หัวข้อ: Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ” พิเศษ "ยอดดวงใจ 26 Jan 12 P44

[kyoya11]

เมื่อไหร่จะสวีทกับนะ ><

[Chinnosuke]

ฉากสุดท้ายเหมือนพ่อแม่ลูกเลยอะน่าลักอะ

[TanyaPuech]

 

ชัดเจนสักที

ยิ้มได้แล้วนะซันนี่

[TO.EYEz]

มิเชลเจ๋งมากเลยอ่า.. กรี๊ดดดด หญิงแกร่ง 5555

พี่ปริ๊นน่ารักจังเลยยย ชอบๆ เหมือนพ่อแม่ลูกกันเลย อิอิ

[som]

โล่งอกเลยกับความคิดของต้อม  โล่งจริงๆ

[kanda53]

  น่ารัก....หวานเล็ก ๆ ...พี่ปริ้นสร้างสีสันตล๊อดดดด
ต้องขอบคุณมิเชลด้วยนะซันเน่...ที่ยอมรับความจริงได้..
และมองเห็นถึงคุณค่าของคำว่า"เพื่อน"....
 
  น้องอิ๊ก 
ไม่ไร้สาระเลยน้องอิ๊ก...

[sang som]

ชอบบบบบบบบบบบบบบบ

[love2y]

มีกุ๊กกิ๊กกันบ้างให้แฟนคลับได้ยิ้มก็โอเคแล้วค่า~~

[eiky]

S28
ไม่รู้สินะว่าผมตัดสินใจอะไรลงไป สายตาของมิเชลมันเหมือนทำลายหัวใจผม ไม่รู้จริงๆ แม้แต่ไอ้ซันเองสายตาของมันก็เหมือนตัดพ้อผมอยู่แม้ว่าผมจะตัดสินใจไปแบบนั้นแล้วก็ตาม ผมทำผิดใช่ไหม ผมรู้สึกไม่ดีเลยให้ตายเถอะ ผมมันน่าคบหาตรงไหนวะ เว้ย
“เปิดไวเบอร์หน่อยพี่ ผมอยากคุยด้วย”
เมื่อมาถึงทางตันผมจะมองหาใครล่ะครับถ้าไม่ใช่เขา ต้องเป็นเขาคนเดียวเท่านั้น
“นะพี่ ผมขอร้อง คุยไม่นานหรอก”
คือรอนานมากครับ ผมเดินไปเดินมาจนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า พี่ปริ๊นยังนอนอยู่บนเตียง ไอ้ซันก็หลับไปแล้ววันนี้มันนอนที่นี่ครับ บนห้องของเรา
“ว่าไงแก มีอะไรอีก โลกจะแตก หรือไปทำใครท้อง”
ผมยิ้มได้ทันทีที่เห็นหน้าจอโชว์ว่าใครโทรฯเข้ามา
“โหยพี่อ่ะ กว่าจะโทรฯมาได้นะรอน๊านนาน”
“แหมไอ้ต้อม ชั้นต้องทำมาหากินนะ แล้วมีอะไรว่ามาเลย ทำดอกไม้ค้างอยู่”
“แหมนะ พี่”
ผมทิ้งระยะห่างของเสียงลดระดับของเสียงลงจากกระตือรือร้นเป็นอ่อนล้า ผมว่าเขาคงจะรู้
“อะไรต้อม เป็นอะไร”
ผมดีใจมากนะครับเพราะน้ำเสียงของเขามันสื่อออกมาทุกๆอย่างที่ผมอยากจะรู้
“มิเชลมาขอคบผมอ่ะ”
“อืม แล้วเราบอกปัดไปว่างั้น”
“อ้าวพี่รู้ได้ไง”
“ไม่ได้รู้ แต่อีแบบนี้มันต้องแบบนี้ทั้งนั้นล่ะ แล้วเราก็หนักใจอยู่เพราะว่าเราสงสารมิเชล และที่เลือกไอ้ซันไปก็ยังไม่เต็มร้อยกับมันใช่ไหม”
ผมสะอึกไปเลยครับ มันเป็นความในใจที่อยู่ส่วนลึกที่สุดไม่มีใครรู้แม้แต่ผมเองผมก็ยังไม่กล้าที่จะบอกกับตัวเองว่ามันเป็นแบบนี้ อย่างที่เขาพูดจริงๆ
“อ่ะ พี่”
“ชั้นเป็นใครต้อม เรื่องแค่นี้ทำไมชั้นจะไม่รู้ แล้วท่าทางของมิเชลเป็นไงบ้าง”
“ก็โอเคอ่ะพี่ แต่สมมองตาเธอแล้วสงสารอ่ะ มิเชลนะมีแต่คนอยากจีบล่ะผมว่า สวยก็สวย น่ารักก็น่ารัก ผมยัง เอ่อ”
“นี่แก อะไรอีกต้อม แล้วแกจะเอายังไง”
“เฮ้อ เนี่ยผมคิดไม่ตกอยู่เนี่ย ไอ้ซันก็สงสาร แต่พี่ก็น่าจะรู้ว่าผมเองถ้าจะรักผู้ชาย ผมรักพี่คนเดียว ใช่ว่ามันไม่ดีหรืออะไรแต่ผมไม่รู้ดิพี่”
“แล้วนี่ไม่ชอบมันบ้างเลยเหรอต้อม นานแล้วนะ”
“ก็ชอบพี่ แต่มันยังไม่ เอ่อ ยังไงดี”
“อืมพอจะเข้าใจ แล้วอะไรทำให้แกรักชั้นมากมายขนาดนั้นวะ ชั้นอกจะแรด แรงอีกต่างหาก”
“ฮ่าๆๆ คงจะนั่นล่ะพี่”
“ไอ้บ้า เดี๋ยวชั้นบอกให้ไอ้ซันเป็นเหมือนชั้นเอาไหมล่ะ”
“หือ นี่พี่คุยกับมันเหรอ”
“อ่า บ้า ใครจะคุย ไม่ได้คุยแต่ก็ถ้าแกอยากจะรักคนแรดๆแรงๆน่ะ ชั้นก็จะแนะนำมันให้ไง อะไรเนี่ย”
“มันก็ไม่ใช่แบบนั้นนะพี่ คนอ่นผมไม่รู้ดิ ไม่รู้ทำไมผมถึงรักพี่มากขนาดนี้ แล้วพี่ตอบผมได้ไหมล่ะว่าพี่รักไอ้หลวงมันมากแค่ไหน แล้วเพราะอะไร”
“แหม เดี่ยวนี้มียงมีย้อนนะ ก็ผัวชั้นเขาเป็นคนดีรักเดียวใจเดียว ที่สำคัญใหญ่ อิอิ”
“นั่นมันเหตุผลของพี่ ผมรักพี่เพราะพี่เป็นพี่ ไม่ว่าพี่จะทำอะไรพูดอะไร พี่เป็นคนที่เติมเต็มในสิ่งที่ไม่เคยมีในชีวิตของผม และผมก็คงไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับผมอีกถ้าหากว่าผมไม่เจอพี่ ไม่ใช่ว่าที่รักพี่เพราะพี่หยิบยื่นโอกาสให้ แต่มันมากกว่านั้น เรื่องในใจพี่อธิบายออกมาเป็ฯคำพูดได้ด้วยเหรอ เยื่อในใจมันสามารถบอกออกมาเป็นคำนิยามได้ด้วยเหรอพี่”
“ต้อม”
น้ำเสียงผมคงจริงจังมากเกินไปเหมือนว่าเขาสะอึกไปเลยทีเดียว
“ผมคิดแบบนี้พี่ ที่รักพี่มันไม่มีเหตุผลหรอกนะ แต่พี่รู้ไว้นะว่าพี่เป็นคนแรกที่ได้หัวใจผมไป และผมก็ให้พี่ไปหมดแล้วด้วย”
“นี่แก จะดราม่าอีกนานไหม แล้วเรื่องของแกจะเอายังไง ชั้นรู้ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ตอนนี้แกจำไว้สิว่าความรักมันไม่ใช่คำตอบของทุกคำถามของชีวิต แกอยู่ตรงนั้นแล้วมองไปให้ไกล ความรักมันช่วยผลักดันเราก็จริง แต่จงใช้มันในทางสร้างสรรค์แกจะมาปักใจรักมันก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ แต่แกก็เอามันเป็นแรงผลักแกไปสิไอ้ต้อม ตอนนี้แกมีสังคมใหม่ มีเพื่อนใหม่มีคนที่ชอบ ตอนนี้อาจจะแค่ชอบแต่ต่อไปมันก็ไม่แน่ เปิดใจบ้าง เปิดลองให้คนอื่นๆเข้ามาในใจบ้าง บางทีคำพูดที่แกเพิ่งจะบอกชั้นมันอาจจะมีความหมายมากกว่าที่แกจะมาบอกชั้นนะ”
“แล้วพี่จะให้ผมทำยังไง ผมคิดไม่ออก”
“มิเชลน่ะ ชั้นพอรู้ว่าเธอมีใจเข้มแข็งเพราะจากที่ได้ยินมา ไม่น่าเป็นห่วงหรอก ห่วงก็แต่ไอ้ซัน ต้อม ไอ้ซันมันมีปมมาแต่เด็กนะ มันแอบรักเรามาตั้งแต่มันอยู่ม.สี่จนถึงตอนนี้ มันตามเรามาโดยตลอด แล้วพี่ว่านะไอ้วันมันน่ารักออก เปิดใจให้มันบ้าง บางทีมันนั่นล่ะจะเป็นคนที่มาเติมเต็มในส่วนที่เหลือที่ขาดให้เรา ต้อม”
“พี่รู้ได้ยังไงว่ามันแอบชอบผมตั้งแต่อยู่ชั้น ม.สี่ มันยังไม่เคยบอกผมเลย แล้วนี่พี่”
“นี่อย่ามาสงสัย บอกแล้วใช่ไหมว่าชั้นเป็นใคร เรื่องที่อยากรู้ชั้นสามารถ อิอิ เอาล่ะ ตอนนี้ก็อยู่นิ่งๆแต่สายตาก็หันไปมองคนรอบข้างบ้าง ให้ใจมันได้รับรู้ว่ายังมีใครอยู่เคียงข้างเราอีกไหม เพราะบางทีเวลาเรามองไปข้างหน้ามากจนเกินไป คนข้างตัวเราใกล้แค่เอื้อมเราก็มองไม่เห็นเขาหรอกนะต้อม”
“เฮ้อ คนเราถ้าอยู่แบบไม่มีหัวใจก็ดีสินะพี่ รักทุกๆคนในฐานะตำแหน่งเดียวกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงดีจะต้องไม่ได้มานั่งเครียดอยู่แบบนี้”
“ต้อม ก็เพราะเราเป็นมนุษย์จิตใจคนยากแท้หยั่งถึงไง ถ้าหากเป็นแบบนั้นโลกนี้ก็คงมืดมนน่าดู มันดีแล้วที่คนเรามีความรักหลายแบบเพราะอย่างน้อยหัวใจเราก็ได้ใช้ความรักนี้เผื่อแผ่ให้ใครๆได้ไง ถึงแม้ว่าเราจะรับเขาไว้ในฐานะคนพิเศษได้เพียงคนเดียว แต่อย่างน้อยความรักมันก็ไม่เคยทำร้ายใคร”
“ครับพี่ ขอบคุณนะที่ยังยอมคุยกับผม ถึงแม้ว่าผมยังจะมึนๆอยู่ก็ตามเถอะ”
“ต้อม แกโตขึ้นเยอะนะ พี่ขอโทษที่ผ่านมาไม่ได้ติดต่อ แต่นี่ไงผลของการที่พี่ปล่อยให้เราได้เรียนรู้อะไรเองด้วยตัวของเรา เราโตขึ้นมากนะต้อมรู้ไหม”
“โตยังไงก็ยังอยากมีพี่อยู่ดีพี่”
“นะ วกมาเรื่องนี้อีกแล้ว เอาล่ะ ค่อยๆดูไป อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจอะไร คนเรามองกันดูกันแค่วันสองวันมันมองไม่เห็นอะไรมากนักหรอกนะ เปิดใจรับสิ่งใหม่ๆบ้าง แล้วเราจะรู้ว่าโลกนี้มันยังมีที่ว่างๆที่สวยงามอยู่เสมอ”
“ขอบคุณนะพี่”
ผมวางสายจากเขาไปแล้วครับแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง มองไปยังเตียงก็ยังเห็นร่างสองร่างนอนอยู่ อากาศภายนอกมันหนาวจริงๆครับ หนาวจนไม่อยากจะทำอะไรผมค่อยๆแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มแต่ผมเลือกที่จะนอนใกล้ๆไอ้ซัน อยากจะลองกอดมันดูว่าความรู้สึกมันจะเป็นยังไง มันนอนตะแคงหันหน้าไปทางพี่ปริ๊นที่นอนแผ่อยู่เต็มเตียง ผมค่อยๆเบียดกายเข้าไปใกล้ๆมันแล้วเอื้อมมือไปกอดตัวมัน
“อือ”
มันครางออกมาครับแล้วดิ้นนิดหน่อย ผมก็กระชับอ้อมกอดพอหลวมไม่ให้มันอึดอัด ความรู้สึกมันก็แปลกดีนะไม่เหมือนกอดพี่ปริ๊น แน่นอนไม่เหมือนกอดเขา แต่มันเป็นความรู้สึกอีกอย่างที่ผมไม่เคยรับรู้ ความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนสนิท แต่มันยังไม่ถึงคำว่าคนพิเศษ ไม่รู้สิครับผมไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายว่ายังไงเพราะผมเองก็ยังไม่รู้เลย
“อ่า ทำไมไม่กอดปริ๊นอ่า ทำไมกอดพี่ซันนะ”
ผมรู้สึกตัวขึ้นในตอนเช้าก็เหมือนพี่ปริ๊นจะมางัดแขนผมออกจากตัวไอ้ซันครับ ไม่พอนะปีนข้ามมาแทรกตรงกลาง ก็ผมนอนกอดของผมทุกคืนนี่นะ
“อือ อารายพี่ปริ๊น”
“อิอิ นอนนะ”
พี่ปริ๊นปีนมาแทรกตรงกลางระหว่างผมกับไอ้วันหันหน้ามากอดผมดันงุดๆอยู่อย่างที่เคยทำทุกเช้า ผมลืมตาขึ้นมองไปยังไอ้ซันมันอมยิ้มอยู่
“ยิ้มไรวะ ฝันดีเหรอมึง”
“อืม ฝันดีมากๆ”
“เวอร์แระ อย่าพูดดังดิวะเหม็นขี้ฟัน”
“ของมึงนั่นล่ะ”
“อ่ะ เหม็นทั้งสองคนนะ ปริ๊นอยู่ตรงกลางนะเหม็นกว่านะ อิอิ”
“นั่นแน่พ่อตัวยุ่งมากอดมา หนาวจังนะ”
ผมก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับพี่ปริ๊นไปล่ะครับ ไอ้ซันมันก็อยากทำบ้างมันก็เลยมาร่วมกอดกันกับเรา สรุปก็กอดกันสามคนนัวเนียกันอยู่ครับ สำหรับผมไม่รู้สิครับกอดมันก็รู้สึกดีนะ ถ้าจะให้คบกับมันผมก็ไม่ได้อะไร หมายความว่าก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่แค่ขอเวลาผมหน่อยและนั่นล่ะครับผมเองก็ไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหน ถ้ามันรอไหวผมก็โอเคครับ เห็นแก่ตัวผมรู้ แต่ในเมื่อผมเลือกมันทั้งที่มันก็รู้ว่าอะไรมันเป็นอะไรผมคิดว่ามันน่าจะเข้าใจผมไม่มากก็น้อย จริงไหมครับ
“ออกไปเดินเล่นกันไหมมึง”
พอเราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงไปข้างล่างคุณแม่เตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้วครับเพราะแกจะตื่นเช้ากว่าใครส่วนคุณพ่อก็นั่งจิบกาแฟดูข่าวอยู่ในห้องนั่งเล่น พอกินข้าวเช้าเสร็จเราก็ว่างแล้วเพราะวันนี้ร้านปิดไม่มีอะไรทำ
“ไปไหนล่ะ เขาปิดหมดไม่ใช่เหรอมึงวันนี้น่ะ”
“ก็ไม่ได้จะชวนไปที่มีคนนี่หว่า”
“หือ”
“ไปเดินดูทะเลไงควาย แค่นี้ทำหน้าตกใจกูไม่พามึงไปข่มขืนหรอกน่า”
“เฮอะ เอาซะทีเถอะ”
“ห๊า มึงว่าไรน๊ะ”
ผมเหมือนไม่ค่อยได้ยินครับเพราะมันครางอยู่ในลำคอ
“ไม่ได้ว่าไรนี่ แค่ถามว่าเออพาไปซะทีเถอะ”
“แหมๆ ทำมาเปลี่ยนคำพูด เมื่อกี๊อะไรไม่รู้ เอาๆ”
“ไอ้บ้า แล้วพี่ปริ๊นล่ะไม่พาไปเหรอ”
“โน่นอยู่ในห้องเล่นเกมกับพี่เจคอยู่โน่นคงไมไปหรอก เร็วดิเดี๋ยวออกมาเจอ หรือมึงจะให้กูพาพี่ปริ๊นไปด้วย”
“เออๆ”
“แหมนะ ทีแบบนี้ล่ะรีบเชียว”
ผมก็พามันขับรถไปเรื่อยๆล่ะครับเปิดเพลงร้องเพลงเหมือนคนบ้ากันสองคนในรถ เสียงผมเลวร้ายครับไม่อยากให้ได้ยิน แต่เสียงไอ้ซันมันเพราะดีนะ ใสๆฟังแล้วเพลินหูดี
“หมอกหรือว่าหิมะวะนั่นน่ะ”
ผมลดความเร็วของรถลงครับเพราะมันหม่นๆมองไม่เห็นอะไรเลยเปิดไฟหน้าแล้วนะ
“หมอกล่ะมึง ก็หนาวออกซะหขนาดนี้”
“เออนั่นดิ แม่งรู้งี้นอนซุกผ้าห่มอยู่ในบ้านดีกว่า สบายกว่าตั้งเยอะ”
“อ้าว แล้วชวนนะมึง”
“ไม่รู้ ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ เผื่อมึงจะมีอะไรบอกกู”
“อะไร บอกอะไร ไม่มีหรอก”
“จริงหราซันเน่”
“ไอ้บ้า มึงล่ะมีอะไรจะบอกกูเหรอ”
“มีดิ”
มันหันขวับทันทีครับ
“อะไร”
ทำเสียงเขียวด้วยนะ
“เอ่อ”
ผมเม้มปากครับทำสีหน้าเครียดเข้าไว้
“มีอะไรไอ้ต้อมบอกมานะ มึงมีอะไรจะบอกกู”
“เอ่อ คือว่า เอ่อ กูคิดว่านะ”
มันทำตาโตใส่ผมครับ ผมก็สูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกๆ
“กูว่ามึงน่ะ”
ผมหยุดครับแล้วหันหน้าออกนอกกระจก
“มึงกำลังจะพุดอะไรไอ้ต้อม บอกมานะ ถ้าเรื่องระหว่างกูกับมึง กูพอจะรู้ มึงไม่ต้องห่วงหรอก มึงบอกให้กูรอกูก็จะรอ มึงบอกให้กูทำอะไรกุก็จะทำถ้ากูทำได้”
“เอ่อ”
เสียงมันเครียดมากๆครับ
“แต่ไม่ต้องมาบอกกูได้ไหมว่าระหว่างกูกับมึงเราจะเป็น เอ่อ เว้ย เออๆ เป็นไปได้แค่นี้อ่ะ กูรู้กูเข้าใจ ให้เวลากูหน่อย มึงก็รู้ว่ากูชอบมึงมากแค่ไหน แต่สักวันมันจะมีหนทางไปของมันเองล่ะ กูจะไม่ร้องขออะไรจากมึง กูจะไม่ขอให้มึงทำอะไรให้กู แค่กูได้อยู่ตรงนี้แค่นี้เองนะไอ้ต้อม กูไม่ได้ขออะไรมากมายจากมึงเลย”
โอ้โหมาเป็นชุดครับ
“เยอะไปไหมมึง”
“เยอะเหรอ งั้นมึงจะให้กูทำยังไงล่ะ บอกกูมาดิ”
“ซัน กูว่า เอ่อ มึงน่ะ ตุ๊ดแตกขึ้นทุกวันๆแล้วนะ ฮ่าๆๆ”
มันอึ้งครับอ้าปากค้าง
“นี่ล่ะสิ่งที่กูจะบอกมึง ฮ่าๆๆ ซันเน่เป็นตุ๊ด ซันเน่ตุ๊ดแตก แตกๆๆๆ”
ผมร้องเป้ฯเพลงสิครับตอนท่อนท้ายประโยค
“ไอ้ต้อม”
มันตะเบ็งเสียงดังคับรถไม่พอครับโผเข้ามาทุบผมอีกนะ
“เฮ้ยกูขับรถอยู่นะมึง”
มันได้สติแล้วก็หน้าหงิกหน้างออยู่ หน้าตามันตลกดีนะครับเวลาโดนแกล้ง อายม้วนหน้าแดงไปเลย ส่วนผมน่ะเหรอก็สบายอารมณ์สิครับ อิอิ ได้แกล้งคนนี่นะ

Written by eiky

P.s. ยังคงล่องลอยเช่นเดิม หุหุ เขียนไม่ออกอ่าพ่อแม่พี่น้อง แงๆๆๆ เค้าต้องมีความรักชิมิ ถึงจะเขียนออก แหๆๆๆ อิอิ

[jimmyFG]

^

^
^

จิ้ม

พี่อิ๊คกี้

[kanda53]

เหมือนกระจ่างในความคิดขึ้นอีกหน่อยนะต้อม....
ได้น้องนายกระทุ้งขี้ตะกอนออกมาบ้างค่อยยังชั่วนิ...
เวลาคือตัวตัดสิน...แค่เปิดใจอย่าปิดกั้นเท่านั้น....
จริงไหมจ๊ะน้องอิ๊ก...

  น้องอิ๊ก 
กด + ให้น้องอิ๊ก...เปิดใจมองรอบตัวอาจเจอคนที่ใช่น้า..

[thejaoil]

ตอนนี้อารมณ์ตัวละครล่องลอยไปกับคนเขียนใช่ป่าว อิอิอิ

[A_ay]

ต้อมเอ้ยยย

จะบอกก็รีบๆ

กลัวจริงๆล่ะว่าจะมีใครมาจีบน้องซันไปต่อหน้าต่อตา

[DraCo_SLa13]

อ่านตอนนี้ก็ยิ่งสวสารซันเน่

เฮ้อ ~~

[TanyaPuech]

 


มีใครมาจีบซันแล้วแม่จะหัวเราะให้ฟันหลุด

  กอดพี่อิ๊กกี้

[indy❣zaka]

อยากให้ซันเน่มีหนุ่มมาจีบจัง
ต้อมมันจะได้ทำอะไรๆให้คืบหน้ากว่านี้ซะที 

ปล. น้องปรินซ์จะมีเรื่องเป็นของตัวเองมั๊ยคะนี่  อยากอ่านนนน ขอเป็นfcปรินซ์น้อยด้วยคน 

[A-J.seiya*]

ล่ิองลอยต่อไปเถิดดดดด,,,
เหอะ !! จะคอยดูนะคะ
พี่นาย ยังให้คำปรึกษาได้ดี แม้จะมีแอบเชียร์เล็กๆ นะ
อ่อยยยย อยากให้ ซันเน่ กะ ต้อม สวีทหวานวี้ดวิ้วๆๆ อ่ะ

[som]

จะบอกว่าน่ารักดีมั๊ยน๊าตอนนี้  แต่พี่นายน่ารักเหมือนเดิม  ไปกอดพี่ปริ๊นด้วยดีกว่า

[bleach_pa]

เมื่อไรต้อมจะแน่ใจสักทีเนี้ย
เชียร์หนูซันเน่ต่อไป!

[lovely1714]

ต้อมอ่ะแน่ใจตัวเองสักทีเถอะ
สงสารซันนะ

[ToffeE_PrincE]

ความรักอยู่รอบๆตัวเรา
อยู่ทุกมุม ทุกองศารอบตัวเรา
อยู่ที่ว่าเราจะหันตัวเองไปเจอกับความรักมุมไหนเท่านั้น
เลือกที่จะก้าวไปข้างหน้า หรือย้อนถอยหลัง หรือจะควานหาจากข้างๆก็ได้

 

 

[Poes]

หาหมู่แมลงหนุ่มๆ มาตอมซันนี่หน่อย จะดูปฏิกริยาไอ้ต้อม แม่ง ไม่ออกอาการสักที อยากรู้นัก
ของตายดิ้นได้ มีคนมากระตุก จะรู้สึกหึงหวงบ้างมั้ย 

[Yunatsu]

ต้อมกวนอะ

รีบๆตัดสินใจนะต้อม 

ซันเริ่มน่ารักขึ้นทุกวัน ระวังมีคนมาคาบไป อิอิ

[DexTunG]

+1   

[คนริมคลอง]

โอ๊ย น้องซันจับปล้ำบนรถมันนั่นแหล่ะ อ้ำๆอึ้งๆ กิ๊กๆกั๊กๆ ยึกๆยักๆ ชักๆช้าๆ ระวัง ม ค ป ด นะ

[CarToonMiZa]

ชอบพี่นายจัง
   

[a_tapha]

เอาซะทีเถอะต้อม  เค้ารออ่านอยู่นะ   

[rellachulla]

ฮือออ สงสารซันเน่
เหมือนจะดีขึ้น
แต่ก้อไม่ใช่
มืดมนจริงๆ

[sang som]

ต้อมเมื่อรัยจะรักซันเน่สักทีเนี่ย หา!!

[Chinnosuke]

ซันเอาค้อนทุบหัวแล้วลากมัีนไปข่มขืนเลยลีลานักไอ้ต้อมนิ