เอาตอนที่ 19 มาเสริฟกันแล้วฮับ รวดเร็วฉับไวกันเช่นเคย 
ตอนที่แล้วอาจค้างกัน มาต่อฮับว่าสุดท้ายจะลงเอยอิท่าไหนอีก 
Are you ready?
Let's go!!!!!ตอนที่ 19 โลกแคบหรือโลกกลม
พรึบ!
แสงไฟที่สว่างจ้าภายในห้องถูกเปิดขึ้นกลืนกินแสงสีนวลจากโคมไฟเจ้ากระต่ายแทบไม่เหลือ ผมสะอื้นน้ำตาซึมน้อยๆ นั่งกอดเข่าตัวเองกลางพื้นห้อง พี่ทิวายืนนิ่งมองผมด้วยสีหน้าเศร้าไม่พูดไม่จา ผมเองก็สงบปากสงบคำเล็กน้อยหลังจากพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้พี่ทิวาถึงกับพละตัวเองออกจากตัวผม
ก็ดีแล้วล่ะครับเพราะผมเอง....ถ้าเรื่องราวที่มันซับซ้อนเกินกว่าหัวใจของผมจะเข้าใจ ผมก็ไม่อยากผูกมัดตัวเองด้วยร่างกาย แค่เพียงเพราะผมกำลังผูกมัดตัวเองด้วยหัวใจแค่นี้ก็รู้สึกเจ็บปวดรวดราวอยู่เนืองๆ แล้วครับ
“มานี่....”พี่ทิวาเดินเข้ามาหาผมก่อนจะประคองผมให้ลุกจากพื้นด้วยท่าทีเปลี่ยนไปไม่เหมือนแต่ก่อนเก่าที่จะกระชากและใช้กำลัง แขนพี่ทิวาโอบไหล่ผมพาผมไปนั่งลงตรงเตียงก่อนจะยกขาผมให้สอดเข้าใต้ผ้าห่มผืนโตอย่างละเมียดละไม ผมจ้องมองดวงตาที่ว่างเปล่าซึ่งถูกเรือนผมปรกบดบังสายตาเล็กน้อย พี่ทิวากดไหล่ผมให้นอนลงกับเตียงก่อนที่ตัวเองจะทรุดนั่งลงตรงพื้นข้างเตียงผม ผมนิ่งเงียบมองท่าทีของพี่ทิวาด้วยสายตาหาคำตอบ....ในใจสับสนกับคำพูดของคนตรงหน้าเหลือเกิน
“รีบนอนซะ....นอนดึกเดี๋ยวมึงจะเป็นหวัด กรูไม่อยากโดนพี่ชายมึงพ่นน้ำลายใส่หน้าแล้วซัดหมัดใส่....”พี่ทิวาห่มผ้าให้ผม แปลกครับที่ผมรู้สึกอยากจะร้องไห้ซะมากกว่า
“คนๆ นั้น....”
“เรื่องของกรู...กรูจะจัดการเอง เลิกคิดแล้วนอนซะนี่คือคำสัง”
แน่นอนครับว่าผมไม่ลืมที่จะบอกเรื่องที่มีชายนิรนามโทรมาหาพี่ทิวา....และผมก็บอกพี่ทิวาว่า ‘แฟนพี่ทิวาโทรมา ดูท่าทางเค้าร้อนใจมาก....และเค้าก็ฝากความคิดถึงกับพี่ด้วย’หลังจากที่ผมพูดจบประโยคนั้น....ท่าทีของพี่ทิวาก็เปลี่ยนไปอย่างที่เห็นครับ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังน้อยใจในสิ่งที่พูด แต่พอพี่ทิวาแสดงท่าทีเหมือนผมรู้ความลับอะไรบางอย่างและเมินผมทันทีนั่นยิ่งทำให้ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ทิวาถึงบอกว่า ‘ชอบผม’ ทั้งๆ ที่พี่ทิวาก็มีคนอื่นอีกคนอยู่แล้วด้วยครับ ทำไมครับ?
“..........”
“......สิ่งที่กรูบอกมึงไป.....ขอให้รู้ไว้ว่ากรูจริงจัง”พูดเสร็จพี่ทิวาก็ลุกขึ้นครับ แทบจะไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำไป ก่อนที่ไฟทั้งห้องจะถูกปิดจนมืดสนิท ความมืดค่อยๆ โอบล้อมตัวผมภายในพริบตา แรงกดดันจากความเงียบเสมือนมีมากมายมหาศาลมันกำลังบีบคั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังถูกกรีดแทงด้วยมีดที่แหลมคมอย่างช้าๆ ให้ทรมานจนกว่าราตรีนี้จะสิ้นลง หรือจนกว่าผมจะเลิกหลงใหล่ในถ้อยคำลอยๆ เสียที
ผมไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดทรมานเท่านี้มาก่อนเลย....ผมจะทำยังไงให้ความเจ็บนี้มันจางหายไปครับ.....ถ้ามียารักษาก็คงจะดีไม่น้อย....
หลังจากวันที่ผมพูดเรื่องชายนิรนามที่โทรมาหลายวันมานี้พี่ทิวาเหมือนพยายามจะหลบหน้าผมครับ แต่นั่นจะไม่ทำให้ผมรู้สึกเจ็บถ้าพี่ทิวาพูดกับผมบ้างเล็กน้อยก็ยังดี อย่างเหตุการณ์หลายๆ อย่างที่ทำให้ผมรู้สึกว่าพี่ทิวาหลบหน้าอย่างเช่น พอผมออกมาจากห้องนอนของตัวเองพร้อมกับพี่ทิวาที่เปิดประตูออกมาพอดี พี่ทิวากลับไม่พูดกับผมครับ...แล้วก็กลับเข้าห้องตัวเองไป และเหมือนเวลาพี่ทิวาจะออกไปไหนพอผมจะเข้าไปถามพี่ทิวาก็ทำตัวรีบร้อนออกไปไม่ทันที่ผมจะถามไถ่ ผมเลยรู้สึกเหมือนโดนทิ้งเลยครับ มันเจ็บอย่างบอกไม่ถูดเหมือนน้ำตาจะไหล
แล้ววันนี้พี่ไนท์ก็ส่งข่าวมาเสียทีครับบอกผมว่าจะมารับผมไปกินข้าวข้างนอก ตอนนี้ก็จวนจะถึงเวลาแล้วละครับ อีกสิบนาทีก็จะหกโมงเย็น เป็นเวลาที่พี่ไนท์จะมาถึง
ผมไม่ได้บอกพี่ทิวาหรอกครับว่าผมไปไหน กับใคร...เพราะพี่ทิวาออกไปข้างนอกไม่อยู่ตั้งแต่บ่ายครับ ป้าแม่บ้านบอกว่าข้าวเที่ยงก็ไม่ได้กินด้วย ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่ทำไมผมต้องรู้สึกเป็นห่วงพี่ทิวาด้วย
แป้น แป้นนนน!
“ขึ้นมาเลยน้องพี่ พี่หิวไส้จะขาดแล้ว”รถพี่ไนท์เลี้ยวเข้ามาในบ้าน ก่อนจะเทียบจอดทางเข้าบ้าน พี่ไนท์ลงกระจกรถลงแล้วตะโกนออกมาให้ผมได้ยิน ก่อนที่ผมจะรีบเปิดประตูรถเข้าไปนั่งเบาะหลังตามความเคยชิน เลยถูดพี่ไนท์ดุเอา
“กรูไม่ใช่คนขับรถนะเว้ย! มานั่งหน้านี่”
“ขอโทษครับ ผมลืม”ผมรีบกุลีกุจอเปลี่ยนไปนั่งเบาะหน้าแทน ผมหัวเราะหงึกๆ แก้เขินก่อนจะสังเกตว่าตัวพี่ไนท์จากที่ขาวเหมือนขาดเลือดตอนนี้ดูเหมือนจะผิวคล้ำขึ้นมาบ้างแล้วครับ
“พี่ไนท์ไปทำอะไรมา ผิวถึงดูคล้ำลงครับ”ถึงผิวพี่ไนท์จะคล้ำแต่มันไม่ได้ดำหรอกครับ ถ้าสังเกตไม่ดีก็ใช่ว่าจะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง
“ก็.....ไปเที่ยวมา”
“ที่หายไปหลายวันก็เพราะไปเที่ยวมางั้นเหรอครับ - -”
“อื้ม....พอดีคืนก่อนที่เกิดเรื่อง พอเล่าเรื่องของสำคัญของมึงให้ไอ้ทิวาฟังเสร็จตอนเช้ากรูก็ออกจากบ้านไปเที่ยวเลย ไอ้ทิวามันบอกว่ามันจองที่พักไว้ให้แล้วกรูเลยรีบไป”อ๋อ....ที่หายไปแล้วไม่กลับมาพร้อมพี่ทิวาก็เพราะอย่างนี้นี่เอง
“แล้วพี่ทิวาไม่ได้บอกอะไรพี่หลังจากนั้นเหรอครับ....”
“ก็บอก....ตอนเช้าก็ออกมาพร้อมกัน กรูออกเที่ยว แต่มันบอกจะออกไปทำธุระ”
พี่ไนท์คงไม่รู้เรื่องที่พี่ทิวาหายไปสองวันเต็มๆ เกือบจะสามวันนั่นสินะครับ....
“ครับ....แล้วเที่ยวเป็นไงบ้างครับ สนุกรึเปล่า?”
“ก็สนุกดีว่ะ เหมือนฉลองความเป็นโสด ฮาๆๆๆ”พี่ไนท์หัวเราะเสียงดังจนผมสะดุ้งครับ ตกใจที่จู่ๆ ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาครับ
“อ้าวแล้วพี่ซานดร้า....สาวลูกครึ่งที่พี่ส่งรูปมาให้ดูล่ะครับ”
“กรูเลิกก่อนกลับมาแล้วล่ะ.....”
“นี่เป็นอีกสาเหตุที่พี่ไนท์ยอมกลับมาง่ายๆ ใช่รึเปล่าครับ”
“เกลียดจริงคนรู้ทัน...”พี่ไนท์ใช้มือข้างหนึ่งมาจับหัวผมโยคเหมือนลูกข่างเลยครับ
“แล้วเลิกกันทำไมล่ะครับ...ก็เห็นรักกันดีจนผมคิดว่าพี่จะจริงจังซะอีก”
“รักแท้มันต้องแย่งชิง ส่วนไอ้รักจริง.....ก็ต้องปล่อยเค้าไปไงวะ”
“พี่ซานดร้าทิ้งพี่ไปเพราะพี่มีคนใหม่เหรอครับ”หวังว่าผมคงไม่ถามตรงเกินไป
“มึงกล้าถามกรูก็กล้าตอบ กับมึงกรูไม่มีความลับอยู่แล้ว.... ซานดร้าบอกว่ากรูโคตรเชี่ย เพราะกรูชอบหลี่หญิงไปทั่ว แล้วเธอก็ตบหน้ากรูฉาดนึงตอนกรูไปเที่ยวกับแครอนสาวผมทองตาสีฟ้า....แต่แม่งสวยจริงว่ะ กรูแค่ปฏิเสธคำเชิญชวนของแครอนไม่ได้ เลยไปเที่ยวกับเค้า แต่กรูไม่ได้คิดนอกใจซานดร้านะเว้ย....แต่พอดีซานดร้าเจอกรูกับแครอนพอดี เห้อ...ผู้หญิงแม่งไม่เข้าใจอะไรเล้ยยยยย!”
ผมว่าพี่ไนท์ต่างหากล่ะครับที่ไม่เข้าใจอะไรเลยมากกว่า แบบนั้นเค้าเรียกนอกใจกันชัดๆ ครับ แถมพี่ซานดร้ายังจับได้คาหนังคาเขาแบบนั้น เป็นใครก็โกรธครับที่เห็นคนที่ตัวเองรักและไว้ใจไปเดินอยู่กับคนอื่นแทนที่จะเป็นตัวเราในฐานะคนรัก.....
“แล้วแครอนผู้หญิงผมทองตาสีฟ้าคนนั้นล่ะครับ”
“กรูไม่ได้จริงจัง แค่อยากชื่นชมเฉยๆ แถมเค้ายังมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วด้วย”
“งะงั้น! พี่ไนท์ก็เป็นมือที่สามของแครอนอีกทีสิครับ!”ผมตาโตมองพี่ตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยครับ
“กรูบอกว่แค่สนใจไม่ได้จะไปแย่งเค้าสักหน่อย.....อย่ามองกรูเหมือนกรูเป็นคนเลวดิ =o=”
แล้วแบบนี้เค้าไม่เรียกว่าเลวเหรอครับ
“เมื่อไหร่พี่จะทำตัวจริงจังกับชีวิตสักทีครับ ผมเป็นห่วงพี่นะครับพ่อกับแม่คาดหวังในตัวพี่”
“เออนา.....เดี๋ยวมึงคอยดูแล้วกันว่ากรูจะจริงจังกับชีวิต......สักวันนึง!”พี่ไนท์กำหมัดแสดงสปีริดความมุ่งมั่น “ถึงวันนั้นเมื่อไหร่กรูจะบอกมึงคนแรกเลย ฮาๆๆๆ”
ให้ตายสิพี่ผม =*=;;
“ครับ.....ผมจะคอยดู”
ระหว่างทางผมได้คุยกับพี่ไนท์เยอะแยะมากมายเลยครับ พี่ไนท์เล่าเรื่องที่ไปเที่ยวคลับ บอกว่าไปมีปากเสียงกับคนที่นั่นด้วย ผมตกใจเลยถามว่ามีเรื่องอะไรกัน พี่ไนท์บอกว่าพี่ไนท์ทำน้ำหกรดใส่หัวเค้าตอนที่กำลังเต้น แล้วไปว่าเค้าเป็นไอ้เตี้ยอีก แต่พี่ไนท์บอกว่าไม่ได้มีเรื่องกันถึงกับชกต่อย ผมคิดว่าเรื่องที่มันเล็กๆ มักจะบานปลายเพราะปากพี่น่ะแหละครับที่พูดไม่คิด แถมยังกลับมาเล่าให้ผมฟังอีกว่า ตอนไปเที่ยวทะเลพี่ไนท์พาสาวขึ้นเรือส่วนบุคคลไปน้ำมันหมดกลางทะเลด้วยครับ แต่โชคดีที่สามารถติดต่อขอความช่วยเหลือจากชายฝั่งได้....
จากฟังเรื่องที่พี่ไนท์เล่ามาผมว่ามันเป็นทริปที่น่ายกย่องมากครับที่พี่ไนท์สามารถรอดชีวิตมาคุยกับผมได้จนถึงตอนนี้ -*-
“ถึงแล้วร้านอาหารบรรยากาศดี เค้าว่าอย่างนั้น”ผมมองผ่านกระจกรถมันเป็นร้านอาหารไทยครับ บรรยากาศดูเป็นไทยๆ ดีมีบึงบัวใกล้ๆ กับตัวร้านยิ่งสร้างบรรยากาศ และตอนนี้ก็เย็นแล้วดูท่าทางคนระเริ่มเยอะครับ
“ทานที่นี่เหรอครับ ?”
“อื้ม! กรูอยากกินอาหารไทยให้เต็มอิ่มสักทีว่ะ เบื่ออาหารขยะเต็มทน”
ตอนนี้ผมเข้ามาในร้านแล้วคนเยอะอย่างที่ว่าจริงๆ ล่ะครับ แต่พี่ไนท์บอกว่าโทรจองโต๊ะล่วงหน้าแล้วเลยไม่มีปัญหา พวกเราได้โต๊ะที่ค่อนข้างบรรยากาศดี มีเสียงดนตรีคลอเบาๆ ให้การกินอาหารออกรสอิ่มเอมด้วยบรรยากาศมากขึ้น ผมเข้ามานั่งตรงโต๊ะที่จองไว้สองที่พร้อมกับพี่ไนท์ด้วยท่าทีเขินๆ ครับ เพราะมีเหล่าสตรีหลายคนที่แอบชายตามองมาทางพี่ไนท์ และยิ่งพนักงานในร้านไม่ว่าหญิงหรือชายก็ต่างพากันมองพวกเราแทบไม่วางตาเลยครับ คงเพราะรูปร่างสูงโปรงและหน้าตาที่หล่อเหลาเอาการของพี่ไนท์ล่ะมั้งครับ มันเลยกลายเป็นจุดเด่นไปซะงั้น
“เอาแค่นี้เหรอ จะเอาอะไรอีกมั้ย?”
“ไม่แล้วครับผมกลัวทานไม่หมด นี่ก็สั่งมาเยอะจะเกินสองคนกินแล้วด้วย....เหลือคงเสียดายแย่เลย”ผมย่นคิ้วทำหน้าครุ่นคิดหนักเกี่ยวกับอาหาร พี่ไนท์เลยเอื้อมมือมาขยี้หัวผมซะเสียทรงเลยครับ “พี่อ่ะ ทำอะไรครับเนี่ย!”
“ก็ทำให้มึงเลิกคิดจหยุมหยิมเป็นแม่ไงวะ ฮาๆๆ”พี่ไนท์หัวเราะอารมณ์ดียิ้มโชว์ฟันขาวที่เรียงกันเป็นเม็ดข้าวโพดไม่อายใคร ถึงกับทำให้พนักงานสาวคนนึงพี่ยกแก้วน้ำผ่านแทบเหลียวหลังเพลินจนเกือยชนลูกค้าเข้าให้
อ่า....พี่ผมช่างมีเสน่ห์จริงๆ ครับ มันเลยไม่แปลกที่พี่ไนท์จะใช่เสน่ห์ตัวเองที่ล้นเหลืออย่างสนุกสนานแบบนี้ ผมอยากเท่ห์อย่างพี่ไนท์บ้างจังเลย อยากหุ่นล้ำสมชายไม่ต้องอายใคร....เห้อ....ผมกำลังฝันตอนเย็นไปใช่มั้ยครับเนี่ย ทั้งๆ ที่เป็นพี่น้องคลานตามกันมาแท้ๆ ไหงผมถึงไม่เจริญเติบโตเท่าที่ควรครับ.....
ผมนั่งกินอยู่ได้สักครูก็เหมือนพี่ไนท์จะมองอะไรบางอย่างเป็นพิเศษ ถึงปากจะเคี้ยวหนุบหนับขยับปากตลอด แต่สายตามันกลับไม่ได้อยู่ที่จานข้าวหรือผมครับ
“มองอะไรเหรอครับ?”
“เปลา....กรูมองไปเรื่องแหละ อ่ะ.....มึงชอบไม่ใช่เหรอกินเยอะๆ จะได้โตไวๆ แม่จะได้ไม่ว่ากรูกลับมามึงโซมหนัก กรูโดนดีแน่ๆ เลย”พี่ไนท์ตักต้มยำปลาน้ำข้นใส่จานให้ผม แต่พอสักพักพี่ไนท์ก็มองไปทางเดิมเหมือนเดิมเลยครับ คือมองข้ามหัวผมไปทางด้านหลังด้วยสายตานิ่งๆ เสมือนจับจ้องการเคลื่อนไหวของอะไรบางอย่าง
“น้องครับๆ !”
“ต้องการอะไรเพิ่มเหรอคะ!”
“เอานี่ไป..........หน่อยนะ”พี่ไนท์เขียนอะไรขยุกขยิกในกระดาษไม่ทราบครับผมไม่ทันเห็นก่อนจะกระซิบกระซาบพนักงานสาวที่ยิ้มแป้นจนพวงแก้มเป็นสีชมพู ก่อนที่หล่อนจะลอยไปอย่างมีความสุข
ผมมองพี่ไนท์อย่างไม่เข้าใจ แถมพี่ไนท์ยังยิ้มแปลกๆ เหมือนมีความสุขอยู่คนเดียวด้วยครับ ผมสงสัยแต่ไม่อยากถามครับ
“อิ่มรึยังงั้นเช็คบิลกัน”
“อิ่มแล้วครับ ขอบคุณมากครับที่อุตส่าห์เลี้ยง”
“ขอบคุณพ่อกับแม่โน่น ให้เงินกรูมาเลยมาเลี้ยงเนี่ย ฮาๆๆ”
“-*-”
“แล้วมึงอยากจะไปแวะที่ไหนก่อนกลับรึเปล่า วันนี้กรูฟรีสไตล์เพื่อน้อง ฮึๆๆ”
“ก็.....อยากไปร้านหนังสือครับ จะหาหนังสือสักเล่มเอาไปอ่านแก้เบื่อครับ”
“งั้นห้างใกล้ๆ นี้ก็ได้ใช่มะ ยังไม่น่าจะปิด”
“ครับ”
หลังจากที่เราสองคนตกลงกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว และก็เช็คบิลเสร็จสรรพผมกับพี่ไนท์ก็กำลังจะลุกออกไปแต่ก็ดันเกิดเรื่องไม่คาดคิดมาก่อนครับ!
ปัง!
เสียงตบโต๊ะดังจากมือหนา ลงบนโต๊ะของพวกเราดังไปทั้งร้าน จนแขกโต๊ะต่างๆ หันมามองกันเต็มไปหมดครับ ผมตกใจกับเสียงตบโต๊ะเมื่อครู่เลยเผลอหลับตาปี๋ด้วยสัญชาตญาณครับ ก่อนจะมีเสียงที่เหมือนจะโกรธเกรี้ยวแผดดังออกมา และคนๆ นั้นก็เป็นผู้ชายครับ
“นึกว่าหมาที่ไหน! มึงนี่เองใช่มั้ยที่ส่งโน๊ตนี่ไปด่ากรูว่า ‘ไอ้เตี้ย’ อยากมีเรื่องนักรึไงวะกรูอุตส่าห์ไม่เอาเรื่องมึงแล้วนะเว้ย”
“กรูเอง ก็แค่ทักทาย”ผมเปิดตาขึ้นมามองหน้าพี่ไนท์ที่ยิ้มร่ามองชายที่ท่าทางกำลังโกรธจนตัวสั่นหันหน้าไปด่าพี่ไนท์อยู่
นั่นพี่รู้รึเปล่าครับว่าเค้าด่าไม่ได้สรรเสริญถึงยิ้มอยู่ได้ แล้วนี่พี่ไนท์ไปทำอะไรแบบนั้นตอนไหน....หรือว่าตอนที่ให้พนักงานหญิงคนนั้น.....ต้องใช่แน่ๆ ครับ!
“แม่งมึงนี่โคตรแมนว่ะ!”
“กะเกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย!”ผมลุกพรวดจากเก้าอี้ก่อนที่ผู้ชายคนที่พี่ทิวาเขียนโน๊ตไปด่าว่าไอ้เตี้ยจะหันหน้ามาหาผม แต่ดูจากข้างหลังแล้วคุ้นๆ ครับเหมือนเคยเจอที่ไหน ไม่เฉพาะรูปร่างแต่น้ำเสียงก็ด้วยครับ แต่ที่ผมเห็นเค้าไม่ได้เตี้ยเลยนะครับ แต่อาจจะไม่สูงเท่าพี่ไหน์
“มึงอย่าเสื.......เฮ้ย!”
“พะพี่....”ผมชี้นิ้วอย่างตกใจเมื่อคนตรงหน้าดันเป็นคนที่รู้จักและคุ้นเคยไปได้ ก่อนที่หลักฐานอีกสองชีวิตจะวิ่งมาช่วยยืนยันด้วยว่าผมจำคนไม่ผิด พี่ไนท์หันมามองหน้าผมด้วยท่าทีสงสัยเมื่อผมมีปฏิกิริยาแปลกๆ
“กรูบอกให้มึงใจเย็นไง ไม่ฟังกันเลยใช่มั้ยไอ้กรณ์!”
“ตามหลักการแล้วแม่ง ไอ้นี่ก็สมควร....กวนชิบหาย!”
“พี่กรณ์ พี่วัช พี่ดิน!”
“อ้าวเห้ย! น้องเดย์มากับไอ้ชั่วนี้ได้ยังไง หรือมันลักพาตัวน้องเดย์มา! มาอยู่นี่พี่จะปกป้องน้องเดย์เอง!”จู่ๆ พี่กรณ์ก็กระชากผมไปหลบอยู่ข้างหลังเหมือนระวังภัยสุดๆ
“พี่กรณ์ครับคือว่ามัน......”
“มันกล้ามากที่พาน้องเดย์มา! ไอ้ทิวารู้เรื่องรึยังเนี่ย!”ไม่ทันที่ผมจะอธิบายพี่กรณ์ก็ใส่เป็นชุดเลยครับ
“เดย์อยู่กับไอ้หมอนี่ได้ยังไง เป็นอะมากรึเปล่า?”ผมแค่มากินข้าว ไม่ได้ถูกพามาซ้อมนะครับพี่วัช
“คือว่านั้นเป็น....”
“ไอ้วัชพาน้องเดย์ไปก่อนกรูจะจัดการไอ้นี่เอง!”
“กรูจะอยู่ช่วยมึงเอง มึงสู้มันไม่ได้หรอกไอ้กรณ์!”
ไม่แคร์คนในร้านที่หนีกันกระเจิดกระเจิง ก็แคร์ในสิ่งที่ผมจะพูดบ้างสิครับ!!!!
“มึงจะซ้ำเติมว่ากรูเตี้ยอีกรึไงไอ้ดิน!!!!”
“มึงเป็นอย่างนี้ทุกที กรูพูดเมื่อไหร่วะ!”
“.......”พี่ไนท์ยืนมองเหตุการณ์ที่กำลังโกลาหนด้วยความสงสัย แถมตอนนี้พี่ดินกับพี่กรณ์ดันทะเลาะกันเองซะแล้วครับ จะไหวมั้ยครับเนี่ย!
“ไอ้วัชเป็นพยานกรูไม่ได้พูด ไม่ได้ว่ามึงสักนิด”
“เดี๋ยวนี้มึงกับไอ้วัชเป็นเชี่ยไรวะเข้าข้างกันเองตลอด! กรูทำอะไรก็ผิดหมด!”
“เอองั้นกรูไปก็ได้! ให้มันจัดการเองแล้วกัน ไปน้องเดย์ไอ้วัช!”พี่ดินกระชากแขนผมจะพาออกไปจากร้านครับแต่ผมจับเก้าอี้รั้งตัวเองเอาไว้
“มึงจะเอายังไงว่ามา ตอนนี้กรูกำลังของขึ้น!”
“ก็ไปเข้าห้องน้ำสิวะมาบอกกรูทำไม หรือจะให้กรูไปช่วย หึหึๆ”
“ไอ้...ไอ้....!!”
“กรูชื่อไนท์ เรียกไนท์สุดหล่อก็ได้ กรูรับได้....”พี่ไนท์ทำหน้าตาเหมือนไม่ทุกข์ไม่ร้อน มันยิ่งทำให้พี่กรณ์แทบคลั่งครับถ้าผมไม่รีบทำอะไรสักอย่างคงมีเรื่องเข้าใจผิดถึงขั้นวางมวยกันเลือดตกยางออกแน่ๆ เลยครับ
“อย่ามีเรื่องกันเลยครับ! พี่กรณ์ครับ นั่น...นั่นพี่ชายผมเองครับบบบบบ!”ผมตะโกนสุดเสียงจนคนทั้งร้านก็พลอยรู้ไปด้วยเลยครับ แต่ได้ผลครับ....พี่กรณ์หยุดกึกและหมัดที่ทำท่าจะวางลงบนหน้าพี่ไนท์ก็ค้างชะงักกลางอากาศแล้วหันมามองผมเป็นตาเดียวกันทั้งพี่กรณ์ พี่วัชและพี่ดิน
อเมซิ่งมั้ยครับ! ผมน้องชายผู้ชายปากไม่ดีแต่เสือกหล่อคนนี้เองครับ T^T
“ว่าไงนะน้องเดย์ !”พี่กรณ์ถามย้ำอย่างไม่อยากเชื่อในสิงที่ผมพูด ส่วนพี่ดินกับพี่วัชก็มองหน้ากันไปมาแบบงงๆ
“พี่ไนท์เป็นพี่ชายแท้ๆ ของผมครับ เพิ่งกลับมาจากเมกาครับ”ผมเข้าไปคว้าแขนพี่กรณ์ที่ยังยกหมัดค้างยังไม่เอาลงให้แนบกับตัวอย่างช้าๆ “ถ้าพี่ไนท์ทำอะไรเสียมารยาทผมเองต้องขอโทษด้วยนะครับ พี่ผมคงไม่ได้ตั้งใจ”ผมโค้งขอโทษแทนพี่ชาย
“มึงไปขอโทษมันทำไมวะไอ้เดย์ เมื่อกี้มันมาหาเรื่องกรูก่อนนะเว้ย!”พี่ไนท์แหล่มองพี่กรณ์ด้วยสายตาไม่อ่อนข้อ
“แต่พี่เองก็เป็นฝ่านหาเรื่องพี่กรณ์ก่อนไม่ใช่รึไงครับ”
“น่าสงสารน้องมึงจริงๆ ที่มีพี่ชายพรรณนี้ เหอะๆ ”พี่กรณ์กอดอกมองหน้าพี่ไนท์แล้วเชิดหน้าใส่ครับ
“มึงพูดให้ดีๆ นะเว้ยไม่งั้นกรูจัดการมึงแน่!”
“พี่ไนท์! ผมขอละครับ....ยังไงก็ขอโทษพี่กรณ์ด้วย”
“ให้กรูขอโทษไอ้เตี้ยนี้นะเหรอ!”
“มึงว่าใครเตี้ยว่ะ! แบบนี้มาตัวต่อตัวเลยดีกว่า! ”พี่กรณ์เข้ามาผลักไหล่พี่ไนท์อย่างเอาเรื่อง พี่ไนท์เลยพุ่งพรวดไปคว้าหมัดพี่กรณ์อย่างได้เปรียบทั้งรูปร่างและความแข็งแรง ผมหัวใจแทบวายครับที่พี่ไนท์ทำแบบนั้น
“พี่ไนท์จะทำอะไรน่ะครับอย่าทำอะไรวู่วามเลยนะครับ”
“เฮ้ย! ใจเย็นๆ กันหน่อยดิ๊พวกมึง”พี่วัชเข้าไปเกลี้ยกล่อม
“ร้านอาหารไม่ใช่สนามลองมวยนะเว้ย!”
“ใช่ครับ! พี่ไนท์ปล่อยพี่กรณ์นะครับ พี่กำลังทำให้ผมหนักใจ”
“ปล่อยมือกรูนะเว้ยไอ้บ้า!!!!!”พี่กรณ์ดิ้นใหญ่เลยครับแต่เหมือนพี่ไนท์จะไม่สะทกสะท้าน มองพี่กรณ์ดิ้นใหญ่เลย
.........ผมไม่ได้อยากมีพี่ชายโรคจิตที่เห็นคนอื่นทุรนทุรายแล้วมีความสุขหรอกนะครับ ><
“พูดกันพอยัง.....กรูบอกสักคำรึยังว่ากรูจะทำอะไรไอ้เตี้ยนี่ ก็กำลังจะขอโทษให้เรื่องมันจบๆ อยู่นี่ไง”
“อะอ้าว....ระเหรอครับ”
“กรูขอโทษก็แล้วกัน กรูไม่ได้ตั้งใจสักนิ๊ดดดด!”
“กะกรูไม่เชื่อมึงเหรอ!”
“^^ ไม่เชื่องั้นเหรอ.....ได้”
“เฮ้ย! ทำเชี่ยอะไรวะปล่อยกรูนะโว้ยยยยยย!”
“หึหึๆ ก็ตัวต่อตัวไงวะ”
“มึงมันไอ้ชั่ววว!”
“ก็กรูขอโทษจากใจไงวะ”เสียงร้องลั่นร้านของพี่กรณ์ดังมากครับ เพราะพี่ไนท์ดันเข้าไปกอดพี่กรณ์เข้าให้ พี่กรณ์เลยร้องโวยวายดิ้นใหญ่เลยครับ สีหน้าของพี่ไนท์ตอนนี้คงกำลังสนุกที่ได้แกล้งพี่กรณ์อย่างเห็นได้ชัด
“มึงๆ ไอ้....ไอ้บ้า!!!!!!!!!!!”
“=_=;;”ผมลูบหน้าตัวเองด้วยความเหนื่อยใจ
“=o=;”พี่ดิน
“(-*-)”พี่วัช
เราสามมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความรู้สึก......อนาถใจครับ -_-^ หวังว่าเหตุการณ์หลังจากนี้จะดีขึ้นนะครับ เพราะยังไงนั่นก็พี่ชายผม และเพื่อนพี่ทิวาที่ผมสนิทด้วย....
...............................................
ฮาๆๆ ตอนนี้ก็เอามาเซอร์วิสคลายเครียดกันฮับ
เพราะรู้สึกช่วงนี้แต่ละตอนจะเครียดซะเหลือเกิน
ไว้พบกันตอนหน้านะฮับ
ปล.ขอบคุณทุกรีฮับ ฮุฮุๆ
หัวข้อ: [STORY อย่าร้าย แล้วผมจะรัก] ~SPECIAL STORY2~ ตอนที่ 5 (End) 27/6/54 UP 100% (อ่าน 317370 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก