97
#
“พี่ต้านจ๋า...” ทันทีที่กูกลับมาถึงบ้าน เปิดประตู น้องเหมียวก็พุ่งเข้ามากอดเอวกูโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
กูยืนงง แล้วก็อึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้าเหี้ยๆ
เฮ้ยย นี่มัน... the day after tomorrow รึเปล่าวะ เป็นไปไม่ได้แน่ๆ ก็อิฐมัน.... 
“พี่ต้านชอบชุดนี้มั้ย?” อิฐเงยหน้ามาถาม ยิ้มตาหวานเยิ้มเลย.....
เอ่อ กูลืมหายใจไปแป้บนึงตอนใช้สายตามองชุดที่มันว่า
“อ่า...เอ่อ ช..ชอบ!! ชอบดิ” แมร่งใจเต้นว่ะ กางเกงยีนส์ขาสั้นรัดติ้ว ที่โคตรสั้น....ดูเหมือนกางเกงในมากกว่า ใส่กับสายคาดเอี้ยม ไม่มีเสื้อ เผยให้เห็นแผ่นอกขาวๆ กับหัวนมสีชมพูของมัน...
เหอะๆ แบบนี้กูว่าอย่าใส่ดีกว่ามั้งน้องอิฐ
ถ้าสายตากูมันมีแขนขา สงสัยป่านนี้อิฐคงโดนข่มขืนไปแล้วมั้ง!
“หิวมั้ยครับ เหนื่อยมากป่าว เดี๋ยวเค้าพาไปอาบน้ำนะ” อิฐยังทำเสียงออดอ้อนกูไม่เลิก
“เหรอ” รู้สึกกูจะสมองตายไปชั่วขณะ หลังจากนั้นขาก็เดินตามมันไปบนบ้านแล้ว
อิฐจูงมือนำกูไปที่ห้องนอน กูเห็นข้างหลังมัน.... ความขาวชินตา กับแก้มก้นที่โผล่พ้นขอบกางเกงทำเอากูเกร็งไปทั้งตัว
“เดี๋ยวเค้าถอดเสื้อให้นะ” อิฐดันตัวกูพิงฝาผนังแล้วก็ค่อยแกะกระดุมออกทีละเม็ดจนหมด
“ทำแบบนี้ระวังโดนหนักนะครับที่รัก..” กูทนไม่ไหว ก้มลงไปพูดชิดปากสีแดงหลังอิฐเหวี่ยงเสื้อกูลงพื้นแล้วลูบไล้แผ่นอกกูเบาๆ
“มีแรงเหลืออยู่เหรอครับดาร์ลิ้ง?”
“อ...ซี๊ดส์ มาลองดูเลยป่าวล่ะ” กูกัดฟันครางตอนอิฐบีบคลึงที่หัวนมจากเบาเป็นหนักมือขึ้น
“อาบน้ำก่อนดิ่ พี่ต้านตัวเหม็นเค้าไม่ชอบ”
“แล้วถ้าเค้าหอม จะตามใจเค้ามั้ย?” กูเอื้อมมือไปบีบสะโพกมันและดึงให้ข้างหน้าของมันมาแนบกับข้างหน้าของกูจนที่ว่างแทบไม่เหลือ
“ถ้าพี่ต้านหอมแล้วเค้าจะตามใจทุกอย่างเลย.....”
“จริงเหรอ...?” กูก้มลงแนบหน้าผากกับมัน นานแล้วที่หัวใจกูไม่ได้เป็นแร๊พเปอร์แบบนี้... แม่งเต้นรัวมาก กูคาดว่าอีกสักหน่อยมันคงจะเปลี่ยนแนวเป็นฮาร์ดคอร์ว่ะ
“เดี๋ยวก็รู้” อิฐยกมุมปากโชว์ลักยิ้ม ก่อนจะพากูเข้าไปชำระล้างล่างกายในห้องน้ำจนสะอาดหอมกรุ่นไปทั้งตัว
“ไปเอากางเกงแบบนี้มาจากไหน?” กูถามตอนอิฐกำลังนั่งคร่อมตักแล้วเช็ดผมเปียกๆ ให้กู... เอ่อ อย่าถามว่าตอนนี้ตัวกูและน้องชายกูเป็นยังไง
สรุปความได้คือคลั่งทั้งพี่ทั้งน้องมาร่วมครึ่งชั่วโมงแล้วครับ!
“หาเอาในตู้แหล่ะ... กางเกงตอนเด็กๆ เอามาตัดขา”
“เหรอ...”
“ถามไม?”
“เหมือนโคโยตี้” ถ้าเต้นอย่างงั้นด้วยนะเมิงเอ๊ย นึกภาพตามแล้วเลือดจะออกจมูก
“ชอบหน้าพี่ต้านตอนนี้จัง” อิฐยิ้มบอก เหอะ แค่เห็นหน้ามึงกูก็แทบแย่แล้ว ยังจะมาลูบไล้ต้นคอยั่วกูอีก
“ชอบตรงนี้พี่ต้านด้วย” กูกลั้นหายใจตอนมันกระตุกปมผ้าขนหนูกู แล้วเอื้อมมือไปกำส่วนแข็งขืนของกูที่กำลังยืนตรงรอชักธงชาติขึ้นเสา
“มันเป็นของอิฐครับ พี่ให้อิฐคนเดียว” พูดจบ กูทนไม่ไหวแล้ว พุ่งทั้งหน้าทั้งตัวเข้าไปกอดและจูบมันจนแทบจะกลืนกินไปทั้งตัวอย่างหื่นกระหาย
“เหมือนกัน... ทั้งตัวทั้งใจเค้าก็เป็นของพี่ต้าน ของพี่ต้านคนเดียวหมดเลย...”
อิฐพูดตาพราวระยับ กูไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลยนะเว้ยตั้งแต่รู้จักกันมา ถึงมันจะยั่ว แต่มันยั่วแบบเด็กเล่นขายของ ไม่ได้ใช้ทั้งตัวใช้ทั้งตาทั้งน้ำเสียง..... ทุกอย่างในตัวมันยั่วกูแบบนี้
“อื้อออ อื้อมม” เสียงครางในลำคอของกูและมันดังขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกว่าแค่ปากกูจูบมันแค่ไหนก็แรงไม่เท่าความรักที่กูมีให้มัน
กูจูบอิฐ ลงลิ้นไปทั่วทั้งปาก ทั้งหน้า ทั้งตัว.... ไม่มีตรงไหนที่กูไม่จูบมัน แม้แต่นิ้วเท้ากูยังจูบเลย กูเป็นเอามาก
“ที่รักครับ พี่ต้านรักอิฐ รักอิฐ รักอิฐ รักอิฐ....จนแทบจะบ้าตายอยู่แล้วรู้มั้ย” กูพูดเหมือนคนเพ้อ รู้สึกจะไม่ใช่แค่รักเท่านั้นแต่กูหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้นด้วย
“อยากรักกันมากกว่านี้มั้ย” ยังไม่ทันได้ตอบ อิฐก็ดันตัวกูนอนราบกับเตียง ส่วนตัวมันก็ปีนมานั่งทับตัวกู จับมือกูไปวางบนขาอ่อนมัน กูลูบขามันพร้อมกับบีบเบาๆ ทันที
“อ...อือ กางเกงแน่นแล้วอ่ะครับพี่ต้าน...” อิฐแดงไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะปากกับที่หัวนมเพราะผ่านการถูกดูดมาอย่างหนัก
“น...แน่นก็ถอด...สิ..ครับ” กูเลื่อนมือไปขยำที่กลางลำตัวของมันเบาๆ เล่นเอาอิฐนั่งไม่นิ่ง
“อืม...งั้นขอเค้าถอดเกงแป้บ” พูดจบ อิฐลุกขึ้นชันเข่าทั้งที่ยังคร่อมตัวกูอยู่ แต่ประเด็นคืออิฐมันแค่ถอดกระดุม รูดซิบลง แล้วงัดแท่งสีชมพูเข้มของมันออกมาคาไว้แค่นั้น
“มันถอดยากอ่ะครับดาร์ลิ้ง” อิฐแมร่งยังทำหน้ายั่วกูได้อีก
กูไม่รู้จะมองตรงไหนของมันดีว่ะ ได้แต่กลืนน้ำลาย เลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเองเพราะโดนไฟพิศวาสสุมอก
“อันนี้ของอิฐใช่ไหม? ...งั้นอิฐกินนะ” มันถามแล้วเอานิ้วจิ้มส่วนปลายน้องชายที่กำลังโกรธจัดของกู
“อ...อือ จะทำอะไรก็ทำเลย....ค...ครับ อ่ะ! อาส์” อิฐพาของกูเข้าปากมันไปแล้วเรียบร้อย กูเสียวจนหน้ามืด รู้สึกเกร็งไปหมดตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า
“ที่รักครับ หันก้นมาทางนี้ พี่ต้านอยากกินของอิฐบ้าง” พอกูบอกอย่างนั้น อิฐก็หันก้นมาให้กูอย่างว่าง่าย กูดึงกางเกงมันออกจากก้นอย่างทุลักทุเล พออยู่ในระยะปากกูจะจู่โจมได้ กูก็ใส่เข้าเต็มที่ เหมือนที่อิฐกำลังทำให้กูอยู่
“พ...พี่ต้านจ๋า ช่วยด้วย... เค้าทนไม่ไหวแล้ว” อิฐพูด หน้าอกสะท้อนขึ้นลงรัวเร็ว ที่ทำกูตกใจจริงๆ คืออยู่ๆ มันก็นอนคว่ำลงไปแล้วยกสะโพกลอยขึ้น อันที่จริง
จะบอกว่ากูก็ทนไม่ไหวไม่แพ้มันหรอก แถมอาจจะอาการหนักกว่าด้วยซ้ำ ยิ่งตอนเห็นอิฐเอื้อมสองมือจากข้างหน้า แหวกแก้มก้นให้กูเห็นประตูหลังมันชัดๆ นะมึงเอ๊ย....... พระเจ้าช่วย...... กูแทบจะตายคาตรีนมันให้ได้………..!!!
“ช่วยรักอิฐที......”
ตุ๊บ!!
เฮ้ย...!! กูลืมตาโพลงขึ้นมาเจอแสงสว่างบาดตาเข้าอย่างจัง อะไรวะนี่ งง.... เกิดอะไรขึ้น ตกเตียงเหรอวะกู?
กูกระพริบตาถี่ๆ ไล่แสงจ้า ก่อนหันซ้ายขวาหาตัวที่รักกู อิฐหายไปไหน ....ทำไมแสงไฟ กลายเป็นแสงอาทิตย์
อย่าบอกนะว่า...............
“โห... ตื่นเร็วเหมือนกันนะเนี่ย กะจะมาปลุกอยู่พอดี” อิฐเดินเข้ามาในห้อง สภาพเสื้อผ้าครบชุด เสื้อยืด กางเกงยีนส์ขายาว... ไม่ใช่ยีนส์สั้นจุ๊ดเหมือนใน........
ฝัน!!!!!
ไอ้เหี้ยยย กูฝัน.........นนนน
แม่งเอ๊ย.... เกิด after shock เข้าอย่างจังเลยชีวิตกู
ทำไม.... 
? ทำไมต้องมาฆ่ากันด้วยวิธีนี้ สัสสสส เจ็บปวด
เสียดาย แม่ง เวรเอ๊ย โคตรร้าวราน เสือกมาตื่นอะไรตอนนี้วะ กำลังจะได้.........รักอิฐแรงๆ...อยู่แล้ว................. มาจบแบบหักมุมอย่างนี้กูไม่ยอม สราดดด
“อิฐ....” กูเด้งตัวขึ้นจากที่นอนเดินไปหามันที่ยีนอยู่แถวหน้าประตูอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย อะไรอ่ะพี่ต้าน โห... ไปห้องน้ำเลยพี่” กูสำรวจสภาพตัวเอง... ไม่มีอะไรติดตัว เหมือนในฝัน ยิ่งตรงกลาง สภาพยิ่งเหมือนตอนอยู่ในฝันเชี้ยๆ
เฮ้ย หรือกูจะไม่ได้ฝัน มันอาจจะเหมือนหนังเรื่อง inception ก็ได้ ที่ไม่รู้ว่าเรื่องไหนฝันเรื่องไหนจริง
“อิฐ...มา! ต่อกัน”
“ต่ออะไร อย่ามากาม รีบไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวไม่ทัน” อิฐเดินเลี่ยงกูห่างออกไปสี่ห้าก้าว
“ยั่วกันแล้วก็รับผิดชอบดิ อย่ามาทำใสไม่รู้เรื่อง” กูเดินตาม จะคว้ามันมาเอาให้ได้
“อะไร....เฮ้ย เป็นไรเนี่ย อิฐยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” มันเริ่มจะวิ่งหนีว่ะ...
“น้องอิฐ... อย่าทำกับพี่ต้านแบบนี้ มาบอกให้พี่รักแล้วก็อย่าหนีดิ”
“หา.........?” ช่างแม่งและ จะฝันหรือไม่ฝันไม่รู้ รู้แต่ตอนนี้กูอยากได้เมียกูมาก..... เคยเห็นมั้ย อยากได้จนตัวสั่นอ่ะ
พออิฐมันเห็นกูยืนนิ่ง มันก็ระวังตัวเองน้อยลง จนกระทั่งกูใช้ความเร็ววิ่งไปคว้าแขนมันดึงเข้ามากอดแนบอกได้
“เอ้ยยย ใจเย็นน อื้ออ” กูประกบปาก แล้วดันมันไปที่เตียง ทันทีที่อิฐหงายหลังล้มลงไปนอน กูก็ตามไปทาบทับมันไว้ทั้งตัวแล้วจูบปากลงลิ้นดูดหนักอีกหลายครั้ง
“อึ๊อ อ่อย....อื้มม” จะดิ้นทำไมวะเนี่ย ไม่เห็นเหมือนอีกมิติเลยสักนิด
“อ้อนพี่ต้านหน่อยอิฐ ยั่วพี่ต้านอีกนะ ทำอีกเยอะๆ เลยครับที่รัก พี่ชอบบ”
“หา........ ไม่เอา อืออ ปล่อย วันนี้ต้องไปวัด เดี๋ยวไม่ทัน อื้ออ”
กูจูบปิดปากมันแล้วพยายามจะถอดกางเกงยีนส์อิฐออก แต่ปัญหาคือ กางเกงแม่งโคตรจะฟิต ถอดยากชิบหายเลย
“อิฐ ถอดเกงหน่อยเร็ว พี่ถอดไม่ออก”
“พี่ต้าน หยุดเลย อิฐพูดจริงนะ เดี๋ยวไปค่ายธรรมะไม่ทัน พระนัดแปดโมงนะพี่” ค่ายอะไรวะ ลืมไปแล้ว... ชื่อไม่น่าไปเลย กูไม่ไปเว้ย
“ช่างเถอะ อย่าไปเลย ...อย่าไปเลยนะ....นะอิฐ นะครับ อยู่กับพี่นะ” กูแกล้งลืม ทำไม่สนใจ แล้วไซร้ทั้งหน้าทั้งปากเข้าซอกคอหอมๆ ของมันต่อ
“ไม่เอา.....ฮื่ออ พี่ต้าน พอแล้ว อิฐจะไป พี่ขิงกับพี่ด้าก็ไปนะ เดี๋ยวเค้ารอ” แมร่งได้ยินชื่อไอ้สองตัวนี้แล้วแทบจะหมดอารมณ์
“ไหนว่าจะตามใจเค้าไง... พี่ต้านโกหกเค้าเหรอ” เฮ้ย... อย่ามาอ้างกันแบบนี้นะเว้ย มันคนละเรื่องกัน
“พี่ต้านสัญญาแล้วว่าจะไป....” กูจ้องตาอิฐแล้วรู้สึกหมดหวัง ไอ้ที่กลับมาบ้านเมื่อคืนแล้วเจอแจ๊คพอตแม่งกูเพ้อฝันทั้งนั้น... เรื่องจริงของเมื่อคืนคือกูกลับถึงบ้านตีสาม อาบน้ำเช็ดตัว หัวถึงหมอน หลับเป็นตาย....
กูจำใจลุกออกจากตัวอิฐ มองดูนาฬิกาเจ็ดโมงแล้ว... รีบรีดน้ำออกเองคงทัน
“มาทำอะไรตรงนี้พี่ต้าน ห้องน้ำดิ” อิฐว่า ตอนเห็นกูกำมือรอบท่อนลำตัวเองแล้วชักขึ้นลง... อ่าว ก็คนมันเก็บกดมาไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหน แล้วตอนนี้กูก็ปวดจะตายห้าอยู่แล้ว
“อมให้หน่อยดิเหมียว” กูขอหน้าด้านๆ เผื่อว่าจะได้
“อิฐมาเก็บของ แล้วเดี๋ยวต้องไปทำกับข้าวอีก” มันลุกเดินไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าสองใบ แล้วหยิบของที่มีบนโต๊ะเครื่องแป้งกับเสื้อกันหนาวใส่ลงไป
“ใจร้ายว่ะ” เออ ว่าวเองก็ได้วะ แต่ต้องเห็นหน้าอิฐด้วย ไม่งั้นเดี๋ยวแตกช้า
นึกภาพตอนมันแหกขาให้กูในฝัน กับตอนนี้ทำไมมันช่างแตกต่างกันจังวะ
“ถ้าไม่มีอะไรกินเดี๋ยวพี่ต้านก็บ่นหิวอีก งั้นอิฐไปทำกับข้าวแล้วนะ”
“อยู่ก่อนดิ ยังไม่เสร็จเลย” อิฐทำหน้ายี๋แก้มป่อง ก่อนส่ายหัวรีบออกจากห้องไปเลยซะงั้น
อ่าว เห้ยย กลับมาก่อน
โธ่ แม่งเอ๊ย ใครก็ได้.......เอาความฝันของกูคืนมาเดี๋ยวนี้...........!!
#
กูมัวแต่ฆ่าลูกตัวเองอยู่ กว่าจะไปถึงวัด กว่าจะได้ขึ้นรถ.. กว่าจะปรับอารมณ์ให้เป็นปกติก็ทำใจโคตรยากเลย ก็ใครมันจะไปรับได้วะ ในฝันกำลังถึงจุดไคลแมกซ์ แต่แม่งอยู่ๆ กูก็เจอดับฝันซะงั้น ถ้าอิฐตอนนี้เป็นเหมือนตอนนั้น...อารมณ์กูคงไม่หมดอายุแบบนี้หรอกว่ะ
อีกอย่างพอถึงวัด กำลังจะขึ้นรถหวานเย็นทัวร์ร่วมกับชาวบ้าน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพวกลุงๆ ป้าๆ พ่อแก่แม่เฒ่าทั้งหลาย ไอ้ด้ากับไอ้ขิงก็โทรมาบอกกูเว้ย
บอกว่า... ติดงานไปไม่ได้แล้ว.. โชคดีเพื่อน กร๊ากกๆๆๆ
ง่ายมาก....สัสส ไอ้พวกเลว แมร่งลงชื่อกูไป แล้วพวกมันเสือกไม่ไป
ไอ้ที่หัวเราะเยาะสะใจกูแบบนี้ สงสัยกูคงโดนพวกมันถีบหัวส่งเข้าค่ายนี้แหงเลยว่ะ
เชี้ยเอ๊ย คอยดูนะมึง อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ 
กูมองดู.... เพื่อนร่วมชะตากรรมในการเข้าค่ายครั้งนี้มีประมาณสามสิบกว่าชีวิต
บางคนก็ขาวมาทั้งตัวตั้งแต่ออกจากบ้าน... กูมองสภาพตัวเองกับอิฐแล้ว โคตรจะแปลกแยก ขนาดว่าเราก็ไม่ได้สีสันอะไร แค่ขาวดำ แต่ก็แตกต่างว่ะ
สถานที่ที่ต้องไป มันอยู่ต่างจังหวัด แต่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มาก ถ้ารถที่นั่งอยู่ตอนนี้ไม่ใช่หวานเย็น มันคงจะถึงไปตั้งแต่หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่นี่ กว่าจะไปถึงแม่งเกือบ 11 โมง ความรู้สึกส่วนลึกในใจกู
ค่ายแบบนี้มันทรมานพอๆ กับ Auschwitz* ของนาซีเลยนะเว้ย บังคับให้ทำนั่นทำนี่ พูดก็ไม่ให้พูด ข้าวก็ไม่ให้กิน ต้องนั่งอยู่ในห้องโถงอัดกันเป็นตับยังกับนักโทษ....โห แม่งปลื้มตาย เหมือนลัทธิอะไรก็ไม่รู้ ตอน ม.ต้นกูเลยทนไม่ไหว โทรบอกคนที่บ้านให้มารับกลับไง
พอไปถึง... ลงจากรถ...กูโคตรแปลกใจ ก็สิ่งแวดล้อมแม่งสุดจะเหนือจินตนาการกูทุกอย่าง มันไม่ใช่วัดป่าที่อยู่ในซอกหลืบของขุนเขา แต่เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมที่คล้ายบ้านพักตากอากาศมาก มีห้องพักแบบเรือนแถว แบบเป็นหลังๆ มีห้องประชุม ห้องอาหาร... ขาดสระว่ายน้ำ กับฟิตเนสสปา ไม่งั้นคงครบเซตไปแล้วว่ะ
พระอาจารย์ที่นำพวกกูมาที่นี่บอกต่อหัวหน้ามัคทายก ว่าให้พวกกูเอาของไปเก็บที่ห้องพักก่อนแล้วค่อยมากินข้าวเที่ยงกันที่ห้องอาหาร หลังจากนั้นก็จะได้เริ่มต้นปฏิบัติกรรมฐานกัน
เหอะๆ ได้ยินประโยคหลังแล้วขนลุกว่ะ
กูไปต่อแถวรับกุญแจห้อง ถึงจะไม่ได้คาดหวังกับที่พักมาก แต่ก็แอบอยากอยู่บ้านว่ะ บ้านหลังละสองคนด้วย อิอิ
ลุ้นขอให้ได้บ้าน บ้าน บ้าน แล้วแม่งก็...... ได้จริงๆ เว้ย เมื่อเช้าซวยแต่คืนนี้กูต้องโชคดีแน่ๆ หึหึ
“ได้ห้องไหนเหรอ?” อิฐถามตอนเห็นกูเดินหน้าระรื่นกลับมา
“ไม่ใช่ห้อง... แต่ได้บ้านว่ะ” กูยักคิ้วชูกุญแจให้ดู หน้าอิฐแห้งลงนิดนึง ฮ่าๆๆ กูโชคดีอย่างไม่น่าเชื่อใช่ไหมล่ะ...
กูเดินนำไปยังบ้านพักของเราสองคน..... แต่พอไปถึง โห แมร่ง ฮวงจุ้ยไม่ดีว่ะ มันอยู่ติดกับคนอื่นมากเกินไป แถมอยู่หลังกลางๆ อีก
“บ้านดูสะอาดดีเนอะ” อิฐเริ่มยิ้มออก แต่กูหน้าเหี่ยวแทน
“เปลี่ยนดีป่ะ กูอยากอยู่หลังนู้นว่ะ” กูชี้มือไปหลังสุดท้าย ไกลสุด
“หลังไหนก็อยู่ไปเหอะพี่ แค่คืนเดียว” อิฐเปิดประตูเดินเอาของไปวางแล้วก็สำรวจรอบบ้านใหญ่
“อืม...” คืนเดียวก็เสียวได้ เดี๋ยวกูปรับฮวงจุ้ยเอง
“พี่ต้าน มีห้องน้ำ outdoor ด้วย” กูเดินไปดูบ้าง... เหอะ ถึงดีไซน์จะทื่อๆ ไปหน่อย แต่ก็ถือว่ามีไอเดีย แถวนี้มันเป็นภูเขาว่ะ ตอนดึกๆ อาบน้ำคงเย็นสะท้านน่าดู
“เค้าให้เปลี่ยนเป็นชุดขาวหมดเลยนะ อิฐดูในตู้ เสื้อยืดขาวล้วนพอมี แต่กางเกงมันเป็นยีนส์หมดเลยอ่ะ ไม่รู้จะนั่งสะดวกรึเปล่า พี่ต้านลองใส่นั่งขัดสมาธินานๆ ดูหน่อยดิ ถ้านั่งไม่สบาย เดี๋ยวอิฐจะไปยืมเค้ามาให้เปลี่ยน”
กูคุ้ยกระเป๋าเอากางเกงยีนส์สีขาวตัวนั้นออกมา โห....
“นั่งนานๆ ไข่แตกแน่ว่ะอิฐ ไม่ไหวหรอก” โคตรจะสลิม
“อืมมันไม่มีจริงๆ อิฐก็มีแต่แบบนี้เหมือนกัน ลืมไปหามาไว้ก่อนอ่ะ งั้นเดี๋ยวอิฐไปยืมข้างหน้ามาให้”
“ไม่เป็นไร พี่ไปเอง มันอยู่ตรงไหนเหรอ?”
“ตรงห้องอาหารอ่ะครับ มันจะอยู่บนโต๊ะริมๆ ประตู”
กูเดินไปตรงที่ว่า... มีชุดบริการให้เช่าจริงๆ แต่ไม่เสียตังค์นะ
“ไม่ได้เอาชุดมาเหรอพ่อหนุ่ม?” ป้าคนนึงถามกู เค้าอยู่ประจำส่วนกลางแถวนี้แหล่ะ
“ครับ ไม่มีกางเกงขาว ผมขอยืมสองตัวได้มั้ยครับ”
“หยิบเอาเลยจ้ะ ตัวไหนก็เลือกเอาเลย”
“ขอบคุณครับ”
กูลองหยิบขึ้นมาดู
“................” เฮ้ย ไรวะเนี่ย ทุกตัวเลยนะเว้ย...... ขาวสะอาด แต่โคตรบาง บางมากจนคิดว่า... คนแม่งต้องมองทะลุไปเห็นลำไส้ใหญ่กูแน่ๆ อะไรมันจะบางได้ขนาดนี้วะ ไม่มีตังค์ซื้อผ้าหนาๆ มาตัดรึไง
แต่คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกัน ให้อิฐใส่คงเซ็กซี่น่าดู...เหอะๆ ไม่ต้องแก้ผ้า แต่มองเห็นไปถึงไหนต่อไหนแบบนี้ก็ไม่เลว 
อ้าว.... สรุปตกลงกูมาปฏิบัติธรรม หรือมาเสริมกิเลสให้ตัวเองกันแน่วะ
บาปหนาตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มเลยกู...... 
H
หื่นเสมอต้นเสมอต้นเสมอปลาย 555 ไม่ได้บุญแน่ๆ แบบนี้
ส่วนเรื่องรวมเล่ม (มาคุยแทนแบ้งค่ะ) คล้ายๆ ทำบุ๊ครายงานส่ง อ. ใช่หรือเปล่าคะ 555 ทำได้นะ
แต่เรื่องมันยังไม่จบเลย ถ้าทำก็คงทำในดีไซน์แบบโบแบ้งอ่ะค่ะ หากมันดูไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านก็อย่าว่ากันนะ
ก็..... คงไม่เร็วๆ นี้หรอกค่ะ เพราะมันต้องใช้องค์ประกอบหลายอย่าง
เอาเป็นว่า...ถ้าใครสนใจ ถึงเวลาแล้วคงจะถามความประสงค์ใหม่อีกทีละกันเนอะ
เพราะอนาคตก็ยังไม่รู้เลยว่า... จะได้ทำจริงๆ หรือเปล่า
ขอบคุณที่สนใจผลงานนะคะ
(note *Auschwitz เป็นค่ายที่พรรคนาซี เยอรมัน พาพวกยิวมาฆ่าหมู่รวมกันค่ะ)
ต้านเปรียบเทียบได้เวอร์มาก คนละเรื่องเลย คิดไปได้.....
หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด) (อ่าน 524354 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก