ตอนพิเศษสั้นๆ เป็นน้ำจิ้ม
<<< โซโล่ ฉายเดี่ยว >>><<< อัลบั้ม แรกพบสบตา นางฟ้าของโซโล่ >>>"ไอ้รุ่นพี่คนนั้นน่ะ อย่าให้ถึงคิวกูล่ะกัน กูจะดักฆ่าไปโยนทะเลอันดามัน แม่ง"
กูว่ามึงอย่าไปสร้างผีอีกตัวที่ทะเลอันดามันเลยวะ แค่คลื่นยักษ์นั้นก็ทำให้มีวิญญาณเป็นฝูงแล้ว! อนุรักษ์ทะเลช่วยประเทศชาติหน่อยสิโว้ย!! ผมแอบเถียงในใจ ก็ไอ้วินเซอร์เพื่อนผมคนนี้มันโดนรุ่นพี่แกล้งมาครับ ไม่มีอะไรหรอก รุ่นพี่เขาก็แค่อิจฉาในความหล่อเกินหน้าเกินตาของมันนั้นเอง ส่วนผมน่ะเหรอ? แหม! ใครจะแกล้งล่ะครับ? เดี๋ยวผมจะไปฆ่ามันหมกป่าเอง!!
"เออวะ กูเนี่ยเกลียดห่านั้นชิบ ด่ากู กูไม่ว่า ดันมาว่ากูเตี้ย! เคืองวะเคือง!!!"ไอ้ชินมันก็บ่นอีกคน กูว่าพี่เขาก็พูดถูกแล้วนะโว้ย มันเตี้ยจริงๆ วะไอ้ชิน!
"วันนี้กูอารมณ์เสีย กูจะโดดรับน้อง แม่ง!"
"เฮ้ย เดี๋ยวรุ่นพี่ลงน่ะมึง"ผมเอ่ยเตือนสติที่มีอันนิดน้อยของไอ้ชิน ไอ้บ้านั้นเบ้ปาก
"ลงก็ลงสิวะ เรื่องไรกูจะแคร์"
"ลงมึงคนเดียวไม่ว่าแต่มันลงพวกกูด้วยเนี่ยสิ เพราะฉะนั้นมึงห้ามขาด!"ไอ้วินเซอร์หันหน้ามาจ้องเขม็งไอ้ชินด้วยสายตาน่ากลัว ส่วนผมก็จ้องกดดันไอ้ชิน มึงห้ามขาดนะโว้ย! กูไม่อยากได้ยินเสียงกระทบโสตประสาทอย่างเสียงพี่ว๊ากรุ่นซุปเปอร์นั้น!! ประสาทกูเสื่อมทุกทีที่ได้ยิน เฮ้อ~ ผมคิดอยู่ว่าเฮียแกกินไมโครโฟนเข้าไปหรือไม่แม่เฮียแกบดไมโครโฟนผสมซีรีแล็คให้กินตอนเด็กกันแน่!!!
เสียงดังแบบว่าทำลายสถิติเหอะ!
สงสัยว่าตอนที่มันพูดกับเมียมันเนี่ยจะพูดอย่างไง เหอะๆ ผมไม่ได้ลามก ก็แค่สงสัยนะครับ! ตอนนี้พวกผมก็ย้ายก้นมาสิงกันอยู่ที่โรงอาหารโคตรไฮโซของคณะถาปัตซึ่งอยู่ข้างๆ คณะวิศวะของผมเอง โรงอาหารมันออกแบบซะอลังเลยครับ แต่ไม่ใช่แค่รูปแบบที่อลังเท่านั้นครับที่เชิญชวนให้คณะข้างๆ พร้อมใจกันตบเท้าเข้ามากินข้าวที่นี้ มันมีมากกว่านั้น...
“ขาคนนั้นแจ่มเปล่าวะเหี้ยวินเซอร์?”
“มึงเนี่ยก็ขาอย่างเดียวนั้นแหละเหี้ยชิน ต้องสะโพกสิวะ”
“นิยมสะโพกอย่างกับตาแก่เหอะไอ้เวร”ไอ้ชินหันมาด่าผม อ้าว! กูนิยมสะโพกแล้วไงวะ สะโพกสิวะเร้าใจกว่า!!! มันขงมาขาอะไรของมึง เวลามึงเอา มึงอาขาหรือไง!? โรคจิตเหอะ!!!
“พวกมึงเนี่ยไม่โรแมนซ์เอาซะเลยวะ อย่างกูน่ะมองที่ตาโว้ย ตาสวยเซ็กซี่บาดใจแล้วอีตอนเคลิ้มๆ ตอนโดนเอาน่ะ มันซี้ดสุดยอด”ไอ้วินเซอร์ร่วมวงวิเคราะห์สัดส่วนที่พึงนิยมอีกคน เอาเถอะ ต่างคนต่างใจวะ!! ถ้าโลกนี้คนชอบเหมือนๆ กันแล้วคนเราจะเกิดมาต่างกันทำไมล่ะวะ? อยู่ๆ ทำไมกูเข้าสัจธรรมของโลกแล้วเนี่ย
“งานมึงทำเสร็จยังวะ ช่วงนี้กูยุ่งๆ ไม่มีเวลา ขอลอกด้วย”ไอ้วินเซอร์เปิดประเด็นเรื่องน่าเบื่อขึ้นมา ผมก็ถอนหายใจทันที เรื่องเรียนกูไม่อยากเซดโว้ย ปีหนึ่งจะเอาอะไรกับกูนักก็ไม่รู้ โยนงานยิ่งกว่าโยนโบว์ลิ้ง! ไอ้ชินพยักหน้ารับ ถึงไอ้นี้มันจะเหี้ยแค่ไหน แต่ดูได้จากไอเท็มส่วนตัวของมันครับ
แว่น! แว่นนั้นไง!!
ไอ้นี้มันก็เนิร์ดเกรียน!! มันเรียนเก่งตายห่า ส่วนผมน่ะเหรอ? ก็ถูพอไถนั้นแหละ บังเอิญว่าชอบพวกคอมพิวเตอร์มาตั้งแต่เด็กๆ เพราะที่บ้านของผมทำธุรกิจเกี่ยวกับพวกเทคโนโลยี ผมเรียนวิศวะคอมพ์ ส่วนไอ้สองตัวนี้มันเรียนคณะเดียวกันกับผมแต่คนละสาขา ไอ้ชินเรียนวิศวะเครื่องกล ไอ้วินเซอร์เรียนวิศวะสนเทศ
“มึงดูโต๊ะนั้นสิวะไอ้วินเซอร์ ผมทองน่ะ แม่ง น่ารักวะ”
ผมหันซ้ายหันขวาก็สะดุดตาที่ตัวเล็กๆ ผมทองยาวสลวยเป็นลอนสวย แค่ด้านหลังก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ ข้างหน้าเนี่ยจะน่ารักขนาดไหนวะ? ไอ้วินเซอร์กับไอ้ชินหันไปมองแล้วถอนหายใจอย่างเซ็งๆ อะไรของพวกมึงวะ?
“อีกแหละไอ้นักล่าผมทอง”
“มึงเป็นอะไรกับพวกผมทองวะ แต่ละครั้งแต่ละทีคนที่มึงเอาเนี่ยผมทองทุกที!”
“เออวะ ตอนเด็กๆ แม่มึงให้มึงเล่นตุ๊กตาผมทองหรือไง?”
“สัด! ทำไมกูต้องเล่นตุ๊กตาด้วยวะ! กูไม่ใช่ตุ๊ด”
“อ้าว ก็เห็นมึงชอบผมทองกูก็เลยเดาเอา”
“มั่วตลอดแหละ”
“แล้วมึงมีเรื่องอะไรติดค้างคาใจกับพวกผมทองหรือไง สเป็กมึงเนี่ยต้องผมทองทุกที”ไอ้วินเซอร์ที่ดูดโค้กทำหน้ากวนส้นถามผมอย่างสงสัย ผมส่ายหน้าปฏิเสธทันที กูไม่บอกหรอก! ให้ตายกูก็ไม่บอก!! ผมมองเจ้าของตัวเล็กผมทองนั้นไม่วางตา
อืม...นั่งกับพวกผู้ชายแบบนั้น ใจกล้าจัง
“หันหน้ามาให้กูยลหน่อยเถอะวะ”
“หันมาหน้าปลวกกูจะหัวเราะให้”ห่าชินมึงหุบปากไปเถอะวะ อย่ามาแช่งให้เขาหน้าปลวกแบบมึงทำไมวะ!? แล้วผมก็แอบใจแป๋ว ถ้าหน้าปลวกล่ะวะ กูคงจะนอนไม่หลับกันพอดี! เฮ้อ~!! ผมจ้องด้านหลังของอีกฝ่ายเขม็ง เมื่อไรจะหันมาสักทีวะ กูรอจนเมื่อยแล้ว!!
“เหี้ยชิน! อย่าเนียน”
แหม เห็นกูสนใจแต่สาวแล้วมึงคิดจะจิ๊กลูกชิ้นกูงั้นเหรอ เสียใจวะ! ถึงกูจะไม่ใช่น้องพลับแต่กูก็หวงลูกชิ้น!! ไอ้ห่าชินก็ทำเป็นงอน เหอะ! ต่อให้มึงงอนกูจนหน้าหงิกแงะไม่ออกกูก็ไม่ง้อโว้ย!! ผมจิ้มลูกชิ้นมากินแต่ยังไม่ได้กินครับเพราะคนที่ผมกำลังมองอยู่หันหลังมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
อุ๊ก!!...
..............
........................................
......................................................
...................................................................
เหมือนศรปักอก!!! รอยยิ้มนั้นกระแทกใจป๋ามาก!!!! ทำแอคเทคต่อเนื่องแบบคอมโบเช็ตกะจะเอาทีเดียวให้กูตายคาที่!!! ผมอ้าปากค้างปล่อยให้ลูกชิ้นหล่นลงชามเหมือนเดิม
น่ารักสุดๆ!!!!น่ารักน่าฉุด!!! น่าซุกน่าไซ้!!!!ดูสิครับ!!! ดวงตากลมๆ โตๆ คู่นั้น!!! จมูกโด่ง ริมฝีปากแดงระเรื่อ ใบหน้าขาวใสชมพู แบบไร้เครื่องสำอาง สวย ใส ไม่พึ่งเครื่องเติมแต่งซึ่งปัจจุบันมันหายากมากกกกกกก!!!! ผมมองลงไปที่สะโพก แม่ง เห็นไม่ชัดเท่าไรเลยวะ แต่แปลกอีกแล้ว! ปกตินักศึกษาหญิงเดี๋ยวนี้ใส่เสื้อกันฟิตเสียกระดุมมันจะกระเด็นตอนไหนไม่รู้แต่คนๆ นี้กลับใส่แบบปกติ หายากน่ะเนี่ย!
น่ารักแบบไม่ต้องแต่งใดๆ เลยวะ!!!
“เออ น่ารักวะ”ไอ้ชินมันพูดขึ้นครับพร้อมกับจิ้มลูกชิ้นผมไปกิน หึ! กูเห็น แต่ตอนนี้กูใจดียกให้มึงวะ!! ไอ้วินเซอร์มองไปแล้วส่ายหน้า
“เห็นตาก็รู้แหละว่าโคตรแรดเหอะ”
“มึงเอาอะไรมาตัดสินไอ้เหี้ยลิ้ง ใสๆ แบบนั้นน่ะ”ไอ้ชินหันไปมองพิจารณาอีกครั้ง มันไม่เห็นด้วยกับไอ้วินเซอร์สุดๆ ไอ้บ้าวินเซอร์ก็ตบหัวไอ้ชินอย่างหงุดหงิด
“เหี้ย! ห้ามเรียกชื่อนั้นโว้ย!! กูไว้ให้พ่อแม่กับเมียเรียกเท่านั้น! หรือมึงอยากจะเป็นเมียกู!”
“ฟายยยย!!!! กูขอดมขี้ตายดีกว่า!”
“เออ!! ถ้าไม่อยากเป็นมึงก็ห้ามเรียก!”
“จริงจังอะไรวะ ตอนเด็กๆ ก็เรียกแบบนี้”
“นั้นตอนเด็ก แต่ตอนนี้กูตั้งกฎใหม่มึงก็ทำตามซะดีๆ เรียกกูว่าวินเซอร์!”
“เออๆ กูก็ไม่อยากเรียกชื่อนั้นของมึงเท่าไรหรอก เรียกแล้วสยองวะ ให้เมียมึงเรียกคนเดียวน่ะดีแล้ว”
มันจะอะไรกันนักวะก็แค่ชื่อเท่านั้น! แต่จะให้ผมเรียกชื่อนั้นของไอ้วินเซอร์ผมก็ไม่เอาด้วยหรอก สยองวะ!! ปล่อยให้เมียมันเรียกนั้นแหละดีแล้ว พ่อแม่มันคิดอะไรถึงได้ตั้งชื่อนั้นให้มันก็ไม่รู้ครับ ตอนเด็กๆ น่ะไม่เป็นไรหรอกแต่พอถึงตอนมันเข้ามัธยมโตเป็นหนุ่มแล้วเนี่ยสิเป็นเรื่อง!
สาวๆ แต่ละคนชอบเรียกชื่อมันนักล่ะครับ ยิ่งพวกเก้งกวางนางนวลที่ปลื้มมันก็เรียกซะน่ากลัวเชียว ไอ้วินเซอร์ตอนนั้นมันเครียดเกือบจะโดดตึกเรียนตายไปแน่ะ แล้วไอ้บ้านี่มันก็คิดกฎนี้ขึ้นมา ห้ามใครก็ตามเรียกชื่อมันเด็ดขาดยกเว้นพ่อแม่และเมียมันเท่านั้น นอกนั้นให้เรียกมันว่า ‘วินเซอร์’ ถ้าใครเผลอเรียกชื่อจริงๆ มันล่ะก็ ไอ้วินเซอร์เนี่ยตามไปกระทืบแต่ละรายไม่ตายก็บุญแล้ว ผมโชคดีมากที่พ่อแม่ตั้งชื่อให้โคตรจะเท่แบบนี้
โซโล่ ฉายเดี่ยว~!จบๆ เรื่องชื่อมันเถอะ ไร้สาระจริงวะ ผมหันไปมองสาวผมทองร่างเล็กนั้นอีกครั้ง ชะอ้าว!! เฮ้!!!! หาย!?? หายไปไหนวะ!!!? ผมขมวดคิ้วอย่างเสียดาย กูยังไม่ได้ถามชื่อถามเบอร์เลย!!! เป็นเพราะพวกเหี้ยเนี่ยแหละมัวแต่คุยเรื่องชื่อบ้าชื่อบ้าอะไรก็ไม่รู้!!! โว้ยยยยยยย!!!!!
สาวผมทองคนนั้นเป็นใครกันนนนนนน!!!?TBC.เอามาคั่นตอนหื่นๆ เหอะๆ นั่งเล่นเกมเฟสต้องรอมันนาน
ก็เลยแต่งตอนพิเศษ โซโล่ฉายเดี่ยว ชื่อตอนเน่ามาก ฮ่าๆ
และถือเป็นการขอบคุณท่านผู้อ่านทุกๆ ท่านที่ติดตามเรื่องนี้
และพิเศษสุด ตอบแทนท่านผู้อ่านคนนี้ที่อุตส่าห์วาดรูปพริตตี้มาซะงาม
ปลื้มมากค่า~!!! ขอบคุณมากค่ะ คุคิๆๆๆ ชอบมากค่ะ
เพราะปอยวาดไม่ถึงครึ่งแบบนี้หรอก ขอคารวะ!!!!
วาดแฟนอาร์ต หนูพรีสต์มาฝากค่ะ! >,.<!!!
ไม่รู้ว่าตรงตามอิมเมจรึเปล่านะคะ....
เราจิ้นเอาเอง... แนวลูกครึ่ง(?)
ปล.ใครกด +เป็ดให้ ขอให้สมองปอยไหลลื่นปั่นตอนต่อไปได้เร็วสุดๆ 
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1399381 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก