ตอนที่21 สิ่งที่อยากรู้กับสิ่งที่ควรรู้...(1)
สายตาสองคู่...ยังคงจ้องมองตามรองเท้าหนังสีดำมันปลาบที่ป้วนเปี้ยนเดินตามหา
เข้ามาใกล้ตัวพวกเขามากขึ้นทุกทีๆอย่างไม่ยอมเลิกรา ผ่านทางช่องใต้ท้องรถที่ซ่อนตัวอยู่
น้ำก็ได้แต่คิดว่าไอ้เชี่ยเทพนี่มันจะมีความพยายามเอาโล่ไปถึงไหนกัน...
พอเทพพิชัยจะขยับเดินไปทางขวา... น้ำและเอสก็รีบมุดหนีไปทางซ้ายของท้ายรถ
แต่แล้วเหมือนหนุ่มลูกครึ่งจะเปลี่ยนใจเดินวนกลับไปแถวท้ายรถตรงหน้า...
เล่นเอาคนหลบผวาคลานหนีไปที่ด้านข้างของรถคันถัดไปแทบไม่ทัน
ขณะที่คนตามหาก็กวาดสายตาไล่มองอย่างร้อนใจ “ฮึ่ย!หายไปไหนวะ!?”
ก่อนที่เทพพิชัยจะเดินไปต่อก็พลันมีเสียงหนึ่ง ตะโกนเรียกเขาไว้ลั่นลานจอดรถ
“อาเทมมมมมมมมมมม!!” คนตะโกนเรียกขับรถมาชะลอจอดเทียบข้างตัวเขา
เจ้าลูกครึ่งกล้ามโตชักเท้ากลับอย่างตกใจ... ปะป๊าของเขานี่!...
บ้าจริงป๊าเขาโผล่มาทำไมกันตอนนี้นะ..
ไม่อยากให้พ่อรู้ว่าเขากำลังตามหาน้องน้ำอยู่ ไม่ว่าพ่อจะเคยสั่งห้ามเขายุ่งเกี่ยวกับน้ำอย่างไร
แต่เขาไม่มีวันยอมทำตามความต้องการของพ่อเด็ดขาด จะให้ตัดใจจากคนที่เขา
เฝ้ารักมานานหลายปีง่ายๆมันทำได้ที่ไหนกัน...
“ป๊ามาทำไม!? บอกแล้วไงผมจะหาแท็กซี่กลับเอง” ท้าวเอวส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ..
“โธ่ถามโง่ๆไอ้ลูกคนนี้ ป๊าก็มารับลื้อซี่! ได้ออกจากโรงบาลทั้งที ป๊าดีใจนะที่..ลื้อหายดีแล้ว
อ้อแต่เมื่อกี้ป๊าเห็นหลังลื้อไวๆว่าวิ่งเข้ามาในนี้นะ ลื้อจะวิ่งทำไมหาอาเทม!”
“โหอะไรกันป๊า! ผมวิ่งมาทำอะไรก็ช่างเหอะน่า”
“หมอยังบอกให้ระวังไว้ไงไม่รู้จักฟัง! กว่าจะหายได้ หลังโดนลูกชายไอ้กิมมันปู้ยี่ปู้ยำซะเละเทะ
เห็นลื้อนั่งน้ำตาเล็ดน้ำตาร่วง ชอบเปิดกาจู๋โชว์หมอนักเรอะไง เพิ่งหายแท้ๆ
จะวิ่งให้มันแกว่งไปแกว่งมาทำม้าย เดี๋ยวไอ้จู๋ของลื้อมันก็สะเทือนหมดหรอก!
ป๊าขี้เกียจส่งลื้อเข้ารักษาปิกาจู้สองรอบสามรอบนะรู้ไว้ด้วย! เกิดมันรักษาอีกไม่ได้ขึ้นมา
พอดีกันลื้อมิต้องโดนตัดทิ้งเป็นเดชไอ้ด้วนเรอะ!!”
“จ๊ากกกกกกก!///////*//ป๊า! จะพูดเสียงดังทำไม พูดทำไมนักหนาผมอายเขา!!!”
นายยุทธพิชัยพยามยามเตือนลูกชายแต่ดูเหมือนจะทำให้เจ้าหนุ่มรู้สึกขายหน้ามากกว่า
ยกสองมือขึ้นกุมหัวหันซ้ายหันขวามองไปรอบตัวอย่างระแวง…
(ถ้าเกิดว่าน้องน้ำยังอยู่แถวนี้แล้วได้ยินเข้าเล่า!/////*//โธ่ป๊าบ้า!)
“อายห่าอารายแถวนี้!? เฮ้อมีใครให้ลื้ออายที่ไหนกัน มีแต่รถ! ขึ้นมาเร็วๆเข้า กลับบ้านกันได้แล้ว!”
ลูกชายจำใจ...ต้องเปิดประตูขึ้นรถไปกับพ่ออย่างเสียไม่ได้
เข้าไปนั่งในรถแล้วก็ยังหน้างอ ขัดใจที่ไม่ได้ตามหาคนน่ารักต่อ...
“...ไม่ดีใจรึไงเห็นร่ำๆอยากจะกลับบ้านทุกวันๆ... แปลกจริงไอ้ลูกคนนี้..”
คนเป็นพ่อบ่นอุบกับท่าทีแปลกๆของเจ้าลูกชายตัวดี พลางถอยรถเลี้ยวกลับออกไปจากลานจอด
...................................................
และแล้วรถของสองพ่อลูกก็ค่อยๆเคลื่อนตัวลับหายไปจากบริเวณนั้น...
เหลือก็แต่.........ชายหนุ่มสองคนที่ซ่อนตัวอยู่.................
เอสกับน้ำนั่งยองๆอยู่ข้างรถตู้สีขาว ทั้งคู่หันหน้าเข้าหากันต่างก็ใช้มือของตัวเอง
ช่วยอุดปากให้กันและกันเพื่อกลั้นเสียงที่เกือบเล็ดรอดออกไปเพราะความ....ขำ..
เมื่อได้ยินเสียงรถขับห่างหายไปไกลก็พากันชะเง้อหน้าขึ้นดู
ปรากฏว่าพวกศัตรูเขาถอยทัพกลับไปแล้ว... คนหน้าแดงๆตัวสั่นๆทั้งสองที่จ้องตากันอยู่
จึงค่อยๆคลายมือออก พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะเสียดังลั่นลานจอดรถที่เงียบจนก้องไปหมด!
“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!////////ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
ลงนั่งไปบนพื้น...หน้าดำหน้าแดงใหญ่...
.......................................
ขณะเดียวกันอีกด้าน.............ในใจของเจ้าหนุ่มเทพพิชัยนั้นร้อนรุ่มไปหมด...
คงเป็นเพราะพ่อเขาขายบ้านหลังนั้นทิ้งไปแล้ว....น้องน้ำถึงได้โกรธเขามาก
จนไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าเขา......แถมยังไปจับมือถือแขนกับไอ้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้
วิ่งหนีเขาไปต่อหน้าต่อตาอีก... มาวิ่งหนีเขาอย่างนี้ได้ยังไง! ที่สำคัญกว่านั้นคือ
เขาต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้ห่านั่นมันเป็นใคร!?....เห็นไม่ถนัดเลยมาอยู่กับสุดที่รักของเขาได้ยังไง!!?....
“ฮื่ม!!!!” เจ้าลูกครึ่งกัดฟันขบกรามกรอด....ครางเสียงฮึ่มๆในลำคอด้วยความโมโห
ไม่สบอารมณ์เขาเอาเสียเลย........... พาให้ชายวัยกลางคนที่ขับรถให้อยู่ข้างๆ
ต้องหันมามองถอนใจด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย ก่อนจะหันกลับไปมองทางถนนข้างหน้า
แล้วเอ่ยเสียงเรียบกับลูก
“เป็นอารายอีกล่ะ?.... อย่าเครียดน่า ................. เดี๋ยวมันกระเทือนจู๋..”
“ปะป๊า!!!!////////*// เลิกพูดซะทีได้มั้ย!!!”
“ลื้อจะตะโกนทำไม! เดี๋ยวมันกระเทือนจู๋!!”
“โอ๊ยยยยยยยยยย~~~โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!/////////*//”
ไอ้หนุ่มลูกครึ่งโดนพ่อตอกย้ำตลอดทางเป็นระยะๆ จนเขาแทบอยากจะ
เอาหัวโขกคอนโซลรถตาย||||||||||||||||||...
................................................
******************************
........................
...............
คนหน้าหล่อและคนน่ารักช่วยกันหอบหิ้วทั้งของกิน ของใช้จำเป็นและของฝากจากเชียงใหม่
กลับไปหาเจ้าน้องชายที่นอนง่อย เอ้ย! นอนเจ็บ…
แต่เมื่อเดินกันมาจนถึงหน้าประตูห้อง ก็ได้ยินเสียงหัวเราะร่วนหลายเสียงดังแว่วออกมาถึงข้างนอก...
“หือ?.......... สงสัยเพื่อนๆไอ้นิกคงมากัน...” น้ำหันไปพูดกับดาราหนุ่มที่ยืนข้างๆ
เอสยิ้มให้น้ำแล้วตอนนั้นเองเขาก็รู้สึกเหมือนมีสายเรียกเข้าจึงรีบล้วงเอามือถือ
ในกระเป๋ากางเกงออกมาดู...... พี่โอบโทรมา... ผู้จัดการสาวอ้วนคงเป็นห่วงเขาว่าจะกลับถึงบ้านรึยัง
คนหล่อชะเง้อมองผ่านช่องกระจกของประตูเข้าไปเห็นเพื่อนๆของนิกกี้อยู่จริงๆ
“น้ำเดี๋ยวผมคุยกับพี่โอบแป๊บนึง” เอสบอกพลางวางข้าวของลงที่เก้าอี้นั่งพักริมระเบียงหน้าห้องนั้น
แล้วรับสายพี่โอบ คุยไปก็เดินไปไม่ห่างจากแถวหน้าห้องนัก ....หนุ่มน่ารักหันมองตามเอสที่เดินไปเดินมา
แล้ววางของลงหยุดยืนรออยู่ที่หน้าประตูด้วย
.................................................
“5555เชี่ยนิกแม่งโคตรซวยอ่ะ มึงวิ่งจ๊อกกิ้งอีท่าไหนของมึงวะ!? ถึงได้โดน
รถเสยเข้าให้555 เสือกรอดมาได้ไงวะ ลักษณะไม่น่ารอดเลยนะเนี่ย เฮ้ยไอ้แบงค์
มึงถ่ายคลิปเก็บไว้ให้กูดูป่าว กูจะส่งไปออกตีสิบ!” บาสนั่งหัวเราะไปพูดไป
หันหน้าไปถามแบงค์ที่นั่งคนโจ๊กให้นิกกี้อยู่ข้างๆอย่างชอบใจ
หนุ่มรุ่นน้องก็ได้แต่อมยิ้มกลั้นขำส่ายหน้า ก่อนหันไปมองอีกคนที่เข้ามาสะกิดไหล่
“เออแล้วว่าแต่รถเขาเป็นอะไรมากรึเปล่าวะ?5555” วีถามรับเป็นลูกคู่กับบาส
ผสมเสียงหัวเราะกันใหญ่ ขณะที่อาทกับหนูแนนวิ่งแย่งกินส้มกันไปรอบๆเตียง...
หนุ่มตี๋ได้ฟังเพื่อนๆที่มาเยี่ยมสุมหัวนินทาต่อหน้าต่อตาเขา เจ้าคนเจ็บทำอะไรไม่ได้
ได้แต่ด่าอยู่ในใจ... ไอ้พวกเวรนี่มันเห็นว่าเขาสู้ไม่ได้จึงได้ใจกันใหญ่
(ไว้รอกูหายดีก่อนเหอะพวกมึง เดี๋ยวกูจะเสยพวกมึงทีละตัวแล้วถ่ายคลิปส่งไปหาคุณอาวิทวัส!
ไม่รู้มึงจะหัวเราะหาหอก....อะไรกันครับไอ้พวกฉิบหาย! นี่เพื่อนมึงโดนรถชนนะเว้ย
เฮ้ยเห็นกูเป็นนิกกี้ เชิญยิ้ม รึ นิกกี้ ม๊กจ๊กวะไอ้สาดดดด!? แล้วไอ้สองตัวนี่มันจะวิ่งวน
รอบเตียงให้กูเวียนหัวอีกนานมั้ย||||||||||||||| ได้ข่าวว่านั่นส้มกู......)
“..ฟู่ๆ.... อ่ะ..พี่นิกครับกินหน่อยนะไม่อยากกินก็กินนิดเดียวก็ได้ จะได้กินยานะครับ(ยิ้ม)”
ดีที่ได้เสียงใสของหนุ่มน้อยช่วยให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาได้
แบงค์เปลี่ยนมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง ปากเล็กน่ารักเป่าโจ๊กให้อุ่นก่อนตักป้อน
ให้หนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋รับเข้าปากอย่างระวัง... นิกกี้ยิ้มไปค่อยๆเคี้ยวไป....แสนสุข//////
“โห-----------! นี่มันดูแลมึงดียิ่งกว่าเมียอีกนะเนี่ย!”
“พรวดดด!!!|||||||||||||อ่ะคะแค่กๆๆๆๆ”
เสียงบาสที่ร้องทักทำเจ้าคนเจ็บที่กำลังอ้าปากรับข้าวอีกคำพลันสำลักจนร้าวซี่โครง
“เหวอ|||||||||! พี่นิกๆดื่มน้ำก่อนครับใจเย็นพี่!” แบงค์รีบรินน้ำเอาหลอดใส่แก้วมาให้
“พะพูด ซี้ดดดส์ โอยยยพูดเชี่ยไรวะแม่งงงง!” นิกกี้สบถอย่างไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง
“555โทษๆล้อเล่นน่ามึงอย่าขึ้นดิวะ เดี๋ยวกระดูกมึงต่อผิดรูป เชี่ย!หลังค่อม
ขาหงิก แขนแด่นขึ้นมากูไม่รู้ด้วยนา555” บาสพูดพาให้คนอื่นๆฮาทั้งห้อง
แต่เพื่อนหน้าตี๋ไม่ยิ้มด้วยเลย..มองหน้านิ่ง...
(ไอ้เลวบาสมึงจะขอโทษรึจะขอให้กูพิการ....กูงงสัด!)
“พวกพี่ๆอย่าล้อพี่นิกสิครับ!///////*//พี่นิกเจ็บอยู่นะผม...เอ่อ...ก็ไม่ชอบ”
หนุ่มรุ่นน้องหันมาท้วงพวกเพื่อนรุ่นพี่ที่เอาแต่ฮานาก้าจนปวดหัว.. แต่รู้สึกว่า
ทุกคนจะพากันหันไปให้ความสนใจรายการโทรทัศน์ที่เพิ่งเปิดดูแทนแล้ว...
หนุ่มน้อยหันไปส่ายหัวกับคนรักก่อนป้อนโจ๊กต่ออย่างเหนื่อยใจ
(ไม่มีใครเคยสนใจฟังเราเลยทั้งปี บ้าชะมัด.....|||||||||||||)
“อื้มจริงสิกูโทรบอกพี่ทินแล้ว เขารู้แล้วนะว่ามึงเดี้ยงเดี๋ยวก็คงมาเยี่ยมอ่ะ”
หนูแนนหันมาบอกให้นิกกี้รู้
“อ๋อ! มิน่าล่ะมันถึงไม่ยอมกลับซะที!อยากเจอผู้ชายนี่เอง555” อาทแซวหนูแนน
นึกรู้ที่เธอไม่ชวนเพื่อนผู้หญิงคนอื่นมาด้วยแล้วยังไม่ยอมกลับบ้านซะทีที่แท้
ก็อยากจะเจอรุ่นพี่ทินกร ฝ่ายเพื่อนสาวก็เขินม้วนไล่เอากระเป๋าตีหัวเพื่อนที่โห่แซว
“พวกมึงไม่ต้องมาแซวกู!////////*//โน่นเลยไปแซวไอ้นิกต่อเลยไป!”
หนูแนนไล่ปัดให้พ้นตัวโยนใส่ให้เจ้าคนที่ต่อสู้อะไรไม่ได้บนเตียง
“เอ้อ555มึงไม่ต้องมาโยนหรอกว่าแต่นังหนูแล้วคู่พวกมึงจะแต่งกันเมื่อไหร่วะ
อย่าลืมบอกกูนะ ห้ามหนีตามกันเหมือนคู่ไอ้นิกกะไอ้แบงค์มันไม่ดีๆ มึงเป็นผู้หญิง
ต้องทำให้ถูกต้องตามประเพณี กูจะรอกินไข่ปลาคาร์เวียในงานมึง!555”
บาสหัวเราะที่ลามเลยไปหานิกกี้จนได้ แต่อาทก็ท้วงที่เพื่อนเพิ่งพูด
“เฮ้ยไอ้ห่าบาส ไอ้นิกกับน้องแบงค์ของมันแต่งงานกันได้ที่ไหนเล่า! มันถึงต้อง
หนีตามกันมาพลอดรักที่นี่ไง๊ เอ....รึเพราะโดนพี่ชายมันขัดขวางวะ?5555”
“พอๆๆๆพวกมึงเลิกแซวเลิกล้อเพื่อนได้แล้ว เพื่อนมันเจ็บอยู่นะเว้ย อีกอย่างไอ้นิกน่ะ
มันด้านแล้วแต่มึงดูหน้าน้องแบงค์ดิ...แดงเป็นมะเขือเทศแล้วโว้ยยยยยยยย55555”
วีทำเหมือนจะห้ามแต่ก็เดินมาล้อเลียนแอบส่องดูหน้าแบงค์ที่พยายามก้มหน้างุดๆหนี...
นิกกี้กับแบงค์พยายามทำเป็นไม่สนใจ คนนึงก็ตั้งหน้าตั้งตากิน
อีกคนก็ตั้งหน้าตั้งตาป้อน แต่พวกเพื่อนตัวดีก็ยังไม่เลิกแซว...
“เฮ้ยไอ้นิกถ้าพี่มึงกลับมาเมื่อไหร่ ก็บอกพี่มึงไปเลยว่าไม่ต้องมาเฝ้าหรอกเดี๋ยวให้
น้องสะใภ้คอยดูแลเอง!5555 เฮ้ยรึต้องเรียกน้องเขยวะ!?5555”
บาสชอบใจใหญ่ วีกับอาทก็หัวเราะ
ขณะที่หนูแนนกลับนั่งมองอาการของคนถูกแซวอย่างชั่งใจคิด....
“เฮ้ย...ถามจริง....พวกมึงได้กันยัง?”
***หนาว..............อากาศเปลี่ยนแปลงไปมาเหมือนคนบ้าดูแลตัวเองด้วยนะคะ^^
วิอยากจะบอกว่าวันนี้ไม่รู้เป็นอะไรง่วงตั้งแต่เช้ายันเย็น555 ตอนนี้ตาจะปิดแล้วตั้งใจมาอัพก่อนนอน
ขอให้สนุกกับการอ่านแล้วฝันดีนะคะทุกคนเจอกันพรุ่งนี้^^
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 600377 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก