หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์)

[yunjaelover]

ตอนนี้ทานก็ตกกระป๋อง ไม่มีใครอยากได้แล้ว ดีแล้วละ ไม่ชอบนิสัยทานเลย นิสัยเหมือนจะเห็นแก่ตัว แต่สำหรับเทียนและเมย์ ถึงจะดูร้าย แต่เพราะมีปม และสาเหตุอ่ะ แต่ดูเหมือนจะเริ่มคิดได้ แต่ทานเนี่ยสิ คิดได้หรือยัง

[zombi]

เรียนทฤษฎีแล้วต้องปฏิบัติด้วยนะ 

[zombi]

หลอกลวง / จริงใจ

ยังตัดสินใจไม่ได้เลย

[TanyaPuech]

 

ไม่ชอบบนิสัยปลายฟ้า  ดูน้ำหวานๆ

แต่อ่านปลายฟ้าจากเรื่องอื่นดูเปงเด็กดีเนอะ  มายาๆ

ที่เอล็กตายกับไอนายหม่อนนี่ต้องเกี่ยวข้องกันแน่เลย

เท่าที่อ่านโปรเจคนี่มาเรื่องนี้มาม่าป่าวหว่า

[malula]

เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ
พี่ลมสู้สู้

[nataxiah]

อ่านทันแล้วไม่อยู่วันเดียว อีกกี่คนเนี่ย  เหลืออีกตั้ง 6

[nataxiah]

ปลายฟ้ามาสั้นอีกแล้ว แต่ลุ้น

[nataxiah]

  อ่านเรื่องนี้ทีไร 

[nataxiah]

อยากรู้เหมือนกัน ใครรุกใครรับ

[nataxiah]

แวะมาแปะไว้ก่อน เพิ่งกลับมาตามอ่านไม่ไหวแล้วลงกันเร็วจริง ๆ

[nataxiah]

หลังจากตามอ่านหลายเรื่อง ขอพักตาแปบนะครับ

เดี๋ยวกลับมาอ่านต่อนะ กำลังหนุกเลย

[nataxiah]

เมื่อไหร่ตอนต่อไปจะมาคร้าบ

[taroni]

สยอง

[จงกลนี]

กำลังปั่นอยู่เลยค่ะ 

[คนริมคลอง]

เอ้า พอบทจะไม่เอาตาทานก็ใจตรงกันซะงั้น

เทียนกับเมย์ก็ทำตัวดีขึ้น อย่าบอกนะ ตาทานจะมาอัพสกิลร้ายสุดขั้ว

[taroni]

เหอๆไม่มีใครอยากได้ทานแล้ว

[wan]

การพัฒนาความสัมพันธ์ กันระหว่างพี่เตกับน้องไนท์ อาจจะช้า แต่ดูเหมือนจะมั่นคง
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล..... ก็รอส่วนที่เหลืออ่ะ

[hahn]

พี่เตดีที่สุดในสามโลกแล้วมั๊งเนี่ย ไนท์ถ้าไม่เอาเราขอนะ 555 +1

[hahn]

อ๊ะ ๆ มีหวงด้วยนะนู๋กริช

[nco1236]

ยังไม่มา

[jiki]

ไม่ชินกับชื่อเกาหลีเลยจริงๆเลยได้แอบฮาเล็กๆกับ"ยุงโดนกัด"  เพราะปกติมีแต่เราโดนยุงกัดแล้วตบเพี๊ยะ! ตายสนิท
อ่านแล้วได้อารมณ์หนังเกรดบีจริงๆ หน้าสิ่วหน้าขวานแค่ไหนก็มีเลิฟซีน

[yunjaelover]

เมื่อไร่ จะหลุดไปได้อ่ะ คนอ่านลุ้นจะแย่แล้ว กลัวจะมีใครเป็นอะไรจังเลย  

[yunjaelover]

กำลังปั่นอยู่เลยค่ะ 

แล้วอีโมนี้หมายความว่าไง อะ  จะมีอะไรเซอร์ไพร์สคนอ่านหรอค่ะ

[ภาพฝัน]

   บ้านเดี่ยวหลังไม่ใหญ่มากนักมีสนามหญ้าหน้าบ้านกว้างพอสมควร สนามหน้าบ้านถูกจัดเป็นสวนเล็กๆ ให้ร่มเงา เตชวัฒน์เลี้ยวรถเข้าไปจอดภายในบ้าน เขาเดินออกมาเปิดประตูให้วริศรินทร์ที่มองรอบๆ อย่างมึนงง

   “บ้านพี่ครับ” เตชวัฒน์ยิ้มให้เขายื่นมือให้ไนท์ที่กำลังมองรอบๆ วริศรินทร์ไม่ได้ส่งมือให้แต่เขาก้าวลงมาจากรถแล้วเดินผ่านเตชวัฒน์

   “ไปไหนครับ” เตชวัฒน์ยังคงใจเย็นเมื่อวริศรินทร์เดินผ่านไป เขาคว้ามือของอีกฝ่ายเดินจูงเข้าไปภายในบ้าน

   “นี่เป็นบ้านที่พี่อยู่ พ่อกับแม่พี่ไปทำงานที่เมืองนอก มีแม่บ้านอยู่ชื่อป้ามาลัย แกจะเป็นคนดูแลบ้านหลังนี้ แล้วก็มีลุงช้าง แฟนป้ามาลัยดูแลสวน” เตชวัฒน์อธบายไปเรื่อยๆ เขาจูงวริศรินทร์เข้ามานั่งในห้องรับแขก บ้านหลังนี้ถูกแต่งอย่างเรียบง่าย

   “ป้าครับนี่ไนท์ เป็นนายแบบที่อยู่ในการดุแลของผม” เตชวัฒน์แนะนำวริศรินทร์ให้ป้ามาลัยรู้จัก หญิงสูงวัยยิ้มให้อย่างอบอุ่น แต่ก็ได้รับสีหน้าเมินเฉย น้ำเย็นถูกนำมาเสิร์ฟ วริศรินทร์ถูกทิ้งไว้ในห้องรับแขกเขามองไปรอบๆ แล้วทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา เมื่อไม่มีอะไรทำสักพักเขาก็หลับ

   “ไนท์ครับ” เสียงเรียกขอเตชวัฒน์ทำให้เขาลืมตาและเขาก็เห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนอยู่เช่นเดิม วริศรินทร์ถูกจูงออกมาที่สนามหญ้าที่คราวนี้มีเสื่อปูอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ลูกหมาสีขาว สีดำ และสีน้ำตาล กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนพื้นหญ้า เตชวํมฯ์จูงวริศรินทร์ที่เดินกระเพลกๆ เพราะข้อเท้าเจ็บไปนั่งบนเสื่อ

   “ลูกหมาแถวนี้นะ แม่มันออกลูก ป้ามาลัยแกเก็บมาเลี้ยง ไนท์ชอบหมานี่” เตชวัฒน์ยื่นลูกหมาตัวกลมสีดำมาให้ก่อน เขาเห็นไนท์ยังคงมองเฉย เขาเลยเอื้อมมือจับมือของอีกฝ่ายวางลงบนตัวลูกหมาที่มีขนนุ่ม

   “ค่อยๆลูบครับไม่ต้องกลัว” เขาเห็นแววตาที่สดใสของวริศรินทร์ ทันทีที่ลิ้นสากของหมาน้องเลียลงบนฝามือวริศรินทร์สะดุ้งเล้กน้อยก่อนจะค่อยๆแย้มยิ้มที่บางเบา

   “ชอบละซี่” เขายกมือขึ้นขยี้หัวของไนท์ด้วยความเอ็มดู ลูกหมาตัวอื่นๆพอเห็นว่ามีคนเล่นด้วยก็เริ่มวิ่งเข้ามาคลอเคลียอย่าน่ารักน่าเอ็นดู เตชวัฒน์หัวเราะเบาๆเมื่อลูกหมาตัวสีน้ำตาลตะกายขึ้นมานั่งบนตักของตนแล้วเหยียบพลาดกลิ้งลงไปนอนกับพื้น เมื่อยืนขึ้นมาเจ้าหมาน้อยมองซ้ายมองขวาและปีนขึ้นมาใหม่ เขานั่งมองเหล่าลูกหมาเล่นกับไนท์ซึ่งตอนนี้เผยรอยยิ้มบางๆ ออกมา เขามองใบหน้าที่ดูอ่อนเยา รอยยิ้มที่มีไม่มากนักแต่ก็ทำให้ใบหน้านั้นสดใส

   “คิก คิก” เสียงหัวเราะดังขึ้นมาทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์ภาพที่เห็นทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้ เมื่อลุกหมาสีดำมุดเข้าไปในเสื้อยืดสีฟ้าสดของไนท์ ไนท์ล้มลงดิ้นลงกับพื้นหญ้าพยายามดังลูกหมาออก แต่เมื่อตัวหนึ่งเริ่มเล่นตัวอื่นก็กรูกันเข้าไป ตัวหนึ่งเลียที่ข้างแก้ม ตัวหนึ่งมัดเข้าไปในเสื้อ อีกตัวก้ยืนอยู่บนหน้าอกเลียคาง ภาพที่เขาเห็นทำให้อดยิ้มออกมาไม่ได้ จากที่ยิ้มเพียงบางเบามันกลายเป็นรอยยิ้มที่สดใส

   “พอได้แล้วครับ” เตชวัฒน์ส่งเสียงเรียกและใช้เท้าเขี่ยเหล่าหมาน้อยที่กำลังรุมวริศรินทร์อย่างคึกคะนองออกห่าง เขาเห็นอีกฝ่ายหันมามองเขาอย่างฉงน

   “พักกินข้าวก่อน ข้าวเหนี่ยวไก่ย่าง” เตชวัฒน์ยิ้ม เขาเดินไปซื้อเมื่อครู่เมื่อมีรถเข็นไก่ย่างขับผ่าน เขาชูถุงข้าวเหนี่ยวไก่ย่างให้ไนท์ดู

   “กินไหม” ไนท์พยักหน้าช้าๆแล้วจะเอื้อมมือมารับ

   “ยังไม่ได้ล้างมือเลย” เขาดึงถุงไก่กลับมา เตชวัฒน์ใชมือดึงเนื้ออกจากน่องไก่ที่มีควันฉุย

   “ร้อนนะเนี่ย พี่ล้างมือแล้ว” เขายกเนื้อไก่เข้าไปจ่อริมฝีปากของไนท์ช้าๆ กลิ่นหอมของไก่ย่างลอยเข้าจมูกของไนท์ และเหล่าลูกหมาที่มองน้ำลายหยกตึ๋งๆ วริศรินทร์อ้าปากรับไก่เข้าปากแล้วเคียวช้าๆ สายตาของนายแบบหนุ่มมองไปยั่งเหล่าหมาน้อยที่กำลังร้ำลายไกล เตชวัฒน์ส่งน่องไก่ให้เขาซึางเขาก็รับไว้

   “นั่นป้อนหมา แต่ไนท์กินกับพี่เพราะมือสกปรกเข้าใจไหม” เขาพูดเสียงจริงจัง ซึ่งไนทืก็พยักหน้าเข้าใจ เตชวัฒนืมองภาพที่ไนท์ฉีกเนื้อไก่ป้อนเหล่าลุกหมาที่เข้ามารุมล้อมอย่างขำๆ ไนท์หันมามองเขาตาขวางเมื่อเขาเอาข้าวเหนียวกับเนื้อไก่ไปจ่อปากแล้วชักออกเมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะงับ

   “ล้อเล่นครับ กินต่อไม่แกล้งแล้ว” เขาพูดเพียงเท่านั้น เขารู้สึกมีความสุขที่เห็นไนท์มีชีวิตชีวา แม้จะไม่ได้ยิ้มมากมาย หรือหัวเราะเสียงดังแต่ภาพที่เขาเห็นไนท์อยู่ภายใต้แสงอาทิตยืและเล่นกับลูกหมาอย่างสดใส มันก็ทำให้เขารู้สึกว่าไนท์น่ารัก

   เตชวัฒน์เดินกลับเข้าไปล้างมือแล้วหยิบน้ำมาให้วริศรินทร์ดื่ม แต่เขาก็อดยิ้มกับภาพที่วริศรืนทร์หลับพร้อมกับเหล่าหมาน้อยได้

   “เหนื่อยทั้งคนทั้งหมาสินะ” เขาพึมพำกับตัวเอง เตชวัฒน์ประคองศรีษะของวริศริทร์ที่นอนอยู่กับพื้นขึ้นมาหนุนที่ตัวของตัวเอง ฝ่ามืออบอุ่นลูบไล้แผ่วเบาไปตามเส้นผมนุ่ม ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่เขาสนใจคนตรงหน้า อาจจะเป็นเสียงเพลงเศร้าสร้อย หรือครั้งแรกที่สบตา กับภาพที่อีกฝ่ายทำท่าจะตกลงไปจากราวระเบียง เตชวัฒน์อดขำกับตัวเองไม่ได้ ตั้งแต่เจอวริศรินทร์เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาต้องพบกับความตื่นเต้นทุกวัน ตื่นเต้นเกินไปเสียด้วยซ้ำ เตชวัฒน์สะดุ้งเมื่อไนท์พลิกตัวเข้ามาหาเขาได้สบตากับดวงตาสีดำสนิท

   “ร้องเพลงเป็นไหม” เขาถามอีกฝ่ายยิ้มๆ

   “ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง” เสียงฮัมแผ่วเบาและเงียบไป ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกว่าไนท์กวน เตชวัฒน์ดีดหน้าผากเด้กดื้อเบาๆ ซึ่งวริศรินทร์ก็ลุกขึ้นนั่งทันที

   “จะเย็นแล้วไปเล่นเรือกัน” เตชวัฒน์ยื่นมือให้อีกครั้ง ซึ่งไนท์ก็มองมือของเขาแล้วนิ่งไม่ขยับ

   “พี่จะพาไปพายเรือครับ” เขาตอบอย่างอ่อนโยน ไนท์ถึงได้ยอมยื่นมือมาให้ เตชวัฒน์จูงมือไนท์เดินเลาะไปตามฟุตบาทในหมู่บ้าน ประมาน10นาทีก็ถึงทะเลสาบ เตชวัฒน์เห็นวริศรินทร์ชะงักเมื่อเขาจูงมาใกล้ๆ เรือ

   “ไม่ลงเหรอครับ” เขาถามอย่างสงสัย วริศรินทร์ส่ายหน้าอย่างเดียว

   “ว่ายน้ำไม่เป็น กลัวน้ำ” เขาถามซึ่งก้ได้รับการพยักหน้า เตชวัฒน์ยื่นมือให้อีกครั้ง

   “เชื่อพี่ครับ มาเถอะ” เขายื่นมือให้อีกฝ่าย ซึ่งไนทืก็ยังคงทำเฉย

   “พี่จะดูแลไนท์เอง พี่เคยทำไนท์เจ็บเหรอ” ยิ้มอันอ่อนโยนของเตชวัฒน์ทำให้วริศรินทร์ส่งมือให้ช้าๆ เตชวัฒน์สัมผัสได้ถึงมือที่สั่นน้อยๆ

   “พายเลาะอยู่ริมฝั่งเนอะ ตรงโน้นมีดอกบัวอยู่” เขาค่อยพายเรือเลาะไปริมฝั่งพยายามไม่ทำให้เรือโงนเงน วริศรินทร์เริ่มผ่อนคลายลงเมื่อเวลาผ่านไป
เขาชี้ให้อีกฝ่ายดูดอกกล้วยไม้ที่ถูกปลูกไว้ริมกำแพงของบ้านที่อยู่ริมทะเลสาบ ชี้ให้ดูผีเสื้อที่กำลังตอมเหล่าดอกไม้ บรรยากาศกำลังไปได้ด้วยดี แต่ฝนก็ดันตกลงมาทำให้ทั้งคู่ต้องรีบพายเรือเข้าฝั่ง

   “ระวังล้มนะไนท์” เขาจะจูงมือของไนท์และวิ่งกลับแตชะงักเนื่องจากนึกได้ว่าข้อมือของไนท์ยังเจ็บอยู่

   “ขี่หลังพี่” แค่ฝนตกแผลก็เปียกแล้ว แลัวยังต้องวิ่งอีก เตชวัฒน์แบกวริศริทร์ขึ้นหลังและกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับตัวบ้านให้เร็วที่สุด หลายครั้งที่เกือบล้ม เมื่อกลับถึงบ้านเขารีบดูบาดแผลขอกอีกฝ่ายและทำความสะอาดให้อย่างเร่งด่วน

   “อาบน้ำระวังนะครับอย่าให้โดนน้ำ” เตชวัฒน์พาวริศรินทร์ไปส่งที่หน้าห้องน้ำ แล้วเขาก็ออกมาหาเสื้อผ้าให้อีกฝ่ายใส่ วริศรินทร์ค่อนข้างผอมแต่ไม่ถึงขนาดเรียกว่าบอบบาง แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่ามีน้ำมีนวลมากยิ่งขึ้น เตชวัฒน์เลือกชุดที่คิดว่าไนท์จะใส่ได้ เสียงเปิดประตูทำให้เขาชะงัก เมื่อเห็นว่าไนท์นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา

   “เสื้อผ้าครับ ใส่แล้วเดี๋ยวออกไปกินข้าว พี่ขออาบน้ำแป๊บ” อะไรบางอย่างในตัวเขากำลังเปลี่ยนไป จากความรู้สึกเอ็นดูอยากดูแลไม่ให้อีกฝ่ายคิดตาย มันกลายเป็นความรู้สึกอยากอยู่ใกล้เมื่อไหร่ เมื่อกี้นี้ แว่บแรกที่เขาเห็นวริศรินทร์ยืนอยู่เขาอยากดึงอีกฝ่ายเข้ามากอดให้แน่น

   เตชวัฒน์อาบน้ำสระผมไล่ความคิดฟุ่งซ่านออกไป เมื่อเดินออกมาเขาเห็นวริศรินทร์นั่งอยู่บนเตียงในชุดนอนขายาว

   “ไปทานข้าวกันดีกว่า ถ้าฝนไม่หยุดตกคืนนี้เราคงต้องนอนที่นี่” เขายังคงยิ้มให้ไนท์เหมือนเดิม เช่นเดียวกับไนท์ที่ยังคงนั่งเฉยเหมือนเดิม อาหารถุกจัดไว้รอบนโต๊ะแล้ว มีฟักทองผัดไข่ ยำถัวพลู ผัดผักและแดงจืด

   “ป้ามาลัย ยกฟักทองผัดไข่ออกไปครับ” เตชวัฒน์เห็นเมนูอาหารที่วริศรินทร์ทานไม่ได้เลยสั่งให้ยกออก

   “ทำไมละค่ะ ของโปรดคุณเตนี่” ป้ามาลัยถามด้วยความสงสัย เธอตั้งใจทำของโปรดให้กับชายหนุ่ม

   “ไนท์แพ้ไข่ครับ ทานไม่ได้” เตชวัฒน์ตอบป้ามาลัยยิ้ม

   “คุณไนท์แพ้แล้วคุณเตทำไมไม่ทาน” ป้ามาลัยยังไม่ทันพูดอะไรเตชวัฒน์ก็ชิงตัดบทสะก่อน เขาก้มลงไปกระซิบว่า

   “ทานไม่ได้แล้วต้องมานั่งดู น่าสงสารแย่เลย เก็บไปเถอะครับ” คำพูดที่ไม่คิดจะให้อีกฝ่ายได้ยินแม้ไม่ดังมากแต่เพราะความเงียบของบ้านทำให้วริศรินทร์มองเตชวัฒน์ทันที เตชวัฒน์หันกลับมายิ้มให้กับไนท์อย่างอ่อนโยนเหมือนเช่นเคย

   “กินข้าวกันเถอะพี่หิวแล้ว” เตชวัฒน์ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเชื้อเชิญให้ไนท์ทานข้าวเย็นอย่างเจ้าบ้านที่ดี

   ฝนที่ตกอย่างหนักทำให้คืนนั้นทั้งคู่ต้องค้างอยู่ที่บ้านของเตชวัฒน์ ชายหนุ่มเเปิดห้องรับแขกให้วริศรินทร์พักผ่อน พอดึกสักหน่อยเขาก็พาไนท์ไปนอนที่ห้อง เตชวัฒน์นอนอ่านหนังสือสักพักและเข้านอน

   ฝนที่ตกอย่างไม่มีทีท่าที่จะหยุด และเสียงลมที่พัดเอากิ่งไม้และละอองฝนมากระทบหน้าต่าง รวมทั้งเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่า เตชวัมน์สะดุ้งตื่นเมื่อเสียงฟ้าผ่าดังสนั่นจนน่ากลัว เตชวัฒน์สะดุ้งเมื่อตื่นขึ้นมาเจอเงาคนยืนอยู่ที่ข้างเตียง แต่เมื่อตั้งสติมองดีๆ เขาก็เห็นว่านั่นคือ

   “ไนท์” เขาส่งเสียงเรียกวริศรินทร์ที่ยืนจ้องเขานิ่งอยู่ข้างเตียง

        “นอนไม่หลับเหรอ” คำถามของเขายังคงทำให้ไนท์เงียบ เสียงฟ้าผ่าลงมาอีกครั้งทำให้ทั้งคู่สะดุ้ง

   “นอนกับพี่ไหม” เขาถามดวยความเป็นห่วง ถลกผ้าห่มออกกว้างเพื่อให้อีกฝ่ายเข้ามาหา ไนท์มีท่าทีลังเลแต่สุดท้ายก็ขยับเข้ามานอนใกล้ๆ เชวัฒน์ลฃูบหัวของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา

   “หลับนะครับ คนดี” เสียงที่ยังคงอบอุ่นและอ่อนโยน เตชวัฒน์ทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างวริศรินทร์ เขารู้สึกถึงไออุ่นของอีกคนที่นอนเคียงข้างกาย 

...........................

[blanchard]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยส์...... น๊ารักอ่ะ....     

พี่เตดูแลเทคแคร์สุด ๆ อบอุ่นมากมาย  (อ่านไปด้วย กรี๊ดไปด้วย...     )

น้องไนท์ก็น่ารักน่าทะนุถนอม

โอ๊ย ระดับน้ำตาลในตัวพุ่งสูงปรี๊ด... 

ขอบพระคุณคนเขียนมาก ๆ ครับ

[littleFiNgeR]

น่ารักอ่า กรี๊ดเบาๆ ^_^ อ่านแล้วยิ้มไม่หุบ ช่วงนี้ไนท์เข้าโหมดน่าทะนุถนอม อิอิ

[♠♥♦♣]

กรี๊ดด้วยคน น่ารักอ่ะ

[wan]

การเอาใจใส่ ดูแล ปกป้อง ทำให้ไนท์ เริ่มเข้าหา
ส่วนเต เริ่มหวั่นไหว ไปกับคนร่างบางแล้ว หึ หึ หึ ....
เป็นกำลังใจให้ครับ

[hahn]

พี่เตจะดีไปถึงไหนเนี่ย

ปล.อยากรู้ว่าไนท์รู้สึกอย่างไร

[Muzik]

ไนท์เหมือนเด็กเล็กๆเลย น่าเลี้ยงดูที่สุด