หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา

[mumu2pm]

ขอ แล้วก็  ไอ่น้องบิ๊ก ทำกับบู้ อย่างนี้ได้ไงอ่ะ

[leeteuk]

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารบู้ แต่ก้อสงสารบิ๊กด้วยเหมือนกัน ในมุมของคนเป็นพี่ก้อคงอยากอยู่กะน้องเป็นธรรมดา(บู้นี่จะรักบิ๊กมากเกินกว่าคำว่า"น้อง"แล้วหรือป่าวนี่) ส่วนในมุมของคนที่เป็นน้องก็รักษาคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ว่าจะดูแลพี่ตลอดไป(แต่ก็คงทำไม่ได้อีกเช่นกัน คนเราก็ต้องการเวลาส่วนตัวเป็นธรรมดา หรือว่าน้องดำจะยังไม่รู้ใจตัวเองกันแน่เลยเจ็บกันอยู่แบบนี้ล่ะ)

ส่วนคู่พี่น้อง ปิงกะเปา ถ้าในเปาไปคู่กับบิ๊ก ก็คงสงสารพี่ปิงแย่เลยอ่ะ รักและดูแลมาตั้งนานถึงเวลาก้อโดนคนอื่นเอาไปรับประทานซะงั้นอ่ะ  ตัวเปาเองก้อคงรู้แล้วไม่ช่ายหรอว่า พี่ปิงชอบและรักตัวเองอ่ะ  เห้อ อ่านแล้วเศร้า เครียดไปกะตัวละคร เมื่อไรนาน ความสนุก จะกลับมา

ปล. เกือบลืม ว่าจะถามนานแล้วค่ะ  พลอยกะเป็ดเขาชอบพี่บู้ทั้งสองคนเลยหรือป่าวอ่ะค่ะ  ในบ้างครั้งอ่านแล้วรู้สึกว่า เป็ดมักจะไม่ชอบให้พลอยอยู่กับบู้หรือว่าคุยกะบู้เลยอ่ะค่ะ  เป็ดเขาชอบบู้หรือว่าพลอยกันแน่ค่ะ

หรือว่าเรื่องนี้จะเป็น Y สองแบบเลยหรือป่าวนี่ อิอิ

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

  พี่บู้     ปล่อยมันไปซักพักเหอะนะ ไอ่บิ๊กน่ะ
เพราะน้องเปาน่ะของพี่ปิงเค๊า มันไม่ได้แอ้มหรอก โสมน้ำหน้ามัน
น้องเปาคู่กะพี่ปิงน่ะถูกแล้วน๊า น่ารักดีออก  เมื่อไหร่จะมาอีกอ่ะคู่เนี้ย

[mutyamania]

นี่คงเป็นตอนที่แต่งได้ห่วยแตกที่สุด.......ถ้าไม่สนุกก็ต้องขออภัย    คิดซะว่าเป็นตอนคั่นขำ ๆ ที่ไรท์เตอร์เอามาลงไว้กันคนอ่านลืม.....




ตอน วันป่วง



ที่ซุ้มของคณะ 

ภาพของเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ หน้าตาน่ารัก  ที่หอบหนังสือซะจนตัวเอียงไปข้างหนึ่ง  เรียกรอยยิ้มจากพวกสาวๆกับพวกผู้ชายหน้าม่อ  หื่นกามที่อยู่แถวนั้นได้เป็นอย่างดี

และหนึ่งในนั้นก็คือ........ลิงยักษ์

นายบิ๊กจ้องมองคนตรงหน้าราวกับว่าจะดูดกลืนเอาไว้ครอบครองแต่เพียงผู้เดียว

"พี่บิ๊กครับ..................เพ่บิ๊ก"  แม้ว่าคนตัวเล็กที่ว่าจะเดินตรงเข้ามาหาตัวแล้ว  แถมยังโบกมือไปมาตรงหน้า  แต่นายคิงคองก็ยังคงค้าง  ราวกับมีคนกดปุ่มหยุดภาพไว้

จนพี่ชายฝาแฝดที่นั่งข้าง ๆ อดรนทนไม่ได้ต้องเอาศอกกระทุ้งแรง ๆ เรียกสติ
"เชี่ยบู้นี่  มันเจ็บนะ..........................อะ.......อ้าวน้องเปา  มีอะไรรึเปล่าครับ"  ร่างสูงตาเขียวปั๊ด  หันไปตวาดพี่ชายผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่  ก่อนจะหันไปส่งยิ้มหล่อบาดใจให้น้องเปา


ส่วนพี่ชาย........พอเห็นน้องทำท่าทางระริกระรี้แล้วก็อดจิ๊ปากไม่ได้............



กับพี่เนี่ยดูนายจะรำคาญเหลือเกินนะบิ๊ก.....




"คือว่าเปาจะให้พี่สองคนช่วยติวหนังสือให้หน่อยอ่ะ  จริง ๆ ก็ไม่เชิงติวหรอก  ก็แค่จะให้ช่วยอธิบายให้ฟังตรงนั้นนิด  ตรงนี้หน่อย  แหะ ๆ...........ไม่ได้มารบกวนนะนี่"

ร่างเล็กยิ้มแฉ่งจนเห็นฟันขาว.......ยิ้มที่ทำให้คนตรงหน้าแทบละลายจนกลายเป็นช๊อคโกแล็ตเหลว

"รบกวน"  เสียงแหบ ๆ ของพี่ชายตอบรอดไรฟันพอให้ได้ยิน  ร่างสูงรีบจับหัวแฝดพี่กดนาบลงกับโต๊ะ  ก่อนจะหันไปยิ้มให้รุ่นน้อง  ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ไอ้บู้มันแซวเล่น..........แล้วนึกยังไงเนี่ย  ถึงคิดว่าพวกเราจะช่วยน้องได้  ฮึ?...........เอ้า  มาดิ......นั่งเลย ๆ "
"นั่งไหนดีอ่ะ  นั่งไหนพี่บิ๊กถึงจะถนัดเนี่ย"

ร่างเล็กยืนหันรีหันขวางอย่างลังเล  หน้าเอ๋อ ๆ งง ๆ แบบที่กำลังเป็นอยู่นั้น  ดูแล้วน่ารักจนอยากจะจับมาฟัดให้หนำใจมันซะตรงนี้.....ตอนนี้.........

"มานั่งข้าง ๆ พี่นี่ไง  โต๊ะออกกว้าง  นั่งตรงข้ามกัน  มันจะลำบากไปมั้ย...."
"เหรอ..........เอางั้นก็ได้  เห็นพวกพี่ ๆ เค้าบอกว่าพี่บิ๊กอ่ะท๊อปวิชานี้.........เอาเลยมั้ย"

ร่างเล็กขยับตัวไปมาจนถนัด  ก่อนจะเริ่มกางหนังสือออกจนเต็มโต๊ะ............

บู้จ้องมองรุ่นพี่กับรุ่นน้องที่กำลังพูดคุยหยอกล้อกันไปพลาง  อธิบายบทเรียนไปพลางด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

คอยหาจังหวะจะเข้าไปสอดแทรกอยู่นานจนเกือบจะถอดใจ.....

แต่สุดท้ายก็เจอช่อง


แม้ว่ามันจะแคบและเต็มไปด้วยหินคม ๆ ก็ตามที

"อ๊ะ............บทนี้อ่ะ  พี่เข้าใจ........จำได้มั้ย  ที่พี่ผ่านวิชานี้ก็เพราะว่าพี่ทำบทนี้ได้  ที่บิ๊กสอนพี่ไง.......อย่างง่ายอ่ะ"

ปากเล็ก ๆ ร้องบอกอย่างตื่นเต้น  หัวกลม ๆ ยื่นพรวดเข้าไปแทรกระหว่างบทสนทนา  แต่กลับถูกน้องชายหันมาดุ  พร้อมกับมือใหญ่ ๆ ผลักจนหน้าหันไปอีกทาง


"พี่อย่าเพิ่งกวนได้มั้ย  นั่งอยู่นิ่ง ๆ ซักนาทีเหอะ  ขอร้องล่ะ"  เสียงเข้มเจือความรำคาญ  ทำหน้าพี่ชายต้องผลุบกลับไปนั่งสงบเสงี่ยมอยู่ชั่วครู่.....

บู้หันมองด้านข้างของน้องชายพร้อมกับจิ๊ปากอีกครั้ง.................ร่างเล็กนึกด่าน้องชายในใจอย่างมีน้ำโห





ก็ไม่ได้อยู่ไม่นิ่งซักหน่อย  กูนั่งเหมือนคนเป็นอัมพาตอยู่ร่วมชั่วโมงแล้ว  มึงจะเอายังไงอีก.....








"นี่..................บิ๊ก..................พี่เอาเหรียญยัดจมูกได้แน่ะ  ดูดิ"  บู้ยังไม่ละความพยายามในการเรียกร้องความสนใจจากน้องชาย  พยายามเอาเหรียญบาทค่อย ๆ ดันเข้ารูจมูกตัวเองจนเข้าไปได้ครึ่งเหรียญ

มือก็ตีแขนน้องพั่บ ๆ ส่วนปากก็เรียกเสียงลั่น  จนคนที่นั่งแถวนั้นหันมาจ้องมองกันเป็นตาเดียว  ราวกับเป็นตัวประหลาด 

เปาหันมาขำ  ส่วนบิ๊กก็ได้แต่เหล่มองพี่ชายตัวเองด้วยหางตา

"เดี๋ยวพี่จะกินไส้ดินสอกดให้ดู"  มือหยิบไส้ดินสอกดเตรียมจะเข้าปาก  แต่ก็ถูกมือใหญ่ฟาดมือข้างนั้นดังเพี้ยะ!!!!

"ว่างนักก็เอาเวลาไปทบทวนหนังสือไปพี่ไป.......น้องเค้าเสียสมาธิหมดแล้ว  เห็นมั้ย"

"เชอะ..............เราไปก็ได้  เชิญนายอยู่กันไปสองคนเลยนะ"  บู้ลุกพลุบพั่บขึ้น  มือเล็กคว้ากระเป๋าเป้ขึ้นมาถือไว้





ปากก็บอกจะไป.......แต่ก็ยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น  เปาหันมายิ้มแห้ง ๆ ให้อย่างเห็นใจ  ส่วนนายบิ๊กก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก.....

สักพักมือขาวซีดก็ค่อย ๆ ยื่นเข้าจนแทบจะชนหน้าร่างสูง


"อะไรของพี่วะเนี่ย  ไหนว่าจะไป  ไม่เห็นไปซักที......รำคาญเว้ยยยย"
"ตังค์  ขอตังค์กินหนมด้วย  ห้าสิบบาท"
"พี่นี่มันเหลือเชื่อเลย  ให้ตายดิ"
"ห้าสิบ ๆ ๆ ๆ"

ร่างสูงหยิบกระเป๋าเงิน  ควักแบงค์ยื่นส่งให้อย่างรำคาญ  มือเล็ก ๆ คว้าเงินได้  ก็ทำท่าจะจากไปอย่างเหี่ยว ๆ  ถ้าไม่มีเสียงแหลมบาดหูของใครบางคนมาเรียกเอาไว้

"พี่บู้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว์ค๊า"

เสียงดังกัมปนาทยิ่งทำให้คนแถวนั้นหันมาจ้องกันเป็นตาเดียว  บางคนถึงกับสำลักน้ำ  พ่นใส่หน้าคนตรงข้ามก็มี

"น้องพลอย"

"ไงเปา.....พี่บิ๊กหวัดดีค่ะ"  ร่างโปร่งทักทายเพื่อนร่วมคลาส  พร้อมกับยกมือไหว้รุ่นพี่ผิวสีถ่านอย่างลวก ๆ  ก่อนจะคว้ามือนายบู้จูงลากไปต่อหน้าต่อตาน้องชาย..........


....
..........
......................

"พี่บู้คืนพรุ่งนี้อย่าลืมไปเชียร์พลอยนะ"
"เชียร์ ?"  ร่างเล็กทวนคำ  ก่อนจะทำหน้าอ๋อ......

"เฟรชชี่ไนท์อ่ะนะ...........เออ  ใช่ดิ  น้องพลอยเป็นดาวคณะแล้วนิ.......หูย  เสียดายเนอะเดือนเซคเราไม่ได้"
"เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะค่ะพี่บู้  พลอยอ่ะนะ  ถึงไงพลอยก็จะต้องคว้าตำแหน่งดาวมหาลัยมาให้จงได้  พี่บู้..............พลอยน่ะ  เป็นคนสวยนะ.........จริง ๆ.......หน้าพลอยอาจจะสวยสู้เค้าไม่ได้  แต่หัวใจพลอยน่ะ..............สวยมวากกกกกกกก  พี่บู้ว่างั้นป่ะล่ะ"

......เอ............ไอ้ประโยคเมื่อกี้นี้มันฟังดูคุ้น ๆ แฮะ.....
ร่างเล็กเกาหัวแกรก ๆ


"แล้วตัวเล็ก  ก็ต้องไปเกาะติดหน้าเวที  เชียร์พลอยด้วย........เข้า----ใจ-----มั้ย"  รุ่นน้องคนสวยทำหน้าระรื่น  ดูเจ้าเล่ห์เหมือนนางพญาจิ้งจอก  ปากก็ว่า  ส่วนมือก็ดึงแก้มรุ่นพี่เล่น  จับลากไปทางโน้นที  ทางนี้ที
"ไปแน่นอนอยู่แล้ว......ไม่มีพลาดอ่ะ"
"พี่บู้ของพลอย  น่าร๊ากกกกที่ซู๊ดดด"

พลอยสวมกอดรุ่นพี่ตัวเล็ก  กอดแน่นเสียจนหน้าอกหน้าใจอัดหน้าหนุ่มบู้จนหายใจไม่ออก 

ทั้งคู่ยังคงหยอกล้อกันอยู่อย่างนั้น  ถ้าไม่มีเงาดำมืด......บุคคลที่สามมาขัดจังหวะซะก่อน

"อ่ะแฮ่มมมมม  พวกแก  ไม่ไปเปิดห้องกันเลยอ่ะ  แทบจะขี่กันอยู่แล้วนี่นะ"

"อะ.....ไอ้เป็ด  ไอ้บ้า  พูดงี้เพื่อนเสียหายนะ"
"ชิส์..........อย่างแกยังจะมีอะไรให้เสียอีกวะ.....หวัดดีค่ะพี่บู้"  สาวผิวแทนตาคมทักทายรุ่นพี่  อย่างไม่ใส่ใจนัก

"เออนี่แก  พวกพี่ฟ้าเค้าอยากเจอแกด่วนมากเลยนะไอ้พลอย  เห็นว่าเค้าจะแก้ชุดกัน  แกรีบไปหาเค้าที่ห้องสโมด่วน"
"ขัดจังหวะชะมัดเลย....."  สาวร่างสูงห่อไหล่ลู่อย่างเซ็ง ๆ  "ไปเป็ด  เราไปกันเหอะ  ไปแล้วนะคะพี่บู้"  มือเรียวดึงแขนเพื่อนให้ตามไป  แต่เป็ดกลับขืนตัวไว้
"แกไปคนเดียวเหอะ  ชั้นขี้เกียจ  อีกอย่างคือเค้าจะคุยกับแก  จะลากชั้นไปเพื่อ?  เดี๋ยวชั้นอยู่รอตรงนี้แหละ"
"หูยยยย  เป็ดอ่า......"
"ไม่ต้องมาหูยเป็ดอ่า.....ไปได้แล้วไป๊"

สุดท้ายเมื่อเพื่อนรักยืนกรานเสียงแข็งว่าขี้เกียจมาก  พลอยจึงจำใจไปอย่างโดยดี

จนตอนนี้เหลือเพียง  เป็ดและบู้  นั่งอยู่ด้วยกันตามลำพัง.......

"สรุป.............พี่บู้จะจีบไอ้พลอยป่ะ"  เป็ดถามรุ่นพี่ร่างเล็กเสียงเข้ม
"หืม?"
"ไอ้พลอยน่ะ  มันชอบพี่นะ  แล้วมันก็แสดงออกอย่างโจ่งแจ้งสุด ๆ ขนาดนั้น  พี่คงดูออกใช่มั้ย  ว่ามันชอบพี่" 
"พี่ก็ชอบน้องพลอยนะ.....แต่ว่า"
"จริง ๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องของเป็ดอ่ะนะ  แต่คือมันเพื่อนเป็ดอ่ะ  ถ้าพี่บู้ไม่คิดอะไรก็ควรจะหาโอกาสบอกมันไปตรง ๆนะ............เพราะว่านับวันมันก็จะยิ่งชอบพี่มากขึ้น...............มากขึ้น  เป็ดกลัวว่าซักวันนึงแล้ว...."
"เป็ดหึงเหรอ...."



เสียงแหบ ๆ ถามอย่างสงสัย  แต่ทว่าใบหน้านั้นเจ้าเล่ห์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้  สาวผิวแทนรีบหลบสายตารุ่นพี่  ใบหน้านั้นแดงซ่าน....
"หึงใครอ่ะ"
"ก็ไม่รู้ดิ......หึงพี่มั้ง"
.
...
.....
........
...........
"หรือว่าหึงน้องพลอย"


เป็ดหันควั่บกลับมามองหน้าร่างเล็ก  พร้มกับสั่นหัวแรง ๆ
"บ้าแล้วเหอะ.......ชั้นไม่ใช่เลสเบี้ยนนะไอ้บ้าเอ๊ย...."
"อ้าว....ก็น้องเป็ดผมสั้นอ่ะ....แล้วก็ชอบทำท่าทางเก๊ก ๆ พี่ก็นึกว่าน้องเป็ดเป็น......"
"พี่บู้.....จะบ้าเหรอคะ  ยิ่งเป็นทอมนี่ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย......เป็ดชอบผู้ชายค่ะ  บอกไว้ตรงนี้............."
"เราแซวนายเล่นหรอก"
"อย่ามาเฉไฉเลย  ยังไงเรื่องที่เป็ดพูดก็เก็บเอาไปคิดด้วยนะ  ตัดสินใจซะ  แมน ๆ เลย......แค่นี้แหละ  เป็ดไม่คุยด้วยแล้ว  ไอ้เตี้ยเอ๊ย"  มือฟาดผลั้วะไปที่แขนรุ่นพี่  ก่อนจะเดินดุ่ม ๆ หายไปอีกคน



สุดท้ายก็เหลือตัวคนเดียว......

บู้ดูเวลาในมือถือพร้อมกับถอนใจ...............

โดดเรียน กลับไปนอนที่ห้องดีกว่าเรา.....


to be con

ตอนนี้อาจจะดูเหมือนไม่มีอะไร  ไว้คราวหน้าเราขอแก้ตัวใหม่........ไอ้คราวนี้คิดซะว่าเป็นหมากฝรั่งเคี้ยวเล่นหลังซดมาม่าแล้วกันเนอะ 555+

ยังไงก็ขอกำลังใจเช่นเดิม

[naja]

สงสารบู้

[mutyamania]

ค้างงง   งงงงงงงง
มากมาย

ตบตีบิ๊ก

ตบไรท์เตอร์ดีกว่า.......ไม่สะใจให้จับนมทีนึงด้วยเอ้า 5555+

กรรม! รู้สึกเจ็บแปลบตามบู้เลยอะ
มันจะดีขึ้นจริงๆนะคะ 

เราสัญญาว่าทุกอย่างจะดีขึ้น

สั้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อะไรสั้น !!!!!!!

น่าสงสารอะ

สงสารไรท์เตอร์ใช่มั้ย.......กระซิก ๆ ๆ 

เจ็บจังเลยย... บู้อย่าร้องไห้เลยนะ บางทีการผูกมัดไม่ใช่คำตอบหรอก...

รอตอนต่อไป

รักแท้คือการแย่งชิง.....รักไม่จริงคือการเสียสละ.....แร๊งงงงงง

หื้ม ลงไปสองตอนแล้วอ๋อ ทำไมเพิ่งเห็น

บู้เอ๋ย ยิ่งยื้อก็ยิ่งเจ็บหรือป่าวคนเก่ง จะืทนกะคนที่เค้าไม่รักเราได้นานแค่ไหนนะ

อย่าลืมว่าความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดละกันล่ะ

 

อย่าเพิ่งถอดใจเลิกอ่านนะคนเก่ง 

ต่างคนต่างอดทนกันคนล่ะแบบ

อยากแนะนำพี่บุ้ว่าให้ปล่อยน้องไป

เมือ่ปล่อยไปแล้ว หลังจากนั้นจะเป้นอย่างไร ก้ว่ากันอีกทีนะ


แต่เราอยู่ข้างพี่บู้เสมอ 

ขอบคุณแทนพี่บู้สำหรับกำลังใจ.....อ้อ  พี่บู้ฝากขอบคุณทุกเม้นท์เท่า ๆ กันเลยเน้อ  เดี๋ยวจะน้อยใจ
 

สงสารนะบิ๊กแต่หมั่นไส้มากกว่า
จะบอกว่าทำเพื่อพี่มาตลอด น้ำเน่าไปนะ
เพราะตัวเองไม่ยอมปล่อยมือจากบู๊เลยตะหาก
คิดดีๆนะว่าที่ทำเพราะแม่จริงๆหรือเพราะตัวเองกันแน่

กดไลค์หมื่นล้านครั้ง......(กดคืนบ้าง 55555+) 
ก็ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป.........น่านะ  แล้วทุกอย่างมันจะเคลียร์เอง  ไรท์เตอร์สัญญา ทุกปัญหามีทางออก   

เบื่อแกว่ะบิ๊ก

แต่อย่าเพิ่งเบื่อเราละกัน  แต่ถึงเบื่อก็ไม่ยอมหรอก  จะรั้งสุดพลังอ่ะ.....

สงสารบู้
ถึงจะไม่เคยมีน้อง แต่ก็พอเข้าใจความรู้สึก TwT

แต่เราว่าอย่ามีเลยนะน้อง  เชื่อเรา..........มันไม่น่ารักอย่างที่คิดหรอกค่ะ.....ฮือ......

บู้ครับ อย่ารั้งคนที่เค้าไม่อยากอยู่กับเราไว้เลยครับ คนที่เจ็บปวดที่สุดคือเรา ทนเจ็บตัดใจครั้งเดียวเลยดีกว่านะ

บางครั้งคนเราก็เลือกที่จะเจ็บเนอะ......เจ็บเพราะมีเค้า  กับเจ็บเพราะไม่มีเค้า.......มันก็เจ็บคนละแบบ

เอาให้มันช้ำในตายไปเลยบู้ ตัดให้ขาดเลยชับๆๆๆ
ให้บิ๊กบ้าเลือดเอาเลือดหัวออกซะบ้าง จะได้ตาสว่าง ใครขาดใครไม่ได้กันแน่

เอาละเหวย  อินังบิ๊ก  แม่ยกเค้าเริ่มยุแล้ว  พี่บู้ยิ่งเชื่อคนง่ายอยู่ด้วยสิ 5555+

ขอ แล้วก็  ไอ่น้องบิ๊ก ทำกับบู้ อย่างนี้ได้ไงอ่ะ

ตบเค้าไมอ่ะตัวเอง  เจ็บนิ  อิคึอิคึ 

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารบู้ แต่ก้อสงสารบิ๊กด้วยเหมือนกัน ในมุมของคนเป็นพี่ก้อคงอยากอยู่กะน้องเป็นธรรมดา(บู้นี่จะรักบิ๊กมากเกินกว่าคำว่า"น้อง"แล้วหรือป่าวนี่) ส่วนในมุมของคนที่เป็นน้องก็รักษาคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ว่าจะดูแลพี่ตลอดไป(แต่ก็คงทำไม่ได้อีกเช่นกัน คนเราก็ต้องการเวลาส่วนตัวเป็นธรรมดา หรือว่าน้องดำจะยังไม่รู้ใจตัวเองกันแน่เลยเจ็บกันอยู่แบบนี้ล่ะ)

ส่วนคู่พี่น้อง ปิงกะเปา ถ้าในเปาไปคู่กับบิ๊ก ก็คงสงสารพี่ปิงแย่เลยอ่ะ รักและดูแลมาตั้งนานถึงเวลาก้อโดนคนอื่นเอาไปรับประทานซะงั้นอ่ะ  ตัวเปาเองก้อคงรู้แล้วไม่ช่ายหรอว่า พี่ปิงชอบและรักตัวเองอ่ะ  เห้อ อ่านแล้วเศร้า เครียดไปกะตัวละคร เมื่อไรนาน ความสนุก จะกลับมา

ปล. เกือบลืม ว่าจะถามนานแล้วค่ะ  พลอยกะเป็ดเขาชอบพี่บู้ทั้งสองคนเลยหรือป่าวอ่ะค่ะ  ในบ้างครั้งอ่านแล้วรู้สึกว่า เป็ดมักจะไม่ชอบให้พลอยอยู่กับบู้หรือว่าคุยกะบู้เลยอ่ะค่ะ  เป็ดเขาชอบบู้หรือว่าพลอยกันแน่ค่ะ

หรือว่าเรื่องนี้จะเป็น Y สองแบบเลยหรือป่าวนี่ อิอิ

เม้นท์ยาวสะใจดีแท้..........แต่มาสะดุดอีตอนสุดท้าย แหม  เฉลยตอนนี้ก็ไม่สนุกดิ  เคลือบแคลงใจไปก่อนนะเธอจ๋า  น๊าาาาาาา

  พี่บู้     ปล่อยมันไปซักพักเหอะนะ ไอ่บิ๊กน่ะ
เพราะน้องเปาน่ะของพี่ปิงเค๊า มันไม่ได้แอ้มหรอก โสมน้ำหน้ามัน
น้องเปาคู่กะพี่ปิงน่ะถูกแล้วน๊า น่ารักดีออก  เมื่อไหร่จะมาอีกอ่ะคู่เนี้ย

ต้องมาแน่นอนค่ะ    เราสัญญา

ปล.  แอบสงสารเปา  ตั้งใจให้เป็นนายเอก(สารภาพตรงนี้เลย)  ก็ไม่รุ่ง  แถมบทบาทก็ไม่ค่อยจะมีอีก.....
ตอนนี้ให้น้องเปาเป็นตัวเชื่อมไปก่อน.........

จะว่าไปแล้วน้องเปามันก็น่ารักนะเออ 55555+ เขียนเองเชียร์เอง  เจริญแล้วนิ

[Me_kame_nishi]

ในเมื่อบิ๊กเค้าคิดที่จะชอบเปาจริงๆ จะด้วยใจจริงหรือเพราะเป็นสิ่งแปลกใหม่ก็ตาม
แต่ของเก่าแบบพี่บู้ก็ไม่จำเป็นจะต้องสนอิตาบิ๊กแล้วอ่ะ
ลองมองหาโอกาสใหม่ๆ คนใหม่ๆบ้างถึงจะไม่ได้คบเป็นแฟน แต่มีเพื่อนใหม่ๆไม่ยึดติดอยู่กับบิ๊กให้บิ๊กมันรำคาญนะ
เผื่อบิ๊กมันจะรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างอ่ะ คนมันเหงานี้น่าา

[samsoon@doll]

น่าสงสารบู้อ่ะ ไอ้ลิงดำใจร้ายอ่ะ ทิ้งพี่ตัวเอง เห็นคนอื่นสำคัญกว่าได้ไง ไอ้เลว นรกจะกินหัว ไมไ่ด้ดั่งใจเลยอ่ะ อยู่ใกล้ๆมือแม่จะตบให้สอมงไหลเชียว

[primmi]

สงสารเปาที่ถูกเราหมั่นไส้เหมือนกัน555
หมั่นไส้เองสงสารเอง(แต่ยังคงหมั่นไส้เรื่อยๆ)
อารมณ์แบบรักบู้ไปแล้วก็อยากให้บู้ได้ดิบได้ดีมีคนรักมีคนแย่ง
แต่กลับกลายเป็นบู้ตกอับแล้วเปาดันฮอตก็เลยเกิดอาการอิจฉาริษยา ประมาณนั้นอ่ะ

เอาเป็นว่าถ้าเปาทำให้บิ๊กรู้ใจตัวเองได้เมื่อไรจะช่วยเอ็นดูให้หล่ะกันนะจ่ะ อิอิ

ตอนนี้เหมือนเรื่องไม่ค่อยคืบหน้าเลยอ่ะ ไม่รู้จะเม้นไร รออ่านตอนหน้า สู้ๆ

[BeeRY]

สงสารพี่ปิงมากกว่า ไม่ค่อยได้ออกมาเลย ก๊ากๆ

[naumi]

และก็เป็นอีกตอนที่บิ๊กทำตัวได้น่าหมั่นไส้คงเส้นคงวา ฮึ่ยยยยยยยย

ปล.ไม่ถอดใจง่ายๆหรอกน่า ตราบใดที่ไม่เห็นคนใจร้ายมันน้ำตาตกเพราะน้องบู้ของเราอ่ะนะ หึหึ

[leeteuk]

สงสารพี่ปิงมากกว่า ไม่ค่อยได้ออกมาเลย ก๊ากๆ

เหนด้วยมากๆๆเลยอะ 

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

สงสารรบิ๊กกก..
แต่ว่านะ ไอ่มุกเหรียญยัดจมูด กับกินไส้ดินสอ
เรียกความสนใจนี่ ไม่เวิคจริงๆแหละ
ถ้าเราเป็นน้อง เราก้อาย

โอ๋ๆ มากอดปลอบมานู๋บู๊
ว่าแต่ สาว2นางนี่ ขัดตาขัดใจ

[mumu2pm]

เกลียดมันจริงๆเลย ไอ่น้องบิ๊กเนี่ย คอยดูเหอะถ้าวันไหนเสียพี่บู้ไปแล้วมันจะรู้สึก
ชิชิ   ขอ:z6:อีกซักทีเถอะ
ส่วน :L2:กับ ให้คนแต่งจ้าา อิอิ

[NiNJA]

พี่บู้น่าสงสารที่สุดเยย T^T

[b27072010]

เฮ้อตอนนี้พี่บู้เจ็บในอกอยู่คนเดียว

ไอ่คนน้องไม่รู้อะไรเลย

เดี๋ยวหงุดหงิดใส่

เดี๋ยวรำคาญ

เศร้าซะ

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

พี่บู้เรียกร้องความสนใจได้น่าสงสารแบบฮาๆ เอ๊ะ ยังไง 555
ปล่อยมันไปก่อน รอพี่ปิงมาก่อน เชอะ

[mutyamania]

 

หายหัวไปนานหลายวันทีเดียว  หวังว่าทุกคนที่เคยติดตามฟิคเรื่องนี้ จะยังไม่ทิ้งกันไปนะคะ

ตอนนี้ไรท์คิดว่ายาวแล้ว  แต่สำหรับบางคนอาจจะบางว่า.....นี่ยาวแล้วเหรอเมิง    

ติชมได้เหมือนเดิม  แต่กำลังใจถ้ามากกว่าเดิมก็จะดี  




ตอน Freshy Night & My First Kiss


ร่างสูงช้อนคางคนตัวเล็กขึ้นอย่างทะนุถนอม....

ริมฝีปากบางทาบทับอย่างแผ่วเบา

คนสองคนจุมพิตกันอย่างดูดดื่มท่ามกลางแสงจันทร์................กับแสงไฟสลัวที่ตรงริมฟุตบาท

หัวใจของคนทั้งคู่เต้นถี่รัว  แต่เป็นจังหวะเดียวกัน









อืม........................การจูบแบบผู้ใหญ่  มันหอมหวานอย่างนี้นี่เอง






ย้อนกลับไปก่อนหน้านั้น




Freshy Night……

ท่ามกลางเสียงดนตรีดังกระหึ่มจากศิลปินอินดี้ก่อนพิธีเปิดงาน  

ร่างเล็กกำลังเต้นอย่างเมามันส์......และไม่สนใจสายตาใคร

นายบู้เริ่มจากท่าเซิ้ง............แล้วต่อด้วยท่าโรบ๊อท........และตามด้วยท่าหมาเกาหู

“ไอ้พี่บู้.....นายหยุดการกระทำอันนำมาซึ่งความน่าอับอายนะบัดเดี๋ยวนี้”  เป็ดที่ยืนมองอยู่นาน  เดินเข้าไปกระซิบข้างหูรุ่นพี่

“ก็พี่ไม่เคยเที่ยวกลางคืนง่ะ”  หนุ่มร่างเล็กสารภาพออกมาอย่างอาย ๆ
“อะไรนะ!!!!  เหลือเชื่อจริง ๆ อยู่ในเมืองที่เต็มไปด้วยแสงสีแบบนี้ ตั้งปีกว่า ๆ แต่พี่บู้กลับ..........”
“ก็ไอ้หมาดำมันไม่ให้ตามไปนิ  พอพวกมันจะไปกัน  มันก็เอาพี่เก็บไว้ในห้อง”
บู้ฟ้องรุ่นน้องผิวสีแทนเสียงอ่อย ๆ

เป็ดมองร่างเตี้ย ๆ ตรงหน้า  ก่อนจะส่ายหน้าเอือม ๆ......


ก็ไม่แปลกหรอกย่ะ  ถ้าไม่มีใครเค้าอยากจะพานายไปไหนมาไหนด้วย......

“เต้นตามเป็ดนะ............ดู......แล้วทำตาม”
สาวผิวเข้ม  เริ่มวาดลวดลายจากท่าง่าย ๆ  มือเรียวดีดเป็นจังหวะ  ร่างกายเคลื่อนไหว  ขยับไปตามจังหวะเพลงอย่างพริ้วไหลเป็นธรรมชาติ.......


บู้ยืนมองอยู่ซักพักก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก  แล้วเริ่มเต้นตาม........ท่าต่อท่า


GODDD !!! มันเป็นการเต้นที่แข็งโป๊กที่สุดเท่าที่เป็ดเคยพานพบ !!!


“ฮ่าฮ่าฮ่า................พี่บู้เอ๊ย.......นายนี่มันหัวไวจริง ๆ พับผ่า”  
“พี่เต้นเก่งใช่มั้ยล่ะ  เดี๋ยวพี่จะเต้นท่าเรนให้น้องเป็ดดู”  ว่าแล้วก็ทำท่าเด้งอกเป็นจังหวะตึก ๆอย่างที่จำมาจากทีวี  มือเล็ก ๆ ดึงเสื้อขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาว ๆ  เป็ดซึ่งยืนกุมท้องขำในตอนแรกรีบหันขวับหนีทันที

โชว์เนื้อหนังมังสาให้ชั้นดูอีกแล้ว  อีตานี่นิ....
ขาวโครต...........
แถมท้องยังแฟ่บกว่าชั้นอีก.......
…..
………….
……………………

“เมื่อไหร่จะได้เห็นน้องพลอยอ่ะ”  เสียงแหบ ๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวถามขึ้น  หลังจากเบื่อกับการเต้นแล้ว
“คงอีกซักพักแหละพี่บู้  ไปนั่งพักกันก่อนไป......เริ่มร้อนแล้ว  เมื่อยขาด้วย”
“ไม่เอาอ่ะ  เดี๋ยวที่เต็ม  สัญญากับน้องพลอยไว้แล้ว  ว่าจะไปยืนเชียร์แถวหน้าสุด”
“งั้นกินน้ำก่อนละกัน”
มือเรียวล้วงขวดน้ำจากกระเป๋า  เปิดแล้วยื่นส่งให้รุ่นพี่  
พอบู้ยื่นมือออกไปรับ......ทำให้มือของทั้งคู่แตะโดนกันเบา ๆ

สาวผิวแทนรีบชักมือกลับทันทีที่ขวดน้ำถูกส่งถึงมือรุ่นพี่

เป็ดเอามือข้างนั้นซ่อนไว้ด้านหลัง

หัวใจเต้นแรงอย่างระงับไม่อยู่

.......โอ๊ยยยย...............กะจะฆ่ากันให้ตายตรงนี้เลยใช่มั้ย  พระเจ้าขา......
..........ถึงจะเป็นคนที่เพื่อนตัวเองชอบ.....


แต่ต้องมาอยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้บ่อย ๆ มันก็คงหักห้ามใจไม่ให้ชอบตามเพื่อนไปอีกคนไม่ได้หรอกนะ !!!!!



ถัดออกไปไม่ไกลนัก.....


ร่างสูงตะหง่านราวกับกำแพงตึกในชุดนักศึกษา  กำลังมองตรงมายังทั้งคู่ด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้



.....ไหนพี่บอกว่าจะขอน้องพลอยเค้าคบเป็นแฟนไง......

อันที่จริงร่างสูงคิดว่าพี่ชายของตัวเอง  กับสาวน้อยเจ้าของตำแหน่งดาวคณะมาหมาด ๆนั้นน่าจะกลายเป็นแฟนกันไปแล้วซะด้วยซ้ำ.....

ก็หลังจากที่มีเรื่องทะเลาะกันใหญ่โตในวันนั้น.....พี่ชายของเค้าก็ดูเหมือนจะเฟดตัวเองออกไปไม่ค่อยได้เข้ามาสุงสิง  มาคลอเคลียอย่างแต่ก่อน  แถมบางวันก็ไม่ได้กลับห้องพร้อมกัน  เนื่องจากคุณพี่ชายอ้างว่าน้องพลอยชวนไปเดินสยามมั่งล่ะ  ไปหาอะไรกินกันมั่งล่ะ  ไปเฝ้าน้องเค้าซ้อมประกวดดาวมหาลัยบ้างล่ะ  ร่างสูงเองก็มัวแต่ยุ่ง ๆ กับกิจกรรมรับน้อง  แล้วไหนยังจะต้องแบ่งเวลาให้กับการเรียน  กับทำรายงานส่งอาจารย์......ทั้งของตัวเอง  แล้วก็ทำเผื่อพี่ชายด้วย........


ทั้ง ๆ ที่พี่ควรจะเป็นแฟนกับน้องพลอยไปแล้วแท้ ๆ........





แล้วไหงถึงได้มายืนคั่วกับอีดำนี่ฟะ!!!!!!!!

"นั่นมันพี่บู้กับเป็ดนี่นา  พี่บิ๊กเรียกเค้ามายืนกับเราตรงนี้ดิ"  เปาสะกิดร่างสูงที่บัดนี้ยืนนิ่งเป็นหินผา......มือใหญ่จับมือของหนุ่มรุ่นน้องยกขึ้นมารวบไว้  ก่อนจะปล่อยลงเบา ๆ

"พี่ว่าอย่าเลย  ปล่อยมันไว้แบบนั้นแหละ  มันกำลังติดหญิง"  บิ๊กบอกเสียงเรียบ  ใบหน้าดูเหมือนเรียบเฉย..........แต่ทว่าในใจคุกรุ่นไปด้วยอารมณ์กราดเกรี้ยวที่ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นสึนามิ

ไม่ได้เป็นห่วง...................หรือว่าหวงพี่ชายหรอกนะ......อย่าเพิ่งเข้าใจผิด

แต่ไม่ชอบเลยในสิ่งที่พี่ทำอยู่......

ทั้ง ๆ ที่พี่ตั้งใจจะคบกับน้องพลอยแล้วแท้ ๆ ........................

พี่เป็นคนบอกกับเค้าเองอย่างหนักแน่นในวันนั้น...

สมองของคนเป็นน้องที่จินตนาการเตลิดไปไกล....

ไม่อยากจะเชื่อเลยกับสิ่งที่เห็น....

พี่ที่กำลังจับปลาสองมือ.......

พี่ที่เป็นแบบนี้มันทำให้เรารู้สึก.............................



อิจฉา  !!!


ใช่แล้ว  ความรู้สึกโกรธ.....ความรู้สึกร้อนรุ่มในอกแบบนี้  มันคือความอิจฉาสินะ.....

หึ !!!!  ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาอิจฉาคนอย่างพี่

ความคิดในหัวของบิ๊กกำลังตีกันเองอย่างสับสน

ดูเอาเหอะ  ขนาดตอนกูมีแฟน  กูยังคบทีละคนเลย  แต่กับไอ้เด็กอ่อนหัดนี่....มันกลับจะควบสอง......

หรือว่าจริง ๆ แล้ว  ไอ้บู้มันไม่ได้อ่อนต่อโลกอย่างที่คิด


พี่หลอกกูสินะ  ไอ้หมาบู้มันหลอกกู!!!

.
...
.....
.........
.............
..................


"เปา..........พี่ขอตัวกลับห้องก่อนละกันนะ"
"อ้าว.....แล้วไม่อยู่เชียร์พลอยเหรอพี่  พวกผมก็อุตส่าห์รวมตังค์กันซื้อดอกไม้ให้พลอยนะนี่"  เพื่อนของเปาคนนึงเอ่ยปากรั้งเอาไว้.....ขณะที่เพื่อนของร่างสูง(ที่คบกันเพียงผิวเผิน)  เดินเข้ามาตบไหล่หยอกล้อโดยที่ไม่ดูอารมณ์

"มึงจะไปไหนก็ไป  แต่เอาตังค์มึงมาเลยไอ้ดำ..........อย่ามาทำเนียน"
ร่างสูงหันไปมองหน้าเพื่อนผู้เคราะห์ร้ายด้วยสายตาขุ่นเคือง.......มือใหญ่ควักเงินส่งให้เป็นค่าดอกกุหลาบซึ่งสำหรับเอาไว้มอบให้ดาวกับเดือนเป็นคะแนน  ก่อนจะหันหลังเดินดุ่ม ๆ จากไป

"มันเป็นเหี้ยอะไรของมันวะ......."
"ไอ้เหี้ยนี่มันก็งี้แหละ  ชอบทำตัวแอ็ค.....ชอบคิดว่ามันเท่ห์  มันหล่อ  เพราะงี้ไงถึงได้ไม่ค่อยมีเพื่อน"
"หมั่นไส้ฉิบหาย  อยากจะตั๊นหน้าแมร่ง"

พอบิ๊กไปแล้ว  บรรดาเพื่อนพ้องก็นินทาไล่หลัง  โดยเฉพาะคนที่โดนจ้องหน้า  พอร่างสูงไปจนลับตาแล้ว  ก็เริ่มออกท่าทางฮึดฮัด  เปาค่อย  ๆ ถอยออกมาจากกลุ่ม  ร่างเล็กรีบเดินตามรุ่นพี่ห้องตรงข้ามไปด้วยความเป็นห่วง


.
......
.............
.........................
ทั้งบู้และเป็ดต่างอดทนรออย่างใจเย็น  พิธีเปิดงานเฟรชชี่ไนท์เริ่มมาได้ซักพักใหญ่ ๆแล้ว  และบรรดาดาวเดือนของแต่ละคณะ  ต่างก็ทยอยออกมาแสดงความสามารถผ่านโชว์ที่ตัวเอง(และเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในคณะช่วยกัน)คิดขึ้น

"มาแล้ว  เพื่อนชั้นออกมาแล้วโว้ย  อิพี่บู้ดูสิ  วันนี้ไอ้พลอยสวยโครต ๆเลย......เพื่อนชั้นเองค่า  เพื่อนชั้น"  สาวผิวแทนทำหน้าที่หน้าม้าได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง  

สโรชา  หรือ  พลอย  สาวร่างสูงโปร่งควงคู่ออกมากับนายภัทรเดือนจากเซคหก  พลอยนั้นมาในชุดรัดรูปสีดำกับกระโปรงสีขาวฟูฟ่อง  ผมรวบตึงโชว์ใบหน้าขาวผ่องที่ถูกแต่งแต้มอย่างจัดจ้าน  ริมฝีปากแดงเลือดนก  พวงแก้มสีเข้ม  กับดวงตาตี่ ๆที่ถูกระบายจนดูโฉบเฉี่ยว

"แก่ว่ะ"  เสียงผู้ชายข้าง ๆ ทำให้นายบู้หันควับไปมองจ้องอย่างเอาเรื่อง  ทั้ง ๆ ที่ตัวเองสูงแทบจะไม่ถึงหน้าอกของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
"มองไรไอ้เตี้ย!!!!  มีปัญหา ?"
"พี่บู้หันกลับมาเดี๋ยวนี้ !!! เค้าจะพูดอะไรก็ช่างเค้าสิ"

ส่วนทางด้านฝ่ายชายนั้นเป็นหนุ่มหล่อหน้าตี๋รูปร่างบึกบึนที่ชนะตำแหน่งเดือนของคณะมาได้ด้วยลีลาการเต้นที่แข็งแรง  อีกทั้งเจ้าตัวยังเคยเป็นแชมป์แข่งขันเต้นบีบอยระดับประเทศ  ซึ่งวันนี้มาในชุดสูทสีดำดูสุภาพ  ผมใส่เจลหวีจนเรียบ  ใบหน้าถูกแต่งให้ออกมาขาวซีดเหมือนผีดิบอย่างจงใน  อีกทั้งดวงตายังถูกกรีดด้วยอายไลน์เนอร์ซะคมกริบดูลึกลับ

"เค้าจะโชว์อะไรกันเหรอน้องเป็ด"
"ฮิปฮอปผสมกับบัลเล่ท์  เป็ดก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้มากนักอ่ะนะ  แต่ตอนไปแอบดูเค้าซ้อมกัน  มันก็เจ๋งดี"
"เคืองอ่ะ  ไม่มีชวน"
"มันเป็นการซ้อมแบบลับสุดยอดเฟ้ย  ชั้นเองยังได้ดูแค่แวบเดียวเอง  แล้วคนนอกอย่างนายจะเจ๋อไปดูเพื่อ ?"
"ชิส์"

เป็นการแสดงที่ฮือฮา  เซ็กซี่  และทรงพลังสะกดสายตาคนดูด้านล่างได้อย่างอยู่หมัด  ท่วงท่าที่ดูสง่างามแบบนักบัลเล่ท์ไม่ว่าจะกระโดด  หมุนตัว  หรือเยื้องย่างไปทางไหนของหญิงสาว  เข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อกับลีลาการเต้นที่พริ้วไหวแต่ทว่าแข็งแรงในแบบบีบอยของฝ่ายชาย  รวมทั้งทีมนักเต้นที่เสริมเข้ามา  ดูเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

โชว์จบลงด้วยท่ากระโดดโถมตัวเข้าหาอ้อมแขนของฝ่ายชายซึ่งรับเอาไว้ได้อย่างสวยงาม  อย่างกับฉากในภาพยนตร์เรื่อง Step Up ภาคแรก

แปะ--แปะ--แปะ
"น้ำตาคนสวยจะไหล" เป็ดเช็ดน้ำตาป้อย ๆ ขณะที่รุ่นพี่ร่างเตี้ยอ้าปากค้าง
"นะ.....น้องพลอย......เต้นเก่งอ่ะ"


"ซ้อมกันนานมั้ยคะ  กว่าจะได้โชว์ที่เป๊ะอย่างที่เราได้เห็นกันในวันนี้"  พิธีกรสาวประจำเวทีป้อนคำถามกับคนทั้งคู่หลังโชว์จบ
"ก็พอดีว่าทั้งผมแล้วก็พลอยต่างก็มีพื้นฐานเรื่องการเต้นกันอยู่แล้วน่ะครับ  เราก็แค่เอาสไตล์ของแต่ละคนเอามาประยุกต์ร่วมกัน  แล้วตอนซ้อมเราก็เข้าขากันได้ดีมาก ๆเลยครับ  ทันก็เลยทำให้การซ้อมเป็นไปอย่างราบรื่น  โชว์ของเราสองคนก็เลยออกมา..................ก็อย่างที่เห็นนี่ล่ะครับ"  หนุ่มหน้าตี๋หัวเราะอย่างถ่อมตัว  พลางส่งสายตากรุ้มกริ่มไปยังพาร์ทเนอร์สาวข้างตัว  ที่ดูเหมือนจะเอาแต่ส่งยิ้มและโบกมือให้กับเป็ดและบู้ที่เกาะขอบเวทีเชียร์อยู่

"แล้วอะไรคือแรงบันดาลใจในการเต้นของคุณสองคนครับ"  คราวนี้พิธีกรชายเป็นฝ่ายยิงคำถามบ้าง  หนุ่มเดือนของเราอ้าปากจะตอบ  แต่พลอยกลับคว้าไมค์จากมือพิธีกรชายมาถือไว้ซะเอง

ขณะที่สายตาก็เอาแต่จ้องมองมาทางหนุ่มรุ่นพี่  ทำเอาคนดูและพิธีกรรวมถึงหนุ่มเดือนหน้าเหวอไป






"คงเป็น...................ความรักละมั้งคะ"

.
......
.............
.........................

หลังจากที่ทั้งลากทั้งจูงนายบู้ออกมาจากบริเวณงานเฟรชชี่ไนท์ท่ามกลางความตกตะลึงของพิธีกรบนเวที  และเหล่าคณะกรรมการทั้งหลาย  รวมทั้งเหล่านักศึกษาที่เนืองแน่นที่ลานด้านล่างหน้าเวที

โดยเฉพาะเพื่อนสนิทอย่างเป็ด  ที่ดูจะตกอกตกใจมากกว่าใคร ๆ




  
ทั้งคู่ก็หยุดลงนั่งพักบนโต๊ะหินอ่อนซึ่งยังคงอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย.....เพียงแต่ว่าค่อนข้างสลัว  และปลอดคน
"ฮือ.......................ฮือ"  พลอยซบหน้าลงกับฝ่ามือของตัวเอง  ปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นผ่านทางน้ำตา
"พลอยพยายามแล้ว...............พี่บู้....ฮึก   พี่บู้ก็เห็นว่าพลอยตั้งใจกับงานนี้มากแค่ไหน"  ใบหน้าน่ารักที่บัดนี้เปรอะไปด้วยคราบเครื่องสำอางเงยขึ้น  ก่อนจะโผเข้ากอดนายบู้

พลอยครับ.....พี่หนักนะ    ร่างเล็กประท้วงในใจเบา ๆ  มือเล็ก ๆลูบหลังปลอบอย่างอ่อนโยน
"พลอยมีตรงไหนที่ไม่สวยเหรอคะพี่บู้"
"จะไม่สวยก็ตอนร้องไห้นี่ล่ะ"
"พี่บู้อ่ะ......บ้า!!!!"
สาวโย่งหัวเราะทั้งน้ำตากับคำพูดทื่อ ๆ บื้อ ๆ แต่ว่าดูจริงใจมากที่สุดในตอนนี้.........
ขณะที่บู้รู้สึกว่าตัวเองปลอบคนได้ห่วยแตกเหลือเกิน

"มันสำคัญกับน้องพลอยขนาดนั้นเลยเหรอ  ไอ้การเป็นดาวมหาลัยเนี่ย"
"สำคัญสิ!!!!..............พี่บู้รู้มั้ยว่าตำแหน่งนี้  พลอยทุ่มเทสุดตัวเพื่อพี่บู้เลยนะ"
"เพื่อ....พี่  งั้นเหรอ"  ร่างเล็กทำหน้าสงสัยในคำตอบ

"ก็พลอยอยากเป็นผู้หญิงที่สวยแล้วก็เก่งที่สุดในสายตาของพี่บู้นี่นา  พลอยอยากให้พี่บู้ได้เห็นว่าพลอยน่ะ.....แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น........พี่บู้จะได้หันมามองพลอยบ้าง"
"น้องพลอย........."
"พลอยน่ะ  ชอบพี่บู้ตั้งแต่แรกเห็นเลยนะ  แล้วพอยิ่งได้รู้จัก  พลอยก็ยิ่งชอบพี่มากขึ้น ๆ..........แต่พลอยก็ไม่ได้หวังหรอกนะ  ว่าพี่บู้จะต้องมาชอบพลอยแบบนั้น  ขอแค่อย่าผลักไสกันก็พอ"

คำว่าผลักไสช่างตรงกับสิ่งที่ร่างเล็กได้รับจากน้องชาย.......บู้สูดลมหายใจลึกจนเต็มปอด  ก่อนจะตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว

"พี่รู้ว่าพลอยรู้สึกยังไงกับพี่....."  แสบแหบห้าวเอ่ยขึ้นหลังจากกระแอมขึ้นมา  

รุ่นน้องสาวเช็ดน้ำตาลวก ๆ แล้วตั้งใจฟังในสิ่งที่ร่างเล็กกำลังจะพูด




"พี่รู้ว่าพี่น่ะมัน........................เท่ห์มาก"
แขนที่กำลังเท้าคางอยู่นั้นหมดแรงลงดื้อ ๆ จนพลอยแทบหน้าทิ่มพรวด
แต่ก็รีบลุกขึ้นมาจัดท่าจัดทางตัวเองให้ดูดีเหมือนเดิม...
"พี่คงจะให้คำตอบกับน้องพลอยในตอนนี้ไม่ได้หรอกนะ   แต่ว่าพี่น่ะ  จะยังไม่ปฏิเสธน้องพลอยหรอก......เราสองคนก็แค่เป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็น.....เพียงแต่ว่าวันนี้"
"วันนี้ ?......วันนี้ทำไมคะ"

หญิงสาวตั้งใจฟังในทุก ๆ พยางค์......ดวงตาเจ้าเล่ห์แบบนางจิ้งจอกสบกับดวงตากลมโตของเจ้าปลาปิรันย่า
ขณะที่คนตัวเล็กนั้นเก๊กท่าทางแบบคนที่โตแล้วได้อย่างน่ารักน่าชัง
"เพื่อเป็นการปลอบใจที่พลาดตำแหน่งดาวมหาลัย.....พี่จะยอมให้น้องพลอย........"











"จูบแบบผู้ใหญ่กับพี่บู้คนนี้หนึ่งครั้ง!!!!!"

.
.........
....................
............................
......................................
แถมท้ายบิ๊กเล่า :


"พี่บิ๊ก  คอยผมด้วยเซ่"






ไม่อยากจะเชื่อเลย  ว่าน้องเค้าจะวิ่งตามผมมา


อารมณ์ขึ้น ๆ ในตอนแรก  เกือบจะหายเป็นปลิดทิ้ง(ก็ 90 เปอร์เซ็นต์ล่ะนะ)

น้องวิ่งมาหยุดตรงหน้าผม  มือเล็ก ๆ นั่นขยุ้มเสื้อนักศึกษาตัวบางเอาไว้  พร้อมกับหอบหายใจเหนื่อย........

แหม..........รูปร่างบอบบางจริงนะเรา.......ฮิ้วววววว

ท่าเหนื่อยของน้องเปา  ในสายตาของผู้ชายเรียบ ๆ  ที่ดูธรรมดาโครต ๆ  อย่างผมแล้วนั้น  ผมคิดว่า มันเซ็กซี่เกินบรรยาย......ยิ่งกว่าผู้หญิงทั้งหมดทั้งมวลที่ผมเคยประสบพบเจอ

อ๊ะ !!!  นี่กูเริ่มจะมองเห็นความเซ็กซี่จากผู้ชายด้วยกันแล้วสินะ.....(ไม่นับที่รู้สึกแบบนั้นกับไอ้หมาบู้คืนนั้นนะ)

ความเป็นเกย์ในตัวผมพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น......น่ากลัวชะมัด  พับผ่า  ขึ้นขี่หลังเสือแล้วมันลงไม่ได้  เป็นแบบนี้นี่เอง


"พี่บิ๊กเป็นอะไรเหรอครับ  โกรธใครมารึเปล่า  ผมเห็นพี่ดูหงุดหงิดนะช่วงนี้"  น้องเอียงคอมองอย่างน่ารัก  มือก็กระตุกแขนเสื้อผมเบา ๆ  ภาพของเราในสายตาคนอื่นตอนนี้  คงเหมือนกับว่าเราเป็นแฟนกัน  กำลังงอนกัน  แล้วน้องเค้ากำลังตามง้อผม

"ทะเลาะกับพี่บู้ใช่มั้ย  วันนั้นอ่ะ"  
น้องถาม  น้องคงหมายถึงวันนั้นที่ผมตะคอกใส่พี่ชายตัวเอง  นึกแล้วก็ยังขายหน้าไม่หาย  กับความอุบาทว์ของมัน.....เฮ้อ.....

แต่หวังว่าน้องคงจะไม่จำภาพโหดของผมหรอกนะ  เพราะจริง ๆ แล้วผมออกจะอ่อนโยน  และเป็นคนตลกขนาดนี้......รึใครจะเถียงล่ะ(ยิ้มกริ่ม...)

"ไม่ใช่เรื่องของเด็ก  เราอย่ารู้เลย"  ผมขยี้หัวกลม ๆ ของน้อง  น้องทำหน้ามุ่ย  ย่นจมูกอย่างขัดใจ
"พูดเหมือนไอ้พี่ปิงเลย  ผมไม่เด็กแล้วนะพี่  จู๋ก็ใหญ่แล้วด้วย  จะดูมั้ยล่ะ"  
"ฮะฮะ.......ไอ้เด็กนี่  อยู่ ๆ ก็จะมาให้ดู  เก็บหลอดกาแฟของนายไปเหอะ"
"นั่นไง...........หัวเราะแล้ว  พี่บิ๊กรู้มั้ย  ว่าตอนที่พี่อารมณ์ดีน่ะมัน...........น่ารักมากเลย"

น้องชมผม..............  
แม้จะอดขัดใจไม่ได้  กับคำว่าน่ารัก  ทั้ง ๆ ที่ผมชอบให้คนชมว่าหล่อเข้ม  หรือโครตเท่ห์มากกว่า  แต่เอาเหอะ  เป็นน้องเปา......ผมยอมก็ได้


"น่ารักแล้วอยากจะรักดูมั้ยล่ะครับ"  ผมหยอดคนน่ารักของผม.....เอาน่า  อีกไม่นานมันก็ต้องเป็นของผมจนได้แหละ  ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

ผมค่อย ๆ โน้มตัวลงไป......



ลงไป



ลงไป........




จนหน้าแทบจะชิดติดกับหน้าของน้อง  

ไอ้ตัวเล็ก  ถอยหน้าหลบ...(บ๊ะ  ขัดใจ)   ผมแอบเห็นใบหน้าของน้องแดงเรื่อ  (ก็แหงล่ะ.....คนออกเยอะ 555+)  
ถึงมันจะเป็นเวลากลางคืนก็เหอะ  แต่ที่ที่เราสองคนยืนอยู่นั้น  เปิดไฟสว่างโร่(เผื่อมีคนทักว่า...เฮ้ยกลางคืนนะ  มึงรู้ได้ไงว่าน้องหน้าแดง)  
น้องเอามือเล็ก ๆ ดันอกผมให้ออกห่าง  ก่อนจะหัวเราะร่า
"โหย................ไม่นิยมอ่ะพี่  เห็นผมน่ารักแบบนี้ก็เหอะ  แต่ผมก็ยังชอบผู้หญิงนะครับผม"  มือเล็ก ๆทุบหน้าอกตัวเองโชว์ความเป็นแมน  จนผมกลัวน้องเค้าจะช้ำใน

.......แอบคิดถึงตอนไอ้หมาบู้มันทุบหน้าอกตัวเอง......ถึงมันจะเป็นการทุบคนล่ะฟีลกันก็เหอะ

คำตอบนั้นทำให้ผมแอบใจแป้วเล็ก ๆ  แต่คนอย่างนายบิ๊กซะอย่าง  คนอย่างผมน่ะ  ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ หรอกนะ......

จะมีก็แค่คนเดียวเท่านั้นแหละที่ผมไม่เคยเอาชนะมันได้

คนเดียวเท่านั้น.......


to be con....
...............................................................................

[mutyamania]

ตอบเม้นท์ค่ะ....ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้คุณพี่บู้และคนแต่ง.....จนตอนนี้ตัวประกอบอย่างคุณพี่บู้ถูกทางค่ายดันขึ้นเป็นพระเอกซะแล้วสิ 5555+

ล้อเล่น  ก็เด่นกันทุกคนแหละนะ  เพียงแต่ตอนนี้เรื่องราวมันยังดำเนินมาไม่ถึง 20 เปอร์เซ็นต์เลย  แล้วตัวละครอื่น ๆ ก็ยังออกมาไม่หมด

เอาเป็นว่าไม่ได้จบในวันสองวันหรอกน่า  เรายังต้องได้เจอกันไปอีกเรื่อย ๆ สำหรับฟิคเรื่องนี้  กะเอาซักร้อยเพจ.....หวังมากไปมั้ยแหะ ๆ 

ส่วนเป็ดพลอย----ที่คนแต่งเคยบอกอย่างหนักแน่นว่ายังไง๊ยังไงก็ไม่มีทางได้แอ้มหนูบู้ร๊อก.....อันนี้อย่าไปเชื่อนะคะ  พิสูจน์ได้จากตอนนี้  จนกลัวว่าแต่ง ๆ ไปจะต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น  น้องเป็ดกับพี่บู้.....หรือว่าน้องพลอยกับพี่บู้แทน  กร๊ากกกก

สงสารบู้

ตอนนี้พี่บู้กำลังฮอตกับบทคุณพี่ผู้เจียมตัวเหมือนอีเย็น  น่าสงส๊าร....น่าสงสาร

ในเมื่อบิ๊กเค้าคิดที่จะชอบเปาจริงๆ จะด้วยใจจริงหรือเพราะเป็นสิ่งแปลกใหม่ก็ตาม
แต่ของเก่าแบบพี่บู้ก็ไม่จำเป็นจะต้องสนอิตาบิ๊กแล้วอ่ะ
ลองมองหาโอกาสใหม่ๆ คนใหม่ๆบ้างถึงจะไม่ได้คบเป็นแฟน แต่มีเพื่อนใหม่ๆไม่ยึดติดอยู่กับบิ๊กให้บิ๊กมันรำคาญนะ
เผื่อบิ๊กมันจะรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างอ่ะ คนมันเหงานี้น่าา

ถ้ามองในมุมของนายบู้  การที่ยึดติดกับคน ๆ เดียวมาเกือบจะยี่สิบปี  แม้จะรู้ลึก ๆ ว่าน้องไม่ได้อะไรด้วยเลย(รึเปล่า)  ก็ตามที  แต่ครั้นจะตัดกันไปเลยในคราวเดียวก็ดูจะยากเอาการ  เอาเป็นว่านายบู้ยังจะต้องเจอฤทธิ์ของน้องชายตัวแสบอีกเยอะ 

น่าสงสารบู้อ่ะ ไอ้ลิงดำใจร้ายอ่ะ ทิ้งพี่ตัวเอง เห็นคนอื่นสำคัญกว่าได้ไง ไอ้เลว นรกจะกินหัว ไมไ่ด้ดั่งใจเลยอ่ะ อยู่ใกล้ๆมือแม่จะตบให้สอมงไหลเชียว

เจ๊นี่ก็โหดตัลหลอด.....เอะอะจะใช้กำลังท่าเดียว 

สงสารเปาที่ถูกเราหมั่นไส้เหมือนกัน555
หมั่นไส้เองสงสารเอง(แต่ยังคงหมั่นไส้เรื่อยๆ)
อารมณ์แบบรักบู้ไปแล้วก็อยากให้บู้ได้ดิบได้ดีมีคนรักมีคนแย่ง
แต่กลับกลายเป็นบู้ตกอับแล้วเปาดันฮอตก็เลยเกิดอาการอิจฉาริษยา ประมาณนั้นอ่ะ

เอาเป็นว่าถ้าเปาทำให้บิ๊กรู้ใจตัวเองได้เมื่อไรจะช่วยเอ็นดูให้หล่ะกันนะจ่ะ อิอิ

ตอนนี้เหมือนเรื่องไม่ค่อยคืบหน้าเลยอ่ะ ไม่รู้จะเม้นไร รออ่านตอนหน้า สู้ๆ

แอบเสียใจที่ทำให้คนอ่านผิดหวัง    แต่ก็ดีใจที่ยังอุตส่าห์มาเม้นท์ให้เราแม้เนื้อเรื่องจะไม่คืบหน้าก็ตาม   
เราจะพยายามทำให้ดีกว่านี้ในตอนต่อๆ ไปหวังว่าจะยังคงตามอ่านอยู่เรื่อย ๆ นะจ๊ะ

ถ้ามีอะไรที่รู้สึกว่ามันยังไม่ดีเท่าที่ควร  ก็บอกเราได้เรื่อย ๆ จ้า  เราไม่ซีเรียส ไม่โกรธ

เอ้าสู้โว้ยยยย   

สงสารพี่ปิงมากกว่า ไม่ค่อยได้ออกมาเลย ก๊ากๆ

ได้ออกแน่จ้า  แต่ตอนนี้ปล่อยให้นู๋บู้นำไปก่อน  รับรองว่าพี่ปิงก็บทเยอะ

และก็เป็นอีกตอนที่บิ๊กทำตัวได้น่าหมั่นไส้คงเส้นคงวา ฮึ่ยยยยยยยย

ปล.ไม่ถอดใจง่ายๆหรอกน่า ตราบใดที่ไม่เห็นคนใจร้ายมันน้ำตาตกเพราะน้องบู้ของเราอ่ะนะ หึหึ

แต่ว่าตอนนี้ดูนายบู้โดนทำร้ายไปก่อนนะจ๊ะ......5555+

สงสารพี่ปิงมากกว่า ไม่ค่อยได้ออกมาเลย ก๊ากๆ

เหนด้วยมากๆๆเลยอะ 

5555+  รอดูพี่ปิงนะจ้ะ  อีกอึดใจใหญ่ ๆ จะโผล่หัวมา  สัญญาด้วยเกียรติของหญิงไทยใจแรมโบ้

เกลียดมันจริงๆเลย ไอ่น้องบิ๊กเนี่ย คอยดูเหอะถ้าวันไหนเสียพี่บู้ไปแล้วมันจะรู้สึก
ชิชิ   ขอ:z6:อีกซักทีเถอะ
ส่วน :L2:กับ ให้คนแต่งจ้าา อิอิ

คนแต่งขอรับดอกไม้เอาไว้ด้วยหัวใจที่ซาบซึ้ง   

สงสารรบิ๊กกก..
แต่ว่านะ ไอ่มุกเหรียญยัดจมูด กับกินไส้ดินสอ
เรียกความสนใจนี่ ไม่เวิคจริงๆแหละ
ถ้าเราเป็นน้อง เราก้อาย

โอ๋ๆ มากอดปลอบมานู๋บู๊
ว่าแต่ สาว2นางนี่ ขัดตาขัดใจ

คนนี้มาแปลก  สงสารน้องบิ๊ก 5555+

อย่าเพิ่งขัดใจกับสองสาวน๊า  ถือว่าเป็นสีสัน  แม้หลัง ๆ มันชักจะออกเยอะกว่าตัวเอกก็ตามที 

พี่บู้น่าสงสารที่สุดเยย T^T

โอ๋ ๆ มาซบอกเค้ามาม๊ะตัวเอง

เฮ้อตอนนี้พี่บู้เจ็บในอกอยู่คนเดียว

ไอ่คนน้องไม่รู้อะไรเลย

เดี๋ยวหงุดหงิดใส่

เดี๋ยวรำคาญ

เศร้าซะ

ขอเศร้าไปก่อนซักพักนะคนดี.....แต่เอ๊ะ  นี่ชั้นตั้งใจแต่งฟิคเบาสมองนะ.....ไหงมาเอาดีด้านดราม่าได้เนี่ย 
 

พี่บู้เรียกร้องความสนใจได้น่าสงสารแบบฮาๆ เอ๊ะ ยังไง 555
ปล่อยมันไปก่อน รอพี่ปิงมาก่อน เชอะ

พี่ปิงแสตนด์บายรอไปก่อนเน้อ....ซุ่มเก็บตัว 555

[naja]

อืมม์ ไรท์เตอร์อย่าโกรธนะครับ ผมรู้สึกเหมือน primmi ว่าเรื่องมันดูอืดๆไปหน่อยนะครับ  - -"

ไม่ใช่ไม่สนุกนะครับ (เพราะตามอ่าน ตามลุ้นอยู่ทุกตอน) แต่ถ้าเดินเรื่องกระชับ เร็วกว่านี้ก็จะยิ่งสนุกนะครับ

[mumu2pm]

ไม่อยากให้น้องเป็ด หรือ น้องพลอย ยุ่งกับพี่บู้เลยอ่ะ เค้าหวงอ่ะ อิอิ  แต่ว่า แอบสะใจตอนที่ไอ่น้องบิ๊กมันโดนน้องเปาหักหน้าอ่ะ สม น้ำ หน้า มัน กร๊ากก ขอ ไรท์ อิอิ มาต่อเร็วๆน้า

[primmi]

พี่บู้ฮาตลอดดดดดดด 555
รักพี่บู้
อ่านไปถึงพี่บู้จะน่าสงสาร แต่ก็ไม่ทำให้เรื่องเศร้าเกินไป เป็นคนที่ไม่เหมือนใครจริงๆ น่ารักสุดๆ

ปล.มีเรื่องอยากเสนอไรเตอร์หน่อยอ่ะ แบบอยากให้มีมือที่สามที่เข้ามาในชีวิตพี่บู้เป็นผู้ชายสักคนได้มั้ย
แบบพลอยกับเป็ดก็น่ารักทั้ง2นะ แต่เวลาอ่านฉากพี่บู้กับ2คนนี้เยอะๆ รู้สึกแปลกๆไงไม่รู้
เหมือนกำลังอ่านนิยายชายหญิงอยู่ประมาณนั้น มันก็น่ารักดีหรอก แต่มันไม่ใช่อ่ะ จอชชชชช 555
อิๆ แค่เสนอนะค่ะ แต่ไม่ได้ไม่เป็นไร รักเหมือนเดิม

[fuku]

เข้ามาถีบหัวบิ๊กส่งค่ะ สะจายยยยยยยยยยยยยยยย

คิดได้เนาะว่าที่ โมโหจนเดินหนีออกมาเพราะอิจฉาบู้
อืม.... คาดว่าสมองโดนหนอนไชไปแล้วเพราะไม่ได้ใช้งาน
และอวยสามพี พลอยบู้เป็ด
เหอๆๆๆๆ

[samsoon@doll]

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฃัดใจมาก สรป อิจบแรกเนี้ยฃอลใครกันแน่เนี้ย อ่านแล้วไม่ค่อยกระจ่าย หรือว่าเราไม่เฃ้าใจเองหว่า อิอิ

คงฃองนายบ้เสียแล้วมั้งเนี้ย อิอิ

ไม่เอานะ เอาซะนีพลอยออกปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


ปล.คีบอร์ดเสียนะคะ บางคำอ่านแล้วจะ งงๆ หน่อย  อิอิ

[BeeRY]

ดูเหมือนพี่บู้กับน้องบิ๊กมันจะยิ่งห่างกันไปอีกนะเนี่ย 
เป็นกำลังใจให้พี่บู้
+1 ขอบคุณค่า แฮปปี้วาเลนไทน์ เดย์นะคะ

[naumi]

My First kiss ของใครเนี่ย? เหอๆ 

[mutyamania]

ไม่ปรับแต่งตัวอักษรนะคะ  พอดีว่าเคยเล่นที่ร้าน(หลายร้าน)  ทั้งที่ทำงาน  รู้สึกว่าขนาดฟร้อนท์มันไม่เหมือนกัน  บางทีตัวเอนก็เล็กจิ๋วซะจนอ่านลำบาก  แต่ร้านที่เล่นวันนี้ตัวอักษรหนาเท่ากันหมดเลย 5555+  ก็แปลก ๆ ดี










ตอน : บทลงโทษ

บู้ค่อย ๆ หมุนลูกบิดประตูก้าวเข้าไปในห้องด้วยร่างกายที่เบาหวิว........

จูบแรกของเรา.....หึหึ  มันถูกพรากไปแล้วสินะ

ร่างเล็กเอาแต่นึกถึงรสสัมผัสที่ได้รับจากรุ่นน้องร่างโย่ง  นึกถึงคำพูดของน้องชายตัวเอง.....จริง ๆ ด้วยสินะ  มันเป็นไปตามสัญชาติญาณ  เพียงแต่ว่าคนที่เป็นฝ่ายถูกจูบน่ะคือตัวของนายบู้เองต่างหาก

ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงสมัยนี้......อ๊างงงงงงงงง

"เอ้าพี่......กลับมาแล้วเหรอ"  ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก  เมื่อจู่ ๆ น้องชายที่คิดว่าคงเข้านอนไปแล้วกลับปรากฎตัวอยู่บนโซฟาเหมือนกับรอ.....

รอ..............
ขอคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่าน้องกำลังรอเรา
ร่างสูงตบที่นั่งข้าง ๆ ตัวเอง เพื่อเรียกให้พี่ชายตัวเล็กมานั่งด้วยกัน

ยิ้ม................
บุ๊กบิ๊กน้อยกำลังยิ้มให้พี่..........ยิ้มเหมือนที่เคยยิ้ม

"มานั่งตรงนี้สิ  เค้ามีเรื่องจะคุยด้วย"

ภายในเวลาเดือนเศษ ๆ นี้มันเกิดเรื่องราวมากมายเหลือเกิน  ร่างเล็กยืนจ้องที่ว่างนั่นอย่างลังเลใจ
ไม่ใช่ว่าอยากจะห่างเหินกับน้อง....
แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะปล่อยน้องไป......

พี่ชายก้าวขาอย่างช้าเชื่อง.....เหมือนคนไร้วิญญาณ  ข้างในสมองเต็มไปด้วยความสับสน

น้องเองต่างหากที่อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนไป........................ราวกับเป็นคนละคน
จนพี่ชายคนนี้ไม่สามารถเข้าใกล้นายได้เลย........
ไม่กล้าที่จะอ้อน.....ไม่กล้าที่จะเล่นด้วยอย่างแต่ก่อน

ที่ทำตัวห่างเหินนั่นไม่ใช่เพราะอะไรหรอก...............

ก็อย่างที่รู้ว่าช่วงนี้มีแต่เรื่องยุ่ง ๆ ทั้งกิจกรรมแล้วก็เรื่องเรียน.........

แล้วไหนจะยังภาระ.....ตัวปัญหา........ซึ่งก็คือเราคนนี้

ก็แค่อยากจะให้น้องได้พักบ้าง  เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น.....แอบหวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าทุกอย่างมันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม.....

อย่างในวันนี้ที่น้องยิ้มให้.......  


ไม่ใช่ไม่รู้  ว่าน้องไม่เคยรัก
เพียงแต่หวังว่าซักวันนึง.....
"น้องถามน่ะไม่ได้ยินรึไงครับ  เอาแต่นั่งเหม่ออยู่ได้"  ร่างสูงเอาตัวกระแซะพี่ชาย  แต่ด้วยขนาดตัวที่โตกว่า  จึงดูเหมือนกับการกระแทกสีข้างไปซะได้
"อ่า......บุ๊กบิ๊ก  ถามอะไรพี่อย่างงั้นเหรอ"
"เค้าถามว่าตอนนี้พี่กับน้องพลอยอ่ะไปถึงไหนกันแล้ว"
"อ๋อ..............................ก็ดี..............ก็ไปเที่ยวด้วยกันออกบ่อย  บิ๊กก็รู้"


โกหก.....เรากำลังโกหกน้อง  เพื่อให้น้องสบายใจ

"อืม..............."
"บุ๊กบิ๊กมีอะไรงั้นเหรอ...หืม?"
"พี่.....กับน้องเค้า.............สรุปว่า  ตกลงคบกันเป็นแฟนแล้วใช่มั้ย ?"


ไม่เหมือนเดิมหรอกนะนายบู้.......ใบหน้าที่กำลังยิ้มของน้องมันดูไม่เหมือนกับคนที่กำลังยิ้มเลยซักนิด..............ทุกอย่างมันดูทะแม่งชอบกลมาตั้งแต่แรกแล้ว

"อื้ม......ก็ต้องเป็นแล้วสินะ  ก็พี่น่ะเป็นคนไปขอน้องเค้าคบเอง  ใช่มั้ย"  มือหนาโอบพาดคอของพี่ชาย  พร้อมกับกระชับร่างเล็กเข้าหาตัว
"บิ๊ก.....รู้ป่ะว่าน้องพลอยเค้าพลาดตำแหน่งดาวมหาลัยนะ"  พี่ชายพยายามเฉไฉด้วยการเปลี่ยนเรื่อง  แต่ทว่าก็ยังไม่พ้นเรื่องของน้องพลอยอยู่ดี
"งั้นเหรอ.......น่าเสียดายนะ  พอดีเค้ากลับก่อนอ่ะ  ก็เลยไม่รู้ว่าใครได้"
"น้องเค้าร้องไห้ใหญ่เลย  พี่ก็เลยต้องอยู่ปลอบน้องเค้า......แถมต้องเดินไปส่งน้องเค้าที่หน้าหออีก  เลยกลับมาซะมืดเลย"
"อืม...."
"บิ๊กว่าพี่น่ะ......โตเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วรึยัง ?"

ร่างสูงไม่ตอบ  แต่กลับจ้องมองลึกลงไปในดวงตาคู่โต........วงแขนที่โอบพี่ชายอยู่นั้นกระชับเข้ามาแน่นขึ้นซะจนคนเป็นพี่รู้สึกอึดอัด
"พี่กลับมาเหนื่อย ๆ คงจะเหนียวตัวสินะ......ไปอาบน้ำกันเหอะ  เดี๋ยวเค้าจะขัดหลังให้"
"อื้มมม"

ร่างเล็กยิ่งแปลกใจกับท่าทีที่ดูกระตือรือร้นของคนเป็นน้อง  บิ๊กดันตัวพี่ชายลงบนโซฟาพร้อมกับค่อย ๆแกะกระดุมเสื้อนักศึกษา......บู้พยายามขัดขืน  มือเล็ก ๆ จับมือของคนเป็นน้องเอาไว้เป็นเชิงห้าม  ก่อนจะเหวี่ยงมันออกไปเบา ๆ
"พี่ถอดเองก็ได้......."
"ไม่ได้"  ร่างสูงตวาดลั่น  ก่อนจะปรับน้ำเสียงให้ดูเป็นปกติเหมื่อนเดิม
"แต่ว่าวันนี้พี่อยากอาบน้ำเอง"
"ทำไมล่ะ  ก็ทุกทีเค้าต้องเป็นคนอาบน้ำให้พี่นี่.....แล้วทำไมวันนี้เกิดอยากจะอาบเองล่ะ"
"ก็พี่อยากจะโตเป็นผู้ใหญ่ไง  พี่อยากอาบเอง  ให้พี่อาบเองเถอะนะ"
"แต่วันนี้เค้าอยากอาบน้ำให้พี่นี่.....ให้เค้าถอดให้เถอะนะ"

สุดท้ายบู้ก็ต้องยอมให้น้องชายจัดการถอดเสื้อแสงออกจนหมด  ไม่เว้นแม้แต่กางเกงในสีขาวตัวเล็ก......บิ๊กค่อย ๆ ช้อนร่างพี่ชายขึ้นมาอย่างทะนุถนอมเดินตรงไปยังห้องน้ำ

"เดี๋ยวเค้าอาบพร้อมกับพี่เลยละกัน"
"อ้าว.......บิ๊กก็ยังไม่ได้อาบเหรอ"
"ก็อาบแล้ว  แต่ว่ามันร้อนน่ะ  เลยจะอาบอีกรอบนึง"
หลังจากวางตัวพี่ชายลงในอ่างอาบน้ำ  คนเป็นน้องก็จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง


.
....
.......
...........
.................

"อากาศร้อน ๆ แบบนี้ได้แช่น้ำเย็น ๆ มันก็สบายตัวดีเหมือนกัน  เนอะพี่เนอะ"
ร่างสูงส่งยิ้มบาดใจให้กับพี่ชายที่นั่งกอดเข่า  หัวกลม ๆ เงยหน้าขึ้นมองน้อง.........
"ถึงเค้าจะอาบน้ำให้พี่ทุกวันก็เหอะ  แต่ว่าเราสองคนน่ะ  ไม่ได้แก้ผ้าแช่น้ำด้วยกันนานแล้วสินะ..."
"อืม"
"ทำไมพี่ถึงไม่ค่อยพูดอะไรเลยล่ะ....หืม?"

บู้รู้สึกใจเต้นขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ.......นานของน้องที่ว่าก็ตอนช่วงซัมเมอร์นั่นปะไร
"ปกติเค้าจะเห็นแต่ไอ้จ้อนของพี่  คราวนี้พี่เองก็จะได้เห็นไอ้จ้อนของเค้าแบบเต็ม ๆ เหมือนกัน  หึหึ"
บู้ยังคงเงียบ.......ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นหรอกนะ.....ก็ในเมื่อทั้งคู่น่ะ  อาบน้ำด้วยกันทุกวัน  จะอาบด้วยกัน หรือน้องอาบให้  มันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละ  รูปร่างสมส่วนแบบนักกีฬาของน้อง  ทั้งซิกแพค  กล้ามเนื้อช่วงไหล่และหน้าอก  รวมทั้งกล้ามแขนที่ใหญ่โต  คือสิ่งที่พี่ชายคนนี้ไม่มี

ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยรู้สึกอะไรกับร่างกายของน้อง......ไม่ว่าจะเป็นซอกมุมไหน หรือว่าโคสอัพในระยะใกล้ชิดขนาดนี้ก็ตามที
เพียงแต่ว่าวันนี้

มันเกิดความรู้สึกแปลก ๆ อย่างบอกไม่ถูก
"จะจ้องหุ่นเค้าอีกนานมั้ย"
"ป่ะ.....ป่าวซักหน่อย"

อิจฉาเหรอ......
อยากมีรูปร่างแบบนั้นบ้างรึไง

ก็ไม่ใช่

หรือแม้แต่ไอ้ความรู้สึกแบบนั้น......








มันก็ไม่ใช่ !!!






พลังต่างหาก.......บู้รู้สึกได้ถึงหมู่มวลพลังอันมหาศาลที่อยู่รายรอบตัวน้อง   พร้อมที่จะฉีกกระชากเหยื่อให้กลายเป็นชิ้น ๆ อย่างไม่ปราณี......ร่างเล็กขนลุกเมื่อนึกถึงความอบอุ่นที่เคยได้รับจากผู้ชายตรงหน้า.....

กับภาพที่เห็นในตอนนี้มันช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

"หันหลังสิ  เดี๋ยวเค้าจะขัดให้"

พี่ชายทำตามอย่างว่าง่าย.......เพียงเพราะไม่อยากที่จะเผชิญหน้ากับร่างสูงอีกต่อไป

มือหนาที่กำฟองน้ำ  ค่อย ๆ ไล้ไปบนแผ่นหลังขาวอย่างนุ่มนวล.....และแผ่วเบาอยู่ชั่วครู่  สักพักมืออีกข้างนึงเหนี่ยวเอวเล็กให้กระเถิบเข้ามาใกล้  ก่อนจะลูบไล้ฟองน้ำไปยังร่างกายส่วนหน้าบ้าง
"บิ๊ก.....มันจั๊กกะจี๋......ไม่เล่น"  พี่ชายพยายามดิ้นสะบัด  แต่มือแกร่งอีกข้างกลับขยุ้มเอาไว้ด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล
"เจ็บบบบบ!!!!"
"พี่เจ็บงั้นเหรอ........หึ  พี่บู้ของเราเริ่มรู้สึกเจ็บแล้วสินะ"  ร่างสูงกระซิบข้างหูพี่ชายเสียงเหี้ยม  ก่อนจะค่อย ๆชอนไชลิ้นเข้าไปในหูของคนเป็นพี่  

ร่างเล็กสะดุ้งตัวอย่างแรงจนหัวนั้นฟาดเข้ากับจมูกของคนเป็นน้อง  เลือดกำเดาของบิ๊กไหลหยดลงในอ่างอาบน้ำ  หยดเลือดแผ่กระจายเป็นวงก่อนจะกระจายหายไปจากการดิ้นรนของบู้
"พี่กำลังทำเค้าเลือดไหลนะ  ดูสิ......ไม่น่ารักเอาซะเลย  เดี๋ยวน้องไม่รักนะ"  มือใหญ่กดหัวของพี่ชายลงไปในน้ำ  กดแช่เอาไว้ชั่วครู่  ก่อนจะดึงตัวพี่ขึ้นมา  แล้วก็กดมันลงไปอีกครั้ง

"แค่ก ๆ ๆ"  บู้สำลักน้ำที่ทะลักเข้ามาจนรู้สึกแสบจมูก

พอเอาเข้าจริงแล้ว  ฝาแฝดคนน้องผู้มีท่าทีเงียบขรึม  อบอุ่น  และใจดี  แถมยังแอบมีอารมณ์ขันในบางเวลาคนนี้  ดูท่าทางจะโรคจิตซะยิ่งกว่าคนเป็นพี่เสียอีก
"ไอ้ลิงยักษ์หยุดนะเว้ย.....เป็นบ้าอะไรของบิ๊กวะ"  พี่ชายทำได้แค่โวยวาย  พยายามจะพลิกตัวไปเผชิญหน้ากับน้อง  แต่มือแกร่งนั้นราวกับกำลังบังคับหุ่นตุ๊กตา

ร่างสูงก้มลงกัดซอกคอขาวอย่างแรง.........
"โอ๊ยยยยยยย"
แม้จะไม่ถึงกับเลือดออก  แต่ก็ทิ้งรอยเอาไว้  พี่ชายเริ่มร้องไห้อย่างพ่ายแพ้.......น้ำตาที่ไม่ได้ไหลมานานนักหนาแล้วกลับพรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตก
"พอแล้ว......ไม่เอาแล้ว........"
"พอแล้วของพี่คืออะไร  หืม?"
วงแขนแกร่งกอดรัดร่างกายที่แสนบอบบางเอาไว้จนแน่น  
"ตอบมาสิ!!!" น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นตวาด
"ไม่!!!!"

คมเขี้ยวเปลี่ยนที่หมายอีกครั้ง  คราวนี้เป็นหัวไหล่อีกข้างหนึ่ง
"เจ็บ!!!!"  พี่ชายตวาดลั่นทั้งน้ำตา
"ก็ตอบเค้ามาสิ"
"ก็จะให้ตอบอะไรเล่า!!!!!"
"ก็ตอบเค้ามาสิ  ว่าจะยอมปล่อยเค้าไปไง.......พี่น่ะมีน้องพลอยอยู่แล้ว  ไหนจะยังเพื่อนของพลอยอีก  พี่น่ะควรจะปล่อยเค้าไปได้แล้ว"
"ไม่!!!"
"ดื้อเหรอ"
ร่างสูงฝังนิ้วแกร่งลงบนต้นแขนบอบบางทั้งสองข้าง  จนน่ากลัวว่ามันจะฝังทะลุเนื้อบางนิ่มนั้น







































"ยอมแล้ว..........พี่ยอมแล้ว....ฮึก......ฮึก....พี่ยอมทุกอย่างแล้ว"













"หึ......ก็แค่นั้น"  บิ๊กเหวี่ยงร่างกายที่บอบช้ำออกไปอย่างไม่ใยดี  ร่างสูงลุกขึ้นอย่างผู้ชนะ  ก่อนจะก้าวขาออกจากอ่างอาบน้ำ  ปล่อยพี่ชายทิ้งเอาไว้ทั้งอย่างนั้นโดยไม่หันกลับไปมองอีก  บู้เองก็เอาแต่สะอื้นโดยไม่หันไปมองน้องชายเช่นกัน








ก็แค่นั้น......


ร่างสูงพึมพัมเบา ๆกับตัวเอง

ง่ายแสนง่าย  กับคนอย่างพี่

ถ้าทำแบบนี้ซะตั้งแต่แรก  ก็คงจะไม่ต้องทนรักษาสัญญาบ้า ๆ นั่น......ก็แค่ทำให้มันเป็นคนพูดออกมา



บิ๊กรู้สึกปวดหนึบที่อวัยวะเบื้องล่าง..........ความเป็นชายยังคงแข็งเขม็งอยู่อย่างนั้น

ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะเกิดความรู้สึกแบบนี้ตอนที่ทำรุนแรงกับพี่



ชายหนุ่มปัดความคิดนั้นทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ.......


ในที่สุด  เราก็สามารถเอาชนะไอ้หมาบู้ได้.....ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะง่ายดายขนาดนี้



แต่ทว่ายังมีอีกความรู้สึกหนึ่ง  ที่กำลังก่อตัวขึ้น  และซุกซ่อนอยู่ในหัวใจของผู้ชนะ  โดยที่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำไป !!!!
.................................................................................

[mutyamania]

ตอบเม้นท์

อืมม์ ไรท์เตอร์อย่าโกรธนะครับ ผมรู้สึกเหมือน primmi ว่าเรื่องมันดูอืดๆไปหน่อยนะครับ  - -"

ไม่ใช่ไม่สนุกนะครับ (เพราะตามอ่าน ตามลุ้นอยู่ทุกตอน) แต่ถ้าเดินเรื่องกระชับ เร็วกว่านี้ก็จะยิ่งสนุกนะครับ

ไม่โกรธจ้า  แต่ขออธิบายนิดนึงถึงสาเหตุ  มันเกิดจากปัญหาด้านเวลา(ไม่ได้หมายถึงเวลาของไรท์เตอร์นะ)  คือช่วงเวลาระหว่างรอยต่อของแต่ละตอนนั้น  มันเป็นแบบวันต่อวันซะส่วนใหญ่(ไรท์เตอร์เองยังตกใจกับความผิดพลาดนี้)  แล้วบางเรื่องมันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อเนื่องกัน  จึงทำให้ไม่สามารถเร่งระยะเวลาได้(แหมบอกเค้าซะหมดเปลือก)

อาทิ เช่น สัญญาที่จะพาพี่ชายไปร้านเบเกอรี่ในวันรุ่งขึ้น  ไรท์เตอร์ก็แต่งเข้าไปได้ถึงสามตอน  อันนี้พลาดไปแล้วง่า

แต่ก็ยังพอมีช่วงที่พอจะข้ามไปได้เห็นจะแค่ สองครั้ง  (ไปสังเกตกันนะจ๊ะ)

ยังไงต่อจากนี้ก็จะพยายามไม่ระบุถึงช่วงเวลาซึ่งเป็นสาเหตุให้ฟิคดูเนือย.....จะพยายามตัดคำว่า  พรุ่งนี้  ต่อจากเมื่อวานนี้  หรือเช้าวันรุ่งขึ้น  เพื่อให้เนื้อเรื่องกระชับขึ้นมาหน่อยนึง

ติชมได้  ด่าก็ได้  เต็มที่......หมายถึงด่าฟิคนะ  แต่สำหรับตัวไรท์เตอร์มือใหม่เอง  ขอเป็นกำลังใจงาม ๆ แค่นั้นก็พอแล้ว
 

ไม่อยากให้น้องเป็ด หรือ น้องพลอย ยุ่งกับพี่บู้เลยอ่ะ เค้าหวงอ่ะ อิอิ  แต่ว่า แอบสะใจตอนที่ไอ่น้องบิ๊กมันโดนน้องเปาหักหน้าอ่ะ สม น้ำ หน้า มัน กร๊ากก ขอ ไรท์ อิอิ มาต่อเร็วๆน้า

เอาน่า  สีสัน  กอดมา  ไรท์เตอร์ก็ขอกอดกลับ

พี่บู้ฮาตลอดดดดดดด 555
รักพี่บู้
อ่านไปถึงพี่บู้จะน่าสงสาร แต่ก็ไม่ทำให้เรื่องเศร้าเกินไป เป็นคนที่ไม่เหมือนใครจริงๆ น่ารักสุดๆ

ปล.มีเรื่องอยากเสนอไรเตอร์หน่อยอ่ะ แบบอยากให้มีมือที่สามที่เข้ามาในชีวิตพี่บู้เป็นผู้ชายสักคนได้มั้ย
แบบพลอยกับเป็ดก็น่ารักทั้ง2นะ แต่เวลาอ่านฉากพี่บู้กับ2คนนี้เยอะๆ รู้สึกแปลกๆไงไม่รู้
เหมือนกำลังอ่านนิยายชายหญิงอยู่ประมาณนั้น มันก็น่ารักดีหรอก แต่มันไม่ใช่อ่ะ จอชชชชช 555
อิๆ แค่เสนอนะค่ะ แต่ไม่ได้ไม่เป็นไร รักเหมือนเดิม

เค้าก็ดู ๆ อยู่  ข้อเสนอนี้ที่ตัวเองเสนอมา  ไรท์ก็จะรับเอาไว้พิจารณาเป็นกรณีพิเศษละกันนะเจ้าคะ

เข้ามาถีบหัวบิ๊กส่งค่ะ สะจายยยยยยยยยยยยยยยย

คิดได้เนาะว่าที่ โมโหจนเดินหนีออกมาเพราะอิจฉาบู้
อืม.... คาดว่าสมองโดนหนอนไชไปแล้วเพราะไม่ได้ใช้งาน
และอวยสามพี พลอยบู้เป็ด
เหอๆๆๆๆ

มากไปไม่ดี  แหะ ๆ เดี๋ยวผิดคอนเสปต์นิยายวายค่า.......แต่จะให้มีบ่อย ๆ เอิ๊ก ๆ

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฃัดใจมาก สรป อิจบแรกเนี้ยฃอลใครกันแน่เนี้ย อ่านแล้วไม่ค่อยกระจ่าย หรือว่าเราไม่เฃ้าใจเองหว่า อิอิ

คงฃองนายบ้เสียแล้วมั้งเนี้ย อิอิ

ไม่เอานะ เอาซะนีพลอยออกปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


ปล.คีบอร์ดเสียนะคะ บางคำอ่านแล้วจะ งงๆ หน่อย  อิอิ

My First kiss ของใครเนี่ย? เหอๆ 

ตอบคุณ naumi และ น้อง Samsoon

จูบแรกของพี่บู้ไงจ๊ะ.....

ดูเหมือนพี่บู้กับน้องบิ๊กมันจะยิ่งห่างกันไปอีกนะเนี่ย 
เป็นกำลังใจให้พี่บู้
+1 ขอบคุณค่า แฮปปี้วาเลนไทน์ เดย์นะคะ

ไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่  ฮือ ๆ ยังหาสามีมาทำหวานไม่ได้เลย 555+

[lptk]

สะเทือนใจ บิ๊กนิสัยไม่ดี สงสารบู้

[fuku]

บิ๊ก แกตายซะ
อ่านแล้วเกลียดแบบอยากจับกดน้ำ แบบให้ทรมาณนานๆ
เอาแส้เฆี่ยนแล้วเอาน้ำเกลือราด จับไปตากแดด
  ไม่ใช่แระ เริ่มเป็นเนื้อเค็มไปซะงั้น


แต่ที่แน่ๆ สมควรให้เจ็บปางตายอย่างสาสม