หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62

[lovelypolly]

ชอบมาเลยค่ะเรื่องนี้ ติดตามอ่านมาตลอด

เห็นโจ้กับเป๊บรักกันดีจังค่ะ แอบอิจฉา นิดๆด้วย

ทำไมเราไม่มีแบบนี้บ้างนะ (เศร้า)...

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้และจะติดตามอ่านต่อไปเรื่อยๆด้วยนะค่ะ 

[jonathan2624]

ตอนพิเศษ เริงร่าทางใต้ ภาค 2 คร้าบบบ

สวัสดีคร้าบบบ FC ทุกท่าน วันนี้ไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างครับ อิอิ สำหรับผมเองก็ไปเที่ยวหลายที่เลยนะครับ สนุกมากๆ แถมได้กินของอร่อยๆ อีกหลายอย่างเลยอะครับ งั้นไม่ให้เสียเวลาขอเล่าการไปเที่ยวเมื่อวาน คือ วันแม่ 12 สิงหาคม 54 เลยนะครับ

                 เสียงโทรศัพท์ในห้องพักดังประมาณตีสี่ครึ่งอะครับ ผมได้ยินนะแต่ลุกไม่ไหวอะ เพราะอะไรนะหรือครับ ถามตัวต้นเหตุโน่น ชิ ก็บอกแล้วว่าง่วง เหนื่อยอะ ยังจะหื่นอีก เมื่อเห็นผมนอนงัวเงีย เป๊บก็เอี้ยวตัวรับโทรศัพท์ที่อยู่ใกล้ๆ เตียงนอนครับ

                เป๊บเขย่าตัวให้ผมตื่น เพราะคุณอาสั่งทางโรงแรมให้โทรศัพท์ปลุกอัตโนมัติไว้ ผมก็งัวเงียตอบเป๊บไปว่า ไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวจะตื่น ขออีกนิด โหยยย ไม่ถึงอึดใจเป๊บมาเขย่าอีกรอบแล้วอะ ชิ ผมเลยจำใจต้องตื่น เดินเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ขัดผิว อาบน้ำ เสร็จทั้งหมดเดินออกมา เห็นเป๊บยืนแต่งตัวหล่อเสร็จแล้วละครับ ผมก็เลยโดนเร่งให้รีบๆ จนแต่งตัวเสร็จจนเป๊บชมว่า น่ารัก แต่ห้ามไปเดินคนเดียว เดี๋ยวโดนฉุด (เป๊บก็เว่อร์ไปเรื่อยอะครับ ชิ)

                ผมกับเป๊บก็ลงมาล๊อบบี้โรงแรม ผมมองออกไปข้างนอกผ่านกระจกใสๆ พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลยครับ มองดูนาฬิกาประมาณตีห้าสิบห้านาที บรรดาคุณพ่อคุณแม่ก็มานั่งจิบกาแฟรอแล้ว ผมหันไปหันมา เจ้าจิมก็ลงมาพอดี ทักทายกันยามเช้าเสร็จ คุณอากับลูกชายทั้งสองเดินเข้ามารับพอดีครับ สมาชิกทั้งกลุ่มรวมกัน 10 คนพอดี

               คุณอาบอกกับพวกเราว่า ให้ขึ้นรถตู้รีบเดินทางไปท่าเรือซีทรานส์เฟอรี่ครับ พอขึ้นฝั่งแผ่นดินใหญ่แล้ว จะมีรถตู้อีกคันมารับพาไปเที่ยวจังหวัดนครศรีธรรมราช ผมละดีใจมากๆ น่าสนุกอะครับ พวกเราเดินทางจากโรงแรมมาท่าเรือซีทรานส์ใช้เวลาประมาณ 25 นาที ทันเรือเที่ยวเช้าพอดีครับ เรือเฟอรรี่ใหญ่มากๆ ผมก็ไม่เคยนั่งเลยอะนะ นอกจากเคยนั่งไฮโดรฟรอยด์จากมาเก๊าข้ามมาเกาะฮ่องกงอะครับ คุณอาบอกกับผมว่า บนเรือมีที่นั่งหลายจุด ให้เลือกนั่งตามสบาย บรรดาคุณพ่อคุณแม่อาจจะไม่ค่อยชินนัก คุณอาเลยพาไปนั่งห้องวีไอพีครับ ผมกับเป๊บและเจ้าจิมพร้อมด้วยแนทกับนัท ก็เลือกที่จะนั่งด้านนอกดีกว่า แนทกับนัทดูเฉยๆ เพราะบ่นว่านั่งข้ามไปมาจนเบื่อแล้วครับ (ลืมไปครับ มี FC pm มาถามว่า แนทกับนัทเป็นคนบนเกาะสมุยหรือ จริงๆ ไม่ใช่หรอกครับ สองหนุ่มนี่เรียนที่ กทม แหละครับ แต่ช่วงวันแม่เลยกลับมาเยี่ยมคุณพ่อที่เกาะสมุยเพราะว่าเพื่อนคุณพ่อจะพาครอบครัวมาเที่ยวเลยขอมาให้ช่วยต้อนรับ  พอผมถามคุณแม่ สองหนุ่มบอกว่า คุณแม่ดูแลรีสอร์ตที่เชียงใหม่ ประมาณวันจันทร์เช้าจะบินไปเชียงใหม่ครับ เอ ว่าไป พวกเราก็บินกลับ กทม วันจันทร์เช้าเหมือนกันนี่น่า)

                ขึ้นเรือมาหาที่นั่งได้ไม่เท่าไหร่ ได้ยินเสียงแตรเรือเฟอร์รี่ครับ เรือก็เคลื่อนตัวออกจากท่าเทียบเรือเวลา 6.00 น.พอดีเป๊ะ คนบนเรือมีไม่มากนะครับ นัทบอกผมว่า นักท่องเที่ยวจะข้ามมาจากฝั่ง อ.ดอนสัก คือฝั่งแผ่นดินใหญ่มากกว่า ผมกับเป๊บตื่นเต้นพอสมควรนะครับ เรือแล่นออกมาได้ประมาณสามสิบนาที เจ้าจิมก็ชวนผมกับเป๊บไปถ่ายรูป แนทกับนัทก็เดินตามมา ผมกับเป๊บถ่ายรูปกันเยอะเลยครับ มุมนั้น มุมนี้ จนคิดว่าถ่ายรูปพอสมควรแล้ว เจ้าจิมก็เดินไปกับสองหนุ่มเพื่อสำรวจเรือเพิ่มขึ้น เป๊บก็ชวนผมขึ้นไปดาดฟ้าของเรือครับ ผมเดินตามการจูงมือของเป๊บขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ แทบไม่มีคนนั่งเลยครับ คนส่วนใหญ่นั่งชั้นที่สองหมด ด้วยความที่น้ำทะเลสีครามตัดกับแสงอาทิตย์ยามเช้า มันเป็นภาพที่ดูสวยจริงๆ เลยนะครับ

              ผมยืนเกาะราวกั้น พร้อมกับมองไปรอบๆ ชื่นชมความงามของธรรมชาติ เป๊บก็เดินมาสวมกอดจากด้านหลัง (โรแมนติคกันตั้งแต่เช้า อิอิ)

"เป๊บคร้าบ โจ้ว่าคนใต้นี่โชคดีจังนะ ได้อยู่กับธรรมชาติสวยๆ กับความอุดมสมบูรณ์ น่าอิจฉาจังนะ"
"ที่รัก เป๊บก็เห็นด้วยนะครับ แต่คงเป็นเพราะพวกเค้าอยู่มาดั้งเดิม อาจจะชินกับธรรมชาติที่สวยงามแบบนี้จนเป็นปกตินะครับ เอาเป็นว่าถ้าที่รักชอบ เดี๋ยววันหลังเรามากันสองคนบ่อยๆ ดีมั้ย" ผมเลยหน้ามองเป๊บ สบตากัน แล้วก็ยิ้มให้
"ดีค้าบๆ โจ้ชอบที่นี่จัง" เป๊บละสายตาจากเป๊บ พร้อมกับมองวิวรอบๆ เรือแล่้นไปเรื่อยๆ ลมก็ปะทะผิวกาย เย็นสบายดีจัง เป๊บก็เอาคางมาเกยศรีษะผมอะครับ

           เราสองคนยืนชมวิวไปเรื่อยๆ ครับ จนเป๊บบอกว่า อย่าตากลมนานเกินเดี๋ยวจะไม่สบาย เลยชวนผมไปนั่งด้านในซึ่งไม่โดนลมมากนัก เป๊บก็นอนบนม้านั่งยาวโดยใช้ตักผมเป็นหมอน เราสองคนคุยไปเรื่อยๆ ครับ จนสักพักเห็นเรือแล่นช้าลง น้องแนทก็ขึ้นมาตามว่าตอนนี้เรือกำลังเทียบฝั่งแล้ว ให้เดินไปรอที่ประตูขาออก ผมกับเป๊บก็ลุกขึ้นเดินตามน้องแนทไปครับ

           เดินออกจากเรือมาเรื่อยๆ ผมก็มองไปรอบๆ ท่าเรือดูสะอาดดีนะครับ บรรดาคุณพ่อคุณแม่เดินไปข้างหน้าแล้วนู้น เดินเข้ามาถึงบริเวณอาคารที่จำหน่ายตั๋ว ผมเห็นคุณอากวักมือเรียกให้ขึ้นรถตู้ครับ พวกเราทั้งหมดสิบคนขึ้นรถตู้ครบ รถก็เคลื่อนออกจากท่าเรือซีทรานส์ มุ่งสู่ จ.นครศรีธรรมราช ระหว่างการเดินทาง เก้าอี้ข้างคนขับจะเป็นน้องนัทกับแนท ถัดมาอีกแถว จะเป็นคุณพ่อคุณแม่เป๊บกับคุณอา ถัดมาก็เป็นเจ้าจิมและคุณพ่อคุณแม่ผมครับ แถวสุดท้ายคือผมกับเป๊บแหละ รถตู้พวกเราเดินทางมาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงพูดคุยเฮฮาตลอดทางเลยละครับ จนกระทั่งรถตู้เคลื่อนผ่าน....
"ที่รักๆ ดูนั่น ป้ายบอกทางเขียนว่า อ.ขน-อม" เป๊บชวนให้ผมดูป้าย ผมมองตามก็ตกใจอะ บ้าแล้ววว ทำไมชื่อ ขน - อม อะ
"จริงหรือค้าบเป๊บ มีด้วยหรือ อำเภอ ขน-อม อะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" คนทั้งรถตู้หัวเราะพร้อมกันเลยครับ
"เรียกว่าอำเภอขนอมนะหลาน อ่านว่า ขะ-หนอม ไม่ใช่ ขน-อม" คุณอาบอกพร้อมแซวผมอะ
"แอะ..ก็โจ้อ่านว่าขะหนอมแล้วนะครับ แต่เป๊บแกล้งอะ" ผมทุบเป๊บไปพลั๊กนึง เป๊บเอามือลูบๆ ทำว่าเจ็บมาก ชิ ชอบแกล้งตลอดอะ
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ดีนะเฮียที่ไม่อ่านว่า อม - ขน อะ" เจ้าจิมแซวขึ้นมาอีก
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ทุกคนหัวเราะมากกว่าเดิมอีก ผมนั่งหน้าแดงแปร๊ดแล้ววว ชิ
         เป๊บแอบมากระซิบว่า
"เอ...ที่รักไม่ชอบอม-ขนนี่ เห็นอมแต่มังกร" เป๊บกระซิบแซวข้างหูผมอะ ผมอ้าปากค้างเลย หื่นได้ตลอดเวลา สามีใครเนี่ย พลั๊กกกก อีกที หมั่นไส้
"เจ็บนะที่รัก..อูยยย..โหดร้าย ทารุณ" เป๊บลูบไหล่พร้อมบ่นออดแอด
"ก็ทะลึ่งทำไมอะ..หื่นได้ตลอดเนี่ย" ผมดุๆ เป๊บอะ
"แหมที่รัก หื่นกับที่รักคนเดียวนะครับ รักนะ..อย่างอน..จุ๊บๆ" เป๊บทำหน้าทะเล้นจนผมขำเบาๆ อะ

          เดินทางผ่านมาเรื่อยๆ ครับ ผมก็มองวิวข้างทาง การจราจรคับคั่งมากเลยนะ ส่วนใหญ่เป็นรถแต่งงานนะครับเห็นผูกผ้าแดงกับโบว์สีชมพูเยอะเลยละ ระหว่างทางก็มีป้ายบอกงานแต่งเยอะมาก เป๊บก็พูดเหมือนกันว่าวันนี้เป็นวันดีคนแต่งงานกันเยอะครับ ผมนั่งอฐิษฐานในใจขอให้พวกเค้ามีความสุขมากๆ สาธุๆ

          เวลาประมาณ 09.30 น.ครับ พวกเราก็เข้าเขต จ.นครศรีธรรมราชแล้ว คุณอาบอกว่าจะพาไปทานอาหารเช้าร้านชื่อดังขายมานานนับพันปี(ฮ่าๆๆๆ อันนี้ผมเติมเองนะ) ร้านนี้ตั้งอยู่ตรงห้างโรบินสันครับ ชื่อว่าร้านโกปี๋ เป็นร้านขายอาหารเช้า คนแน่นร้านมากไม่มีที่นั่งครับ คุณอาบอกกับพนักงานในร้านว่า ที่นั่ง 11 ที่ จัดให้ด่วน ทางร้านบริการดีมากครับรีบจัดแจงที่นั่งให้ พวกเราทั้งหมดเลยได้นั่งหน้าร้าน บรรยากาศสบายๆ คุณอาจัดแจงสั่งเมนูเด็ดให้ มีบะกุ๋ดเต๋( แอบจำมาไม่รู้ผิดมั้ยนะครับ) ซาลาเปา ข้าวเหนียวทิพย์ แล้วก็ซี่โครงหมูอบสัปปะรด อันนี้เด็ดสุดที่เป๊บชอบครับ คือ ข้าวมันแกงกุ้่งไข่ดาว ส่วนผมชอบหมดเลยอะ ฮ่าๆๆ

          ขอบอกว่าของที่สั่งมาอย่างบะกุ๋ดเต๋ ผมไม่เคยทานเลยนะครับ มันอร่อยมากๆๆๆๆ ครับ ผมละชอบมากๆ ซาลาเปาไส้ครีมอร่อยมาก หมูแดง หมูสับ อร่อยหมด บรรดาคุณพ่อคุณแม่ท่านก็ค่อยๆทานกัน แต่พวกเด็กๆ รวมถึงผม ยัดเข้าไปเพียบ ฮ่าๆๆ แถมสั่งมาเพิ่มอีกครับ กำลังนั่งกินเพลิน สายตาเหลือบไปเห็นโต๊ะตรงข้ามมองผมด้วยนะ เป็นผู้ชายผิวขาวๆ มองผมแปลกๆ ผมสบตาปุ๊บ รู้ทันทีเลยว่าไม่ได้ตั้งใจมองผมตะหาก ผู้ชายคนนั้นมองเป๊บมากกว่าผมอีกครับ ชิ สงสัยพวกเดียวกัน ฮ่าๆๆ ผมสบตาพร้อมทำตาดุๆ ใส่ เค้าคงรู้ตัวมั้งครับ เลยละสายตาไปทางอื่น อิอิ ให้มันรู้ซะมั่งว่าเป๊บอะของใคร ชิ
"โจ้ เป็นอะไรหรือครับ ทำตาดุๆ ใส่ใคร" เป๊บถามผมครับ
"อ๋อ ไม่เชิงหรอกค้าบเป๊บ ผู้ชายขาวๆ ที่นั่งโต๊ะตรงข้ามเค้ามองเป๊บนะ" ผมยิ้มตอบเป๊บครับ
"หืม...หึงเป๊บหรือครับ...ว่าไปคนนั้นก็หน้าตาดีนะ...เป๊บไปทิ้งเบอร์มือถือไว้ดีกว่า" เป๊บตอบพร้อมหันไปมองผู้ชายคนนั้นครับ
"พลั๊กกกกก..โอ้ยยยย" ผมทุบเป๊บแรงเลยละครับ เป๊บเอามือจับต้นแขนพร้อมทำหน้าแหยๆ
"อ้าวๆๆ นี่ไอ้ตัวแสบไปรังแกลูกโจ้ทำไมละนั่น" พ่อเป๊บถามขึ้นมาครับ
"เปล่านะครับพ่อ...เป๊บแค่เล่นๆ เอง" ผมตอบพลางเอามือลูบต้นแขน
"อ้าวแล้วนี่ลูกไปตีเป๊บเค้าทำไมละ" แม่ผมถามขึ้นมาครับ
"ก็..เป๊บเจ้าชู้นี่ครับแม่.." ผมตอบแม่ไปหน้างอนๆ
"เปล่านะคร้าบแม่..ผมแหย่โจ้เล่นนะครับแหะๆ" เป๊บตอบยิ้มๆ
"ฮ่าๆๆ" ทั้งหมดหัวเราะขึ้นพร้อมกันครับ
           
             พวกเราทั้งหมดก็ทานกันต่อครับ ของอร่อยทั้งนั้นเลยนะ ทานไปทานมามีลุงคนนึงมาทักผมครับ
"หร๋อยม่ายหลู๋ก" ลุงคนนั้นถามผมครับ
"แอะ หา...เอ่อ..อะไรนะครับ" ผมทำหน้างงๆ ใส่อะ แกถามอะไรอะ
"ฮ่าๆๆๆ" คุณอา แนทกับนัท หัวเราะครับ
"ลุงเค้าถามโจ้ว่า อร่อยมั้ยลูก" คุณอาแปลให้ผมฟังครับ
"อ๋ออออ...อร่อยค้าบบคุณลุง" ผมตอบคุณลุงพร้อมยิ้มกว้างครับ
            คุณลุงดูเป็นมิตรมากเลยครับ คุณลุงก็ไปทักทายคุณอา คุณอาพูดภาษาใต้คล่องเลยละ จริงๆคุณลุงแกพูดกลางได้นะครับ แกก็ถามกันว่ามาจากไหน พวกเราก็บอกว่ามาจากกรุงเทพ แกว่าหลานคนนี้น่ารักดี(ชี้มาทางผม) นึกว่าผู้หญิง พอมาดูใกล้ๆ เอ้าผู้ชาย บรรดาพวกผู้ใหญ่ก็ฮาครืนกัน แล้วแกก็ลากลับไปอะครับ คนใต้เป็นมิตรน่ารักจังอะ บรรยากาศแบบนี้หาไม่ได้ในกรุงเทพฯ เลยนะค้าบบบ

            หลังจากท่านอาหารเช้ากันเสร็จ คุณอาบอกว่าจะพาพวกเราไปนมัสการวัดพระธาตุคู่บ้านคู่เมืองจังหวัดนครศรีธรรมราชครับ เดินทางถึงวัดผมเห็นเจดีย์บรรจุพระบรมสาริกธาตุใหญ่โตมากๆ เลยละครับ ยกมือไหว้งามๆ พวกเราก็เดินไปที่บริเวณทำบุญดอกไม้ คุณป้าที่อยู่ซุ้มขายดอกไม้ทักว่า
"หม๋าแต่ใดนิ" ผมก็งงอีกรอบบบ
"กุ๋งเต้บๆ" เป๊บตอบป้าด้วยสำเนียงใต้แบบเแปลกๆ ไปอะครับ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" พวกเราหัวเราะดังเลยอะครับ ผมขำเป๊บมากๆ เลยอะ คุณป้าแกก็แซวว่า สำเนียงดีนะคะ มาเป็นลูกเขยทางใต้มั้ยพ่อรูปหล่อ เป๊บก้ได้แต่ยิ้มอะครับ

              หลังจากได้ดอกไม้ธูปเทียนพวกเราก็เดินเข้าไปนมัสการครับ เดินเข้าไปในตัวเจดีย์เห็นมีป้ายเขียนไว้ประมาณว่า ทำบุญผ้าอาบน้ำฝน ลุงที่อยู่บริเวณนั้นแนะนำว่า ให้นำผ้าอาบน้ำฝนเดินขึ้นไปบนพระเจดีย์ ทำการเวียนสามรอบ แล้วนำผ้าอาบน้ำฝนมาไว้ตรงพานด้านล่างครับ พวกเราก็รีบนำผ้าขึ้นไปเวียนเลยละ ผมอฐิษฐานให้คุณพ่อคุณแม่ของเราทั้งสองแข็งแรง ขอให้เจ้าจิมมีความสุข และขอให้ผมกับเป๊บรักกันไปนานๆ ครับ

              หลังจากเดินออกมาจากพระบรมสารีริกธาตุ คุณอาแนะนำว่าไปเดินตลาดขายของบริเวณในวัดครับ พวกเราก็เดินกันไปเรื่อยๆ ผู้คนมากมายก็เดินสวนกันไปมา พอเข้าไปในตัวตลาด ผมไปเจอกับขนมลาอะครับ วิธีการทำแปลกๆ ดีนะ แถมแม่ค้าใจดีมากๆ ยื่นขนมให้ชิมฟรีโดยไม่ต้องซื้อก็ได้นะครับ แต่อย่างว่าอะนะ ผมกับเป๊บก็เกรงใจเลยซื้อมาฝากเพื่อนๆ ที่ กทม เต็มเลยอะครับ ฮ่าๆๆ ส่วนบรรดาคุณพ่อคุณแม่ไปชื่นชมกับพวกเครื่องเงินและเครื่องทองเหลืองโน่น สักพักเจ้าจิมพร้อมกับแนทและนัท ไปยืนอยู่หน้าร้านด้านใน ผมกับเป๊บเดินตามเข้ามา เห็นสามหนุ่มยืนชิมลูกจันทร์อะครับ ผมกับเป๊บชิมมั่ง อร่อยดีนะ เลยเหมาไปหลายถุึง อิอิ แม่ค้าใจดีทั้งนั้นเลยครับ ยิ้มแย้มแจ่มใส ขายของราคาไม่แพง แถมของให้เยอะเลยละครับ มีป้าคนนึงชมว่า ผมกับเป๊บน่ารักและหล่อ เป็นพี่น้องกันหรือคะ ฮ่าๆๆๆ ป้าคร้าบบบบ สามีภรรยากันแล้วละคร้าบบบ ไม่กล้าตอบป้ากลัวแกตกใจอะครับ

           ซื้อของกันหนำใจแล้ว พวกเราก็เดินกลับมาที่รถครับ คุณพ่อคุณแม่ของผมแกได้เครื่องเงินกับทองเหลืองมาเพียบ ดูแกมีความสุขมากมาย ดีจังครับ ผมก็เลยเดินเข้าไปช่วยถือของ จุ๊บๆ แก้มพ่อกับแม่คนละทีเลยละ เป๊บก็เดินเข้าไปช่วยถือของคุณพ่อคุณแม่ด้วยครับ เจ้าจิมก็แบกถุงเบ้อเริ่มจนเจ้าแนทกับนัทช่วยแบกอีก ฮ่าๆๆ แต่ละคนทำยังกับซื้อไปเปิดร้านขายของชำ

            หลังจากรถตู้เคลื่อนออกมาจากวัดได้สักพัก ก็เวลาประมาณเที่ยงครึ่งแล้วครับ คุณอาบอกว่าจะพาไปทานข้าวที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี คุณพ่อผมก็ถามว่า ทำไมไปไกลจัง ไม่ทานกันที่นี่หรือครับ คุณอาบอกว่าไม่ไกลมากครับ ขับรถประมาณชั่วโมงครึ่งก็ถึง จังหวะที่เราทานข้าวเช้ากันเยอะด้วยครับ เลยไม่หิวมาก ดังนั้นปลายทางคือจังหวัดสุราษฎร์ธานี เย้ๆๆๆๆ

ต่อตอนหน้าคร้าบบบบบบ

โจ้ (ปลายทางคือสุราษฎร์ธานี) กับเป๊บ (เอ..หรือจะแวะขน-อม)
 

[เฉาก๊วย]

โจ้แอบเรียกเป๊บว่าสามีแล้วอะ ไปมีซัมธิงกันตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊า   

[fullmoon217]

อ้ายยยยยยย  บ้านเราอยู่สุราษฎร์ ว้ายยยยยยย
แต่ตอนนี้เรียนอยู่นคร ร้านโกปี้เราก็รู้จัก
ถ้าแวะกลับมาที่นคร ก็ลองกินราดหน้าหมูหมักซิ อยู่ไม่ใกล้จากร้านโกปี้นั้นละ เราพึ่งไปกินมาเอง อร่อยอะ

[malula]

มาติดตามหนุ่ม ๆ ไปเที่ยวด้วย

[yeyong]

มาอ่านสองตอนเอาวันนี้ 
เป็นรายการนำเที่ยว  มีความสุขวันแม่มากๆนะจ๊ะ

[rule]

ถ้าแวะชุมพรให้ลองไปแถวชายหาดแล้วสั่งหม้อไฟสิคะ จะได้หอยนางรมสดที่คิดเป็นตัวมาลวกกับน้ำจิ้มรสเด็ด ป๊าป๋าเราชอบมากคะ

[arun do d]

น่ารักมากเลยทั้งพี่โจ้ และพี่แป็ป
อยากบอกว่าบ้านเราก็อยู่นครเหมือนกัน
แต่เสียดายวันแม่ไม่ได้กลับบ้านอ่ะ 

[lovelypolly]

อ่านมาสองตอน มีแต่กินกับกินอะ

ระวังพุงจังจะถามหานะค๊า 

[gookgik]

ขอมาเป็น FC โจ้ด้วยคนค่ะ  อ่านตอนแรกหวานชื่น  แต่พออ่านมาถึงตอนที่โจ้ได้รับอุบัติเหตุแล้วน้ำตาไหลอยู่หน้าคอมฯ เลย
ดีนะแอบอ่าน    ต้องบอกว่าอ่านแล้วแบบเหลือเชื่อว่ารอดมาได้ไง  และกับการที่ได้พบหลวงตา และคุณยาย (ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ปาฏิหาริย์มีจริง คนทำดี คิดดี ย่อมได้สิ่งดีๆ กลับคืน)

อยากบอกว่าโจ้เป็นคนดีโชคดีมากกกกกกกกกกกกกกก ที่ครอบครัวยอมรับกับสิ่งที่เป็น  เพื่อนๆ ที่เรียนมาด้วย โดยเฉพาะฉัตร (ขอแอบเป็น FC ฉัตร เป็น ญ ที่แร๊งงงงง ตรง จริงใจ)  และเป๊ปที่เป็นคู่สร้างคู่สมเหมาะกันดีจริงๆ


  ที่นำเรื่องราวชีวิตที่น่าอิจฉา น่าทึ่ง ฯลฯ มาให้ได้อ่านค่ะ 

[Noi]

บ้านเราอยู่สุราษ ตอนม.ปลายไปเรียนที่นคร ตอนนี้อยู่เมืองกรุง

แนะนำให้ไปเที่ยว เขื่อนรัชประภา หรือกุ้ยหลินเมืองไทยสวยมาก

[naiyana]

เข้ามารอโจ้กับเป๊บคะ คิดถึงนะคะ
กลับมาจากไปเที่ยวทางใต้หรือยังคะ
 

[โจ๊กกุ้ง]

อ่านละอยากไปทะเลอีกอ่ะ  สวีทกันจนทะเลหวานเลยนะคะ ฮิ้ววว

[lovelypolly]

เข้ามารอ ร้อ รอ ตอนต่อไปค่ะ

เมื่อไหร่โจ้กับเป๊บจะไปเสม็ดกันซักทีค่ะ

เหอ เหอ แอบหื่น ก็ไปเสม็ด(เสร็จทุกราย)นี่ค่ะ

ชิมิ ชิมิ 

[jonathan2624]

ตอนพิเศษ ข้อความจากใจของเป๊บ

   สวัสดีครับ ผมเป๊บครับ เอ่อ...จริงๆ ผมก็เขียนเรียงความไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่นะครับ ยังไงก็จะพยายามถ่ายทอดความรู้สึกจากใจที่มีต่อคู่ชีวิตที่ผมรักมากที่สุดนะครับ เรื่องราวที่โจ้นำมาให้ผมอ่านเป็นของขวัญวันเกิด ผมชอบมากเลยนะครับ เพราะเนื้อเรื่องส่วนใหญ่เป็นข้อมูลที่จริง 90% เลยละครับบางเรื่องราวผมลืมๆ ไปบ้างแล้วนะครับ ไม่น่าเชื่อว่าโจ้ยังจำได้ จนผมคิดว่า ถ้าคนรู้จักมาอ่านคงนึกหน้าผมกับโจ้ออกแน่ๆ ว่าเป็นใคร ยังไง อย่างไร ฮ่าๆๆ

   มีผู้อ่านส่งข้อความมาถามโจ้ว่า ตอนที่ผมเจอโจ้ครั้งแรก รู้สึกอย่างไรบ้าง ขอตอบตรงๆ เลยนะครับว่า ตอนที่ขับรถปาดกันหน้ามหาวิทยาลัย ผมเหลือบไปมองนึกว่าผู้หญิงนะครับ คิดซะว่าถ้าขับปาดคงไม่กล้าที่จะตามมา ลองคิดดูซิครับ เวลาก็สายมากแล้ว ยังจะมาเจอคนขับรถที่ขวางซะอีก หลังจากปาดเสร็จมีการขับตามหลังผมมาด้วยนะครับ ผมก็ตกใจนิดๆ นะ ว่า ผู้หญิงคนนี้ใจเด็ดจริงๆ ฮ่าๆๆ จนกระทั่งมาปะทะคารมณ์กัน ตอนที่โจ้ลงมาจากรถเดินปรี่มาหน้าแดงด้วยความโกรธ พุ่งตรงมาที่ผมเลยนะครับ ผมมองหน้าปุ๊บราวกับว่ามีไฟฟ้ามาช๊อตที่หัวใจ เฮ้ยยย ทำไมน่ารักขนาดนี้วะ ผมตกหลุมรักทันทีเลยครับ แต่ด้วยความที่กลัวเสียฟอร์ม เลยแสดงอาการกวนบาทาโจ้ไปครับ ฮ่าๆๆ

   หลังจากนั้นผมก็พยายามเข้าหาโจ้เพื่อทำความรู้จักตลอดนะครับ แต่โจ้เองคงไม่ประทับใจผมตั้งแต่แรกเห็นจึงเดินหนีตลอด ในยามที่ผมกลับบ้าน ในใจลึกๆ ก็ยังนึกคิดถึงโจ้มากเลยนะครับ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองสักเท่าไหร่ ตอนนั้นก็มีความรู้สึกไม่ชอบตั๋มเหมือนกัน เพราะดูแววตาของตั๋มแล้ว ก็สนใจโจ้เช่นกันนะครับ
 
   จนในที่สุด ผมตัดสินใจที่จะจีบโจ้จริงจัง พยายามทำดีด้วยมากๆ ระยะแรกๆ โจ้คงสับสน แต่ผมคิดว่าคงมีใจให้บ้างแหละ ไม่งั้นเวลาผมเข้าไปแตะเนื้อต้องตัว เห็นหน้าแดงเขินทุกครั้งไป

   สำหรับในฉากเลิฟซีน โจ้เขียนละเอียดมากเลยนะครับ ฮ่าๆๆ ผมอ่านแล้วยังเขินเองเลย มีคอมเม้นจากผู้อ่านคนนึงมีเนื้อความประมาณว่า ไร้สาระน่ารำคาญ โจ้เสียใจมากๆ เลยนะครับ มิน่าละ เห็นทำหน้าซึมๆ ช่วงนึง ผมถามว่าเป็นอะไร ก็ส่ายหน้าปฏิเสธตลอด จนกระทั่งมาอ่านในวันเกิดที่ผ่านมา ถามเรื่องราวความเป็นมา ผมเลยบอกโจ้ไปว่า ให้ลดฉากเลิฟซีน อย่าเล่ารายละเอียดมากเกินไป เพราะคนแต่ละคนคิดไม่เหมือนกันนะครับ เอาเข้าจริงๆ ก็มีคนเพียงแค่คนเดียวที่ตำหนิ ส่วนที่เหลือๆ รักโจ้ทั้งนั้นครับ ปลอบไปปลอบมา โจ้ก็ยิ้มออก เลยจัดให้อีกสองดอก ฮ่าๆๆๆ

   สุดท้ายนี้ ผมขอบคุณผู้อ่านทุกท่านมากนะครับที่ชอบเรื่องราวของเราสองคน รวมถึงการให้กำลังใจทั้งในกระทู้และข้อความส่วนตัว พรอันใดที่ทุกท่านอวยพรมา ขอให้ย้อนคืนกลับไปยังทุกท่านร้อยเท่าพันเท่านะครับ
   เอาไว้ถ้าผมว่างๆ จะเขียนเรื่องราวในมุมมองของผมมาเล่าให้ทุกคนอ่านบ้างครับ

ขอบคุณครับ
เป๊บ(รักโจ้มากที่สุดเลยครับ)

[hunnanoii]

หวานได้อีก
มาต่อไวนะ
รอเป๊ปกะโจ้เสมอ

[yeyong]

เป๊บได้อ่านแล้ว มันคงเหมือนได้ทวนความทรงจำในอดีต
เพราะฉะนั้นเวลาถ้าต้องทะเลาะกันก็นึกถึงวันที่ฝ่าฟันจนกว่าจะมาถึงวันนี้ไว้นะจ๊ะ

[wisky]

ดีใจจังที่พี่เป๊บได้อ่านแล้วพี่สองคนน่ารักและน่าอิจฉามากเลยค่ะเป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ

[tawan]

หวานกันตลอดดดดดดดด

น่ารีกดี

 

[ao16]

 

[เฉาก๊วย]

เป๊บได้อ่านในสิ่งที่โจ้เขียนก็ดีแล้วจ้า รักกันให้มากๆ นะค้า 

[malula]

รักกันนาน ๆ นะคะ ดูแลกัน ให้กำลังใจกัน
หมั่นเติมความหวานให้กันและกันเสมอ ๆ

[Nu-Nook]

 

รักกัน รักกัน นะคะ

ขอให้มีความสุขมากๆ ทั้งคู่นะคะ

โจ้+เป๊บ


 

[lovelypolly]

น่ารักมากๆทั้งคู่เลยค่ะ

หวานกันจริงๆขนาดคบกันมาตั้งนานความหวานยังไม่เจือจางลงไปซักกะติ๊ด

รีบมาต่อไวๆนะค่ะ แล้วจะรออ่านเรื่องในมุมมองของเป๊บด้วยค่ะ

ปล.เรื่องฉากเลิฟซีนก็อย่างที่เป๊บว่ามาละค่ะ คือต้องมี(เน้น)แต่ไม่ต้องลงรายละเอียดถึงขนาดนั้นก็ได้นะค่ะ

แต่ถึงยังไงก็จะติดตามต่อไปค่ะ

 

[anukul]

หวานจังครับ   ชอบครับใครจะว่ายังไงก็ช่างอะแต่ผมชอบครับเอามาลงอีกนะครับเรื่องปกติหรือเลิฟซีนก็ได้ครับชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[sanri]

คิคิ  หวานจน aspartame ยังยอมแพ้อ่ะ
แต่ก็รอตอนต่อไปอยู่นะเจ้า 

[jonathan2624]

สวัสดีคร้าบบบ FC ทุกท่าน อันดับแรกต้องขอโทษก่อนเลยละครับที่ห่างหายจากการอัพเรื่องเล่าไปนานเลยละครับ หลังกลับมาจากเกาะสมุยในช่วงวันแม่ งานที่ค้างไว้ก็เยอะครับ ผมกับเป๊บช่วยกันเคลียร์กันยกใหญ่เลยละครับ รวมถึงเจ้าจิมก็เครียดๆ กับงานธุรกิจของที่บ้านด้วย กลายเป็นว่าผมต้องวิ่งทั้งสองบ้านเลยละครับ พอเรื่องยุ่งๆ จัดการเสร็จกำลังจะเริ่มพิมพ์มาเล่าต่อ เป๊บดันป่วยเป็นไข้หวัดซะอีก นี่ก็นอนพักที่บ้านมาห้าวันแล้วค้าบบ ผมก็เป็นห่วงเลยอยู่เฝ้าไข้ทำให้อดพิมพ์เรื่องเล่าเลยอะ แหะๆ

            สำหรับเรื่องที่ผมเคยเกริ่นไว้ว่าจะมอบเรื่องราวนี้ให้เป็นของขวัญของเป๊บ ก็สมใจผมแล้วละครับ แต่กว่าเป๊บจะเข้ามาตอบก็นานเหมือนกันนะ แอบตลกตรงที่เป๊บเขียนเล่าเรื่องไม่เก่งครับ ส่วนมากจะเป็นนักคิดจอมวางแผนมากกว่า

            ครั้งแรกที่เจอเป๊บก็ตกใจเหมือนกันนะครับ คนอาไหร้ หล่อวายวอด หล่อมั๊กมากกกกก แวบแรกที่เห็นก็หลงชอบเหมือนกันนะครับ แต่ยังมีความโกรธตรงที่ขับรถมาปาดหน้านั่นแหละ ชิชิชิ จนกระทั่งความสัมพันธ์ได้ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ เปลี่ยนมาเป็นความรักนี่แหละครับ พอแล้วไม่เล่ามาก เขินนนนน

            ตอนนี้กำลังปั่นตอนต่อไปให้ได้อ่านนะครับ คิดว่าคงไม่เกินวันเสาร์น่าจะได้นำมาลงให้อ่านกัน ยังไงก็อย่าลืมติดตามให้กำลังใจกันด้วยนะค้าบบบบบ

            ขอตัวไปดูแลคนป่วยขี้อ้อนก่อนนะค้าบบบบบบ ฮ่าๆๆๆ 

โจ้ (เป็นบุรุษพยาบาลน่ารักเฝ้าไข้) กับ เป๊บ (ไม่ได้อ้อนซักกาหน่อย แค่อยากได้กำลังใจอะ)

[nutto]

น่ารักจังเลยครับ ทั้งคู๋เลย มีความสุขมากๆให้เป๊ปหายไวไวนะครับ

[เฉาก๊วย]

 

[malula]

คุณเป๊บหายไข้ไวไวนะ
น้องโจ้ก็ดูแลสุขภาพด้วย เป็นห่วงค่ะ