เรื่องสั้นๆ พอเป็นกระสัย เอาใจตัวเองจ้า
เรื่องสั้นที่ 4 ให้เหล้า....เท่ากับแช่ง
พั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงอะไรน่ะ?? ยังกะเสียงคนตีกันเลย หื้อ?? ผมลืมตาขึ้นอย่างยากเย็นเห็นห้องมีแสงสลัว ผ้าม่านเปิดไม่มิดสั่นไหวเป็นจังหวะ
‘แผ่นดินไหว’ ผมคิดออกได้เท่านี้ แต่ทำไมมันไหวแปลกๆหว่า แทนที่จะไหวแค่เตียง แต่มันกลับไหวที่ตัวผม อูยยยย.....ทำไม.....เสียวตรงนั้นจัง
บางอย่างกำลังเสียดแทงเข้าออกในตัวผมสุดแรง
“อืมมมม....อือ” ผมครางหงิงได้เท่านี้ครับ ทั้งที่ข้างในนั้นร้องสุดเสียงเลย
“เฮ้ย รู้สึกตัวแล้วว่ะ”
“ยังหรอก แค่สะลืมละลือเท่านั้น ล่อเข้าไปซะขนาดนั้นตื่นได้ก็แปลกแล้ว อืมมม...สุดยอดเลย อา...ข้างในคุณยอดมากเลยครับ” เสียงนั้นครางกระเส่า ก่อนจะมีจูบอุ่นๆแนบไปทั่วใบหน้า นี่พูดถึงผมอยู่เหรอเนี่ย??
ตัวผมเด้งพั่บๆๆๆๆหลายสิบครั้ง มันเกิดอะไรขึ้นผมไม่รู้ รู้แต่ว่ามันเสียวมากยิ่งโดนแทงรัวไม่นับแบบนี้
“ซี้ดด....อา” เสียงผมลอดออกไปได้ไงไม่รู้ ทั้งที่แหกปากสุดๆแล้วไม่ลอดสักแอะ แต่ครางแง๊วหน่อยเดียวดันเสือกหลุดมาได้
“ฮะ...ชอบล่ะสิครับ คุณชอบให้ทำแรงๆใช่ไหม” ใครที่อยู่บนตัวผมจูบซุกไซ้ผมแรงๆฟัดด้วยความมันเขี้ยว เอวก็เด้งใส่ไม่หยุด
“เฮ้ย พอๆ มึงทำมานานแล้ว ตากูมั่ง”
“กูยังไม่สุดเว้ย”
“หลีกไป...มึงน่ะล่อไปตั้งยี่สิบนาทีแล้ว ตากูมั่ง” ไอ้ที่อยู่ในตัวผมถูกดึงออกไปอย่างแรง ผลั๊วะ...เสียงน่าเกลียดเชียว แต่ผมนั้นทั้งเสียดาย ทั้งโล่งอย่างบอกไม่ถูก
“ตากูมั่ง หึ! ได้ฟัดสมใจกูล่ะเว้ย” ขาผมถูกยกขึ้นแหกแข้งแหกขาท่าแปลกๆ เอ่อ...ฝันมันเหมือนจริงเลย ยังกะตัวเองโดนข่มขืนแน่ะ
ร่างหนักๆทาบทับลงมาบนตัว ปากจมูกซุกไซ้ผมไปมายังกะอดอยากมานาน
“อืมม.....รู้ไหม คุณน่ารักมากเลย ผมชอบคุณ ชอบคุณๆๆๆ เป็นของผมนะครับ ที่รัก”
“อือ...” ผมสะดุ้งตอนถูกดันเข้ามาอย่างแรง ยังกะโดนสวนทวารอยู่งั้นแหละ ทำไมถึงได้ฝันว่าโดนผู้ชายเอานะ หรือว่า....นี่เป็นจิตใต้สำนึกของผมจริงๆ ผมชอบผู้ชายเหรอ โอ้ยยย...เจ็บเว้ย
“อา...อูยยย แน่นจริงๆ อะ อ๊าววว แม่ง...” บนร่างผมครวญครางแต่เอวนั้นร่อนใหญ่เลย ผมถูกกระแทกไม่ยั้งจนเจ็บกลายเป็นเสียวแล้ว เอ่อ...เพิ่งรู้นะนี่ว่าเอากันแบบนี้ก็มันส์ได้ ยังไงในความฝันจะทำอะไรก็ได้นี่ ใครก็ไม่รู้นอกจากกูคนเดียว ฮะฮะฮ่า
“อืม....แรง.....อีก”
“ชอบเหรอครับ งั้นผมทำแรงๆนะครับ ที่รัก”
“อืมมม.....แรงๆ” อูว....ต้องบอกเลยว่าผันนี้สุดยอดเลย ผมโดนเอาแบบสะใจมาก ทั้งเสียว ทั้งมันโคตรๆ
“เฮ่ย เบาหน่อยเว้ย เก็บไว้ให้กูทำบ้างสิวะ”
“เว้ย...อย่ามาขัดคอ กูกำลัง อึ่ย...เสียว คุณเขาชอบแรงๆ มึงไม่ต้องกลัวว่าจะอดหรอก คืนนี้ได้หลายยกแน่ ฮะฮ่า”
เอ่อๆ จะทำไรก็ทำเห้อะ ขอให้กูเสียวเป็นพอ ผมรู้สึกว่าเป็นฝันดีจริงๆ ปกติผมเป็นคนธรรมะธรรมโมจะตาย เรื่องพรรค์นี้ไม่เคยฝันสักครั้ง ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอให้ฝันดีสุดๆเลยล่ะกัน เอาอีก!!!!
ปรี๊ดดดดดดดดด.......
เฮือก!!! เสียงนาฬิกาปลุกบ้านี้ทำผมหัวใจจะวายจริงๆ สักวันกูจะโยนมึงทิ้งแน่ ผมกระพริบตาปริบๆ เอ.....ห้องนอนกู ที่นอนกู ผมผงกหัวขึ้นมาดู ทุกอย่างปกติ คอนโดเช่ามา 3 ปียังอยู่ในสภาพปกติ เฮ่อ...ฝันดีชิบเป๋งเลย ผมสอดมือลงไปใต้ผ้าห่มคลำดูว่าเปียกไหม
แห้งสนิท แปลก??ขนาดในฝันยังชุ่มฉ่ำซะขนาดนั้นแต่กลับไม่เล็ดออกมาเลย อืม?? เอ๊ะ...สายแล้วนี่
“โอ้ยยยยยยยยย!!!!” ผมร้องลั่นจนตกเตียงเตียงลงมาอั่ก! หลังโผ้ม!!!
“เอวเคล็ดธรรมดาครับ คงนอนผิดท่าสินะถึงได้เจ็บขนาดนี้” หมอบอกก่อนฉีดยาแก้ปวดที่ก้นเข็มหนึ่ง ผมไปทำงานในสภาพสะบักสะบอมที่สุด
“อรุณสวัสดิครับ” ผมโผล่เข้ามาในห้องพักครูในเวลาพักกลางวันพอดี ในห้องมีอาจารย์ ประทานเทพ หรือครูเทพ ครูพละตัวล่ำ อาจารย์ กรรชัย ครูวิชาภาษาอังกฤษ หนุ่มนักเรียนนอกที่นักเรียนสาวๆกริ๊ดที่สุด นั่งคุยกันอยู่ แปลกที่มี นายเป็นไท นายภราดรสองคนนี้เด็กเรียนติดอันดับ แต่นายทรงยศนี่สิ ตัวแสบประจำโรงเรียนเลย ทุกคนมาสุมหัวทำไมกัน?? ผมคิดว่าอาจารย์คงมีพูดคุยแนะแนววิชาอยู่กระมั่ง แต่พอเห็นหน้าผม ทุกคนลุกพรวดพราดกันหมด
“คุณ อรชุน”
“ครับ”
“คุณไม่เป็นไรนะ” ครูกรรชัยลุกมาหาผมสีหน้าเหมือนจะดีใจ แต่ก็คล้ายจะกลัวๆเกรงๆอยู่
“ผมจะเป็นอะไรได้ล่ะ ผมสบายดี มีประชุมอะไรเหรอครับ” ผมมองหน้าทุกคนที่เหมือนกำลังอมบ๊วยอยู่ ไม่มีใครตอบ ผมเลยเอากระเป๋าไปไว้โต๊ะทำงานของตัวเอง พอจะนั่งลง
“อูยยย..”
“เป็นไรครับ เจ็บใช่ไหม” ทุกคนแห่เข้ามาล้อมโต๊ะผมไวเป็นจรวดเลยทำเอาตกใจหมด
“มะ....ไม่เป็นไรครับ”
“แต่ท่าทางคุณเจ็บมากนะ” ครูเทพว่า
“อ้อ ผมปวดหลังนิดหน่อย นี่เพิ่งไปฉีดยามาน่ะครับ ผมไม่เป็นไรหรอก” พอจะหย่อนตัวลงนั่ง นายภารดรเอาเบาะรองนั่งแทรกเข้ามาพอดี
“เอ๊ะ??....อ้อ ขอบใจ”
“อาจารย์ สีหน้าไม่ค่อยดีนะครับ ดื่มน้ำเกลือแร่หน่อยดีไหม” เป็นไทถาม
“ไม่งั้นก็เอานมถั่วเหลืองก็ได้บำรุงร่างกายดี” นายทรงยศเสนอ ผมได้แต่มองตาปริบๆ
“ไม่ต้องหรอก พวกนายไม่มีอะไรทำหรือไง ใกล้หมดพักเที่ยงแล้วนะ กลับไปที่ห้องได้แล้ว”
“แล้วอาจารย์ล่ะ”
“ครูก็อยู่ที่ห้องนี้สิ ต้องเตรียมการสอนอีก” ผมจัดเตรียมเอกสารอยู่ ท้องก็ร้องโครกข้าวเช้ายังไม่ได้ทานเลยแฮะ “เอ่อ...เดี๋ยวไปแวะที่โรงอาหารก่อนดีกว่า ชักหิวแล้ว”
“ผมไปให้ครับ”
“ผมครับ”
“ผม” แต่ล่ะคนเสนอหน้ากันให้ตกใจเล่นซะอย่างงั้น อยู่ดีๆมาเอาใจทำไมว่ะไอ้พวกนี้
“พวกนายจะไปซื้อมาให้เหรอ”
“ครับ อาจารย์อยากทานอะไร ข้าวหน้าหมูทอดไหมครับ ทานกับเกาหลาเนื้อเปื่อย น้ำส้มคั้นหรือนมสดด้วยดีไหมครับ”
“มีแต่เนื้อจะมีประโยชน์อะไร อาจารย์ครับ เพิ่มสลัดผักหรือกั๊วยเตี๋ยวหลอดลุยสวนด้วยดีไหม”
“ผลไม้ด้วยก็ดีนะครับ เสริมสร้างภูมิต้านทานทำให้ร่างกายแข็งแรงด้วย”
ผมมองนักเรียนสามคนตาปริบ พวกมันกินยาลืมเขย่าขวดหรือไงถึงได้มาเอาใจผม ที่ไม่เค้ยไม่เคยเข้าสอนพวกมันสักวิชา
“ครูอยากได้ บะหมี่น้ำหมูแดงเอง”
“แค่นั้นไม่พอหรอกครับ พวกเราจัดการให้เอง” พูดจบทั้งสามคนก็เผ่นออกไปเร็วยังไม่ทันที่จะล้วงเอากระเป๋าตังค์เลย
“อะไรของพวกมันกันเนี่ย” ผมล่ะงงจริงเชียว
“คงอยากเอาใจคุณล่ะมั่ง” ครูเทพว่า
“ผมไม่ได้มีวิชาสอนพวกเขาสักหน่อย เอาใจผมก็ไม่มีประโยชน์หรอก เอ๊ะจริงด้วย ครูเทพครับ เมื่อคืนวันศุกร์”
เคร้ง! อาจารย์กรรชัยกำลังค้นกาแฟอยู่ถึงกับทำช้อนร่วง ทั้งคู่ดูเครียดขึ้นมาทันควัน ครูเทพหันมามองผมตาโต “ครับ?”
“คืนวันศุกร์เราไปกินที่ไหนกันหรือครับ ผมจำไม่ได้เลย เสาร์-อาทิตย์ก็ด้วยตื่นมาก็เช้าวันนี้เลย พวกเราไปทำอะไรที่ไหนหรือเปล่าครับ หรือว่ากลับบ้านกันเลย”
“กลับบ้านกันเลยครับ” ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
“เอ....แล้วทำไมผมถึงหลับยาวขนาดนั้นนะ ผมกลับถึงบ้านได้ไงก็จำไม่ได้ เอ๊ะ ผมคง.....ไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดไปใช่ไหม”
“ม่ายครับ” ทั้งคู่ตอบพร้อมกันอีก “ไม่มีอะไรน่าเกลียดเลย....น่ารักมากกว่า” คำนี้พูดเสียงเบ้าเบา
หื้อ?? ผมมองตาปริบๆ “คุณคงเหนื่อยมาก ถึงได้หลับสนิทไม่รู้ตัวเลย”
“นั้นสิ...เฮ่อ....ไม่ไหว ต่อไปผมคงต้องเลิกดื่มเหล้าแล้ว”
ทั้งคู่หันมามองขวับ “ครูอรชุน อย่าพูดอะไรที่ฟังแล้วแสลงใจสิครับ พวกเราทำงานหนักมาตลอด มันก็ต้องมีดื่มแก้เครียดบ้างพอเป็นกระสัษล่ะครับ ไม่ดื่มจนเมาหัวราน้ำหรอก”
“นั้นสิ อย่าบอกว่าจะเลิกเลย ถ้าพวกเราไปดื่มแล้วไม่มีคุณไปด้วยล่ะก็เหงาแย่เลย”
“พูดแล้ว อาทิตย์หน้ามีวันหยุดชดเชยนี่นา เสาร์-อาทิตย์-จันทร์ งั้นคืนวันศุกร์เราไปหาร้านอาหารอร่อยๆกันดีไหม”
“อืม....อาหารอร่อยผมชอบครับ แต่ขอเว้นเหล้าก็แล้วกัน”
“เอางั้นก็ได้ ตกลงวันศุกร์หน้านะครับ ผมจะจองโต๊ะไว้เลย”
“เอ่อ....คิดอีกทีโยกไปคราวหน้าได้ไหมครับ” ผมยิ้มแฮะๆ “คือทานบ่อยแล้วเดี๋ยวเดือนนี้กระเป๋าผมจะช๊อตเอา”
“โอ้ย ไม่ต้องๆ คุณไม่ต้องห่วงเลย” ทั้งคู่กล่อมผมสุดฤทธิ์ “ผมกับกรรชัยออกเอง คุณไม่ต้อง”
“ไม่ดีมั่งครับ”
“ดีสิ” ทั้งคู่ประสานเสียงแข็งขัน
“อะไรดีเหรอครับ” เด็กๆยกถาดอาหารมา ผมล่ะตกใจเชียว เล่นยกมาเต็มถาดทุกคนเลย
“ครูนัดทานข้าวกับครูอรชุนวันศุกร์หน้านี่แหละ”
“ดีจังเลย”
“นี่...ครูอยากทานบะหมี่ชามเดียวเอง ทำไมยกมาเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ แล้วใครจะจ่ายไหว”
“พวกผมจ่ายครับ ถ้าครูทานไม่หมด พวกผมจัดการต่อเอง เชิญครับ” ทุกคนช่วยกันยกกองเอกสารออกจากโต๊ะผมจนโล่งหมด อาหารหลายอย่างวางเต็มไปหมด ไม่พอ ทุกคนยกเก้าอี้มานั่งล้อมวงทานด้วยยังกะครอบครัวเดียวกันเลย
ผมไม่ชอบเลยที่ทุกคนทำอะไรตามใจอย่างนี้ แต่มาคิดอีกที.....ทานข้าวด้วยกันเยอะๆแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบ เหมือนได้ทานร่วมกันพร้อมหน้ากับครอบครัวตัวเอง
**********
อืมมม....อีกแล้วเหรอ ฝันแปลกๆอีกแล้ว ผมรู้สึกอ่อนแรง ตัวเบาหวิว ตาลืมไม่ขึ้นอีกแล้ว
“ผมก่อนสิ คราวนี้ต้องตาผมก่อน”
“ฉันเป็นคนวางแผนทั้งหมด ฉันต่างหากที่ต้องได้ก่อน”
“โอ้ยย เงียบไปให้หมดเลย”
เงียบกริบกันไปหมด
“เอางี้...เพื่อความยุติธรรม”
“อืม!!”
“โอน้อยออก”
“เอาก็เอา มะ! โอ......น้อยออก! น้อยออก!...ออก!....มาเล้ย.....เป่ายิงฉุบ!”
“เย้!!!! กูได้ก่อนเว้ย”
“เฮ้ยๆๆ เบา....ฟังให้ดีนะ ทุกคน.....คราวนี้อย่าให้หนักเหมือนคราวที่แล้ว ยังไง....นี่ก็เมียของพวกเรา ถนอมไว้หน่อย คราวนี้ คนละยกก็พอ โอเคไหม”
“ม่ายยยย.....นี่อุตส่าห์อั้นมาเป็นอาทิตย์แล้วให้คนล่ะยกแค่เนี้ยะ มันพอที่ไหน มือตัวเองยังได้วันล่ะ 3 รอบเลย”
“ขืนทำตามใจทุกคนมีหวังได้พาเมียไปหาหมอหรือปอเต็กตึ้งน่ะสิ คนล่ะยกพอแล้ว”
“นี่ๆๆ เอางี้....วันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ เราลุยให้เต็มที่ วันจันทร์เบรคให้พักเต็มๆหนึ่งวันอย่างนี้ดีไหม”
“ก็ไม่เลวนะ ว่าไหม”
“อีกอย่างต้องระวังท่าที่เป็นอันตรายต่อ เอว ขา และคอด้วย”
ปัดโธ่เว้ย....ผมรำคาญแล้วนะ
“เฮ้ย....พวกมึงน่ะ” ผมออกเสียงออกมาจนได้ “จาเอา...ก้อ....รีบ..รีบ....กูรอ....เบื่อแล้วเว้ย....จากี่ยกก้อด้าย...กูอานุยาด เต็มที่เล้ย”
เท่านั้นเองทุกคนกระโจนขึ้นเตียงราวกับกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจ มือเป็นสิบยุ่บยั่บบนตัวผม อา...ทั้งซอกซอน ทั้งชอนไช เนื้อตัวผมทุกซอกทุกมุมจนฉ่ำเยิ้มไปหมด แบบนี้สิ ฝันแสนสุขของผม แล้วมหากาพย์แผ่นดินไหวก็เริ่มแบบนัทสต๊อปเลย โอ้...ผมล่ะชอบเสียงเตียงครางเอี้ยดๆๆๆๆจัง
The End
(ติดตามตอนต่อไป)
หัวข้อ: เรื่องสั้นตอนที่ 39 บทสรุปของผู้ชายอยากได้สามี [p140] (อ่าน 1351015 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก