ตอนที่ 12 ความจริง (50%)
นายตำรวจหนุ่มนำพาหนะคู่ใจแล่นเอื่อยมาตามถนนในขณะที่สายฝนกระหน่ำหนักขึ้น เขาพยายามขับอย่าง ช้า ๆ และระมัดระวัง จนเริ่มจะพ้นเขตเมืองเขาเริ่มจะเร่งความเร็วขึ้นอีก ทันใดนั้นเขาสังเกตเห็นความผิดปรกติจากกระจกส่องหลัง รถจักรยานยนต์ที่ขับตามมาห่าง ๆ ทางด้านหลัง กลับเร่งความเร็วขึ้นตามมา และเพียงไม่นานก็ตีคู่ขึ้นมาขนาบทางด้านข้างฝั่งที่เขานั่งอยู่ นายตำรวจพยายามเร่งเครื่องขึ้นไปอีกเพื่อหวังจะให้พ้นจากการถูกติดตาม แม้จะพยายามเร่งหนีเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนคนขับรถจักรยานยนต์ก็พยายามเร่งตามขึ้นมาติด ๆ เหมือนกัน
สายฝนที่โปรยปรายจากแผ่นฟ้ากลับตกกระหน่ำราวกับฟ้ารั่ว คนขับรถจักรยานยนต์ที่ด้านข้างคว้าหยิบมัจจุราชสีดำที่เหน็บอยู่ข้างสะเอวออกมาก่อนจะส่องเล็งตรงมาที่เขา ด้วยสัญชาตญาณเขาเร่งความเร็วจนสูงสุดและหักพวงมาลัยเอาด้านข้างของรถปาดส่ายเข้าหาผู้มุ่งประสงค์ร้าย ชายในชุดดำก็หักหัวรถจักรยานยนต์หลบฉากก่อนจะยิ่งปืนออกไป แสงสว่างวาบออกจากลำกล้องปากกระบอกปืนก่อนเสียงคำรามของอาวุธสังหารจะแผดก้องแข่งกับเสียงฟ้าผ่าและฟ้าร้อง อสนีบาตฟาดเข้าใส่ที่ต้นไม้ใหญ่ข้างทางต้นไม้ทังต้นหักขาดร่วงลงมาขวางทางแสงเพลิงลุกโชนสว่างวาบ ร้อยตำรวจโทพชรจำต้องหักพวงมาลัยเลี้ยวหลบ หน่องเองที่ตอนนี้ตกใจตื่นจากการที่รถวิ่งส่ายไปมาจนหัวของเขาชนเข้ากับกระจกที่เอาศีรษะพิงอยู่ดังกุกกัก เมื่อเปิดเปลือกตาขึ้นมามองจึงเห็นเพียงเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ผ่านกระจกรถฝั่งที่ตนนั่งอย่าชัดเจน
"เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้นเหรอหมวด" หน่องละล่ำละลักถามอย่างสับสน
"เราถูกตาม มันมีปืนด้วย" หมวดบอกทั้งที่ใบหน้ากำลังจ้องไปตามทางของถนน
"แกร๊ง! " เสียงลูกเหล็กแดงร้องจากปืนที่ถูกยิงมาจากคนขับจักรยานยนต์ทางด้านหลังกระทบเข้ากับหลังคาของรถกระบะก่อนจะแฉลบขึ้นฟ้าทำเอาคนขับต้องย่นคอตามด้วยเกรงอานุภาพทำลายล้างของมัน
การหนีและการไล่ล่าดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง แต่เพียงไม่นานคนขับรถจักรยานยนต์ก็ขับขี่ตีคู่ขึ้นมาอีกครั้ง
ปลายปากกระบอกปืนในมือถูกยกเล็งเอาไว้และพร้อมที่จะเหนี่ยวไก หมวดหนุ่มผู้ควบคุมรถกระบะที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงสุดก็พลันตกใจออกอาการหน้าซีดด้วยเพียงเพราะเขาพยายามที่จะเหยียบคันห้ามล้อจนเต็มแรงแต่พบกับความว่างเปล่าไร้แรงต้านความเร็วของรถยังไม่ลดลง เขาตัดสินใจหักพวงมาลัยรถเพื่อให้รถเข้ากระแทกผู้มุ่งร้าย
รถจักรยายนต์หักหลบไปได้อีกครั้ง แต่รถกระบะกลับพุ่งเข้าใส่เกาะกลางถนนรถทั้งคันไหวเยือกเหินขึ้นไปบนเกาะกลางก่อนส่วนหน้ารถจะกระแทกเข้ากับเสาไฟฟ้าและหยุดค้างอยู่บนนั้นนิ่งสนิท
ด้วยความรุนแรงของการปะทะส่วนหน้าของรถยุบเข้าไอน้ำร้อนพวยพุ่งออกมาหนาตา ราวกับหมอกหนาขึ้นครอบคลุมรถเอาไว้ทั้งคันจนไม่สามารถมองเห็นผู้โดยสารทั้งสองที่ด้านในตัวรถ หมวดพชรสิ้นสติไม่สมประดีฟุบหมอบไปกับพวงมาลัย โลหิตอุ่นสีสดไหลเป็นทางยาวจากขมับขวาลงมา เสื้อแขนสั้นสีขาวที่เจ้าตัวสวมใส่โชกอาบไปด้วยเลือด ส่วนคนที่มาด้วยกันกลับนอนนิ่งอิงเบาะรถดูราวกับกำลังดำดิ่งเข้าสู่ห้วงนิทรารมย์เป็นสุขและแสนสบาย แพขนตางอนบนเปลือกตาไหวริกก่อนจะลืมตาเบิกโพลง หน่วยตาฉายแววอาฆาตมาดร้าย ก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูรถแล้วลงไปหยุดยืนมองตรงไปทางผู้ประสงค์ร้ายที่หยุดรถและกำลังเดินตรงเข้ามาช้า ๆ พร้อมกับอาวุธในมือที่กำลังเล็งจุดตายกลางแสกหน้าของหน่อง เพียงพริบตานิ้วก็กระดิกลั่นไกส่งลูกเหล็กร้อนจากลำกล้องออกมา
ลูกกระสุนวิ่งพุ่งตรงเข้าหาเป้าหมายอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนที่มันจะเจาะเข้าดื่มเลือดจากกายของหน่องมันกลับหยุดนิ่งอยู่กันที่ห่างจากกึ่งกลางแสกหน้าและร่วงลงกระทบพื้นผิวถนนแล้วกลิ้งหลุนๆ กระดอนหายไป มือปืนถึงกับออกอาการงงงวยได้เพียงไม่นานต้องแปรเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวผวากับเหยื่อตรงหน้าที่เปลี่ยนแปลงไป จากร่างของเด็กหนุ่มร่างเล็กที่สวมใส่เสื้อยืดมีปกสีม่วงอ่อนไร้พิษสง กลับกลายเป็นร่างสูงใหญ่ใบหน้าขาวซีดริมฝีปากดำคล้ำในอาภรณ์ยาวสีดำสนิท ผมเปียกลู่แนบกับหนังศีรษะ หน่วยตาไร้แววที่จ้องมองกลับมาอย่างมุ่งร้ายหมายชีวิตของตน เขาลั่นไกซ้ำออกไปอีกหลายครั้ง แต่ลูกกระสุนทั้งหมดไม่สามารถแม้แต่แค่เพียงระคายเคืองผิวหนังอสุรกายได้เลย เขก้าวถอยหลังออกไปก่อนจะหันตัวเพื่อจะวิ่งกลับไปที่รถจักรยานยนต์ที่จอดติดเครื่องรออยู่ แต่เมื่อเขาหมุนกากลับไปเขาก็ผงะก้าวถอยหนีเมื่อปะทะเข้ากับอสุภที่มาโผล่ต่อหน้าในระยะประชิด ฝ่ามือของอสุรกายเอื้อเข้ามาคว้าลำคอของเขาเอาไว้เขาพยายามออกแรงสะบัดกายถอยหนีพร้อมกับเอามือสองข้างของตนเอือมคว้าจับแขนซีดขาวกรงเล็บบนมือดำคล้ำที่โผล่พ้นออกมาจากชุดคลุมสีดำยาว เขาออกแรงกระชากเพื่อให้มือข้างนั้นของมันหลุดออกจากลำคอ และถึงแม้จะพยายามดิ้นรนออกแรงมากขึ้นเท่าไหร่ อุ้งมือข้างนั้นกระกลับกระชับแน่นเข้ามาอีก กรงเล็บสีดำกดลึกบาดเข้าไปในผิวเนื้อจนลิ่มเลือดไหลทะลักหยดย้อยและเพียงไม่นานร่างที่พยายามกระเสือกกระสนเพื่อความมีชีวิตรอดกลับหมดแรงกำลังลงด้วยขาดอากาศที่จะหายใจ ร่างกระตุกไหวเยือกแล้วสิ้นใจลงพร้อมกับเสียง "กร๊อบ" ของกระดูกข้อต่อลำคอที่แตกจากแรงมหาศาล ก่อนที่อุ้งมือนั้นจะคลายออกร่างของชายในชุดหนังสีดำก็ร่วงลงกระแทกกับพื้นโลหิตสีแดงฉานไหลนองออกจากบาดแผลที่ลำคอกระจายเป็นวงกว้างส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งเจิ่งปนไปกับสายฝนที่กำลังกระหน่ำหนาเม็ดไม่ขาดสาย ร่างของอสุรกายพลันค่อย ๆ เลือนจางลงกลายเป็นเพียงกลุ่มควันดำมืดที่หมุนวนเข้าหาจุดศูนย์กลางก่อนจะค่อย ๆ เล็กลง เล็กลง จบหายวับไป
ภายในห้องนอนใหญ่บนชั้นสองของคฤหาสน์ลังงาม ชายสูงวัยกำลังหยอกล้อโอบกระชับรัดเหวี่ยงนักมวยหนุ่มรูปงามเรือนร่างเปลือยเปล่าที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามเยี่ยงนักกีฬาอยู่บนเตียงเสาสูงที่มีผ้าลูกไม้โปร่งเบากรุไว้โดยรอบ สายตาของเจ้าของบ้านที่ทอดมองด้วยความสิเน่หา ริมฝีปากหยอกล้อเลาะเล็มชิมริมฝีปากของนักมวยหน้ามนอยู่เพียงครู่ก่อนจะส่งเรียวลิ้นเข้าไปทักทายเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นเอาไว้เสียด้วยลิ้นความวาบหวามที่พุ่งทะยานไปด้วยความอยากทำเอาทั้งคู่เผลอหยุดลืมหายใจไปชั่วขณะ และเป็นไปด้วยสังขารของเจ้าบ้านเองที่จำต้องผละปากออกมาเสียก่อนเพื่อโกยอากาศเข้าปอด แรงปรารถนาทะยานอยากที่ยังคุกรุ่นอยู่ทำให้ต่างฝ่ายต่างตระโบมโลมไล้เรือนร่างของอีกฝ่าย ฝ่ามือหนาใหญ่สาก ๆ เยี่ยงนักกีฬา ลูบไล้ฟอนเฟ้นเนื้อตัวของชายสูงวัยกว่าไปทั่วก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ปากทางด้านหลังแล้วพยายามรุกล้ำเข้าไปด้วยดัชนีข้อใหญ่ เขาชำแรกล่วงล้ำเข้าไปเพียงอุคงลีกลับพบความอัศจรรย์ช่องทางด้านหลังที่กล้ามเนื้อหูรูดน่าจะหย่อนยานกลับบีบรัดนิ้วของเขาเอาไว้แน่นพร้อมกับความอุ่นเปียกชื้นที่เขาเองสัมผัสได้ เขาค่อย ๆ ชำแรกเปิดทางเข้าจนสุดปลายก่อนจะหมุนวนคว้านไปรอบ ๆ ผนังภายในส่งผลให้ผู้สูงวัยกว่ากระถดก้นจะยกถอยหนี เขาตามเข้าประกบก่อนจะผลิกร่างขึ้นคล่อมทับเอาไว้เพื่อกันไม่ให้อีกคนนั้นดิ้นรนขัดขืนเขาส่งนิ้วเข้าไปทักทายเพิ่มมากขึ้น ร่างของชายสูงวัยที่อยู่ใต้ร่างหนาของเขา กลับส่งเสียงสูดปากราวกับกำลังกินของที่ทั้งเผ็ดทั้งร้อน เมื่อไม่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์ความอยากเอาไว้ได้อีกแล้ว ชายสูงวัยกว่ากลับออกแรงดิ้นหนีและพลิกตัวกลับขึ้นไปคร่อมอยู่บนกึ่งกลางลำตัวของนักมวยหนุ่มเขาก้าวคร่อมอยู่เหนือองคาพยพที่แข็งขืนอยู่เพียงครู่ก่อนจะทิ้งน้ำหนักตัวลงมาครอบครองส่วนแข็งขืนเอาไว้ภายในร่างกายของตนแล้วออกแรงควบโขยกขย่มอย่างเมามัน นักมวยหนุ่มที่นอนรอท่าต่ออีกไม่ไหวจนเจ้าตัวต้องเด้งสวนกระแทกแก่นกายกลับไปด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี ก่อนจะถึงปลายทางแห่งความปรารถนา เขาจึงปลดปล่อยของเหลวอุ่นร้อนเข้าไปในร่างที่ยังคงครอบครองส่วนนั้นของเขาเอาไว้และตัวเขาเองก็ผวากอดยึดสะโพกเอาไว้เสียแน่น เขาจับจ้องมองใบหน้าของคนที่อยู่ด้านบนด้วยสายตาอ่อนล้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ฉับพลันกลับแปรเปลี่ยนเป็นสงสัยใครรู้เมื่อสบเข้ากับแววตาหื่นกระหายที่ปิดบังความคุกคามเอาไว้ไม่มิด และตัวเขาเองกลับต้องขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำที่เอ่ยออกมา
"ทีนี้ถึงตาของฉันบ้างแล้วนะนาย"
"เพี๊ยะ" ฝ่ามือแข็งกระทบเข้าที่แก้มซึกซ้ายของเขา ใบหน้าสะบัดหันไปตามแรงตบ ก่อนเจ้าของฝ่ามือจะยกตัวถอนร่างออกมาจากส่วนที่เคยแข็งขืน พร้อมกลับหันไปกระชากจิกผมของนักมวยคู่ขาจนใบหน้าหงายรั้งเชิดขึ้นสูง พร้อมกับออกแรงบิดแขนล่ำข้างหนึ่งของนักมวยหนุ่มเอาไปโผล่ไว้ที่ด้านหลังแล้วออกแรงกดร่างหนาเอาไว้จนไม่สามารถดิ้นหนีได้ เขาปล่อยมืออกจากตีนผมบนหน้าผากไปควานล้วงหยิบแถบแพรสีแดงกว้างเพียงคืบออกมาจากใต้หมอนหนุนเพื่อเอามาพันธนาการร่างหนาที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามเอาไว้และผูกรั้งโยงไว้กับเสาที่หัวเตียงจนร่างของนักมวยหนุ่มหมดหนทางที่จะต่อสู้และขัดขืน
เอาไปก่อนครึ่งนึงอีกครึ่งแปะไว้พรุ่งนี้ค่ะ
หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์) (อ่าน 265150 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก