สวัสดีคร้าบบบบ FC ทุกท่าน ขอโทษมากๆ เลยคร้าบที่หายไปหลายวัน จริงๆ กลับจากฮ่องกงมาตั้งแต่วันอาทิตย์แล้วละค้าบ พอดีเกิดเรื่องเครียดๆ ผมกับเป๊บเลยต้องแก้ไขปัญหากันใหญ่ ตอนนี้ก็ลงตัวหมดแล้วคร้าบบ สำหรับตอนนี้อาจจะไม่ยาวมาก แต่ก็พยายามเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงนั้นนะครับ อิอิ มีหื่นๆ นิดๆ ด้วยน้า ติดตามอ่านเลยคร้าบบบบ
yeyong : ขอบคุณคร้าบบบ
-~iK@iZ_KunG~- : ฮ่าๆๆ ดีกันแ้ล้วคร้าบบบ ติดตามอ่านเลยครับว่าใครมาเปิดประตูอะ
Ilesa : คร้าบเข้าใจแล้วคร้าบบบ
tawan : หวานมากๆ คร้าบบบ อิอิ
iamao12 : คร้าบขอบคุณคร้าบบบ
thejaoil : ขอบคุณคร้าบบบ
โจ๊กกุ้ง : สวีทหนักหน่วงเลยคร้าบบบ
yayee2 : คร้าบพี่ คุณพ่อเป๊บบอกว่า ผมใจเด็ดมากกล้าหาญกว่าผู้ชายบางคนอีกอะ กลายเป็นว่าตอนนี้คุณพ่อเป๊บรักผมเหมือนลูกอีกคนไปแล้วละคร้าบบบ ฮ่าๆๆๆ
เฉาก๊วย : ใช่ครับ หื่นมากๆ อะ
ao16 : ขอบคุณคร้าบบบบ
p_phai : ขอบคุณคร้าบบบบ
SoN : ขอบคุณคร้าบบบบ
DE SaiKuNee :
doll@love : ขอบคุณมากๆ สำหรับเพลงคร้าบบบ
Capricorn : ขอบคุณคร้าบบบบ
naiyana : กลับมาแล้วครับพี่คร้าบบบบ
ปาย : ขอบคุณคร้าบบบ
SeLoFENa : ขอบคุณคร้าบบบ
ขอบคุณทุกท่านเลยคร้าบบบ
โจ้กับเป๊บ
Chapter 26 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส โดนรูดพิษอีกแล้วคร้าบบบก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังสามครั้ง ประตูก็ถูกเปิดออก เป๊บเดินกึ่งวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับคุณแม่ที่เดินตามหลังมาครับ
“โจ้..โจ้..เอ่อ....” เป๊บเดินพรวดเข้ามาแต่ก็หยุดชะงักเพราะเห็นคุณพ่อกอดผมไว้แล้ว ส่วนคุณแม่เดินตามมาทีหลัง เห็นคุณพ่อกอดผมแล้วก็ยิ้ม
“คุณคะ ปรับความเข้าใจกับลูกโจ้เรียบร้อยแล้วนะคะ” คุณแม่ถามคุณพ่อครับ
“เรียบร้อยแล้วละคุณ เข้าใจกันเรียบร้อยทุกอย่างเลย” คุณพ่อตอบคุณแม่แล้วยิ้ม และก้มหน้าลงมายิ้มกับผมด้วย
“เอ่อแด๊ดครับ หมายความว่า แด๊ดกับโจ้ เข้าใจกันแล้วหรือครับ” เป๊บทำหน้างงๆ ปนตกใจ
“ใช่ พ่อกับโจ้ เข้าใจกันแล้ว ดังนั้นหน้าที่ของแกเจ้าเป๊บ คือ ดูแลลูกสะใภ้พ่อให้ดี เข้าใจมั้ย” พ่อปรับน้ำเสียงดุๆ สั่งเป๊บ เป๊บยิ้มกว้างเลยครับ
“แสดงว่า แด๊ดยอมรับโจ้แล้วใช่มั้ยครับ” เป๊บทำหน้าตาดีใจมาก
“อ้าวลูกคนนี้นี่ เข้าใจอะไรยากจริง” พ่อแซวเป๊บอะครับ
“เย้.....รักแด๊ดที่สุดเลยยยยยย” เป๊บวิ่งเข้ามากอดพ่อ หอมแก้มพ่อสองที
“พอเลยๆๆ ไม่ต้องมาประจบเลย ไปอี๋อ๋อกับแฟนแกโน่นนน” คุณพ่อปฏิเสธ แต่หน้าตาดีใจที่ลูกมาอ้อนนะนั่น ฮ่าๆๆ
ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่า ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสจริงด้วย สถานการณ์ที่เคยดูเลวร้ายกลับเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้น
“แล้วนี่ลูกโจ้ทานอะไรหรือยัง กินรังเป็ดมั้ย” พ่อเป๊บถามขึ้นมาครับ ผมทำหน้าเหวอๆ ไอ้ที่ทำหน้าเหวอคือ รู้เลยว่าสามพี่น้องจอมหื่นเนี่ย ได้สายพันธ์แบบนี้มาจากใครอะ ฮ่าๆๆๆ
“แด๊ด มุขนี้พี่ปริมกับพี่ปันเล่นไปแล้วครับ”
“อ้าวหรือ ว้า กะจะให้ขำสักหน่อย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” คุณแม่เป๊บ เป๊บและผม หัวเราะพร้อมกันเลยครับ
สิ้นเสียงหัวเราะประตูห้องก็เปิด คุณพ่อคุณแม่และเจ้าจิม มาเยี่ยมผมครับ ทั้งสามคนเดินเข้ามาในห้องต่างก็ทักทายคุณพ่อคุณแม่ของเป๊บ บรรยากาศดูเป็นกันเองมาก ผมแอบเห็นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายคุยกันถูกคอครับ กลายเป็นว่าบรรดาคุณพ่อคุณแม่เดินเข้าไปในห้องรับแขกเพื่อนั่งพูดคุยกันซะงั้น บริเวณเตียงผมก็เหลือเป๊บกับเจ้าจิมละครับ
“เฮีย ทานข้าวยังเนี่ย” น้องผมเอ่ยถามขึ้นมา
“เรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่เอาอาหารมาส่งตอนเย็น เลยหม่ำซะเรียบ” ผมตอบจิม
“นั่นซิจิม พี่ป้อนอะไรเข้าปากก็หายหมด กินเกลี้ยง” เป๊บเสริม
“โห ไอ้ที่กินเยอะเป็นเพราะอร่อยหรือคนป้อนหล่ออะ” จิมแซว
“อะไรอะ...อาหารอร่อยต่างหาก..แบร่ๆ” ผมแลบลิ้นใส่เป๊บกับจิม
“ฮ่าๆๆๆ” เป๊บกับจิมหัวเราะพร้อมกันครับ
ผมหันไปมองบรรดาคุณพ่อคุณแม่ เห็นคุยกันถูกคอมากๆ หัวเราะคิกคัก เอ..เริ่มแอบใจไม่ดี คุยอะไรกันหว่า เป๊บกับจิมก็คุยกันตามประสาผู้ชายครับ สักพัก ฉัตร ทราย เบิด ก็มาเยี่ยมครับ
“เป็นไงบ้างอีหอย หายเจ็บยังเนี่ย” ฉัตรเดินปรี่มาที่ข้างเตียง พร้อมถามผมครับ
“ดีขึ้นแล้วเมิงงงง พรุ่งนี้ทำกายภาพบำบัดอีกรอบ มะรืนน่าจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”
“เออดีแล้ว อาการดีเพราะมีนายแบบดูแลหรือเปล่า” เบิดแซวผมครับ
“สงสัยจะใช่ละเบิด ฮ่าๆๆ” ผมตอบเบิดไปหัวเราะไปครับ
“แล้วนี่พ่อหนุ่มคนนั้นที่นั่งข้างแฟนเธอ คือใครยะ” ทรายหันมาถามผมครับ
“อ๋อ น้องเราเองอะทราย จิม นี่พี่ทราย” ผมแนะนำจิมให้ทรายรู้จักครับ
“สวัสดีครับ” จิมกล่าวทักทายพร้อมยกมือไหว้ครับ
“สวัสดีค้าน้องขา ตายละ หล่อจังนะเนี่ย” ทรายรับไหว้พร้อมชมครับ
“โถๆๆๆๆ อีทรายยยยย จะแดกเด็กหรือไงเมิง ปล่อยน้องเค้าไปเห้อ ให้เด็กมันมีอนาคตตตตต” ฉัตรแขวะทรายครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” เราทั้งหมดหัวเราะพร้อมกันเลยอะ
“กรูว่า เข้าไปสวัสดีบรรดาคุณพ่อคุณแม่ดีกว่ามั้ย” เบิดเสนอขึ้นมา
“เออดีๆๆ” ฉัตรรับคำครับ
พวกเพื่อนๆ ก็เข้าไปในห้องรับแขก ผมเห็นยกมือไหว้บรรดาคุณพ่อคุณแม่ แล้วคุยอะไรอีกนิดหน่อยครับ เพื่อนๆ ออกมาจากห้องก็นั่งคุยกับผมไป แหย่กันไปบ้าง บรรยากาศดูสนุกมาก มีความสุขจังเลยครับ จนกระทั่งเวลาประมาณสองทุ่มครึ่ง พยาบาลเดินเข้ามาตรวจร่างกาย แล้วก็ปลดสายน้ำเกลือออก เพราะคุณหมอบอกว่าอาการโดยรวมดีขึ้นมากไม่ต้องให้น้ำเกลือแล้ว พร้อมกับแนะนำว่า ได้เวลาที่ผู้ป่วยพักผ่อนแล้ว บรรดาคุณพ่อคุณแม่กับเพื่อนๆ ก็ขอตัวกลับบ้านครับ
“แอะ พ่อค้าบแม่ค้าบบบ ทำไมไม่นอนเฝ้าผมอะ” ผมอ้อนขึ้นมาครับ
“ตายละลูกคนนี้ พูดอะไรออกมา อาการก็ดีขึ้นแล้ว แม่ว่าให้ลูกเขยแม่เฝ้าดีกว่าจ๊ะ” โห คุณแม่ผม พูดเหมือนห่วงลูก งอนนนนนน
“ใช่ พ่อว่าให้เป๊บเฝ้านะแหละ มีอะไรจะได้ดูแลได้” คุณพ่อเป๊บย้ำขึ้นมาครับ แล้วหันไปบอกเป๊บว่า
“ดูแลสะใภ้พ่อให้ดีละ เข้าใจมั้ยไอ้ตัวแสบบบ”
“คร้าบแด๊ดดดด จะดูแลสุดชีวิตเลยคร้าบบบ” เป๊บรับคำตกลงพร้อมยิ้มกว้างงงง
“ฮ่าๆๆๆ” ทั้งห้องหัวเราะพร้อมกันเลยครับ
คนที่มาเยี่ยมผมทั้งหมดต่างก็ทยอยเดินออกจากห้องครับ พอออกไปกันหมดเป๊บก็กดล๊อคประตู ก็เหลือเป๊บที่เฝ้าผมอยู่ เป๊บก็เปิดโทรทัศน์ดูไปเรื่อย ส่วนผมก็นอนคุยไปเรื่อยๆ ครับ คุยไปคุยมาก็ย้อนมาในวันที่เกิดอุบัติเหตุ
“เป๊บคร้าบบ วันที่เกิดเรื่องอะ ตอนต้นสนจะล้มทับโจ้อะ โจ้เห็นเหรียญหลวงปู่ทวดเปล่งแสงด้วยอะครับ” ผมเล่าเป๊บ จนเป๊บละสายตาจากโทรทัศน์มามองผมเลยละครับ
“จริงหรือโจ้ ในตอนนั้นเป๊บตกใจมากเลยนะ เป๊บยังจำได้ติดตาว่าต้นสนล้มฟาดตัวโจ้แรงมาก ใจเป๊บแทบแตกสลายเลยละ” เป๊บเล่าสีหน้าจริงจังมากเลยครับ
“โจ้ ตอนที่ต้นสนล้มฟาดลงมา ตอนนั้นโจ้เจ็บมากมั้ย” เป๊บถามผมต่อเนื่องครับ
“เจ็บนะเป๊บ แต่ความรู้สึกของโจ้นะ ดูเหมือนว่าเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างมาผ่อนแรงฟาดอะครับ คือ ถ้าฟาดแรงกว่านั้นโจ้คงตายไปแล้วละ”
“นั่นซิครับ ด้วยขนาดของต้นสน เป๊บตกใจมากคิดว่าโจ้คงไม่รอดแล้ว”
“ไหนๆ โจ้เล่ามาเป๊บก็เล่าบ้างนะ หลังจากที่โจ้ไม่ได้สติแล้ว เป๊บรีบอุ้มโจ้ไปโรงพยาบาลมหาชัย 2 แต่ทางคุณหมอบอกว่า อาการหนักมากไม่มีเครื่องมือพอที่จะช่วยได้ พ่อเป๊บเลยตัดสินใจพาโจ้มาที่นี่แหละครับ ระหว่างทางกำลังเดินทางมา ความดันกับอัตราการเต้นหัวใจของโจ้ไม่คงที่ พยาบาลกำลังช่วยอย่างเต็มที่เลย ภาพที่เป๊บจำติดตาก็คือ พยาบาลระดมฉีดยาสารพัดเข้าไป ตอนนั้นเป๊บใจจะขาดเลยนะ จนเป๊บเห็นหลวงปู่ทวดที่ห้อยคอโจ้อยู่ เลยจับมือโจ้เอาไปกุมองค์หลวงปู่ทวด พร้อมอฐิษฐานให้โจ้ปลอดภัย เป๊บตกใจมากเพราะเป๊บเห็นแสงสีเหลืองทองแผ่เล็ดรอดออกมาจากมือที่กุมอยู่ครับ ด้วยความตกใจเป๊บปล่อยมือออก แสงสีทองนั้นก็หายไป และที่น่าแปลกมากๆ คือ ระบบความดันกับอัตราการเต้นของหัวใจกลับเป็นปกติเลยครับ” เป๊บเล่ายาวรวดเลยครับ
“จริงหรือเป๊บ” ผมฟังเป๊บเล่าก็ตกใจมาก แสดงว่า รูปหลวงปู่ทวดที่หลวงตาให้มาศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ครับ
ผมกับเป๊บคุยเรื่องนี้ได้สักพักนึง แต่ผมยังไม่กล้าเล่าเรื่องที่เจอหลวงตาในความฝัน จริงๆ ไม่ได้ฝันหรอกครับ แต่ผมไม่ได้สติมากกว่า จึงไม่รู้จะอธิบายได้ยังไงว่า เหตุการณ์ที่เจอคุณยายกับหลวงตาเป็นความฝันหรือไม่อะครับ นอนคุยสักพักจนผมรู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำครับ
“โจ้ จะเอาอะไรหรือครับ” เป๊บถามผมครับเพราะเห็นผมขยับตัวจะลงจากเตียงนอน
“อ๋อ เปล่าค้าบ คือ ปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำนะคับ” ผมบอกเป๊บไปครับ
“งั้นเป๊บพยุงให้นะ โจ้เดินไหวมั้ย” เป๊บลุกขึ้นมาพยุงผมครับ
“พอไหวคร้าบ” คือขาผมยังอ่อนแรง แต่ก็เดินได้พอสมควรแล้วครับ
“ค่อยๆ เดินนะที่รัก” เป๊บพยุงผมเดินไปห้องน้ำ
ผมเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อจะฉี่ แต่เป๊บก็ยังพยุงอยู่ข้าง แอบอายอีกแล้วละค้าบ
“เอ่อ เป๊บ อายอะคับ”
“ที่รักอายอะไรกันครับ ก็เห็นกันหมดแล้วนี่น่า” เป๊บพูดอมยิ้มครับ
ผมคิดในใจว่า เอาละวะ จะอายอะไรเนี่ย เห็นกันหมดแล้ว ผมก็ควักมังกรออกมาฉี่ครับ แต่เป๊บนะซิ ทำไมต้องยืนจ้องขนาดนั้น เขินนะเว้ยยยยย ผมฉี่เสร็จเป๊บก็พูดขึ้นมาว่า
“ที่รัก เอ...ไม่ได้รูดพิษมากี่วันแล้ว” เป๊บถามขึ้นมา
“แอะ ทะลึ่งอะเป๊บ โจ้เจ็บอยู่น้า จะไปคิดถึงเรื่องรูดพิษทำไมอะ” ผมตอบดุๆ เป๊บครับ
“อ้าวที่รัก มังกรไม่ได้พ่นพิษบ้างมันจะอึดอัดเอานะ แบบนี้ดีกว่า อาการเจ็บที่รักก็ดีขึ้น เป๊บคิดว่าถ้าได้รูดพิษบ้าง น่าจะดีนะ” บ้าแล้วววว คิดแบบนั้นได้ไงอะ มันเกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย ผมกำลังจะต่อว่าเป๊บแต่ก็...เป๊บจัดการผมเรียบร้อยแล้วละคร้าบ
“เป็นไงบ้างครับที่รัก...สบายตัวมั้ย” เป๊บถามผมด้วยแววตาแพรวพราวเลยครับ หื่นจริงๆ แฟนใครเนี่ย
“คะ....ครับ....” ผมตอบเป๊บในขณะที่หายใจแรงครับ ก็มันเหนื่อยนี่น่า
“โจ้ตัวแดงไปทั้งตัวเลยนะ เลือดสูบฉีดมากๆ เลยนะครับ” เป๊บแซว
ผมยิ้มตอบพร้อมกับอาการที่ยังหอบหายใจแรงอยู่ เป๊บทำความสะอาดมังกรผมและก็ทำคงามสะอาดชักโครกด้วยครับ เพราะมันเลอะไปทั่ว พิษกระจายเต็มเลยอะ ฮ่าๆๆ หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จ เป๊บก็พยุงผมกลับมาที่เตียงนอนครับ ผมนอนบนเตียงด้วยความเพลีย แต่มันก็รู้สึกสบายตัวราวกับว่าได้หลั่งฮอร์โมนความสุขเลยนะค้าบบบบ ฮ่าๆๆๆ
“เป๊บค้าบ...แล้วเป๊บไม่รีดพิษหรือค้าบบ” ผมถามเป๊บด้วยความห่วง เพราะปกติเรื่องแบบนี้เป๊บไม่พลาดอะ
“ไม่ครับที่รัก..เป๊บรักโจ้นะเลยทำให้..เอาไง้โจ้หายเป็นปกติก่อน มีจัดหนัก แฮ่ๆๆ” แอะ แรกๆ เป๊บตอบดีนะ หลังๆ ออกแนวหื่น
“บ้าแล้ววว จัดหนักอะไรอะ ทะลึ่งงงง” ผมนอนหน้าแดงอีกรอบ คราวหน้าสงสัยไม่รอดแน่อะ
“ฮ่าๆๆๆ...ที่รักพักผ่อนนะครับ พรุ่งนี้ต้องทำกายภาพบำบัดอีกนะ”
“คร้าบบบบ” ผมตอบเป๊บก็เริ่มง่วงๆ แล้วละครับ
เป๊บโน้มตัวลงมาจุ๊บที่หน้าผากผมครับ พร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่มให้ครับ
“รักโจ้มากที่สุดเลยนะครับ....เราสองคนจะรักกันตลอดไปนะ” เป๊บบอกรักผม เราสองคนสบตาหวานซึ้งครับ
“โจ้ก็รักเป๊บนะครับ...ขอบคุณมากๆ ที่ดูแลโจ้นะครับ” ผมดึงมือเป๊บมาจุ๊บทีนึงครับ
“ครับที่รัก...นอนได้แล้ว”
ผมหลับตานอนพร้อมกับความสุขกับความรักที่เป๊บมอบให้ครับ
ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ
หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62 (อ่าน 515065 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก