<<< โซโล่ ฉายเดี่ยว >>>
<<< ซิงเกิลที่ 2 : หากันจนเจอแต่เธอกลายเป็น...ผู้ชายยยยย!!! >>>
<<< อัลบั้ม แรกพบสบตา นางฟ้าของโซโล่ >>>ตอนเย็นผมมานั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนระหว่างทางเชื่อมคณะวิศวะกะถาปัต เปล่านะ ผมไม่ได้รออะไรเลย แค่...แค่...โอเค!! ผมมาส่องสาวผมทอง! ไอ้สองตัวนั้นมันไม่ได้มาด้วยหรอกครับ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ถึงเวลารับน้องแล้วครับ ผมแค่มานั่งฆ่าเวลาเท่านั้น ช่วงนี้เป็นเวลาเลิกเรียนยอดฮิต เด็กถาปัตเดินลงมาจากอาคารกันเยอะเชียว
ผมมองไปทางนั้นไม่วางตา อืม... สาวผมทอง เมื่อไรจะมาหว่า? เปล่า!!! ผมไม่ได้ชอบอะไรกะอีแค่ผู้หญิงคนเดียวที่บังเอิญได้เจอหรอก อืม! สวยกว่านี้ ผมทองกว่านี้ผมก็เคยมาแล้ว งืมๆ...กูนั่งนานล่ะ ทำไมไม่เห็นผมทองเลยวะ! ผมมองนาฬิกาแล้วถอนหายใจ ได้เวลาที่พี่นัดล่ะครับ ผมลุกขึ้นยืนว่าจะเดินกลับคณะแต่ก็ต้องหยุดชะงักเสียก่อน
สาวผมทองงงงงง!!!!สาวผมทองวิ่งหน้าตื่นมาเลยครับ ผมทำท่ายึกๆ ยักๆ กูควรจะไปทักไหมวะ? ก็ดูเหมือนเขากำลังจะยุ่งๆ นะ สาวผมทองวิ่งมาที่โรงอาหารซึ่งใกล้กับโต๊ะหินอ่อนที่ผมนั่ง ท่าทางรีบร้อนแล้วผมก็แทบจะหัวใจวาย เฮ้!!! สาวผมทองสะดุดล้มเว้ยเฮ้ย ถะ...แถม กระโปรงสั้นๆ นั้นเปิดเห็นหมดเลย!!!!
สีขาววะ!!อ้าวเฮ้ย! ไม่ใช่ประเด็น ผมส่ายหน้าไปมาแล้วยกมือแตะจมูกของตัวเอง หวังว่ากูจะไม่เลือดกำเดาไหลหรอกใช่ไหม? โอเค! เลือดไม่ไหล ตอนนี้ผมก็ควรจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเข้าไปช่วยสินะ เนียนเลยกู เนียน!!! ผมกำลังจะเดินไปแต่สาวเจ้าเธอลุกขึ้นปัดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วกระทืบพื้นอย่างโมโห
“เหี้ยเอ๊ย!!! กูยิ่งรีบๆ อยู่”
ผมยืนค้างเบิกตากว้างอยู่กับที่ เสียงห้าวมากกกกกกกกกกกกกก!!!!! แถมท่าทางก็นักเลงโคตรๆ ณ ตรงนี้ความน่ารักเบนๆ ไปทางน่าถีบหน่อยๆ แต่ดูๆ ไปก็เซี้ยวๆ ไม่น่าเบื่อดี! ผมยิ้มตามอีกฝ่ายที่กระวีกระวาดวิ่งออกไป อืม เหมือนผมลืมอะไรไปอย่างแฮะ อะไรวะ?
“....”
“เวร สาวผมทองชื่ออะไรวะ!!!? กูลืมถามมมมม!!!!”“จู่ๆ ทำไมพาพวกกูมากินข้าวที่คณะนี้อีกแล้ววะไอ้ห่าโซโล่?”ไอ้หมูมันถามขึ้นขณะที่ผมกำลังซดน้ำซุป มึงกินก่อนค่อยถามก็ได้นะหมู
“มันมาส่องสาว ไอ้นี้มันม่อ”ไอ้เหี้ยชินมันชิงตอบก่อนผม มันยังมีน้ำหน้ามาว่าผมอีกงั้นเหรอ? ถ้ากูม่อมึงก็กระทะแล้ว!!
“หุบปากไปเลยไอ้ห่าชิน มึงนั้นแหละม่อกว่ากูอีก”
“เค้าเปล่าน่า~”
เห็นไอ้ชินทำท่าสะดิ้งใส่แล้วผมอยากจะอ้วกเอาข้าวที่กินลงไปแหมบๆ ออกมาให้หมดกระเพาะ แหวะ! ทำลายสายตากูที่สุด!! ผมหันมามองไอ้หมู เพื่อนในกลุ่มอีกคนครับแต่มันเรียนคณะทันตแพทย์ ส่วนอีกคนก็ไอ้ลูกชุบ ไอ้นี้มันเรียนคณะนิติครับ นานๆ ทีถึงจะได้มากินข้าวด้วยกัน ผมลากพวกมันทั้งสี่ตัวมานั่งจมปลักอยู่ที่โรงอาหารคณะถาปัตตามเคย
“ห่านี้มันมาตามสาววะ เป็นปีล่ะ”ไอ้วินเซอร์มันบุ้ยปากมาทางผมแล้วบอกไอ้พวกสองตัวที่ไม่รู้เรื่องอะไร ไอ้ห่าวินเซอร์ทำเสียงซะน่าเตะปลายคางชิบหาย เหอะ! ได้ข่าวว่าคุณมึงก็มาคณะนี้บ่อยเหมือนกันนั้นแหละ!! มึงก็มาตามหาบุคคลลึกลับของมึงเหมือนกันนั้นแหละ!!! เหี้ย!!! แค่กูตามนานกว่ามึงเท่านั้นเอง หึ!
“หือ? แล้วชื่ออะไรวะ?”
“กูไม่รู้โว้ย”ผมตอบไปอย่างหงุดหงิด ถ้ากูรู้แล้วกูจะมานั่งชะเง้อคอหาแบบนี้เหรอวะ!? ป่านนี้กูได้ไปไหนถึงไหนแล้วโว้ย ไม่มานั่งรอความหวังอันริบหรี่แบบนี้หรอก มานั่งเป็นปีจนขึ้นปีสองแล้วยังไม่เห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว กูแซดดดดด!!
“อ้าว ทำไมมึงไม่รู้วะ ฟาย”ไอ้ชุบมันขมวดคิ้วแปลกใจแล้วเอ่ยด่าในความโง่เขลาของผม ความผิดของกูเอง! กูมัวแต่สนใจไอ้ฟายสองตัวมันเถียงกันจนไม่ได้ไปขอเบอร์หรือถามชื่อเอาไว้ กูมัวแต่สนใจแพนดี้สีขาว! เออ~! กูมันโง่เองงงงงง!!!
“อ่อนวะ จะจีบเขาเสือกไม่รู้ชื่ออีก เหอะๆ”ไอ้ชุบส่ายหน้าไปมาแล้วมองผมอย่างดูแคลนมากมาย เออ! กูมันไม่เทพแบบมึง กูมันด๋อย กูมันเหี้ย พอใจหรือยังวะ!?
“พวกมึงก็อ่อนพอกันนั้นแหละวะ”ไอ้วินเซอร์มันบ่นพึมพำเบาๆ กับตัวเอง แต่กูได้ยินนะโว้ย! เออ พวกกูมันไม่เทพแบบมึง มึงมันเมพขิงๆ ชิ! ผมมองไอ้วินเซอร์อย่างหมั่นไส้ ไอ้คาสโนว่ามีคลาส กูมันก็แค่เบรก!
“แล้วนี่มึงมานั่งรอเจอเขาแล้วมันเจอเปล่าวะ?”ไอ้หมูถามอย่างเป็นงานเป็นการ ดูไม่หยามเหยียดกูเหมือนคนอื่นๆ มึงเนี่ยเป็นเพื่อนที่ดีจังเลยไอ้หมู ขอให้มึงมีเมียและครอบครัวที่ดี ขอให้มึงรวยๆ หล่อๆ ขึ้นไป!! แต่คำถามที่มึงถามมากูตอบไม่ได้เพราะมันแสลงใจ! ถ้ากูได้เจอกูจะมานั่งทำหน้าสลดเป็นชะมดแถวนี้เหรอวะ!?
“...”
“สรุปว่ามึงไม่เห็นว่างั้น”
“...เออ”ผมยอมรับออกมาอย่างเสียหน้าที่สุด ไอ้สามตัวที่นิสัยเหี้ยเกินพิกัดมันหัวเราะออกมาไม่ไว้หน้าเพื่อนฝูงเลยสักนิด เหลือแต่ไอ้หมูว่าที่นายแพทย์ที่นั่งมองผมด้วยสายตาว่างเปล่า มึงจะด่ากูว่าโง่ก็ไม่เป็นไรวะ กูรู้ว่ารักทำให้คนโง่ขึ้น เหอะๆ แอบเน่าวะกู!!
“มึงจริงจังเหรอวะ?”
“เปล่า กูแค่ติดตาเท่านั้นแหละ อยากรู้จัก อยากเห็นแค่นั้น ไม่ได้คิดไกล”
“มึงไม่จริงจังเล๊ยแค่มานั่งหาเขาเป็นปีเท่านั้นเอง!”ไอ้วินเซอร์ประชดเข้ามาอีกดอก กูก็ไม่ได้จริงจังอะไร้~ ก็แค่ข้าวที่คณะถาปัตมันอร่อย กูเลยมาบ่อยเท่านั้นเอ๊ง กูไม่ได้ซึน กูแค่ปากไม่ตรงกับใจ กูแค่...อายยยยย!!!! เท่านั้นเอง....
“เป็นเอามากวะ”ไอ้ชุบมันกอดอกแล้วทำหน้าวิเคราะห์ผมราวกับมันกำลังวิเคราะห์กฎหมายมาตราที่ร้อยอะไรของมันนั้นแหละ ไอ้วินเซอร์มันแสยะยิ้มโดยไม่พูดอะไรแต่แค่นั้นมันก็เหมือนเอาเท้ามาถีบหน้ากูแล้วล่ะ ไอ้ชินกับไอ้ชุบเนี่ยหัวเราะคิกคักเหมือนเป็นเรื่องตลก
เออ เพราะมันเป็นเรื่องกู มันเลยตลก แต่ถ้าเป็นเรื่องพวกมึงล่ะก็ หึ! แล้วมึงจะหัวเราะไม่ออก! ไอ้หมูมันถอนหายใจแล้วยกมือตบหัวไอ้ชินและไอ้ชุบพร้อมกันจนพวกนั้นแถมจะหน้าถลาไปกับโต๊ะ ฮ่า~ สมน้ำหน้า!!! กูก็อยากจะเบิ้ดมันอยู่เหมือนกัน!! ขอบใจวะไอ้หมู!
“พวกมึงก็พอกันได้แล้ว ไอ้เหี้ยโซโล่มันไม่ใช่ตลกน่ะโว้ย”
“ถึงมันไม่ใช่ตลก แต่มันโง่นี่หว่า”
“นั้นสินะ ก๊ากกกกกก!!!”
อ้าว เหี้ยยยยยหมู!!!!? มึงมาหัวเราะคนสุดท้ายแถมยังเสียงดังกว่าชาวบ้านเขาอีก! เวร! เพื่อนกูแต่ละคนมันเหี้ยไม่มีใครเกิน ไอ้เหี้ยหมอหมูมึงนี่มัน! ผมมองพวกมันแทบจะถลึงตาออกมาจากเบ้า ไอ้วินเซอร์ตบไหล่มองหน้าผมแบบปลอบใจ
“มึงควรจะรู้ไว้ว่าเพื่อนมึงเหี้ยทุกตัว”
“เออ”
“แล้วสาวมึงเป็นไงวะ?”
“ผมทอง ดูน่ารักๆ ลูกครึ่ง! สูง หุ่นเนี่ยเป๊ะมากวะ”ไอ้ชินมันตอบแทนครับ เฮ้ๆ กรุณาอย่าทำหน้าหื่นใส่...สาวที่กู...จ้องจะจีบ!!
“เอาน่าไอ้โซ เดี๋ยวกูจัดการให้ แป๊บเดียว!”ไอ้ชุบหมอกฎหมายตัวแสบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปที่โต๊ะสาวๆ ที่อยู่ใกล้ๆ มึงจะทำอะไรวะไอ้ชุบ? ผมและคนที่เหลือมองมันอย่างสนใจ ไอ้ลูกชุบมันคุยอะไรบางอย่างกับพวกสาวๆ แล้วหัวเราะเฮฮา เอ้าๆ เหี้ย! มึงจะเอาเรื่องกูไปบังหน้าแล้วไปหลีใช่ไหม!? กูรู้ทันสันดานมึงน่ะโว้ย!!!
“เป็นไงวะ?”
“สาวคณะถาปัตน่ารักดีวะ”
“กูไม่ได้ถามเรื่องนั้น กูถามเรื่องสาวไอ้โซโล่มัน!”
“....แฮะๆ กูลืมวะ”
ไอ้ลูกชุบมันเดินกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง พอถามมันไอ้เวรนี่ก็ตอบหน้าตายว่าลืม กูไม่น่าหวังพึ่งมึงเลยเหอะ! ผมถอนหายใจมองไปที่ตึกของคณะถาปัตอย่างสิ้นหวัง ชาตินี้ก็คงไม่ได้เจอสาวผมทองคนนั้นแล้วล่ะมั้ง หายไปไหนได้วะ กูงง! ระหว่างที่ผมมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ไอ้วินเซอร์มันก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปคุยกับโต๊ะที่มีเด็กคณะถาปัตนั่งอยู่
หือ...?
หลังนั้นคุ้นๆ วะ!!! ผมจ้องเขม็งไปที่หลังนั้นทันที ผมทองเว้ยเฮ้ย!!! แต่เป็นผมทองทรงชายสั้น แถมนั้นยังเป็นผู้ชายอีกแน่ะ! ผมมองไอ้วินเซอร์มันคุยอะไรบางอย่างกับเจ้าคนใส่แว่นที่เห็นไอ้วินเซอร์แล้วตกใจสุดขีด หน้าไอ้วินเซอร์มันเหมือนญาติที่เพิ่งเสียของไอ้แว่นนั้นเหรอ? ตกใจซะ!! พวกผมนั่งเงี่ยหูรอฟัง ทำไมผมถึงได้โง่แบบนี้วะ ถามๆ ไปมันก็จบแล้ว! มานั่งรออยู่เป็นปี!!! กูมันโง่โคตรๆ!!!
“คณะถาปัตมีผู้หญิงที่เป็นลูกครึ่งผมทองเป็นลอนยาวหรือเปล่าครับ?”
“ลูกครึ่งน่ะมีแต่ไม่มีผมทองวะ สงสัยจะซิวไปแล้วมั้ง”ไอ้คนผิวเข้มหน่อยๆ เป็นคนตอบครับแล้วทำหน้างุนงง มองไอ้วินเซอร์ไร้ความเป็นมิตรแต่ก็ไม่ถึงขั้นเป็นศัตรู เอ่อ...บางทีกิตติศัพท์ความเหี้ยของไอ้วินเซอร์อาจจะมาถึงหูแถวนี้ก็ได้ล่ะมั้ง เหี้ยนี้ตอนปีหนึ่งมันลากพวกรุ่นพี่ไปซ้อมตอนมันฟิวส์ขาด รุ่นพี่น้อยใหญ่ไม่กล้าหือกับมันเลยครับ เดินไปไหนก็มีแต่คนถอยให้ ตอนนั้นผมกับไอ้ชินต้องวิ่งเต้นทำเรื่องให้กับมัน ก็เจ้าตัวมันไม่สนใจเลยนี่น่า!
“เหรอ ขอบคุณ...เฮ้ย!”แล้วไอ้วินเซอร์มันก็ขอบคุณเขา พวกนั้นก็เก็บกระเป๋าเดินออกไปกันเป็นกลุ่ม แล้วไอ้วินเซอร์มันก็ตะโกนตกใจ อะไรๆ เกิดอะไรขึ้นวะ!!? ไอ้วินเซอร์มันชี้ที่ผู้ชายผมทองคนนั้นแล้วทำหน้างุนงง สักพักมันก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าจริงจังสุดๆ
“อะไรวะ เกิดอะไรขึ้นวะ!?”พวกเพื่อนๆ รุมเข้ามาถามไอ้วินเซอร์ที่ยังเงียบอยู่ครับ ผมกระพริบตาปริบๆ หันมามองผมนิ่งก่อนที่มันจะปล่อยก๊ากเสียงดังพร้อมกับชี้หน้าผม มันหัวเราะจนตัวสั่นแน่ะ อะไรของมึงงงง!!!? กูงงน่ะเนี่ย!!!
“เหี้ย! ไอ้โซโล่เอ๊ย!!! ฮ่าๆๆๆ”
“เวรวินเซอร์!! หยุดหัวเราะแล้วแบ่งปันให้พวกกูรับรู้ก่อน!”ไอ้ชุบมันตบหลังไอ้วินเซอร์ลงทุนไปยืนข้างๆ มันเพื่อจะได้ถาม ไอ้วินเซอร์หัวเราะโบกมือไปมา สักพักมันก็กลั้นหัวเราะแล้วบอกพวกผม อย่าลีลา! กูตื่นเต้น!!
“ห่าโซโล่ ต่อให้มึงหาสาวผมทองเป็นสิบชาติก็ไม่เจอวะ! มึงต้องหาหนุ่มผมทองสิวะ!!”
“...”ผมมองไอ้วินเซอร์งุนงง สาวผมทอง? หนุ่มผมทอง? อะไรวะ? หมายควายว่าไง!!!? กูงงเป็นควายแล้ว!!
“มึง...มึงอย่าบอกนะว่า...”ไอ้ชินเอ่ยเกริ่นออกมาแต่มันไม่พูดครับ อย่าพูด!!! ตอนนี้กูเข้าใจแล้ว!!! สาวผมทองกลายเป็น... อ๊ากกกกก!!!! สาวผมทองของกู!!!!
“สาวดุ้นวะ ฮ่าๆๆๆ”
“ก๊ากกกกกกก!!!!”ไอ้ชินกับไอ้ชุบปล่อยก๊ากออกมาตามไอ้วินเซอร์ ผมเนี่ยนั่งเป็นใบ้ไปเลยครับ สาวผมทองนางฟ้าของกูกลายเป็น...เป็น...
“กะเทยเหรอวะ?”ไอ้หมูถามขึ้นมันทำหน้างงๆ เหี้ยหมู!!! มึงพูดทำไมเนี่ย!? ถึงกูจะบริโภคหนุ่มบ้างเล็กน้อยแต่...ขอที กะเทยกูไม่เอาาาาาาาาา!!!
“มั้ง ก็ตอนนั้นเห็นใส่ชุดนักศึกษาผู้หญิงนี่”
“...”ได้โปรดอย่ามายืนยันความคิดของกูเลย ผมนั่งสลดเป็นตอตะโกโดนเผา พวกนั้นก็ซุบซิบข้ามหัวกูแบบไม่เกรงใจเอาซะเลย
“สรุปว่าสาวผมทองของไอ้โซโล่กลายเป็นสาวดุ้นเหรอวะ?”
“เออ”
“ก๊ากกกกกกก!!!!”
เหี้ยหมู!!! มึงขำล่าหลังตลอดและขำเว่อร์กว่าเพื่อนอีก!! ผมเงยหน้าขึ้นมาโบกหัวมันทันที ไอ้หมอมันก็ยังฮาตลอดไปไม่สนว่าหัวมันจะมุดโต๊ะอยู่ เหี้ยเอ๊ย!!! ไอ้สามตัวที่เหลือมองผมแล้วยิ้มขำ
“เอาน่ามึง ดูๆ อาจจะไม่ใช่กะเทยนี่”
“...”ไม่ต้องมาปลอบใจกู มึงปลอบใจทีไรเหมือนเป็นการเยาะเย้ยมากกว่า!
“อ้าว นั้น! นางฟ้าผมทองมึงเดินมานู้นแล้วไอ้โซโล่! หึๆ”
“เหี้ย!! หุบปากไปเลย!!!!”ผมหันไปตวาดใส่ไอ้วินเซอร์ที่มันบุ้ยปากไปทางร้านขนม เหอะ!! กูไม่สนกะเทย!!! ต่อให้น่ารักแค่ไหนก็เถอะ!! กูไม่สนใจ!!!! ผมหันหน้าหนีไม่สนใจแต่ตาเจ้ากรรมก็เหลือบๆ ไปมองจนได้ ผมทอง...ชุดนักศึกษาชาย เฮ้อ! ความสูงยังเท่ากันอีก นี่มันเป็นเรื่องจริงเหรอวะ? ไม่อยากจะเชื่อ!!!
ผมมองอีกฝ่ายที่กำลังซื้อขนมอยู่ ท่าทางก็ไม่ได้ตุ้งติ้งนี่หว่า ไอ้พวกนี่มันมั่ว กล่าวหาเขาเป็นกะเทย!! ผมมองอีกฝ่ายอยู่นานจนกระทั่งเขาคนนั้น หนุ่มผมทองซื้อขนมเสร็จหันตัวมาพร้อมกับรอยยิ้มสดใส ง่า...ก็ยังเป็นรอยยิ้มที่ดูน่ารักเหมือนเดิม เหมือนตอนนั้นเป๊ะ!!! เขาหันมาทางโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ ผมรีบหลบหน้าหันไปทางอื่นทันที
“เขาไปแล้วแน่ะ มึงไมไม่เข้าไปทักเขาวะ”
“...ไว้วันหลัง”ผมบ่นพึมพำตอบพวกมันไป ไอ้ชุบมันก็หัวเราะในลำคออย่างรู้ทัน
“กูก็ว่าแล้วว่าห่านี้มันอ่อน!”
“หึๆ อ่อนจริงๆ นั้นแหละวะ!!!”
“พวกมึงก็ไปว่าให้มัน มันชอบของมันจริงๆ มันถึงได้ไม่กล้าไง แค่เขายิ้มมามันก็อายหน้าแดงหันหน้าหนีแล้ว จะให้มันไปพูดกับเขาตรงๆ ไอ้อ่อนนี้มันก็ละลายหายไปกับอากาศเลยน่ะสิ!!”
ไอ้หมูถ้ามึงไม่พูดกูก็ไม่ได้ว่ามึงเป็นใบ้หรอกนะโว้ย!!! ไม่ต้องมาตอกย้ำกู!!!! แค่นี้กูก็ขายขี้หน้าจะตายอยู่แล้ว!!! เสือกมาชอบผู้ชาย แถมยังไม่กล้าเข้าไปจีบเขาอีก ชีวิตไอ้โซโล่มันช่างบัดซบจริงๆ!!! แล้วทำไมกูเป็นแบบนี้เนี่ย!? กูไม่รู้ กูไม่เคยเป็น!!! เวรจริงๆ จีบสาวสอยมาหลายสิบรายทำไมถึงไม่เป็นแบบนี้เนี่ย!?
“แล้วจะทำอย่างไงต่อวะไอ้โซโล่ จะลุยหรือจอด?”ไอ้วินเซอร์หันมาถามผม ผมก็เงยหน้ามองมัน มันยกแท่งป๊อกกี้ขึ้นมาสองแท่ง เหี้ยวินเซอร์มันชอบกินป๊อกกี้ครับ แต๋วชิบหาย! เอาเถอะเรื่องของมัน เข้าเรื่องกันดีกว่า
ด้านหนึ่งเป็นรสสตอเบอรี่ ด้านหนึ่งเป็นช็อกโกแลต ลุยสตอเบอรี่ จอดช็อกโกแลต ผมหยุดคิดอยู่เนิ่นนาน เอ่อ...นั้นน่ะสิ กูจะไปต่อหรือจอดดี? นั่งรอเป็นปีขนาดนี้แล้วพอเจออีกฝ่ายดันเป็นผู้ชายไปซะชิบ กูจะเอาไงกับชีวิตดีวะ?
“...บอกไว้ก่อนนะโว้ย กูไม่ได้คิดจริงจัง”ผมฉวยเอาป๊อกกี้รสสตอเบอรี่มากัดเข้าปากพร้อมทั้งเอ่ยแก้ตัวไว้ก่อนเป็นยอดดี ไอ้พวกนั้นก็ยิ้มขำพร้อมพยักหน้าเข้าใจ
“พวกกูเข้าใจ มึงไม่ได้จริงจังเล๊ย~”
“...”
กูไม่ได้จริงจังจริงๆ ทำไมไม่เชื่อกูวะ!!!! TBC.มาอัพเช้าก่อนจะไปทำธุระส่วนตัวแล้วไปเรียน
ก็เนอะ ได้แต่งแล้วมันติดลมบน เหอะๆ ชอบกลุ่มนี้จริงๆ!
แล้วเรื่องหลักเนี่ยแต่งไปแต่งมามันชักจะเลี่ยนขึ้นทุกที
หวานมากจนขนลุก คุณคิดว่าใครเป็นเกจิให้โซโล่ไอ้อ่อนของเฮา?
อัพโซโล่เดี่ยวแค่นี้ก่อนล่ะกัน เดี๋ยวเนื้อหาจะไม่ไปถึงไหน!
ปล.ขอบคุณสำหรับ +เป็ดของทุกๆ ท่าน ปลื้มมากเหอะ!!
ตื่นขึ้นมาตีสามแล้วปั่นงานพร้อมกับแต่งนิยายเพื่อตอบแทนทุกๆ คน
ก็บอกแล้วว่าเป็ดมาสมองไหล ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณทุกคนจริงๆ ค่ะ
คนอ่านกดเป็ด คนแต่งก็ตอบแทนด้วยนิยายค่ะ! ขอบคุณมาก 
ตอนหน้า...หวานมากเตรียมเลี่ยนจนถ้วนหน้า เตรียมทิชชู่บ้างก็ดี ฮ่าๆ~ 
อยากอ่านพาร์ทโซโล่มานานแล้วค่ะ โซโล่นี่ตกหลุมรักหนูพรีสต์ตั่งแต่แรกพบเลยหรอ (จำได้ว่าพี่เพ้นต์เคยแกล้งให้พรีสต์แต่งชุดนศ.หญิงตอนปีหนึ่งใช่ป่าว) จีบหนูพรีสต์ให้ติดนะจ๊ะ เอาใจช่วย 
[ใช่ๆ แหม จำเนื้อหาได้แม่นมาก พรีสต์เขาถูกพี่เพ้นต์แกล้งให้แต่งชุดผู้หญิง ยังจำกันได้บ่? ]
ที่จริงพรีสต์ต้องผมลอนๆหรอเนี่ยT,.T!!!! เดี๋ยววาดให้ใหม่ค่ะ... คิดซะว่ารูปนี้ พรีสต์ไปยืดผมมา 555+
[ ไม่ต้องแก้หรอกค่ะ ผมจริงๆ ของพรีสต์ตรง แต่ที่เป็นลอนเพราะพรีสต์ใส่วิกผมจ้า~ วิกผมผู้หญิง~]
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1399448 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก