หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา

[naumi]

หึหึ ชักเริ่มสนุกแล้วสิ

[O_cha]

หึหึหึ... พี่บู้ช่างเป็นหัวหน้าแก๊งค์ที่น่าเกรงขามซะจริงๆ 

[mutyamania]

PART 2…(ชื่อตอนย่อย....เด็กมีปัญหา)

ตอนที่ร่างสูงมาถึงที่ร้าน  ที่นั่งก็ถูกจับจองไว้จนเกือบหมดแล้ว  จะเหลือก็แต่เก้าอี้ว่างอีกหนึ่งตัวตรงหัวโต๊ะนั่นแหละ

“พี่บิ๊ก........นั่งค่ะ”  สาวผิวแทนส่งยิ้มให้รุ่นพี่ที่เพิ่งมาถึง  ก่อนจะขยับเก้าอี้เชิญให้นั่ง
“เชนนี่  คนนี้น้องชายฝาแฝดของพี่เอง  ชื่อบุ๊กบิ๊ก”  คนตัวเล็กผมเปิดข้างแนะนำน้องชายของตัวเองให้กับคนแปลกหน้า  มือเล็ก ๆ โอบคอของหนุ่มหน้าอึนอย่างสนิทสนม  ส่วนมืออีกข้างยกขวดโค้กขึ้นกระดกอั่ก ๆ อย่างไม่แคร์สายตาใคร  โดยที่ไอ้หนุ่มได้แต่นั่งหน้าแหย ทำท่าทางเจียมเนื้อเจียมตัว.....

“ใครน่ะพี่”  บิ๊กถามพี่ชายด้วยน้ำเสียงที่เปล่งรอดไรฟันออกมา  ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความไม่พอใจและอารมณ์โกรธที่กำลังคุกรุ่น    เนื่องจากอีกสองสาวที่นั่งประจันหน้ากันกับไอ้หนุ่มคู่กรณีนั้นก็มีท่าทางในแบบเดียวกัน

‘ไม่พอใจ...............
นี่เรากำลังไม่พอใจเรื่อง.....?  ไม่เข้าท่าน่าไอ้บิ๊ก..............’


คนตัวโตพยายามปรับสีหน้าและท่าทางให้ดูเป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้  บิ๊กส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับพี่ชาย  และคนแปลกหน้า  ใจหนึ่งรู้สึกหงุดหงิดที่พี่ชายเที่ยวได้ไปทำตัวสนิทสนมกับคนนั้นคนนี้อย่างง่าย ๆ(คราวก่อนหน้านี้ก็นายปิงทีนึงล่ะ)  ทั้ง ๆ ที่.....ที่ผ่านมาคนเป็นพี่ไม่เคยสนใจอะไรนอกจาก...................เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องกับกองหนังสยองขวัญที่เป็นภูเขาเลากา  และใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับเค้าซึ่งเป็นน้อง  

ขณะที่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกตรงกันข้าม................

‘แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่รึไง  ก็ในเมื่อเราเป็นคนผลักไสมันเองกับมือนี่นะ  ไม่ว่าจะเป็ดหรือพลอย  หรือไอ้เด็กสิวสุดประหลาดนี่  ใครก็ได้.....ช่วยมารับช่วงต่อ  เอาไอ้ภาระบ้าๆนี่ออกไปจากชีวิตกูซักที’

“ลิ่วล้อของพี่เอง  ชื่อเชนนี่  พี่เพิ่งเก็บได้ตะกี้นี้..............น่ารักใช่มั้ยล่ะทุกคน”  ว่าแล้วก็ยกมือขึ้นขยี้ ๆ ๆไปที่ผมของลิ่วล้อจนยุ่งไม่เป็นทรง  เสร็จแล้วก็หัวเราะชอบใจ

‘การมีลูกน้องคอยรองมือรองเท้ามันรู้สึกดีจริง ๆ.......ไอ้หมอนี่มันก็ช่างน่ากลั่นแกล้งดีชะมัด  งานแรกของเชนนี่  ให้ไปเก็บไอ้เด็กเปาดีมั้ยนะ เหอะ ๆ

จับซ้อมให้น่วมแล้วยัดกระสอบถ่วงน้ำ..................ไม่สิ.....หรือจะจับมาทรมาน  เฉือนนั่นเฉือนนี่ทั้งที่เหยื่อยังเป็น ๆ  เอาเครื่องตัดเหล็กสไลด์ให้เป็นแผ่นบาง ๆ ไล่ตั้งแต่ปลายหัวแม่โป้งข้างซ้ายไปจนถึงศีรษะ  ดึงเอากระดูกออก แล้วเอาไปชุบแป้งทอดให้กรอบ

เหมือนกับหมูทอดชิ้นนี้........................กร๊วมมมมม  คิดได้ไงฟะกู  จินตนาการบรรเจิดจริง ๆ’

“เอ่อ  คุณชาคริตครับ.....”
“เรียกลูกพี่ดิวะ....เชนนี่”
“คือ  แก้มของลูกพี่มันเลอะ................เดี๋ยวผมเช็ดให้นะครับ”  หนุ่มตี๋พูดอย่างเขิน ๆ ก่อนจะเอามือที่ถือกระดาษทิชชู่ค่อย ๆ บรรจงเช็ดแก้มของพ่อหนุ่มเท่ห์.............ที่มีเศษหมูทอดติดอยู่(คนเท่ห์ต้องกินมูมมามนิด ๆ)

‘แก้มน่าดึงดีชะมัด.....แถมไอ้เส้นเลือดฝอยนั่นก็ดูงดงามเหลือเกิน’

นิ้วมือเรียวแอบสะกิดเบา ๆบนแก้มป่อง ๆ ยุ่น ๆ ของลูกพี่.....

แค่นั้นก็ทำให้แม่สโรชาแทบจะเต้นเร่า ๆ.......

‘แค่ชั้นเดินเข้ามาแล้วเห็นแกสะเออะนั่งฝั่งเดียวกับพี่บู้จนดูเหมือนคู่รักนั่น.....ชั้นก็แทบจะคลั่งแล้ว  แล้วนี่แกยังบังอาจ......’
สาวร่างสูงลุกพรวดขึ้นอย่างสุดทน

“พลอย  นั่ง”  เป็ดหันมาพูดเสียงเรียบกับเพื่อนสาวที่ดูจะสติแตกเพราะหมดความอดทน  พลอยพยายามตั้งสติก่อนจะแสร้งยิ้มเขิน ๆ
“กางเกงในมันเข้าวินน่ะแก”
“ไอ้บ้าเอ๊ยยยยย  ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้เลิกใส่จีสตริง”  เป็ดเองก็แสร้งทำเป็นแซวเพื่อนเหมือนกัน

แล้วทั้งโต๊ะก็หัวเราะ........ไม่มีอะไรเกิดขึ้น.....ทุกอย่างยังคงปกติ

เป็ดนั่งสังเกตการณ์อย่างเงียบ ๆ ต่างจากเพื่อนรักที่ค่อนข้างจะโกรธเกรี้ยวจนอยู่ไม่สุข  หน้าอกคัพดีนั้นสั่นกระเพื่อมจากการหายใจถี่  พลอยหันมาระบายด้วยการเขมือบทุกอย่างที่ขวางหน้า  บะหมี่ในชามถูกซัดจนเกลี้ยงในเวลาอันสั้น
“พี่คะขอบะหมี่แห้งหมูทอดอีกสองค่ะ”
“เฮ้ยพลอย  ชามเดียวชั้นก็อิ่มจะแย่แล้ว”
“ชั้นก็ไม่ได้สั่งให้แก  ชั้นสั่งมากินเอง  มีไรม๊ะ  สวบบบบบบบบบบ!!!!”

เป็ดส่ายหน้าเอือม ๆ ก่อนจะหันไปดูไอ้ลิ่วล้อที่กำลังนวดต้นคอให้ลูกพี่ตามคำบัญชา

‘ไอ้หมอนี่มันเพี้ยน......................แต่ในความเพี้ยนก็แฝงไปด้วยนัยสำคัญบางอย่าง

บางทีนะ................บางที..................มันอาจจะเป็นแค่ไอ้เซ่อคนนึงที่เล็งเห็นถึงความเท่ห์ของนายบู้......เลยมาขอสมัครเป็นพรรคพวก...........แล้วก็บางที...............บางทีที่ใบหน้าซื่อ ๆ มึน ๆ กับท่าทางเจี๋ยมเจี้ยมดูไร้พิษสง  อาจจะแอบซ่อนความชั่วร้ายเอาไว้

ไอ้ใบหน้าท่าทางแบบนั้นแหละที่สามารถจะทำอะไรก็ตามแต่  โดยที่ไม่มีใครมานั่งสงสัยถึงเหตุผล..........ว่าไอ้ที่มันทำน่ะ..........มันทำไปเพื่ออะไร........หากเป็นคนที่ดูท่าทางปกติแล้วจู่ ๆ มาขอติดตามนายบู้  แบบนั้นน่ะคงจะดูแล้วน่าสงสัยในสายตาของคนทั่วไป’

เป็ดหันกลับมามองเพื่อนของตัวเองบ้าง
‘ทำไมนังพลอยเอาแต่กินนะ  นี่หล่อนตั้งใจมาคอยเฝ้าระวังให้สุดที่รักของหล่อน  หรือว่า...............หล่อนแค่หิวจนหน้ามืดเพราะไม่ได้กินข้าวเช้ายะ  นังเพื่อนบ้า!!!!!!!’

“เชนนี่  เอาไว้ว่าง ๆ ไปนั่งเล่นที่ห้องพี่ก็ได้นะ....................เออ  ว่าแต่เชนนี่ชอบดูหนังมั้ย”  หนุ่มเท่ห์ตั้งท่าจะฝอยเรื่องหนังเลือดสาดสุดวิปริตในคอลเลคชั่นของตัวเอง  แต่คนหน้ามึนกลับนึกไปถึงคอลเลคชั่นหนังเอวี(ชาย)ที่เรียงแน่นเต็มลิ้นชัก

ก่อนจะพยักหน้าหงึก ๆ อย่างช้า ๆ

“หนังแบบไหนเหรอครับลูกพี่”
“เท่ห์ ๆ แบบเราอ่ะนะเชนนี่  มันต้องหนังโหด ๆหน่อย  จะให้มาดูซีรีย์เกาหลีหวานแหวว  มันก็ไม่ช่าย.............ว่าม๊ะ”
“ครับ”
“Flower of Flesh and Blood ดูรึยัง......................ดอกไม้โลหิตน่ะ  หนึ่งในคอลเลคชั่นของ Guinea Pig หนังต้องห้ามที่ขึ้นแบล็คลิสต์หนังอันตรายในญี่ปุ่นเลยนะ  กว่าพี่จะหาโหลดได้เลือดตาแทบกระเด็น  เชนนี่สนใจจะดูรึเปล่า”
“ผมไม่ค่อยรู้เรื่องหนังสยองน่ะครับลูกพี่  ส่วนใหญ่ก็ดูแต่แนวซอมบี้อย่าง Dawn Of The Dead หรือผีชีวะ  ทำนองเนี้ย..................แหวะสุดก็คงเรื่อง HOSTEL  แค่นั้นละครับ”
“อ๊ะ ๆ หนังสยองเหรอ  พลอยชอบลองของกับSAW  แค่ก ๆ ๆ”  สาวอึ๋มโพล่งขึ้นมาบ้าง  แต่ด้วยความที่บะหมี่เต็มปากจึงสำลักจนหน้าแดงอย่างที่เห็น
“ชั้นชอบหนังผีที่บรรยากาศมันหลอน ๆ มากกว่านะ  ไอ้หนังที่พวกนายพูดถึงมันก็แค่แหวะ  มันไม่ทำให้กลัวจนเสียวสันหลังซักหน่อย............ต้องอย่างThe Blair Witch Project.......The Ring  เวอร์ชั่นฮอลลีวูด  ดูแล้วทำให้รู้สึกระแวงหลังตลอดเวลา  ที่พูดมานี่ต้องเป็นภาคแรกนะ  ภาคสองนี่ห่วยแตกหมาไม่รับประทานทั้งคู่”  เป็ดแสดงความเห็นบ้าง  แล้วทั้งโต๊ะก็คุยกันอย่างออกรสออกชาติ  ถึงหนังสยองขวัญที่ตัวเองเคยดู

“เป็ดชอบ Drag Me To Hell ด้วย  หนังทั้งน่ากลัว ทั้งหลอน ทั้งแหวะ  ครบเครื่อง”
“โหยเรื่องนั้นน่ะเด็ก ๆ ต้อง The Thing ดิ  อ้วกจริงไรจริง”
“ปิรันย่าสามดี  เห็นนมด้วยนะครับลูกพี่............ลูกพี่ต้องชอบแน่เลย..................นมน่ะ  นม นม นม”
“ไอ่ทู่เรศ  นมน่ะมาดูของชั้นก็ได้ย่ะ  เนอะพี่บู้เนอะ”
“คร๊าบบบบผม”

ก่อนที่หัวข้อสนทนาจะลากยาวไปเป็นเรื่องการ์ตูนสยองของจุนจิ  อิโต้  บิ๊กนั่งมองทั้งสามหน่อที่เอาแต่พล่ามก็อดที่จะหงุดหงิดขึ้นมาไม่ได้

‘รำคาญไอ้เด็กพวกนี้ชะมัด
อยากจะล้มโต๊ะจังเว้ย....................ไอ้พวกไร้สาระนี่  แทนที่จะเอาเวลาไปสนใจหนังสือสอบ  กลับมาคุยเรื่องไร้สาระกันอยู่ได้

มีความสุขกันนักใช่มั้ยพวก.....มึง.....แง่งงงงงง’  


 “พี่...............จะกลับห้องรึยัง  นี่ก็นั่งมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ”  บิ๊กถามพี่ชายเสียงเรียบ  แต่บู้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดคุย
“เชนนี่รู้จักโทมิเอะมั้ย.............โทมิเอะน่ะ  ต่อให้สับจนเละเป็นพัน ๆ ชิ้น  โทมิเอะก็สามารถเกิดใหม่ได้ตลอด  เหมือนกับเชื้อโรค  แตกหน่อได้เหมือนกับไฮดร้า  พี่น่ะนะเชนนี่  เคยเขียนเรียงความส่งครูด้วยแหละ  ว่าพี่อยากจะแต่งงานกับโทมิเอะ.....”
“พี่จะเลิกพล่ามได้รึยัง!!!!”  คราวนี้ทั้งโต๊ะเงียบกริบ  แม้ว่าร่างสูงจะไม่ได้พูดออกมาเสียงดัง  แต่น้ำเสียงก็หนักแน่นและแสดงถึงความไม่พอใจ

แว่บหนึ่งเป็ดหันไปทันได้เห็นรอยมุมเยาะที่มุมปากของหนุ่มตี๋............เป็นแค่ยิ้มในช่วงสั้น ๆ แต่กลับอธิบายอะไรได้มากมาย

แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับคนตัวโตที่เอาแต่นั่งเงียบมาตลอดจวบจนกระทั่งเมื่อครู่นี้  ที่จู่ ๆก็ระเบิดโทสะออกมา
“พลอยแกอิ่มแล้วใช่มั้ย  งั้นก็กลับกันเหอะ  นี่ค่าอาหารส่วนของเราสองคนค่ะ...............พี่บิ๊ก  พี่บู้สวัสดี”  เป็ดควักเงินค่าบะหมี่ทั้งของตัวเองและของคนกินจุ  วางลงบนโต๊ะ  ก่อนจะยกมือไหว้รุ่นพี่ตามมารยาทแล้ว.............ลาก...........................แม่เพื่อนตัวดีกลับห้อง

“เอ้าแล้วนายน่ะ  ไม่คิดจะกลับไปดูหนังสือสอบกับเค้าเรอะ”
“บุ๊กบิ๊ก  นั่นน่ะลิ่วล้อของพี่นะ  พูดกับน้องเค้าดีดี......”
“พี่เงียบเถอะน่า!!!!  เพราะยังงี้ไงพี่ถึงสอบได้คะแนนห่วยแตกมาตลอด  หัดสนใจเรื่องเรียนเหมือนที่สนใจเรื่องหนังซะบ้างสิ”

หนุ่มเท่ห์หน้าสลด  ตัวที่เล็กอยู่แล้วยิ่งหดเล็กลง  เสียฟอร์มที่สุด.....ถูกน้องชายดุต่อหน้าลิ่วล้อ
.
............
..........................
................................................

“อ้าวเชนนี่พักอยู่แถวนี้งั้นเหรอ”  
บู้เอามือที่โอบคอหนุ่มหน้ามึนออก  ก่อนจะชะโงกหน้าเข้าไปถามซะใกล้  จนอีกฝ่ายหน้าแดงและพยายามจะเบือนหน้าหนี
“ครับ..............ลูกพี่” ราเชนทร์ตอบอ้อมแอ้มอยู่ในลำคอ

ขณะที่อีกคนหนึ่งกลับเดินนำหน้าลิ่ว....................ทั้งเรื่องในร้านบะหมี่เมื่อกี้  ทั้งก่อนหน้านี้  และตอนนี้  ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องโมโหขนาดนั้น  ยิ่งสิ่งที่ทำในร้านบะหมี่นั้นช่างเป็นมารยาทที่แย่และหยาบคายที่สุดที่ตัวเองเคยทำ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  บนโต๊ะที่มีผู้หญิงนั่งอยู่ด้วย

‘เพราะพี่สินะ

ทั้ง ๆ ที่รับปากกับมันว่าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม  จะยอมตามใจพี่เหมือนเดิม  แต่ก็ดันหลุดอารมณ์เสียใส่มันจนได้  เจ็บใจจริง ๆ

ทั้ง ๆ ที่เป็นโอกาสดีแล้ว  ที่ไอ้หมาจะได้หลุดพ้นไปจากชีวิต.............แต่ว่านะ...........พี่จะยังไปไม่ได้หรอก  ยังไปไหนไม่ได้  จนกว่าผมกับน้องเปาจะได้เป็นแฟนกัน

แล้วอีกอย่าง...........ไอ้ตี๋หน้าสิวนั่นดูแล้วขัดลูกหูลูกตาเป็นที่สุด’

เชนมองคนตัวโตที่เดินอยู่ข้างหน้าด้วยแววตาที่คาดเดาไม่ได้.............เป็นอย่างที่คิด  สองคนนี้คงไม่ใช่แค่พี่น้องธรรมดา
แต่เอาเถอะ  เพราะถึงอย่างไรก็แล้วแต่  สุดท้ายคนตัวเล็กนี่ก็ต้องตกเป็นของเค้า..........ไม่ช้าก็เร็ว

“เฮ้ย  นี่นายยังอยู่อีกเหรอ  ไหงไม่กลับ ๆ ห้องตัวเองไปละฟะ”  บิ๊กที่เดินนำไปไกลหยุดเดินแล้วหันกลับมาเห็นคนแปลกหน้าที่ยังคงยืนอยู่
“ผมพักอยู่ที่นี่น่ะครับ”  มือผอม ๆ ของหนุ่มตี๋ชี้ไปยังตึกเบื้องหน้า
“อ๊ะ...................อยู่ตึกเดียวกันเลยอ่ะเชนนี่  พรหมลิขิตจริง ๆ”  บู้ฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่  หนุ่มหน้ามึนหลุดขำ  ก่อนจะถูกสายตาสุดอำมหิตจ้องมองมาอย่างเขม็ง.....อารมณ์เปลี่ยนเร็วราวกับจรวดมิสไซล์
“เพื่อนเล่นเหรอเชนนี่  พี่น่ะเป็นลูกพี่ของนายนะเฟ้ย”
“ขอโทษครับ.........แต่ว่าลูกพี่ยิ้มเมื่อกี้..........มัน...........น่ารักดี”
“งะ.....งั้นเหรอ  แต่พี่ไม่ชอบให้ใครชมว่าน่ารัก.....มันเสียเชิงชาย  เข้าใจป่ะ”  พูดจบกำปั้นเล็ก ๆ ก็ชกเข้าที่ท้องของนายราเชนทร์จนอีกฝ่ายรู้สึกจุก  ก่อนจะหัวเราะร่าด้วยความชอบใจ
“ไม่แกล้งเชนนี่แล้วก็ได้  ไหน ๆ ก็พักอยู่ที่เดียวกันแล้ว  มานั่งเล่นห้องพี่หน่อยมั้ยล่ะ”  

สุดท้ายบู้ก็ลากเพื่อนใหม่.......หรือจะเรียกให้ถูกว่าของเล่นชิ้นใหม่เข้ามาในห้องจนได้  บิ๊กโยนกระเป๋าลงบนโซฟา  ยืดเส้นยืดสายโดยทำเป็นไม่สนใจคนสองคนที่หยอกล้อกันอย่างสนิทสนม.....หรือจะพูดให้ถูกว่านายเชนต่างหากที่เป็นฝ่ายถูกแกล้งถูกแหย่  มือเล็ก ๆ นั่นสร้างความเจ็บปวดได้ดีแท้  ทั้งขยี้หัวจนยุ่ง  หยิกแก้ม  ดึงขนจมูก.........หนักเข้าก็เอาหัวโหม่ง



เอากะเค้าสิ  ไปเก็บกดมาจากไหนกันนะ

‘จะช้ำในตายก่อนจะได้แอ้มซะล่ะม้างงงงกู’




“เดี๋ยวเปิดหนังให้ดูนะเชนนี่”  เล่นจนเบื่อแล้วก็เดินไปเปิดแผ่น  จากนั้นก็รีบกลับมานั่งกอดคอลิ่วล้อ  เหมือนกลัวว่านายเชนจะหลุดมือหายไปไหน(-----เนื่องจากพี่ชายไม่เคยมีเพื่อน  เลยดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ)

“ว่าแต่เชนนี่พักอยู่ห้องไหนอ่ะ  เอาไว้พี่จะได้ไปนั่งเล่นที่ห้องเราบ้าง”
“ชั้นนี้แหละครับ......ถัดจากห้องของลูกพี่ไปอีกสองห้อง”
“อืม...........เหรอ”

แล้วทั้งคู่ก็นั่งดูหนังเรื่องโปรดของนายบู้กันเงียบ ๆ ขณะที่อีกคนในห้องดูเหมือนจะกลายเป็นอากาศธาตุ  ทั้ง ๆ ที่แกล้งเดินไปเดินมา  ทำเสียงปึงปังไปตามเรื่อง.......

บิ๊กวางตำราลงบนโต๊ะดังโครม.......

‘หงุดหงิดชิบ  ไม่มีสมาธิจะท่องหนังสือเลยซักนิดเดียว  พี่รู้มั้ยว่าพี่กับเด็กของพี่กำลังรบกวนผม’

“เหมือนจริงอย่างที่ลูกพี่บอกเลยนะครับ”  ราเชนทร์ละสายตาจากฉากที่ฆาตกรแหวะท้องเหยื่อจนเลือดไหลทะลักออกจากปาก  ทั้งเตียงเต็มไปด้วยเลือด  ขดลำไส้  และเครื่องในที่ออกมากอง  หันมาจ้องมองคนข้าง ๆ ที่ตั้งอกตั้งใจดู  แม้ว่าจะดูเป็นรอบที่ร้อยที่พันแล้วก็ตาม
“บอกแล้วว่าเรื่องนี้สุดยอด......รู้มั้ยว่าหนังชุดนี้ทำให้เกิดฆาตกรรมเลียนแบบที่ญี่ปุ่นด้วยนะเชนนี่”
“ลูกพี่นี่เก่งนะครับ  กล้าดูหนังแบบนี้ด้วย”
“เชนนี่ก็เก่งเหมือนกันแหละ”
มือที่โอบคอลิ่วล้อเผลอเกาเบา ๆ ที่ใบหูของอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว  ตอนเด็ก ๆ ที่บ้านของบู้เคยเลี้ยงหมา  คนตัวเล็กก็ชอบนั่งเกาให้น้องหมาแบบนี้แหละ.........ยังไงยังงั้น

‘ซี๊ดดดดดดดดดดด  ซอมบี้น้อยครับ  อย่าเล่นแบบนี้ได้มั้ย  มันสยิวกิ้ว....’

“พี่  เดี๋ยวเค้าไปนั่งอ่านหนังสือที่ห้องน้องเปานะ  เค้าอ่านในนี้แล้วมันไม่มีสมาธิเลย”  บิ๊กบอกพี่ชายเสียงดัง  จงใจให้แขกที่ไม่ได้รับเชิญรับรู้ด้วย
“อือ”
บู้ตอบรับอย่างไม่ค่อยจะใส่ใจนัก  เนื่องจากตอนนี้พี่ชายกำลังสนุกกับเพื่อนใหม่ที่เคมีเข้ากันได้ดี

นั่นทำให้คนเป็นน้องรู้สึกวูบโหวงขึ้นมาในหัวใจ

คนตัวสูงพยายามจะจับความผิดปกติของพี่ชาย  ทั้งน้ำเสียงและท่าทาง......บิ๊กคิดว่าบางทีพี่อาจจะต้องการประชดหรือเรียกร้องความสนใจโดยใช้นายเชนเป็นเครื่องมือ  แต่จนแล้วจนรอดพี่ชายก็ไม่ได้สนใจเค้าอย่างที่เห็นจริง ๆ

“พี่.............งั้นคืนนี้เค้าอาจจะค้างที่ห้องน้องเปานะ  คือพักนี้น้องมันดูซึม ๆ พี่ก็รู้นี่  ใช่มั้ย  เค้าไม่อยากปล่อยให้น้องมันอยู่คนเดียว  พี่ไม่ว่าเค้านะ”
“อือ.....ตามสบายเลยบุ๊กบิ๊ก  ไม่ต้องห่วงพี่”
คนเป็นพี่หันมายิ้มให้เป็นการยืนยัน  พี่ชายดูปกติดีและไม่ได้สนใจคำพูดของบิ๊กเลยแม้แต่น้อย  ก่อนจะหันไป.....ถูไถเล่นกับผู้ชายที่หน้าตาซื่อบื้อที่สุดในโลกซึ่งนั่งตัวแข็งเกร็ง


‘มากไปแล้วนะเฟ้ย  ไอ้ลูกหมา  พอได้เพื่อนเล่นคนใหม่  คนเก่าอย่างกูก็หมดความหมายไปเลยสินะ  เออ  เป็นแบบนี้ก็ดี
จะได้ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างที่ใจต้องการจริง ๆ ซักที
หวังก็แต่ไอ้คนใหม่ของพี่จะทนพี่ได้นาน  อย่างที่ผมทนกับพี่มาเกือบสิบปี’

บิ๊กปึงปังออกจากห้อง  ปิดประตูตามหลังเสียงดังปัง!!!!

ส่วนคนเป็นพี่ก็ดูท่าทางจะไม่ได้สนใจน้องชายจริง ๆ นั่นแหละ  มือเล็ก ๆ เกาคางของนายราเชนทร์เล่น  ตากลมโตจ้องมองปฏิกิริยาของอีกฝ่าย
“เชนนี่ไม่รำคาญพี่ใช่มั้ย”
“ไม่ครับลูกพี่  ผมชอบ”
“เหรอ........”
บู้ถอนใจ.....หัวกลม ๆ ซบลงกับไหล่ของนายราเชนทร์
“พี่เหนื่อยจัง”
คนตัวเล็กค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงอย่างสลึมสลือ  ก่อนจะค่อย ๆ หลับไปทั้งอย่างนั้น  หนังสยองขวัญดำเนินมาถึงตอนที่ไอ้โหดตัดหัวของเหยื่อออก  และใช้ช้อนควักลูกตาออกมาดูดเล่น  ราเชนทร์ยกมือขึ้นลูบหัวของลูกพี่อย่างแผ่วเบาด้วยความทะนุถนอม.......

อาจจะเร็วเกินไปที่จะบอกว่ารัก............แต่ได้มารู้จัก  แค่เพียงไม่ถึงวัน  คนซื่อบื้ออย่างเค้าก็สามารถสัมผัสได้ถึงความเศร้าหมองของคนตรงหน้า


‘พี่กำลังเศร้าสินะ  พี่ครับ...............ผมจะเยียวยาหัวใจของพี่เอง  ซอมบี้น้อยของผม’

ราเชนทร์นึกอยากจะหอมแก้มเนียน ๆของคนตัวเล็กซักฟอด  แต่ก็ทำได้เพียงข่มใจและรอเวลา


.
..
....
..........
.............................
To be con….

แถมท้าย

เวลาหนุ่งทุ่มตรงเป๊ะ

บิ๊กเปิดประตูเข้ามาข้างในห้อง.....

ขายขี้หน้าชะมัด  อุตส่าห์อาสาจะนอนค้างเป็นเพื่อนน้องเค้าแท้ ๆ แต่ไอ้ซาลาเปากลับบอกว่ายังไงรู้ม๊ะ......พี่บิ๊กกลับไปนอนห้องเถอะ  ผมอยากอยู่คนเดียว......อ๊ากกกกกกกกกกกกกก

อะไรฟะ  ทำไมอยู่ ๆ ทุกอย่างก็ Out Of Control  คิงคองแทบจะพ่นไฟได้

เครียด ๆ ๆ ๆ  ‘ซ้อม’ไอ้หมาแก้เครียดดีมั้ยเนี่ย.........

“เฮ้ย  นายเชน  นี่นายยังไม่ใสหัวกลับห้องตัวเองไปอีกเรอะ!!!”  ร่างสูงตกใจที่เปิดประตูเข้ามาแล้วเจอตัวหน้ามึนนั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน  โดยมีร่างของพี่ชายเอนซบอยู่
แล้วไอ้หมอนี่มันก็นั่งบื้อทั้ง ๆ ห้องไม่ได้เปิดไฟเนี่ยนะ  บ้าไปแล้ว  อย่าบอกนะว่านั่งอยู่อย่างนั้นตั้งแต่.....
“ชู่วววววว  ลูกพี่กำลังหรับครับคุณกฤษณะ  ปล่อยให้ลูกพี่ได้นอนพักเถอะครับ”
ราเชนทร์ตอบหน้าตาย  ก่อนจะไปจ้องมองเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย  หน้าจอทีวีกลายเป็นสีดำ  โลโก้ของเครื่องเล่นวูบไหวไปมาอันเกิดจากการปล่อยทิ้งเอาไว้เป็นเวลานาน...........

โอยกรรม....กรรมแท้ ๆ
“แล้วนี่จะนั่งรากงอกอยู่อย่างงั้นน่ะเหรอนาย”
“ครับ  จนกว่าลูกพี่จะตื่น  รบกวนด้วยนะครับ”

คิงคองเครียด......เครียดจริง ๆ นะนี่
...........................
To be con จริง ๆ

ตอนนี้สงสารบุ๊กบิ๊กกันรึเปล่า  ขาลงสุด ๆ ไร้ซึ่งคนสนใจ  ให้นายเชนเป็นพระเอกไปเลยดีมั้ย  พ่อหนุ่มหน้าสิวเค้าก็น่ารักแบบแปลก ๆ ดีว่ากันรึเปล่า  เหอ ๆ ๆ

ขอบคุณสำหรับคำติชมและกำลังใจเหมือนเดิมจ้า  คนแต่งจะสู้ขาดใจ
ไฟท์ติ้ง!!!!!

 

[sayhi11]

สมน้ำหน้าบิ๊ก นิสัยไม่ดีก่อน 555+

[โจ๊กกุ้ง]

อ่านแล้วฮาอ่ะ ตัวละครนิสัยแปลกๆทั้งนั้น สมน้ำหน้าบิ๊กมันกลายเป็นหมาหัวเน่า สะจายยยย

[Wordslinger]

แม้จะรู้สึกเซ็งและไม่ชอบบิ๊กในหลายๆครั้ง แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธว่า...อยากให้บิ๊กเป็นพระเอกนะคะ แม้ว่าหัวข้อเรื่องรักต้องห้ามระหว่างคนสายเลือดเดียวกันจะเป็นสิ่งไม่ค่อยถูกต้อง แต่ดิฉันรู้สึกว่าน้องบิ๊กกับพี่บู้นั้น...มันใช่ค่ะ 

น้องบิ๊กก็ทำตัวดีๆกับพี่บู้หน่อยสิคะ น้องเปาน่ะเป็นของพี่ปิงนะเออ อย่าแม้แต่จะหวังเลยเธอ ใจชอบใจรักพี่บู้ก็ทำตามอย่างที่ใจต้องการเถ๊อะ

[Me_kame_nishi]

เอ่อออ มีคนมาชอบกะดีนะ แต่มันหลอนแนวโรคจิตอยู่นะนี้
อย่ามาทำพี่บู้ของเค้าเจ็บหนักกว่าเก่าล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้เอาน้องพลอยหรือน้องเป็ดก็ได้อ่ะ

ในที่สุดอิบุ๊กบิ๊กก็สะเืทือน 555

[primmi]

บิ๊กเป็นหมาหัวเน่าแล้วววว สะใจมาก 5555
ตอนนี่ใจหนึ่งก็แอบคิดว่าบู้กับเชนนี่แอบเคมีเข้ากั๊นเข้ากัน
แต่อีกใจก็ยังอยากให้บู้ได้สมหวังกับบิ๊ก
คงต้องรอดูกันต่อไป อิอิ

[Piaanie]

ก็อยากจะสงสารนะแต่...ความสะใจมันมีมากกว่า เจ้าบิ๊กยังเจ็บไม่ได้ครึ่งของพี่บู้เลย ยังคงสงสารพี่บู้แบบมึนๆเช่นเคย

[saruwatari_guy]

สมน้ำหน้าบุ๊กบิ๊ก......ให้เชนนี่เป็นพระเอกไปเลย ฮิ้วววว

[fuku]

หมั่นไส้บู้อ่ะ ไม่อยากให้ได้พี่ไปง่ายๆ
ขออุปสรรคเยอะๆ หน่อยได้มะ

[patwo]

กริสสสสสสสสส สะใจที่สู๊ดดด  ดีแล้วพี่บู้ ให้นายเชนรักษาหัวใจไปเลย เหอะ!

สมน้ำหน้าบุ๊กบิ๊ก  แอบสงสารน้องพลอยง่ะ

[namngern]

 
สมน้ำหน้าไอ้หมาบิ๊ก

[PaTtO]

สมน้ำหน้าไอ้หมาบุ๊กบิ๊ก คลั่งให้ตายไปเลย
น้องเปาก้อไม่สนใจ พี่บู้ก้อไม่ยุ่ง
55+
สะจายยยยย เอาอีกๆๆๆๆ
ให้ไอ้หมามันคลั่งตายยยยยย

[naumi]

หึหึ ดีมากกกกกกกกลูกบู้ ให้มันรู้ซะมั่งใครเป็นใคร 

[b27072010]

เริ่มหวงพี่แล้วใช่หรือเปล่า

[O_cha]

นี่ขาลงสุดๆ ของนายบิ๊กแล้วเหรอครับ???  ยังไม่รู้สึกสงสารเลย
แต่นายเชนนี่อ่อยโยนเหมือนกันนะ  แนะนำให้ไปหาหมอสิว  รักษาให้หาย แล้วมาหล่อแข่งกับนายบิ๊กครับ

[NiNJA]

สมน้ำหน้า ไอ่คิงคอง

ต่อไปเน้พี่บู้จะมีคนที่ดูแล ที่ดีกว่าแก แร้วน่ะย่ะ ชิชิ

[BeeRY]

บู้น้อยทำไมชอบดูหนังแบบเน้...เค้ากลัวววว
แต่จะให้สงสารอิบุ๊กบิ๊กอะเหรอ...(ตอนนี้)ไม่มีทางซะหรอก เชอะ
มีแต่สมน้ำหน้า แบร่~
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปนะจุ๊บๆ

[Smirnoff]

   ตามอ่านจนทันแล้ว  สงสารบู้จิงๆเล้ย  ทำไมต้องทนอยู่กับไอ่บิ้กด้วยนะ   
คนที่ชอบบู้ก้อมีเยอะแยะน้า   เชียร์พ่อลิ่วล้อนะค่ะ  สู้ๆๆ ทำให้พี่บู้เรามีความสุขซะที
ส่วนไอ่หมาบิ้กก้ออยากจะสม้ำหน้ามั้นจิงๆ เหอๆ รุ้สึกซะบ้าง มคปด.แน่ๆแกเอ๋ย

[Pamphlet]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ...เรื่องนี้นี่มีทุกรสชาติจริงๆเลยค่ะ
ไม่ว่าจะสุข เศร้า เหงา และก็แอบจิต 555+
โดยส่วนตัวค่อนข้างจะชอบบู้ พี่ปิง ราเชนทร์แล้วก็พลอยเป็นพิเศษ
คนอื่นไม่ใช่ไม่ชอบนะคะแค่ชอบน้อยกว่าหน่อย
แต่อยากบอกว่าช่วงหลังๆมานี่จะหมั่นไส้อีตาบิ๊กเป็นพิเศษแกทำบู้ของช้านนนนนนนน
จะเป็นไรไหมคะถ้าอยากจะบอกว่าให้บิ๊กมันเจ็บซะบ้าง หึหึ
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า

[naja]

สะใจเว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[mutyamania]

(แอบเจ้านาย)แวะเข้ามาทักทาย.....ดีใจจังที่มีคนชอบนายราเชนทร์  ตัวละครใหม่แบบสายฟ้าแล่บ(ตอนนั้นเรื่องกำลังตัน)....คาแลคเตอร์ของน้องเชนนี่  ก็อย่างที่บอก  ตอนแรก ๆ จะแบบว๊าว  ดูเป็นผู้ใหญ่ดีจัง  ไป ๆ มา ๆ ก็เพี้ยน ๆ เอ๋อ ๆ มึน ๆอย่างที่เห็น...แต่คนอ่านบอกว่าโรคจิตบ้างล่ะ  สโตรกเกอร์บ้างล่ะ  กร๊ากกกกกกกกกกก  พอเค้าย้อนไปอ่านที่แต่งก็เออ  แบบว่าจริง ๆ ด้วยว่ะ.....ถ้าไม่จิตจริงอะไรจริงคงไม่มาชอบซอมบี้น้อยหรอก  จริงแม๊ะ

จะบอกว่า  น้องอาจจะไม่เมะจ๋านะคะ  ถ้าจิ้นไม่ออกก็จะประมาณแบบอาตี๋หน้าตาย  ตัวสูงปานกลาง  ขาว ๆ ผอม ๆ มีสิวสุกเปล่งปลั่งห้าหกเม็ด หน้ามัน ๆ.....เอิ่ม.....ถ้าให้เป็นพระเอกจะรับกันได้มั้ยอ่ะคะ  5555+  สมมติว่าโมดิฟายด์สารร่างซะนิดนึง  ก็แค่พอดูได้  แต่ไม่ถึงกับหล่อมากมายอ่ะค่ะ.....

ตอนนี้กำลังแต่งตอนต่อไปอยู่นะคะ......จะพยายามให้ออกมาดีที่สุดในเวลาอันจำกัด.....ขอบคุณสำหรับทุก ๆ กำลังใจค่ะ.....อิ่มมากมาย
(จะหมื่นวิวแล้ว......อีกพันเดียว-----กรี๊ดดด)
ปล. อีกที  ถ้าสุดท้ายแล้วบิ๊กคู่บู้จะให้น้องเชนคู่ใครดี.....

[O_cha]

อ่าว...  นี่คนเขียนยังลังเล เรื่องใครคู่ใครอยู่หรือครับ
ตั้งแต่ครั้งแรก เห็นชื่อเรื่อง นึกว่า บิ๊กบู้ คู่กันซะอีก หรือยังไง  
หรือจะรอให้ชัวร์แล้วเม้นท์ทีเดียว(เผื่อหน้าแตก 555) เริ่มสับสนเหมือนกัน

น้องเชนคู่ใครดี???  คู่กับเพื่อนบิ๊กดีมั้ย
หนุ่มปากเสียกับหนุ่มหน้าสิว!!!     จัดไปครับ

[mutyamania]

ตอน : ศูนย์รวมคนเพี้ยน(เป็นตอนคั่นก็ได้นะ)


ยามค่ำคืนอันเงียบสงัด.....หญิงสาวผมซอยสั้นพลิกตัวไปมาอย่างอึดอัดบนเตียงกว้างอยู่ตามลำพัง  เม็ดเหงื่อพุดพราวขึ้นตามใบหน้าสวย  เนินเนื้อกลมสวยได้รูปภายใต้เสื้อกล้ามสีขาวปราศจากบราขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ  อากาศร้อนเสียจนเธอต้องสลัดผ้าห่มออกจากตัวเผยให้เห็นร่างกายช่วงล่างที่สวมเพียงกางเกงชั้นใน

ขาเรียวสวยป่ายปะไปมาอย่างอึดอัด

“หึหึหึ”

มือขาวซีดลูบไล้ท่อนขาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออันพอเหมาะจากการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ  ร่างลึกลับค่อย ๆ คืบคลานขึ้นไปบนเตียง  ทาบทับร่างกายของหญิงสาว  เป็ดรู้สึกหนักเหมือนโดนบางอย่างกดทับ  เปลือกตาค่อย ๆ เผยอขึ้นอย่างง่วงงุน

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
“ว๊ายยยยยยยย”

.
...
......
...........


“เจ็บมั้ยแก”
“เจ็บสิยะ  ลองมาโดนถีบดูมั่งมั้ยล่ะ”
สาวหน้าอกใหญ่ค้อนปลิ้น  ขณะที่สองมือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด
“ก็ใครใช้ให้แกมาเล่นอะไรพิเรนทร์ ๆ แบบนี้ล่ะยะ  แถมยังเอาผมปิดหน้าปิดตายังกับผี  หลอนย่ะ”  คนผิวแทนบ่นเสียงดังจนเพื่อนรักตัวลีบ  หัวเราะแหะ ๆ เป็ดยังคงบ่นต่อไป
“แล้วใครใช้ให้แกปิดแอร์ยะ  แม่พลอย  จะประหยัดไฟช่วยชาติเหรอ.....ชาติหน้าเลยมั้ยฮึ  ไอ้ขาวเอ๊ยยยย”
“ก็แหม  ชั้นก็อยากจะลองหลอนบ้างอ่ะไรบ้าง  เป็ดอ่า....เผื่อพี่บู้เค้าจะสนใจในตัวชั้นง่ะ.....โหย....เป็ดไม่เข้าใจเพื่อนเลย.....งอน!!!!!”  

แล้วคนติงต๊องก็ลุกขึ้นเดินสะบัดสะบิ้งออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำ  ปล่อยให้เป็ดนั่งตาค้าง  ทำอะไรไม่ถูกไปเลยทีเดียว!!!!!! ปากอวบอิ่มพึมพัมกับตัวเองเบา ๆ

"นี่แกยอมหลอนเพื่อหมอนั่น.......งั้นชั้นไปโกนหัวแล้วเจาะจมูกเลยดีมั้ย"

……
……………..

บิ๊กเล่า :


ไอ้หมาในร่างเปลือยเปล่ากำลังเท้าแขนเล็ก ๆ บนหน้าอกกว้าง ๆของผม  หน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนคนกำลังเครียด...จ้องผมตาไม่กระพริบ



เมื่อคืนผมเพิ่งจัดชุดใหญ่ให้มันเป็นการส่งท้ายการสอบกลางภาคที่เพิ่งเสร็จสิ้นลง  ร่างกายบอบบางของไอ้หมากระตุ้นอารมณ์ของผมดีชะมัด  เรียกได้ว่าใช้งานจนคุ้มค่าในทุก ๆ ท่วงท่าและทุก ๆหยาดหยด(หมายถึงเหงื่อด้วย....และอย่างอื่นด้วย^^)

แต่ถึงแม้ว่าจะถูกฟัดจนหมอบซะขนาดนั้น  วันนี้มันยังตื่นขึ้นมารบเร้าปลุกผมให้ตื่นขึ้นมาหาอะไรให้มันกินเพื่อที่จะได้ไปเรียน.....อยากเข้าเรียนขนาดนั้นเชียว......หรือว่าอยากไปเจอใครกันแน่.......พ่อหนุ่มสังคม........พ่อคนมีแฟนคลับมากมาย

ชิส์......ผมล่ะหมันไส้ในความฮอตของพี่


“ตื่นได้แล้วบุ๊กบิ๊ก.....วันนี้ไม่เรียนรึไง”
“พี่เกิดขยันอะไรขึ้นมาเนี่ย  วันนี้ขอเค้าพักซักวันไม่ได้รึไง  หืม.....”
ผมคว้าตัวไอ้หมามากอด.....สองมือขยำไปที่แก้มก้นอันเล็ก ๆ ของมันจนไอ้จ้อนของเราบดเบียดกัน
“อื้อ......ปล่อย”
“หนุ่มเท่ห์หน้าแดงซะ”
“บิ๊กอย่าแซวสิวะ”
“แต่ว่าวันนี้มีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ....”
“บุ๊กบิ๊กมั่วแล้ว  วันนี้มีเรียนเช้าตั้งหาก”

ผมไม่อยากจะเถียงกับมัน.....ก็เลยเปลี่ยนเป็นซุกไซ้ใบหูนิ่ม ๆ ของไอ้หมาเล่นแทน.......เสียวดิมึง  ดูครางเข้า

ร่างกายของมันตอบสนองทุกการสัมผัสจากผม........ช่องทางสีชมพูน่ารักนั่นบีบรัดแน่นดีชะมัด  อยากจะฟัดพี่ให้มันขาดใจตายไปเลย.........ห๊ะ  นี่ผมคงถอนตัวไม่ขึ้นจากร่างกายของพี่แล้วใช่มั้ยเนี่ย........ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจแค่ให้มันเป็นคู่ซ้อมแท้ ๆ.....

“ขอแบบเมื่อคืนอีกรอบได้มั้ยครับ.....คุณพี่ชาย”
"ไม่ได้......ไม่อยากเล่นกับบิ๊กแล้ว.....เจ็บก้น"

เจ็บงั้นเหรอ..............น่าสงสารจังคุณพี่ชาย  แต่กูสงสารไอ้จ้อนของตัวเองมากกว่า  เครื่องกำลังร้อนเลย  ซี๊ดดดดดดดดดด

"บุ๊กบิ๊กอยากทำก็ไปทำกับน้องเปาดิ......พี่เบื่อ"  มันบอกว่าเบื่อ  แต่ไอ้บู้น้อยของมันกำลังแข็งสู้กับของผมอยู่เนี่ยอ่ะนะ.........แล้วกล้าดียังไงไปลามน้อง  นั่นน่ะของสูงเฟ้ย

ส่วนมึงน่ะของเล่นกู  ไอ้หมาบู้

"เค้าอยากทำกับพี่มากกว่า......ไม่ได้เหรอ"
"ไม่.......คำไหนคำนั้นดิบุ๊กบิ๊ก"  
"เดี๋ยวพี่ชักจะเริ่มดื้ออีกแล้วนะ  จะขัดใจเค้ารึไง  หืม?"
"พี่ก็เป็นเงี๊ยะ......อยากอยู่กับคนว่านอนสอนง่ายก็ไปหาเด็กบิ๊กเด่ะ  พี่ไม่สนแล้ว  ไร้สาระ"

กรอดดดดด!!!!  เดี๋ยวนี้มันยอกย้อน  ปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ......ไอ้หมาผละตัวออกจากผม  ลุกขึ้นยืนจังก้า  สีหน้าแววตาดูมุ่งมั่นสุด ๆ

"พี่น่ะจะเลิกทำตัวเป็นเด็ก ๆ จริง ๆ ซักที........เดี๋ยวลูกน้องมันจะไม่เคารพ"  มันว่า....โอยกูล่ะขำ  ขอหัวเราะหน่อยเถอะ  กร๊ากกกกกกกก  ลูกน้องต๊อง ๆ กับลูกพี่สมองบวมเนี่ยนะ  เออ  ก็เหมาะกันดีนี่










ก็เหมาะกันดีงั้นเหรอ......







เหมาะกัน.....
  
"หึ  หัวเราะไปเหอะ.....บุ๊กบิ๊กคอยดูก็แล้วกัน  ไปอาบน้ำล่ะนะ  บิ๊กอยากจะนอนให้แดดแยงก้นก็เรื่องของบิ๊ก"

แล้วไอ้ตัวแสบก็เดินผิวปากออกไป  ทิ้งเอาไว้แต่ความรู้สึกโหวง ๆ ในใจของผม.......เหมาะสมกัน.........เหมาะสมกัน  โอ๊ยยยยยย  ในหัวกูมีแต่คำเนี้ยะ!!!!!  ก็ใช่ไงไอ้หมาบู้กับไอ้เด็กสิว  มันเกิดมาคู่กัน




เกิดมาคู่กัน..........เกิดมาคู่กัน............เกิดมาคู่กัน  





ผมว่าผมตามไอ้หมาไปอาบน้ำให้สมองหายเบลอดีกว่า

................................................................

“เดี๋ยวบุ๊กบิ๊ก  แวะห้องเชนนี่ก่อน”  ไอ้หมากระตุกเสื้อผมตอนที่เราเดินผ่านห้องของไอ้สิว...........เออ.....จริงสินะ  เพื่อนเล่นคนใหม่ของพี่......ลืมมันไปได้ยังไง  มีพี่ที่ไหน  ต้องมีไอ้สิวเจ๋ออยู่ที่นั่น
แมร่งร่ำไป.....หึ

ไอ้หมาไม่ได้เคาะแบบที่คนมีมารยาทเค้าทำหรอก  มือของมันทุบปึง ๆ ๆ จนผมเสียวว่าห้องอื่น ๆ เค้าจะเปิดประตูมาด่าเอา  มันทำเหมือนมันมาทวงหนี้

ซักครู่ประตูก็เปิดออก  ไอ้สิวเดินงัวเงียออกมาจากห้อง  หัวกระเซอะกระเซิง  มันขยี้ตาพร้อมกับพยายามยืนทรงตัวให้ตรง  ไอ้สิวสวมเสื้อยืดสีตุ่น ๆ ดูซกมก  เสื้อสีขาว(?) ที่มีรอยเปื้อนเป็นดวง ๆ

“ลูกพี่.......มีไรครับ”
“วันนี้เชนนี่ไม่มีเรียนเหรอ”
“ครับ”
“งั้น...........ไปนั่งเรียนกับพี่มั้ย....”
“แต่ว่าผมยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะครับ”
“ไม่เป็นไร  พี่รอได้”
“อืมมม.................................”

ไอ้สิวทำท่าครุ่นคิด  แล้วไม่กี่อึดใจกำปั้นไอ้หมาก็ชกเข้าที่ท้องของมันจนผมได้ยินเสียงร้อง....อุก…..ด้วยความจุก  ไอ้หน้าสิวยิ้มแหะ ๆ
“งั้นพี่สองคนเข้ามารอในห้องผมก่อนก็ได้นะครับ"

ห้องมึงเนี่ยนะ  กลิ่นอายแห่งความสยองลอยโชยออกมา......ห้องอับ ๆ ทึบ ๆ.....เดาว่าคงสกปรกโครต ๆ

“ไม่ล่ะ...........ถ้าอย่างงั้นวันนี้เค้าไม่ไปเรียนล่ะนะ  ก็พี่มีเพื่อนนั่งเรียนด้วยแล้วนี่”
“บิ๊กอ่า......อย่างอนดิ”

กูไม่ได้งอนเฟ้ย......แต่กูไม่อยากไปนั่งดูพวกมึงนัวกัน.....ไม่ผิดหรอก  ไอ้หมามันชอบไปนัวกับไอ้หน้าสิว.....เดี๋ยวเอาหัวไปซุกไปคลอเคลียราวกับจะดมรักแร้ของอีกฝ่ายยังไงยังงั้น

แล้วไอ้หน้าสิวก็ดูเหมือนจะชอบ....และพวกมันก็ดูเหมือนจะไม่อาย

แต่ก็โอเคสำหรับผมน่ะ.......โอเคอยู่แล้ว......ก็แค่รำคาญลูกตา  ก็เท่านั้น

ไม่ได้หวง.....แต่แค่ไม่อยากเห็น


“เค้าง่วงแล้วก็ปวดหัว  พี่ไปเหอะ  เค้าอยากพักเยอะ ๆ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าป่วยขึ้นมาล่ะ  อดไปเที่ยวทะเลกับพวกรุ่นน้อง.....ไปนะ”

ไอ้หมาวิ่งดุ๊ก ๆ เข้ามาหาผม
“งั้นพี่ไม่ไปเรียนแล้วก็ได้......พี่นั่งเล่นอยู่ห้องเชนนี่นะ  มีไรก็เรียกพี่ได้ตลอดเลยนะ  โทรมาเบอร์ห้องเชนนี่ก็ได้นะ  ลิงยักษ์ของพี่”  มันว่า.....แล้วก็ดันตัวไอ้ปลวกนั่นเข้าห้องไป  เออ  กูแค่อยากนอน  ถึงกูจะเจ็บหรือป่วย  คนอย่างมึงก็คงจะช่วยอะไรได้ไม่มากไปกว่าการทำให้กูอาการทรุดลงหรอกน่ะ!!!!

ระหว่างไขกุญแจกลับเข้าห้อง  ผมหันไปมองห้องอีกฝั่งหนึ่ง..............สัมผัสได้ถึงความเงียบราวกับไม่มีคนอยู่

น้องจะเป็นยังไงบ้างนะ......จะนอนร้องไห้คนเดียวอยู่ทุกคืนหรือเปล่า........

ไม่ได้คุยกันนานแล้ว  นานเหลือเกิน......

ถ้าพี่ชายของผมเริ่มที่จะบินได้แล้วล่ะก็นะ  ผมจะต้องทำอะไรซักอย่าง  ผมจะต้องจริงจังกับความต้องการของตัวเองมากกว่านี้........ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป

"พี่จะสารภาพกับเรา  ถึงจะโดนปฏิเสธ  หรือโดนเกลียด  แต่พี่ก็จะทำ"
............................
ราเชนทร์เล่า :

กระฉูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!


ถ้านี่เป็นหนังสือการ์ตูน  เลือดกำเดาของผมคงจะไหลเหมือนกับน้ำที่ออกจากก๊อกยังไงยังงั้น
ผมแทบอยากจะจับคนข้าง ๆ ตัวผมกดซะให้รู้แล้วรู้รอด

ก็จะอะไรซะอีกล่ะ.......ก็แค่ซอมบี้น้อยของผมนั้นคงจะเป็นเด็กขี้ร้อน  พอมาอยู่ในห้องที่ค่อนข้างจะทึบ ๆ ของผม  พี่เค้าก็เลย...................


ปลดกระดุมเสื้อออกทีเดียวสามเม็ด
"แอร์เสียก็ไม่ยอมซ่อม.....ทนได้ไงวะเชนนี่"  ปากเล็ก ๆ ว่า  ก่อนจะเอนตัวลงกับโซฟา  กางแขนกางขาออกซะเต็มที่  ยิ่งทำให้ภาพออกมาดูเอ็กซ์โครต ๆ......

เรื่องแอร์เสียน่ะผมสะตอไปเต็ม ๆเลยล่ะค๊าบบบบ  ก็แค่อยากเห็นพี่เค้าเหงื่อออกนิด ๆ  พอให้ได้กระชุ่มกระชวย  แต่ผลที่ออกมา  กำไรกูเห็น ๆ......
"ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วนะเชนนี่  พี่ว่าเราหาอะไรเย็น ๆ มาซดกันดีกว่า"  เสียงแหบ ๆ ใหญ่ ๆ ที่ดูขัดกับขนาดตัวเอ่ย(ผิดกับไอ้ดำที่ตัวใหญ่แต่เสียงเป็ด)
"โค้กมั้ยครับลูกพี่  ผมมี....."  อุก  ซอมบี้น้อยชกท้องผมอีกแล้ว  ผมผิดอะไร  พ่อพระเอกจำเลยรักถึงได้ชกเอา ๆ
"แมน ๆ อย่างพวกเรามันต้องเบียร์เย็น ๆ ซักโหลเฟ้ย.....ลงไปซื้อมาดิ๊ไอ้ลิ่วล้อ"  
"เงินล่ะครับลูกพี่"
"จริงสินะ.....เงินน่ะ"  แล้วคนตัวเล็กก็ทำท่าค้น ๆ กระเป๋าเป้ของตัวเอง..ก่อนจะลุกขึ้นตบกระเป๋ากางเกง  แล้วก็แสยะยิ้มโชว์ฟันเขี้ยว......

อุก  ชก......กู.....อีก....แล้ว


"เลี้ยงดิเชนนี่  แค่เบียร์ถูก ๆ น่ะ  ลิ่วล้ออย่างนายควรจะเป็นฝ่ายออกเงินไม่ใช่รึไง  ไสหัวลงไปซื้อเบียร์ให้กูเดี๋ยวนี้  ก่อนที่กูจะของขึ้น  ย๊ากกกกกกกกก"

นี่พี่เป็นซุปเปอร์ไซย่ารึไง  ไอ้ท่าที่กำลังทำน่ะ  มันท่าแปลงร่างชัด ๆ ไม่ได้น่ากลัวเลยซักนิด.......ผมอยากจะขำแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้  ไม่งั้นอาจจะโดนอีกหลายหมัด

"ครับ  งั้นลูกพี่กรุณารอซักครู่"
"จัดไปอย่าให้เสียเชนนี่....."
แล้วพี่บู้ก็กลับไปนั่งทำเท่ห์เหมือนเดิม  บางครั้งผมก็รู้สึกอยากจะจับพี่เค้าเขย่าให้มึน  หรือไม่ก็เตะซักป้าบ  โทษฐานที่ซ่าส์ไม่ดูไซส์  

เด็กอะไรทั้งไร้มารยาท  ทั้งเสียงดัง  ขี้โวยวาย  หน้าไม่อาย  ไร้ซึ่งความเกรงใจ.......ชอบถ่มน้ำลายลงพื้น......ชอบข่มเหงรังแกผมอยู่เรื่อย


แต่ก็ทั้งน่ารัก......และน่าปล้ำเป็นที่สุด......คนนิสัยเสีย สุดๆ แบบนี้พวกคุณจะหาได้จากที่ไหนอีกล่ะ  
.

....
............

..........................

"เบียร์ครับคุณชาคริต"
"โหยเชนนี่งอนเราเหรอ.....ไม่ยอมเรียกลูกพี่ง่ะ  แถมทำสุ้มเสียงซะเป็นทางการเลย"  อารมณ์นี้เปลี่ยนเร็วชะมัด  ดูสิ  ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเด็กขี้เล่นขี้อ้อนอีกแล้ว
"เปล่านี่ครับ"
"โกรธที่เราชกท้องนายใช่ป่ะ  งั้นให้ชกคืนก็ได้นา.......พ่อหน้าสิวนา"  พี่บู้พองแก้มพร้อมกับเอามือจิ้ม ๆ ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า......ไม่อยากรังแกคนที่อ่อนแอกว่า  เพราะผมน่ะแมนมาก!!!!

ซอมบี้น้อยยิ้มแฉ่ง.....อยากจะบอกว่าผมโกรธพี่ไม่ลงหรอกครับ  
"ว่าแต่นั่นมันแผ่นอะไร  กองเป็นตั้งเลย  หนังเหรอ"  มือเล็กชี้ไปที่ชั้นวางของที่เต็มไปด้วยดีวีดีหนังอย่างว่าของผม  ซวยแล้ว  ลืมเก็บ  ปกติไม่ได้มีใครมาห้อง  ก็เลยไม่ได้สนใจจะจัดวางให้มันมิดชิด

"ครับ......หนัง"
"หนังสยองเหรอ"
"ไม่ครับ.....ไม่ใช่"
"งั้นก็หนังโป๊แน่เลย  เปิดดูกันเหอะเชนนี่  หวังว่าคงจะมีสาวแจ่ม ๆ เพียบ...ช่ายม๊ะ....."  สาวแจ่ม ๆน่ะไม่มีหรอกครับ  มีแต่ผู้ชายแมน ๆเค้าเล่นประตูหลังซัดลูกโทษกัน..........
"ลูกพี่ครับผมว่า...อย่า"
คนตัวเล็กไม่รอช้า  และไม่ได้ฟังเสียงทัดทานของผม  พี่ท่านพุ่งไปจัดแจงหยิบแผ่นมาเปิดเองเสร็จสับ รู้ด้วยนะรีโมทอันไหนเป็นอันไหน  วางอยู่ตรงไหน  พี่แกจัดเต็มราวกับเป็นห้องตัวเอง....

ตายแน่กู  ขืนซอมบี้น้อยรู้ว่าหนังพวกนั้นเป็นเอวี......แบบชาย-ชาย  พี่เค้าคงจะรับไม่ได้แล้วก็ซ้อมผมจนน่วม.....

ถ้าไหน ๆ พี่เค้าจะรับไม่ได้แล้วล่ะก็  ผมรวบหัวรวบหางซะตอนนี้เลยดีมั้ย....

"แผ่นเสียง่ะเชนนี่......."  
"ครับ  คงเสียแล้ว....มาดื่มเบียร์เถอะนะครับลูกพี่"
"งั้นขอเปิดแผ่นนี้ละกัน........Athlete 2 The Collection.....แปลว่าอะไรเหรอเชนนี่  มันเป็นชื่อหนังใช่ม๊ะ"
"ไม่ครับ...........เอ่อ......คงใช่มั้งครับ"

สมองด้านชั่วสั่งให้ผมลุกขึ้นแล้วจับพี่เค้ากดซะให้มันรู้แล้วรู้รอด  แต่สมองด้านเทพกลับสั่งให้ผมนั่งเป็นไอ้เอ๋อ  พร้อมกับด่าผมว่า......ทำเป็นเหรอมึง  ไอ้จั๊ดหง่าว
"ไม่อ่านอีกแล้ว  เครื่องเสียแน่เลย......กินเบียร์เย็น ๆ กันดีกว่าเชนนี่"

โล่งอกไปที
สุดท้ายแล้วสวรรค์ก็ยังเข้าข้างผม
............................................................
บรรยาย


"อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"  คนตัวเล็กบัดนี้กำลังนั่งก้มหัวทำความเคารพชักโครกอยู่อย่างหมดสภาพ  โดยมีลิ่วล้อคอยลูบหลังให้

ก็เกิดมาคนตัวเล็กเคยดื่มของมึนเมาซะที่ไหนกัน  ทำเก๊กทำเท่ห์ไปอย่างนั้น  จิบเข้าไปคำแรกก็หน้าเจื่อน

แต่ก็ยังคงทำเก่งซัดอั่ก ๆ โดยที่มื้อเช้ารองท้องไปแค่นมอุ่น ๆ.........ไม่เกินสองขวดก็มีสภาพน่าอนาจอย่างที่เห็น
"อย่ามาจับ.............เดิน.....เองงงงงงได้......."  

คนเก่งเดินเป๋ไปเป๋มาออกจากห้องน้ำ  เผลอแปบเดียวออกไปยืนแหกปากร้องเพลงอยู่ตรงระเบียง
"เมื่อดวงอาทิตย์ท๊าาาาาากกกกกกทาย แสงที่เราเคยไว้จายยยยย กลับกลายเป็นความทรม๊านนนนนน......*"

ราเชนทร์กุมหัวหมับ  เกิดมาไม่เคยปวดหัวขนาดนี้  คิดถูกหรือคิดผิดที่ไปชอบไอ้หมอนี่  ทั้ง ๆ ที่เค้าใช้ชีวิตมาอย่างเรียบง่ายราวกับไม่มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้มาตลอดสิบแปดปีเต็ม
"ลูกพี่ครับ  กลับห้องเถอะครับ  เดี๋ยวผมพยุงไปส่ง"
"ม่ายยยยกลับ  ไอ้คิงคองมานจายร้ายยยยย...........ร้อน......ถอดเสื้อให้หน่อยยยยยดิเชนนี่"

เฮือก.....ไหงไอ้เด็กตัวขาวนี่มาขอให้ทำอะไรน่าหวาดเสียวแบบนี้ฟะ.....เสื้อแสงที่หลุดหลุ่ยถูกมือเล็ก ๆ ทึ้ง  พยายามจะสลัดชุดนักศึกษาออกจากตัว  สุดท้ายก็เหลือแต่ร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่า

น่ากิน.......................หื่น ๆ ๆ ๆ

"ลูกพี่ครับถ้าไม่กลับก็นอนพักที่เตียงเถอะ"
"ม่ายยยนอน  รินให้พี่อีกแก้วดิ๊"

ทำไมดื้อยังงี้ฟะ........
ปิศาจในตัวราเชนทร์ร้องสั่งอีกครั้ง  โอกาสดีแล้วมึง  รีบ ๆ ยัดความเป็นผัวให้พี่แกไปซะ......แต่ไอ้ตัวเทพก็ยังคงตอกย้ำเรื่องความซิงอยู่ร่ำไป

ก็คนมันไม่เคยนี่หว่า.........
ยื้อยุดกันไปมา  สุดท้ายก็ได้เรื่อง  เมื่อลูกพี่ขี้เมาเสียหลักล้มลงอย่างไม่เป็นท่า  โดยดึงลิ่วล้อที่หุ่นออกไปทางผอมบางเสียมากกว่าล้มลงไปด้วยกัน


กลายเป็นว่าตอนนี้ร่างของนายราเชนทร์โถมทับคนขี้เมา......ไม่ใช่หรอก.....ไม่ได้เหมาะเจาะอย่างในละคร  ด้วยความสูงตัวที่ต่างกัน  หน้าอกของหนุ่มหน้ามึนจึงกดทับหัวของรุ่นพี่ไปเต็ม ๆ
พร้อม ๆประตูห้องที่ถูกเปิดผ่างออกโดยบุคคลที่สาม....ร่างยักษ์  ใบหน้าบูดบึ้ง
"พวกมึงสองคน........คิดว่ากำลังทำอะไรกันอยู่ฟะ"
.
...
......
.............
"เบียร์  แล้วนี่มึงก็บ้าจี้....ลงไปซื้อเบียร์ให้ไอ้หมามันแดร๊กยังงั้นเหรอ  ไอ้สิว...!!!!"
"กรุณาให้เกียรติผมด้วยครับ  คุณกฤษณะ  ผมน่ะเป็นถึง..."
"ลิ่วล้อของไอ้หมา  กูรู้"
"นั่นล่ะครับ  ฉะ-นั้นเรียกผมว่าเชนนี่เหมือนที่คุณชาคริตเรียกผมน่ะ  จะเหมาะสมกว่า"

หน้ามึน ๆ นั้นไม่แสดงอารมณ์ขณะพูด  เลยโดนมือใหญ่ ๆ หนัก ๆ ของนายบิ๊ก ซัดเปรี้ยงจนหัวสั่นหัวคลอน  
"แหกปากซะลั่น  ไม่ได้เกรงใจห้องอื่นเค้าเลยนะ  พวกมึงน่ะ"
"เหอะ........คุณคนเดียวมั้งครับ  ไม่ใช่เราซักหน่อย"**
"ฮ่ะ....หนอย  ไอ้ตี๋นี่......รักกันมากนักก็เช็ดอ้วกกองนี้เอาเองละกันนะ...."
บิ๊กชี้มือไปที่อ้วกกองโตที่คนเป็นพี่ทิ้งเอาไว้ก่อนจะสิ้นฤทธิ์สิ้นเดช  หลังจากที่ทั้งสองคนช่วยกันลาก + กล่อม  อยู่นาน  กว่าพ่อหนุ่มนักเลงจะยอมกลับห้องซึ่งอยู่ถัดไปแค่สองห้อง  แต่กินเวลาและพลังงานไปมากโข.....

"สร้างปัญหาให้กูตลอด  ไอ้พี่บ้าเอ๊ยยยย"
"นี่คุณ.....อย่ามาตะคอกใส่ลูกพี่นะ"
"อ๊ากกกกกกก......."

คนตัวสูงแทบจะทึ้งหัวตัวเองให้เละ(หากทำได้น่ะนะ)  ขณะที่ลิ่วล้อผู้แสนดีเดินไปหยิบไม้ถูพื้นพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี


ไอ้หมา.....นี่มึงไปนำพาตัวอะไรเข้าม๊า.......
"มา.....ไอ้สิวเดี๋ยวพี่ช่วยเช็ด"

แล้วสองหนุ่มก็ช่วยกันเช็ดอ้วกหนึ่งกองอย่างขยันขันแข็ง......
to be con



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*ยามเช้า by DAYLIGHT
** THANK โฆษณาวาสลีน บอดี้ โลชั่น

ตอนนี้แต่งด้วยความมึนเมาจากงานค่ะ  โมเม้นท์เชน-บู้.........
คุณ O_cha ยังอุตส่าห์จำได้นะ  เพื่อนนายบิ๊กน่ะ......คนแต่งยังลืม ๆ ไปเลย  ตัวประกอบสุด ๆ 55555+.....เรื่องนี้แต่งไปลงไปง่ะ  อาจจะมีพลิก ๆ แถ ๆ แถก ๆ ไปบ้างให้คนอ่านงง ๆ (เพื่อ?)
ตอนหน้าเค้าจะปิง-เปามั่งแล้ว  เปลี่ยนฟีลบ้างไรบ้าง(เดี๋ยวเรื่องจะเนือย ๆ)......ตอนนี้เหมือนว่าพี่บู้จะแกร่งขึ้นแต่ก็ยังไม่สุด.......5555  เมาปลิ้นเลย
ขอบคุณทุก ๆ เม้นท์จ้า  ขอมอบดอกไม้ตอบแทนกำลังใจที่ทุกคนมอบให้........ไหน ๆ ก็อ่านกันมาตั้งแต่แรก  ก็ขอให้ติดตามกันต่อไปนะคะ......Please.......
loving u too much so much very much.....
 

and



หนังโปรดของพี่บู้



ผู้หญิงในฝันของบู้(อีกคนนึงคือซาดาโกะจากเดอะ ริง)

[Wordslinger]

บุ๊กบิ๊กเริ่มหึงเริ่มหวงพี่บู้นิดๆหรือยังคะ? ซักนิดหรือยังเอ่ย?

เฮ้อ...อึดอัดมากที่ไอ้บุ๊กบิ๊กเห็นพี่บู้เป็นแค่ของเล่นแก้อารมณ์ เมื่อไหร่มันจะรู้ตัวเสียทีเนี่ย อยากอ่านตอนหวานๆกันน่ะค่ะ ท่าทางจะหวานมันน่าดูชม คริคิร

ขอบคุณ และกอด และบวกหนึ่ง

[BeeRY]

เห็นหนังสุดโปรดของบู้แล้วช็อก
เค้ากลัวอะ ดูหนังพวกนี้ไม่ได้
แต่ตอนนี้บิ๊กแลดูซวยนะ ตามล้างตามเช็ด(อ้วก)พี่บู้ตลอด

[Motor-tricycle]

555 ขำคำว่าซ่าไม่ดูไซส์    พี่บู้หนอพี่บู้ 
2 คนนี่อยู่ด้วยกันแล้ว เคมีเข้ากันนะเนี่ย กร๊ากกกก   
แต่ที่แน่ ๆ ไอ้หมาดำ มันหงุดหงิดแล้วเว้ย โคตรสะใจเลย 555

[Piaanie]

เอ่อ...ตอนอ่านเรื่องก็โอเคกำลังขำนะ พอเลื่อนลงมาเห็นภาพหนังสุดโปรดของพี่บู้ อารมณ์เปลี่ยนในบัดนาว โอมายก๊อดดดด

[โจ๊กกุ้ง]

โอ๊ะ หนังน่าดูจัง  ดีเลยบิ๊กสารภาพรักไปจะได้รู้ซะทีว่าตัวเองควรจะแคร์ใครมากกว่า