หัวข้อ: เกลียดตุ๊ด พูดมาได้

[nunyy]

ตอนที่ 9   

     ในที่สุดการไปทัศนศึกษาก็จบลงด้วยดี แต่ที่หนักหนาสาหัสกว่านี้ยังมีอีกเยอะ และแล้ว มันก็ต้องมาถึงจนได้สิน่า เรื่องอะไรน่ะรึ ก็....การคัดเลือกตัวเข้าเรียนวิชานักศึกษาวิชาทหารไงล่ะอย่างหินเลย (สำหรับสาวน้อยน่ารักอย่างฉัน คิคิ)

“มรึงจะลงสมัครรึปล่าว อิเฉาก้วย”

ฉันพยายามหาพวกสุดฤทธิ์ ก็ทั้งชั้นปี มีกรูเป็นกะเทยคนเดียวนี่คะ แล้วก็อิเฉานี่แหละ ถ้ามันเรียนด้วยกันก็ดีไปอย่าง จะได้ไม่เหงาและมีเพื่อนแรด หุหุ

“ไม่ย่ะ กรูไม่เรียนเด็ดขาด” อิเวรเอ้ย เป็นเชี่ยไรอีกล่ะเนี่ย

“ทำม้าย มรึงกลัวอะไรของมรึง อิดอก”

“ก็กรูไม่อยากฝึกหนักน่ะสิ อิสาด แมร่งเหนื่อย แถมยังโดนรุมข่มขืนตอนเข้าค่าย อร้ายยย สาวน้อยอย่างกรูคงต้องเสียพรหมจรรย์แน่ ๆ เลยยย” ค่ะ คิดดีเนาะอีนี่

“ย่ะ เสียพรมจัญไลน่ะสิ อิห่- เรื่องมากนะมรึง แล้วใครจะกล้าข่มขืนมรึงไม่ทราบยะ” ด้วยความหมั่นไส้ ขอสักทีเถอะ

“เออ กรูมันไม่สวยเหมือนมรึงนี่ยะ อยากเรียนก็ตามสบาย แต่เค้าว่ากันว่า แมร่งคัดเลือกอย่างโหด เอาให้ผ่านเถอะมรึ้ง”

แน่นอนจ้ะ เพราะกรูเคยเป็นกรรมกรมาก่อนเว้ย อ่ะนะ (แบกข้าวเปลือกเป็นกระสอบ ๆ หุหุ ลูกชาวนาก็เงี้ย ดีนะที่กล้ามไม่ขึ้น หมดสวยกันพอดี)

“ยังไงก็ต้องได้จ้ะ เพราะกรูมั่นใจ” สู้ ๆ สู้ตายค่ะ

“ย่ะ กรูขออวยพร โชคดี แล้วเริ่มคัดตอนไหนวะ กรูจะได้ไปดูผู้ชายถอดเสื้อ อร้ายยย” อิดอก แมร่งลามก เอ้ะ ถอดเสื้อเหรอ

“ว้าย ถอดเสื้อ งี้ก็เห็นนมกรูอ่ะสิ อิสาด”

“อิเชี้ย นมใหญ่เหลือเกินเนาะมรึง อิดอก ใครเค้าจะมาดูของมรึงยะ อิเวร” เออ ก็กรูอายนี่ยะ

หลังจากคุยกันสักพัก ก็ถึงเวลาแห่งการคัดเลือกแล้วค่ะ โอ้วววว หนุ่มๆ หุ่นมาดแมน แอนแฮนซั่ม น่าหม่ำจริง ๆ มัดกล้ามสวยงาม แลดูบึกบึน สมชายชาตรี แต่.... หน้าเขาช่างเหมือน ผี เสียนี่กระไร อ้ายยยยยยยย ผีหลอกกกก

“อิควายเอ้ย กรูล่ะนึกว่าหล่อเต็มที่ จังโกะจริง ๆ เสือกผีซะนี่”

มรึงจะมาช่วยเชียร์หรือมาดูของดีเนี่ย แต่ฉันว่าดูของดีเจ๋งกว่านะ

“โอ้โห ดูนั่น อิจืด วิดพื้น 50 ที ซิทอัพ 50 ที ไหวมั้ยยะมรึง” ค่ะ กรูจะเดี้ยงก่อนมั้ยเนี่ย

“โอ้ย สบายย่ะ ง่ายมากกกก แค่นี้เอง” พูดไปงั้นอ่ะ แต่จากที่เห็น ผู้ชายบางคนมันยังหอบแฮกๆ เกือบเดี้ยงแน่ะ แล้วช้านล่ะ หญิงสาวตัวเล็ก ๆ (เล็กตรงไหนยะ) จะทำได้มั้ย

   และแล้วก็ถึงเวลาของฉันละ เหอ ๆ อิตาผู้คุมคัดเลือกจ้องเอา จ้องเอานะมรึง กลัวว่าชั้นจะไม่ผ่านล่ะสิ ฝันไปเถอะจ้ะ

“หนึ่ง สอง สาม ....... สามสิบห้า....สามสิบโหก...”โอ้ย กรูจะรอดมั้ยเนี่ย ไมมันปวดแขนอย่างเงี้ยอ้ะ วิดพื้นนี่ มันเหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ยังไงก็ต้องสู้

“สี่สิบ..........สี่สิบเอ็ด.......สี่สิบแปดดดดดด” โอ้วววว ใกล้แล้ว อ้ากกกกก กรูจะตายแล้ว น้ำตาปริ่มๆ ปานว่าจะขาดใจ อีกสองที ต้องรอด

“อึ๊บบบบ ห้าสิบ…..แอ๊ก” ฟุบเลยค่ะกรู หมดแรงข้าวต้มเลยชั้น

เรื่องแบบนี้ถ้าใครดีแรงดีก็ไม่มีปัญหา แต่สำหรับคนที่ไม่ค่อยได้ฝึกเลย จะทรมานมากขอบอก เพราะคืนนั้น จะปวดทรมานไปทั้งตัวเลยล่ะ สุดยอดดดด

“เป็นไงมั่งมรึง จะตายแล้วหรอ” อิเพื่อนปากเสีย แสนรู้จริง ๆ นะมรึง

“อิสัด แช่งกรูหรอเนี่ย” เหนื่อยค่ะ พอกันที ขอพักยกแป้บนึง

และแล้วด่านที่สองก็มาถึงค่ะ ไม่โหดเท่าด่านแรกหรอก แค่ซิทอัพ 50 ครั้งเอง เบาๆ กระโดดนั่งยองๆ เอง แต่ขอโทษเถอะนะ  ทั้งขาของคุณจะเน่าค่ะ ไม่ใช่เนาะเฟะ แต่ปวดทรมานเช่นกัน อย่างฉันโดนไปเป็นอาทิตย์

“เริ่มได้...” เออ เตรียมพร้อมมาแล้วย่ะ สู้ ๆ สู้ตาย

หลังจากที่ฉันซิทอัพไปเรื่อยๆ ตาก็มองพวกผู้ชายไปมั่ง โฮะๆ อ่อนแอจริง ๆ นะยะ แค่นี้ก็จะทำท่าเหลวซะแล้ว แหมเป็นถึงผู้ชายแท้ ๆ นะ ไม่ค่อยจะอดทนเอาซะเล้ย (เฉพาะบางคนนะ) และแล้วสายตาก็ไปบรรจบกะใครคนหนึ่ง อ้ะ นั่นมัน 

‘ไอ้อาร์ทนี่ โอ้โห อึดนี่หว่า ถึงว่าไมมันเถื่อนนัก ขืนโดนมันเอาเรื่อง มีหวังตายแหง ๆ ชิ จะแกล้งมันยังไงดีนะ เอาไว้นึกออกก่อนและกัน น่าดู’

คิดดังเนอะฉันเนี่ย สงสัยมันจะมีพลังจิตมั้งคะ พอฉันคิดจบ แมร่งก็หันมามองอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อกรูอย่างงั้นอ่ะ (ฟังรู้เรื่องรึไงยะ ไม่มีทางหรอก ไอ้บ้า)

หลังจากเสร็จภารกิจ ก็เล่นเอาขาแทบลุกไม่ขึ้น ใครจะคนเหล็กขนาดนั้นคะ
 
“โอ้โห กรูนึกไม่ถึงว่ามรึงนี่ก็แกร่งนะยะ แหม ผ่านมาได้ไง กรูนึกว่าจะจอดซะแล้ว” เออ อวยพรดีจริง ๆ เพื่อนกรู

“แล้วด่านต่อไปอะไรวะ มรึงไปถามมารึยัง” ยังมีอีกด่านนึง ด่านสุดท้าย มหาหินเลยอ่ะ

“ถามมาแล้ว ไม่ยากกกส์ สำหรับมรึงเลย อิจืด” ฉันยิ้มสิคะ จะได้เหนื่อยน้อยหน่อย

“อะไรเหรอ ขอให้ไม่ยากจริงๆ เหอะ”

“ก็แค่วิ่งเอง” ตาเป็นประกายค่ะ หุหุ

“วิ่ง วิ่งอะไรยะ อย่าบอกว่ามาราธอน” เหอะๆ คงไม่มีอยู่แล้วหรอกย่ะ

“โฮะๆ รู้ดีนี่ยะ ก็แค่วิ่งรอบสนามกีฬา 5 รอบเองย่ะ ง่ายนิ้ดเดียวเอง อิอิ”

“หา 5 รอบ อิเชี่ย ใครจะไปวิ่งไหวยะ 5 รอบบบบบ กรู กรูตายยยยยยย”

แหม จะให้ไม่ตายได้ไงล่ะยะ 5 รอบ รอบละ 400 เมตร อ้อ คุณอย่าคิดว่า แค่นี้เองหรอ แป๊บเดียวก็ครบ มันไม่ช่ายน่ะสิ

สำหรับคนที่ผ่านสองด่านแรกมาน่ะ มันคือนรกดี ๆ นี่เอง เพราะอะไรน่ะรึ ไหนจะแดด ไหนจะเหนื่อย แล้วยัง....เรื่องของฉันอีก คิดว่ามันจะจบแค่วิ่งเหรอ ถ้าเป็นอย่างงั้นก็คงดีอยู่หรอก แต่ว่า...

“อิเฉาก้วย อย่าลืมส่งน้ำให้กรูด้วยนะ อิดอก เด๋วถ้ากรูสลบกลางทาง อย่าลืมตบหน้ากรูด้วยล่ะ”

ฉันสั่งกำชับมันแล้ว กำชับเล่า กลัวมันทิ้งชั้นไว้กลางสนามแล้วชิ่งหนีไปน่ะสิ

“เออ กรูรู้แล้ว กรูจะตบแรง ๆ เลย สั่งอยู่นั่นแหละ มรึงไม่เป็นไรหรอก อิอึด” ดอก กรูอิจืดโว้ย

“ดีมาก กรูไปล่ะ สู้โว้ยยยย” ตะโกนอย่างหน้าไม่อายค่ะ หมดเวลาสวยแล้ว ยังไงก็ต้องได้

หลังจากออกวิ่งไปได้สักรอบนึง มันก็ล้านิดหน่อย แต่ก็มีกำลังใจ เพราะเพื่อน ๆ มาเชียร์กัน แต่แล้วยังไงน่ะเหรอ พอวิ่งไปรอบครึ่ง เอ้ะ นั่นมันหลังใครหว่า หัวเกรียน ๆ เหี้ยม ๆ เถื่อน ๆ โหด ๆ ง่า กรูแย่แล้วว จะทำไงล่ะเนี่ย แมร่งเสือกวิ่งอยู่ข้างหน้าอีก

เอาไงดีวะ เรา เอ้า รีบวิ่งเลยมันไปเร็ว ๆ ดีกว่า ขืนวิ่งอ่อมกบ (ชักช้า) ได้หมดแรงก่อนพอดี หลังจากตัดสินใจได้ ฉันก็แซงมันเลยสิ ไม่แซงปล่าว แลบลิ้นปริ้นตาใส่มันด้วยนะ 5555 ชิส์ หน้าตามันตอนนี้คงเครียดเต็มที่แล้วล่ะ ไปล่ะเว้ยยย ไอ้บ้าห้าร้อย

************************************

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

มันโคตร อ่านไปขำจนท้องขดท้องแข็ง
เห็นภาพและสีหน้าของตัวละครชัดดีครับ
 

[มูมู่น้อย]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (เหนื่อยอีกรอบ) 

ฮาแตกอีกแล้วคะ  ว่าแต่คุณจืดนี่ถึกน่าดูเหมือนกันเนอะ 55

รออ่านต่อเน้อ  ตาอาร์ทนี้แอบชอบจืดป่าว   

[LulLaby]

หนุกมากมายๆๆๆ 
คุณจืดถึกมั่กๆ นึกว่าจะเป็นสาวน้อยร่างบาง 

หุหุ ต่อเลยๆๆๆ

[Shumi]

อึดจังเลย 

[Wordslinger]

 

หัวเราะท้องคัดท้องแข็ง แล้วต้องทำปากพะงาบๆ เหมือนปลากะโห้หน้าเหี้ยฮุบอากาศ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  เพื่อนสาว ....อย่างนี้เข้าทำนอง... "อ้วน เตี้ย เหี้ย ระยำ ดำ ถึก แรด" นะค้าาาาาาาาาาาาา.......................  ศึกนี้จะผ่านไปได้จะใดฤๅ  เป็นห่วงเพื่อนสาวแท้น้อ.....

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยซ์...

เหนื่อย........

แล้วก็ออกจากบอร์ดไปทันที

[ifwedo]

มาเมนท์เป็นกำลังใจเลยจ้า

[Poes]

มารออ่านต่อจ้า

[meemewkewkaw]

แบบนี้ไม่เรียกสาวน้อยแล้วม้าง . . . 

[nolirin]

  เหอๆ สาวน้อยเหรอเนี้ย

ช่างอึดดีเหลือเกิน ...แถมตรงช่วงรอบครึ่งเนี้ย  จะแซงนายอาร์ท

ก้อแซงแบบธรรมดาไม่ได้ซะด้วย ยังแลบลิ้นปริ้นตาใส่เค้าอีก

จะมีเรื่องอารัยตามมาอีกมั้ยเนี้ย


ป๊อลอถึงพี่ต๊อบ....นู๋มิคุเองจ้า    o13ยังอ่านไม่จบเลยอ่ะพี่ต๊อบ

                          กะว่าพรุ่งนี้จะเริ่มอ่านใหม่และอ่านให้จบอ่ะ

[jammy]

เป็นสาวน้อยที่อึดมักๆ เเล้วไปวิ่งเเซงเค้าเเถมเเลบลิ้นใส่อีกเด๋วโดนเเหงๆ เหอๆ 

[oaw_eang]

เริ่มสนุกแล้วเคอะ เจ้อ่านแล้วก็ขำ  อดนึกถึงตอนที่ตัวเองไปคัดด้วยไม่ได้ ได้กำลังจากปู้จายข้างๆ เคอ อิอิ เริ้ดมากกกกกกกกกกกกกก

ปล. ขอแก้นิดหนึ่ง จัญไร เคอะ มะช่าย จัญไล 

[dokebi]

  หนุกๆ กัฟ ผม 

[nunyy]

 :serius2:อ้ายยยยย ไม่นะ มาว่าเค้าถึกได้ไง รูปร่างออกจะบอบบาง 
เมื่อวานงานเยอะม้ากมาก มาอัพไม่ได้ วันนี้มาอัพให้แต่เช้าเลย เอ้า ไปดูกันว่าช้านกะอาร์ท จะเป็นยังไง 

 o9แง้ เครื่องลงไม่ด้ายอีกแล้วอ้ะ อะไรกานเนี่ย

[nunyy]

ตอนที่10

   แฮ่ก ๆ เหนื่อยว้อยยยย เมื่อไหร่จะครบ 5 รอบฟะเนี่ย หิวก็หิว ร้อนก็ร้อน แล้วไหนยังจะต้องรีบวิ่งหนีอีตาบ้านั่นอีก แมร่งตามมาขนาบซะอยู่เรื่อยเลย คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่ (สม อยากไปยั่วมันเองนะ)

“จะรีบไปไหนจ้ะ คนสวย ไม่เหนื่อยรึไง” อ้าว ไอ้นี่ จะมาไม้ไหนอีกวะเนี่ย

“???” เชิดค่ะ วิ่งต่อไป

“แหม ไม่ทักไม่ทายกันหลายทีแล้วนะครับ คุณตุ๊ดจืด”ปรี๊ดดดดดดดดดดดด อุณภูมิเดือดแล้วค่ะ ไม่สนมันแล้วโว้ย

“มรึงจะพูดหาพระแสงอะไรวะ กรูเหนื่อย เข้าใจมั้ย ไอ้เชี่ย” ด่ามันแล้ว โล่งใจจัง อิอิ (ซาดิสต์ล่ะสิ)

“อ้าว พูดงี้ได้ไงเนี่ย คนอุตส่าห์พูดด้วยดี ๆ แล้วนะ” อ่ะนะ ดีตรงไหนของเมิง ว่ากรูเป็นอิตุ๊ดเนี่ยนะ

“กรูขี้เกียจทะเลาะกับมรึงแล้ว ไอ้บ้า วิ่งไปก่อนเลยนะ ไป๊”

ว่าแล้วฉันก็ชลอฝีเท้าลง แล้วค่อย ๆ วิ่งจ้อกกิ้ง แบบว่าอยากให้มันไป ๆ ซะให้พ้น แต่กลายเป็นว่า ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ หนีไม่พ้นจริงๆ แมร่งยังวิ่งช้า ๆ ตามอีก ตุ๊ดเซ็ง ทำไมน้อ ชีวิตของฉันมันถึงได้เห้แบบนี้

“อ้าว หยุดทำไมล่ะ วิ่งดิ” ยังจะมาพูดอีก

“ไม่ อย่ามายุ่งกะกรูได้มะ” ชิ้ว ๆ ไปเลยนะ

“เป็นอะไร บอกให้วิ่งก็วิ่งดิวะ” พูดแล้วยังมาทำหน้ายักษ์ใส่กรูอีกนะมรึง

“เน่ กรูหมดความอดทนแล้วนะ ทำไมชอบมาเสือกกะเรื่องของกรูนักฮะ ทำไม๊” ในที่สุด กะเทยก็เดือดอีกแล้วค่ะท่าน หมดกันความเป็นกุลสตรี เหลือแต่กุลสตรีนแทน

“เออ ไม่เสือกก็ได้วะ คนอุตส่าห์เป็นห่วง กลัวจะตายคาสนามซะก่อน”

เหตุผลตื้นๆ จะมากวนส้นทีนกรูน่ะสิยะ ไม่มีทางเชื่อหรอก เพราะกรูเกลียดมรึง (เข้าไส้)

 “เฮ้อ ไปซะที อีกรอบเดียวก็ผ่านแล้วกรู” 

มันวิ่งไปแล้วล่ะ เมื่อกี้ก็ตกใจนะที่มันพูดว่าห่วงเรา แต่จากการที่มันได้ทำกะอิฉันไว้ ชั้นไม่มีทางให้ยกโทษให้เด็ดขาด เกลียดที่สุด ตั้งแต่เห็นหน้ามันแล้ว ตรงหน้าฉัน นังเฉาก้วยยืนรอคอยเอาน้ำให้ฉันดื่ม พอฉันวิ่งไปถึงก็รับมาดื่มอย่างหิวกระหาย

“เป็นยังไงบ้างมรึง กรูเห็นวิ่งขนาบมากะไอ้อาร์ทนี่ มันด่าอะไรมรึงอีกล่ะวะ”

มันไม่ได้ด่ากรูหรอก แต่กรูต่างหากที่ไปด่ามันน่ะสิ

“ปล่าว ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่คุยเรื่องรายงานน่ะ” ทำไมกรูต้องตอแ-ลอิเฉาก้วยด้วยล่ะเนี่ย

“หรอ แต่กรูเห็นหน้ามรึงงี้ ยังกะตูดหมึก แน่ะ” อิเชี่ย ปากดีเนาะ

“อิดอก พอแล้ว กรูจะผ่านรอบสุดท้ายแล้ว แค่นี้นะ ไปล่ะ” เอ้าวิ่ง ๆ อีก 200 เมตร ก็จะผ่านแล้ว (ค่อนข้างจะดูไกลไปหน่อยนึงนะ)

และแล้วในที่สุด ช้านก็ทำสำเร็จแล้วววว เย้ สรุปคืนนั้น ฉันต้องนอนปวดระบมไปทั้งร่างกายและ..... หยุดเรียนอีกวันนึงค่ะ เปรี้ยวมั้ยล่ะ ดีที่ไม่ตายซะก่อน

   หลังจากนอนสลบไปสามวัน โฮ่ ๆ คุ้มจริง ๆ ก็ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ไงล่ะ สบายตัวแล้วเรา และแล้ววันจันทร์สุดแสนน่าเบื่อก็มาถึงอีกละ วันนี้ก็มาถึงโรงเรียนแต่เช้า อากาศดีจังเลย อา ๆ ๆ ๆ อ่ะ อ่ะ อะไรเนี่ยยย กะลังสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างสดชื่น แต่พอลืมตาขึ้นมาก็เจอไอ้หัวเกรียนเลยค่ะ ยืนอยู่ตรงหน้าเลย เหวอกินไปชั่วขณะ

“มายืนทำไมตรงนี้ไม่ทราบ” เห็นมันยืนทำตาปริบ ๆ ต๊าย น่าสงสารตายแหละมรึง

“เป็นไงมั่ง เห็นหยุดไปตั้ง 3 วัน” อะไร มาถามเพื่อ...

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกด้วยล่ะยะ” เห็นหน้ามันแล้วก็เบื่อหน่ายในหัวใจ ไปดีกว่า

“เด๋วก่อน ยังไม่ตอบเลยนะ”

“ก็เห็นอยู่นี่ ว่าสบายดี หรืออยากให้ชั้นตาย ๆ ไปซะล่ะ” เฮ้อ พอซะทีเถอะ ฉันก็นะ เป็นอะไรนักหนาต้องไปโกรธไปเกลียดมันนักหนานะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริง ๆ

“สบายดีก็แล้วไป เพราะเด๋วแกตายไป ชั้นก็ไม่รู้จะไปทะเลาะกับใครอีกน่ะสิ” เวรกรรม เหตุผลของมรึงเหรอเนี่ย โคตรดีจังเลยเอ็ง

“ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ไอ้... อย่าตามมานะเว้ย”

แล้วฉันก็วิ่งหนีมันไป ทุเรศจริง ๆ พอหันมาดูก็เห็นมันยืนหัวเราะใหญ่เลย เออ ตลกนักนะมรึง เด๋วคอยดูเถอะ จะเอาคืนซะให้เข็ด (หลายรอบแล้วนะ)

   วันนี้บอกตรง ๆ เลยนะ ว่าเรียนแทบไม่รู้เรื่อง จะเพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ไอ้บ้านั่นน่ะสิ วันนี้มันมาแปลกประหลาดสุด ๆ ปกติมันจะนั่งอยู่คนละฝั่งกะชั้น แต่ว่าวันนี้ มันมานั่งอยู่โต๊ะหลังชั้น ไอ้นั่งข้างหลังน่ะ ยังพอทน แต่สายตาพิฆาตที่ส่งมาน่ะเส่ะ เล่นเอาสะดุ้งเฮือกเป็นระยะ ๆ โอยยย น่ากลัวจริง ๆ

“อ้าว เป็นอะไรไปล่ะ นั่งกระสับกระส่าย ร้อนเหรอ เอ ร้อนใจหรือว่าร้อนรักกันแน่” ไอ้ ไอ้…..

“ไอ้บ้า ว่างมากนักรึไง มานั่งแหย่คนอื่นเค้าเนี่ย เงียบ ๆ ไปเลยนะ”

แมร่งยังมาทำหน้าทะเล้นใส่ฉันอีกนะ ไอ้คนไร้มารยาท

“นี่ ๆ ปอ คาบหน้าขอเรานั่งข้างกะจืดนะ” อ่ะ อะไรนะ เป็นบ้าอะไรของมันอีกล่ะเนี่ย

“ไม่ได้นะปอ ห้ามเด็ดขาด เข้าใจมั้ย” อย่าเชียวนะมรึงนังปอ

“อ้าว ทำไมล่ะอาร์ท ถึงอยากจะมานั่งที่ตรงนี้” ไปถามมันทำไมยะ ตอบว่า ไม่สิ

“เอาน่า แค่คาบเดียวนะปอ ขอร้องล่ะ พอดีมีเรื่องจะปรึกษาจืดมันหน่อยน่ะ นะ”

ท่าอ้อนของมัน โคตรน่าหมั่นไส้จริง ๆ อยากเอาบาทายัดปากเสียจริง

“อ้ะ ก็ได้ จืดอย่าว่าอะไรเรานะ แค่คาบเดียวเองนี่” ชิ ยัยนี่ ไม่รู้รึไงว่าเป็นแผนมันน่ะ

“ขอบใจนะปอ หึหึ” อ๋าย หัวเราะไรยะ ไม่มีทางได้นั่งกะกรูหรอกมรึง ไอ้อาร์ท

   แต่แล้ว พอขึ้นคาบเรียนใหม่ มันก็ไม่เป็นไปตามที่หวังไว้น่ะสิ เพราะฉันยิ่งหนี แมร่งยิ่งตาม ไปนั่งกะคนนู้น มันก็มาขอแลกที่ โอ้ยยยย กรูจะบ้าตาย

“นึกว่าจะหนีพ้นรึไง” ใครหนียะ ไม่มีทาง (ตอแหลชัดๆ)

“มีอะไรก็ว่ามา อย่ามาอ้อมค้อม”

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่เย็นนี้ เลิกเรียนแล้วต้องไปที่ ๆ หนึ่งกับฉัน แต่ถ้าไม่ไปด้วย ฉันก็จะนั่งที่เดียวกับแกตลอดทั้งเทอม ว่าไง”

เหอๆ ทั้งเทอม ทั้งเทอม ตายล่ะกรู งี้ก็สอบตกน่ะสิ ใครจะไปเรียนรู้เรื่อง ห่าเอ้ย แล้วแมร่งจะพากรูไปไหนล่ะเนี่ย คงไม่พาไปรุมโทรมหรอกนะ เวรกรรม (ช่างกล้า ใครจะรุมหล่อนจ้ะ)

“ว่าแต่จะพาไปที่ไหน บอกมาก่อนสิ” ยังกล้าต่อรองมันค่ะ ไม่ได้ ๆ

“ถึงเวลาก็รู้เอง ว่าแต่ตกลงรึปล่าว คิดดูให้ดีๆนะ ไม่งั้นล่ะก็” เฮ้อ กลุ้มใจจัง ทำไงถึงจะหนีมันพ้นน้อ ทำไงดี อ้ะนึกออกแล้ว.....

“ตกลง ยังไงชั้นก็ไม่มีทางนั่งโต๊ะเดียวกับแกตลอดเทอมหรอกย่ะ” ตกลงไปแล้วล่ะ แต่ฉันไม่กลัวหรอก มีแผนสองไว้แล้ว อิอิ

“ดีมาก เอาล่ะ เรียนกันดีกว่า ไว้เจอกันหลังเลิกเรียน ห้ามหนีกลับบ้านก่อนนะ ไม่งั้นแกตายแน่”

อะไรจ้ะ ตายเหรอ ไม่มีทางหรอก เพราะคนที่จะต้องตายน่ะ คือแกตะหากล่ะ ไอ้อาร์ท 555 เอ ว่าแต่มันเลิกพูดกรูมรึงกับฉันตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า งง

******************************************

[oaw_eang]

เข้ามาติดตามอย่างกระชั้นชิด

สงสัยนายอาร์ทจะมีแผนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน 

[Lucifer]

 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

 
เครียดๆๆจะมาแผนไหนกันอ่ะ
 
อยากอ่านใจจะขาด
 

[ifwedo]

จะแผนไรนี่แอร๊ยย

[jammy]

ต่างคนต่างมีแผน จะเป็นไงต่อน้า 

[akitt]

 
อ๊า  อยากรู้เรื่อง จะเป็นไงต่อ  จะเป็นไงต่อ   

[LulLaby]

อร้ายๆๆๆๆ

อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆ   

[A GE]

    อาร์ทเริ่มมีใจให้แล้วเหรอครับ 

    ว่าแต่จืดมีแผนจะให้เพื่อนไปรุมโทรมอาร์ทแทนอะป่าวเนี่ยะ 

[nunyy]

 :impress:ภาค2 มาแล้ว หวานแหววนะจ้ะ

[inimeg]

เน่ๆๆ

จบภาคแรกแบบนี้เหรอยะ ยัยเพื่อสาวร่วมโลก.....

ไม่ได้นะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[tsuyu]

รอภาค 2 อย่างใจระทึกค่ะ

มาไวๆนะค่ะ

 

[Shumi]

จะอ่านอีก ๆ ๆ 

[meemewkewkaw]

ปูเสื่อรอแผนการณ์ครับ

สู้ๆ

[nunyy]

 o8มาแล้วๆ หลังจากที่รอคอยกัน เพราะนั่งปั่นจน  เสร็จไปแล้ว 80% 
ภาคนี้ มี  ด้วยนะ  อิอิ ชอบกันล่ะสิ 

ตอนที่11

ฉันโทรไปหานังตั้มทันทีหลังจากจบคาบเรียนแล้ว แน่นอนแผนของฉันก็คือ เอานังตั้มไปด้วย ก็มันไม่ได้บอกนี่ว่าฉันต้องไปคนเดียว หุหุ

“ฮัลโหล นังตั้มเหรอ”

“มีอะไรยะ โทรมาตอนนี้ มีอะไรเร่งด่วนไม่ทราบ” แหงล่ะ ถ้าไม่ด่วนจิง ๆ ให้ตายก็ไม่โทรให้เปลืองตังหรอกย่ะ

“มีเรื่องให้ช่วยหน่อยได้มั้ยยะ” ฉันต้องพยายามพามันไปด้วยให้ได้ งานนี้มันไม่ไป ฉันตายแน่ ๆ

“เออ ก็พูดมาสิ” แหม เสียงมันดูไม่สบอารมณ์เลยแฮะ

“ก็ ก็...” จะพูดยังงัยดีเนี่ย คิดไม่ออก

“เอ้า มีอะไรล่ะ พูดมาเร็วๆสิ ต้องไปเรียนต่อ” เฮ่อ จะพึ่งได้มั้ยน้อฉัน

“เย็นนี้ว่างมั้ย ไปทำธุระเป็นเพื่อนกรูหน่อยนะ ขอร้องล่ะนะ” หวังว่ามันคงจะไปด้วยนะ สาธุ สาธุ

“โถ่ เรื่องแค่นี้ ทำอึกอักอยู่ได้ ไปก็ไปสิ ว่าแต่จะไปที่ไหนล่ะ” นั่นแหละ กลัวหล่อนจะไม่ไปด้วยน่ะสิยะ

“เด๋วมาถึงก็รู้เองแหละน่า เจอกันเย็นนี้ที่หน้าโรงเรียนฉัน อย่าลืมมานะ” ใจไม่ค่อยดีเลย ทำไมถึงมันถึงใจแป้วแปลก ๆ แบบนี้นะ

“เออน่า ทำไมเสียงมรึงมันร้อนรนแบบนี้ล่ะ มีเรื่องอะไรรึปล่าวฮะ อิจืด” นังตั้มถามฉัน แล้วฉันจะตอบยังไงดีล่ะเนี่ย

“ไม่มีอะไรหรอกน่า แค่... แค่ อ้อ ต้องไปเรียนแล้วนะ แล้วเจอกันหลังเลิกเรียนนะ บ้ายบาย”

ฉันรีบวางสายก่อนที่มันจะถามอะไรมากไปกว่านี้ รีบไปเรียนก่อนดีกว่า

   ว่าแต่ว่า ทำไมฉันถึงไม่ชวนอิเฉาก้วยไปด้วยน่ะรึ เพราะว่า นังนั่นน่ะ ลมหายใจเข้าออกมีแต่ ไอ้เต๊ะน่ะสิ แล้วฉันล่ะ จะมีความหมายอะไร เฮ่อ คิดแล้วมันก็น้อยใจ แล้วทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ กลัวที่สุดก็เรื่องการเรียนของฉัน มันจะตกต่ำก็เพราะไอ้นั่นจริงจริ้ง

   พอฉันเดินไปที่ตึก2 คาบนี้เป็นวิชาสังคม ต้องนั่งกลุ่มเดียวกันอีกแล้ว ก็ยังดีกว่านั่งกับมันสองคนล่ะนะ

“มาแล้วเหรอจ้ะจืด มานั่งข้างเราสิ” วิน หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก ชวนฉันนั่งด้วย อยู่กับตานี่แล้วก็รู้สึกสบายใจดีแฮะ (น่ากินอีกตะหาก อิอิ)

“จ้า ขอบใจนะจ้ะ วิน เรื่องรายงานเป็นยังไง ต้องส่งอาทิตย์หน้าแล้วนี่นา” อ้ะ ฉันเป็นหัวหน้านะ ทำไมไปถามคนอื่นล่ะ

“อ๋อ ใกล้จะเสร็จแล้ว รอตรวจคำผิดเท่านั้นเอง” โฮ่ วินขา ช่างแสนรู้ เอ้ย แสนดีจริง ๆ อิอิ

“ขอบใจนะ ถ้าไม่มีวินช่วยเรา เราคงแย่แน่ ๆ เลย” สตอเบอรี่สุด ๆ เลยฉัน

“เฮอะ เป็นหัวหน้าภาษาอะไร ให้ลูกน้องทำรายงานให้ แต่ตัวเองไม่เห็นจะทำอะไรเลยซักอย่าง”

นั่น มันเอาอีกแล้วล่ะค่ะ ชอบเจือกเรื่องของคนอื่นเค้าจริงๆ

“ว่าแต่ชั้น แล้วแกล่ะ ทำอะไรบ้างยะ เห็นเอาแต่นั่งกัดคนอื่นเค้าน่ะ” ฮี่โธ่ ไงล่ะ โดนซะมั่ง

“ฝากไว้ก่อนเถอะ เด๋วเจอกันแน่” อึ๋ย มันจ้องตาเขม็งมาเชียว หน้ากลัวจัง ไอ้นี่

“นี่ทั้งสองคน จะเถียงกันอีกนานมั้ยเนี่ย ครูมาแล้วนะ พอได้แล้ว” ยัยแอนสอดมา แต่ฉันว่าดีแล้วที่หล่อนมาสอด เพราะมันหุบปากไปเลยล่ะ

“ว่าแต่ต้อมล่ะ ยังไม่มาอีกเหรอ ครูเข้าสอนแล้วนะ” ฉันถามยัยแอน เผื่อมันจะรู้

“อ้อ รายนั้นน่ะเหรอ สงสัยจะโดดเรียนล่ะม้าง ไม่รู้เป็นอะไรพักนี้ ไม่ค่อยมาเข้ากลุ่มเลยอ่ะ”

“อืม น่าสงสัย ยังงี้ต้องสืบซะแล้ว”

เอ่อ สงสัยจะดูโคนันมากไปหน่อย (ว่าแต่ครูสอนแล้วยังจะมานั่งเม้าท์กันอีกเนอะนังพวกนี้)

และแล้วเย็นนี้ก็มาถึงจนได้ ไม่อยากไปเลย แต่เพื่อแลกกับอิสรภาพของเรา มันจำเป็นนี่นะ ฉันเดินไปที่หน้าประตูโรงเรียนคนเดียวโดยไม่ได้บอกใครเลย เพราะไม่อยากให้ใครต้องมารู้ว่า ฉันต้องไปกับคนที่ทะเลาะกันทุกวัน มันน่าอายแค่ไหนกันล่ะ

“มาแล้วเหรอ บอกใครไว้รึปล่าว” อ้าว มันพูดเหมือนจะรู้งั้นแหละ

“ปล่าวนี่ ไม่ได้บอกใคร ว่าแต่จะพาไปที่ไหนล่ะ”

ฉันไม่ค่อยสบอารมณ์ซักเท่าไหร่เลย ว่าจะโทรไปย้ำกับเพื่อนสาวอีกทีนึง ต้องรอมันเผลอซะก่อน

“ตามมาเถอะน่า อย่าพูดมากเลย” ฮึ่ย อะไรกันยะ มาบังคับกันแบบนี้ได้ไงเนี่ย

“ชิ ถามแค่นี้ก็ไม่ได้”

ตอนนี้ไอ้อาร์ทมันเดินนำหน้าฉันไปแล้วค่ะ แต่ เอ้ะ ทำไมไม่ไปข้างนอกล่ะ ไหงเดินตรงไปยังตึกกีฬาในโรงเรียนแทนล่ะ

“เฮ้ย ไม่ได้ไปข้างนอกเหรอเนี่ย” ฉันพลั้งปากถามออกไป 

“ใครบอกว่าไปข้างนอกล่ะ เอ หรือว่าอยากให้ฉันพาไปเที่ยวหรือไงหา” มันพูดแล้วก็ยิ้มยิงฟัน แหวะ เห็นแล้วแขยงลูกนัยตาชะมัด

“บ้า ไม่มีทางหรอกย่ะ” ตายล่ะกรู แล้วอิตั้มล่ะ ป่านนี้มันไม่มารอแล้วรึ โอ้ย ทำไงดีเนี่ย

“แก ขอชั้นไปห้องน้ำแป๊บนึงได้มั้ย” มันหามามองหน้าฉัน แล้วก็ตอบมาว่า

“ไม่ได้ อดทนไว้ก่อน ถึงที่แล้วค่อยไป” หา ไอ้นี่ ทำไมทำแบบนี้ล่ะ

“ไม่ทนโว้ย จะให้ฉันไปไหม คำเดียวบอกมาเลย”

ฉันเหลืออดแล้วนะ กับมันน่ะ ลองไม่ให้ดูดิ ตายแน่ มรึง

“โอเค โอเค ไม่ต้องมาทำหน้ายักษ์ใส่เลย ไปก็ได้”

มันกับฉันเลยเดินไปที่ห้องน้ำกันก่อน ว่าแต่ฉันจะหาโอกาสแยกตัวไปฮัลโหลหาอิตั้มได้ไงว้า

“เอ้า ไปสิ เด๋วฉันยืนรอหน้าห้องน้ำนี่แหละ” พอมาถึงปุ๊บ มันก็พูดขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย จะบ้าเหรอเนี่ย มายืนเฝ้าทำไมหะ”

อะไรของมันนักหนาเนี่ย ทำยังกะฉันเป็นนักโทษอย่างงั้นแหละ เฮ้อ กลุ้ม

“เด๋วแกแอบหนีฉันไปก่อนน่ะสิ อยากนั่งเรียนกับฉันทั้งปีใช่มั้ยฮะ”

อิเชี่ย เอามาขู่อีกแล้วนะมรึง ไอ้เวรเอ้ย ทำไงดีฟะเนี่ย อิตั้มด่าฉันยับหมดแล้วมั้งเนี่ย เลยนัดมาตั้งนานแล้วด้วย เอาวะ....

“เอ่อ นี่ ฉันหิวน้ำ ไปซื้อมาให้หน่อยได้ป่ะ ขอร้องล่ะนะ”

“อืม ก็ได้ กำลังหิวพอดี เอาน้ำอะไรล่ะ” หุ ได้ผลแฮะ แผนตื้นๆ

“เอาโค๊กละกัน สัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนเด็ดขาด” เฮอะ ฉันไม่มีทางนั่งเรียนกับแกทั้งปีหรอกย่ะ

“ดีมาก ว่านอนสอนง่ายกันยังงี้สิ ถึงจะน่ารักหน่อย” อ้ากกกก ไอ้บ้า ฉันไม่ใช่หมานะโว้ยยยย

******************************************

[inimeg]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เพื่อนสาว

เอ่อ.... มันค้างค่ะ อย่าแกล้งกันสิ