ตอนที่20 พี่ชายที่น่ารักของผม...(แรก)
ถึงปากบอกว่าจะเล่นงานเจ้าน้องบ้าให้น่าดู...แต่พอเปิดประตูเข้าไปเห็นสภาพเจ้าตาตี่ของเขา
ต้องนอนเดี้ยงขาหัก แขนหัก หลังเดาะ ซี่โครงร้าวอยู่บนเตียง
น้ำก็ได้แต่นั่งจ๋องเฝ้าข้างเตียงไม่ห่าง รอจนคนเจ็บฟื้นขึ้นมาเท่านั้นแหละ
คุณพี่ชายหน้าหวานก็รีบถลันเข้าไปกอดน้องชายคนเดียวด้วยความเป็นห่วง
“โอ๊ย~||||||| เบาหน่อยซี่พี่น้ำ...ผมเจ็บนะ..”
“อึก..เอ่อๆๆกูขอโทษกูลืมไป มึงยังไม่ตายจริงๆด้วยไอ้นิก~เฮ้อ~!//////
ความจริงคนที่ขับรถชนมึงเขาก็ไม่ผิด เพราะเห็นว่ามึงเป็นคนทะเล่อทะล่าวิ่งออกไปเอง
แต่เขายังอุตสาห์ช่วยออกค่ารักษาพยาบาล แถมรับเป็นเจ้าของไข้
แล้วสั่งห้องพิเศษให้มึงนอนด้วย บุญจริงๆนะไอ้นิกเอ๊ย คิดซะว่าฟาดเคราะห์ก็แล้วกันนะมึง...”
น้ำพูดยิ้มให้ไปก็ลูบหัวน้องไปด้วยอย่างโล่งใจ...
น้องชายยิ้มบางๆส่งให้พี่...คิดว่าคงไม่รอดแน่แล้วในวินาทีนั้น เขาดีใจจริงๆที่ยังมีชีวิตรอดกลับมา
เห็นหน้าคนที่เขารักทุกคน...
หนุ่มตี๋ไล่สายตามองส่งยิ้มทักให้ทุกคนจากหน้าพี่....พี่เอส.....แล้วก็...น้องแบงค์...
“พี่น้ำ..ผมผิดเองที่ไม่ดูรถให้ดี...” นิกกี้พูดเสียงเบา
“................ จะว่าไป... ที่มึงต้องโดนรถชนเกือบตายแบบนี้ เพราะมันใช่มั้ย!?”
แบงค์สะดุ้งเฮือกเมื่อโดนหนุ่มน่ารักหันมาจ้องตา เขาได้แต่นั่งตัวลีบหน้าซีดอยู่ที่โซฟาข้างเตียง
หนุ่มน้อยก้มหน้าก้มตา หลบสายตาดุดันที่เพ่งเล็งมาทางเขา
เจ้าคนน้องเห็นพี่ชายจ้องคาดโทษคนที่ตัวรัก ก็รีบออกรับแทนเร็วปานความไวแสง
“ไม่ใช่นะพี่! ผมผิดเองๆๆ!อ่ะโอ๊ยยยย!!~|||||||||||||”
“เฮ้ยนิกกี้ อย่าเพิ่งขยับสิ! เจ็บอย่างนี้ยังจะลุกทำไม นอนลงไป!”
ดาราหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้รีบผวาเข้าประคองแล้วดุเจ้าคนเจ็บที่ทำหน้าเจ็บปวดเหลือแสน
แต่ยังอวดดีอยากจะลุกขึ้นห้ามพี่ชายไม่ให้เดินไปหาคนรักร่างเล็ก
“พะพี่เอส! ดูพี่น้ำสิพี่! มาจับผมไว้ทำไม!อะอุ๊ก....พี่..อย่าให้พี่น้ำทำอะไรแบงค์นะ
พี่น้ำ!แบงค์เขาไม่ผิดนะพี่ ไม่เกี่ยวกับเขาเลย!..โอ๊ยยยยฮึกแฮกๆๆ|||||||||||||”
แรงจะตะเบ็งเสียงก็แทบไม่มี แต่เจ้าหน้าตี๋ก็ไม่ยอมหยุดพูดปกป้อง
“มึงหุบปากไปเลยนิกกี้! ซี่โครงที่ร้าวเดี๋ยวกูล่อให้หักซะเลยดีมั้ย!”
คนเป็นพี่หันมาตวาดใส่จนน้องชายที่หน้าซีดอยู่แล้วต้องซีดแล้วซีดอีก ซีดมันเข้าไปใหญ่...
ตัวแบงค์เองก็นั่งกลัวหัวหดไม่กล้าขยับไปไหนแล้วตอนนี้
“พี่เอส!ห้ามพี่น้ำที” นิกกี้ตัดสินใจหันไปขอความช่วยเหลือจากเอส...แต่
“ใจเย็นน่านิกกี้ พี่ชายนายเขาน่ารักจะตาย ไม่ทำอะไรแฟนนายหรอกน่า”
เอสพูดกับคนน้องแต่สายตากลับเยิ้มมองไปทางคนพี่ซะงั้น
“เฮ้ยแต่พี่เอสก็รู้ดีว่าพี่น้ำเป็นยังไง พี่ไปเข้าข้างพี่น้ำทำไม...นี่อย่าบอกนะว่า
พี่เอสโดนพี่น้ำล้างสมองไปแล้วววววว~~~โอ๊ยยยย||||||||||||||||”
ตอนนั้นเอง คนน่ารักตรงเข้ากระชากคอเสื้อคนรักของน้องพร้อมตะคอกใส่หน้า
“ไหนมึงลองบอกกูอีกทีสิ!ว่าที่น้องกูต้องนอนง่อยแดกอยู่ที่นี่เพราะอะไร!?”
“|||||||||||||อึก..พะ..พี่นิกมะ..ไม่ถึงกับ..เป็นง่อยหรอกครับ...แค่ขาหักแขนหัก
ซี่โครงก็เกือบ...เอ่อจะหักเท่านั้นเองครับ..ก็แค่คล้ายๆ....”
หนุ่มน้อยสั่นพูดตะกุกตะกักตอบ พาให้อารมณ์น้ำยิ่งฉุนหาว่าเขากวน...ตีน...
ขณะที่แบงค์จนมุมจนเหงื่อแตก เจ้านิกกี้ก็โดนคนหน้าหล่อเอามือปิดปากไว้
หนุ่มตี๋ร้อนรนทำได้แค่ตะโกนแหกปากอยู่ในใจเท่านั้น จะขยับตัวก็ไม่ได้
นี่พี่เอสคนเก่งของเขา กลายเป็นลิ่วล้อพี่น้ำไปแล้ววววววววว~~~~!!!
แย่แน่ๆแบงค์ของพี่!||||||||||~
เกิดอะไรขึ้นกับพี่เอสกัน!? ทำไมแค่เวลาชั่วข้ามคืนถึงได้เปลี่ยนแปรพักตร์
เมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน! รึพี่ชายเขาเอาอะไรแปลกๆให้พี่เอสกินจนเพี้ยน!
“มึงไม่ได้ยินที่กูถามเรอะ!? กูบอกให้พูดไงเล่า~!!แม่งอมอะไรไว้ในปากห๊า
ทำไมไม่ตอบกู!” น้ำแยกเขี้ยวใส่หนุ่มร่างเล็กที่ดูก็รู้ว่ากลัวเขาหัวหด
“เหวอ~~!อะอึก...ผะ ผมฮือผมขอโทษครับพี่น้ำ! ผมรักพี่นิกจริงๆนะครับ..
เรื่องทั้งหมดผมผิดเอง ถ้าผมไม่กลับไปหาพี่นิกที่บ้าน..มันคงไม่เป็นแบบนี้..
แต่! ผมสัญญาครับว่า ต่อจากนี้ไปผมจะเลิ....”
“กูถามว่าทำไมไอ้นิกกี้มันถึงต้องเข้าโรงพยาบาล! รถชนมันได้ยังไง!ไม่ใช่ให้
มึงมาพล่ามนอกเรื่องให้กูฟัง!! ตกลงนี่มึงจะบอกกูดีๆหรือจะพูดทั้งน้ำตา!”
คนน่ารักขู่ตะคอกใส่แบงค์ใหญ่... นิกกี้สงสารคนรักจนแทบจะปีนลงจากเตียง
ไปหาให้รู้แล้วรู้รอดไป...แต่สังขารไม่ให้...
เขารู้.......ว่าพี่น้ำรักเขามาก..............
เหมือนกับที่ตัวเขาเองก็รักพี่ชายคนเดียวคนนี้มากเหลือเกิน
แต่.. แบงค์ก็ไม่ผิดจริงๆ ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาไม่ดีเองที่วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ
แน่นอน เขายังหนุ่มยังอยากจะมีอนาคตอีกยาวไกลนัก เขายังไม่อยากรีบตายให้
ทุกคนต้องร้องไห้เสียใจหรอก รอดตายเหมือนปาฏิหาริย์แบบนี้น่าดีใจจนไม่รู้
จะหาอะไรมาเปรียบ................แต่ตอนนี้ เขาต้องเสียใจ
เสียใจซะเองที่กลายเป็นสาเหตุให้คนที่เขารักทั้งสองคนต้องเป็นห่วงและเดือดร้อน....
เหมือน..........จะเข้าหน้ากันไม่ติดไปยิ่งกว่าเดิมอีกด้วย||||||||||||||
แบงค์เริ่มน้ำตาปริ่ม...กลัวพี่ชายของคนรักที่ยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นมาเหยียบโซฟาคร่อมตัวเขาไว้มาก
ทั้งที่จริงแล้ว…หนุ่มน่ารักที่กำลังทำท่าเหมือนพวกนักเลงหัวไม้ชอบรีดไถหาเรื่องชาวบ้าน
ก็ไม่ได้ตัวใหญ่ตัวโตไปกว่าคนโดนขู่สักเท่าไหร่เลย... ดาราหน้าหล่อมองท่าทางของน้ำแล้วยังอดขำไม่ได้
ต้องรีบงับปากตัวเองเพื่อกลั้นหัวเราะ จนเจ้าคนเจ็บที่เขาใช้มืออุดปากไว้แสดงความไม่พอใจออกมา
ชายตามองเขาด้วยหน้าบึ้งๆที่คิดว่าแฟนตัวเองโดนหัวเราะเยาะ
เอสสังเกตเห็นก็นึกรู้ว่านิกกี้คงกำลังเข้าใจเขาผิด
“ชู่ว~~! ที่พี่ขำน่ะ ขำพี่นายต่างหากดูเขาทำท่าเข้าดิ..คิก...เงียบไว้ละกันไอ้น้อง
ตั้งใจฟังให้ดีๆล่ะ (ยิ้ม)” เอสแอบกระซิบกระซาบพูดกับนิกกี้ที่ยังตามไม่ทัน...
แบงค์รวบรวมความกล้าค่อยๆพูดบอกกับน้ำแต่เสียงก็ยังสั่นนิดๆ
“ผม........ไม่ดีเองครับ....เพราะผมวิ่งหนีพี่นิก..ก็เลย” คนพูดยังหลบตาตอบ
“ว่าไงนะ! มึงกล้าดียังไง!!” น้ำขึ้นเสียงสูงไม่พอใจทันที ใช้ขาถีบโซฟาอย่างแรงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
จนหนุ่มน้อยตกใจสะดุ้งโหยงยกเข่าขึ้นมากอด นั่งตัวลีบบนโซฟาแล้วร้องเรียกให้พี่นิกช่วยเขาด้วยเสียงสั่น...
แต่ พี่นิกของเขายังช่วยตัวเองไม่ได้เลย...เขานึกขึ้นได้.....เขากลัวอ่ะ..|||||||||||
จะทำยังไงดี!
“มึงกล้าวิ่งหนีน้องกูเรอะ!” น้ำหรี่ตาขวางๆเข้าใส่
“ฮือ~~ผมขอ...ขอโทษครับ! ผมขอโทษครับพี่~!”
กลัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทีนี้ก็ลนลานใหญ่เลยสิ
“นี่ถ้าไอ้นิกกี้มันเสือกตายห่าขึ้นมาจริงๆ มึงจะหาตาตี่ๆตัวควายๆอย่างนี้มาจากไหน
ชดใช้คืนให้กูห๊า!?” น้ำชี้มือไปทางเจ้าคนที่นอนดูการกระทำของเขาอยู่ด้วยใจระทึกโดยไม่หันไปมอง
“ผม....ผม.....||||||||||||||..ฮือ~”
“ทีหลังมึงจะกล้าทำอย่างนี้อีกมั้ย!!?”
“ไม่ครับ!ไม่! ผมจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วครับพี่!”
“ดี!..ให้มันจริงเหอะ! ต่อไปนี้ถ้ามึงกล้าหนีน้องกูอีก กูจะเอาให้ตายเลย! มึงได้ยินมั้ย!”
“เฮือก!~~~คะครับ! ครับ!”
“แล้วจำใส่กะลาหัวมึงไว้ให้ดี มึงต้องรับผิดชอบที่ทำให้น้องกูต้องเป็นแบบนี้!
จนกว่ามันจะหายดี มึงต้องเป็นคนคอยดูแลมันให้ดีเข้าใจมั้ย!”
คนน่ารักกระแทกเสียงดุดันทิ้งท้ายใส่ด้วยความโมโห จนคนที่นั่งกลัวหัวหดอยู่บนโซฟา
รีบรับคำพยักหน้าหงึกๆอย่างยอมทุกอย่าง............................................
.............................ก่อนที่จะชะงักคิดเพราะสะดุดกับประโยคคำสั่ง ลงโทษเขา
ที่มันฟังดูแหม่งๆ...พิกล.........................เอ๋..!?.............
นี่!พี่น้ำ!
...สั่งห้ามเขาไม่ให้หนีพี่นิก แล้วยังบังคับให้เขาเป็นคนคอยดูแลพี่นิกงั้นเหรอ !?...
จากที่ก้มหน้างุดหนุ่มน้อยก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองน้ำ อ้าปากเหวอค้างกระพริบตาปริบๆ
อย่างประหลาดใจสุดๆ! ทางเจ้าหนุ่มตี๋เองก็ตกตะลึงพูดไม่ออกพอกับแบงค์เช่นกัน
พี่น้ำ...........................ทำแบบนี้หมายความว่าไง!
คนน่ารักเหยียดยิ้มมุมปากก่อนปรายหางตาหวานของเขา มองไปทางเจ้าน้องตัวโตที่นอนเจ็บแต่ทำหน้าเหรอหรา
“กูจัดการให้มึงแล้วไอ้ตาตี่! มึงได้ยินที่มันพูดรับคำแล้วใช่มั้ย ต่อไปนี้มึงก็ไม่ต้องกลัวว่ามันจะชิ่ง
หายไปไหนอีกแล้ว หายห่วงเว้ยไม่อย่างนั้นเจอกูแน่! หึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าเล่นกับใคร
เจอพี่ทีเดียวเป็นไง!จ๋อย!จ๋อยสนิท!555555”
นิกกี้กับแบงค์มองหน้ากันสลับกับมองหน้าน้ำไปมา ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจเกิดกับคนทั้งคู่อย่างห้ามไม่อยู่
ยิ่งได้ฟังที่พี่ชายหน้าหวานพูดต่อด้วยแล้ว
“ส่วนเรื่องของพวกมึงหลังจากนี้...........ก็เอาไว้มึง(มองไปทางน้อง)หายดีเมื่อไหร่
กูค่อยคิดอีกทีว่าจะเอาไง......ขอดูพฤติกรรมก่อนก็แล้วกัน.. บอกไว้ก่อนนะว่าถ้ากูไม่ถูกใจ...กูก็ไม่ให้ผ่าน!”
ถึงตอนนี้เอสหลุดขำออกมาแล้วรีบเอามือปิดปาก(หึ55ดูเขาทำ ยังจะมาวางมาดขู่อีกนะ)
น้ำชะงักเมื่อเห็นคนหน้าหล่อแอบหัวเราะเขา..
“ฮึ่ม~!ขำอะไรเอส! ไม่ต้องมาขำผมนะ///////*//ฮึ๋ย~ผม...ผมหิวแล้ว!
หิวมากด้วย!ตั้งแต่แหกตาตื่นมายังไม่ได้อะไรยัดลงท้องเลยซักอย่างเดียว
พาผมไปหาอะไรกินเร็วเข้าซี่~!”
ดาราหนุ่มอมยิ้มเอ็นดูท่าทางที่เก้อเขินจนต้องชวนเขาหาเรื่องออกไปข้างนอกเพื่อกลบเกลื่อน
คนน่ารักของเขาตั้งใจจะเปิดโอกาสให้น้องได้อยู่กับคนรักตามลำพังบ้างมากกว่า....น่ารักจริงๆ..น้ำ//////
เอสเดินมาจูงมือน้ำแล้วยิ้มให้ ขณะที่นิกกี้กับแบงค์ยังมองหน้ากันไปมาอย่างเอ๋อ เหวอไม่หาย...
ที่พี่น้ำทำอย่างนี้มันก็เท่ากับว่า..
ยอมให้พวกเขาคบกันได้แล้วหรือ!!///////
ทั้งสองหนุ่มค่อยๆยิ้มกว้างให้กันอย่างสุดแสนจะดีใจ ไม่อยากจะเชื่อ
ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้พี่ชายของเขาเปลี่ยนใจแต่ก็ขอบคุณที่สุด!
“พี่น้ำครับ!”
แบงค์ร้องเรียกก่อนที่น้ำและเอสจะเดินพ้นประตูห้องออกไป
คนน่ารักชะงักหันมามองตามเสียงเรียกเห็นหนุ่มน้อยยกมือไหว้เขาทั้งน้ำตาที่ไหลหยดลงบนแก้ม..
“ขอบคุณครับพี่ ผมจะดูแลพี่นิกให้ดีที่สุดเลย”
น้ำ.................มองนิ่งๆ...ถอนใจนิดๆแล้วยกมือมาจับหัวแบงค์เบาๆก่อนจะ
แกล้งผลักหัวหนุ่มน้อยให้เอียงซ้ายเอียงขวาไปมาพลางพูด
“ถ้ามึงหนีน้องกูอีก.....น่าดู!//////*//”
แบงค์กลับเงยหน้ามายิ้มรับทั้งน้ำตา เขาไม่นึกกลัวคำขู่ของน้ำข้อนี้เลยสักนิดเดียว
และก่อนที่คนหน้าหล่อจะพาคนน่ารักของเขาออกจากห้องไปอีกก็ยังได้ยินเสียงแผ่วๆ
ของเจ้านิกกี้ที่นอนน้ำตาคลอพูด “ ผมรักพี่...รักที่สุดในโลกเลย..”
น้ำเม้มปากหันมามองหน้าน้อง....เจ้านิกไม่รู้จะยิ้มหรือจะเบะดี...หน้ามันตลกชะมัด..
“พวกมึงไม่ต้องมาซึ้งกะกู...กู...ยังไม่ได้อนุญาตนะเว้ย... ถ้า....พวกมึงไม่ก่อปัญหาไรก็...
ก็..............จะลองคิดดูแล้วกัน...”
พูดตัดบทก่อนส่งยิ้มให้น้องแล้วรีบลากเอสออกจากห้องโดยเร็ว...
(กูเขินเฟ้ย!//////ไอ้พวกบ้า)
.................................หนุ่มน้อยยิ้มมองตาม...เขาหันกลับไปมองหน้าคนรักรุ่นพี่...
ทั้งคู่ยิ้มให้กันส่งสายตาที่สื่อความหมายว่าเป็นห่วงซึ่งกันและกันมากมายเกินจะเอ่ย
“เจ็บมากมั้ยครับพี่นิก” แบงค์ถามขณะที่ลงนั่งเก้าอี้ข้างเตียงอย่างโล่งใจ
“...แบงค์ไม่รักพี่เจ็บกว่าเยอะ”
“///////หืมมม!ยังมีอารมณ์เล่นอีกนะพี่นิก...เดี้ยงขนาดเนี้ย..เฮ้อ”
คนตัวเล็กใช้มือลูบแก้มรุ่นพี่หน้าตี๋ของเขาเบาๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้หน้าของอีกฝ่าย
“แบงค์รักพี่นิกครับ...แบงค์ตัดสินใจแล้วในเมื่อพี่น้ำให้โอกาสแบงค์อย่างนี้แบงค์จะคว้ามันไว้..
แบงค์จะทำให้พี่น้ำยอมรับเรื่องของเราดีมั้ยครับพี่นิก (ยิ้ม)”
นิกกี้อมยิ้มมองคนรักขี้อ้อนของเขา “ไม่มีใครจะเกลียดแบงค์ลงหรอก ถ้าพี่น้ำเขาได้รู้จักแบงค์
เหมือนอย่างที่พี่รู้....เขาต้องรักแบงค์แน่”
หนุ่มตี๋พูดให้กำลังใจคนรักเต็มเปี่ยมก่อนจะเอียงหน้ารอรับจุ๊บเบาๆที่แก้มซ้าย....
...........................................
...........................
***ถ้าอ่านกันไปเรื่อยๆๆๆ ก็จะค่อยๆรู้ความคิดของแต่ละคนว่าเขาคิดอะไรกันอยู่เองแหละจ้า
ทุกอย่างมีคำตอบรวมทั้งการใส่ฉากทุกฉากเข้ามาด้วยนะจ้ะ^^ มันมีความหมายเสมอ...
ข้าขอขอบคุณในน้ำใจของมิตรทุกท่านเหลือหลายอะไรที่ไม่เข้าใจอ่านๆไปพวกท่านก็จะรู้เอ๊ง!55555
แต่ถ้างงจริงๆถามเค้ามาก็ได้นะ ยกเว้นเรื่องจะเป็นไงต่อ555 ดีใจและขอบคุณมากนะคะที่อ่านเรื่องนี้
วิแต่งเรื่องนี้ตามใจตัวเองอ่ะค่ะ5555...บางทีเรื่องเลยอาจดูบ้าๆบอๆเหมือนคนแต่ง555
จะหัวเราะทำไมนัก...ถามตัวเอง?
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 561139 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก