“ไนท์ ทำดีๆ สิครับ” เตชวัฒน์เตือนเมื่อไนท์กำลังคนน้ำตาล นมสด น้ำมันพืชเข้าด้วยกันในโถขนาดใหญ่ที่ไว้ใช้ผสมแป้งเค้ก วริศรินทร์ยังคงเงียบอยู่เช่นเดิม หลังจากเหตุการณ์เมื่อเช้าทุกอย่างก็ยังคงดูเป็นปกติเหมือนวันที่ผ่านๆ มา
“ใช้ได้หรือยัง” เตชวัฒน์สัมผัสถึงอาการสะดุ้งยามที่เขาโอบเข้าไปที่รอบเอวจนตอนนี้กลายเป็นว่าเขากำลังกอดวริศรินทร์จากด้านหลัง แต่แล้วเตชวัฒน์ก็ตีมือเรียวเบาๆ เมื่อไนท์ใช้นิ้วจุ่มลงไปในส่วมผสมแล้วใส่เข้าปากเพื่อชิมรสชาติ
“สกปรกครับ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบเข้าที่ข้างหู
“ทำไมผมต้องทำเอง” น้ำเสียงราบเรียบ แต่รูปประโยคบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
“โอเค งั้นเดี๋ยวพี่ช่วย เราทำด้วยกันดีไหมครับ” แทนคำตอบเตชวัฒน์จับลงไปที่ด้ามพายที่กำลังคนส่วนผสมอยู่ แต่ครั้งนี้เขาจับลงไปที่มือเรียว ฝ่ามืออบอุ่นกุมมือของอีกฝ่ายเอาไว้ แล้วประคองคนเนื้อเค้กช้าๆ ริมฝีปากอุ่นร้อนจุมพิตเบาที่กกหู ก่อนที่ฝ่ามืออีกข้างจะลูบไล้บริเวณหน้าท้องต่ำลงไปเรื่อยๆ
เตชวัฒน์สะดุ้งสุดตัว เมื่อข้อศอกของนายแบบหนุ่มกระแทกลงไปที่ท้องน้อย มันไม่ได้แรงนักแต่ก็พอทำให้เขาสะดุ้งได้ ร่างโปร่งเดินลอดออกจากอ้อมกอดเขาออกนอกครัวทันที
“ไนท์ไม่ทำเค้กวันเกิดต่อเหรอ” เตชวัฒน์ส่งเสียงถามทั้งที่ยังตัวงออยู่เล็กน้อย เขาเห็นวริศรินทร์เหลือบมองและเดินหนีออกไปจากครัว เตชวัฒน์อมยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นนายแบบหนุ่มเดินหนีไปเปิดโทรทัศน์ดูเงียบๆ ปฏิกิริยาเมื่อกี้ก็ถือว่าเป็นพัฒนาการระหว่างพวกเขาก็คงได้
เตชวัฒน์เหลือบมองเวลาก็พบว่าใกล้เวลาอาหารเย็นแล้ว เขาเร่งมือทำเค้กให้เสร็จ ในใจก็ภาวนาให้เค้กที่ทำในวันนี้ประสบผลสำเร็จ ไม่ใช่ทานไม่ได้เหมือนครั้งก่อน
เตชวัฒน์ปาดเหงื่ออกด้วยความเหนื่อยเมื่อเขาส่งเค้กเข้าเตาอบไปแล้ว แต่ที่ทำให้เขาเหนื่อยกว่าเดิมก็คือการที่หันหลังกลับมาเห็นบรรดาข้าวของที่กองเอาไว้รอล้าง
เค้กอบเสร็จแล้ว จานล้างเสร็จแล้ว เตชวัฒน์เก็บเคาเตอร์ครัวจนเสร็จ พอเดินออกมาก็เห็นไนท์นอนอยู่บนโซฟา ตามตัวเลอะไปด้วยคราบแป้ง เขาปลุกให้ไนท์ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
“เดี๋ยวพี่จะออกไปซื้อกับข้าวมากินไปด้วยไหม” วริศรินทร์พยักหน้ารับและเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง
พอออกมาซื้อกับข้าวด้วยกันทำให้เขาพอรู้ว่าไนท์ชอบทานอะไรจากของที่สั่ง หลายครั้งที่เขาเห็นอีกฝ่ายสั่งพวกกุ้งมาทาน
“ชอบอาหารทะเลเหรอ” เตชวัฒน์ได้แต่ขยี้หัวอีกฝ่ายอย่างหมั่นเขี้ยวที่ไนท์เงียบแทนคำตอบ สลัดกุ้งทอดจานใหญ่ ปูผัดผงกะหรี่(ไม่ใส่ไข่) และปลาหมึกยัดไส้ทอดกระเทียม สิ่งที่วริศรินทร์สั่งล้วนเป็นอาหารทะเลทั้งนั้น
“ใจคอจะไม่ช่วยพี่เทหน่อยเหรอครับ” เตชวัฒน์ลองถามเมื่อเห็นว่าไนท์ยังคงนั่งเฉยรอเขาเท เขาไม่ได้มีปัญหากับการที่อีกฝ่ายจะอยู่เฉยๆ ให้เขาทำให้ แต่เขาอยากให้ไนท์ทำอะไรเองบ้าง ในการใช้ชีวิตประจำวัน
วริศรินทร์หยิบของในกล่องออกมาช่วยเทโอยไม่ปริปากบ่น กลิ่นหอมอ่อนที่โชยออกมาช่วยเรียกน้ำย่อยที่อยู่ในท้องได้เป็นอย่างดี
เตชวัฒน์มองวริศรินทร์ที่ท่านอาหารอย่างเอร็ดอร่่อย แม้อีกฝ่ายจะทำหน้าเฉยเมยแต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความสุข เมื่ออาหารหมดแล้ว เขาจัดการยกเค้กก้อนใหญ่ออก ถึงแม้ว่า Vegan Blueberry Cake จะเป็นเค้กแต่มีลักษณะเป็นมัฟฟิน เพราะเป็นเค้กที่ไม่มีครีมโปะหน้าเพราะหน้าเค้กส่วนใหญ่ล้วนมีส่วนผสมของไข่ เตชวัฒน์ปักเทียนลงไป 23 เล่ม แล้วนำมาวางไว้ พร้อมกับร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ ให้กับวริศรินทร์ ตลอดเวลาเขาเห็นดวงตาของอีกฝ่ายจ้องมองมาที่เขา
“อธิษฐานสิ” เตชวัฒน์เตือนเมื่อเห็นไนท์ยังคงนิ่งๆ เขาสังเกตเห็นรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปาก วริศรินทร์เป่าเทียนจบดับ แล้วใช้ส้อมตัดลงไปที่ตัวเค้กเลย
“อะไรกันไนท์ ไม่ตัดเค้กกะ อุ๊บ.” พูดยังไม่ทันจบ เค้กในมือไนท์ก็ถูกยัดเข้ามาในปากเขา ไนท์ตักเค้กกินต่อโดยไม่สนใจอะไร แต่นั่นทำให้เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายเริ่มให้ความสนใจเขาแล้ว ส่วนเค้กแม้ไม่นุ่มฟูแต่ก็ถือว่าประสบผลสำเร็จ สังเกตจากการเคี้ยวตุ้ยๆ ของคนตรงหน้า แม้ตัวเขาเองจะไม่แน่ใจว่าเค้กของเขาอร่อยหรือว่าไนท์เป็นคนกินง่ายกันแน่
“มานี่ครับ เลิกกินได้แล้วเดี๋ยวอ้วน” เขาดึงไนท์ออกมาจากก้อนที่มีขนาดเกือบสองปอนด์ เตชวัฒน์ใช้มือปิดตาของไนท์เอาไว้
“เดินตรงไปครับไม่ต้องกลัว” น้ำเสียงที่นุ่มนวลของเขาทำให้วริศรินทร์เดินตามอย่างว่าง่าย เตชวัฒน์จูงและดันไนท์ให้เข้าไปที่ห้องนอนของตน เขาค่อยๆ ปล่อยมือออกช้าๆ บนเตียงนอนของเขามีตุ๊กตาสุนัขสีน้ำตาลขนาดใหญ่ที่ผูกโบว์สีฟ้าแกมเขียวเอาไว้
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ” วริศรินทร์เดินเข้าไปหาตุ๊กตาสุนัขตัวใหญ่ ฝ่ามือลูบไล้ไปตามขนเนียนนุ่มก่อนจะดึงเข้ามากอดแนบแน่น ทันทีที่แก้มใสขยับเข้าถูไถกับขนนุ่มๆของมัน รอยยิ้มได้เกิดขึ้นบนใบหน้าของนายแบบหนุ่มทันที ไนท์ล้มตัวลงนอนทับตุ๊กตาสุนัขและกอดเอาไว้แนบแน่น
“อะไรกัน กอดแต่หมาไม่กอดคนซื้อเหรอ” เขาตัดพ้อต่อว่า แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจ เตชวัฒน์เลยทิ้งตัวลงไปนอนเคียงข้าง เขาชอบรอยยิ้มบางๆ ที่ได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของไนท์ในตอนนี้ อะไรที่ทำให้ไนท์มีความสุขได้เขาก็จะทำ
แต่นั่นไม่รวมความทรมานของเขาในตอนนี้ เตชวัฒน์นอนกอดร่างกายอบอุ่นที่นอนเคียงข้างเขาอยู่บนเตียง
‘ไนท์ยังเด็ก เต อดทนไว้’ เตชวัฒน์ได้แต่ย้ำเตือนกับตัวเองตลอดเวลาที่อีกฝ่ายนอนอยู่ด้วย และนี่ก็เป็นอีกวันที่กว่าเขาจะข่มตาหลับได้ก็กินเวลาไปครึ่งค่อนคืน
..................................................................................................
ใครอยากรู้เรื่องของพี่ทอยกับน้องพี รออ่านได้จ้าเร็วๆนี้ กับ Doctor's Secret หลังเฉลยคนแต่งโปรเจ็คนี้นะจ๊ะ
หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์) (อ่าน 265155 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก