หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[Yunatsu]

เทมกับกรหรออออ
 

[p_phai]

 

[CarToonMiZa]

เรื่องนี้มันสุดโต้งจิงๆ
แต่ก็ชอบอ่ะ
+1จ๊า

[yowyow]

5555 กรคู่กะเทพพิชัยหรอเนี่ยยย เหนแย่งน้ำกันอยู่เลยตอนแรกๆๆ กลับได้กันเองซะงั้นอ่ะ 5555

[choijiin]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 
ชอบๆๆเราชอบเรื่องเน๊!!!!!!
แบบว่าเลิฟน้องแบงค์มากเลย
น่ารักน่าสงสารดี ฮ่าๆๆ
โดนกลั่นแกล้งจากคุณพี่สามีแบบนี้
พี่เอสของเราก็เริ่ด พระเอกตัวจริง
แต่คู่ประวัติศาสตร์ อิน้องกรกับอิพี่เทพนี่สิ
โดนนนนนนนนนนนนนนนน
เดาไว้ตั้งแต่ตอนที่มันต่อยกันและ
ว่าอิสองคนนี้ต้องไม่แคล้วได้กันเอง
 
ตอนต่อไปจงมาๆ
 

[watcharet]

อย่าให้รอนานนะครับคนเขียนๆ เด๋วมันจะงงไปกว่านี้  5555

[tsktonight]

ตอนที่31ไอศกรีม ครีมเค้กและโดนัท (หลัง)


………………….

……….


เมื่อดาราหน้าใสเข้ามาภายในห้องที่เจ้าของ ยกให้เป็นห้องส่วนตัวของเขา
ชั่วคราวได้ ก็รีบขึ้นไปนั่งขัดสมาธิบนเตียงนอน แล้วเปิดอ่านข้อความในจดหมาย
ด้วยแววตาเป็นประกาย .... “พี่ซื้อมาให้ ต้องกินให้หมดนะ ไอ้กุ้งแห้งเอ๊ย!.....55”   

แค่ขึ้นต้นมา ข้อความจากคนที่เขาเฝ้ารอ มันก็ทำให้รู้สึกดี จนต้องขำคิกคัก... 
อ่านไปก็ยิ้มดีใจไป และลงท้าย ก็ยังเต็มไปด้วยความหวังดีที่มีให้เขาเหมือนเดิม... 


เมื่อรู้ตัวว่าอกหัก............... เขากลับไม่ต้องเศร้าและรู้สึกเดียวดายอย่างที่คิดไว้
เป็นเพราะคนที่ซื้อโดนัทกล่องนี้มาให้เขา ....แค่เมื่อวาน ลองแกล้งเดินไปเดินมา
แล้วบ่นว่าอยากกินให้คุณหมอเรียวได้ยิน… เป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ
คนคนนั้นคอยเอาใจใส่เขาไปเสียทุกเรื่อง .................

ตัวเองก็ไม่ได้อยู่ที่นี่เสียหน่อย รู้ดีนักนะ....///////
( ผมแอบได้ยินเขาชอบโทรมาถามหมอเรียว ว่าผมอยากได้อะไรบ้างทุกวันเลยครับ)


“เฮ้อ~ …จะว่าไปก็พิลึกคนจัง.... ไม่ยอมเจอหน้าแต่ชอบแอบมาหา...
ไม่ยอมคุยโทรศัพท์ด้วย  แต่ชอบเขียนจดหมายทิ้งไว้แบบนี้...........
555ประหลาดชะมัด...หึ.... แต่ก็..............................ใจดีจังเลยน้า.......~~~////////”

 เด็กหนุ่มพูดรำพึงก่อนล้มตัวลงนอน หยิบโดนัทขึ้นมากินหนึ่งชิ้น... นึกไปถึงเรื่อง
ที่เกิดกับเขาแบบไม่คาดฝันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว... 




............................... วันนั้นเขาต้องขับรถหนีจากภาพบาดตาบาดหัวใจ
ระหว่างดารารุ่นพี่ที่นับถือ กับคุณผู้ช่วยหนุ่มสุดน่ารักที่เขาเฝ้าหลงรัก...
เขาไม่สนแล้วว่าสองคนนั้นจะกลายเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่

...รู้แต่ว่าเขาเป็นแฟนกันไปแล้ว! และตอนนั้นเขากำลังเสียใจที่สุด.....


เมื่อกลับไปที่บ้านซึ่งไม่มีใครอยู่ของตัวเอง ก็รู้ได้ว่าทุกคนยังไม่กลับจากที่ทำงาน..
เด็กหนุ่มครุ่นคิด... เห็นแต่ภาพเดิมๆ.... ภาพของคนน่ารักที่เกรี้ยวกราดใส่เขา
เพราะโกรธที่เขาทำร้ายพี่เอส... ราวกับว่าเสียงของพี่น้ำยังก้องอยู่ในหัวสมองตลอด
เวลา และเขาได้ยินแต่คำว่า   [ ถึงกูจะเป็นแฟนกับเอส มึงก็ยังเหมือนเดิมใช่มั้ย]


ใช่สิ! เขามันก็เป็นได้แค่น้องชายเหมือนเดิม!!!||||||||||||||||||*||

ทั้งที่เขารัก!  รัก!  รักมาตลอด ไม่ใช่แบบเพื่อนหรือพี่น้อง !



“ผมรักพี่..................  แต่พี่ไม่เคยคิดอะไรกับผมเลยใช่มั้ย......ฮึก....ฮึ...ฮึก..ก..”


น้ำตาของเด็กหนุ่มเพิ่งมาไหลร่วงเอาก็ตอนนี้เอง....  น้ำตาที่เสียให้รักครั้งแรก




นั่งปล่อยความรู้สึกอยู่ในห้องตนเองได้สักพัก ..... ก็ตัดสินใจเข้าไปที่ห้องหนังสือ
ของคุณพ่อ....  เปิดตู้เก็บของสะสม แล้วหยิบไวน์ยี่ห้อดีติดมือออกจากบ้านไป..

...................................

..................

............


เมื่อขาดความยั้งคิดแล้ว ยิ่งได้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์บวกเพิ่มเข้าไปด้วย
เด็กหนุ่มก็ทำในสิ่งที่ไม่น่ากระทำ...  กรขับรถด้วยความเร็วสูงขณะที่ดื่มไวน์ไป....
ปาดน้ำตาไปตลอดทาง...

จะให้เขากลับไปทำงานในสภาพนี้คงไม่ไหว มือถือไปอยู่ทางไหนแล้วก็หาไม่เจอ
คงไม่พ้นทำหล่นไว้ที่ไหนสักแห่ง.........   เฝ้าถามตัวเอง...เขาจะมุ่งหน้าไปที่ไหน
ตัวเองก็ยังไม่รู้  .........รู้เพียงแต่ทุกวินาทีสำหรับเขา มันช่างทรมานเหลือเกิน! 
นี่เขาจะผ่านความเจ็บช้ำในตอนนี้ไปได้อย่างไรกัน..


..........ไม่เคยเลยสักครั้ง  ที่จะต้องรู้สึกทรมานราวกับมีไฟแผดเผาข้างในอกอย่างนี้
ทำไมมันถึงได้ร้อนรุ่ม ทุรนทุรายเหมือนจะอยู่ไม่ได้!  ทำไมมันทรมานอย่างนี้!! 

เจ็บ..........ข้างใน...  จุกอยู่ในอก กับการฝืนกล้ำกลืนถ้อยคำมากมาย เก็บคำที่อยาก
จะพูดไว้เพียงข้างในใจ เมื่อได้เห็นสายตาชิงชังจากคนที่เขารัก........ 

..... ความเจ็บปวดข้างใน มันเหมือนจะลามออกมาภายนอกด้วยแล้วในตอนนี้ 
เขารู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่างกาย หน้าก็ชา หัวก็ปวดตุบๆ มันมึนเคว้งคว้างไปหมด
คงเพราะดื่มไวน์ค่อนข้างแรงเข้าไป......... ทั้งที่ไม่เคย... 

แต่ถึงร่างกายเป็นอย่างไรก็ช่าง เขาไม่อยากจะสนใจ..............

เพราะที่เจ็บที่สุด.... มันคือหัวใจ


“.................... พี่น้ำ...........  ผมรักพี่นะ ผมรักพี่!..... พี่ได้ยินบ้างมั้ย!!.......   
ผมอยากให้พี่รู้!... อึก.....อย่ามองผมแบบนั้นอีกได้มั้ย............ฮึกก......ฮึก..
พี่น้ำฟังผมหน่อยได้ม้ายยยยยย!!!......................ผมรักพี่นะ............ พี่น้ำ...”

เด็กหนุ่มยกขวดไวน์กระดกขึ้นดื่มอีกอึกใหญ่ หลังพร่ำรำพันถึงคนสำคัญ
ที่ทำเขาเจ็บปวดโดยที่ไม่เคยรับรู้อะไรเลย  เท้าก็เหยียบคันเร่งเข้าไปอีก
เขารู้จุดหมายที่จะไปแล้ว ..........

......................

..........

…


... คิดมาถึงตอนนี้ ได้…..

กรที่นอนเคี้ยวขนมโดนัท แล้วมองเพดานห้องสีขาวสะอาดตานิ่งๆ
ก็ได้แต่ถอนใจออกมา .......... วันนั้นเขาไม่น่าบ้าอย่างนั้นเลย หากเกิดอุบัติเหตุ
หรือถูกตำรวจจับขึ้นมา คนที่เสียใจคงไม่ใช่เพียงเขาเท่านั้น วินาทีนั้นเขาไม่มีสติยั้งคิด
ไม่คิดถึงคนอื่นบ้างเลยจริงๆ...  เขาช่างโง่เขลา... สมแล้ว   ที่พี่น้ำไม่แล....

นี่ก็ยังไม่รู้ว่าจะกลับไปเข้าหน้าทุกคนติดอย่างไรดี...
ป่านนี้พี่โอบคงโกรธเขาจนอยากแล่เนื้อเอาเกลือทา...||||||||||||
...พี่น้ำเองก็คงรู้แล้ว ว่าเขาโกหก.....    เขาจะถูกทุกคนเกลียดเอามั้ยนะ....


กรย่นหน้าผากอย่างคิดไม่ตก เอาโดนัทที่กัดค้างไว้ตีหัวตัวเองถอนใจไปมา
แต่เมื่อเบือนสายตาไปเห็นกระดาษจดหมาย ที่วางอยู่ข้างตัวก็พลันยิ้มออก...

หนุ่มหน้าใสกระเด้งตัวลุกจากเตียงขณะที่ยังคาบโดนัทไว้ ก็รีบตรงไปหยิบ
กระดาษกับปากกาบนโต๊ะข้างหัวเตียง มาเขียนข้อความถึงคนใจดีของเขาบ้าง
ขอคำปรึกษาจากคนนี้น่าจะเข้าท่าที่สุด/////// 

“ เอ....ขึ้นต้นไงดีหว่า......อื้ม!.. ขอบคุณนะครับ พี่หมอที...หึ...”



***************************************


......

............

...................  เทพพิชัยขับรถกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี หลังเพื่อนซี้รีบโทรมา
รายงานว่า เจ้าเด็กบ้านั่นเสียดายที่ไม่เจอเขาใหญ่ แต่ก็ดูดีใจมากที่ได้ขนม
กับจดหมาย....   ถึงเขาจะอยู่เมืองนอกมาตั้งแต่เล็ก แต่ป๊าก็บังคับให้เรียน
อ่านเขียนทั้งภาษาไทยและภาษาจีน นอกเหนือจากภาษาอังกฤษด้วย เพื่ออนาคต
ทางธุรกิจ เมื่อถึงเวลาต้องกลับมาช่วยงานป๊าที่เมืองไทย…


เจ้าเด็กนั่นบ่นเสียดายแสดงว่า คงอยากเจอเขามากสินะ…


เมื่อนึกไปถึงเรื่องการต้องเผชิญหน้ากับเจ้าคู่อริตัวแสบ..........
เจ้าหนุ่มลูกครึ่งก็อดทำหน้ายุ่งแล้วถอนใจไม่ได้...

เขาไม่ได้ตั้งใจจะสร้างความสัมพันธ์แปลกๆ แบบนี้ขึ้นมาเลย......... 
เริ่มแรกเขาต้องการเพียงแค่แกล้งเล่นเท่านั้นเอง...... 
แต่เรื่องมันก็ดันกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว..



………………….. เมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อน.....

ช่วงดึกของวันนั้น.....  เทพพิชัยกับหมอเรียวกำลังกลับบ้าน... หลังไปงานเลี้ยง
ปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนที่โรงพยาบาลมา... ถามว่าตัวเทพพิชัยเกี่ยวอะไร
กับงานนี้มั้ย...คำตอบคือไม่.... แต่เขาก็ไปเนียนได้แถมได้เบอร์สาวกลับมาด้วย -*-
(ซึ่งแน่นอน เจ้าเกย์กล้ามโตทำทีเป็นเมมไว้ แต่เลือกกดลบทิ้งตั้งแต่ยังไม่ออกจากงานแล้ว55)


ขากลับทั้งที่เทพพิชัยไม่แม้แต่จะรู้สึกว่ามึน แต่คนที่ไม่ดื่มเหล้าเลยอย่างหมอเรียว
ก็บังคับยึดรถของเพื่อนมาขับเอง (รถเรียวไม่ได้เอามาเพื่อความประหยัดน้ำมัน..)

จู่ๆเจ้าของรถที่นั่งเงียบมาตลอดทาง จนเพื่อนอดห่วงไม่ได้เมื่อเห็นออกอาการซึมๆ
ก็ร้องเสียงดังลั่นรถ จนคนบังคับพวงมาลัยตกใจแทบช็อค คิดว่าเกิดเหตุตื่นเต้นอะไรขึ้น
แต่เจ้ากล้ามโตเพียงแค่จะสั่งให้เพื่อน เลี้ยวรถขับเข้าไปยังถนนอีกเส้นเท่านั้น  ซึ่งมันก็
ไม่ใช่ทางกลับบ้านของพวกเขา...  “  เฮ้ย! ไอ้เทม! มึง! ไหนว่าไม่เมาไง จู่ๆก็แหกปาก
ร้องมาได้ กูตกใจหมด มึงจะไปไหนของมึ๊งง!?”  คุณหมอส่ายหัวอย่างอ่อนใจ


“........ บ้านแฟนกู..”  เทมพูดเหม่อๆ เกยคางกับแขนที่ยกขึ้นมาวางตรงคอนโซลรถ

“เพ้อเจ้อตลอดนะมึง! เฮ้อ...”  ถึงเพื่อนจะหันมาทำหน้าหงิกใส่เขาสักเพียงไหน
แต่คุณหมอหนุ่มก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะที่เขาพูดว่าไปนั้นมันก็ถูกต้องแล้ว...


ตั้งแต่ก่อนที่เรียวจะย้ายกลับมาอยู่ที่เมืองไทย เทพพิชัยก็เอาแต่พล่ามเรื่องหวานใจ
ให้ฟังไม่เว้นวัน ยิ่งนานวันก็ยิ่งหนัก .... ทั้งๆที่เจ้าตัวก็คงจะรู้อยู่แก่ใจลึกๆ
ดีอยู่แล้วว่า.............. มันไม่มีวันเป็นจริงได้หรอก

แต่เพื่อนเขานี่มันรั้นไม่เลิกจริงๆ...   นี่ยังมาบังคับให้เขาร่วมขบวนการโรคจิตไปด้วย
ดึกป่านนี้แล้วยังจะไปบ้านหนุ่มน่ารักคนนั้นทำไมกัน ก็ไหนว่าเขาไปพักอยู่ที่อื่นไง..?


“บ้านนี้น้องน้ำรักมาก กูไม่เชื่อหรอกว่าเค้าจะไม่ยอมกลับบ้านเลย...
กูก็แวะมาดูของกูอย่างนี้เป็นประจำแหละ..... เผื่อเจอ....”


เอาเข้าไป||||||||||... เรียวฟังเทพพิชัยบอกทางและ เพ้อถึงคนน่ารักได้สักพัก
ด้วยความรำคาญ..  รถก็แล่นมาถึงทางหน้าบ้านหลังสีเขียวอ่อน
 
ไม่มีไฟเปิดให้แสงสว่างจากภายในบ้านสักดวง มีแค่โคมไฟตรงประตูรั้ว
ที่ล็อคจากด้านนอกเท่านั้น........ แสดงว่าไม่มีคนอยู่บ้านสินะ..


“เอ๊ะ เจ้าตาแคบนั่นมันยังไม่กลับมาอีกเหรอ.... ฮึ่ย~ทิ้งบ้านทิ้งช่องไปเที่ยวกับ
แฟนเพลินละสิท่า เป็นพี่เขยมึงเมื่อไหร่ต้องสั่งให้หัดอยู่บ้านซะบ้าง เที่ยวจนดึก
แบบนี้น้องน้ำของกูรู้เข้าเป็นห่วงแย่..ยิ่งติดน้องอยู่ด้วย ถ้าน้องน้ำไม่รักมันมาก
กูไม่มีวันยอมญาติดีแม่งหรอก ไอ้เด็กเชี่ย!”   


(น่านนน... ไปเสือกอะไรกะเค้า~~~ ).. เรียวส่ายหัวถอนใจจนต้องเบือนหน้าหนี
เพื่อนที่เอาแต่ทำตัวราวกับเป็นเจ้าบ้านเสียเอง ทั้งที่ปะป๊าของมันก็ขายขาดไปแล้ว

“วันหลังมึงแต่งตัวเป็นยาม มาเฝ้าบ้านให้เขาเลยดีมั้ย”  เรียวพูดประชดขณะที่
ขับรถชะลอผ่านหน้าบ้านให้เจ้าเพื่อนบ้า มองบ้านมืดๆซะให้หนำใจ|||||||||||||


ตอนนั้นเองที่คุณหมอหนุ่ม สังเกตเห็นร่างของใครบางคน นอนแอ้งแม้งอยู่หน้า
กระโปรงรถคันงาม ที่จอดอยู่หลังต้นไม้ข้างบ้านหลังสีเขียวอ่อน

ท่ามกลางแสงสลัวจากไฟถนนที่อยู่ห่างออกไปนั้น ชายหนุ่มพยายามเพ่งมองไป
ทางจุดสนใจนั้นด้วยความสงสัย...   “เฮ้ย! ไอ้เทมมึงช่วยกูดูหน่อยสิ! คนรึผีวะ!||||||||||||”


เจ้าเทมเหล่หางตามองเพื่อนที่สะกิดเรียกอย่างไม่ค่อยสนใจนัก
“กลัวผีแล้วเสือกเป็นหมอได้ไงวะมึง...”

“การแพทย์กับการเห็นผี มันคนละเรื่องกันโว้ย!”


รำคาญเพื่อนเทพพิชัยจึงสั่งให้ขับไปสาดไฟหน้ารถใส่ใกล้ๆ เขาจะได้ช่วยมองให้..
ใจนั้นไม่ได้นึกไปถึง สิ่งที่ไม่มีตัวตนไร้สาระสำหรับเขาแบบผีอยู่แล้ว ... แต่
ไอ้ที่ตรงนั้นมันเป็นมุมที่เขา ชอบมาแอบจอดรถซุ่มดูบ้านของน้ำอยู่เป็นประจำ...
มีใครมันมาป้วนเปี้ยนแถวบ้านหวานใจของเขากัน?...  ดึกดื่นป่านนี้มันน่าสงสัย!?
(ทีตัวเองยังมา ... ไม่น่าสงสัยเลยเนอะ...)


“หือ!?........เฮ้ย!ตัวเชี่ยไรวะนั่น! แม่งแดงเถือก!!!|||||||||||||”
ไอ้กล้ามโตร้องเสียงหลง เหวอตาโต  หมอเรียวยิ่งถลึงตาเบิกมองด้วยความตกใจ
เช่นกัน  เมื่อแน่ใจแล้วว่าเป็นคน และเป็นผู้ชายด้วย แต่ผิวแดงไปทั้งตัว
นอนร้องโอดโอย ครวญครางอย่างทรมานอยู่บนฝากระโปรงรถ คุณหมอหนุ่ม
ก็รีบร้อนจอดรถ ลงไปดูอาการ  “โห.....นี่คุณ! คุณ!.. เฮ้ยไม่ได้สติเลยว่ะ
ท่าทางจะแย่!”  เรียวหันไปบอกเทพพิชัยที่เดินตามมาด้อมๆมองๆ.....


“เฮ้ยยยยย!|||||||||||||*|| ไอ้เด็กเลว! ไอ้กร! มึงมาอยู่แถวหน้าบ้านน้ำได้ยังไงวะ!?-*-
แม่งไอ้เด็กเปรตนี่!กูจำมึงได้ไม่ผิดแน่ สัดเอ๊ยน่ากลัวว่ะ!! มึงเป็นเชี่ยไรวะเนี่ย!?”

 เทพพิชัยสะดุ้ง ชี้หน้าคนที่ร้องทรมานอย่างตกใจ ปนโมโหสับสน
แต่คนเจ็บที่นอนร้องไห้เมามายไม่มีสติพอจะตอบอะไรเขาได้ เอาแต่เกา
ตามเนื้อตัวที่ผื่นแดงขึ้นแทบทุกตารางนิ้ว จนเห็นเป็นจ้ำเลือดแล้วร้องโอยไม่หยุด 

หมอเรียวมองอาการคนเจ็บตรงหน้า แล้วสังเกตเห็นขวดไวน์เปล่า ตกแตกอยู่
บนพื้นข้างๆรถ ก็สันนิษฐานได้ว่า ท่าทางเจ้าหนูนี่จะแพ้แอลกอฮอล์!


ไม่รู้ด้วยฤทธิ์ไวน์หรือเปล่า กรเลือกมาหาน้ำที่บ้าน แทนที่จะไปคอนโดของเอส
ทั้งที่รู้ดีว่าคนน่ารักไม่ได้อยู่บ้าน.....  หรือน้ำตาจะทำให้เขามาผิดที่เสียก็ไม่รู้
ตอนนี้หน้ากร บวมแดง มีผื่นคันเป็นปื้นๆทั่วเนื้อตัว ทรมานที่สุด


“รู้จักเหรอวะเทม!?”

“....... ไม่.... กูเกลียดขี้หน้ามัน ไอ้เชี่ยนี่แม่งคิดจะจีบน้องน้ำของกู!”

“แสดงว่ามึงรู้จัก.|||||||||.... แต่เอ๊ะ!จะว่าไปทำไมกูคุ้นๆหน้าเด็กผู้ชายคนนี้..”

เรียวพยายามจับมือของเด็กหนุ่มตรงหน้าให้หยุดทำตัวเองเป็นแผล แต่ดูเหมือน
จะทำให้ยิ่งร้องทรมานกว่าเดิม   “มันเป็นดารา....  เฮ้ยมึงปล่อยมันไว้นี่แหละ!”
เรียวงุนงงมองเพื่อนที่พูดเสร็จก็เดินกลับไปขึ้นรถอย่างไม่ใส่ใจ


“อ้าวเฮ้ย!มึงจะปล่อยเด็กนี่ไว้อย่างนี้เหรอไอ้เชี่ยเทม! มึงยังเป็นคนอยู่รึเปล่าวะ!?
ไม่ช่วยน้องเขาก่อนเล่า!!”  วิญญาณหมอเข้าสิงจนเรียวตะโกนด่าเพื่อนอย่างหัวเสีย

“เออ! กูไม่ใช่คน! ปล่อยแม่งให้ตายอยู่ตรงนั้นไปเถอะ อยู่ไปก็รกโลก!”

“มึงสิรกโลก! กูไม่คิดเลยนะว่ามึงจะใจดำได้ขนาดนี้ คอยดูนะกูจะบอกพ่อมึงให้
หมดเลยว่ามึงทำเชี่ยอะไรไว้บ้าง! ยัง! มึงยังไม่ลงมาช่วยกูพาเขาขึ้นรถอีก!”

เทพพิชัยนั่งหน้าบูดขมวดคิ้วเบือนหน้าหนีคำด่าของเพื่อนรักอย่างขัดใจ


“ไอ้สัดเทม! งั้นมึงก็ไม่ต้องมาสิงอยู่ที่บ้านกูเลย! กูเลิกคบแล้วเพื่อนเชี่ยๆอย่างนี้!
อาการหนักขนาดนี้ต้องรีบฉีดยาแก้ด่วนนะ เร็วสิวะ บางคนแพ้หนักอาจถึงตายได้
เชียวนะ! นี่ชีวิตคนนะเว้ย!”  โดนไม้ตายยื่นคำขาดเล่นเอาเทพพิชัยต้อง
ถอนใจอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด..........  เขารู้ว่าเพื่อนเขาเป็นคนดี
เป็นหมอที่ดี...  และที่พูดมาทั้งหมดนั้นก็แค่ขู่เขาเหมือนทุกครั้ง เวลาบังคับให้เขา
ต้องทำอะไรที่ฝืนใจ  ถ้าเทียบกับเรียวแล้ว ตัวเขานั้นดูเลวไปถนัดใจ||||||||||||||||.....


“หมอเชี่ยไรวะพูดจาหยาบคาย แม่งงง แบล็คเมล์กูอีกสัด! ถ้ามึงเลิกคบกู
แล้วจะให้กูจะไปคบกับใครวะ ...”  หนุ่มลูกครึ่งบ่นอุบลงจากรถด้วยท่าทีไม่เต็มใจ
ก้าวฉับๆเข้าไปยืนท้าวเอวสองข้าง มองสภาพเจ้าดาราหน้าใสที่น่าสงสาร



........อะไรกัน.. หมดสภาพเลยนะมึง.... ทุเรศฉิบ!......................


..... เห๊อะ!  ช่วยก็ได้วะ!

(ทำไมคนที่กูอยากเจอไม่เจอ  เสือกเจอแต่มึงอยู่เนี่ยแหละไอ้แห้ง!!!-*- )





tsktonight…TBC.


***  555 ยังไม่จบนะคะ กับการเล่าย้อนความเดิม ตามอ่านกันต่อตอนหน้านะจ๊ะ
แหมๆห้ามลืมมางานวันเกิดของนิกกี้เขานะคะ ^^  จะเป็นยังไงกันน้า~~ 



tiffylovelove---

/// ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่า^^
………………………………….

watcharet---กรไปยุกะคัยเนี่ยๆ งง!!อย่าให้รอนานนะครับคนเขียนๆ เด๋วมันจะงงไปกว่านี้  5555

/// ยังงงอยู่มั้ยค่ะ55 เดี๋ยวหนุ่มๆเขาจะนึกให้อ่านกันต่อนะจ๊ะ....อิอิ
…………………………………………

silverphoenix---ยาววววววจุใจมากๆ เรียกเลือดกันอีกแล้วสำหรับฉากนี้  555หนูแนนเข้าใจผิดได้
ฮามากอ่ะ ชอบๆๆๆ  ยัยพี่แก้มบุ๋มยังไม่ได้รู้ตัวเล้ยยย ปล.แอบอยากกินเค้กของน้ำอ่ะ หุหุหุ  +1  จ้าา

/// แหมเลิฟซีนเล็กๆที่ใส่ไปตอนแรกไม่ตั้งใจให้มี แต่เผอิญคนแต่งทะลึ่งคิดมาด้ายยยย5555
…………………………………………

MoMoRin---N'bank yaa yorm na kha luuk,,yang gnai p'nikky kor rak nuu kondiew rork tae
thaa man mai rakdii kon-aan ja taam pai hake ok man eeng kha luuk~ho ho ho...
P's yang nien tae-ang p'naam talord na kha phii~ha ha ha.. Wow,nii n'korn ja mii khuu kab kaw laew reu kha
tae thaathaang ja yaaw na kha kwaa ja longtua ah na,,hu hu hu... ^^

///น้องแบงค์ฝากมาขอบคุณหลายๆค่า กำลังใจล้นเหลือ ส่วนพี่เอสเขาบอกว่าจัดฉากสมนาคุณนิดหน่อย55
ด้านน้องกรยังอีกยาวจริงๆนั่นแหละค่ะ555 จะมีอะไรเกิดขึ้นกับคู่นี้บ้างเรามารอดูกันนะค่ะ^^
.............................................................................

roseen---

/// กอดตอบด้วยคนขอบคุณค่ะ^^
....................................................................

หมูกระต่าย---ทำไมไม่บอกคนอื่นเลยว่าพี่แบงค์กับพี่นิกคบกันอ่ะ

/// ก็อย่างที่น้องแบงค์เขาคิดนั่นแหละค่ะ  ให้เวลากับกำลังใจให้คู่นี้หน่อยแล้วกันนะค่ะ
......................................................................

goosongta---ขอทะลุเข้าไปตบแก้มบุ๋ม เอาหล่อนออกไป
ชอบวิธีกินเค้กของเอสอ่ะ ขนาดน้ำยังเคลิ้มตาม มีปฏิเสธน้องชายด้วย   

/// 555ขอโทษค่ารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ยังต้องอยู่ต่ออีก  ส่วนเรื่องเค้ก แอบบอกตามตรงว่า
วิแต่งไปก็อยากกินเค้กไปด้วยมากกกกก
.....................................................................................

muiko---กร จะมีรักใหม่เเล้วรึเปล่า ดูเหมือนไอ้พี่เทพไรนั่น ที่น้ำเเสนจะเกลียด
อาจเริ่มรุ้สึกอะไรกะกรบ้างเเล้วรึเปล่าน้า

/// ต้องตามดูกันต่อไปค่ะ คู่นี้เขาก็ฮาไม่แพ้ใครอ่ะ
...

Yunatsu---เทมกับกรหรออออ

/// 555 หลายคนไม่เชื่อ แต่บางคนก็เชียร์ ส่วนใหญ่พอจะระแคะระคายกันมาได้สักพักแล้วล่ะ
..................................................................


p_phai---

/// 555
.................................................

hoomalone---เรื่องนี้มันสุดโต้งจิงๆแต่ก็ชอบอ่ะ +1จ๊า

/// ขอบคุณจ้า~~~ ^^ 
........................................................................

yowyow---5555 กรคู่กะเทพพิชัยหรอเนี่ยยย เห็นแย่งน้ำกันอยู่เลยตอนแรกๆๆ
กลับได้กันเองซะงั้นอ่ะ 5555

/// โนๆๆๆ ก็ยังไม่หยุดแย่งกันหรอกค่า เอสปวดหัวจะแย่  555 แต่ไอ้เรื่องได้กันเองนี่ต้องดูกันต่อไปนะจ๊ะ....อิอิ
......................................................

choijiin---อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ชอบๆๆเราชอบเรื่องเน๊!!!!!!
แบบว่าเลิฟน้องแบงค์มากเลยน่ารักน่าสงสารดี ฮ่าๆๆโดนกลั่นแกล้งจากคุณพี่สามีแบบนี้
พี่เอสของเราก็เริ่ด พระเอกตัวจริงแต่คู่ประวัติศาสตร์ อิน้องกรกับอิพี่เทพนี่สิโดนนนนนนนนนนนนนนนน
เดาไว้ตั้งแต่ตอนที่มันต่อยกันและว่าอิสองคนนี้ต้องไม่แคล้วได้กันเอง ตอนต่อไปจงมาๆ

/// มาแล้วจ้า!มาแล้ว555  ดีใจค่ะที่ชอบ วิได้เพื่อนคอเดียวกันเพิ่มแล้ว แนวนี้มันแนวอะไร
มันมาจากไหน ไม่รู้ครายเอามันเข้ามา???......555  ขอโทษครับ......... ผมเผลอ ยินดีต้อนรับเสมอจ้า^^

[SuperMai]

จะเกิดอะะไรขึ้นต่อไปปปปปปปป   

[watcharet]

กร กะ เทม คงจะเปนอีกคู่ๆ 555

[choijiin]

เหอะๆๆๆ
 
ไม่อยากจะจิ้น
ถ้าน้องกรรู้ว่าพี่หมอที
คือไอ้คนที่เป็นคู่แค้นกันอย่างไอ้คุณเทพ
อะไรจะเกิดขึ้น
 
คนอ่านเตรียมขึงสนามมวยรอเลยดีมั้ย
น้องกรแบบนี้น่ารักกว่าตอนไปชอบพี่น้ำตั้งเย้อออออ
 

[หมูกระต่าย]

คิดถึงจังเลย

[CarToonMiZa]

ลุ่นต่อไป

[goosongta]

จับคนอกหักมาคู่กันก็ดีนะ จะได้เลิกวุ่นวายกะน้ำสักที

[silverphoenix]

เทพพิชัยเอ๊ยยยยย  แกจะใจจืดใจดำให้คนอ่านเกลียดไปถึงไหนย้าาาาา

คุนหมอดูแลเจ้ากรมันด้วยนะ  จุ๊บๆ

[yowyow]

กรน่าสงสาร อาการเฮิร์ทหนักเลยทีเดียว

[Rhythm]

รออ่านนะ ......

[tsktonight]

ตอนที่32 มากกว่าน้อง...(แรก)


ชายหนุ่มร่างใหญ่สองคนช่วยกันพยุงเจ้าดาราวัยรุ่นโชคร้ายที่กำลังมีอาการ
แพ้แอลกอฮอล์อย่างหนัก ให้ขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านอย่างทุลักทุเล เพราะคนหนึ่ง
ก็ต้องคอยจับตัวให้ยอมก้าวเดินตาม ส่วนอีกคนก็ต้องคอยจับมือเจ้าเด็กที่ยังมึนเมา
ไม่ได้สติดีนักให้หยุดเกา.... 

หญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดี ท่าทีเรียบร้อยอ่อนหวาน ได้แต่ยืนเกาะราวบันได
ขั้นสุดท้ายแหงนหน้ามองตามอย่างเป็นห่วง ต้องคอยร้องบอกให้ทั้งสองหนุ่มเบามือ
กับเด็กผู้ชายที่น่าสงสาร ตัวผอมบางแถมยังไร้เรี่ยวแรงแบบนี้  กลัวว่าเจ้ายักษ์ปักหลั่น
ทั้งสองจะออมแรงไม่เป็น จนทำกระดูกกระเดี้ยวลูกชาวบ้านเขาหักไปเสียก่อน

เทพพิชัยรำคาญอาการอ้อแอ้ของกรเหลือเกิน จึงรวบตัวไอ้เด็กหนุ่มที่ผิวยังแดงเถือก
เต็มไปด้วยผื่นขึ้นมาอุ้ม แล้วพาเดินขึ้นบันไดไปทั้งแบบนั้นเพื่อความสะดวก
เรียวที่ช่วยยื้อมือของกรไม่ให้เกาตัวเองแรงๆไว้ต้องหัวเราะออกมา เมื่อเห็นหน้าเพื่อน
ยุ่งเหมือนยุงตีกัน เขารู้ดีว่าเจ้าเทมมันเป็นคนขี้รำคาญ และขี้โมโหมากแค่ไหน
ยิ่งต้องมาช่วยคนที่เกลียดขี้หน้ากันแบบนี้ มันคงจะกล้ำกลืนฝืนทนน่าดู...

ความจริงมันอาจจะหนีกลับบ้านไปก่อนก็ได้ แต่มันก็ยังเลือกที่จะอยู่ช่วยต่อ
 …แม้จะไม่ค่อยเต็มใจนักก็เถอะ


ทั้งคู่พากรตรงไปยังคลินิกส่วนตัวของเรียวก่อนเพื่อฉีดยาแก้แพ้ให้ แล้วหยิบยากิน
กับยาทาติดมือกลับมาอีก เมื่อออกจากคลินิกได้ เรียวก็ขับรถกลับมาที่ข้างบ้านน้ำอีกครั้ง
มายังจุดเดิมที่พบกรนอนแอ้งแม้งอยู่ เพื่อให้เทพพิชัยขับรถของกรมาจอดไว้ที่บ้านของเขา 

หลังจากฉีดยาให้ไปแล้ว สังเกตดูกรมีอาการดีขึ้นมากแต่ก็ยังไม่หายเป็นปลิดทิ้ง
แพ้แอลกอฮอล์ไม่ใช่เรื่องเล่นๆเสียแล้ว เรียวคิดว่าคงต้องใช้เวลาอีกสักสองถึงสามวัน
อาการของกรถึงจะหายทุเลาลงไปเอง


เทพพิชัยบอกเรียวว่า เด็กคนนี้เป็นดาราดัง ดังนั้นจึงเป็นที่จับตามองของประชาชน
หากพาไปที่รพ. อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็คงปิดไม่มิด จะต้องรู้ถึงหูนักข่าวแน่ และเจ้าเด็ก
สิ้นคิดนี่แหละจะเป็นฝ่ายเสียกับเสียไม่รู้เท่าไหร่ ทางที่ดีอย่าให้ใครเห็นสภาพน่าทุเรศ
ของกรเป็นดีที่สุด....  ได้ฟังที่เพื่อนพูดยังอดทึ่งไม่ได้ คิดว่าที่ทำเป็นรังเกียจรังงอน
ไม่อยากช่วย แต่ความจริงแล้วเพื่อนรักของเขาก็รู้จักคิดอะไรดีๆแบบนี้เป็นเหมือนกันนะ
และเนื่องจากไม่รู้จักบ้านของกร คุณหมอเรียวจึงตัดสินใจพามาที่บ้านของตน


คนที่มองโลกในแง่ดีอย่างหมอเรียว  ตอนนั้นยังไม่เข้าใจและไม่ทันความคิดของเจ้าเพื่อนรัก
เจ้าเล่ห์ที่มีแผนการบางอย่างอยู่ในหัวเรียบร้อยแล้ว!


คิดหรือว่าคนอย่างนายเทพพิชัย จะยอมอภัยแล้วญาติดีกับคู่อริที่เขาคิดแค้นอย่างกรได้
เมื่อมองเห็นโอกาสเหมาะงามๆเยี่ยงนี้แล้ว เขาไม่มีวันปล่อยให้เจ้ากุ้งแห้ง รอดเงื้อมมือ
ไปได้หรอก วันนี้ถ้าแก้แค้นเจ้ากรไม่สำเร็จ ให้มันมากระโดดถีบหน้าเขาได้เลย555!!!


.............................

..........

และแล้ว เมื่อพาเจ้าดาราหน้าอ่อนเข้าไปนอนในห้องได้ ไอ้หนุ่มลูกครึ่งเจ้าคิดเจ้าแค้น
ก็เริ่มแผนการทันที ด้วยการออกอุบายกันหมอเรียวและคุณแม่ให้ออกไปจากห้อง

 เขารับปากอาสาจะเป็นคนดูแลกรเอง!!!


เล่นเอาเจ้าของบ้านทั้งสองที่เตรียมของ จะเข้ามาช่วยกันพยาบาลคนป่วย
ต้องมองหน้ากันเองจนเหวออย่างไม่อยากจะเชื่อ อย่างเจ้าเทมเนี่ยนะ!
จะขอดูแลคนป่วย!... แถมยังเป็นคนที่เกลียดขี้หน้าด้วย!!


คุณอนงค์นาฏจึงเดินเข้าไปหาเพื่อนรักของลูกชายคนเดียวแล้วพยายามเกลี้ยกล่อม

“แม่ทำให้ดีกว่ามั้ยลูก หนูเทมไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ ดึกแล้วเหนื่อยแย่”

“นั่นสิ55 อย่างมึงเนี่ยนะจะทำ! นึกอะไรขึ้นมาหือ? กูว่ามึงแปลกๆนะ
ก็ไหนว่าไม่ถูกกันไงวะ?..”   เรียวเกาหัวงงๆพูดเสริม เพราะไม่แน่ใจว่าเพื่อนเขา
จะช่วยหรือทำให้แย่ยิ่งกว่าเดิม  สองแม่ลูกยังไม่วางใจยอมออกจากห้องไปง่ายๆ


“โธ่~////////*// เอาน่า! ยังไงซะไอ้แห้งนี่มันก็คนรู้จักของผมเองนะครับแม่
แค่นี้ผมก็เกรงใจแม่จะแย่แล้ว ถ้าพามันไปที่บ้านผมเองป๊าคงด่าผมเช็ด |||||||
ผมดูแลมันเองได้ครับ แม่นงค์กับเรียวไปพักผ่อนกันตามสบายเถอะ ผมทำได้!”

เทพพิชัยยังยืนกรานตามความต้องการเดิม จนเจ้าของบ้านทั้งสองต้องย่นคิ้วแล้ว
หันหน้ามาสบตากัน ราวกับว่ากำลังปรึกษากันผ่านทางรูม่านตา...


(ตอนไปเจอเจ้าหนูนี่นอนคันคะเยอ ยังไม่อยากจะยอมรับว่ารู้จักกันอยู่เลยนะมึง..)
เรียวถอนใจแล้วถามให้แน่ใจอีกครั้งว่าเทพพิชัยไม่ต้องการให้เขาอยู่ช่วยจริงหรือ
อีกฝ่ายรีบพยักหน้ารับรอง คุณหมอหนุ่มจึงขอของทั้งหมดที่แม่ถืออยู่ มีทั้งคารามาย
กะละมังใบเล็กใส่น้ำอุ่น ผ้าขนหนูสะอาดผืนเล็ก ผ้าเช็ดหน้า ชุดนอน แก้วน้ำ
และยาลดไข้ มาส่งให้เทม...  เจ้ากล้ามโตก็รีบรับของมามองอย่างงงๆ

“งั้นมึงก็เช็ดเนื้อเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วทาไอ้นี่ตรงที่มีผื่นขึ้นให้น้องเขาซะ
ถ้าเขาเกิดมีไข้ขึ้นมา มึงก็เอายาลดไข้ให้เขากินด้วยนะ แล้วพยายามอย่าให้เขาเกาตามตัวอีก
คอยเฝ้าให้เขานอน ถ้าหลับได้สนิทดีก็หายห่วงได้เมื่อนั้น... เข้าใจที่บอกมั้ย!?” 


เรียวเล่นทำเสียงเข้ม กอดอกแล้วหรี่ตามองอย่างจับผิด จนเทมแยกเขี้ยวใส่

“กูไม่ได้โง่นะ!-*- มึงออกไปเลยไป! แม่นงค์ครับพาไอ้หมอเถื่อนนี่ออกไปได้เลยครับ
 ไม่ต้องห่วงผม ผมโอเคทุกอย่างครับ!55”

“อ่า.... หนูเทมน่ะ แม่ไม่ห่วงหรอกลูก แต่... แม่เป็นห่วงเด็กคนนี้มากกว่า...”

เรียวหลุดหัวเราะทันทีที่ได้ยินแม่พูดแล้วส่งยิ้มแหยๆให้  เทพพิชัยจึงดันหลังทั้งสองคน
ไล่ให้ก้าวขาเดินออกไปนอกห้อง ก่อนหอมแก้มคุณแม่นงค์เบาๆหนึ่งฟอดบอกฝันดี..


เมื่อประตูห้องปิดลงต่อหน้า สองแม่ลูกต่างยกมือเกาหัวพร้อมกัน แปลกใจกับ
การกระทำของเจ้าเทมไม่หาย.... 


“เอ.... นี่........ลูก!... หรือว่าเด็กคนนั้นจะเป็น...เอ่อ.... คนพิเศษของหนูเทมเขา!?////////
ถึงได้ไล่พวกเราออกมา แล้วขอดูแลเองคนเดียวแบบนี้  แม่ว่าต้องใช่แน่เลยใช่มั้ยจ๊ะ”
คุณอนงค์นาฏแอบกระซิบกับลูกชายอย่างตื่นเต้น

“หือ555 โน่ว!  ผิดคนแล้วล่ะครับแม่ เจ้าหนูนั่นเป็นคนที่ไอ้เทมมันเคยมีเรื่องด้วยต่างหาก
เฮ้อ~ แต่ไม่รู้มันเพี้ยนอะไรขึ้นมา อยากเล่นเป็นพยาบาลรึไงนะ55?... ผมเองก็
ไม่เข้าใจความคิดของมันเลย ถ้ามันเกลียดเขาจริงๆมันก็ไม่น่าจะยอมทำอะไรให้แบบนี้
ไม่น่าจะคิดปกป้องเขาจากข่าวเสียหายด้วย ....  อื้มมม... แต่ก็เอาเถอะ เดี๋ยวผม
จะคอยแวะไปดูมันให้ก็แล้วกันนะครับ แม่ไปนอนเถอะผมขอไปอาบน้ำก่อน” 

คุณแม่ยิ้มให้คุณลูกพยักหน้ารับเข้าใจกัน หอมแก้มราตรีสวัสดิ์
แล้วแยกย้ายกันไปเข้าห้องของตน..


………………….

………….

……..


ภายในห้องนอนที่เจ้าของบ้านจัดไว้ต้อนรับแขก  แต่ปัจจุบันเจ้าหนุ่มลูกครึ่ง
แขกขาประจำของบ้าน ได้เข้ายึดทำเป็นห้องนอนของตนไปแล้ว...


กรยังนอนส่งเสียงอือออจากในลำคอ กระสับกระส่ายบิดตัวไปมาและเกาเนื้อตัวเป็นระยะ

....................เทพพิชัยวางข้าวของที่จะใช้พยาบาลคนป่วย ไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง
อย่างไม่แยแส แล้วหันมายืนกอดอกอมยิ้มอย่างมีชัย มองไปยังเด็กหนุ่มที่สิ้นพิษสงตรงหน้า...


จะจัดการกับมันยังไงดีนะ!555!!!

เลือกไม่ถูกเลยจริงๆก๊ากกกกกกกก555555!!!!!  วันของเขามาถึงแล้ว!


ชายหนุ่มเดินคิดกระหยิ่มยิ้มชอบใจ วนไปเวียนมารอบเตียงที่มีกรนอนสะลึมสะลือ
ไม่รับรู้ถึงภัยจากเจ้าตัววายร้ายใดๆทั้งสิ้น


“หึหึหึ....กูบอกมึงแล้วววว! ซักวันกูจะแก้แค้นมึงให้ได้ไอ้เด็กเชี่ย!แล้ววันนี้ก็มาถึง!
จะเอายังไงกับมึงดีน้า~ จับแก้ผ้าถ่ายรูปน่าเกลียดๆของมึงไว้ แล้วลงเน็ตประจาน
ให้ชาวบ้านเขารู้เขาเห็นดีมั้ย5555 เอ๊ะ! รึจะจับมึงกรอกเหล้าอีกรอบดีวะ!?5555”

เจ้ากล้ามโตลงนั่งบนเตียงนอนข้างตัวกร มือหนาเข้าบีบรอบปากเด็กหนุ่มที่พยายาม
จะลืมตาขึ้นจนน้ำตาคลอ.... เสียงพึมพำเบาๆออกจากปากของกร เทพพิชัยจึงชะงัก
หยุดเงี่ยหูฟังดู...     “....อื้อออ~~ ?...ห..หมาที่หนายยอ่ะ  หัวเราะเสียงดังจัง~”


ว้ากกกกกกกกกก~~~!!!0*0 สาบานนะว่ามึงไม่รู้ตัว ไม่รู้เรื่องอยู่จริงๆ!
น่าโมโหนัก! แม่งงงงง~ สภาพมึงอเนจอนาถขนาดนี้ ยังอุตส่าห์ด่ากูได้อีกนะ!


ด้วยความโกรธ แรงบีบที่ฝ่ามือหนาถูกส่งไปหาเด็กหนุ่มให้รู้สึกเจ็บ จนเปลือกตา
ที่หนักอึ้งนั้นกระเสือกกระสนปรือขึ้นมอง ภัยคุกคามที่กำลังทรมานเขาอยู่ตรงหน้า

ทันทีที่เจ้าลูกไก่ในกำมือลืมตา คนตัวโตก็ผงะตกใจจนคลายมือออก เขาเผลอใส่แรง
มากไปจนลืมนึกถึงเรื่องที่จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว  เทพพิชัยต้องสะดุ้งเมื่อกรมองหน้า
แล้วผวาเข้าคว้าคอเสื้อเขาแน่น  หนุ่มลูกครึ่งโดนดึงให้โน้มตัวลงไปหาอย่างไม่ทันได้
ตั้งหลัก แต่ด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของเด็กหนุ่มตรงหน้า เขาจึงยั้งตัวและยันศอกกับ
ที่นอนไว้ได้ทันก่อนจะล้มทับร่างอ่อนแรงนั้นจนแบน ... ใบหน้าของชายหนุ่มทั้งสอง
อยู่ในระยะประชิด ใกล้กันมากจนกระทั่งรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย.. 

แววตาของเทพพิชัยเต็มไปด้วยความงุนงง เมื่อเขาถูกจ้องมองด้วยแววตา
ที่เต็มไปด้วยความสงสัยของกร  … เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนส่งเสียงอ้อแอ้
ร้องทักคนที่เขาจำหน้าได้ไม่ลืม


“.....อ้าววววว...อ้ายเชี่ยยยยยยย!!!555 มึง~ เกลียดมึงฉิบหายเลยไอ่~
อ้ายยย~~กอริล่าหน้าควาย ปัญญาอ่อน...”


เต็มๆ!! มันด่าใส่หน้ากูเต็มๆเลยไอ้เด็กนรก!!!|||||||||||*||

แบบนี้ต้องฆ่าให้ตายห่าซะ!

เทพพิชัยแกะมือกรที่ดึงเขาไว้แล้วสะบัดตัวออก ลุกไปยืนตะโกนคลุ้มคลั่งอย่างเจ็บใจ
(แบบไม่ออกเสียง… เพราะกลัวแม่กับเรียวได้ยิน...)  ทำท่าบีบคอตบซ้ายตบขวา
แล้วชกหน้าเจ้าตัวแสบจนรัวกับอากาศ...  จากตรงข้างหน้าต่างอย่างหัวเสีย….

แต่กรกลับนอนหลับตาไปอีกครั้งอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับแรงอาฆาตของเทพพิชัยเลย
เจ้าหนุ่มกล้ามโตเดินวนไปรอบเตียงอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง เจ็บใจแต่ก็ทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้
...ขืนทำร้ายเจ้าเด็กบ้านี่... ไอ้หมอเถื่อนกับแม่นงค์ได้เล่นงานเขาแน่..... |||||||||||*||


ดีล่ะ! จะจับแก้ผ้าถ่ายรูปโป๊เอาไปลงอินเตอร์เน็ตซะ!
ให้ชาวบ้านชาวเมืองเขาเห็นสภาพแสนทุเรศทุรังของไอ้ดาราดังอย่างมึง!
ทำด้วยตัวเองแบบนี้มันสะใจกว่าปล่อยให้เป็นฝีมือคนอื่นเยอะ!
หลังจากนี้มึงจะได้โดนนักข่าวรุมจนไม่เหลือซาก555 คราวนี้ล่ะ!
มึงได้หมดอนาคตแน่ ไอ้เด็กเลวววววววว! กูจะพูดกระแทกใส่หน้ามึงให้ดู
ว่ากูนี่แหละทำเอง สะใจกูนัก! 55555555....................

...... หึ.... เอ๊ะ.... แต่เดี๋ยวก่อน! เกิดมันฟ้องร้องเราขึ้นมาล่ะ!......... ไม่ดีแน่
สภาพมันวันนี้ ถ้าเรียวกับแม่นงค์เห็นรูป หรือรู้ข่าวต้องรู้แหงๆว่าเป็นฝีมือเรา

...................................

................

ถ่ายคลิป!

555 ใช่ๆ!! อย่างนี้สะใจกว่า รับรองจะเอาให้ร้องไม่ออกเลย!!!
(จับข่มขืนแม่งซะ! ดูซิอีกหน่อยมึงจะกล้าปากดีกับกูได้อีกมั้ย! ฮึ่ม!!!)



“...ฮึ...ฮึก...พี่น้ำ............พี่~.....ผมรักพี่ครับ.....”

เจ้าคนที่มีแต่แผนชั่วพลุ้งพล่านอยู่ในหัวสมอง ชะงักทันทีที่ได้ยินชื่อของสุดที่รัก
หันไปมองเจ้าเหยื่อน่าสมเพศอย่างเหยียดหยาม ..บังอาจมาเรียกชื่อน้องน้ำของเขา
ได้ยังไง รักเหรอ ..หนอยๆๆๆช่างไม่เจียมเลยนะ อย่างนี้ต้องรีบลงมือสั่งสอนให้เข็ด!!

ว่าแล้วก็ย่างสามขุม ตรงไปดึงทึ้งเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มที่นอนสิ้นเรี่ยวแรง จนเหมือน
กระชากออกไปจากตัวอย่างโมโห จับต้นแขนที่เล็กกว่าแขนเขามากนักบีบแน่น
ให้อีกฝ่ายร้องโอยเล่นๆ แล้วผลักทิ้งให้ร่างเปลือยที่น่าสงสารนั้นหลังกระแทก
กับเตียงแรงๆอย่างไม่ใยดี     เด็กหนุ่มตัวสั่น.... นอนตัวงอร้องไห้นิดๆเพราะรู้สึกไม่ดี
อาจเพราะความเย็นจากแอร์มากระทบผิวที่ปราศจากเสื้อผ้า และเพราะพิษไข้ที่เริ่มก่อตัว
แต่เขาก็ไม่มีสติพอที่จะรับรู้ หรือต่อสู้อะไรคนที่คิดจะทำร้ายเขาได้
 
เจ้าลูกครึ่งตัวโตก้าวขึ้นเตียงอย่างย่ามใจ ขึ้นไปยืนกลางที่นอน ก้าวขาคร่อมตัว
ดาราหน้าใสที่หน้าแดงเถือก นอนล่อนจ้อน ตามเนื้อตัวยังมีแต่รอยผื่นและรอยเล็บ
เพราะเกาไปทั่ว...  ชายหนุ่มท้าวสะเอวทั้งสองข้างก้มหน้านิ่ง
มองร่างเด็กหนุ่มที่สำหรับเขาแล้ว มันช่าง...............ช่าง...


ผอมกะหร่องเกินไป...............|||||||||||||||||

สารรูปของกรตอนนี้ช่างน่าเกลียดจริง!....


เทพพิชัยถอนหายใจแรงๆ ก่อนเหลือกตาขึ้นมองเพดานห้อง
ไม่ไหว........... แบบนี้เขาทำใจข่มเหงไม่ลงหรอก!ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า! 

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!//////// ไอ้ทุเรศเอ๊ย!ก๊ากกกอะฮะฮะ!!อุ๊บ!”  เอามือปิดปาก
ตัวเองแทบไม่ทัน ลืมตัวหัวเราะดังไปเดี๋ยวใครมาล่ะยุ่งเลย... 


หนุ่มลูกครึ่งลงนั่งขำคิกคักไม่หายตรงปลายเตียง ยิ่งมองกร.... ก็ยิ่งขำ....ขำเสียน้ำตาเล็ด
ไอ้เด็กห่านี่เล่นนอนตัวแห้งจนเห็นซี่โครงปูดขนาดนี้ แถมยังมีผื่นแดง
ไหนจะรอยเล็บอีก หน้าตุ่ยๆแดงๆนั่นก็ด้วย555!!!

คิดแล้วก็สมน้ำหน้า  ต้องมาแพ้เหล้าจนเยินขนาดนี้สมควรแล้ว
คิดจะแย่งน้องน้ำไปจากเขารึฝันไปเถอะ! ....... เห็นแก่สภาพน่าเวทนาของมัน
เอาเป็นว่าเขาจะถ่ายรูปน่าเกลียดนี้ไว้ เก็บไว้ขู่มันเล่น
ตอนที่เจอหน้ากันอีกครั้ง รับรองมันช็อคตาตั้งแน่ๆ!


“.....ฮึก....พี่น้ำ.................ผมหนาว...... ผมรักพี่นะครับ......ผมไม่อยากเป็นน้อง...”

มือที่กำลังกดชัตเตอร์เพลินๆต้องค้างไป.. เมื่อเทพพิชัยได้ยินกรละเมอพูดออกมาชัดๆ


“ผมไม่อยากเป็นแบบนี้.......ฮึก....อึก.....ทำไมพี่ไม่รักผมบ้างเลย.....ทำไม....”

หนุ่มลูกครึ่งมองคนพูดนอนร้องไห้แล้วก็ยืนนิ่งขึ้นมา..............
รู้แล้วเจ้าคู่อริเขา ....อกหักมาล่ะสิท่า..... มิน่าล่ะมันถึงได้มีสภาพเป็นแบบนี้....


“..... ไอ้เด็กเวร........... มึงทำใจซะเถอะ ยังไงน้องน้ำก็ต้องเป็นของกู... ไม่ใช่มึง
เป็นน้องได้ก็ดีแล้ว........ ฮึ.... มึงดูกูสิ......... กูรักของกูมาตั้งสามปี จนทุกวันนี้
เขายังเห็นกูเป็นศัตรูอยู่เลย... แต่กูจะไม่ยอมแพ้แบบมึงหรอกนะไอ้แห้ง ....ขอแค่
ให้เขามีกูอยู่ในสายตาบ้าง....ต่อให้วันนี้ยังเป็นได้แค่คนที่โดนเกลียด กูก็จะเป็น....”

มองกรแล้วเทพพิชัยเผลอเข้าไปนั่งเอามือลูบหัวเด็กหนุ่มที่น่าสงสารเบาๆ
แล้วชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขากำลังแก้แค้นเจ้าหนูนี่อยู่...  เก็บมือกลับ
กำหมัดไว้แน่น ต้องออกแรงชกที่นอนไปหนึ่งหมัดเพื่อระบายความอัดอั้น
เจ้ากรทำให้เขานึกถึงเรื่องของตัวเอง....


น้องน้ำของเขาน่ะใจร้ายที่สุด....................... แต่เขาก็รัก....

จะว่ารักอย่างไม่ลืมหูลืมตาก็ได้ ไม่สนแม้พ่อจะห้ามเขาไว้อย่างไร...

เรื่องที่น้ำจะโกรธและทำร้ายเขาจนต้องเข้ารพ.คราวที่แล้ว ไม่ได้ทำให้เขา
นึกโกรธสักนิด เป็นเพราะเขาผิดเองที่ทำอะไรวู่วามแบบนั้น เขามันโง่เอง
เป็นอย่างที่เจ้าเรียวเคยเตือนและด่ากรอกหูเขาไปแล้ว ว่าการฝืนใจ
มันใช้กับคนอย่างน้ำไม่ได้ผลหรอก... แล้วเขาต้องรอไปถึงเมื่อไหร่กันนะ.....ตอนนี้
ไม่มีเรื่องบ้านใช้บังหน้าเข้าหาอีกแล้ว.... แถมน้องน้ำสุดที่รักยังหนีหน้าตลอดเวลา

เขาผิดเอง................. ถ้าจะทำให้น้องน้ำเกลียดจริงๆก็คงเป็นเพราะเรื่องนี้...


ที่ผ่านมาแม้จะถูกปฏิเสธและด่าว่าต่ำกว่าหมา ไม่เหลืออะไรดีแค่ไหนเขาก็ไม่เคยสน
เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าที่น้ำเกลียดเขานักหนา เป็นเพราะ.........  พ่อ

......... เขาจึงคิดมาตลอดว่าจะทำให้คนที่เขารักหันมามองที่ตัวเขาจริงๆให้ได้!

...................... น้องน้ำคงไม่ชอบคนเลว.. ไม่ว่าใครก็คงไม่ชอบทั้งนั้น

เขา....... ไม่ได้อยากเป็นคนเลวสักหน่อย...

อยาก.............ให้คนที่เขารักเหลือเกินหันมามองเขาบ้าง ให้โอกาสเขาบ้าง....

อย่ามองเขาเหมือนที่ผ่านมาเลย...........ได้โปรด.....



“ พี่น้ำ...........อย่ามองผม....ฮึก....แบบนั้นเลย~ ฮึกฮะฮึก...อึก  ...ผมขอโทษ...”
กรยังสะอื้นเบาๆ...... เทพพิชัยได้แต่มองแล้วถอนใจ ดึงผ้าห่มมาคลุมให้

รักเขาแต่เขาไม่รักก็แบบนี้แหละ.....  เขารู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน..


“เอาเป็นว่ากูจะทำให้น้องน้ำมีความสุขแทนมึงเองไม่ต้องห่วงนะไอ้แห้ง..หึหึ”
ตอนนี้เขาได้แต่หวังว่าน้องน้ำพร้อมจะติดต่อมาหาในเร็ววัน เขาพร้อมจะขอโทษ
และปรับความเข้าใจทุกอย่าง....... อยากให้น้องน้ำคุยกับเขาบ้าง...
เขายอมทุกอย่างขอแค่ ให้คนที่เขารักหายโกรธ....  แล้วหลังจากนั้น
เขาจะพิชิตใจของน้ำให้ได้!


“เป็นแฟนกัน...........ฮือ~ ไม่….บอกผม.สักคำ.......ฮึมมม...”


หา!?...... ว่าไงนะ!!?

เสียงละเมอประโยคสุดท้ายของกรเล่นเอาคนได้ยินหุบยิ้มที่เพ้อฝัน
หันมาจับตัวคนพูดที่ดิ้นไปมาเขย่าแรงๆถามด้วยความตกใจ

“เฮ้ย มะมะมึง พูดว่าไงนะไอ้เด็กเปรต!? ใครเป็นแฟนใครวะ!!?”

เทพพิชัยใจหายวูบ เหงื่อแตกขึ้นมาทันที ไม่นะ ต้องไม่ใช่น้องน้ำของเขา!
แต่ที่เจ้าเด็กบ้ามันพูดจะหมายถึงใครไปได้กันล่ะ!!||||||||||||||||||||

[tsktonight]

ตอนที่32 มากกว่าน้อง...(แรก) ต่อ..



“เฮ้ย!ไอ้ห่าเทม! มึงจะทำอะไรน้องเขา! ไอ้ฉิบหาย|||||||||||*||”

เรียวที่แวะมาดูอาการของกรก่อนเข้านอน รีบวิ่งมาผลักเทพพิชัยออกหูตาแหก
แม้แต่คนป่วยไม่มีทางสู้มันยังจะเอาเรื่องเขาอีก!

คนโดนผลักตกเตียงลงไปนั่งจับกบที่พื้นโวยวายใส่เพื่อนที่เข้ามาขวาง
“ฮึ่ม! ไอ้เรียว! มึงทำบ้าอะไรวะ! กูกำลังถามความจริงมันอยู่!”

“ความจริงเชี่ยอะไรของมึง! มึงเล่นจับเขาแก้ผ้าขนาดนี้ กูไม่คิดเลยนะ
ว่ามึงจะหื่นกามได้แม้กระทั่งกับเด็กที่น่าสงสารอย่างนี้ สภาพอย่างนี้
มึงยังเอาลงอีกเรอะ!กูล่ะผิดหวังในตัวมึงจริงๆเลยไอ้เชี่ยเทม! 0*0 ”

หมอเรียวโกรธมาก กระชากคอเสื้อเพื่อนเข้ามาตะคอกใส่หน้าอย่างโมโห
คนโดนโกรธหมดอาลัยตายอยาก ได้แต่หันหน้ามองออกไปทางอื่นแล้วถอนใจ

บ้าชะมัด! ..... ดันลืมล็อคห้องซะได้!|||||||||||*||
นี่ถ้าเขาไม่เปลี่ยนใจแล้วทำอะไรกรไปจริงๆมีหวัง โดนไอ้เรียวจับฉีดยาพิษตายแหงๆ


“กูสาบาน! ไม่มีอะไรเล้ย! มึงประสาทแดกรึเปล่าไอ้หมาเอ๊ยไอ้หมอ!
สภาพอย่างนี้กูมีแต่จะอารมณ์เสียน่ะสิ! นี่มึงคิดว่ากูเชี่ยขนาดนั้นเลยเหรอ!?”

“............................เออ...อยู่กะมึงมาตั้งแต่จำความได้ กูว่ามึงเลวได้อีก”

“ไอ้เรียว! ไอ้เวร! ///////*// กูไม่ได้ทำอะไรมันเลย ไอ้ห่านี่!”

เทมยืนยันนอนยัน ตะคอกใส่หน้าเรียวอย่างหนักแน่น ว่าเขาไม่ได้คิดจะทำอะไร
กรเลยจริ๊งๆ(ตอแหล).......   คุณหมอเรียวตรวจดูอาการกรแล้วถอนใจหันมาด่าเพื่อนที่
รับปากว่าจะคอยดูแลแต่ไม่ยอมทำอะไรอีกรอบ


“มึงกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ไอ้เทม!? ไข้ขึ้นเลยเห็นมั้ย ปล่อยให้น้องเขานอนแก้ผ้า
ตากแอร์ได้ยังไง! แทนที่จะทุเลา ดูมึงทำซิ!”

“ก็!.....  กู~~~ กูกำลังจะ.............. เช็ดตัวให้มันไง! เอ้อ! ใช่ เลยถอดผ้าไง”

ไอ้ลูกครึ่งกล้ามโตกลัวเพื่อนจับได้ กรอกตาไปมาเห็นผ้าเช็ดตัวที่วางทิ้งไว้
ก็รีบแก้ต่างให้ตัวเองพ้นผิด  “เอ้า! แล้วมึงรออะไรอยู่เล่า! รีบเช็ดตัวให้น้องเขาซิ!”
หมอเรียวส่ายหน้าถอนใจกับอาการสะดุ้งเงอะงะของเพื่อนอีกรอบ ………

…………………

…………

…..

…  ไม่อยากจะเชื่อเลย... ว่าเขาจะต้องมานั่งเช็ดตัวให้ไอ้กุ้งแห้งปากดีอย่างนี้

T T  เทพพิชัยงึมงำบ่นเบาๆไม่ให้เพื่อนจับใจความได้ เมื่อถูกสั่งให้ทำตาม
เพื่อนรักเล่นยืนกอดอก คอยบงการสั่งให้เขาเช็ดตัวกรและทาคารามายให้
ไอ้คนทำก็ทำอย่างงกๆเงิ่นๆ เพราะไม่เคย ........... คนยืนสั่งยังอดแอบขำไม่ได้

“เอ้า! เสร็จแล้วก็เอาไอ้นี่แปะหัวน้องเขาไว้ แล้วมึงก็ป้อนยาให้เขาด้วย
แล้วทุกสี่ชั่วโมงก็ป้อนยาให้เขาอีกเข้าใจมั้ย ..... เอ้อประคองหัวเขาดีๆหน่อยสิวะ!”

เรียวยื่นเจลลดไข้ให้เพื่อน แล้วพูดเอ็ดที่เจ้าพยาบาลหนุ่มทำหน้ามุ่ย
จับหัวคนไข้ของเขาแรงๆ ก่อนดันและยกตัวให้ขึ้นมากินยา

“ฮึ่มม! ทำไมมึงไม่ทำเองซะเลยวะ! สั่งๆๆ สั่งกูอยู่ได้! ใช้เป็นลูกเมียน้อยเลยนะมึง!”

“ไม่ได้หรอก! มึงต้องทำ แล้วก็ต้องเป็นคนคอยดูแลน้องเขาไปจนกว่าจะหายดีด้วย!”

“จะบ้าเรอะ!0*0 เรื่องอะไรวะ! กูไม่เอาด้วยหรอก!”

“ไม่ได้! มึงต้องเป็นคนทำ โทษฐานที่มึงคิดไม่ซื่อ!”

เรียวอมยิ้มชูมือถือของเทพพิชัยที่มีรูปกรถูกแอบถ่ายไว้ เล่นเอาเจ้ากล้ามโตร้องเหวอ


“เฮ้ย!นั่น! มือถือกูมึงเอาไปได้ไง! เอาของกูคืนมา!”

อาศัยจังหวะตอนที่เจ้าของเครื่องไปเปลี่ยนน้ำเช็ดตัว แอบหยิบโทรศัพท์ที่ร่วงบนที่นอน
มากดตรวจดูคลิปและรูปภาพด้วยลางสังหรณ์ ล้วนๆ ไม่นึกว่าจะเจอเข้าจริงๆ...

เรียวรีบกดลบภาพกรทั้งหมด แล้วโยนโทรศัพท์คืนให้เทมผวารับไว้แทบไม่ทัน


“ไอ้เชี่ยเรียววววว!|||||||||||||*|| มึงมาลบของกูทิ้งตามใจชอบได้ยังไงวะ!”

“กูจะบอกแม่ ว่ามึงเชี่ย! ตัดแม่งออกจากกองมรดกไปเลย” เรียวชี้หน้าเจ้าเพื่อนรัก
ที่ร้องโวยเหมือนเด็กโดนขัดใจ  “ อย่าบอกแม่มึงนะ! เออกูขอโทษๆๆก็ได้เชี่ยเอ้ย!”
เจ้าหมอเถื่อนเอาแม่มันมาขู่ เขาก็หมดทางโต้แย้งน่ะสิ!|||||||||||||||

แม่ของเรียวรักเขามากถึงขนาดจะแบ่งมรดกให้เขาด้วย รักเขาเหมือนลูกแท้ๆอีกคน
ตัวเขาเองก็รักแม่นงค์มาก เหมือนแม่แท้ๆอีกคนเช่นกัน...


“มึงเอาไปได้ไง........ไอ้เพื่อนบ้าแม่งไม่เข้าข้างกูเลยนะ..”  เจ้าเทมบ่นอุบอิบ
เรียวถอนใจแล้วนั่งลงข้างๆ ทั้งสองหนุ่มเพื่อนรักคุยกันเบาๆข้างกรที่นอนหลับ
ในชุดนอนหลวมโพรกของเรียว มีคารามายทาตัวขาวโพลนและแปะเจลลดไข้
ไว้บนหน้าผาก...

“มึงเห็นเขาเป็นแบบนี้แล้วไม่สงสารเขาบ้างรึไงไอ้เทม เลิกคิดแค้นซะทีน่า”

“.............เออ.. มันก็น่าสงสารอยู่หรอก.... แต่กูไม่ถูกกับมันนี่หว่า.. ตื่นมาเดี๋ยวมัน
ก็ด่ากูอีก อย่าให้มันรู้นะว่ากูเป็นคนคอยอยู่พยาบาลมันอย่างนี้.... ขนาดพ่อแม่กู
ยังไม่เคยทำให้ขนาดนี้เลย~||||||||||| (รู้สึกพ่ายแพ้แม่งยังไงไม่รู้)...”

“อ้าววว แล้วกัน! นี่มึงยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ที่กูให้มึงดูแลเขา เพราะอยากให้เขารู้
พอเขาหายดี พวกมึงจะได้ดีกัน!”

“ไม่มีทางอ่ะ! กูไม่ดีด้วยหรอกกับไอ้แห้งเวรนี่อ่ะนะ!”

“ปัดโธ่! ทำไมมันดื้อจังวะ กล่อมเด็กให้ยอมฉีดยายังง่ายกว่ากล่อมมึงเลยเฮ้อ!”

“เพราะกูโตแล้ว! มึงอย่ามาบังคับกูซะให้ยาก ห้ามบอกมันเด็ดขาดว่ากู.....ดูแลมัน”

“แล้วถ้าเขาถามล่ะ...”

“ก็มึงหรือแม่นงค์ก็ได้!”

“ไม่ได้หรอกมึงอย่าลืมนะ! มึงต้องคอยดูแลน้องเขา... พรุ่งนี้เขาก็หายเมาแล้ว
แล้วมึงจะทำไง ยังไงเขาก็ต้องเห็นหน้ามึงอยู่ดี55”  เรียวหัวเราะดูซิเพื่อนเขาจะทำไง


เทพพิชัยอึ้งไป........................... นั่นสิแล้วเขาจะทำยังไงดีล่ะ!?
ยังไงๆเขาก็ไม่ยอมให้ไอ้กรรู้เด็ดขาดว่าเป็นเขาเองที่คอยดูแล

เสียหน้าตาย! //////////*// จะแก้แค้นมันแท้ๆ!
แต่ดันต้องมาปรนนิบัติพัดวีให้มันอย่างนี้ |||||||||||||||............

หันไปมองหน้าหมอเรียวที่ยืนอมยิ้มแกล้งเขา พาให้ยังเคืองไม่หาย...........
ไอ้เรียว! ไอ้ตัวมาร!ไอ้ตัวยุ่ง! ว้ากกก!!! ไอ้เพื่อนไม่รักชั่วไม่เคยเข้าข้างกูเล้ย!-*-


เทพพิชัยเบนสายตาไปมองร่างกรที่หลับได้แล้วเพราะฤทธิ์ยา.......
หน้ากรดูตลกจนเขาอดหัวเราะไม่ได้ “ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!//////// ไอ้เด็กนี่ฮาว่ะ!
ขอกูถ่ายรูปไว้หน่อยไม่ได้จริงอ่ะฮ่าฮ่าฮ่า!!!”   เรียวเห็นเพื่อนขำก็โล่งใจขึ้นมาได้
บอกขอตัวไปนอนบ้าง ให้เวลาคนก่อเรื่องคิดเอาเองว่าเอายังไง...


เจ้าเทมนั่งกอดอกบนเตียง อย่างใช้ความคิด.....จะว่าไปแล้ว... เขาก็มีเรื่อง
ที่ยังต้องถามเจ้าเด็กเปรตนี่ให้รู้แน่ชัดให้ได้ก่อน.... ที่ละเมอพูดนั่นมันหมายความ
ว่ายังไงกัน.......  [เป็นแฟนกัน...........ฮือ~ ไม่….บอกผม.สักคำ.......ฮึมมม]

น้องน้ำ....................... มีแฟนแล้วมันเลยอกหักอย่างงั้นเหรอ…


ถ้าเป็นจริง เขาไม่มีวันยอมแน่!


…………………..

……………


......................................................................... เช้าวันต่อมา


หลังจากกรรู้สึกตัว เขาต้องมองไปรอบห้องอย่างตกใจ

“ที่ไหนวะเนี่ย!?||||||||||||||||| เฮ้ย~~ เหวอ~~ ตัวเราไหงเป็นงี้!!!”   


เขาใส่ชุดนอนของใครไม่รู้ แถมตามเนื้อตัวยังมีแต่รอยเต็มไปหมด! 

ที่สำคัญปวดหัวเป็นที่สุด~~~~~~~~~~~! มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันนี่!?|||||||||||||





***
มิได้จับคอมมาตั้งสองสามวันแล้ว คิดถึงคุณเหมือนกันนะค่ะ 
เอ้า! เรายังเล่าความเดิมกันต่อไม่จบ55 อีกครึ่งหลังจบแน่กับเรื่องเมื่อหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา
แต่สำหรับเรื่องราวในปัจจุบันนี่ ยังไม่จบง่ายๆอ่ะ! มาอ่านไปยิ้มไปกันเถอะ^^


SuperMai // แหมๆๆจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปต้องตามอ่านเด้อค้า^^   

watcharet // กรกะเทมคงจะเป็นอีกคู่แน่นอนจ้าถ้าคนแต่งไม่เปลี่ยนใจ
 
choijiin // แหมขอบคุณที่ชมน้องกรว่าน่ารัก~
เรื่องของคุณหมอทีนี่อยากให้รออ่านต่อจังค่ะ^^

หมูกระต่าย // คิดถึงเหมือนกันจ้า

hoomalone // 555ถูกต้องที่สุดค่ะ แต่อยากลุ้นเรื่องอะไรดีล่ะเยอะด้วยสิ55

goosongta // เรื่องที่จะให้เลิกวุ่นวายกับน้ำนี่..... มันยังไม่ง่ายปานน้านนนน555

silverphoenix // ตอนต่อรอบหลังนี่ห้ามพลาดเชียว
จะได้รู้กันว่านายเทพพิชัยเขาทำอะไรกับน้องกรบ้าง แต่จากตอนที่ได้อ่านไป
คุณหมอเรียวเขาก็ช่วยไว้เยอะเชียวนะ55

yowyow // แหมๆรักแรก...มันแยกยาก แต่... มันจะใช่รักจริงๆหรือเปล่าน้า~

Rhythm // ขอบคุณหลายๆค่า^^ มาแล้วๆ แล่วๆ

[หมูกระต่าย]

พี่กรได้หมอดีอ่ะ

[silverphoenix]

สะ...สะ...สองคนนี้....คู่กันเหรอ!!!
 

โอเค...กลับลำก็ได้...เชียร์คู่นี้ดีกว่า  น่ารักดีเหมือนกันนิ   

+1 ให้จ้า

[Rhythm]

รอคู่นี้ๆๆๆ

[MoMoRin]

(^__^) torn raek kor kliad lang lang chuk ja chorp jing la si kha phii,hu hu...

[CarToonMiZa]

เปลี่ยนใจเชียร์คู่นี้ดีมั๊ย
มีเรื่องให้ลุ้นเยอะดี

[goosongta]

 :กอด1:นึกว่าไอ้คุณเทพพิชัยมันจะดีแล้วเชียวแต่ก็ยังเลววววววเหมือนเดิม
ห้าม2คนนี้มาจับมือกันทำร้ายเอสกะน้ำของเรานะ

[SuperMai]

มาอีกคู่แล้ววววววว   

[watcharet]

หง่ะ!! สงสารจังๆ

[muiko]

ลุ้นๆๆๆคู่นี้

พี่เทมก็แอบมีมุมน่ารักเล็กๆๆๆๆๆเหมือนกัน
เเต่มุมเลวนี่มัน เยอะไปมั้ยคะ 

นี่ถ้ารู้ว่าน้ำกะเอสเป็นเเฟนกันเเล้ว
จะวุ่นมั้ยเนี่ย

[yowyow]

รอครึ่งหลังครับ (ไม่ใช่บอลนะ อิอิ)

[wizard_tao]

ย้ากกกกก

ซาหนุกมั่กๆๆๆ

[tsktonight]

ตอนที่32 มากกว่าน้อง...(หลัง)



......................................................................... เช้าวันต่อมา


หลังจากกรรู้สึกตัว เขาต้องมองไปรอบห้องอย่างตกใจ

“ที่ไหนวะเนี่ย!?||||||||||||||||| เฮ้ย~~ เหวอ~~ ตัวเราไหงเป็นงี้!!!”   


เขาใส่ชุดนอนของใครไม่รู้ แถมตามเนื้อตัวยังมีแต่รอยเต็มไปหมด! 

ที่สำคัญปวดหัวเป็นที่สุด~~~~~~~~~~~! มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันนี่ |||||||||||||



เคร้ง!.. ซ่า~!!!...............   


เอ๋.. เสียง...!?  เด็กหนุ่มที่กำลังตื่นตระหนกรีบหันไปมองทางต้นเสียง
เห็นใครบางคนยืนจังก้า หลังทำกะละมังใส่น้ำใบเล็กร่วงหล่นจนพื้นเปียกเป็นวงกว้าง 
ชายหนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้า ทำให้กรต้องเบิกตาโพลงอย่างตกใจ
สะดุ้งเฮือกดึงผ้าห่มมากอด แล้วถอยร่นไปนั่งอยู่ปลายเตียงอย่างหวาดผวา 

อ่ะ อะไอ้บ้านี่มัน!


ใครกันวะ!!!?||||||||||||||||


.....................เทพพิชัยในชุดเสื้อกราวน์ของหมอ สวมผ้าปิดปากผืนใหญ่สีขาว
ใส่แว่นตาดำ... และหมวกคลุมผม... ยืนนิ่งด้วยความตกใจเมื่อเขาลองแต่งตัว
แล้วเดินถือกะละมังใส่น้ำสำหรับเช็ดตัวให้กร ออกมาจากห้องน้ำ ไม่คาดคิดว่า
กรจะตื่นเร็วขนาดนี้ เขายังไม่ทันได้ลงไปถามเจ้าเรียวเลยว่าแต่งแบบนี้
แล้วจำเขาได้หรือเปล่า  เสร็จกัน! เจ้าตัวคนแต่งเองยังรู้สึกอยู่เลยว่าใส่แล้ว
มันดู........ปัญญาอ่อนไงไม่รู้ |||||||||||||||…


กรระแวงและจ้องมองเทมในคราบของคนแปลกหน้า ที่แต่งตัวประหลาด
ปิดมิดชิดแบบพิลึกไม่วางตา จะไม่ให้เขาตกใจได้ยังไงนี่มันอะไรกันโว้ยย!?


ทั้งคู่จ้องหน้ากันค้างอยู่อย่างนั้น เหมือนไม่รู้จะเริ่มต้นปฏิสัมพันธ์กันแบบไหนดี...
ดาราหน้าใสกำลังอ้าปากจะถามเจ้าคนน่าสงสัย ประตูห้องก็เปิดออก
ทำให้คนข้างในสะดุ้งกันอีกยก คุณอนงค์นาฏเดินเข้ามาพร้อมถาดอาหาร
และแววตาที่แสนดีใจ เมื่อเจอว่าคนป่วยฟื้นแล้ว

“แหมดีจริง! ตื่นแล้วหรือค่ะลูก แม่ทำโจ๊กร้อนๆมาให้พอดี”


ผู้หญิงใจดีดูอ่อนโยนคนนี้เป็นใครกัน.... กรแน่ใจว่าเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน
แต่รู้สึกได้เลยว่าเธอไม่ได้คิดร้ายกับเขาแน่ๆ...  เด็กหนุ่มเอียงคอยิ้มแหยๆตาม
รอยยิ้มหวานที่คุณอนงค์นาฏส่งให้ แม้แววตาของเขายังคงแฝงความกังวล
สงสัยอยู่เต็มที่......


“ว้าย!555 แต่งตัวอะไรอย่างนี้ลูก หนูทะ...” 

“อื้อออออออออ!!!!||||||||||||”

 คุณอนงค์นาฏหันมาทักเทพพิชัยที่แต่งตัวแปลกๆ แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยชื่อ เจ้าคนโดนทัก
ก็รีบร้องเสียงดังกลบคำพูดของคุณเจ้าของบ้านเสียก่อน ก้มลงเก็บกะละมังใส่น้ำที่
ทำหล่น เช็ดน้ำบนพื้นด้วยอาการลุกลี้ลุกลน ซึ่งนั่นก็ยิ่งเพิ่มความน่าสงสัยในตัวเขา
สำหรับกรเข้าไปใหญ่  “อึก...ปวดหัวจัง...||||||||||| พะ..พวกคุณเป็นใครกันครับ ?
แล้วที่นี่มันที่ไหน? ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ??”

หนุ่มลูกครึ่งลอบถอนใจอย่างโล่งอกทันทีที่ได้ยินว่ากรยังจำเขาไม่ได้
คว้าถาดอาหารในมือคุณแม่ของเพื่อนรักไปวางบนโต๊ะข้างหัวเตียง แล้วรีบจูงมือ
ออกจากห้องไปพร้อมเขาเดี๋ยวนั้น ก่อนที่ความจะแตกเพราะยังไม่ทันได้เตี๊ยมกัน
ว่าเขาเป็นใครต่อหน้ากรเลย

เล่นเอาเด็กหนุ่มที่อยู่แปลกที่ ต้องมองตามคนแปลกหน้าทั้งสองรีบออกจาก
ห้องไปด้วยความงุนงงสุดๆ.......  เขาจะตามไปถามทุกอย่างให้รู้เรื่องดีมั้ย..

.......แต่ตอนนี้สภาพร่างกายเขาไม่เอื้อเลยจริงๆ... รู้สึกไม่มีแรงเอาเสียเลย

.........................

...........



“อะอะไรกันลูก!? หนูเทมๆๆปล่อยแม่ก่อน มีอะไรเหรอลูก!?”

คุณหมอเรียวเตรียมตัวไปทำงานที่รพ. เสร็จแล้ว เขากำลังทานโจ้กอยู่ที่โต๊ะกินข้าว
ได้ยินเสียงคุณแม่ร้องถามเจ้าเพื่อนตัวดีของเขามาแต่ไกล ถึงเหตุผลที่ลากเธอ
ออกมาข้างนอกห้อง


“5555 เฮ้ย! มึงแต่งตัวอะไรเนี่ยเชี่ย บ้ารึเปล่าไอ้เทมไปเช็คสมองที่รพ.กะกูมั้ย55”

เทพพิชัยไม่สนใจคำวิพากษ์วิจารณ์ของเรียว ตรงดิ่งพาคุณอนงค์นาฏมานั่ง
ที่โต๊ะกินข้าวข้างๆกัน เพื่อบอกเหตุผลให้ทั้งคู่ฟัง จะได้ให้หายสงสัยพร้อมๆกันไป

“ ผมขอยืนยันอีกครั้งว่าผม! ไม่! ถูก! กับมัน!||||||||||||||*|| ไอ้เด็กบ้านั่นน่ะ!
ผมจะไม่มีวันบอกมันเด็ดขาด และก็ไม่ยอมให้ใครบอกมันเด็ดๆด้วย
ว่าผมเป็นคนช่วยดูแลมันเมื่อคืนนี้และต่อจากนี้! ห้ามบอกมันนะ!!”

เจ้ากล้ามโตพูดปนหอบ เค้นน้ำเสียงหนักแน่นถอดแว่นดำสบตากับสองแม่ลูก
ตรงหน้าให้รับรู้ถึงความจริงจังสุดๆของเขา


“อ้าววววว แล้วกัน อย่างนี้หนูเทมจะบอกเขาว่าลูกเป็นใครกันล่ะ”

“นั่นสิ! มึงนี่บ้าบอจริงๆนะ ดูสิไปรื้อเอาชุดทำงานกูมาเล่นอีก..”

เรียวกับแม่บ่นกันใหญ่ ที่คนรั้นไม่ยอมบอกความจริงกับกร.....
เทพพิชัยเอาแต่ส่ายหน้าไม่ยอมเด็ดขาด จนคนยุพากันเหนื่อยใจต้องถูกบังคับ
ให้รับปากเป็นมั่นเหมาะ ว่าจะไม่บอกเรื่องเขากับเจ้าคู่อริตัวแสบเด็ดขาด


*************************



“ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องกรพี่ชื่อเรียวนะครับ เป็นแพทย์...ประจำอยู่ที่โรงพยาบาล...”

คุณหมอเรียวเข้ามาแนะนำตัวเองพร้อมรอยยิ้มกว้างที่ดูเป็นมิตรกับกร
ตามมาด้วยคุณอนงค์นาฏที่ถือเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้พร้อมนั่งลงเป็นเพื่อนข้างๆ


เด็กหนุ่มนั่งบนเตียงนอนฟังเจ้าของบ้านอธิบายความอย่างตื่นๆ จนเข้าใจถึงเรื่องราว
ที่เกิดกับเขาเมื่อคืน..... กรเอ่ยขอบคุณคุณหมอกับคุณแม่ที่แสนใจดีครั้งแล้วครั้งเล่า
ด้วยความตื้นตันใจ คนดีๆยังเหลืออยู่อีกมากจริงๆ///////
เขารู้สึกตัวเองช่างโชคดีเหลือเกิน แต่ที่สำคัญคือเขาเป็นหนี้บุญคุณสองแม่ลูกนี้แล้ว


กรเข้าใจเรื่องทั้งหมดได้ไม่ยาก ................ติดอยู่เพียงเรื่องเดียวเท่านั้น....
เจ้าหมอนั่น!||||||||||||||  เจ้าคนที่แต่งตัวคล้ายๆหมอ(มั้ง?)
เจ้าคนประหลาดที่เพิ่งเดินเข้ามา แล้วมีทีท่ากระวนกระวายอยู่ด้านหลัง
ของคุณหมอเรียวนี่มันเป็นใครกัน!? ||||||||||||||||||

จะว่าไป..................หุ่นแบบนี้ ตัวใหญ่ๆแบบนี้ ดูคุ้นตาคล้ายใครนะ...?..

..เขานึกไม่ออก


“อ้อ!555 น้องกรไม่ต้องตกใจหรืองงไปหรอกครับ นี่เพื่อนพี่เอง!555”
เรียวแนะนำเพื่อนเขาที่ทำตัวผลุบๆโผล่ๆ ให้กรที่พยายามเอี้ยวคอมองตามหายสงสัย

ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน คนดีๆอย่างคุณหมอเรียวมีเพื่อนแปลกๆแบบนี้ด้วย...
เด็กหนุ่มพยายามส่งยิ้มเป็นมิตรให้เพื่อนของคุณหมออย่างรักษามารยาท
แต่แทนที่เขาจะได้รอยยิ้มตอบ คนได้รับการทักทายกลับทำเมินเสียนี่!

อะไรของเขาวะ!?|||||||||*||      คนเขาอุตส่าห์ยิ้มให้ ....

................. กรไม่เข้าใจและเริ่มไม่ชอบใจขึ้นมาแล้ว


“เมื่อคืนน่ะ พี่เขาเป็นคนคอยดูแลหนูที่ทั้งไข้ขึ้นแล้วก็ผื่นขึ้นทั้งคืนเลยนะลูก”
คุณอนงค์นาฏรีบออกตัวบอกกับกรทันทีที่เห็นสีหน้าเด็กหนุ่มดูมึนตึงไป

“ใช่ๆๆ ตอนที่พี่ไปเจอน้องกรเพื่อนพี่ก็อยู่ด้วย เขาเป็นคนอุ้มเราขึ้นมาบนบ้านนะ
จำได้รึเปล่าครับ คนที่ช่วยดูแลน้องกรเป็นอย่างดีก็เพื่อนพี่คนนี้แหละครับ”
เรียวรีบเสริมช่วยสนับสนุนให้กรเห็นคุณงามความดีของเพื่อนรักใหญ่
เทพพิชัยถอนใจ ต้องใช้ศอกสะกิดสีข้างคุณหมอให้หยุดพูดเพราะเขาอาย///////*//


กรสังเกตเห็น....... ก็พลันคลี่ยิ้มออกมาได้อีกครั้งกับท่าทางของเจ้าคนตัวโตขี้เขิน
ก็นึกว่าเป็นคุณแม่หรือคุณหมอเสียอีกที่ช่วยดูแลเขา กลายเป็นว่าเมื่อคืนนี้
เขาได้รับการดูแลจากเจ้าคนประหลาดนี่หรอกหรือ...  เห..... ท่าทาง.....
จะใจดีไม่หยอกนะนี่....................///////// เขาชอบคนใจดี สามคนนี้น่ารักจริงๆ

กรรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แม้จะไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน
แต่มิตรภาพที่คนทั้งสามมอบให้ ทำให้เขาซาบซึ้งอยู่เต็มหัวใจ...


“จะให้ผมตอบแทนพวกคุณยังไงดีครับ”  กรเอ่ยด้วยความเกรงใจสุดๆ

“ถ้าอยากตอบแทน หนูต้องแข็งแรงไวๆกินยาให้หมด พวกเราจะได้ไม่เป็นห่วงนะจ๊ะ”

กรยิ้มแก้มแทบปริ คุณแม่ของคุณหมอลูบหัวเขาด้วยความอ่อนโยน
ทำให้เขานึกถึงคุณแม่ตัวเองขึ้นมาเลย......... เมื่อนึกขึ้นได้ว่าอาจกำลังทำให้
ทุกคนที่บ้านเป็นห่วงอยู่ จึงขอใช้โทรศัพท์ของคุณหมอติดต่อกลับทางบ้าน
และโทรหาผู้จัดการส่วนตัวของเขาด้วย .....


กรยังมีไข้ต่ำๆ อ่อนแรง และอาการแพ้แอลกอฮอล์ก็ยังไม่หายเป็นปลิดทิ้ง
เขาไม่อยากพบเจอใครๆในสภาพที่ดูแย่แบบนี้ ไม่ต้องการให้ใครมาเป็นห่วงหรือ
สมเพศในตัวเขา... ที่สำคัญเขาไม่อยากให้พี่น้ำมาเห็นสารรูปดูไม่ได้ในตอนนี้เลยT T

บวกกับคุณเจ้าของบ้านแสนใจดีทั้งสองให้ความช่วยเหลือเรื่องที่พักอาศัย
ดาราหน้าใสจึงตัดสินใจขออยู่รักษาตัวที่บ้านของคุณหมอเรียวต่อ จนกว่าจะแข็งแรงดี...

......ทางกายคงใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่.......แต่ทางใจ....... เขาตอบไม่ได้เหมือนกัน...

นึกถึงเรื่องที่ตนเองถูกหักอก ทั้งที่ยังไม่เคยได้สารภาพรักเลยก็เศร้าขึ้นมา...



เทพพิชัยที่แต่งตัวปกปิดใบหน้าตนเอง เข้ามาในห้องกรเพื่อดูอาการเจ้าเด็กบ้า
และดูว่ามันจะกินข้าวหมดหรือยัง เขาจะได้เก็บถาดลงไปให้แม่นงค์(โดนใช้มา55)
ก่อนจะหนีกลับไปทำงานที่ออฟฟิศตนเองตอนราวบ่ายโมง...

สิ่งที่พบเจอคือ เจ้าคนป่วยนอนผอมแห้งเหม่อลอยอยู่บนเตียง ทอดสายตาออกไป
ยังท้องฟ้าไกลนอกหน้าต่าง ไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่าเขาเข้ามาในห้องแล้ว..
แถมยา กับชามโจ๊กยังไม่ได้รับการแตะต้องใดๆทั้งสิ้น... -*-


ไอ้หนุ่มลูกครึ่งตรงเข้ามายืนท้าวสะเอวใกล้ๆจนกรรู้สึกตัว

 “ทำไมไม่กินข้าว กินยาซะ!?”  เสียงทุ้มต่ำเข้มยิ่งกว่าปกติถูกเปล่งออกมาเพื่อ
กลบเกลื่อนน้ำเสียงเดิมของตน

เด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนเอ็ด...มองหน้าอีกฝ่ายอย่างหาคำตอบ....

คนคนนี้........ เป็นห่วงเขาหรือ?......


เปล่าเลย........ในใจเจ้ากล้ามโตนั้นหงุดหงิดน่าดู! เขาไม่อยากอยู่กับกรให้นานนัก
เพราะกลัวว่าจะโดนจับได้ ทั้งที่คิดจะรีบกลับลงไปข้างล่าง แต่ดันต้องมายุ่งยาก
เพราะเจ้าเด็กบ้ามันไม่ยอมกินอะไรเสียนี่........


กรไม่ตอบสิ่งที่เทมถาม แต่เขากลับถามในสิ่งที่อยากรู้สวนกลับไปแทน

“....พี่... ทำไมแต่งตัวอย่างนี้ล่ะครับ.....พิลึกจัง..”  กรไม่มั่นใจพูดไม่เต็มเสียงนัก
เกรงคนโดนถามจะโกรธ เพราะคิดว่าเขาวิจารณ์ไม่ดีแต่ก็อยากจะรู้

ภายใต้แว่นกันแดดสีดำอันโต ดวงตาของเจ้าหนุ่มลูกครึ่งต้องลุกลี้ลุกลน
เร่งใช้ความคิดชั่วครู่ ก่อนตอบเจ้าคู่อริตรงหน้าแบบขอให้รอดไปทีเถอะ...

“...อ่ะแฮ่ม! เอ่อ.... ตาแพ้แสงน่ะ!..... แล้วพี่ก็เป็นหมอเหมือนหมอเรียว
นั่นแหละ! ที่แต่งแบบนี้เพราะกันเชื้อโรคมาติดนายไง ร่างกายนายยิ่งไม่ปกติอยู่
แบบนี้ปลอดภัยกว่า55 |||||||||||||| ”  ต้องปาดเหงื่อเล็กน้อยแบบซ่อนอาการตื่นเต้น..

เด็กหนุ่มร้องอ๋อไป......... แต่ก็ยังไม่หายสงสัยกับคำตอบฟังทะแม่งหู
 “แล้วทำไมคุณป้านงค์กับคุณหมอเรียว ไม่เห็นต้องแต่ง...
เอ่อ...แหะ..แบบนี้ล่ะครับ? ”  ชี้ไปที่ชุดเครื่องแบบของคนตัวใหญ่

“มันไม่เหมือนกัน! พี่ต้องดูแลนายใกล้ชิด สองคนนั้นแค่ดูอยู่ห่างๆ!”
เทพพิชัยใช้เสียงเข้มข่มเถียงเข้าใส่...  จนคนฟังต้องยอมพยักหน้าตามแบบงงๆ

“ อ๋อ.. ครับ..”

“เข้าใจแล้วก็รีบกินข้าว กินยาซะ อย่าให้คนเขาต้องเป็นห่วงสิ!(แม่นงค์น่ะ)”

“ดุจัง..”

“หือ!? อะไรนะ?”

“ปะเปล่าๆครับ ผมจะกินเดี๋ยวนี้แล้วครับ..” 

ถึงคุณหมอประหลาดคนนี้จะดุเขา.................. แต่ก็เพราะหวังดีกับเขาสินะ..
กรหยิบชามโจ๊กมากิน ก็แอบชำเลืองมองคนนั่งคุมที่หันหน้าไปทางอื่น


มาถึงตอนนี้เจ้าคนปลอมตัวอดประหลาดใจไม่ได้........ กับปฏิกิริยาของอีกฝ่าย...
เฮ่! อะไรกันนี่ ไหงเจ้าเด็กบ้ามันถึงได้หงอย แถมยังเชื่อฟังที่เขาพูดดีจังวะ!!?


จริงสิ!.................... ก็ตอนนี้เขาเป็นผู้มีพระคุณของมัน แถมยังเป็นคุณหมอ
ที่คอยสละเวลามาดูแลมันอีกต่างหากนี่นะ555  ไอ้เด็กบ้านี่มันเชื่อเขาสนิทเลยรึ!? 
ให้ความรู้สึกเหนือกว่าขึ้นมาเลย!

ไม่คิดเหมือนกันว่าผลจากการช่วยดูแลเจ้ากร จะออกมาในรูปนี้
นี่มัน.......ชักน่าสนุกแล้วสิ! แสดงว่าตอนนี้ถ้าสั่งอะไร
เจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มันจะต้องเชื่อฟังเขาแน่!5555!


“ผมอิ่มแล้วครับ ขอบคุณมาก..”  กรส่งชามโจ๊กที่แทบไม่พร่องลงเลยคืนให้
เทพพิชัยมองแล้วนึกสนุกขึ้นมาจึงบังคับให้กรกินต่อทั้งที่ไม่อยากกิน

“ไม่ได้! นายต้องกินให้หมดชาม รู้มั้ยว่าคนทำเขาตั้งใจทำให้ขนาดไหน
แบบนี้ก็เสียของหมดน่ะสิ แล้วดูนี่สิ! ดู! ตัวนายน่ะผอมกะหร่องเป็นกุ้งแห้งออก
อย่างนี้มันต้องกินเข้าไปอีกให้เยอะๆเซ่!” คุณหมอกำมะลอดุคนป่วยที่หน้าเหรอหรา
เสียงเข้ม จับแขนเล็กๆของคนโดนดุข้างหนึ่งขึ้นมากำให้ดู เปรียบเทียบกับท่อนแขน
แข็งแรงของเขา  อดนึกถึงตอนเห็นหุ่นของกรเมื่อคืนไม่ได้  ไม่รู้เจ้าเด็กนี่เป็นดารา
ได้ยังไง ผอมเสียไม่มีล่ะ!


เด็กหนุ่มอ้าปากหวอ........... งงค้างอยู่พักใหญ่ก่อนจะหัวเราะออกมากับท่าทางและ
คำพูดของคนตรงหน้าที่บอกว่า หากอยากหุ่นดีแบบคุณหมอมันก็ต้องกินให้เยอะกว่านี้

...........................................

..................

........


กรดื่มน้ำเพื่อกลืนยาลงคอ….หลังกินโจ๊กที่........ คุณหมอป้อน..ไม่สิ...
ใช้คำว่ายัดใส่ปากเขาดีกว่า ||||||||||||| สุดท้ายก็ฝืนกินลงไปได้ตั้งครึ่งชาม...

“เอ....แล้วนี่พี่...เอ่อ.. คุณหมอไม่ต้องไปทำงานเหรอครับ?”
กรนึกได้ คุณหมอเรียวยังไปรพ.แล้วเลย แล้วเพื่อนเขาไม่ไปทำงานด้วยกันรึ?


“......เอ่อ~  ช่วงนี้พอดี พี่ลาพักร้อนถึงมาอยู่ดูแลนายไงล่ะ!...”  (แถไปได้เรื่อยๆกู...)

“อืมม...แล้วเมื่อไหร่พี่... คุณ....เอ่อหมอ....จะเลิกแต่งตัวแบบนี้ล่ะครับ ...ผมมอง
ไม่เห็นหน้าเลยนะ......... มัน55 แปลกๆยังไงไม่รู้อ่ะครับ”

“เมื่อนายแข็งแรงและหายสนิทแล้วไงล่ะ!....” (กูก็ไม่ได้อยากแต่งตัวแบบนี้หรอกเว้ย-*-)

“เหรอครับ........ สรุปพี่เอ่อ...คุณหมอ”

“เฮ้ยหาคำเรียกยังไม่ได้อีกเหรอ เรียกอะไรก็เอาซักอย่างเถอะน่า..”  ..... กูรำคาญชะมัด

“อ่า............. ชื่ออะไรอ่ะครับ?”

“ทะ เอ่อ..................................ที..”  อยู่ๆก็มาถามชื่อกัน ตกใจจนเกือบบอกชื่อจริง
ดีนะที่ไม่ลืมดัดเสียงต่ำเข้าไว้


“...แหะ...//////// งั้น..ผมขอเรียกคุณว่าพี่หมอที! ก็แล้วกันนะครับ”

กรเริ่มยิ้ม.... หัวเราะให้เทพพิชัยเห็นบ่อยครั้งในขณะที่คุยกันไปเรื่อยๆ....
เจ้าหนุ่มลูกครึ่งรู้สึกแปลกอยู่ไม่น้อย ที่เขามานั่งคุยกับเจ้าคู่อริได้ดีอย่างนี้
จนลืมไปเลยว่าตัวเองแค่แวะมาเก็บชามข้าวเท่านั้น เรื่องงานก็อีก....

เมื่อนึกได้ หลังทายาให้กรแล้วจึงสั่งให้เด็กหนุ่มนอนพัก ส่วนตัวเขาก็ไปจัดการธุระ
ของตัวเองบ้าง ด้วยการใช้โทรศัพท์โทรสั่งงานกับเลขา และลูกน้องแทน

เปลี่ยนใจไม่เข้าออฟฟิศมันแล้ว.................. ก็ทางนี้มันน่าสนุกกว่านี่นา555


.............................................




(มีต่อนะจ๊ะเปิดหน้าถัดไป^^)