สวัสดีคร้าบบบ FC ทุกท่าน วันนี้เอาตอนใหม่มาลงครับ ช่วงนี้ขยันเขียนมากๆ เลยอะครับ เพราะใกล้วันเกิดเป๊บแล้ว อยากให้เป๊บลองมาอ่านดู เลยเขียนตุนไว้เยอะคร้าบบ ลงตอนนี้เสร็จจะหายไปสองวันนะคร้าบ เพราะว่าพรุ่งนี้ต้องไปฮ่องกงกับเป๊บอะครับ คุณพ่อให้ไปดูบริษัทที่นั่น จริงๆ แล้วสั่งเป๊บนะแหละ แต่ขอตามไปด้วยกะช๊อปปิ้งกระจาย ฮ่าๆๆ ยังไงก็ติดตามอ่านกันนะครับ
clubjets : ขอบคุณคร้าบที่ชอบเรื่องของพี่นะ พี่ขออวยพรให้น้องเจอคู่แท้นะค้าบบบ
ao16 : มาต่อให้แล้วคร้าบบบ
thejaoil : ช่ายค้าบบ ลั่นหล้าปนหื่นอะ ชิ
yayee2 : ใช่คับพี่ ดูแลดีมากๆ เลยละคับ น่ารักด้วย หล่อด้วย คิคิ
เฉาก๊วย : ขอบคุณคร้าบบบบบ
tawan : ฮ่าๆๆ ใช่คับ หื่นได้ทั้งวันอะ
-~iK@iZ_KunG~- : คร้าบบ หวานมากๆๆ อิอิ
nutto : ขอบคุณคร้าบบบบ
SeLoFENa : บทหวานใกล้มาแล้วละคับ ไม่รอดแล้วววว แงๆๆ
iamao12 : ขอบคุณคร้าบบบบ
yeyong : ครับพี่ เด็ดสุดๆ ฮ่าๆๆๆ
naiyana : ครับพี่ ผมโชคดีที่รอบตัวมีคนจริงใจและรักผมอะครับ
DE SaiKuNee :
โจ๊กกุ้ง : ฮ่าๆๆ ตอนหน้ากลับบ้านจัดหนักเลยอะครับ แต่ตอนไปเสม็ด หนักกว่านะ อิอิ
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยคร้าบบบ
โจ้กับเป๊บ
Chapter 25 สามพี่น้องจอมหื่น การขอโทษของคุณพ่อเป๊บ หลังจากที่ผมเข้าห้องน้ำเสร็จ เป๊บก็เดินพยุงพาผมกลับมาที่เตียงครับ นอนพักได้สักแป๊บ คุณพ่อคุณแม่และเจ้าจิมก็กลับขึ้นมาจากการทานข้าว
“เพื่อนๆ กลับแล้วหรือลูก” แม่ผมถามครับ
“กลับแล้วครับแม่ ไปทานข้าวที่ไหนกันครับ” ผมถามแม่ครับ
“ห้องอาหารโรงพยาบาลข้างล่างลูก”
“ตกลงกับข้าวโรงพยาบาลอร่อยมั้ย” พ่อผมถามครับ
“ผมว่าน่าจะอร่อยนะครับพ่อ เห็นป้อนเข้าก็ปากก็หายหมด” เป๊บตอบแทนผมครับ
“เอ ตกลงที่อร่อยนะ กับข้าวโรงพยาบาลหรือคนป้อน ที่ดูน่าอร่อยอะ” เจ้าจิมแซว
“ไม่ต้องเลยไอ้น้องเพี้ยน กับข้าวอร่อยต่างหาก แบร่ๆ” ผมแขวะเจ้าจิมพร้อมแลบลิ้นใส่
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ทั้งหมดขำผมพร้อมกันเลยอะ ชิ
สิ้นเสียงหัวเราะประตูห้องพยาบาลก็เปิดออก คุณลุงหมอกับพยาบาลเดินเข้ามาในห้องครับ
“มาตรวจหรือครับคุณหมอ” พ่อผมถามครับ
“ไม่เชิงมาตรวจหรอกครับ พอดีผู้ป่วยต้องทำกายภาพบำบัดเพื่อฟื้นฟูกล้ามเนื้อขา กับช่วงหน้าอกนะครับ” คุณลุงหมอตอบพ่อผมครับ และกันมาพูดกับผมว่า
“หลาน เดี๋ยวจะให้พยาบาลพาไปแผนกกายภาพบำบัดนะ จะได้กลับมาแข็งแรงเร็วๆ”
“ได้ครับ ขอบคุณครับคุณลุงหมอ” ผมตอบรับปากพร้อมยกมือไหว้ คุณลุงหมอรับไหว้ครับ
“เป๊บลูกไปเป็นเพื่อนโจ้นะ เดี๋ยวพ่อกับแม่และจิมจะกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำ จัดแจงธุระนะจ๊ะ จะมาอีกทีช่วงเย็นๆ นะ” แม่ผมบอกเป๊บครับ
“ได้ครับแม่ เดี๋ยวผมดูแลโจ้เองครับ” เป๊บยิ้มตอบรับคำแม่ไป
“โหยยยยพ่อกะแม่อะ ไม่เคยสนใจโจ้เล้ยยยย งอลลลแล้วววว” ผมเริ่มออดอ้อนอีกแล้วครับ
“อ้าว..ก็เรามีแฟนแล้วนี่น่า..พ่อกับแม่แค่ดูห่างๆ ก็พอ” พ่อผมแซวขึ้นมาอะ
“ฮ่าๆๆๆ” พ่อ แม่ จิม รวมถึง คุณลุงหมอกับพยาบาลหัวเราะพร้อมกันเลยอะ อะไรกันเนี่ยยยย ชิ
ทีมพยาบาลก็จัดแจงเตรียมผมไปห้องกายภาพบำบัดครับ เป๊บพยุงผมนั่งบนรถเข็น พยาบาลเอาน้ำเกลือมาแขวน ตอนแรกพยาบาลจะเข็นให้ แต่เป๊บปฏิเสธจะเป็นคนเข็นแทนครับ
พยาบาลก็เดินนำทางพาไปห้องกายภาพบำบัด ระหว่างทางเป๊บก็เข็นรถที่ผมนั่งมาเรื่อย ผมอยากจะบอกความรู้สึกว่า มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ เคยเห็นในละครที่คู่รักเข็นรถเวลาอีกฝ่ายเจ็บป่วยไม่สบาย ผมรู้สึกเฉยๆ นะ แต่ ณ เวลานี้ ผมตกอยู่ในสถานการณ์เช่นเดียวกับตัวละคร รู้สึกดีมากๆ เลยครับ ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองเป๊บ เป๊บก็ยิ้มให้ มันดีมากๆ จนน้ำตาไหลเลยละครับ
“ที่รัก...ร้องไห้ทำไมครับ” เป๊บก้มตัวลงมาถามด้วยความตกใจ
“เปล่าครับเป๊บ...โจ้รู้สึกดีที่เป๊บมาดูแล อะครับ..เลยซึ้งนะ” ขี้แยอีกแล้วกรู อิอิ
“อย่าร้องนะครับที่รัก...เป๊บให้สัญญาแล้วไง..เราสองคนจะดูแลตลอดชีวิตนะ..รักนะครับ..” เป๊บพูดเบาๆ ข้างหูผมอะ พูดจบก็หอมแก้มฟอดใหญ่ บ้าแล้ววววว เขินนนนนนน คนอื่นเห็นหมดดดด แต่ก็ดีนะ...ฮิฮิ ผมยิ้มหน้าบ้านเลยอะ
เดินมาสักพักก็ถึงห้องกายภาพบำบัดครับ คุณหมอประจำห้องกายภาพ บอกกับผมว่า จะทำกายภาพการเดินเพื่อฟื้นฟูกล้ามเนื้อขาที่อ่อนแรงก่อนครับ บุรุษพยาบาลกำลังจะมาพยุงผมแต่เป๊บบอกว่า ผมพยุงเอง สงสัยแอบหวง ฮ่าๆๆ
การเริ่มต้นทำกายภาพบำบัด ผมต้องเข้าไปเดินในช่องที่มีเดิน มีราวให้ยึดไปตลอดทางอะครับ ผมเองก็พยายามลุกขึ้นนะ แต่ขาไม่มีแรงจริงๆ ด้วย เป๊บก็พยุงผมเดินตามหลังไปเรื่อยๆ จนผมเริ่มเดินทรงตัวได้ครับ คุณหมอก็ชมว่าเดินเก่งๆ ให้กำลังใจ จนขาผมเริ่มเดินดีขึ้น คุณหมอก็บอกให้พอก่อน คราวนี้ผมต้องไปนอนบนเตียง คุณหมอก็ยกแขนเพื่อทำกายภาพครับ พร้อมกับมีอุปกรณ์บางอย่างมียึดที่กระดูกซี่โครงช่วงหน้าอก เหมือนกับทำกายภาพกล้ามเนื้อช่วงหน้าอกด้วยนะครับ
ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงการทำกายภาพก็เสร็จครับ พยาบาลจะเข็นรถกลับมาที่ห้องพัก เป๊บแจ้งไปว่าจะเข็นเองครับ พยาบาลก็ยิ้มให้แล้วก็เดินออกจากห้องกายภาพบำบัดไป ดังนั้น เป๊บก็เข็นรถที่ผมนั่งเดินกลับห้อง
“ที่รักทำกายภาพแล้วรู้สึกดีขึ้นมั้ย”
“ก็ดีขึ้นนะคับ แต่ตอนทำกายภาพช่วงหน้าอก ยังเจ็บๆ นิดๆ อะคับ”
“ยังไงก็ต้องขยันทำกายภาพนะ อดทนนิดนึง จะได้หายเร็วๆ นะคับ”
“คร้าบบบบ จะรีบหายเร็วๆ น้า” ผมแหงนหน้าตอบเป๊บและยิ้มให้ครับ
กว่าจะเข็นมาถึงห้องพักก็ประมาณบ่ายสามแล้วละครับ เป๊บพยุงผมขึ้นไปนอนบนเตียง เปิดโทรทัศน์ดูไปเรื่อยๆ ส่วนเป๊บก็นอนบนโซฟาข้างๆ เตียงผมครับ เราสองคนนอนคุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งผมได้ยินเสียงกรนเบาๆ ของเป๊บ ผมหันไปมอง อ้าวหลับซะแล้ว คงเหนื่อยมากที่ดูแลผมทั้งวันอะครับ ผมนอนมองเป๊บไปยิ้มไป รู้สึกโชคดีที่มีเป๊บดูแลนะครับ ผมนอนคิดไปเรื่อยๆ ทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทบทวนเรื่องเหลือเชื่อที่ได้เจอมา ได้เจอคุณยาย ได้เจอหลวงตา คำทำนายของหลวงตาจะเป็นจริงตามที่ท่านบอกไว้ ว่าเป๊บคือเนื้อคู่ของเราหรือเนี่ย จนคิดไปถึงเรื่องผิดศีลข้อสาม ชาติที่แล้วเราไปทำใครมาน้า ผมขอโทษนะคร้าบบบ อโหสิกรรมให้ด้วยคร้าบบบ ยกมือไหว้บนเตียงนั่นละครับ ฮ่าๆๆ นอนคิดไปสักพักจนเผลอแอบหลับไปเหมือนกันครับ มารู้สึกตัวอีกที ก็...
“โจ้ครับๆ คุณลุงหมอมาตรวจร่างกาย ตื่นก่อนนะครับ” เป๊บเรียกผมพลางเขย่าตัวเบาๆ
“อื้อ..อือ..” ผมลืมตาขึ้นมาก็พบคุณลุงหมอกับพยาบาลเข้ามาตรวจร่างกายครับ
“ลุงหมอขอตรวจร่างกายก่อนนะหลาน หลับลึกเหมือนกันนะเรา” ลุงหมอแซวครับ ผมยิ้มตอบ แอบเขินนนน อิอิ
ลุงหมอก็ตรวจม่านตา ตรวจทั้งร่างกายเลยครับ พยาบาลก็วัดความดัน ดูขวดน้ำเกลือ จนการตรวจเสร็จสิ้น
“คุณลุงหมอครับ แฟนผมอาการเป็นยังไงบ้าง” เป๊บถามครับ
“ปกติหมดแล้วหลาน แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าอาการเมื่อวานกับวันนี้แตกต่างกันมากๆ ลุงหมอถือว่าเป็นความโชคดีของหลานโจ้มากๆ เลยนะ”
“ขอบคุณครับ คุณลุงหมอ” ผมยกมือไหว้คุณลุงหมอครับ
“ว่าแต่ ผมจะกลับบ้านได้เมื่อไหร่อะครับ” ผมถามคุณลุงหมอครับ
“คณะแพทย์เห็นชอบว่าจะให้พักฟื้นประมาณ 5 วันนะหลาน แต่เท่าที่ลุงหมอดูอาการแล้ว คงต้องรอผลจากฝ่ายกายภาพบำบัดนะ ถ้ากล้ามเนื้อกลับมาแข็งแรงจะให้กลับบ้านเร็วขึ้นนะ”
“ดีจังเลยครับ ขอบคุณลุงหมอมากนะครับ” เป๊บยิ้มร่าพร้อมยกมือไหว้คุณลุงหมอครับ
ผมเองก็รู้สึกสบายใจนะครับ ที่อาการเจ็บดีขึ้นมาก คุณลุงหมอกับพยาบาลเดินออกจากห้องไปแล้ว เป๊บก็ถามว่า
“ที่รักอยากทานน้ำส้มหรืออะไรมั้ย เดี๋ยวเป๊บลงไปซื้อให้” เป๊บถามพร้อมเอามือมาลูบหัวอะ
“ก็ดีนะครับเป๊บ เอาน้ำส้มคั้นกับขนมเค๊กอะ” ผมสั่งเป๊บครับ
“ได้ครับๆ เดี๋ยวเป๊บลงไปซื้อให้นะ” เป๊บรับคำสั่งก็รีบเดินลงไปด้านล่างครับ
เป๊บเดินออกไปได้สักห้านาที ประตูห้องก็เปิด พี่ปริมกับพี่ปันก็เดินเข้ามาเยี่ยมผมครับ
“เป็นไงสะใภ้เหล็ก หายดียัง” พี่ปริมยิ้มหล่อมาตั้งแต่หน้าประตูเลยอะ แซวผมด้วย
“เอ น่าจะหายแล้วนะ หน้าตาสดชื่อขาวใสเนียนกิ๊กเหมือนเดิมแล้วนี่” พี่ปันยิ้มแซวผมครับ โห ยิ้มหล่อโคตร มิน่าได้ฉายา ยิ้มพิฆาต อะ
“สวัสดีครับพี่ปริม พี่ปัน อาการดีขึ้นแล้วครับ” ผมยกมือไหว้พี่ทั้งสอง
“ดีจังที่หายดีแล้ว พี่ซื้อของมาเยี่ยมเพียบ มีรังนก ซุปไก่สกัด โสมเกาหลี ผลไม้ ขนมปัง นม ฯลฯ” พี่ปริมพูดร่ายยาวของที่นำมาเยี่ยมครับ
“รังเป็ดก็มีนะสะใภ้เหล็ก” พี่ปันพูดขึ้นมา
“แอะ มีรังเป็ดด้วยหรือครับ มันคืออะไรอะ” ผมทำหน้างงๆ สงสัยว่ารังเป็ดมีด้วยหรือ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” พี่ปริมกับพี่ปันหัวเราะพร้อมกัน
“พี่แซวเล่นนะ สะใภ้เหล็ก ใครจะทำรังเป็ดมาขายละ ฮ่าๆๆ ว่าแต่เวลาที่น้องทำหน้างงดูน่ารักนะ มิน่าเจ้าเป๊บมันถึงหลงนักหลงหนา” พี่ปันแซวผมครับ
พี่น้องคู่นี้จริงๆ เล้ย ชอบแกล้งผมอะ มิน่าเป๊บติดมาจากสองคนนี่แหละ ชิ
“พี่อะ ผมนอนเจ็บอยู่นะ ชอบมาแกล้งอะ แล้วเลิกเรียกสะใภ้เหล็กด้วย ผมยังไม่มีอะไรกับเป๊บนะ ชิ” ผมตอบแบบงอนๆ
“โอ๋ๆๆๆ อย่างอนๆๆ พี่ล้อเล่นเอง กับไอ้ตัวแสบตอนนี้ยังไม่มีอะไรกัน แต่ในอนาคตน้องก็ต้องโดนมันงาบอยู่ดี พี่เลยเรียกสะใภ้ล่วงหน้าเลยไง” พี่ปริมพูดขึ้นมาครับ
“ช่ายยยย เวลามันงาบน้องจะเสียวขาดใจตายยยย” พี่ปันแหย่อีก
“บ้าแล้วววววว...ทะลึ่งงงงงงทั้งคู่เล้ยยยย...” ผมดุพี่ทั้งสองแต่หน้าแดงแปร๊ดดด เขินอะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ขำพร้อมกันอีกละ ชิ
“ที่รัก..ของที่สั่งได้แล้วคร้าบบบบ” เป๊บเปิดประตูเข้ามาพร้อมตะโกนบอกครับ
“อ้าว....พี่ปริมพี่ปันมานานยังครับเนี่ย...แล้วนี่ไปแกล้งอะไรแฟนผมอะ นั่งหน้าแดงอยู่นั่น” เป๊บทำหน้าเอ๋อเมื่อเห็นพี่ปริมพี่ปัน พอหันมามองหน้าผมที่หน้าแดงแปร๊ด เลยหันไปถามพี่ทั้งสอง
“เปล๊า....พี่แค่แซวเมียแกเอง แต่เขินง่ายชะมัด นั่งหน้าแดงตลอดดดด” พี่ปริมตอบเป๊บด้วยหน้าตาแบบไม่รู้เรื่องอะครับ กะล่อนจริง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พี่ปริมกับพี่ปันหัวเราะพร้อมกันอีก
“ฮ่าๆๆ...แล้วไป พี่อย่าแกล้งมาก แฟนผมเขินง่ายนะ”
“ทำหวงไปได้ไอ้ตัวแสบ..แล้วนี่ลงไปซื้ออะไรให้เมียละนั่น” พี่ปันแซว
“บอกแล้วว่าไม่ใช่เมียอะ...ชิ” ผมพูดแบบงอนๆ
“เห็นมะไอ้ตัวแสบ เถียงพี่ไม่ตกฝาก วันไหนจับกดพี่ฝากจัดการสามรอบ” พี่ปันบอกเป๊บครับ
“ทำไมต้องสามรอบวะปัน” พี่ปริมถาม
“โหพี่ปริม ก็เผื่อพี่หนึ่งรอบ ของผมหนึ่งรอบ และของไอ้ตัวแสบหนึ่งรอบ รวมเป็นสามรอบ” พี่ปันอธิบาย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ทั้งสามพี่น้องหัวเราะพร้อมกัน
ผมละนอนหน้าแดงงงงงง ไอ้สามพี่น้องนี่มันหื่นกันทั้งบ้านรึไงเนี่ยยยยยย โว้ยยยยยย
หลังจากที่แซวผมพอหอมปากหอมคอ เป๊บก็เอาน้ำส้มกับขนมเค๊กมาป้อนให้ผมครับ ตอนแรกผมบอกเป๊บว่าจะกินเอง แต่เป๊บไม่ยอม จะป้อนให้ ผมก็เลยยอมๆ ไป นานๆมีคนเอาใจ ฮิฮิ พี่ปริมกับพี่ปันก็กินขนมของฝากที่ซื้อมาเยี่ยมผม ผมก็คิดว่าตกลงซื้อมากินเองหรือเยี่ยม ชิ พี่บ้า งอนนนน แถมพี่ปันยังมาแย่งน้ำส้มกับขนมของผมอีกอะ ตัวแสบจริงๆๆ ชิ พี่ปริมพี่ปันกินขนมไปนั่งหัวเราะกับรายการทางทีวีไป เป๊บก็ป้อนเค๊กผมไปด้วยคุยไป อร่อยจัง มีความสุข ฮ่าๆๆ
“ที่รัก เค๊กเลอะมุมปากหมดแล้ว”
“แอะ ตรงไหน อะค้าบ” ผมก็เอามือจับๆ แถวๆ มุมปาก
“อยู่นิ่งๆ ครับ เดี๋ยวเป๊บเช็ดให้นะ”
ผมตกใจมากกกกกกก ทำไมนะหรือครับ ก็เป๊บเช็ดด้วยปากของเป๊บเองอะ เอาลิ้นมาเลียครีมเค๊กตรงที่เลอะมุมปากผมอะครับ
“บ้าแล้วววว....เป๊บ ทำอะไรแบบนั้นอะ” ผมดุเป๊บเบาๆ ครับ
“ก็เช็ดให้ไงครับ...ไม่รักไม่ทำให้แบบนี้หรอก” เป๊บตอบผมด้วยแววตาหวานซึ้ง โห นี่ถ้าผมไม่นอนเจ็บ คงมีเหตุได้เสียกันแน่อะ อ๊ากกกกกกก
“มีอะไรกันสองคนนั้นอะ” พี่ปริมละสายตาจากโทรทัศน์แล้วหันมาถามผมกับเป๊บ พี่ปันก็หันมามองด้วย
“ไม่มีอะไรครับพี่ โจ้เค้าดื้อเลยสั่งสอนไปนะครับ” เป๊บตอบแบบยิ้มๆ ผมนอนหน้าแดงงงงง บ้าจริงงงงงง
“แล้วไป นึกว่าจะจับกด” พี่ปริมแซว พี่ปันยิ้ม แล้วพี่ทั้งสองกันกลับไปดูทีวีต่อ
โห คิดได้ไงอะว่าน้องชายตัวเองจะจับกดต่อหน้าสาธารณะชน หื่นจริงๆ บรรดา พี่ๆ ของไอ้คิงคองเนี่ยยยย ชิ
ประมาณ 5 โมงเย็น เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลนำอาหารมื้อเย็นมาส่งครับ เป๊บก็จัดการเอาโต๊ะมาเสียบไว้ที่เตียง เตรียมตัวจะป้อนให้ผมครับ
“เอ้อไอ้เสือ น้องสะใภ้เหล็ก พี่กับปันไปก่อนนะ” พี่ปริมบอกผมกับเป๊บครับ
“อ้าวทำไมเรีบกลับจังพี่ แล้วจะไปไหนกันครับ” เป๊บถามพี่ทั้งสองครับ
“พี่ไปดูงานที่เชียงใหม่ เครื่องออกสี่ทุ่มครึ่งเนี่ย ส่วนเจ้าปันจะไปดูงานที่ภูเก็ต เครื่องออกสามทุ่มครึ่ง เดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นๆ พี่บินกลับมา” พี่ปริมร่ายยาวครับ
“ใช่ ดูแลน้องสะใภ้เหล็กให้ดีละเจ้าตัวแสบ” พี่ปันเสริมครับ
“ครับพี่ เดินทางดีๆ ครับ” เป๊บยิ้มให้พี่ปริมกับพี่ปัน
“เดินทางโชคดีครับ” ผมโบกมือลาพี่ทั้งสอง
“ขอบใจๆ เออแล้วพี่สองคนไม่อยู่ อย่าจับกดกันละ อายหมอเค้า” พี่ปันพูดขึ้นมาครับ
“บ้าแล้ววววววว ใครจะทำแบบนั้นละพี่” ผมแหกปากขึ้นมาด้วยความเขิน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ...ไปละๆ” พี่ทั้งสองหัวเราะพร้อมกัน แล้วก็เดินออกจากห้องไป
“พี่ใครเนี่ย หื่นตลอดเวลาอะ” พี่หันไปดุเป๊บ
“อะไรครับที่รัก เป๊บไม่ได้หื่นนะ ในพี่น้องสามคนเป๊บหื่นน้อยสุดแล้วนะ” เป๊บแก้ตัวทำหน้าตาน่ารักมาก
“จริงอะ” ผมแทบไม่เชื่อเอาเล้ย ขนาดหื่นน้อยสุดยังขนาดนี้ แล้วพี่ปริมกับพี่ปันจะขนาดไหน คิดเอง สรุปเอง หน้าแดงแปร๊ดดด
“ที่รักเป็นอะไรอะ...ทำไมหน้าแดง ไม่สบายไข้ขึ้นหรือเปล่า” เป๊บดูตกใจเอามือมาอังที่หน้าผากผมอะ
“เปล่าคร้าบบบบ...หิวแล้วววววๆๆ” ผมเปลี่ยนเรื่องครับ ฮ่าๆๆ
เป๊บก็เริ่มป้อนข้าวผมอะครับ กับข้าวโรงพยาบาลอร่อยจังเลยน้า แถมคนป้อนหล่อมากๆ ฮ่าๆๆ ราวกับว่าจ้างนายแบบมาป้อนอะ ผมก็ทานไป เป๊บก็ไปป้อน คุยกันเรื่อยๆ ครับ ทานไปสักพักกับข้าวหมดถาด เป๊บก็แซวๆ ว่าออกจากโรงพยาบาลพุงยื่นแน่ แต่เป๊บไม่ลืมหยอดคำหวานอะน้า ถึงจะอ้วนยังไงก็รัก ดูซิ แฟนใครเนี่ย ปากหวานชะมัด อิอิ
“ที่รักทานอะไรเพิ่มมั้ยครับ ผลไม้ รังนก รังเป็ด มีเยอะเลยนะ”
“แอะ บ้าแล้วว ไม่มีรังเป็ดดดด” นิสัยเหมือนพี่ทั้งสองจริงๆ เล้ยยยย
“ฮ่าๆๆๆๆ..เป๊บล้อเล่นนะครับ..ทานรังนกมั้ยครับ” เป๊บถามครับ
“ก็ดีนะค้าบบ...แกะให้หน่อยๆๆ..ขอหนึ่งขวด” ผมทำหน้าอ้อนๆ เป๊บอะ
เป๊บก็เปิดรังนกมาให้ขวดนึงครับ ผมก็กรอกเข้าปากจนหมดขวด
“อร่อยมั้ยที่รัก เอาอีกขวดมั้ยครับ”
“พอแล้วค้าบบ แล้วเป๊บไม่ทานข้าวหรือค้าบ” ผมเริ่มเป็นห่วงเป๊บแล้ว
“ยังไม่ค่อยหิวเลยที่รัก เห็นที่รักอิ่มเป๊บก็ดีใจแล้ว หายหิวแล้ว”
“โหหห เว่อร์อะ ไม่เอานะลงไปทานข้าวเลย โจ้อยู่คนเดียวได้ ลงไปทานเลยค้าบ” ผมสั่งเชิงดุๆ เป๊บ
“ครับๆ งั้นเป๊บลงไปทานข้าวก่อนนะ ที่รักดูทีวีไปพลางนะครับ”
“ค้าบบบบบ” ผมตอบเป๊บไป เป๊บเดินมาจุ๊บหน้าผากทีนึงก่อนลงไปทานข้าว น่ารักจริงๆ เล้ย แฟนใครเนี่ยยยยยย
ระหว่างที่เป๊บลงไปทานข้าว ผมก็นอนดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ ครับ จนมีเสียงเคาะประตู ผมเข้าใจอาจจะเป็นคุณลุงหมอหรือไม่ก็พยาบาลเข้ามาตรวจร่างกาย แต่ไม่ใช่เลยครับ คนที่เข้ามาภายในห้อง คือ คุณพ่อ คุณแม่ ของเป๊บ รวมกับลูกน้องที่ติดตามสามคน ผมตกใจมากครับ ไม่คิดว่าคุณพ่อกับคุณแม่ของเป๊บจะเข้ามาในจังหวะที่เป๊บไม่อยู่ ผมคิดในสมองเลยนะครับว่า งานนี้กรูซวยแล้วววววว
“สะ..สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า” ผมยกมือไหว้ พร้อมทำหน้าตกใจ
คุณพ่อกับคุณแม่เป๊บรับไหว้ครับ
“อาการเจ็บของเธอเป็นยังไงบ้าง” คุณพ่อเป๊บถามขึ้นมาครับ
“เอ่อ..ก็..คุณลุงหมอบอกว่าหายเกือบเป็นปกติแล้วครับ วันมะรืนนี้น่าจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้ว..เอ่อ..ว่าแต่คุณลุงไม่ได้รับบาดเจ็บใช่มั้ยครับ” ผมตอบคุณพ่อเป๊บไป และถามกลับด้วยความเป็นห่วงครับ
“ชั้นสบายดี...ก็เธอช่วยชั้นไว้” คุณพ่อเป๊บพูดจบก็เงียบๆ ไป
“พวกเธอออกไปคอยข้างนอกก่อน คุณท่านจะคุยธุระส่วนตัว” คุณแม่เป๊บหันไปสั่งลูกน้องของคุณพ่อเป๊บครับ
“ครับคุณผู้หญิง” ลูกน้องรับคำก็เดินออกจากห้องไป
“คุณคะ มีอะไรก็ค่อยๆ พูด ปรับความเข้าใจกันนะคะ ชั้นไปคอยข้างนอกนะ” คุณแม่แตะไหล่คุณพ่อแล้วเดินออกไปคอยข้างนอกห้องครับ
“ชั้นขอถามเธอเรื่องนึงได้มั้ย” คุณพ่อเป๊บเริ่มคุยกับผมแล้วครับ บรรยากาศดูเครียดอะ
“ดะ..ได้..คะ..ครับ” ผมตอบตะกุกตะกัก แอบกลัวคุณพ่อครับ
“ไม่ต้องกลัวชั้นหรอก ชั้นอยากถามเธอว่า เรื่องในคืนนั้นเธอเข้ามาช่วยชั้นเพราะอะไร” คุณพ่อเป๊บถามผม พร้อมทำสายตาดุๆ ใส่ด้วยอะค้าบบ แงๆๆ กลัวอะ
“เอ่อ..คุณลุงครับ..เรื่องในคืนนั้นผมขอตอบด้วยความจริงใจว่า คุณลุงคือคุณพ่อของเป๊บซึ่งเป็นคนที่ผมรักมากที่สุด ผมคงทนไม่ได้ถ้าหากปล่อยให้คุณลุงบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไป ผมจึงเลือกที่จะให้ตัวเองบาดเจ็บหรือตายแทนดีกว่า คุณลุงครับ ผมรู้ตัวเองดีว่าผมมันวิปริตผิดเพศ แต่ถ้าคุณลุงจะให้ผมเลิกรักเป๊บ ผมคงทำไม่ได้ครับ แต่ถ้าคุณลุงบังคับให้ผมทำ ผมขอเวลาสัก....” ผมยังพูดไม่ทันจบคุณพ่อเป๊บก็พูดแทรกขึ้นมา
“ชั้นยังไม่ได้พูดเรื่องที่เธอต้องเลิกกับลูกชายชั้นนี่...แล้วตอนช่วยชั้นทำไมเธอไม่คิดถึงตัวเองหรือคุณพ่อคุณแม่ของเธอบ้าง”
“ไม่ใช่ผมไม่คิดถึงนะครับ ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้นผมคิดถึงครอบครัวของผมมากๆ แต่จะมีประโยชน์อะไรถ้าในคืนนั้นคุณลุงบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไป ครอบครัวของผมคงไม่ดีใจแน่ที่ผมเอาตัวรอดคนเดียว รวมถึงผมทนไม่ได้ที่เป๊บจะต้องเสียใจเมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้นครับ” ผมตอบคุณพ่อเป๊บไปด้วยแววตาที่มุ่งมั่นและจริงใจ ผมสังเกตเห็นคุณพ่อเป๊บตาแดงๆ ด้วยครับ
“ชั้นดีใจนะที่เป๊บได้คนดีๆ แบบเธอเป็นแฟน” พ่อเป๊บเดินเข้ามาด้านข้างของเตียงครับ
“พ่อขอโทษนะลูก....พ่อผิดเอง...พ่อเป็นคนเริ่มต้นเรื่องราวทั้งหมด” คุณพ่อเป๊บเอื้อมมือมาจับศรีษะผมครับ ตาแดงเหมือนจะร้องไห้เลยอะครับ
“คุณลุงครับ...อย่าโทษตัวเองเลยนะครับ..ผมผิดเองที่เลือกเกิดไม่ได้และมารักกับเป๊บนะครับ” ผมเริ่มน้ำตาไหลแล้วครับ
“เลิกเรียกลุงได้แล้ว....เรียกพ่อได้แล้วลูก..พ่อขอบคุณมากๆ นะ ที่ช่วยพ่อในคืนนั้น..ขอบคุณมากลูก” คุณพ่อเป๊บขอโทษผมครับ พร้อมกับเอามือโอบไหล่กอดผม จนศรีษะผมไปอยู่ที่หน้าอกคุณพ่อเป๊บอะครับ
“ครับคุณพ่อ...ขอบคุณครับ...ฮึกๆๆๆ....ฮือๆๆ......” ผมน้ำตาไหลไปแล้วคร้าบบบบ
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังสามครั้ง ประตูก็ถูกเปิดออก
ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบ
หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62 (อ่าน 515111 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก