ก่อนจะนำเสนอตอนต่อไปขอสารภาพว่าพลาดไปแล้วค่ะคนอ่านเจ้าขา
เคยลงโปรไฟล์ของนายราเชนทร์ย้ำนักย้ำหนา ว่าไอ้หมอนี่มันซิง 100 เพอร์เซนต์ แต่อิตอนล่าสุดดั๊นมาเสียซิงให้นายกันต์จนได้ แถมยังดูท่าว่าจะเสียมาหลายครั้งหลายครา แต่เอาน่า ในความเป็นรุก...เฮียเชนทร์แกก็ยังซิง 100 เพอร์เซ็นต์อย่างที่บอกนั่นละ....5555555
ไปอ่านโลด
ตอน : พวกปากไม่ตรงกับใจ"ไอ้กี๋เขยิบเข้ามาใกล้ ๆ กูนี่"
วันนี้เป็นวันที่นายราเชนทร์ไม่มีเรียนทั้งวัน ขณะที่ลูกพี่ตัวจ้อยนั้นเดินส่ายก้นอาด ๆ ออกจากห้องไปตั้งกะเช้า(หลังจากยืนมองน้องชายเดินออกจากตึกไปแล้วจากริมระเบียง) จะว่าไปคนตัวเล็กนั้นดูท่าทางจะชอบอกชอบใจ 'นายนมยักษ์' มากกว่าเจ้าลิ่วล้อคนสนิทนี่เสียอีก
นี่พี่เบื่อผมแล้วงั้นเหรอ......ไม่นะพี่นะ.....ผมไม่อยากเป็นแค่เพื่อนเล่นของพี่.....ผมอยากเป็นมากกว่านั้น
คำพูดของลูกพี่เมื่อคืนก่อน ๆทำเอาพ่อหน้าสิวจุกไปถึงลิ้นปี่
'แก๊งค์เรามันจะมีแค่หัวหน้ากับลิ่วล้อแค่สองคนไม่ได้นาเชนนี่นา.......พี่ขอแต่งตั้งไอ้นมยักษ์นี่เป็นบอดี้การ์ดของพี่ ตัวมันใหญ่ดี เอาไว้คุ้มครองพี่จากไอ้หมาดำ'
กรรม.....ไอ้บอดี้การ์ดของพี่ไหงถึงไม่ตามพี่ไปไหนต่อไหนด้วยล่ะ มันควรจะตามไปคุ้มกันลูกพี่สิ ไม่ใช่มานอนกกอยู่กับผมแบบเน้!!!!!
ผั้วะ ฝ่ามือหนัก ๆ ถูกจัดมาประเคนที่หัวกลม ๆ ก่อนที่น้ำเสียงกระโชกโฮกฮากนั้นจะตามมาติด ๆ
"ไอ้เหี้ยกี๋ มึงอย่ามามึนใส่กู กูบอกให้กระเถิบมาใกล้ ๆ นี่"
ร่างถึกตาขวางใส่คนที่กำลังทำท่าทางเงอะ ๆ งะ ๆ ในที่สุดแล้วนายกันต์ก็ต้องเป็นฝ่ายกระชากตัวร่างผอมสูงนั่นจนร่างของอีกฝ่ายมานั่งแหมะอยู่บนตัก
ไม่ใช่ใกล้แล้ว นี่มันเรท X ชัด ๆ
จมูกโด่งคลอเคลียอยู่ที่ต้นคอขาว ๆ ราเชนทร์ได้แต่นั่งตัวเกร็ง ไม่กล้าแม้จะขยับเขยื้อน
"ถ้าไม่ต้องมองหน้าปลวก ๆ ของมึง แบบนี้มันก็โอเคดีว่ะ"
สองมือล้วงเข้าไปสัมผัสยอดอกที่อยู่ภายใต้เสื้อจนมีปฏิกิริยาตอบสนอง....
"มึงชอบไอ้บู้งั้นสิ ใช่มั้ย"
"ครับ....อ๊ะ"
"ถ้ากูบอกว่ากูอยากได้ มึงจะยกให้กูได้มั้ย"
"คนนี้.....อื้อ.....ผม.....ขอ....เ.....ถอะ....นะครับ"
"มึงขอ.....นี่มึงกล้าขอเลยงั้นเหรอ แลกกับอะไรล่ะ......"
"ผมไม่มีอะไรจะแลกหรอกครับ ผมรักลูกพี่ ผมอยากจะปกป้องคุ้มครองเค้าในฐานะคนรัก คุณกันต์น่ะทั้งหล่อ ทั้งเก่ง จะหาใครที่ดีกว่านี้อีกสิบคนก็ไม่ใช่เรื่องยาก สงสารผมเถอะนะครับ"
คนรัก......หึ.....ปกป้องคุ้มครองงั้นเหรอ แค่ลำพังตัวมึงเองก็ยังเอาตัวไม่รอดเลย.......ไอ้กี๋....ไอ้เด็กหน้าบื้อเอ๊ย
ปลายนิ้วบดขยี้ยอดอกแรงขึ้น ร่างสูงกำลังมีโทสะขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ซอกคอขาวถูกดูดอย่างแรงจนขึ้นเป็นรอยน่าอาย
"อื้อออออ"
ถึงแม้หัวใจจะขัดขืน แต่ร่างกายกลับเสียวซ่านจนแทบขาดใจ
ในไม่ช้าพ่อตี๋หน้ามึนก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ถูกจับนอนราบลงกับที่นอน พลิกคว่ำพลิกหงายตามใจชอบ เนื้อตัวมีแต่รอยจ้ำ ส่วนบั้นท้ายถูกบีบขยำจนเป็นรอยเล็บ น้องชายนั้นก็กำลังแข็งขึงอยู่ในอุ้งมือยักษ์
"กูขอล่อทีเถอะนะไอ้กี๋ กูเงี่ยนโครต ๆแล้ว"
.
.....
.............
.............................
นายบู้ค่อย ๆ โผล่หัวเข้าไปในห้องเรียนที่เต็มไปด้วยเพื่อนร่วมชั้น นับจากวันที่หนีมาจากคนเป็นน้องก็ปาเข้าไปห้าวันแล้วที่ไม่ได้เข้าเรียน
เป็นไงเป็นกันสิวะ......ต่อจากนี้ไป ต่อให้ไม่มีนาย พี่ก็ต้องอยู่ให้ได้ คอยดูนะ พี่จะเอาให้ได้เอทุกตัวเลย ไอ้หมาบิ๊ก หึหึหึ
"คุณชาคริตคะ จะเข้าก็เข้ามาค่ะ มัวยืนทำลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ทำไมคะ" เสียงอาจารย์จอมโหดแหวขึ้น นายบู้หันไปมองแล้วก็ส่งยิ้มหลอน ๆ ไปให้อาเจ๊แกหนึ่งที ก่อนจะเดินเอามือล้วงกระเป๋า ผิวปากเข้าห้องเรียน ไม่ได้แคร์กับเสียงหัวเราะจากเพื่อนร่วมชั้นเลยแม้แต่น้อย
"คุณชาคริตคะ จะเดินไปไหน มานั่งแถวหน้านี่เลยค่ะ ข้างหน้ายังว่าง มาสายแล้วยังจะนั่งข้างหลังอีกไม่ดีนะคะ"
ว๊า......นักเลงเซ็ง
"ไงครับ คุณพี่ชาย" เสียงคุ้นเคยดังขึ้นจากที่นั่งข้าง ๆ ตัวนี่เอง นายบู้หันควั่บ ทำตาขวางใส่คนที่กำลังยิ้ม.....เป็นยิ้มกวนตีนซะด้วย!!!!!! ไอ้หมาบิ๊ก!!!!
"........"
"พี่สร้างผลงานระดับมาสเตอร์พีชเอาไว้ได้น่าประทับใจมาก รู้ใช่มั้ยว่าจะต้องโดนอะไร"
"....."
"เงียบให้ได้แบบนี้ไปตลอดนะพี่นะ"
ร่างสูงหันไปตั้งอกตั้งใจจดแลคเชอร์ต่อ ส่วนนายบู้ก็เอาแต่คอยแอบเหล่มองอย่างระมัดระวัง
คิดถึงอ้อมกอดอุ่น ๆ ของน้อง......
คิดถึงมือใหญ่ยักษ์ที่เกาหัวให้จนหลับปุ๋ยทุก ๆ คืน....
คิดถึงอาหารฝีมือน้อง อยู่กับเจ้าลิ่วล้อและไอ้นมยักษ์กินแต่มาม่าคัพกับอาหารเวฟ.....เฮ้อ
แต่เมื่อตัดสินใจแล้ว จะหันหลังกลับก็คงไม่ได้.....นี่ละ วิถีของลูกผู้ชาย
ส่วนนายบิ๊กเอง แม้จะทำเป็นจดจ่อกับสิ่งที่อาจารย์กำลังสอน แต่ในใจก็อดคิดถึงพี่ชายไม่ได้
ใช่ว่าคนเป็นน้องจะไม่รู้ว่าพี่ชายนั้นอยู่ที่ไหน ถัดไปแค่ไม่กี่ห้องเท่านั้น การที่จะเดินไปกระชากตัวพี่กลับมา ไม่ใช่เรื่องยากเย็นเลย แต่ก็อย่างที่บอก....
พี่จะต้องโดนลงโทษอย่างสาสม....
และพี่ก็ต้องเป็นฝ่าย 'เดิน' เข้ามารับโทษด้วยตัวเอง
"บ่ายนี้กูกลับห้องนะ" บิ๊กหันไปบอกเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่แถวหลัง ในช่วงที่พักเบรคสิบนาที
"ฝากเก็บชีทด้วย"
"ไม่สบายเหรอมึง"
"นิดหน่อย"
"ไม่สบายเหรอบุ๊กบิ๊ก" น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงอย่างลืมตัวของคนเป็นพี่ ทำให้ร่างสูงกระหยิ่มยิ้ม......เงียบ ๆ ในใจ
ไอ้เด็กโง่ พี่ติดกับเค้าจนได้.....
"พี่สนด้วย?"
"ไม่"
"งั้นเหรอ.....ช่างเถอะ ตอนนี้เราสองคน'ขาด'กันแล้วนี่เนอะ เค้าเป็นจะตายยังไง พี่ก็คงไม่สนใจหรอก ใช่มั้ย"
พี่ชายเงียบ ก่อนจะหันไปเขียนอะไรยุกยิก........บิ๊กเหลือบมองกระดาษแลคเชอร์ที่เต็มไปด้วยรูปวาดสุดพิลึกพิลั่นของพี่......ร่างสูงนึกสมเพชขึ้นมาทันที
ยังเหมือนเดิมสินะ พี่ก็ยังคงเป็นเด็ก ๆเหมือนอย่างที่เคยเป็น ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย
.
....
...........
.......................
วันนี้นายกันต์ดูท่าจะคึกเป็นม้าศึกมากเกินไปหน่อย
ร่างบึกบึนเอนตัวลงนอนหอบแฮ่กบนเตียงหลังจากที่ฟาดไปถึงสามรอบ....
เห็นหน้าตาบื้อ ๆ ซื่อ ๆ โง่ ๆ แบบนั้น แต่เอามันส์เป็นบ้า.......ผิวกายในร่มผ้านั้นเล่าก็เนียนใส น่าสัมผัส น่าขย้ำเสียนี่กระไร
อกล่ำกระเพิ่มขึ้นลงเนื่องจากหายใจถี่กระชั้น กันต์พลิกตัวไปกอดร่างเปลือยเปล่าของอีกคน ผิวนุ่ม ๆ ให้ความรู้สึกที่ดีเหลือเกินขณะกอด จะว่าไปการที่ได้นอนเคล้าคลอเคลียกันหลังจากมีเซ็กซ์ มันก็เป็นความรู้สึกที่ค่อนข้าง....
สุดยอด!!!!
"ชอบเค้า มึงก็ต้องทำตัวเองให้ดูดีกว่านี้"
น้ำเสียงนั้นอ่อนโยนจนราเชนทร์ไม่อยากจะเชื่อหู อะไรกัน เมื่อกี้นี้ยังดูดุดันน่ากลัวอยู่เลยแท้ ๆ......หรือว่าระบายอารมณ์จนสาแก่ใจแล้ว ก็เลยอารมณ์ดี ว่างั้นเหอะ!!!!
"ลูกพี่เค้าชอบที่ผมเป็นผม"
"งั้นมึงก็คงจะเป็นได้แค่นี้แหละ"
"มันก็เรื่องของผม"
"ยังจะมาปากดีอีก" มือใหญ่แกล้งบีบขยำหน้าอกของคนในอ้อมกอด
"แล้วคุณกันต์ไม่กลับไปปรับความเข้าใจกับแฟนล่ะครับ มาหลบอยู่ที่นี่มันจะดีเหรอ"
"แฟนเฟินที่ไหนกัน แค่คู่นอน.....บางครั้งมันก็ไปนอนกับคนอื่น บางครั้งก็นัดคนอื่นมาแจมด้วย นี่กูจะเล่าให้ฟังว่าครั้งล่าสุด กูได้ล่อกิ๊กของเด็กกูด้วย ร่านสุด ๆ ครางซะจนไม่เหลือความเป็นรุกเลย ขำ ๆ ดีเหมือนกัน"
ไอ้เหี้ยเอ๊ย......ยังจะมีหน้ามาเล่าอีก เรื่องบางเรื่องกูก็ไม่ได้อยากจะรับรู้ ราเชนทร์ทำได้แค่เพียงนึกประท้วงในใจเท่านั้น ขืนพูดออกไปมีหวังโดนอัดยับ.....หมายถึงอัดจริง ๆ น่ะนะ
"ถ้าเป็นแฟนกันจริง ๆ กูคงไม่ปล่อยให้ไปสนุกกับคนอื่นร้อก.....ก็เบื่อแล้วน่ะ เลยพอแค่นี้ดีกว่า ฝ่ายนั้นก็ดูท่าว่าจะไม่ได้อะไรกะกูซักเท่าไหร่นักหรอก เออ......นี่มึงเต็มใจให้กูอยู่ด้วยป่ะเนี่ย" น้ำเสียงนั้นฟังดูหดหู่ปนเบื่อหน่าย ก่อนจะถามอย่างทีเล่นทีจริงในตอนท้าย
"ก็คุณกันต์จะแย่งพี่บู้ของผมนี่"
"ฮ่า ๆ ๆ มึงนี่น๊า"
ผิวกายที่เบียดเสียดกันนั่นทำให้อวัยวะตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง
"กี๋......กูขออีกรอบละกันนะ ไหน ๆ วันนี้ มึงก็ว่าง"
"อ่า"
ถ้าเป็นแฟนกันจริง ๆ กูคงไม่ปล่อยให้ไปสนุกกับคนอื่นหรอก......
กูขอเก็บเอาไว้เล่นสนุกของกูคนเดียวนี่แหละ
..................................
เสียงเคาะประตูห้องในตอนเย็นนั่นทำเอาร่างสูงแทบคลั่งด้วยความดีใจ
ไอ้หมาสินะ.....ไอ้หมามันสำนึกผิดแล้ว
บิ๊กรีบวิ่งผลุนผลันไปเปิดประตูห้อง......ยอมรับว่าการที่ไม่มีพี่ชายอยู่ด้วยนั้นทำให้ชีวิตสบายขึ้นแยะ
แต่ก็เหมือนกับขาดอะไรไป.....ช่างเหอะ ขอให้พี่ก้าวเท้าเข้ามา แล้วอย่าหวังว่าจะได้เดินออกไปอีก
"อะ.....อ้าว เปาเองเหรอ"
"ก็ผมอ่ะดิ คิดว่าใครอ่ะ"
"มีอะไรเหรอครับ"
"เอาอีกแล้วพูดเพราะอีกแล้ว ผมซื้อข้าวต้มปลาเจ้าอร่อยมาให้ เห็นพี่บู้บอกว่าพี่บิ๊กไม่สบาย ให้ผมแวะมาดูหน่อย"
ควรจะดีใจไม่ใช่เหรอนายบิ๊ก คนที่นายแอบชอบนั้นกำลังอยู่ตรงหน้านี่เองแท้ ๆเลยนะ
"ไอ้หมามันบอกงั้นเหรอ"
"อื้อ ว่าแต่ค่อยยังชั่วยังล่ะนี่" มือเล็กยื่นขึ้นไปแตะหน้าผากหนุ่มผิวเข้ม
"ตัวก็ไม่เห็นร้อน กินเลยมั้ย เดี๋ยวผมแกะใส่ถ้วยให้"
"เอาไว้เดี๋ยวพี่ค่อยอุ่นกินทีหลัง ยังไม่หิวน่ะ"
เปายิ้มให้เหมือนกับรู้ทัน
"ทะเลาะกับเค้าอีกแล้วสิท่า คิดถึงเค้าก็ไปง้อเค้าดิ๊ พี่ชายทั้งคนนะเว้ยเฮ้ย"
"ไอ้เด็กนี่ สู่รู้ชะมัด"
"เป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ มีอะไรก็คุยกันดิ......ไม่ใช่เอาแต่.....เก็บเงียบเอาไว้"
ใบหน้าของเปาหมองลงไปนิดนึงในตอนท้ายของประโยค ก่อนจะปรับสีหน้าให้แจ่มใสเหมือนอย่างเดิม
"งั้นผมกลับห้องนะ.....มีอะไรก็เรียกละกัน หรือจะให้ไปตามพี่บู้กลับมา ก็ได้นะ ยินดีช่วย เหอะ ๆ"
คนตัวเล็กกลับเข้าห้องของเจ้าตัวไปแล้ว แต่นายบิ๊กยังคงเปิดประตูอ้าค้างเอาไว้ ร่างสูงยืนพิงกับขอบประตู ราวกับว่ากำลังรอ.....
to be con
หึหึหึ ไอ้บุ๊กบิ๊ก......เอ๋ย
สั้นไปสินะ......เอาเป็นว่าเอามาต่อก่อนจะหยุดพักวันแรงงานละกัน......เผื่อมีคนคิดถึงฟิคเรื่องนี้ 555+
รักคนอ่านเหมือนเดิมค่ะ
หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา (อ่าน 394936 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก