ตอนที่16 สตรอเบอร์รี่!ลั้นลา (ครึ่งหลัง)
.................................กรยืนคอยน้ำอยู่นาน ชะเง้อจนคอยืดยาวก็ยังไม่เห็น
แม้แต่เงาพี่น้ำของเขา ทั้งที่คิดว่าคงมารอก่อนตั้งนานแล้ว........ไม่น่าเลย
พี่เอสไม่น่าขอเปลี่ยนคิวถ่ายกับเขาเลย.... ความจริงป่านนี้เขาต้องถ่ายเสร็จ
แล้วได้มาเก็บสตรอเบอร์รี่กับผู้ช่วยสุดน่ารักของพี่เอสแล้วแท้ๆ.....เฮ้อ~
พี่น้ำของเขาทำไมยังไม่มาตามที่นัดกันไว้นะ...... รึว่า.......... พี่เขาอาจมารอ
จนเบื่อมากเลยเดินเล่นไปที่อื่นหรือเปล่า....?............................ลอง...
โทรถามดูน่าจะดีกว่า...
.............................
.................
........
สองเท้าที่กำลังก้าวเดินอย่างช้าๆหยุดชะงักลง แล้วหมุนกลับไปหาเท้าอีกคู่ที่
เดินตามเขามาไม่ห่าง.......... เสียงหวานเอ่ยทัก
“จริงสินี่คุณทำงานเสร็จแล้วเหรอ?..ทำไมมาเดินตามผมอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”
น้ำนึกขึ้นได้ เจ้านายเขาน่าจะถ่ายทำเสร็จเป็นคนสุดท้ายอย่างที่บอกเอาไว้
ตั้งแต่เมื่อวานนี่นา..............
เอสอมยิ้มนิดๆก่อนตอบ “ อื้ม! ผมทำงานเสร็จแล้วเดี๋ยวเก็บสตรอเบอร์รี่เสร็จ
เราก็ไปขนกระเป๋ากลับกันได้เลย คุณรีบเก็บต่อให้เยอะๆเถอะ ป้าเจ้าของไร่เขา
เซอร์วิสให้ผม คุณจะเก็บมากเท่าไหร่ก็ได้นะน้ำ”
“หือ..........กลัวจะขนกลับไม่ไหวอ่ะดิ..อีกอย่างอาศัยรถคนอื่นกลับกันไม่ใช่
ไหนจะสัมภาระไหนจะของฝากทั้งของเราทั้งของเขา แล้วเราจะมีที่ยัดสตรอเบอร์รี่
ใส่เข้าไปตั้งมากตั้งมายขนาดนี้ได้เหรอ..”
คนหน้าหล่อทำสายตาแบบมีเสศนัยแล้วบอกให้คนน่ารักไม่ต้องกังวลไป เพราะพวกเขา
จะกลับด้วยกันแค่สองคนเท่านั้น... คนได้ฟังยังงงมองหน้าคนพูดอย่างไม่เข้าใจ
ในเมื่อไม่ได้เอารถมาแล้วจะกลับกันได้ยังไงถ้าไม่อาศัยรถคนอื่นกลับซึ่งคนอื่นที่ว่านั้นก็คือ กร
ตรื้ดดดดดดดดดดดด....
ยังไม่ทันจะถามอะไรให้รู้เรื่อง เสียงมือถือก็ดังเรียกความสนใจของคนทั้งคู่
“อ้าว..ใครโทรมาหว่า... เฮ้ยคุณช่วยรับหน่อย” น้ำทำท่าจะรับโทรศัพท์
แต่สิ่งที่เอสช่วยไม่ใช่การถือตะกร้าหรือรับเอาลูกสตรอเบอร์รี่ในมือน้ำมาถือไว้
ดาราหนุ่มกลับล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ ที่ร้องดังอยู่ในกระเป๋าเสื้อคลุมแขนยาวตัวนอก
ของเจ้าของเครื่องแทน
น้ำมองตามการกระทำนั้นตาค้าง เจ้าหมอนี่มันกดรับแล้วเอาแนบหูฟังแทนเขาเฉยเลย
ขณะที่เจ้าตัวยังยื่นตะกร้าสตอเบอร์รี่ค้างเติ่งอยู่นั้น เอสก็หันมามองหน้าเหวอๆงงๆนั่น
แล้วแสยะยิ้มมุมปากให้เห็น ก่อนชายหนุ่มหน้าหล่อจะรีบกดปิดเครื่องทันทีที่ได้ยินเสียง
จากปลายสายพูดแค่ว่า..
”ฮะฮัลโหลพี่น..” เพียงแค่นี้ก็มากพอทำให้เขารู้ได้แล้วว่าใครโทรมา ....
เสียงเจ้าก้างขวางคอชัดๆ!
(หึหึหึหึ.....กูว่าแล้วมันต้องโทรมา 55..ไอ้อ่อนเอ๊ยยยยก๊ากกกกก55555)
เอสเอาโทรศัพท์ของน้ำที่เขาเป็นคนซื้อให้ เก็บเข้ากระเป๋าเสื้อตัวเองแล้ว
กลั้นขำพยายามเก็บอาการ ต่อหน้าสายตางงงวยคู่สวยตรงหน้าที่มองมา
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย!...ทะทำไมคุณทำแบบนี้!? นั่นมันของผมนะเอาคืนมา!”
หนุ่มน่ารักร้องลั่น นี่เจ้านายเขาจะริบมือถือที่ให้เขาคืนหรือไงกัน
“โธ่น้ำ.....อย่าโวยผมเลยน่า...ผมเห็นว่าคุณช้าเลยรับแทนให้ไง” ยิ้มกลบเกลื่อน
“เห๊อะ! คุณนี่จริงๆเลย เอามานะ ใครโทรมาหาผม แล้วคุณปิดเครื่องทำไม”
ตาหวานจ้องหน้าเขาเขม็ง.........แต่เรื่องอะไรเขาจะปล่อยให้คนอื่นเข้ามาแทรก
เอสทำไม่รู้ไม่ชี้เดินเก็บสตรอเบอร์รี่ต่อพลางพูดไม่ยอมมองหน้าน้ำ
“อ๋อ.........................โทรผิดน่ะ...จะสั่งแก๊สอะไรไม่รู้”
“..........โทรผิดเหรอ....แล้ว... คุณมาปิดเครื่องผมทำไม ถ้าเกิดไอ้นิกโทรมาล่ะ”
“ก็..... มันรบกวนสมาธิคุณ นี่คุณกำลังทำงานให้ผมอยู่นะลืมเหรอ รีบเก็บ
สตรอเบอร์รี่ต่อเหอะน่า ถ้าน้องคุณโทรไม่ติดเดี๋ยวเขาก็โทรหาผมเองแหละ”
ตอบเลี่ยงๆไปและยังไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้ผู้ช่วยเขาที่เริ่มหน้างอแล้ว....
“...........คุณจะเอาคืนเหรอ ไหนว่าจะหักจากเงินเดือนผมไงอ่ะ..”
เสียงบ่นอุบอิบจากปากบางทำให้คนหน้าหล่อชะงัก
“............เอ๋.........55555บ้าน่าผมไม่เอาไปเลยหรอก เดี๋ยวจะคืนให้ในรถนะ”
“จริงอ่ะ..” ได้ยินแค่นี้น้ำก็โล่งอก ยอมเก็บสตรอเบอร์รี่ต่อ
“ฮะฮะฮะฮะฮะ..”
อาการหน้างอเหมือนจะงอนเขาหายไปแล้วพาให้ดาราหนุ่มหลุดขำ ที่น้ำกลัวเขาไม่คืนมือถือให้
จนลืมโกรธเรื่องที่เขารับโทรศัพท์แทนไปแล้ว..
“หัวเราะอะไร!//////*//”
“เปล่าๆๆครับ ไม่ขำแล้วๆไม่มีอะไรเลย555”
ตรื๊ดดดด ตรื๊ดดดดดดดดดดดด........
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้วแต่คราวนี้มาจากเครื่องของเอส..
ชายหนุ่มรีบส่งตะกร้าให้คนน่ารักรับไปถือไว้แบบแทบตั้งตัวไม่ทัน
เพราะกลัวสายตาที่จ้องจะแย้งโทรศัพท์เขาไปบ้าง...
พอเห็นว่าใครโทรมา เอสก็นึกขึ้นได้ว่าเขายังมีเรื่องติดค้างอยู่
คนหล่อจึงรีบเดินหลบออกไปคุยกับปลายสาย ก่อนที่น้ำจะอ้าปากถาม
หรือโวยอะไรเขาออกมา……..
“ฮัลโหลนิกกี้ โทษทีที่ไม่ได้โทรกลับ พี่เพิ่งทำงานเสร็จ”
“............อ่าครับ...ผมเข้าใจ แล้วนี่พวกพี่จะกลับกันแล้วเหรอครับ”
“คนอื่นน่ะใช่ แต่พี่มีโปรแกรมต่อนิดหน่อยขออนุญาตนะไอ้น้อง”
“...............เฮ้อ.....แสดงว่าพี่มีแผนของพี่แล้วดิ..........แล้วของผมอ่ะพี่”
“เอ่อ...................” เจ้าที่ปรึกษากิติมาศักดิ์ได้แต่กรอกตาคิดไปมา เมื่อคืน
ก็ยังนึกไม่ออก หลังส่งเมสเสจให้น้ำเขาก็ลุกมานั่งอ่านบทละครตอนใหม่
ที่พี่โอบขนมาให้แล้วดันหลับไปตอนไหนไม่รู้....................เอ๊ะแต่จะว่าไป
ไอ้วิธีนั้นมันก็น่าจะใช้ได้นะ!
“พี่เอส?...............ยังไม่ได้เรื่องเลยเหรอครับ|||||||||||||” เห็นอีกฝ่ายเงียบไปนาน
“เฮ้ยมันก็พอมีทางที่น่าจะได้ผลอยู่นะ นิกกี้!”
“หา! พี่คิดออกแล้วเหรอครับ ผมต้องทำยังไง!?”
เสียงหนุ่มหน้าตี๋ฟังดูตื่นเต้นมาก ไม่ผิดหวังเลยที่มาปรึกษาพี่เอส
หลังได้ฟังแผนเด็ดของดาราหนุ่ม นิกกี้ก็ขอบคุณใหญ่โดยไม่ลืมถามที่มา
“.........แหะๆพี่เอามาจากในละครน่ะ..”
“ละครเนี่ยนะพี่เอส!......แล้วมันจะได้ผลจริงๆเหรอ”
“นายก็แสดงให้เนียนๆเหมือนที่พี่เล่นดี๊5555ง่ายจะตายไปไอ้น้อง!555”
“....||||||||||ผมไม่มั่นใจแต่จะลองดูครับ...”
“สู้ๆน่า อ่ะเฮ้ยพี่นายมาแค่นี้ก่อนนะ ไว้โทรมารายงานผลด้วยล่ะ”
เอสรีบเข้าไปช่วยน้ำถือตะกร้าไว้เองทั้งสองใบเพื่อเอาใจ ปล่อยให้คนน่ารัก
เดินตัวปลิวกลับบ้านพักอย่างสบายอารมณ์....
........................................
“ฮุฮุฮุฮุฮุเห็นม๊ะๆๆ ก๊อปว่าแล้วววว! ไว้เจ้บิวเจอพี่เอสนะลองถามดูได้เลย
ลองพี่เอสเขาทำแบบนี้นะ ต้องชอบพี่น้ำชัวร์ไม่มีมั่วนิ่มแน่นอนค่า”
“..............ว้ายอีก๊อปอย่างนี้เอสก็เป็น...”
“ทำไมค่ะเจ้บิวไม่ชอบเหรอ.....”
“5555555ถูกใจเจ้มากกกกก!! เสร็จชั้นล่ะไอ้เอสคอยดูนะจะล้อมันให้
อร๊ายยยยย เพิ่งจะมาออกลายเอาตอนนี้แหมวันงานก็เห็นหน้าไม่ถนัดดัน
ใส่แว่นซะอันเบ้อเร้อ คิก..อยากเห็นหน้าคนที่ทำให้เพื่อนชั้นเป็นไปได้ชัดๆ
เร็วๆจัง!นังคนสวยหล่อนส่งรูปหวานใจไอ้เอสมาให้เจ้ดูหน่อยซิ//////”
“วุ้ย! ส่งเส่งอะไรได้เล่าคะ เดี๋ยวพี่แกก็พาไปให้ดูที่กองรอไปเถอะ ตอนนี้ขอเวลา
ให้น้องก๊อปได้สวีทกับน้องกรก่อนนะคะเจ้บิ้วเลิฟๆๆๆๆจม๊วบบบ!”
“ว้ายนังก๊อป แกเห็นผู้ชายดีกว่าชั้นเรอะ นังก๊อปคุยกับชั้นก่...”
เสียงนางเอกสาวรุ่นพี่โวยมาตามสายได้เพียงแค่นั้น ก๊อปก็รีบกดตัดสายไป
แล้วกระหยิ่มยิ้มย่อง ค่อยๆเดินไปเอามือเอื้อมไปแตะเบาๆที่ไหล่ของหนุ่มหน้าใส
ที่ได้แต่ยืนคอตกอยู่นาน กรสะดุ้งโหยงตกใจหันมา
“แหมน้องกร..........มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับ?” เก๊กเสียงเข้ม
“เอ่อแหะ............คือผมมาเก็บสตรอเบอร์รี่ครับ.....(เห็นในมืออีกฝ่ายก็มีตะกร้า)
...นี่พี่ก๊อปก็จะมาเก็บแถวนี้เหมือนกันเหรอครับ..”
“อื้ม.........ใช่! แหมพอดีเลยมาเก็บเป็นเพื่อนกันเนอะ (คิกๆๆๆ/////)”
แล้วเจ้าดาราหน้าใสก็เลยต้องช่วยกันเก็บสตรอเบอร์รี่กับดารารุ่นพี่
ที่ชอบส่งสายตาหวานเยิ้มมาทางเขาอยู่เรื่อย แถมยังชอบเดินมากระแซะ
ถูกเนื้อถูกตัวเขาบ่อยๆจน...ชักจะระแวงหนุ่มรุ่นพี่ปากแดงที่มีอาการแปลกๆ
แต่ด้วยความเกรงใจ เขาจึงไม่กล้าเดินหนีไปได้แต่ก้มหน้าก้มตาเก็บให้เร็วที่สุด
ใจของกรพะว้าพะวนอยู่ที่พี่น้ำของเขาคนเดียว..........ทำไมพี่น้ำไม่มา...
โทรไปก็ปิดเครื่อง.........พี่น้ำทำอะไรอยู่กันนะ...
.......ก๊อปลอบมองกรที่ดูเป็นกังวลอย่างชอบใจแอบหัวเราะคิกคักไม่ให้เห็น
.....................................
...........................
.............
หลังกลั้นใจเก็บสตรอเบอร์รี่จนได้เต็มตะกร้ากรก็รีบชวนดารารุ่นพี่กลับที่พัก
ก๊อปยิ้มให้เขาไม่หุบตลอดทางที่เดินมาด้วยกัน เล่นเอากรเสียวสันหลัง
กับสายตาแปลกๆ.......||||||||||||||....
แต่พอเดินมาได้ถึงหน้าบ้านพัก เจ้าหนุ่มหน้าใสของเราก็ต้องอึ้งอ้าปากค้าง
หันหน้ามองตามรถยนต์สีบรอนที่แล่นผ่านหน้าออกจากไร่ไป...
ในรถคันนั้นมีดาราหน้าหล่อรุ่นพี่ของเขาเป็นคนขับ และมีคนน่ารักนั่งข้างๆไปด้วย
น้ำยังหันมาโบกมือบ๊ายบาย ยิ้มให้เขาพร้อมกับทุกคนที่กำลังขนของขึ้นรถอยู่แถวนั้น....
ได้ยินเสียงพี่โอบ ทินกรและคนอื่นๆพูดรำพึงถึงหนุ่มน่ารักกันไม่ขาดปาก
บ่นว่าน่าเสียดายน่าจะเป็นดารากับเขาอีกคนเพราะน้ำน่ารักเหลือเกิน....
กรได้สติหันควับกลับไปด้านหลังตัว ก็เห็นก๊อปยืนถือตะกร้าสตรอเบอร์รี่
ยิ้มหวานมาให้…||||||||||||
“นั่น! มันรถพี่ก๊อปไม่ใช่เหรอครับ ทำไม!?” หน้ากรบอกให้รู้ว่างงเต็มที่
“อ๋อใช่..........รถพี่เอง”
“อ้าวแล้วทำไมพี่เอสขับไปแล้วพี่ก๊อป..”
“เห็นว่าพี่เอสรีบกลับเขามีธุระต่อ งานรัดตัวจังเนอะ พี่กลัวเขาไปไม่ทันน่ะ
เลยให้ยืมรถพี่ไป.....แล้วพี่จะขอกลับรถกรแทน..(อมยิ้ม//////ฮุฮุฮุ)”
“หา!?.............” เด็กหนุ่มหน้าใสตอนนี้หน้าซีดซะแล้ว....
“ให้พี่ติดรถไปด้วยคนนะ”
ก๊อปยืนพูดเอียงคอพยายามแอ๊บน่ารักสุดๆ แต่เล่นเอาคนฟังผงะเงยมอง
คนตัวใหญ่กว่าที่เข้ามายืนใกล้เขาเสียประชิดตัวจนเหงื่อตก.....
...................................
************
ระหว่างทางหลังรถแล่นเข้าตัวเมืองมาได้ไม่นาน น้ำก็รู้สึกว่าเหมือนเขาจะลืมอะไรบางอย่าง
....... แต่ก็นึกไม่ออก
ซึ่งความจริงคือเขาลืมที่นัดกับกรไว้นั่นเอง เอสบอกว่าขนของมาครบหมด
ก็ไม่ได้ลืมอะไรไว้นี่... น้ำว่าก็ใช่ จึงเลิกนึกไป.....
แล้วหันมาให้ความสนใจเจ้าลูกสีแดงที่เก็บมาแทนอย่างอดใจไม่ไหว
“อืม.......อันนี้ของไอ้นิก.......อันนี้ของหนูแนน....นี่เอาไว้ให้เพื่อนมัน
ส่วนอันนี้ไว้ฝากคนที่กองถ่าย..........แล้วนี่ก็../////ของผม”
หันไปหันมาจัดแจงแยกสตรอเบอร์รี่ที่เก็บมาว่าส่วนไหนให้ใครบ้างอยู่ในรถ
คนขับหน้าหล่อได้ยินเข้าก็ถามอย่างสงสัย
“อ้าว............แล้วของผมล่ะ?”
แต่คนน่ารักที่นั่งข้างๆกลับหันมาแลบลิ้นใส่เขา
“ไม่ให้กิน! อยากกินก็ไปซื้อเอาดิ”
“อ้าวไหงเงี้ย! นั่นมันยังเหลืออีกตั้งเยอะคุณจะไม่ให้ผมกินเลยเรอะ!”
“ก็บอกว่าไม่ให้ไง มีปัญหาไรม๊ะ..อันนี้มันของผม ส่วนนี่ก็ของผม นี่ก็ของผม
นั่นก็ของผม ของผมทั้งหมดนี่แหละ!5555555”
“.............หืม......ร้ายนักนะ....” เอสขับรถไปก็อมยิ้มที่น้ำแกล้งเขาเหมือนเด็กๆ
จึงแกล้งพูดทำปากยื่นๆบ่นๆๆให้น้ำบ้างแล้วว่า
“ก้อด้ายยยยยย............ผมไม่กินก็ได้ ผมยกให้คุณกินคนเดียวหมดนั่นแหละ
แล้วเอาไว้ผมค่อยกิน...คุณ อีกทีก็ได้เนอะ!55555555”
หนุ่มน่ารักสะดุ้งตัวหน้าแดงกระเถิบหนีไปนั่งจนติดประตูรถข้างตัว
“ไอ้บ้า! คนลามก! ทะลึ่ง!///////” มือนุ่มคว้าสตอรเบอร์รี่มาปาใส่คนหัวเราะร่วน
แต่แล้วร่างบางที่นั่งเบียดกับประตูรถก็ต้องเอียงย้าย ไหลกลับมานั่งที่ตรงๆจนได้
เมื่อจู่ๆคนขับก็หักเลี้ยวกะทันหัน “โหยคุณอ่ะ ผมเกือบเลยแล้วมั้ยล่ะ”
เอสพูดแล้วตั้งหน้าตั้งตาขับรถเข้าไปใน..................โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง
น้ำนั่งตัวแข็งตาเบิกโพลง รีบถามเสียงสั่นนิดๆ “คะคะคู๊ณ! เข้ามาทำไม!?
หิวข้าวเรอะ! เราจะมากินข้าวกันใช่มั้ยเฮ้ย!!|||||||||||||”
“หือ.......เปล๊า..........เราจะนอนที่นี่กัน”
“ว่าไงนะ! นะนอนเหรอ!”
“ก็ใช่ไงคุณจำไม่ได้เหรอว่าผมบอกคุณก่อนมาว่ายังไง”
“หา...........ยังไง”
“ผมบอกว่าเราจะค้างสองคืนจำได้มั้ย”
เอสจอดรถหน้าโรงแรม มองเห็นพนักงานรีบวิ่งมาคอยต้อนรับ
ดาราหนุ่มลงจากรถเดินเข้าไปพูดคุยกับพนักงานที่มารับกุญแจรถเสร็จ
ก็เดินนำเข้าไปในตัวโรงแรมพลางผิวปากเบาๆอย่างอารมณ์ดี
แต่เท้าของเขาก็ต้องชะงักก่อนไปถึงที่ฟร้อนของโรงแรม เพราะคนน่ารักที่
กึ่งเดินกึ่งวิ่งหน้าตื่นๆตามมาดึงแขนเสื้อเขาเอาไว้ เอสหันมามองหน้าคนรั้ง
ที่ยืนทำหน้าเหมือนมีคำถามร้อยแปดอยู่ในใจแล้วอดขำไม่ได้
คิ้วเรียวสวยของน้ำยิ่งขมวดแทบจะผูกกันเป็นโบว์ ไม่ยอมปล่อยให้
อีกฝ่ายเดินเข้าไปต่อได้ง่ายๆ.... จนเสียงนุ่มเอ่ยกับเขาว่า
“ผมยังบอกคุณไว้ว่าถ้ามีเวลา ผมจะพาคุณเที่ยวลืมอีกแล้วเหรอน้ำ..”
คนน่ารักทำตาโตเหมือนนึกออก
“....วันนี้เขามีงานเทศกาล...ช่วงสตอเบอรี่ออกนี่....”
“แล้ว............หมายความว่า..”
“เราเอาของมาเก็บแล้วออกไปเที่ยวกันนะ.... เห็นทุกปีไฟประดับสวยน่าดู”
“..........คุณจะพาผมไปเที่ยว...////////.........แล้วเราต้องค้างด้วยเหรอ”
“มันคงดึก.....ค้างที่นี่แหละ........อยากไปมั้ย(ยิ้ม)”
คนน่ารักไม่ตอบ....
แต่ส่งยิ้มพร้อมสีแก้มที่แดงระเรื่อกลับมาให้หัวใจของเขาได้พองโต...
.........................
tsktonight…TBC.***วิจะพยายามมาอัพให้ทุกวันถ้าไม่ติดอะไรนะคะ^^ ดีใจที่ได้รู้ว่ามีคนชอบเรื่องนี้ด้วย
ถึงคนเม้นต์ให้ไม่ได้เยอะแยะเหมือนเรื่องอื่นเขาเพราะเรายังไม่เก่งขนาดนั้นแหะๆ
แต่วิก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นเพื่อนร่วมแนว....กร๊ากกกกกกกก
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 560220 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก