ตอนที่14 ฮักกันนะ...
เอสเหวอได้แต่กระพริบตาปริบๆไม่เข้าใจการกระทำของคนน่ารัก
นี่มันอะไรกัน น้ำเข้าห้องน้ำไปอีกทำไม?.......
“เฮ้ย..? น้ำคุณเป็นอะไร เข้าไปทำไม รึคุณ..ปวดท้องเหรอ?..ท้องเสียรึว่า..”
“ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อผ้าห๊า!”
เสียงหวานที่ตะโกนถามเขามาจากอีกฟากของประตู ทำให้คนหน้าหล่อต้องขมวดคิ้ว
ก้มลงดูตัวเองที่อยู่ในชุดคลุม....แล้วเงยหน้าขึ้นมาอมยิ้มเจ้าเล่ห์...
ก่อนจะตะโกนบอกอีกคนที่ยืนหน้าแดง เม้มปากบางอย่างอายๆหลังประตู
“ก็ผมก็เข้ามาใส่ในห้องนี่ไง คุณเป็นอะไร.. กลัวเหรอ? (คิก)”
น้ำฮึดฮัดขึ้นมาทันทีตะโกนตอบ “กลัวอะไร! ใครกลัว!”
“อ้าวก็ไม่รู้สิ ก็นึกว่ากลัวผม เลยไม่กล้าออกมาจากห้องน้ำ”
“ไม่ได้กลัว! ทำไมผมต้องกลัวคุณด้วย!”
“งั้นคุณก็ออกมาสิ!”
“............” ทำปากดีไป แต่ความจริงก็กลัวโดนปล้ำนั่นแหละ||||||||||||||
คนน่ารักพ่นลมหายใจออกจมูกอย่างแรงแล้วหน้าบึ้งจ้องประตูตาขวาง
ก่อนจะตะคอกใส่ให้คนที่ยืนอยู่หลังบานประตูนั้นได้ยินชัดๆ
“จะขี้!”
“ฮะฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่า!!” เอสหัวเราะก๊ากทันทีที่ ได้ฟังข้ออ้างของน้ำ
แล้วครึ่งชม.ก็ผ่านไป.........
หนุ่มน่ารักยังนั่งจ๋องแกว่งขาไปมาอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าในห้องน้ำ
อ้าปากหาวหวอดๆ ตาหวานๆก็ปรือเสียจนจะปิดกันอยู่แล้ว
“ก๊อกๆๆ ..น้ำ.ออกมาเถอะ”
คนโดนเรียกสะดุ้งมองประตูที่ถูกเคาะ...||||||||||||(ไอ้ห่าเอ๊ยนึกว่าหลับไปแล้ว
นี่ยังไม่นอนอีกเรอะ! กูก็กะจะแอบออกไปนอนห้องรับแขกซะหน่อย)
คนข้างในยังเงียบ........ ดาราหนุ่มเริ่มหาวบ้าง เขาเองก็ง่วงนอนจะแย่แล้ว...
นี่เขาหลับคาส้วมไปแล้วรึไงนะ...เฮ้อ~
“น้ำ! คุณออกมาข้างนอกเหอะนะ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก..”
เสียงเอสพูดอ้อนวอนทรุดตัวลงนั่งขัดสมาธิหน้าประตู คนที่เงี่ยหูฟังเขาอยู่ข้างใน
รีบส่งเสียงหวานสวนตอบขึ้นมาทันที
“ผมไม่ได้กลัวคุณนะ!///// ชั่งผมสิ จะนอนไหนก็เรื่องของผม!”
“โธ่ ~ ก็คุณยังอยู่ในนั้น แล้วผมจะนอนหลับได้ยังไง..”
“........... ทำไม..”
“ก็ผมเป็นห่วงคุณ”
ตาหวานหลุบต่ำก้มดูมือตัวเองที่กำขอบขากางเกงไว้แน่น...รู้สึก.. แปลกๆ
........ หันไปมองหน้าตัวเองในกระจกด้านหลัง แก้มก็แดงระเรื่อขึ้นมา...
คิ้วสวยขมวด น้ำเม้มริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อน่ารักเข้าหากัน
อะไรกันเล่านี่เขา... จะสนใจทำไม เจ้าคนข้างนอกจะเป็นยังไงก็ช่างสิ...
/////เฮ้อ~.... “ฮะฮ้าววววว~~~” ......อืม ง่วง แล้วจะเอายังไงดีน้า..
เอสยังเอียงหูรอฟังคนที่อยู่อีกฟากของประตูตอบกลับมา แล้วเขาก็ยิ้มร่า
เมื่อได้ยินเสียงหวานตะโกนถามในที่สุด
“คุณใส่เสื้อผ้ารึยัง!?”
คนหน้าหล่อรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้ก่อนจะเผลอส่งเสียงหัวเราะออกมา
แล้วเมื่อได้รับการยืนยันแน่นอนว่าเขาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว น้ำจึงยอม
เปิดประตูออกมาอย่างระแวดระวัง... แต่พอได้มาเผชิญหน้ากันจังๆอีกครั้ง
คนน่ารักก็แทบอยากจะวิ่งหนีกลับเข้าไป นอนในห้องน้ำเสียให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
ถ้าไม่ติดที่เอสแถเข้ามายืนขวางประตูไว้
“ทำไมถึงไม่ใส่เสื้อเนี่ย!/////ไอ้บ้า!”
ดาราหนุ่มในสภาพสวมกางเกงนอนสีฟ้าขายาวตัวเดียวยืนยิ้มแผล่ให้
“มายืนโชว์ซิกแพคหาอะไร ไปใส่เสื้อซะไอ้โรคจิต บ้ารึเปล่าเปิดแอร์หนาวขนาดนี้
นี่ชาติที่แล้วเกิดเป็นแมวน้ำรึไง ประสาท!”
บ่นกระปอดกระแปดใส่เอสไป ก็เดินดุ่มๆหน้ามุ่ยไปหยิบหมอนกับผ้าห่มจากเตียงกว้าง
เจ้าของเตียงเห็นว่าคนน่ารักจะหอบผ้าหอบหมอน เดินออกจากห้องก็รีบถลามาขวางประตูไว้อีก
“คุณจะไปไหนน้ำ!?”
“เอ๊ะ! ผมก็จะไปนอนน่ะสิถามได้!”
“ที่ไหน?”
“ก็........... ที่... โซฟาข้างนอกไง”
“ใครอนุญาตให้คุณนอนที่นั่น”
น้ำเงียบ................................... เอสก็เงียบ...................................
หนุ่มน่ารักใจเต้นไม่เป็นส่ำ ก่อนจะรีบพูดรีบชิงเดินหนีเจ้าของห้องหน้าหล่อที่จ้องตาเขาอยู่ได้
“งะงั้นก็นอนที่พื้นหน้าทีวีก็ได้ ไอ้ขี้หวง!”
แต่เขาก็ไม่อาจออกจากห้องนอนได้ เพราะถูกสวมกอดจากด้านหลังเสียก่อน
“ทำไมอาบน้ำเสร็จตั้งนานแล้ว.. ตัวยังหอมอยู่เลย//////”
เสียงนุ่มกระซิบอยู่ข้างหู น้ำตกใจได้แต่อ้าปากเหวอ ปล่อยผ้าห่มกับหมอนหล่นลงพื้น
ตัวแข็งค้าง.... เอสยิ่งกอดกระชับ รวบเอวบางของร่างหอมกรุ่นในอ้อมแขนเข้ามาหาตัวให้แนบแน่น
แล้วก้มลงเอาหน้าซุกไปตรงซอกคอคนน่ารักที่สะดุ้งโหยงขึ้นมา ก่อนจะพูดหายใจรดต้นคอขาวๆนั่น
“นอนด้วยกันซี่.... เตียงผมกว้างหยั่งกับลานจอดเครื่องบิน คุณจะไปนอน
ข้างนอกทำไมครับ หื้ม..(อมยิ้ม)”
“อึ๋ย!ปล่ะปล่อยน้า~!////ไม่เอาหรอกให้นอนกับคนโรคจิตอย่างคุณอ่ะ
เฮ้ย!ยะอย่ามาไซร์ได้ม๊ายยยย//////*//ผะผมจะไปนอนข้างนอก~!.”
น้ำไล่ตีแขนตีมือที่หยุบหยับเหมือนหนวดปลาหมึกรัดเขาเอาไว้ แต่คนหล่อก็ไม่ยอมปล่อย
รวบจับมือเขากดไว้แล้วกอดให้แน่นขึ้นอีกจนอึดอัดไปหมด
ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเหนื่อย เอสยิ้มอย่างดีใจที่เห็นน้ำกลับมาด่าเขาได้แล้ว แบบนี้ค่อยน่าแกล้งหน่อย
“ทำไมเล่า ไม่เห็นเป็นไรเลย... ผัวเมียกัน ก็ต้องนอนเตียงเดียวกัน
มันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอครับ?..หึ”
พอพูดถึงความสัมพันธ์แบบผัวเมียขึ้นมาอ้างเท่านั้น น้ำก็หน้าร้อนผ่าว
เขาได้แต่ก้มหน้างุดด้วยความอาย ตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อนึกไปถึงเรื่องที่
เพิ่งเกิดขึ้นที่บ้านของเขาเมื่อไม่กี่ชม.มานี้...
ดาราหนุ่มชะงักมองคนในอ้อมกอด.....
เหมือนลูกแมวตัวเล็กๆ.....น่ารักชะมัดเลย//////
“น้ำครับ/////นอนเตียงเดียวกันเถอะนะ ผมไม่กัดหรอกรับรอง”
“.......... จะนอนข้างนอก..” (ไม่กัดกูแต่มึงจะกินกูอ่ะดิ////////)
“เฮ้อ~ น่านะ น้ำนอนที่เตียงเถอะ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก”
“................ไม่เอา............. จะนอนข้างนอก” เสียงหวานยังตอบอุบอิบไม่เอาด้วย
“..น้ำ..”
“...ไม่..”
“น้ำ!”
“..............ไม่เอาโว้ย (เสียงเบา)”
“.............อ่ะ! เอ้าเอาสิ! ไปเลย! อยากไปนอนไหนก็ไปเลย
แล้วเดี๋ยวผมจะไปอุ้มคุณกลับมาขึ้นเตียงเอง!”
คนหน้าหล่อปล่อยน้ำออกจากอ้อมแขน ผละมายืนท้าวเอวพูดหน้าบึ้งใส่อย่างเริ่มมีน้ำโห
“ถ้าคุณกล้า ก็ไปเลย ออกไปสิ เอ้าลองดู!”
คนน่ารักรีบเก็บหมอนเก็บผ้าห่มขึ้นมากอดไว้ ถอยร่นไปยืนตั้งหลักจนหลังติดตู้เสื้อผ้า
มองหน้านิ่งๆที่ดูเอาจริงของดาราหนุ่ม
“แต่ถ้าผมต้องไปตามอุ้มคุณกลับมา คราวนี้ผมจะไม่ปล่อยให้คุณนอนแน่!”
น้ำสะดุ้ง “อึก! เฮ้ยจะทำอะไร!?” เผลอร้องถามอย่างตกใจแล้วก็นึกอยาก
ตบปากตัวเองที่ถามออกไปแบบนั้น ..คำตอบไม่มีให้ แต่คนหน้าหล่อแสยะยิ้ม
ขึ้นมุมปาก.. ก่อนส่งสายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวไล่มองเนื้อตัวเขาไปทั่ว
ซึ่งในสายตาเขามันหื่นกามมาก... (ว้ากกกกกกกก!!!!)
ขณะที่อีกฝ่ายทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เอสก็ยังคงอมยิ้มทำหน้ากรุ่มกริ่ม
เดินเข้าหาคนน่ารักที่เอาแต่กระเถิบเท้าหนีเขาไปเรื่อยจนชิดขอบเตียงด้วยใจระทึก
จนมุมเข้าน้ำก็ตัดสินใจกระโดดขึ้นไปบนเตียงกว้างสีขาวนั่นซะ
รีบกางผ้าห่มเอามาห่อตัวเองไว้เสียจนกลมบ็อก แล้วลงนั่งซุกหน้าลงบนเตียงนุ่ม
ร้องโวยวายว่าเจ้าคนที่ไล่ต้อนเขาอย่างแค้นใจ
“ฮือ~!!~~ไอ้บ้า! จำไว้เลยนะ!คอยดู ซักวัน กูจะแก้แค้นมึ้งงงงงง!//////*//”
ทำเอาเอสอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปทางอื่น แอบหัวเราะสภาพหนอนดักแด้ของน้ำจนท้องแข็ง
ก่อนจะพยายามกลั้นหัวเราะแล้วเดินไปปิดไฟ
เมื่อไฟดับลง...............
ดวงตาคู่สวยก็เบิกโพลงท่ามกลางความมืด....
รู้สึกถึงพื้นเตียงข้างๆตัวกำลังยวบลง..
เอสใกล้เข้ามาแล้ว น้ำเม้มปากแน่น หัวใจเขาเต้นระทึกเสียยิ่งกว่าเดิมจนเหมือน
มันจะกระเด็นออกนอกอก เมื่อสายตาเริ่มชินกับความมืด
เขาก็หันไปเห็นมือที่กำลังเอื้อมมาใกล้ตัว และยิ่งต้องผวาตกใจเมื่อมือนั้น
เข้ามาคว้าดึงผ้าห่มออกจากตัวเขา! แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้โดนเอาไปง่ายๆ
น้ำยื้อยุดผ้าห่อตัวเองไว้แล้วร้องโวยวายขึ้น
“เหวอ!~~|||||||||ยะอย่านะเฟ้ย~!อย่านะ อย่าๆๆๆ อะอุ๊บ!”
เสียงคนแหกปากโวยโดนสกัดด้วยมือข้างเดิมที่พยายามจะดึงผ้าห่มเขาออก....
เอสใช้มืออุดปากน้ำเอาไว้ ก่อนจะทำตาดุขู่ใส่นิดๆ
“ชู่ว์!!ๆๆ เฮ่นี่คุณจะโวยวายไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย เลิกเสียงดังซะทีได้มั้ย
ผมง่วงจะแย่อยู่แล้ว แบ่งผ้ามาให้ผมห่มบ้างสิ!”
……………… น้ำชะงักไป นั่งนิ่ง
เอสจึงค่อยๆคลายมือที่ปิดปากเขาออกแล้วล้มตัวลงนอนห่มผ้า....
(อ้าวววว!....//////*// โธ่จะเอาผ้าห่มก็ไม่บอก.. กูก็นึกว่าจะถูกข่มขืนซะแล้ว~)
“ฮ้าวววววว~อืม....” คนน่ารักยกมือปิดปากหาวจนน้ำตาไหล พอโล่งอกก็ง่วงต่อขึ้นมาทันที
เขาล้มตัวลงนอนให้ห่างจากเอสจนแทบจะตกเตียง
ขณะที่เอสเองแอบหรี่ตาขึ้นมองคนที่นอนร่วมเตียงแต่ดันนอนเสียห่างกันลิบ
แล้วชายหนุ่มก็อาศัยความไวเข้าว่า เขยิบเข้าไปดึงตัวคนที่นอนหันหลังให้
เข้ามากอดไว้กับอกเสียแน่น จนคนโดนจู่โจมตกใจลืมตาพรึบ รู้สึกตัวก็ต้อง
มาเสียทีโดนกอดจากข้างหลังอีกจนได้
“คุณ!//////*// มากอดทำไม! ผมจะนอน!”
“อื้อ~คุณก็นอนไปสิ ก็ผมหนาวนี่”
“แล้วบ้าถอดเสื้อนอนทำด๋อยอะไรห๊ะ!”
ดาราหนุ่มอมยิ้มขำคิกคัก ก้มหน้าซุกกับต้นคอขาวหอมสะอาดของหนุ่มน่ารักที่
ได้แต่นอนใจเต้นตึกตัก..(จะรอดมั้ยคืนนี้กู||||||||||)
“หึ..ก็คุณอยากให้ผมกอดไม่ใช่เหรอ” เอสพูดกระซิบข้างหู
“บ้า!” น้ำหน้าแดงก่ำพยายามดิ้นหนีเอส แต่ก็ถูกล็อคตัวเอาไว้
“แนะ!คุณเป็นคนบอกให้ผมกอดคุณเองนะน้ำ (ยิ้ม)”
“ผมไปบอกคุณตอนไหน!?” ด้วยความงุนงงสงสัยจึงเอียงหน้าหันไปถามเสียงสูง
แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อถูกคนที่นอนซ้อนอยู่ด้านหลังฝังจมูกลงบนแก้มเพื่อขโมยหอมเสียฟอดใหญ่
เล่นเอาต้องรีบหันหน้ากลับมาแทบไม่ทัน ก้มหน้างุดหนีจมูกโด่งที่ซุกซนของคนหน้าหล่อเป็นพัลวัน
“คุณ!//////*// หยุดน้า~~!” น้ำยังดิ้นแต่คราวนี้เอสใช้ทั้งแขนทั้งขายกขึ้นมารุม
กอดเกี่ยวตัวน้ำให้มาซุกอยู่ในอ้อมกอดของเขาทั้งตัวอย่างแน่นหนา
“ก็ที่เสื้อคุณ... บอกให้กอด หึ..///// ผมก็กอดให้อยู่นี่ไงครับ”
คนน่ารักชะงักนิ่งไป แล้วค่อยขมวดคิ้วสวยก้มลงมองเสื้อที่ตัวเองใส่ทั้งที่
โดนกอดอยู่ในท่านอนตะแคงแนบแน่น.... ก็ใช่ บนเสื้อของเขามันเขียนว่า
ให้กอดจริงๆด้วย... ฮัก ... ภาษาอังกฤษว่าฮัก ภาษาไทยก็ว่า กอด...
“เอ๊ะคุณอย่ามามั่วนะ!อ้างอะไรมาฉวยโอกาสแบบนี้ คำนี้มันหมายถึงรัก
ไม่ได้บอกให้กอดเว้ย~!” ก็คำบนเสื้อของเขามันมาจากภาษาเหนือที่แปลว่า
รักต่างหากเล่า คนน่ารักนึกหมั่นไส้คนหน้าหล่อที่มามั่วนิ่ม หยิกหลังมือ
เจ้าคนที่นอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงเขาไม่ยอมปล่อยเข้าให้ จนอีกฝ่ายสะดุ้ง
แอบร้องโอยเบาๆแต่ก็ยังมือกาวแกะไม่ออกอยู่ดี
“อ๋อเหรอ....มันแปลว่ารัก ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าคุณกำลังบอกให้ผม
รักคุณเหรอน้ำ..//////”
“!...... เฮ้ยไม่ใช่ไอ้บ้า///////*// รักเริกอะไรมันแปลว่ากอดแหละถูกแล้ว!!”
เสียงหวานรีบพูดแก้ เพราะกลัวว่าเถียงไปจะโดนทำมากกว่ากอดซะเปล่าๆ
เอสเอาแต่หัวเราะชอบใจ จนน้ำรู้สึกร้อนหน้า
“ฮึ่ย~คุณมันบ้า! ปล่อย~~ซี่!! ผมอึดอัดนะแบบนี้ผมก็นอนไม่ได้น่ะสิ!”
ดิ้นๆๆ ดิ้นไปดิ้นมาหนุ่มน่ารักก็ชักจะเหนื่อย วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
เหนื่อยทั้งกาย ....เหนื่อยทั้งใจ... ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย
เปลือกตาสวยเริ่มปรือลง.... รู้สึกถึงสัมผัสที่แสนสบายของเตียงนอน
นุ่มๆ.......ผ้าห่มผืนหนาอบอุ่น....... แต่เอาไปเอามาชักไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่า
ไอ้ที่มันทำให้เขาอุ่นคือ....ผ้า หรือ อ้อมกอดกันแน่..........
(เฮ้อ//////..........เหนื่อยแล้วนะ....ไอ้บ้านี่ก็กอด............กู......อยู่ได้..........)
แล้วเปลือกตาคู่สวยหวานนั้นก็ปิดสนิท น้ำเคลิ้มหลับไปในอ้อมกอดของเอส..
“อ้าว....... เฮ้ย... หลับแล้วเหรอน้ำ....? น้ำครับ..”
(ก็ไหนว่านอนไม่ได้ไง เห็นพูดอยู่ฉอดๆ ดันหลับไปซะงั้นอ่ะ5555 คนอะไร
จะน่ารักไปถึงไหนกันคร๊าบบบ///////หึ)
ได้ทีคนหน้าหล่อจึงชะโงกหน้าไปจุ๊บแก้ม จุ๊บปาก หอมหน้าผาก แล้วเลยลงมา
หอมแก้มนุ่มๆนั้นอีกที ก่อนพลิกตัวน้ำให้หันมานอนหงายดีๆแล้วเอาแขนท้าวหัว
นอนตะแคงมองดูหน้าคนหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่อง นึกอมยิ้มเอ็นดูหน้าตอนหลับที่น่ารัก...
ดาราหนุ่มค่อยๆสอดแขนเข้าไปกอดกระชับตัวร่างบางไว้ให้แนบกับอกอุ่น
ก่อนจะพึมพำเบาๆข้างหูคนที่นอนฝันหวานไปล่วงหน้าเขา
น้ำรู้สึกตัวขึ้นมานิดๆเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น ได้ยินเสียงกระซิบที่อ่อนโยนก่อนจะหลับลึกไป
“อย่าห่วงไปเลยครับน้ำ เรื่องทุกอย่างมันมีทางออก เดี๋ยวเรื่องร้ายๆก็จะผ่านพ้นไปครับคนดี
ฝันถึงผมด้วยนะน้ำ ขอให้ผมได้อยู่ข้างคุณเถอะแม้แต่ในฝัน.”
……………………..
…………….
…
เช้ามืดวันต่อมา
“ฮ้าวววว!!”
ดาราหนุ่มอ้าปากหาวเสียกว้าง ยืนคอยรถพี่โอบมารับอยู่หน้าคอนโดหรู
เป็นเพราะพักผ่อนน้อย เขาเกรงว่าจะขับรถไม่ไหว จึงโทรบอกผู้จัดการส่วนตัว
ให้มารับไปทำงาน แต่ถึงเอสจะโทรมแค่ไหน แต่คนหล่อแค่ใส่แว่นกันแดดสีชา
ปิดขอบตาคล้ำๆก็เอาอยู่แล้ว ขณะที่ยืนเท่แบบง่วงๆชะเง้อคอคอยรถ
คุณผู้ช่วยคนเก่ง(เก่งมากเรื่องช่วยให้ยุ่งขึ้น...)ก็เดินหน้าหวานถือกระเป๋า
สัมภาระใบโตเต็มสองไม้สองมือ ตามออกมายืนง่วงหาวอ้าปากกว้างไม่แพ้กัน
“ฮ้าววว! ~ ง่วงมากมั้ยน้ำ... เดี๋ยวเรานอนไปในรถต่อก็ได้ กว่าจะถึงคงอีกนาน...”
น้ำไม่ตอบแค่ปรายหางตามองทางคนพูดนิดๆ... แล้วก็ทำเมินมองไปทางอื่น
(ง่วงว้อย~!|||||||||| ถามมาได้แม่งปลุกกูตั้งกะตี5.... โอ๊ยเมื่อยตัวไอ้พวกกระเป๋าบ้า
นี่ก็หนักชะมัด ไม่รู้มันจะขนห่าไรไปนักหนาวะ! ทำอย่างกะจะไปค้างที่ไหน
ขนๆของใส่มาสุดท้ายกูก็เป็นคนถือ เออก็กูมันขี้ข้ามึงนิไอ้ดาราบ้ามันหนักนะเฟ้ย!!)
“เอ้าน้ำ...ใส่นี่นะ”
แว่นดำอันโตอีกแล้ว... เป็นแว่นอันเดิมที่เอสเคยบังคับให้น้ำใส่ไปงาน คนหล่อกางขาแว่นออก
สวมให้คนน่ารักที่ยืนจะล้มมิล้มแหล่ สะโหลสะเหลกับความง่วง
หลายเรื่องอยากจะถาม... แต่ก็ไม่อยากพูดด้วย หนุ่มน่ารักจึงเอาแต่เงียบเมื่อถูกใส่
แว่นดำกันแดดอันโตให้เสร็จ ก็ทำเสมองเมินไปทางอื่นอีก
ดาราหนุ่มสังเกตปฏิกิริยาของผู้ช่วยหน้าหวานที่เอาแต่ทำหน้านิ่งๆ ไม่พูดไม่จากับเขาสักคำ
ตั้งแต่ตื่นลืมตามา ท่าทางคนน่ารักของเขาจะยังโกรธยังงอนเรื่องเมื่อวานไม่หาย...
(อืม...จะง้อยังไงดีหว่า) เอสคิดไปก็คอยแอบชำเลืองมองน้ำ
แต่ไม่ใช่แค่คนหน้าหล่อที่ลอบมองคนข้างๆ... น้ำเองเองก็แอบชำเลืองมองเอส
ผ่านแว่นกันแดดสีดำเป็นระยะ... เขาไม่กล้ามองหน้าดาราหนุ่มตรงๆ
ทั้งเรื่องที่ถูกทำจนเสร็จด้วยปาก! ทั้งเรื่องที่ถูกกอดเป็นหมอนข้างทั้งคืน!
แล้วยังถูกปลุกขึ้นมาเจอสภาพตัวเองเป็นฝ่ายไปนอนกอดเขาไว้เสียแน่นอีก!
/////*//น่าอับอายขายหน้า ไม่รู้ต้องถูกผู้ชายด้วยกันทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่
หมู่นี้ดูเหมือนการ์ดเขาจะอ่อนลงเสียแล้ว.. หรือเป็นเฉพาะกับไอ้ดาราโรคจิตนี่คนเดียวนะ
... เฮ้อ~//////………. นึกด่าเอสอยู่ในใจไม่หายกับเรื่องเมื่อวาน
แต่แล้วก็ทำให้เขาอดนึกถึงเจ้าน้องชายตาตี่ไม่ได้...
น้ำหน้าสลดลง เขาเหม่อลอยมองไปข้างหน้าจนดาราหนุ่มสังเกตเห็น
“คุณรู้รึยัง ว่าเราจะไปไหนกัน” เอสพยายามชวนคุย
“....................” (ก็ถ่ายโฆษณาไง จะไปไหนก็ไป กูไม่เห็นจะอยากรู้เลย!)
น้ำไม่ตอบได้แต่พูดในใจ แล้วทำเป็นไม่สนใจคนที่ยิ้มเก้อให้เขา
“อืม.... ไม่ตอบ.... นี่....เราต้องไปต่างจังหวัดกันนะน้ำ ผมว่าคุณน่าจะชอบ”
“....................” (ต่างจังหวัด!ไม่เห็นบอกกันก่อนเลย มิน่าล่ะของเยอะขนาดนี้
ต้องค้างด้วยรึเปล่าวะเนี่ย..เชอะทำไมกูต้องชอบด้วย)
น้ำยังทำนิ่งๆ แต่ก็แอบโวยในใจ
“ผมเตรียมของไว้หมดแล้วทั้งของผมแล้วก็ของคุณ น้ำ..”
“.................” (เฮอะ! ถือวิสาสะชะมัด!ชอบมายุ่งกะของชาวบ้านจริงนะ)
“ถ้ามีเวลาว่างตอนอยู่ที่นั่น ไว้ผมจะพาคุณเที่ยวให้ทั่วเลยนะ(ยิ้ม)”
เอสเขยิบตัวมายืนใกล้ๆ น้ำชักสงสัยจะไปที่ไหนกันแต่เขาก็ยังไม่ยอมพูดอะไร
เขยิบไปให้ห่างเอส เอสก็เขยิบตามอีกแถมยังก้มหน้าไปกระซิบใกล้ๆหูคนน่ารัก
“เราจะไปไร่สตรอเบอร์รี่ที่เชียงใหม่กัน ค้างสองคืน”
“เชียงใหม่! ไร่สตรอเบอร์รี่เหรอ! ค้างด้วย!”
ลืมตัวหันไปร้องทวนถามซ้ำเอากับคนหน้าหล่อจนอีกฝ่ายอมยิ้ม
นึกขึ้นได้หนุ่มน่ารักก็รีบหุบปากสะบัดหน้ากลับมาเม้มปากแน่น
แต่ในใจก็ตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว ว้าว....ไร่สตรอเบอร์รี่งั้นเหรอ...//////
ดาราหนุ่มยืนกอดอกยิ้มกริ่ม ที่แท้น้ำก็ฟังเขาอยู่...
“นี่..นี่..(คิก)” คนหล่อยิ้มหวานลองเอานิ้วชี้จิ้มๆที่หัวไหล่คนน่ารัก
พยายามตื้อสะกิดเรียกแกล้งยั่วให้อีกฝ่ายฟึดฟัดเล่น
“ฮึ่ย!~จะเรียกทำไม!?” น้ำรำคาญหันมาตะคอกกดเสียงไม่ดังนัก
“แนะ! ยอมพูดด้วยแล้วเหรอครับ?..”
อีกฝ่ายแจะปากไม่พอใจแล้วสะบัดหน้าหนีเขาเหมือนเดิม จนเอสแอบขำชอบใจ
(55แหม....ทำเป็นไม่สนใจนะ... พาไปเปลี่ยนบรรยากาศดูซิ จะทนใจแข็งได้นานแค่ไหน555)
ปี๊นๆ!
เสียงจากแตรรถคันงามสีดำ ขับมาเทียบจอดตรงหน้าทั้งสองคน
กระจกด้านคนขับเลื่อนลง... ดาราหน้าใสโผล่หน้ามาร้องเรียก
“พี่เอสครับ! ผมมารับครับพี่ขึ้นรถเลย!” กรส่งยิ้มสดใสมาให้คนทั้งคู่
คนหน้าหล่อกับคนน่ารักหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ....
พวกเขากำลังรอพี่โอบมารับแล้วนี่กรโผล่มาได้ยังไง?....
“ไหนๆผมก็ต้องไปถ่ายโฆษณาชุดเดียวกับพี่เอสอยู่แล้ว เราก็ไปด้วยกันเลยดีกว่าครับ
เห็นพี่โอบแกมีธุระยุ่งๆผมเลยอาสามารับพี่เอสกับผู้ช่วยพี่ให้เอง เห็นว่าพี่ขับรถไม่ไหว
ไม่ต้องเกรงใจผมนะ นอนให้สบายใจไปตลอดทางเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวถึงที่แล้วผมเรียกพวกพี่เอง”
กรอธิบายอย่างเป็นกันเองทันทีที่ดารารุ่นพี่กับผู้ช่วยของเขาเข้ามานั่งในรถ
“อืม...ขอบใจนะ” พูดเพียงแค่นั้นแล้วเจ้าหน้าหล่อก็ตั้งหน้าตั้งตานอนจริงๆ
ทิ้งให้กรตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไป....
เอสนั่งเอนเบาะหลับอยู่ข้างคนขับ ส่วนน้ำก็นอนเหยียดยาวอยู่เบาะหลังใช้กระเป๋าหนุนหัว
หลับทั้งๆที่ยังใส่แว่นอันโต เขาคิดว่ามันก็ช่วยบังแสงดีเหมือนกัน
รถขับเคลื่อนแล่นไปเรื่อย กรขับรถให้นุ่มเข้าไว้เพราะอยากให้คนที่ร่วมทางมากับเขาได้พักผ่อน
ผ่านไปได้สักพัก ดาราหน้าใสมองผ่านกระจกมองหลัง เห็นพี่ผู้ช่วยแว่นดำของพี่เอสขยับตัวยุกยิก
แล้วก็ลุกขึ้นมาอ้าปากหาวเสียกว้างอย่างกับจะกินหัวเขาเข้าไปได้..
น้ำถอดแว่นออกขยี้ตางัวเงีย ปรือตาควานหาขวดน้ำดื่มที่เอสพกมาด้วย
พอจับขวดน้ำได้ก็เปิดฝายกขึ้นดื่ม เสร็จแล้วก็เอาแว่นมาสวมก่อนล้มตัวลงไปนอนต่อ....
.......... ดาราหน้าใสยิ้มมุมปาก....
ตาของเด็กหนุ่มมองทางถนนข้างหน้าขับรถไปพลางคิดในใจ
(...หึหึ.....ว่าแล้ว ต้องน่ารัก!)
tsktonight...TBC.**ตอนนี้ไม่มีครึ่งเอาไปเลยเต็มๆ เพราะคิดว่าตัวอักษรไม่น่าจะเกินน้า...
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ฮับ!
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 561099 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก