อีดำยังคงเป็นที่รังเกียจอยู่เช่นเคย 5555+.......เกลียดมันอีกซักตอนจะเป็นไรไป
ตอน : หมาขาวกับหมาดำบิ๊กเล่า :
ปวดเมื่อยชะมัดเลยให้ตายดิ.........
ผมฝันแบบเดิมอีกแล้ว หมู่นี้ผมเอาแต่ฝันซ้ำ ๆ ซาก ๆเกี่ยวกับพี่..........ผมฝันว่าผมกับไอ้หมาบู้กำลังตึ้ม!กันอย่างเต็มสตรีม แล้วภาพในฝันมันก็ช่างชัดเจนซะเหลือเกิน
ไอ้หมาบู้ในฝันนั้นทำให้ผมรู้สึกมีอารมณ์แบบนั้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย เหมือนกับเปลวไฟที่ไม่มีวันดับมอดลง.....
กับพี่ชาย......ผู้ซึ่งผมมีให้แต่ความเกลียดชัง อันมากขึ้นทุก ๆวัน.......ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ
ปวดหนึบไปหมด ทั้งร่างกายช่วงล่าง.......
ผมค่อย ๆ เปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งราวกับว่าอดหลับอดนอนมาทั้งคืน อืม.............ห้องทั้งห้องมันหมุนคว้างไปหมด รู้สึกหน้ามืดเมื่อพยายามที่จะดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก
ชิบหาย......กูโป๊
หลังจากปรับสภาพสายตาและสติสตางค์อยู่พักใหญ่ ผมก็พบว่าตัวเองล่อนจ้อน
ไอ้หนูของผมดูอย่างกับว่าทำศึกมาทั้งคืน มันนอนคอพับคออ่อน อีกทั้งยังบวมเป่ง ยัง.........ยังไม่พอ ยังมีคราบอย่างว่าติดอยู่เกรอะไปหมด
ห่าเอ๊ย อย่าบอกนะว่า.......
ผมหันควั่บไปยังที่ข้าง ๆ แล้วก็ต้องช๊อคแบบดับเบิ้ลคูณสอง เมื่อเห็นแผ่นหลังขาว ๆ ผอม ๆ กำลังขยับเป็นจังหวะจากการหายใจ....
ทั้ง ๆ ที่ความฝันนั้นดูสมจริง แต่ทว่าเรื่องจริงที่เกิดขึ้น กลับเรือนลางราวกับฝัน.....
มือของผมค่อย ๆ เอื้อมไปดึงผ้าห่มที่ปกปิดร่างกายของไอ้หมาออก......ไอ้หมายังคงนอนนิ่งไม่ทุกข์ไม่ร้อน ผมสังเกตเห็นร่องรอยเขียว ๆ และรอยฟันเต็มตัวพี่ไปหมด ทั้งแผ่นหลังบางเฉียบนั่น และตรงต้นแขนผอม ๆ ทั้งรอยที่ดูเหมือนว่าเกิดขึ้นมานานแล้วจาง ๆ กับร่องรอยใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ
เพื่อพิสูจน์ว่าผมไม่ได้ตาฝาดหรือละเมอ ผมจึงเอาตีนเขี่ยไอ้บู้เบา ๆ........เออเฮอะ มันจับต้องได้ มันคือของจริง?!?!......
มะ.....ไม่จริงน่า.............พระเจ้าอย่ามาอำกู ผมไม่มีวันแตะต้องไอ้หมานี่หรอกใช่มั้ย ผมยังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนนี่นะ แล้วจู่ ๆ ทำไมผมถึงทำเป็นขึ้นมา............ล่ะฟะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ไอ้หมาคงรำคาญเสียงร้องครวญครางของผม มันเด้งผึ่งขึ้นมา มือเล็ก ๆ ขยำไปที่หัวยุ่ง ๆ กระเซอะกระเซิง
ซะ...........................เซ็กซี่ได้อีกง่ะ ไอ้หมา....
“หนวกหู!!!!”
มันว่า พร้อมหันมามองผมด้วยสายตาเย็นชา ปากเล็ก ๆ กำลังบ่นพึมพำราวกับสาปแช่ง ดวงตาโตเบิกกว้างจนมองเห็นเส้นเลือด
ไม่เซ็กซ์แล้ว............หลอน
ไอ้บู้ค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้นอย่างลำบาก จนในที่สุดมันก็ลุกออกจากเตียงได้สำเร็จ ร่างแห้ง ๆ ของมันเดินตุปัดตุเป๋ไปได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มแหมะกองกับพื้นห้อง
ผมเหลือบมองที่ยังที่ว่างข้างตัวผม ผ้าปูที่นอนเต็มไปด้วยหยดเลือด.........ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเริ่มชัดเจนในหัวผม ผมกับมันที่กำลังร่วมรักกัน ยิ่งเห็นว่ามันกำลังกัดฟันข่มความเจ็บปวด ความต้องการของผมก็ยิ่งโหมกระพือมากขึ้น ๆ
กี่รอบกันนะ
ผมก็จำไม่ได้
รู้แต่ว่าผมคงขยาดการมีเซ็กซ์ไปอีกนาน.......
ไอ้หมายังคงเป็นนักพยายามที่ดีด้วยการยันกายลุกขึ้นยืนอีกครั้ง......ก่อนที่จะเหมือนเดิมคือก้าวไปได้ไม่กี่ก้าว ขาเล็ก ๆ นั่นก็หมดแรงจนล้ม..............แล้วก็เหมือนเดิม ไอ้บู้ยันกายลุกขึ้นใหม่....
เห็นแล้วก็อนาถใจกับมันเหลือเกิน
.......ไม่สิ........
สงสาร..........
ใช้คำว่าสงสารเห็นจะเหมาะสมกว่า
รู้ตัวอีกทีตัวก็ถลันเข้าไปประคองตัวพี่เอาไว้.......พี่ชายหันหน้ามามองผมแบบไม่เข้าใจ ก่อนที่จะเบือนหน้าหนี
"ปล่อย"
"ไม่ไหวก็อย่าทำเก่ง"
ทำไมวะ........................ทำไมถึงต้องไปรู้สึกสงสารไอ้พี่บ้านี่ด้วย.......
.
...
......
.........
สิบเอ็ดนาฬิกา สามสิบห้านาที
ผมกับพี่แช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ
มันนั่งหันหลังให้ผม แต่ก็ยังคอยเหลือบมองเป็นระยะอย่างคนหวาดระแวง อย่าเพิ่งด่า.....หากผมจะบอกว่า พี่ในตอนนี้มันน่าแกล้งมาก ๆ
"หันหลังให้แบบนี้ คิดจะยั่วน้องรึไงครับคุณพี่"
ได้ผล มันหันควั่บกลับมาจ้องผมตาเขียวปั๊ด......จะพูดให้ถูกคือแดงปั๊ดเห็นจะเหมาะกว่า ดูเถอะนะ ขนาดสิ้นฤทธิ์พี่ก็ยังคงคอนเส็ปต์เด็กหลอนได้อย่างสมบูรณ์ ดวงตาที่น่าอัศจรรย์คู่นั้น มันเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยมากมาย ใต้ขอบตาคล้ำเนื่องจากภูมิแพ้ยิ่งทำให้ตามันดูน่ากลัวไปกันใหญ่
แต่สำหรับผม มันทำให้รู้สึกอยากแกล้ง
"พี่กำลังทำให้เค้ามีอารมณ์นะ รู้ตัวมั้ย"
คงไม่ต้องบอกนะว่าเป็นอารมณ์แบบไหน.........คราวนี้ไอ้หมาเตรียมตัวจะกระโจนหนีออกจากอ่างอาบน้ำ แต่ด้วยร่างกายที่สะบักสะบอมของมัน ผมจึงไม่ต้องเปลืองแรงมากนัก สำหรับการจับลูกหมาดื้อ ๆ ตัวนี้
"บิ๊ก......นายมันเหี้ย......เหี้ยที่สุด"
"ว่ายังไงน๊า.......เค้าได้ยินไม่ค่อยชัดเล้ย~~"
มันเอาแต่ส่ายหัว แล้วก็ไม่ยอมพูดอะไรอีก......
แต่ว่ามันกัดผม........
เขี้ยวแหลม ๆ ของไอ้หมางับเข้าที่บ่าผม.....ด้วยสภาพที่ไม่ค่อยจะดีนักของพี่ในตอนนี้ ผมจึงไม่คิดที่จะสู้หรือปัดป้อง ปล่อยให้มันงับเล่นตามใจชอบ ไอ้บู้เห็นผมนิ่ง ๆ ซักพักมันก็หยุด
แล้วก็ร้องไห้
"เจ็บมั้ย.......พี่ขอโทษนะ"
ทั้ง ๆ ที่ผมทำมันเจ็บกว่านี้ตั้งหลายร้อยเท่า แต่ว่ามันกลับขอโทษแล้วก็ร้องไห้ให้ผม.....
มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกผิด หรือว่าเกลียดมันน้อยลงหรอกนะ.....
ที่มีให้ก็เพียงแค่ความสงสาร......ผมกำลังสงสารศัตรูของตัวผมเอง
มันก็เท่านั้นเอง
หัวใจของผมกระตุกวูบ เมื่อพี่เงยหน้าขึ้นมองผม
"ขึ้นจากน้ำได้แล้ว เดี๋ยวเค้าจะทายาให้" ผมตัดบท ไม่อยากที่จะแช่อยู่กับความรู้สึกโหวง ๆ แบบนี้ไปนาน ๆ
"อื้อ"
พี่ก็ยังคงเป็นพี่วันยังค่ำ เป็นคนน่าสมเพช.....เป็นลูกแหง่ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่เป็น.....
บางทีผมอาจคิดผิด เรื่องความเจ้าเล่ห์แล้วก็ชั่วร้ายของพี่
"ตรงนั้น...................ของพี่................เจ็บมากมั้ย"
มันทำหน้าเอ๋อใส่ผม ก่อนที่จะพยักหน้าถี่ ๆ จนผมต้องเอามือหยุดหัวของมันเอาไว้
"งั้นวันนี้หยุดเรียนทั้งวันไปเลยก็แล้วกัน"
"บิ๊กก็จะหยุดด้วยเหรอ"
"ก็เออน่ะสิ เค้าน่ะไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรทั้งนั้นแหละวันนี้"
"แล้วบิ๊ก..........ไม่อยากเจอหน้าไอ้เด็กนั่นแล้วเหรอ"
เอาอีกแล้ว พี่กำลังกวนโมโหผมอีกแล้ว
"ไม่ใช่เรื่องของพี่ ห่วงตัวเองเหอะ........แรงจะยืนยังแทบจะไม่มีอยู่แล้ว"
"เพราะใครล่ะ"
"ก็เพราะความกวนตีนของมึงนั่นแหละ"
"หึ........ไม่เคยผิดเลยสินะ....บิ๊กน่ะถูกต้องเสมอแหละ ยังงั้นใช่มั้ย"
ปากเล็ก ๆนั่นน่าขย้ำชะมัด........
รู้ตัวอีกทีผมกลับชอบไอ้บู้ที่ดูเย็นชาแล้วก็กวนประสาท มากกว่าไอ้บู้ที่ขี้อ้อนเอาแต่ใจเป็นไหน ๆ
แบบนั้นน่ะมันน่ารำคาญที่สุด!!!!
เราทั้งคู่ยังคงเปลือยเปล่า แม้จะอาบน้ำเสร็จมาตั้งนานนมแล้ว.....
ขณะที่ทายาสารพัดให้กับพี่ ทั้งยาแก้ฟกช้ำ ยาทากล้ามเนื้ออักเสบ และยารักษาแผลสด
ทุกซอกทุกมุมของร่างกายที่ดูชินตา ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่ได้สังเกตเห็นรายละเอียดต่าง ๆ ทั้งกระดูกสันหลังที่ทอดยาว ไหล่ผอมเล็ก ซอกคอขาว ๆ........ล้วนเต็มไปด้วยร่องรอยที่เกิดจากการร่วมรักอันรุนแรง.......
ทุกสิ่งในตัวพี่ล้วนไม่สมบูรณ์ แต่กลับมีแรงดึงดูดให้ชวนสัมผัสอย่างน่าประหลาด.....
หัวนมของไอ้หมานั้นสีชมพูซีด...........แหมก้มมองของตัวเองแล้วก็อายชะมัด........ฮ่าฮ่าฮ่า
มือซุกซนของผมอดไม่ได้ที่จะเขี่ยสองตุ่มเล็ก ๆ นั่นเบา ๆ.............
"อื้อ......"
เสียงร้องแบบนี้แหละ.......ถ้าไม่ติดว่ามันยังระบมอยู่......ผมอยากจะฟาดมันอีกซักหลาย ๆ รอบในวันนี้
นี่ผม.................กำลังหลงไปกับร่างกายของพี่งั้นเหรอ
ผมไม่เคยเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของน้องเปา......ถ้าผมเห็นมัน ผมจะรู้สึกแบบเดียวกันมั้ยนะ
กลิ่นกายที่หอมอ่อน ๆ ของรุ่นน้องห้องตรงข้ามหวนเข้ามาในความทรงจำ......
ถ้าผมกับน้องเปาได้ไปกันถึงขั้นนั้น.......ผมจะทำกับน้องเค้าเหมือนที่ทำกับพี่รึเปล่า
ไม่......................ผมคงจะต้องนุ่มนวลแล้วก็ทะนุถนอมให้มากกว่านี้ร้อยเท่าพันเท่า จะไม่มีการขบกัด หรือการกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรง....ผมจะทำมันอย่างช้า ๆ......ค่อย ๆ.....ทุกสัมผัสที่มอบให้น้องมันจะเต็มไปด้วยความรู้สึกรัก ไม่ใช่แค่ความใคร่......
แต่ก่อนอื่นผมต้องจีบน้องเค้าให้สำเร็จซะก่อนสินะ
"บิ๊ก.....ทำไมอยู่ ๆ ถึงหยุดทาล่ะ.....ยังทาไม่ทั่วเลยไม่ใช่เหรอ"
ผมไม่เคยนอนกับผู้ชาย และพี่ก็เป็นคนแรก...
สมองชั่วร้ายก็นึกแผนการดี ๆ ขึ้นมาได้ในที่สุด
ทำไมไม่ใช้ร่างกายของไอ้หมาเป็นคู่ซ้อมล่ะ......
ผมค่อย ๆ ประคองหน้าของพี่อย่างทะนุถนอม........พร้อมกับจุมพิตตรงหน้าผากของไอ้บู้
"พี่ครับ...........................เราสองคนน่ะ......กลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนอย่างแต่ก่อนน่ะ....."
"มันยังไม่สายไปใช่มั้ยครับพี่"
.
....
...........
................
to be con
.....................................................................................
อิดำมันคิดจะทำอะไรกับบู้น้อยของทุกคนกันนะ......ขอเหมาว่าพี่บู้เป็นคนของประชาชน(ฮา)........
บอกแล้วว่านี่มันยังแค่เริ่มต้น......เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรนั้น
ติดตามกันได้ในตอนหน้านะคะ 5555
เดี๋ยวจะมาตอบเม้นท์พรุ่งนี้ค่ะ (อาจจะตอบไร้สาระไปบ้าง แต่ก็ชอบตอบ........ก็เพราะเราสวยและเลอค่า เหมาะแก่การเป็นคนของประชนอีกคนนี่นะ โฮะ ๆ ๆ ๆ)
เหมือนเดิม ติชมและกำลังใจ.....ไม่ยากเกินไปที่จะมอบให้......ลูกแมว(ยั่วสวาท)ตัวนี้นะคะ เหอ ๆ
.....................................................................................
หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา (อ่าน 389860 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก