ตอนที่19 ไอ้ตาตี่ของพี่... (ครึ่งหลัง)
“คุณค่ะ! อย่าวิ่งสิคะระวังจะชนคนข..! อุ้ย!///////”
เอสกับน้ำที่กำลังรีบวิ่งไปหน้าห้องฉุกเฉิน ต่างหันไปพยักหน้าขอโทษนางพยาบาลที่เดินสวนกัน
แล้วหันมาดุพวกเขานิดๆ แต่พอเห็นชัดว่าเป็นดาราดังหน้าหล่อ เธอก็ต้องยกมือปิดปาก
ด้วยความตื่นเต้นประหลาดใจที่ได้พบดาราคนโปรดที่นี่ มองตามหลังคนดังกับเด็กผู้ชายหน้าตาดี
ที่ยังคงวิ่งหน้าตาตื่นๆไปต่อเหมือนไม่สนใจที่เธอพูดนัก..
เมื่อไปถึงหน้าห้องฉุกเฉินก็ไม่เห็นใครอยู่หน้าห้องเลย
ดวงตาหวานที่ฉายแววความเศร้า ทำให้เอสต้องคว้ามือน้ำมาบีบไว้
เหมือนจะบอกกับคนน่ารักของเขาให้รู้ว่า
เขายังอยู่ข้างๆนะ...อยู่ด้วยกันตรงนี้....
น้ำปาดน้ำตาที่เริ่มจะคลอเบ้า คิดว่า... ใช่....เขาจะต้องเข้มแข็ง
เพราะเขาเป็นลูกผู้ชาย และเป็นพี่ชายของไอ้นิก.......
น้อง....ไม่มีวันทิ้งเขาไปแบบนี้แน่.......
มันเคยบอกเอาไว้จะไม่หายไปไหนเหมือนเตี่ยกับแม่ จะอยู่ด้วยกันกับเขา....
มันสัญญาแล้ว.........
อย่าผิดสัญญากับพี่อีกเลยครั้งนี้...นิกกี้ พี่ขอร้อง........
เอสพาน้ำนั่งลงที่เก้าอี้บริเวณหน้าห้องนั้น มือของพวกเขายังจับกันไว้แน่น
น้ำหันมามองหน้าชายหนุ่มที่ยิ้มให้กำลังใจเขาไม่ห่าง หนุ่มน่ารักเอนหัวลง
พิงไหล่คนหน้าหล่ออย่างเหนื่อยล้า... ในหัวใจมันก็ช่างหวั่นไหวเหลือเกิน...
กลัว................จะต้องเสียน้องไปอีกคน...
ถ้าหากไม่มีเอสคอยอยู่ข้างๆ... เขาคงแทบคลั่งตาย ไม่รู้จะสงบใจทนรอได้
อย่างนี้หรือเปล่า............... ดีจริงๆที่มี เอส อยู่
เวลาตอนนี้ก็เกือบจะเข้าช่วงเย็นแล้ว...กว่าที่พวกเขาจะลงมาจากเชียงใหม่ได้
ใจจริงนั้นก็อยากจะนั่งเครื่องบินมาอยู่หรอก แต่ติดที่รถนี่สิมันเป็นรถของก๊อป
จะทิ้งไว้ก็ไม่ได้ไหนจะข้าวของที่หอบกลับมาอีก เรียกว่า เหาะกันมาเลยดีกว่า
และครั้งสุดท้ายที่ได้ติดต่อกับแฟนเจ้านิกกี้ ก็ตั้งสองชั่วโมงที่แล้ว…
แบงค์บอกว่านิกกี้ยังไม่ออกมาจากห้องฉุกเฉินเลย....
ตั้งแต่ที่ถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล มาจนถึงตอนนี้...หลังจากนั้นการติดต่อจาก
แบงค์ก็ขาดหายไป...
สักพักประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก คุณหมอผู้ชายอายุราวสี่สิบเศษเดินออกมา
พร้อมนางพยาบาลยังสาวสองคน... “เอ่อ...แล้วนี่ญาติเขามากันรึยังครับ..”
เมื่อเห็นหมอออกมา ดาราหนุ่มจึงรีบพาน้ำเดินเข้าไปแสดงตัว
“คุณหมอครับ คนที่ถูกรถชนเข้ามาเมื่อเช้า ที่ต้องผ่าตัดจนถึงตอนนี้
เขาเป็นยังไงบ้างครับ เขาปลอดภัยแล้วใช่มั้ยครับ!?”
เอสถามอย่างร้อนใจ ขณะที่นางพยาบาลทั้งสองกระซิบกระซาบกันอย่างตื่นเต้น
ขึ้นมาทันทีที่เห็นดาราดังอย่างเอส
“..เคสผู้ชายที่โดนอุบัติเหตุรถชนเข้ามาเมื่อเช้า แล้วอยุ่ในห้องฉุกเฉินจนถึงตอนนี้....
.....อ่า...เอ่อ...ไม่ทราบว่าพวกคุณเป็นญาติใช่มั้ยครับ...” หน้าของหมอดูอิดโรย
อย่างเห็นได้ชัด หันมองไปทางประตูห้องก่อนจะหันมามองหน้าชายหนุ่มทั้งสอง
“ครับๆๆ ผมเป็นพี่ชายครับ! เขาเป็นยังไงบ้างครับ ทำไมต้องผ่าตัดนานขนาดนี้!?”
น้ำรีบก้าวมาข้างหน้าเอส บอกกับหมอ ถามอย่างร้อนรนอยากรู้ว่าเจ้าน้องตัวแสบ
ของเขาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรใจจะขาด...
“เอ่อ.....” คุณหมอขยับแว่นมีสีหน้าที่สลดลงจนคนที่รอฟังข่าวใจเสีย...
หมอสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนพูดน้ำเสียงเรียบตอบมา
“คือ...อาการเขาสาหัสมาก ตัวคนไข้เองก็ใจสู้มากครับ....แต่...
คงจะถึงที่สุดของเขาแล้วจริงๆหมอเองพยายามช่วยเขาเต็มที่แล้ว...คนไข้
ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เพิ่งสิ้นใจเมื่อครู่นี้เองครับ หมอเสียใจด้วยนะ ..”
สิ้นคำที่หมอพูดอธิบายแล้วเดินจากไป...............
น้ำเหมือนถูกสายฟ้าฟาดลงกลางใจ...
ไม่มีแม้แต่น้ำตาจะไหล... ในวินาทีที่ได้รับรู้ถึงการจากไปของคนอันเป็นที่รัก
อีกครั้งในชีวิต.....
ตอนนี้...
เขาช็อคจริงๆ!
เอส........รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก... ทั้งที่เมื่อวานนี้เจ้าหนุ่มหน้าตี๋ยังคุยโทรศัพท์
กับเขาอยู่เลยแท้ๆ... นิกกี้....................พี่คงคิดถึงนายเหลือเกิน......
ไปดีเถอะนะ.... เจ้าน้องชาย..
***************************************
ที่ทางเดินผ่านตึกหนุ่มน้อยร่างเล็กกำลังรีบเร่งเดินออกมาหาตู้โทรศัพท์สาธารณะ
เพื่อโทรติดต่อกับพวกพี่ชายของคนที่เขารัก...แบตมือถือเขามาหมดเสียได้
เขาเดินสวนกับนางพยาบาลสองคนที่คุยกระดี๊กระด๊ากัน ว่าวันนี้ได้เจอดาราดัง
ตรงหน้าห้องฉุกเฉินด้วย….
แบงค์ชะงักฟัง..เท้าของเขาหยุดเดิน หันมองตามหลังนางพยาบาลทั้งสองที่เดินหัวเราะคิกคักคุยกันไป....
“รึว่า...จะเป็นพี่เอส! งั้นพี่น้ำก็มาแล้วสิ!” คิดได้ดังนั้นหนุ่มน้อยก็รีบจ้ำอ้าวไปทางห้องฉุกเฉินทันที
และเมื่อไปถึงเขาก็ได้เห็นคนทั้งคู่อย่างที่คิด... เห็นพี่น้ำกำลังไล่ตามกอดศพ
ที่เจ้าหน้าที่เข็นออกมาจากห้องฉุกเฉินจนรถเข็นต้องหยุดชะงัก!
“ฮืออออ~~!!โฮ~~~~~!!หมานิกกกกมึงตายทำมายยยยย!!! ฮึกฮึกฮืออ~
ทำไมมึงทิ้งให้กูอยู่คนเดียววว~ฮืออออออมึงฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูจะฆ่ามึง
ให้ตายเลยไอ้บ้าเอ๊ย โฮ~~กูบอกให้ฟื้น! นิก~~~~กี้!ตื่นมามองหน้าพี่เซ่!!”
ทั้งดาราหนุ่มและเจ้าหน้าที่ได้แต่เศร้าสลดใจกับภาพที่เห็น...
แม้คนเป็นพี่จะคร่ำครวญหาน้องยังไง........น้องของเขาก็คงไม่มีวันฟื้นขึ้นมา...
“พี่น้ำ!”
ทุกคนชะงักงัน หันไปมองทางต้นเสียงที่เรียกชื่อหนุ่มน่ารัก
เห็นหนุ่มน้อยยืนหน้าซีดอยู่ไม่ไกล ค่อยๆเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ
“พี่น้ำครับ..........นะนี่..” แบงค์ชี้มือไปที่ร่างคลุมผ้าขาวไร้วิญญาณที่น้ำกอดไว้แน่น
...............น้ำจ้องหน้าแบงค์เขม็ง ผละจากศพ เดินมาคว้าคอเสื้อหนุ่มร่างเล็กไว้
กระชากมาหาตัวเขาอย่างแรง แล้วจ้องตาถมึงทึงใส่อย่างโมโหสุดขีด
มันเกิดขึ้นรวดเร็วมากจนคนหน้าหล่อที่ยืนอยู่ห่างออกไป เข้ามาจับห้ามไว้ไม่ทัน
เอสรีบรุดตามเข้ามา ดึงแยกตัวคนน่ารักของเขาออกไปให้หนุ่มน้อยได้หายใจหายคอบ้าง
“มึงบอกกูมาสิ ไอ้นิกกี้มันโดนรถชนได้ยังไง!ทำไมถึงเป็นแบบนี้!?”
แบงค์ยืนตัวสั่นนิดๆก้มหน้าน้ำตาคลอเบ้าด้วยความกลัว....
“ผม...........ผมขอโทษครับ......เพราะผมเอง.....ผมผิดเอง...พี่นิกเขา
วิ่งตามผมไปที่ถนนใหญ่...คงไม่ทันระวังรถที่วิ่งออกมาจากซอยข้างหลัง..”
“ว่าไงนะ!!เพราะมึงเหรอ! ที่ทำให้น้องกูต้องตาย!!!”
น้ำตะคอกใส่ชี้หน้าแบงค์จนผวาส่ายหน้าจะร้องไห้ซ้ำไปซ้ำมา
เอสรีบห้ามรั้งตัวคนน่ารักของเขาที่เกือบจะกระโจนเข้าใส่แบงค์ได้
“น้ำ! อย่าครับ! ไม่เอานะ หยุด!หยุด! น้ำอย่า!! ใจเย็นๆ ต่อให้คุณต่อยเขาให้ตาย
นิกกี้ก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก! อย่าทำให้น้องคุณต้องเสียใจอีกเลย..เขาเป็นคนที่
น้องชายคุณรักมากนะ...”
คนน่ารักชะงักหยุดดิ้น สะอึกเงียบ.........หันมองหน้าดาราหนุ่มน้ำตาไหลริน
แล้วค่อยๆเอามือทุบตีคนที่จับเขาไว้แทนอย่างไร้เรี่ยวแรง...
“ฮือ~~คุณโกหกผม..ฮึกฮืออ ไหนคุณบอกว่าไอ้นิกมันจะไม่ตายไง!”
เอสสงสารน้ำเหลือเกิน...รวบจับกำปั้นน้อยๆทั้งสองข้างที่ไม่ได้ทำให้เขา
รู้สึกเจ็บตัว แต่มันปวดที่ใจเขาแทน... ได้เห็นคนที่รักต้องเสียใจขนาดนี้
เขาต้องทำยังไงดี........ ชายหนุ่มดึงตัวน้ำมากอดไว้แน่นพูดอะไรไม่ออก...
“พี่น้ำ...ครับ.........”
ได้ยินเจ้าต้วต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องไร้ญาติร้องเรียกชื่อเขาเบาๆ ก็ทำให้ถึงกับทนไม่ได้
อยากจะเข้าไปจัดการให้หายแค้น.......แต่... สิ่งที่หนุ่มน่ารักทำคือผละจากอกคนหน้าหล่อ
ออกมาพูดกระแทกเสียงแข็งใส่
“กูไม่อยากเห็นหน้ามึงอีก! กูจะถือว่าเห็นแก่ไอ้นิกเป็นครั้งสุดท้าย มึงไปซะ!”
“แต่!”
แบงค์ยังพยายามอยากจะพูดด้วย
“ไปให้พ้น!”
“อึก..พี่น้ำ.......ผมขอร้องล่ะให้ผมได้อธิบาย..”
หนุ่มน้อยยังตื้อดื้อดึงไม่ยอมขยับไปไหนจนน้ำชักจะทนไม่ไหว เอสจึงพูดขึ้นบ้าง
“แบงค์! พี่ขอล่ะ เรากลับไปก่อนเถอะนะ!”
“แต่พี่ครับ!.”
ที่สุดเจ้าหน้าที่ที่รอเข็นศพไปเก็บก็ทนไม่ไหว พวกคนตรงหน้ามาทะเลาะกัน
ทำให้เขาเสียเวลาทำงาน จึงพูดแทรกขึ้นกลางวง
“เอ่อ....ถ้ายังไงช่วยไปเดินเรื่องติดต่อขอรับศพด้วยแล้วกันนะครับผมขอตัวก่อน”
เมื่อเขาจะเข็นเตียงไปคนน่ารักกลับผวาดึงเจ้าหน้าที่เอาไว้
จะขอเปิดดูหน้าน้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อน เจ้าหน้าที่จึงหยุดให้ แต่..........
แบงค์กลับมายืนขวางหน้าน้ำไว้แล้วยกมือขึ้นทำเครื่องหมายกากบาทเหนือหัว
หนุ่มน้อยหลับตาปี๋รวบรวมความกล้าพูดเสียงดังให้ทุกคนได้ยินกันชัดๆ
“หยุดดดดดดด!!! ทุกคนช่วยฟังผมหน่อยได้มั้ย! ฟังผมบ้างสิครับ!
นี่มันไม่ใช่พี่นิก! พี่นิกย้ายเข้าห้องพิเศษไปแล้วอยู่ตึกทางโน้น!!”
พูดเสร็จก็ยืนหอบหน้าแดงเพราะรวบรวมพลังมากพอดู กว่าจะกล้า
แหกปากใส่น้ำได้ เล่นเอาทุกคนร้องเสียงหลงไปตามๆกัน
“ห๊าาาาา!!!!????”
แบงค์ถอนใจอย่างโล่งอกที่ทำให้ทุกคนฟังเขาสำเร็จ
“ผมก็แค่อยากจะบอกว่าพี่นิกยังไม่ตายซะหน่อย”
คนหน้าหล่อกับคนน่ารักหันมองหน้ากันควับ “เฮ้ยยยยย!!”
ได้ยินชัดเต็มสองรูหูแล้ว เจ้านิกกี้ยังไม่ตาย!!!
น้ำถึงกับกระโดดกอดเอสหมุนตัวไปทั่วทิศพร้อมรอยยิ้มกว้างและเสียงหัวเราะร่า
ทั้งคู่ดีใจมากจนกระทั่ง หนุ่มน่ารักนึกขึ้นมาได้ถึงเรื่องหนึ่ง...
คนที่กำลังหัวเราะอยู่ก็กลับกลายเป็นต้องร้องเสียงหลงขึ้นทันที!
พาให้ทุกคนงงยิ่งนัก!?
“เหวอออออออออออ~~~~~~~!!! แล้วไอ้นี่!!!!”
หมายความว่าที่ผ่านมา เขาไปกอดศพใครที่ไหนก็ไม่รู้เรอะ!!!||||||||||||||
เจ้าหน้าที่... “โอ้!....”
แบงค์... “อึ๋ย!..”
เอส... “อุ้ย!..”
“เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! ใครอ่ะ!!|||||||||| ว้ากกกกกกกกกกกกก~~!!!”
น้ำผวาซอยเท้าหนีให้ห่างจากศพที่คลุมผ้าขาวอยู่บนเตียงรถเข็นตรงหน้า
แล้วหันรีหันขวางเข้ากระโดดกอดคอเอสไว้ด้วยความกลัว จนแทบจะปีนขึ้นไป
ขี่คอดาราหนุ่มก็ไม่ปาน...............
พอโล่งใจได้เอสก็ขำน้ำจนกลั้นไม่อยู่ “ฮะฮะฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~~!!////////”
น้ำทำให้เขาฮาจนน้ำตาเล็ดเลยทีเดียว ขณะที่คนน่ารักของเขายังขนลุกขนพอง
เกาะคอเขาเป็นลูกลิงไม่ปล่อย “ฮึ่ม~!///////*//คุณไม่ต้องมาหัวเราะผมเลยนะ!
ทีคุณยังจะร้องไห้เลยเมื่อกี้ อื้อออ~~!ผมบอกว่าอย่าขำไง!ไอ้เอส!ไอ้โรคจิต!~”
น่าอายที่สุด....ขายหน้าเขาฉิบ…|||||||||||||
เจ้าหน้าที่นึกขึ้นได้บอกให้ฟังว่า เมื่อเช้ามีคนถูกรถชนเข้ามาพร้อมกันสองราย
และต้องผ่าตัดเหมือนกัน นิกกี้เพิ่งได้ออกจากห้องไปเมื่อชั่วโมงที่แล้ว
ส่วนคนที่เสียชีวิตนี่ถ้าอยากจะดูหน้าให้แน่ใจว่าไม่ใช่ญาติกันเขาก็อนุญาต
ทำเอาหนุ่มน่ารักร้องห้ามเสียงลั่น แบงค์ก็ได้แต่ยืนบ่นอุบอิบเสียงเบาว่า ก็ไม่ยอมฟังเขาบ้างเลย...
“โธ่เว้ยยยย! เอาน้ำตากูคืนม๊า~~~~! /////*//ไอ้ตาแคบ!มึง!ฮึ่ม~กูจะไป
บีบคอมึงให้ตายห่าคาเตียงไปเลย แม่งทำให้กูกอดกับผี~บรื้อ!!||||||||”
“ฮะฮะ...หึ.. นี่...คุณกลัวผีขนาดนี้เลยเหรอน้ำ..? ..หึหึหึ..” เอสลากเสียงเน้นยาว
แกล้งถามอมยิ้มหรี่ตาใส่เขาอย่างเจ้าเล่ห์
....แย่ล่ะ! ซวย!
ฉิบหายแล้วโดนไอ้โรคจิตมันรู้จุดอ่อนจนได้ไอ้น้ามมมมมมม~!!|||||||||||
………………..
…………
…..
tsktonight…TBC.***อิอิอิ...เกิดเรื่องน่าตื่นเต้นให้ลุ้นกันเล่นๆสนุกๆนิดหน่อย555 ไม่ต้องแปลกใจหรืองงกันนะคะ
เนื่องจาก
ตอนนี้เป็นตอนคู่กันกับตอนหน้า แล้วเรื่องมันเป็นไงกันแน่นะ คืนนั้น..... ตอนหน้าจะได้รู้กันค่า!
ขอบคุณที่รักกัน ขอบคุณจริงๆที่ติดตาม ขอบคุณทุกเม้นต์เลยนะจ๊ะ
ยินดีและรออ่านเสมอและจะไม่ท้อค่ะวิจะรอต่อไปเพราะได้กำลังใจดี^^
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 600454 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก