หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[Nichdia]

ไม่ได้ไปทำบุญกันซะล่ะมั้งนิ

[yayu]

น้องอิฐช่างอ้อนจริงๆ เค้าอย่างนู้นเค้าอย่างนี้ 
แค่นี้พี่ต้านก็หลงจะแย่แล้ว

แต่อ้อนกันงี้จะได้ไปซื้อหลอดไฟไปทำบุญมั๊ย

+ขอบคุณค่า 

[สมุนไพร]

น่ารักอ่ะ

[nunam]

ต้านหื่นอ่ะ อิฐก็ช่างอ้อน โอ้ยๆตกหลุมรักคู่นี้จังเลย
อยากอ่านทุกวันเลย อัพทุกวันเถ๊อะ นะนะ

[getto]

เรื่องนี้สนุกมากๆ
ชอบบบบบบ
ตามอ่านอยู่หลายวัน
ชอบคาแรคเตอร์ของทั้งพี่ต้านทั้งอิฐเลย
อารมณ์ในเรื่องก็มีหลายอารมณ์ทั้งสุข เศร้า ฮา ติสต์ นอยด์ อ่านแล้วสีหน้าเปลี่ยนได้ตลอดเลยจริงๆ555
ยิ่งตอนแรกๆนี่คิดไปต่างๆนานาว่าอิฐเป็นยังไง เข้ากับชื่อเรื่องที่ว่า"มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้"
ตัวละครเป็นคาแรคเตอร์ที่ไม่ค่อยเจอ โดยเฉพาะอิฐ ลึกลับน่าค้นหามากตอนแรกๆ ดูเป็นคนแปลกๆ มีสเน่ห์สุดๆ
คนที่เข้ามาหาอิฐนี่เหมือนได้แค่ตัว แต่ไม่มีวันได้ใจ ต้องให้อิฐเข้าไปหาเอง
ส่วนพี่ต้านนี่ทั้งโหดทั้งหื่น แต่เรื่องความรักพี่แกเต็มร้อยมากๆ อึ้งกับห้าล้านพี่ท่าน เสี่ยสุดๆ
ชอบเวลาพี่ต้านคุยกับอิฐแล้วใช้กูมึง มันดูสนิทใจกันกว่าเรียกหวานๆอีก
ชอบองค์ประกอบเรื่องนี้หลายๆอย่างเลย อ่านแล้วได้มุมมองหลากหลายมากขึ้น
ชอบเรื่องราวที่ให้สองคนผ่านอุปสรรคไปพร้อมๆกัน เรื่องนี้เหมือนจะแฮปปี้หลายรอบ แต่ก็มีเรื่องเข้ามาทุกรอบ
(อยากให้มีเรื่องเข้ามาเยอะๆ จะได้ไม่จบไวๆ )
เพลงก็เพราะ อ่านเรื่องนี้แล้วฟังเพลงหลายแนวขึ้นเลย ชอบ your call มากๆ ฟังวนไปวนมา
ขอบคุณพี่แบงค์พี่โบสำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ
 

[Crossley]

ตอนใหม่โดนใจ
ทำบุญให้คนอ่านละกันนะพี่ต้าน

[kongkilmania]

เอาใจช่วยให้พี่ต้านปรับตัวได้ในเร็ววันนะคุณชายนะ...
แต่มีน้องอิฐเป็นกำลังใจ  แถมเข้าใจพี่ต้านแบบนี้ เชื่อว่าอนาคตสดใสแน่นอน

อ้อ!!! แล้วก็ถนอมๆน้องอิฐของเจ๊หน่อย 
เครื่องเคราตับไตไส้พุงพังหมดแล้ว อิพี่ต้านหื่นเกิ๊นนนนนน 

[sakuracity]

อ๊า!!! ชอบที่สุดดด คู่พระนางเรื่องนี้เริ่ดสุดจิงๆอะ ชอบๆๆ.......กินน้ำๆๆ ฮะๆๆ

มาบ่อยๆนะ nc 

ฮะๆๆ

[RakorN]

แหมพี่ต้านเมื่อยนิดเมื่อยหน่อยทำเป็นบ่น 

ที่หื่นกะน้องล่ะไม่มีเบื่อ

น้องอิฐแทนตัวเองว่าเค้า ได้น่ารักกกกกกกกกกอีกแล้ว 

[roseen]

 

[cartoons]

โหว ไม่ได้อ่านพักใหญ่ๆ เต็มสรีมเลยค่ะ ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หลากรสหลากอารมณ์มากกกกก


 

[Nichdia]

มารอ คิดถึงพี่ต้านและน้องอิฐ อิอิ

[ordkrub]

ว้าว X ติดกันสองตอน เลยยังไม่ได้ไปไหนเลย 5555

[Flirter_kung]

จัดไป แต่ช่วงนี้ NC เยอะนะครับ

[The_outsider]

ตามทันแล้ว
 

[OhJa]

พี่ต้านและน้องอิฐ   หายไปไหนๆๆๆๆๆ
คิดถึงแล้วนะ 

[DexTunG]

 

[kongkilmania]

คิดถึงน้องอิฐ 
ส่วนอิพี่ต้าน....
ถึงไม่อยากเจอ แต่ถ้าอยากได้น้องอิฐก็ต้องมีพี่ต้านแถมมาด้วย ชิส์ๆๆ

[Milk]

 

[foyer]

93
#
 
ใครบอกว่ากูไม่ได้ไปวัดวะ... ได้เว้ยยย
รอบสองไม่ได้ต่อ เพราะเจออิฐเอาตรีนยันมาว่ะ

ตอนแรกกะจะไปห้าง แต่เพิ่งนึกได้ว่าแถวบ้านก็มีร้านขายโคมไฟอยู่ ก็เลยขี่จักรยานออกไปซื้อกัน เหอะๆ ชีวิตแม่งดูเหมือนสมถะยังไงบอกไม่ถูก
คือ กูรู้สึกประหลาดไปเอง ไม่ชิน พยายามแล้วก็จิตตกอยู่ดี
มันอึดอัดนะเว้ยที่เป็นอย่างงี้ ต่อไป กูเลยตั้งปณิธานไว้ว่า จะทำงานเก็บเงินให้ได้เยอะๆ เพื่อไม่ให้ตัวกูและที่รักกูต้องลำบาก อิอิ พระเอกสุดๆ มั้ยกู

#

เช้าวันต่อมา... กูให้อิฐเลือกว่าจะไปวัดไหน... เอาที่ดูโทรมๆ หน่อย เพราะถ้าวัดใหญ่ๆ ก็คงไม่ค่อยขาดแคลนอะไร เสร็จแล้วก็หิ้วหลอดผอมประหยัดไฟเบอร์ห้าสิบดวงกับพวกอุปกรณ์ระบายสี ติดตัวไปด้วย
 
(เผื่อใครยังไม่รู้) 
ที่จริง หลอดผอม ก็คือ หลอดฟลูออเรสเซนส์
ส่วนหลอดตะเกียบ คือ หลอดคอมแพคฟลูออเรสเซนส์
ไม่ใช่ไรหรอกว่ะ กูงง เพราะปกติคณะกูไม่พูดศัพท์บัญญัติใหม่ของพวกเซลล์   

พอไปถึงวัด... สิ่งแรกที่ต้องทำคือติดต่อเจ้าอาวาส ว่าจะมาทำอะไรกัน
“ดีเลยโยม ตอนนี้ไฟในวัดหลายดวงหลอดมันก็เริ่มดำๆ แล้ว บางหลอดพออาตมาเปิดมันก็จะกระพริบแต่ไฟไม่ติด” 
“คนนี้เซียนเปลี่ยนหลอดไฟเลยคับหลวงพ่อ” อิฐชี้นิ้วมาที่กู... อ้าวๆๆ
กูยันมันจนหัวทิ่ม
“เปลี่ยนให้ได้ครับ แต่ไม่เซียน ....ผมไม่ใช่ช่างไฟ” กูแก้ตัว เพราะไม่อยากให้ตั้งความหวังกับกูมาก
“ดวงไหนมีปัญหาไฟไม่ติด ไส้หลอดดำ หรือไม่ใช่หลอดผอม ผมจะเปลี่ยนให้ครับ”
“โห เมื่อก่อนบ้านขายหลอดไฟป่าวพี่ พูดคล่องเชียวว” อิฐหันมาล้อกู ไอ้นี่ทำไมอยู่วัดแล้วปากดีจังวะ
“ไม่ใช่แค่พูด แต่อย่างอื่นก็คล่องนะ ...อิฐจะลองหน่อยป้ะ?” เหอะ อิฐเบ้ปาก แล้วทำตาดุใส่กู  ทำไม? มันเล่นมา กูก็เล่นกลับ ผิดตรงไหน.. 
   
คุยกับเจ้าอาวาสอีกสักพัก ท่านก็เรียกเณรให้พาพวกกูไปเชคดูว่าไฟหลอดไหนสมควรเปลี่ยนบ้าง
จริงๆ ที่กูมา... กูไม่ได้นึกว่ามันเป็นการทำความดีอะไรหรอกว่ะ แค่กูอยากทำ กูเห็นแฟนกูแฮปปี้ กูก็มีความสุขแล้ว...

“พี่ต้าน... พี่ด้าโทรมา” อิฐวิ่งมาบอกกู เพราะมันออกไปให้อาหารหมาข้างนอก ส่วนกูปีนบันไดถอดไฟอยู่ในกุฏิ วัดนี้บางที่ยังใช้หลอดอ้วนอยู่เลยว่ะ เปลือง..
“รับดิ” กูบอก เพราะให้อิฐเฝ้าของอยู่

“ฮัลโหล ผมอิฐนะครับ ...ฮะ.... พี่ต้านเปลี่ยนหลอดไฟอยู่....อ่า ไม่ใช่คับ ที่วัด....ฮ่าๆๆๆ” มันคุยไรกันวะ เริงร่ากันซะจริงๆ แต่ถ้าให้เดาไอ้ด้าแมร่งต้องนินทาอะไรกูอยู่แน่ๆ
“วัด xxx ครับ ใช่ครับ หา......? เหรอครับ อ่า ครับๆๆ หวัดดีครับ” อิฐวางสาย
“พี่ต้านครับ พี่ด้ากับพี่ขิงจะมาทำบุญด้วย”

หืออ? น้ำหน้าอย่างพวกมันเนี่ยนะ
“อิฐโทรบอกมันหน่อยว่าไม่ต้องมา อยากทำไปทำที่อื่น” ไม่อยากเจอว่ะ ยิ่งไอ้ด้าแมร่งตัวทำลายชั้นบรรยากาศเลย เชี้ยย ยังกับสาร CFC
“อ่า.... แต่ว่าเค้าจะมากันแล้ว พี่ด้ากับพี่ขิงอยู่แถวนี้พอดีอ่ะ” แม่งเอ๊ย โคตรพอดีเวอร์
 
กูปลง เมื่ออีกสิบห้านาทีต่อมา ไอ้ด้ากับไอ้ขิงก็เดินหน้าสลอนมาหากูพร้อมกับอิฐ ตอนนี้กูย้ายโลเกชั่นมาอยู่แถวศาลาการเปรียญแล้ว
“โย่ว what’s up! มิสเตอร์ต้าน โห... จะดราม่าไปป่าววะเพื่อน ...กูไม่อยากเชื่อ นี่ต้องเป็นภาพหลอนของมึงแน่ๆ” ไอ้ด้าทักตาเหลือกขึ้นเรื่อยๆ   
“ดราม่าบิดาคุณสิครับ กูแค่เปลี่ยนหลอดไฟ” สัส อยากจะปีนบันไดลงไปกระโดดถีบมันจริงๆ acting แม่งกวนส้นมาก
“โอ้วว กระทำชำเราเป็ด... น้องอิฐ เอาอะไรคลุกข้าวให้ต้านมันกินเนี่ย? อยู่ๆ ก็เกิดอยากเป็นคนดีศรีสาธารณะขึ้นมาซะงั้น” มันหันไปถามอิฐ

“หุบปากไปเลยเหี้ย” กูตะโกนลงไป ยั้งมือไม่เขวี้ยงหลอดไฟใส่กบาลมันได้ทัน เพราะกลัวเปลือง
“หยาบคายนะ สลัดต้าน ใครให้คุณพูดคำหยาบในวัดครับ เดี๋ยวพ่อตีก้นลายเลยนี่” ไอ้ด้า.......มึง
“ถ้ายังกวนส้นกูอีกครั้งเดียว ...มึงตาย”

“ใจเย็นก่อนครับทุกท่าน” ไอ้ขิงยกมือห้าม
“วันนี้เรามาทำบุญกันนะครับ ไม่ใช่มาทำบาป และผมได้บอกทางเจ้าอาวาสเมื่อสักครู่แล้วว่าจะมาช่วยทำความสะอาดลานวัด และกวาด ถู กุฏิให้สะอาดเอี่ยม ถ้าหากคุณต้านเปลี่ยนหลอดไฟเสร็จ ก็ขอเชิญไปร่วมทำบุญกันต่อนะครับ”

กูฟังไอ้ขิงมันพูด แล้วขมวดคิ้วถาม
“อะไรของมึ๊ง!?” เพิ่มงานให้กูหน้าด้านๆ

“ไปครับ น้องอิฐ ไม่ต้องไปสนใจเสียงหมา เสียงแมวหรอก” ไอ้ด้ากอดไหล่อิฐดันให้เดินออกไปด้วยกัน
เชี้ยย ใครให้กอดแฟนกูวะ
กูเอาสตาร์ทเตอร์* ที่ถอดได้จากไฟเขวี้ยงใส่ไอ้ด้า เหอะๆ แมร่งโดนหัวไปเต็มๆ
“โอ้ย เจ็บนะไอ้เหี้ย” ไอ้ด้าหันมาด่ากู
“ก้าวร้าวๆ ในวัด ใครใช้ให้พูดหยาบ” ฮ่าๆๆ กูชี้นิ้วบอกมัน ไอ้ด้าชี้กลับ...
แล้วหยิบสตาร์ทเตอร์มาเขวี้ยงใส่กูคืน ห่า โดนแขนกู

#

กว่ากูจะเปลี่ยนไฟเสร็จ... เดินว่อนรอบวัดเลย เหนื่อย แต่ก็...นะ ทำอะไรเพื่อสังคมบ้างมันก็ไม่เลว กูไปดูไอ้พวกนั้น มันกำลังถูกุฏิกันอยู่ มีเด็กวัดกับเณรมาช่วยทำด้วย ท่าทางก็น่าสนุกดี แต่กูยืนดู ไม่ทำ ฮ่าๆๆ นิสัย...         
“ยืนทำส้น..อะไรครับ คุณต้าน มาช่วยกันถูดิวะ” ไอ้ขิงว่า เพราะเห็นกูยืนเฉยๆ มาพักใหญ่ละ
“เอออ แดรกแรงชาวบ้านนะมึงอ่ะ มึงดูน้องอิฐ มึงดู.... ขนาดร่องไม้น้องเค้ายังถูเลย เห็นความขยันของเด็กมึงยัง แล้วมึงทำอะไรครับ.... นั่งให้กำลังใจเหรอวะ?”
เหี้ยเหอะ ตั้งแต่มาเนี่ย กูยังไม่ได้หยุดเลย ขอพักบ้างไม่ได้ไงวะ
“เออ!” กูยักคิ้วตอบมัน

“น้องอิฐคร้าบ” กูตะโกนเรียกแฟนกู ที่ถูพื้นอยู่อีกฟากนึง อิฐเงยหน้าขึ้นมามอง

“รักนะ จุ๊บๆ” 

“ห่า...ในวัดมึงยังจะเล่น” ไอ้ขิงด่า แถมเดินมาโบกกบาลกูไปที
“รักจริงเว้ย ไม่ได้เล่น”
ผัวะ!
ไอ้ด้าตบหลังหัวกูไปอีกดอก
“นิสัยนะมึงอ่ะ กูว่าคิดถูกแล้วว่ะขิงที่ลงชื่อมันไปด้วยเนี่ย”
“เออ... กูก็ว่างั้น แม่งเพ้อเจ้อ ฟุ้งซ่าน... แยกแยะอะไรก็ไม่ค่อยได้ ดีแล้วๆ ที่ให้มันไป”

อืม.... นั่งฟังมาพักนึงละ... พูดเรื่องเชี้ยอะไรกัน
“ใครจะไปไหนวะ?” กูถามงงๆ
ไอ้สองตัวหันมองหน้ากูพร้อมกัน
“คืองี้ว่ะต้าน... วัดนี้เค้ามีโครงการเข้าค่ายปฏิบัติธรรมที่ xxx จังหวัด xxx แล้วทีนี้... เด็กมึงเค้าอยากไปเว้ย บอกว่าไม่เคยไป หึหึ กูว่ามันก็เป็นเรื่องที่ดี น่าลอง ก็เลยจะไปด้วย แล้วก็ ADD ชื่อมึงเพิ่มเข้าไปอีกคน เพราะไงๆ มึงก็ต้องไปอยู่ดูแลน้องอิฐอยู่แล้วใช่ป่ะวะ?”
“ห่ะ..................... ?” ว่าไงนะ กูอาจจะฟังอะไรผิดไปสักอย่าง ไอ้ขิงมันบอกว่าใส่ชื่อกูเข้าไปในค่ายปฏิบัติธรรม .....ตลกล่ะมึง

“ไปแค่สองวันหนึ่งคืนเว้ย อาทิตย์หน้า... เสาร์อาทิตย์ ไงมึงก็น่าจะว่างอยู่แล้ว ใกล้ๆ นี้เอง”   
“ห่า หมาตัวไหนบอกว่ากูว่าง กูไม่ไปโว้ย มึงไปลบชื่อกูออกเลย”
“แต่น้องอิฐก็ไปนะเว้ย มึงจะปล่อยให้เด็กมึงไปคนเดียวรึไง?” อย่ามาอ้างเลยไอ้ด้า กูเห็นหน้ามึงแล้วไม่ไว้ใจว่ะ...
 
“อิฐ!! มานี่หน่อย” กูฟังไอ้พวกนี้พูดแล้วปวดหัว เรียกอิฐมาถามเลยดีกว่า
“มีไรกันอ่ะพี่ต้าน?” อิฐเดินมาถึง ก็ถามหน้างงๆ
“อยากไปค่ายธรรมะอะไรนี่เหรอ? กูไม่ว่าง ไม่ไปนะเว้ย” กูไม่ถูกกับค่ายทรมานคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เคยไปครั้งนึงตอน ม.ต้น เกือบจะคลั่งตาย เลยโทรเรียกคนที่บ้านให้มารับกลับ ครั้งเดียวก็เกินพอว่ะ เข็ดจริงๆ

“หา....ก็ไหนพี่ด้าบอกว่า........” อิฐหน้าเอ๋อ..
“น้องอิฐๆๆ ไอ้ต้านมันก็อารมณ์ขึ้นลง เปลี่ยนใจไปมาแบบนี้แหล่ะ เมื่อกี้มันแค่โมโหหิวแล้วก็โดนไฟช็อตสมองเบลอ เลยจะไม่ไปอ่ะ อย่าคิดมากๆ น้องอิฐไปมันก็ไปแหล่ะ”
“ช่ายครับบบ โครงการนี้มันดีมากเลยนะ วัดป่าด้วย คงสงบเงียบน่าดู ถ้ามีเวลาที่จริงก็น่าจะจัดซักอาทิตย์นึงไปเลยยิ่งดีนะ ใช่ป่ะด้า?” ไอ้ขิงช่วยพูด
“เออใช่ อย่างต่ำก็โสดาบันล่ะวะต้าน... แต่นี่สองวัน กูว่าแค่ศีลห้าเอามึงอยู่ ก็โอเคละ” พวกมึงด่ากูอยู่ใช่มั้ย
“น้องอิฐบอกไอ้ต้านไปดิครับ ว่าค่ายนี้มันน่าสนใจแค่ไหน เห็นสถานที่ในรูปที่เมื่อกี้หลวงพี่เอาให้ดูก็โอเคเนอะ?”

“อ่า.... ก็ครับ ดูท่าจะอากาศดี อีกอย่างผมก็ไม่เคยไปด้วย มันก็น่าสนใจดีอ่ะ” อิฐว่า ที่จริงกูไม่เคยนึกว่าอิฐจะมีใจใฝ่ธรรมมะอะไรหรอกว่ะ แต่มันชอบลองไปเรื่อย
เออ ....ลองไปดูแล้วจะรู้สึก.... (หรือกูจะรู้สึกอยู่คนเดียวก็ไม่รู้)
“ตกลงตามนี้.... งั้นก็แยกย้ายกันไปทำความสะอาดต่อ เหอะๆๆ” ไอ้ขิงรีบสลายตัวอย่างเร็ว.... สัด กูรู้หรอกพวกมันแกล้งลงชื่อให้กูไป แต่ช่างเหอะ ถ้าอิฐอยากไป กูก็จะพาไป...

#

ตอนหลังกูไปซื้อน้ำซื้อขนมมา แล้วก็ไปช่วยพวกนั้นทำด้วย จะได้เสร็จเร็วๆ และจะได้ไม่ต้องฟังเพื่อนบ่นว่าอู้
“โห ขยันขันแข็งกันจริงๆ อาตมาขอบใจพวกโยมมากนะ ที่มาช่วยวัดในวันนี้” เจ้าอาวาสเดินมาชมผลงาน     
“ไม่เป็นไรครับหลวงพ่อ นานๆ ที พวกผมถือว่ามาทำประโยชน์ให้สาธารณะด้วยครับ” ไอ้ขิงพูดซะดูดีเชียวนะมึง พ่อเป็น สส. รึไงวะ
"อ่อ แล้วพวกผมมีปัจจัยมาบริจาคให้ทางวัดด้วยครับ" ไอ้ขิงควักซองขาวออกมายื่นให้... เจ้าอาวาสรับแล้วสวดอะไรให้ไม่รู้ จากนั้นก็สาด(เรียกพรมไม่ได้) น้ำมนต์ใส่พวกกูโครมๆ เหอๆ เปียกดิกรู...

“แล้วนี่คงจะเหนื่อยกันมาก กินข้าวกินน้ำกันหรือยัง?” เจ้าอาวาสยิ้มถามหลังเสร็จพิธี
“ยังเลยครับ” ไอ้ด้า... เรื่องกินนี่แม่งเร็วตลอด
“ถ้าพวกโยมยังไม่รู้ว่าจะไปกินข้าวกันที่ไหน ก็ไปกินที่โรงครัวหลังกุฏิได้นะ”
“ขอบคุณคร้าบ”

สุดท้ายก็กินข้าววัด... กูเริ่มจะปรับตัวได้แล้ว เลยไม่ได้บ่นหรือเรื่องมากเหมือนก่อน ให้กินไหนก็กินวะ

กินเสร็จล้างจานเสร็จ ไอ้ด้าถาม
“ไปไหนกันต่อวะ สองผัวเมีย?” 
“เรื่องของกูครับ”       
“เชี้ย ถามน้องอิฐก็ได้...” กูยกเท้ายันหลังมันก่อนได้ไป
“ไม่ต้องไปถามเลยมึง ก็อยู่ที่นี่ต่อแหล่ะ อิฐจะวาดรูป”
“เหอ แม่งติ๊สท์... อะไรจะอารมณ์ศิลปินขนาดนั้นวะเมียมึง” กูก็ว่างั้น เหนื่อยตายห่า ให้นั่งวาดรูประบายสีต่ออีก 

“กูจะสอนอิฐลงสีน้ำ”
“และเมียมึงเรียนศิล'กรรมลงสีน้ำไม่เป็นหรือไงวะ?” ไอ้ด้าสงสัย
“เป็น แต่ไม่เก่งเว้ย... อิฐมันถนัดลงโปสเตอร์ สีอะคริลิคอะไรทำนองนี้” พวกสีที่ต้องลงเข้มๆ
“อ่อ... ไหวเหรอวะ ได้ข่าวว่ามึงเทพเหี้ยๆ งานตรีนเขี่ยตลอด”
“อยากโดนตรีนเขี่ยเหมือนงานกูมั้ยละ?”
“.......สาส กูโดนตลอด กลับก็ได้วะ อย่าลืมไปค่ายธรรมะหล่ะมึง อิอิ”
“.......................” ยังไม่วายกระแนะกระแหนกูนะ สัดนี่

สักพักไอ้ขิงก็เดินตามมาพร้อมอิฐ เมื่อกี้มันไปเอาขนมมากินต่อกัน... พวกขนมที่ห่อใบตองอ่ะ ขนมเทียน ขนมตาล... มีคนเอามาถวายเยอะมาก พระกินไม่ไหว ไอ้พวกนี้เลยฟาดเรียบ แถมห่อกลับบ้านด้วย โคตรนิสัยเลย
“เออ... มึงโอเคนะเว้ย เรื่องที่บ้าน” ไอ้ด้าถามก่อนไป
“มึงเห็นว่ากูโอเคมั้ยล่ะ?”
“อืม....” ไอ้ด้าพยักหน้า
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว... มึงก็อย่าหยิ่งนักเลยไอ้ต้าน กูได้ยินมาว่าที่บ้านเค้าก็ห่วงมึงกันอยู่” ห่วงตายล่ะ... ไม่เห็นจะมีใครโทรมาถามว่ากูเป็นตายยังไงเลย มีไอ้เนตรอ่ะโทรมาครั้งเดียวจบ   

กูไม่อยากพูดเรื่องนี้ให้อิฐได้ยิน เลยเลิกคุย ส่งพวกมันสองตัวกลับ

#

จากนั้นก็หามุมสวยๆ นั่งวาดรูปกัน... เลือกได้แถวๆ หน้าโบสถ์ ถึงจะไม่ได้สวยถูกใจกู แต่ก็โอเคสุดแล้วว่ะ
เหอะๆๆ กูไม่ได้อารมณ์ติ๊สท์อะไรขนาดนั้นหรอก เวลาเรียนหรือทำงาน กูใช้แต่ดินสอกับหมึกลงเส้นเป็นส่วนใหญ่ ถ้าจะลงสีก็ใช้คอม photoshop, illus
แต่อิฐมันจะเรียนแบบใช้สีทำงาน ต่างกับกูอยู่เหมือนกัน

“พี่ต้านไม่ทำอย่างงี้เหรอ?” อย่างงี้ของมันคือเล็งดินสอกับภาพจริง กูเรียกไม่ถูกว่าเทคนิคไรว่ะ แต่มันเป็นการเทียบ scale (สัดส่วน)
“ทำก็ได้ แต่ขี้เกียจ” เหอะๆๆ
“ทำดิๆ อยากได้รูปสวยๆ”
“กูวาดเสร็จแล้วใส่กรอบเลี่ยมทองเลยนะ”
“อ่า...ไม่มีตังค์ซื้อทอง”
“พูดเล่นเว้ย”

เหอะๆ กูขี้เกียจจริงนะเนี่ย.. มัวแต่เล็งแล้วชาติไหนจะเสร็จ ก็เลยเอาแค่คร่าวๆ พอ อิอิ แอบหมกเม็ด จริงๆ ไม่ต้องเทียบสเกลกูก็วาดได้อยู่แล้วแหล่ะ (ถุย)
“พี่ต้าน... ว่าจะถามนานและ”
“ว่า?”
“ทำไมวาดรูปมือซ้าย?”
“ก็กูถนัดซ้าย”
“แต่อิฐเห็นพี่ต้านเขียนหนังสือมือขวา” เออ... มันสังเกตด้วยว่ะ
ที่จริงกูวาดรูปไม่บ่อยหรอก... หาอารมณ์ส่วนนั้นยากมาก

“กูถนัดซ้ายมาตั้งแต่จำความได้แล้ว แต่ที่เขียนหนังสือมือขวาก็เพราะเวลามีคนหัดให้เขียน เค้าก็จะถนัดขวากันใช่ป่ะ เออ นั่นแหล่ะ” อย่างงกูเลยคับพี่น้อง...
“อ่อ.....งี้ก็เขียนได้สองมือดิ”
“ไม่เชิง ก็เขียนตัวหนังสือได้แค่มือขวา มือซ้ายไว้วาดรูป ถนัดซ้ายมากกว่า”
“โห... ทึ่งนะเนี่ย” ทำตาวาวอีก
“ก็กูเก่งไง” ฮ่าๆๆ
“ขี้โม้ อีกและ”
“กูทำได้ทุกอย่างแหล่ะ” ถ้ากูอยากทำ เหอะๆๆ 
“แล้วอะไรที่พี่ต้านคิดว่าทำยากสุด?”
“นั่งเทียนในใจมึงมั้ง... ยาก”
“อ่า.....แล้วจะไปนั่งทำไม?”
“ก็กูอยากรู้ ว่ามึงคิดอะไร....”

“...........................”
“แต่ได้คำตอบแล้ว ต่อไปเลยคิดว่าคงไม่ยากอย่างที่คิด”
“อืมมม”
“แล้วมึงอ่ะ อะไรทำยากสุด?” กูถามมันบ้าง
“..........อืม................. สื่อสาร ‘ความคิด’ มั้ง”
“นั่นอ่ะ สิ่งที่กูอยากรู้เลย” กูร่างเส้นไปด้วยพูดไปด้วย
“แต่พี่ต้านบอกเมื่อกี้ว่ารู้แล้ว แสดงว่าอิฐก็พอจะสื่อสารเข้าใจได้บ้างและดิ”
“ป่าวหรอก กูเก่งต่างหาก เลยรู้ใจมึง ฮ่าๆๆ” ชมตัวเองตลอด ก็เมียไม่ชมอ่ะ
“ขี้โม้”
“เออ... ที่จริงมึงก็แสดงออกแหล่ะว่ะ ดีกว่าตอนแรกๆ ตอนนี้อากาศรอบตัวมันเลยดูนิ่งๆ”
“abstract ละพี่”
“หรือมึงไม่แอ๊บ? กูว่ามึงแอ๊บกว่ากูอีก”
“ป่าวนะ.... อากาศนิ่งเพราะลมไม่พัดมั้ง”
“ไม่เกี่ยวละ เพราะไม่มีเรื่องให้เครียดหรือคิดมากไง อากาศเลยนิ่ง”

“ไม่เครียดจริงดิ?”
“อืม กูสบายใจสุดแล้ว”
“.........................”
“จริงๆ” ทำหน้าไม่เชื่ออีก
อิฐก้มหน้ามาซบที่ไหล่... แต่แค่สองวิมันก็เด้งตัวกลับมาที่เดิม

“อยากได้อะไรมั้ย อยากทำอะไรให้มั่งอ่ะ” อิฐพูดหน้าตาจริงจัง แต่กูขำว่ะ กูผิดมะ ที่กูขำ
“อยากดิ...” กูกลั้นหัวเราะ
“อ้อนกูเยอะๆ ยั่วกูเยอะๆ โดยเฉพาะตอนอยู่บนเตียง หึหึ ง่ายมาก กูอยากได้แค่นี้แหล่ะ ทำให้ได้ใช่ป่ะ?” กูแกล้งส่งสายตาปิ๊งๆ ให้มัน
แต่อิฐคิ้วขมวด
“โอ้ย” มันเอาพู่กันเคาะหัวกู
“โรคจิตป่าวเนี่ย คิดอยู่ได้เรื่องเดียว ไม่เบื่อรึไง?”
“ไม่เบื่อ อย่างกูต้องทุกวันดิ ถึงจะสุขภาพดี” นี่คือเรื่องจริงที่ควรเปิดเผย...
“ทุกวันอิฐก็ตายเด่ะ......! สามเดือนครั้งก็ดีนะพี่”

 
หา..........??? กูฟังอะไรผิดไปรึเปล่า

“เนอะ?” 
อิฐยิ้มตาหยี เห็นลักยิ้ม น่ารักนะมึง..................แต่ประโยคที่พูดอ่ะกูไม่เห็นด้วยเว้ยยย 

 

H
เพิ่งสอบเสร็จเลยเพิ่งว่างลงเรื่องครับ 
โอ้... ข้อสอบกวนตรีนมาก อยากกระโดดเตะคนออกจริงๆ สอบไม่ผ่านเจอแม่ด่าอีก... เอิ๊กส์ๆ
ขอบคุณทุกท่านที่ยังรออยู่... ไม่ใช่ไร คิดไม่ออกด้วย อากาศเริ่มร้อนอีกและ...   

อ่อ เผื่อใครนึกไม่ออก *สตาร์ทเตอร์ มันเป็นแท่งทรงกระบอกเล็กๆ ที่ต่อเข้ากับไฟอ่ะคับ เอาไว้ยิงประจุ แต่ไฟฟลูออเรสเซนส์สมัยใหม่มันจะซ่อนไอ้ตัวนี้เอาไว้ มองไม่เห็น (ตรูมา elec อะไรแถวนี้ป่าวนี่ เหอๆ) CU 

[uknowvry]

ไม่ได้เข้ามานานไปหน่อย แหะ แหะ แหะ กลับมาตามติดขอบจอแล้วนะคร้าบ

[ordkrub]

 อยากให้ต้านปรับตัวได้ไวๆ พิสูจน์ให้ครอบครัวเห็นความจริงใจนะ

[BossZa]

     


                

       เอามาฝากไรเตอร์จ้าแล้วมาต่อเร็วๆๆนะ

[gayraygirl]

แลดูพี่ต้านชิลๆมากขึ้นนะเนี่ย
เห็นอย่างนี้ก็เบาใจ
เป็นกำลังใจให้ผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดี

รอตอนต่อไปนะจร๊า 

[sukie_moo]

ได้ทำบุญแล้ว สิ่งดีก็คงตามมานะต้าน นะอิฐ

คำขอของต้านนี่หื่นตลอดเลย 3เดือนครั้งต้านคงอกระเบิดตายนะซิอิฐ 555

[zatamare]

ได้อ่านแล้ว หุหุ

[nunam]

ในที่สุดก็มาต่อซะที 

[NASS.NET]

3เดือนครั้ง=ปีละ4ครั้งใช่มั้ยเอ่ย???
^^พี่ต้านน่าจะคลั่งซะตั้งแต่ต้นเดือนแรกแล้วมั้งคะเนี้ย^^

[Crossley]

พีต้านนี่ ..ตล๊อด ตลอด
แต่ก็ดีนะ คนอ่านชอบบบ 

[sakuracity]

อ๊า น่าร้ากก    น่ารักตลอดเลยคู่นี้

แอบรอตอนที่ 93 มานานมากๆๆ มาต่อให้จนได้ ขอบคุณนะคราบบ ^^