต้องห่วงทางบ้าน
เพราะน้องแบงค์จะมานอนเป็นเพื่อน.... (แผนสูงนักนะไอ้ตี่...)
หลังวางสายจากน้อง น้ำก็เดินถอนใจเข้าลิฟต์ไป...

หนุ่มน่ารักมองถุงเต็มสองมือตัวเองอย่างหงุดหงิด...  -*-
ที่สุดก็หนีไม่พ้น เอาแต่เลือกซื้อของให้เอสมาทั้งนั้นเลย น่าอายจริงๆ///////*//
วันนี้ทั้งวัน เขาคิดถึงแต่เอสตลอดเวลาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน....

เป็นเพราะลึกๆในใจคิดหวังกับวันวาเลนไทน์บ้าบอนี่มากเกินไป
ถึงได้ผิดหวังอย่างนี้..  แต่อย่างน้อยก็อยากจะได้เห็นหน้าพ่อตัวดีสักครั้งก่อนจะหมดวัน

และไม่แน่มันอาจจะเป็นอย่างที่ก๊อปกับบิวพูดไว้ก็ได้
.....................
“โถ~พี่เอสเขาเลิฟๆพี่น้ำปานจะดิ้นอ่ะ น้องก๊อปว่าพี่เอสขาต้องแอบ
หนีไปทำเรื่องเซอร์ไพรส์พี่น้ำอยู่ที่ไหนซักที่แน่ๆเลยค่า!”
“ใช่ๆๆ!! น้ำไม่ต้องทำหน้างอน้า~~ ยิ้มหน่อยสิจ๊ะน้ำจ๋า ไม่แน่นะบิวว่า
ถ้ากลับบ้านไป อาจจะเจอเจ้าหมอนั่นกำลังเตรียมดินเนอร์หวานๆรอน้ำอยู่ก็ได้นะ!”
........................

เมื่อเดินมาจนถึงหน้าห้องของเอส ใจน้ำนั้นก็อดตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้
น้ำใจเต้นตึกตัก รีบเปิดประตูเข้าไป บางทีเอสอาจจะแอบทำอะไรอยู่ที่นี่!///////
“เอส! ผมมาแล้วนะ! คุณอยู่ที่นี่ใช่มั้ย!?”

เงียบ--------------------------------------------------............

ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก......   เอสไม่ได้อยู่ที่นี่นี่นา...
น้ำทำหน้าผิดหวังวางข้าวของกองกับพื้น กัดปากล่างอย่างขัดใจ....
ดูไปแล้วห้องนี้ก็ไม่มีอะไรแปลกไปจากเดิม แต่คนน่ารักก็ยังเดินให้พล่าน
สำรวจตรวจดูทุกซอก ทุกมุม ทุกห้อง แม้แต่ในห้องน้ำกับตู้เสื้อผ้า เพื่อหา
สิ่งที่ผิดสังเกต หรือเซอร์ไพรส์ของเอสที่แอบซ่อนเขาเอาไว้
แต่ไม่เห็นจะมีอะไรเลย!~..........  ไม่มีอะไรเลย!!!|||||||||||||||||*||

ไหนล่ะ ไหนกันเซอร์ไพรส์หวานๆที่ว่า
เขามันโง่จริงที่หลงบ้าบอคอแตกอยู่คนเดียว…

เอส....   คุณก็เป็นอีกคน ที่ไม่เห็นถึงความสำคัญ ไม่รู้ซึ้งถึงความหมาย
ของวันวันนี้ใช่มั้ย........... วันวาเลนไทน์ก่อนหน้านี้.... ตัวเขาเองก็ไม่เคย
แม้แต่จะสนใจ ไม่เคยคิดสักนิดว่ามันสำคัญมาก่อนเลย......จนกระทั่งวันนี้
.............  วันที่ได้มีความรักอย่างใครเขา ...........  ( วันที่ผมมีคุณ.... )

เค้กช็อคโกแล็ตที่หอบหิ้วมา วางอยู่บนโต๊ะหน้าทีวี....
หนุ่มน่ารักก้มมองมันอย่างเศร้าๆ แล้วทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาอย่างหมดแรง.... 
มองไปรอบห้องที่ทุกอย่างก็เหมือนเดิม แต่มันต่างจากเดิมตรงที่..
ไม่มีเจ้าคนกวนโอ๊ย คอยส่งยิ้มยียวนมาแกล้งเขา
ดวงตาคู่สวยค่อยๆปรือ....... และหลับลงในที่สุด...

.........

................. [22.18 น.]  น้ำสะดุ้งตื่น รู้สึกตัวเพราะสัมผัสจากปลายนิ้วของเอส
ที่เคลียแก้มเขาเล่นไปมา...

“เอส! คุณไปไหนมา!?/////////”
 น้ำลืมตามาเห็นหน้าเอสใกล้ๆ ก็โผเข้าไปกอดด้วยความดีใจอย่างลืมตัว
แต่พอนึกได้ว่าเขากำลังโกรธเจ้าดาราบ้านี่อยู่ ก็รีบถอยตัวออกห่าง นั่งทำหน้ามุ่ย
บึ้งตึงและสะบัดหน้ามองเมินไปทางอื่นแทน

“ ผมก็ไปทำงานน่ะสิ ดีใจจังที่คุณมาหาผม กำลังคิดอยู่เลยว่าเดี๋ยวจะไปหาคุณที่บ้าน
ตกใจหมดเลยเปิดประตูเข้ามาก็เจอคุณนอนหลับอยู่55..... นี่...นี่~…น้ำ..?
เป็นอะไรครับ?... หึ”  คนหน้าหล่อสะกิดแขนเรียกคนรักที่ยังสะบัดหน้าหนี

“ถามมาได้! คุณหายหัวไปไหนมาล่ะ! ผมรู้นะว่าคุณเบี้ยวงานเมื่อเช้า! แอบหนี
ไปไหนถึงได้ปล่อยให้ผม!...”
เสียงหวานที่ตะคอกใส่ ต้องหยุดชะงักเพราะอายเกินกว่าที่พูดต่อว่า
เหงา.. และคิดถึงแค่ไหน... //////////*//

“โห! คุณซื้อเค้กมาด้วยเหรอน้ำ ..”  เอสเห็นกล่องเค้กบนโต๊ะก็หยิบมาเปิดดู
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ! แล้วนั่นก็ไม่ได้ซื้อมา แต่ทำเองต่างหาก..”
“คุณทำให้ผมเหรอน้ำ!?/////////”  เอสยิ้มกว้างตาโตเป็นประกายเพราะดีใจมาก
“อึก.... จะบ้าเหรอผมทำอะไรเป็นที่ไหนคุณก็รู้ นี่...เจ้าเบ๊มันช่วยทำให้ผมก็แค่
ราดๆช็อคโกแล็ตที่หน้าเค้กเท่านั้นเอง///////// ......”
น้ำเห็นเอสยังยิ้มดีใจไม่หุบ ก็คว้ากล่องเค้กมาแกะกินต่อหน้าเสียเอง

“ฮึ่ม!//////////*// มันก็ใช่ที่ผมเอามาให้คุณ เพราะวันนี้มันเป็นวันวาเลนไทน์ไงล่ะ!!
แต่แล้วไง! มันไม่มีความหมายอะไรเลย! ไม่ต้องมาทำหน้าดีใจ ผมไม่ให้กินแล้ว!!!”
คนน่ารักนึกโมโหเจ้าหน้าหล่อของเขาขึ้นมาอีก กินเค้กไปก็แลบลิ้นใส่ไป
แต่ก็ไม่วายโดนอีกฝ่ายไล่คว้าแย่งขนมเค้กคืน   

“ได้ไงเล่า!  นี่คุณทำมาให้ผมไม่ใช่เหรอ! เอามานี่เลยน้ำ! อย่ามากินของผมซี่~”
เอสโวยวายและแย่งเค้กไปได้ ทำให้น้ำหันไปนั่งกอดเข่าหันหลังให้...

“....คุณงอนผมเหรอ?....หึ.... แต่ก็ขอบคุณนะครับที่คิดถึงผม ทำเค้กมาให้แล้วก็
ยังซื้อของมาให้ผมเยอะแยะเลย..”
ดาราหนุ่มเปิดถุงที่กองอยู่ข้างโซฟาออกดู มีทั้งของใช้และเสื้อผ้าที่เป็นแบบที่เขาชอบ
หนุ่มน่ารักชำเลืองมองกองข้าวของที่ซื้อมาแล้วแก้มแดงระเรื่อ แต่ยังทำขมวดคิ้ว
หน้าบึ้งไม่เลิก เกยคางไว้บนหัวเข่าเบือนหน้าหนีเอสไปทางอื่นอย่างไม่ยอมสบตาด้วย

เอสอมยิ้มกริ่ม.... กับท่าทีที่บอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังงอนเขาไม่หาย.../////////
จากที่นั่งข้างๆ อยู่ๆเอสก็ฉุดมือน้ำให้ลุกเดินตามเขาเข้าไปในห้องนอน

“เอ๊ะ! นี่! คุณจะทำอะไร!? เอส! ปล่อยผมเลยนะ!///////*//”
เจ้าโรคจิตบ้าคิดจะทำอะไรเขากัน อยู่ๆก็มาฉุดเข้าห้องแบบนี้!


พอเปิดประตูห้องเข้าไป เอสก็ร้องเสียงดังว่า  “เซอร์ไพรส์!!!”



ท่ามกลางความมืดภายในห้องนอน.... มีแสงสีชมพูระยิบระยับสวยงาม
สะท้อนนัยน์ตาจากต้นไม้ปลอมขนาดย่อส่วนซึ่งถูกวางไว้กลางห้อง
ต้นไม้ปลอมที่มีแต่กิ่งก้านแผ่ออกไปนั้นถูกประดับด้วย ดวงไฟรูปดอกไม้สีชมพู
ดวงเล็กๆให้เต็มต้น มันมีขนาดสูงแค่เอว และถูกจัดวางใส่ในกระถางต้นไม้ใบย่อม

 ............ บอกไม่ถูกเลยว่ามันช่างสวยมากแค่ไหน  มันสวยมากจริงๆ....


น้ำอ้าปากค้างอย่างตื่นตาตื่นใจ..... นี่มัน! เหมือนต้นไม้สีชมพูที่เชียงใหม่เลยนี่นา!
ต้นไม้สีชมพูที่เขาชอบมาก เขาชอบมันมากถึงขนาดเคยแกล้งพูด ขอให้เอสขโมย
กลับบ้านให้!!  เอสยังจำมันได้!   

“....อึก....////////// คะคุณ!... คุณทำนี่...ให้ผมเหรอ...”

“งานไหนที่เลื่อนได้ผมก็ขอเขาเลื่อนไปก่อน งานไหนที่ต้องทำให้เสร็จ
ผมก็รีบทำ แล้วรีบไปที่ร้าน.... กว่าจะเลือกซื้อหาแต่ล่ะอย่างมาได้ใช้เวลาทั้งวันเลยนะ
ผมขอทำที่ร้านเขาเลย แต่ติดไม่เสร็จซักที ก็เลยเอากลับมาทำที่บ้าน ตกใจน่าดู
ที่กลับมาเห็นคุณ ดีนะที่คุณหลับอยู่ ผมเลยแอบย่องเอามาติดต่อที่ห้องนี้ เพิ่งทำเสร็จ
เมื่อกี้นี้เอง กว่าจะสวยเต็มต้นขนาดนี้ ทำยากน่าดู แต่ก็ไม่ยากเกินกว่าที่ผม
จะทำให้คุณได้หรอก55//////// คุณชอบมันมั้ยน้ำ”

“โธ่! ~ถามมาได้ ผมชอบจะตายอยู่แล้ว~~~!”  กระโดดเข้ากอดคอเอส หอมแก้มให้
หนึ่งฟอด รู้สึกตื้นตันและซึ้งใจเป็นที่สุด... ไม่คิดเลยว่าแค่คำพูดเล่นๆตอนนั้น
เอสจะไม่เคยลืมมัน ...........  (ขอโทษนะเอสที่แอบว่า แอบด่าคุณทั้งวันเลย
ผมรู้แล้ว เป็นคุณ........ที่คิดเสมอว่าผมสำคัญกว่าใครๆ...แม้แต่สิ่งเล็กๆน้อยๆ
คุณก็ไม่เคยที่จะลืมมัน...)

“ผมรักคุณนะ...น้ำ ///////” เอสกระซิบข้างหูคนรัก
“.......อื้มม....ผม...ก็...... ด้วย..(เสียงเบาจนเอสหัวเราะ)”

ทั้งคู่ยิ้มหวาน หัวเราะให้กัน เอสจูงมือน้ำมานั่งกับพื้นดูต้นไม้ใกล้ๆ...
แสงไฟประดับสะท้อนใบหน้าของคนรัก ส่องให้เห็นประกายระยิบระยับใน
แววตาของคนตรงหน้า....

“ สวยที่สุดเลยเอส ขอบคุณครับ... ผมขอเอากลับบ้านนะ” น้ำหันมายิ้มหวานให้
“ได้สิ........ แต่”  ดาราหนุ่มทำหน้าแบบมีเลศนัย...แล้วอมยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นมา
“แต่อะไร...?”  เสียงหวานรีบถามอย่างสงสัย
“มันต้อง...มีอะไรแลกกันหน่อย...มั้ง.....หึ..”

ได้ยินเอสพูดแบบนี้  น้ำก็หน้าร้อนผ่าว เจ้าหน้าหล่อนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ///////

คนน่ารักหลับตาพริ้มก่อนค่อยๆเอนตัวไปข้างหน้า ให้ริมฝีปากของอีกฝ่าย
แนบชิดกับริมฝีปากที่กำลังเม้มเข้าหากันอย่างเขินอายของตัวเอง...


รสช็อคโกแล็ตติดปลายลิ้นให้รู้สึกว่าจูบนี้ช่าง หวานกว่าทุกที...



...

........... [ 23.15 น.]  คืนนี้คู่รักนอนฝันดีในอ้อมกอดของกันและกัน
ท่ามกลางแสงพร่างพรายระยิบระยับของต้นไม้แห่งความรักสีชมพู...........





tsktonight…TBC.
**** กับตอนพิเศษที่มาช้าไปหน่อย วิหวังว่าจะชอบกันนะค่ะ^^
สุขสันต์วันวาเลนไทน์...

[silverphoenix]

ต่างฝ่ายต่างเจอเซอร์ไพรส์เลยนะเนี่ย  อิอิ