o14ช่วยกันวิเคราะห์ทีว่าควรปรับปรุงตรงไหนบ้างอ่ะค่ะ จะขอบพระคุณอย่างสูงเน้อ
( :a14:ปรับปรุงใหม่แล้วย่ะหล่อน)ตอนที่ 6 ช่วงนี้ทุกคนคงจะคิดบ้างใช่มั้ยล่ะ ว่าเรื่องราวของนายอาร์ทกะแฟนสาวไปถึงไหนบ้างแล้ว ตั้งแต่ที่ข่าวมันถูกปล่อยออกไป สองคนนั้นก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะว่าฝ่ายหญิงน่ะ แอบมีแฟนแล้วน่ะสิ อยู่นอกโรงเรียน ไม่รู้ทำอีท่าไหน นายอาร์ทดันไปจับได้เข้า ก็เลยเป็นเรื่อง สมน้ำหน้า อยากมาหาเรื่องชั้นดีนัก แต่เรื่องนี้มันก็สะใจชั้นอยู่หรอกนะ แต่ไอ้เรื่องที่จะมาถึงนี่สิ บอกได้คำเดียวว่า ตายแน่ ๆ
และแล้ว วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง วันอะไรน่ะเหรอ ถามแปลกๆ ก็วันทัศนศึกษาน่ะสิ แต่ขอโทษทีเถอะ มันเป็นวันนรกของฉันซะมากกว่า ไหนจะเมารถ ไหนจะอ๊วกแตก ไหนจะโดนเพื่อนล้อ ไหนจะโดนไอ้บ้านั่นกัดอีก กรูเครียดดดดดด
“แหม อิจืดหน้าตาไม่สดชื่นเลยนะ จะได้ไปเที่ยวทั้งที”
“จ้า ใครจะสดชื่นเท่ามรึงล่ะจ้ะ กระดี้กระด้าเข้าไปเหอะ ระวังจะเป็นหนักกว่ากรูอีกน่ะ”
“เป็นอะไรยะ บอกมาเด๋วนี้” มันจะมาคาดคั้นอะไรล่ะเนี่ย คนยิ่งกลุ้มๆ
“ไม่มีอะไรหรอก อ่อ แล้วที่จะไปเนี่ย ไม่ได้ไปเที่ยวอย่างเดียวนะมรึง ไปหาข้อมูลมาทำรายงานด้วยล่ะ อย่ามัวแต่แรด เข้าใจมั้ย” นั่นโดนไปสักดอกสิคะ
“เออ กรูรู้แล้วย่ะ ใครจะเก่งเหมือนมรึงล่ะยะ” เฮอะ นังนี่ กวนจริงๆ
“อ้ะ แล้วนี่จะไปขึ้นรถกันได้รึยังล่ะ พูดมากอยู่ได้ ไปๆ” ฉันรีบชวนมันไปขึ้นรถบัส เพราะตอนนี้ ขี้เกียจมายืนคุยกะมันอยู่ค่ะ ฉันกะเฉาก้วยเราอยู่คนละห้องกัน ก็เลยต้องไปคนล่ะคันน่ะค่ะ งานนี้ก็ไปกันทุกห้อง ก็ปาไปสิบคันเห็นจะได้ล่ะคะ ก็ดีนะ จะได้อบอุ่น อิอิ
หลังจากแยกย้ายไปขึ้นรถแล้ว ฉันก็มองหาที่นั่งแจ๋ว ๆ ก่อนเลยค่ะ ตรงไหนน่ะเหรอ หุหุ ก็ที่นั่งที่ใกล้ห้องน้ำนั่นแหละ จะได้วิ่งเข้าทัน อิอิ โอ้ว ว่างพอดี โชคดีที่คนยังขึ้นมาไม่มากเท่าไหร่ สงสัยจะนอนกันดึกล่ะสิ เลยมาสาย
หลังจากวางกระเป๋าลงบนเบาะแล้ว ก็กะว่าจะไปหาซื้ออะไรมากินเล่นบนรถซะหน่อย แต่พอจะลงจากรถเท่านั้นแหละ ก็ชนกะใครบางคนเข้า อารามรีบร้อนไปหน่อย
“อุ้ย ขอโทษนะ” ฉันก็รีบขอโทษไป ไม่ทันได้มองหน้า แต่พอได้มองเท่านั้นแหละ พูดไม่ออก
“เหอะ เดินยังไงวะ แมร่งไม่ดูมั่งเลย ดีกรูไม่หล่นลงไปซะก่อน” อ่ะนะ ใครจะไปเห็นล่ะ คนมันรีบนี่หว่า ช่วยไม่ได้
“ก็บอกแล้วว่าขอโทษอ่ะ ขอโทษ พอใจรึยังยะ” แอบขึ้นเสียงนิดนึง อารมณ์เสียละกรู
“เออ ก็หลบไปสิ จะมายืนขวางทำไมอีก หลบเด่ะ” หึ๋ย ไอ้นี่ กวนบาทาจริงๆ หลบก็ได้วะ ชิ
“ว่าง่าย ๆ หน่อย จะได้ไม่ต้องเปลืองน้ำลายด่ามรึง” เชี่ย ใครอยากให้มรึงมาด่ากรูล่ะ ไอ้ฟาย
หลังจากมันเดินขึ้นไปบนรถแล้ว ก็คงจะไปที่นั่งแถว ๆ ด้านหลังน่ะแหละ พวกเถื่อน ๆ ก็เงี้ย ส่วนฉันก็เดินเชิดหน้าลงรถไปเลยค่ะ ดีที่ไม่ตกบันได้รถไปซะก่อน (เชิดนักนี่) พอเดินไปถึงร้านค้าซึ่งเป็นซุ้มของเป๊บซี่ ซื้อนู้นซื้อนี่เรียบร้อย กำลังจะหันหลังกลับ อะจึ๋ย ใครมายืนอยู่หลังชั้นเนี่ย เกือบจะชนแล้วนะนั่น
“นี่ มายืนอยู่ข้างหลังกรูทำไมเนี่ย” ก็จะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่ไอ้ตัวแสบสุด ๆ ที่มันมาด่าฉันทุกวันน่ะ
“ก็เดินถอยไปเด่ะ มายืนขวางทำไมล่ะ” ใครขวางมรึงคะ มายืนหลังกรูเนี่ยนะ
“อ้าว แล้วไม่เดินมาตรงนี้ล่ะยะ มันมีที่เดียวรึไงไม่ทราบ” พูดแล้วมันก็ทำหน้ายียวนกวนส้นทีนมาก ไอ้นี่มันเกิดมาเพื่อยั่วต่อมโมโหฉันจริงๆ
“ไม่ไป ก็จะซื้อตรงนี้ มีปัญหาอะไรมะ” กำจิง ๆ ตามใจเมิงเหอะ กรูไปล่ะ ขี้เกียจต่อปากต่อคำ
“อ้าวเฮ้ย จะไปไหนวะ รอก่อนเด่ะ”
“ก็ไปให้พ้น ๆ จากมรึงไงล่ะ ไอ้บ้า” ฉันด่ามันแล้วก็รีบวิ่งหนีไปเลย ไม่อยากอยู่ใกล้ กลัวติดเชื้อบ้า (แน่ใจหรอ ว่าตัวเองไม่บ้าน่ะ)
ฉันเดินไปถึงรถของตัวเองก็เจอะเจอกะหนุ่มน้อยน่ารัก จะใครซะอีกล่ะ ก็วินไงล่ะ เง้อ น่ารักจัง
“วินจ๋า นั่งตรงไหนเหรอ มานั่งกะเค้านะ นะ” หึหึ เจอลูกอ้อนฉันเข้าไป อึ้งล่ะสิจ้ะ
“อ๋า ไม่อ่ะ แบบว่าจะไปนั่งกะเพื่อนเราอ่ะ”
เพล้ง หน้าแตกเลยอิฉัน อิตาบ้า คนสวยอุตส่าห์ชวนแล้วนะยะ ยังเล่นตัวอีก ยังงี้ต้องใช่ไม้ตาย
“ในฐานะหัวหน้ากลุ่ม นายต้องมานั่งกะชั้น เข้าใจมั้ย ห้ามปฏิเสธนะ ไม่งั้นล่ะก็...” เล่นแรงไปป่าวเนี่ยเรา ไปบังคับขืนใจ (เว่อร์ๆ) เค้าอีก
“โหย จืดอ่ะ อ้ะ ก็ได้ นั่งก็นั่ง แต่ขนมนั่นน่ะ เรากินด้วยนะ”
เหวอ ตานี่ แหม แล้วมาลีลาท่ามาก จะกินขนมฉันนี่เอง มันน่าด่านัก ถ้าไม่น่ารักล่ะก็ โดนไปแล้ว
“ได้สิ ป่ะ ขึ้นรถเถอะ เมื่อยขาละ” แล้วเราสองคนก็เดินขึ้นไปบนรถ
“นั่งติดทางขึ้นเลยเหรอจืด กลัวปวดฉี่บ่อยอ่ะสิ ใช่ม้า” รู้ดี แต่ผิดย่ะ อ๊วกตะหาก แล้วแกจะรู้สึก คิคิ
“จ้า ประมาณนั้นแหละ วินนั่งในนะ เด๋วเราออกไม่ถนัด คงจะบ่อยเลยแหละ” ตอนพูดไป หน้าฉันก็เบะตามไปด้วย ทุเรศตัวเองจริงๆ
ตอนนี้คนเริ่มขึ้นรถกันเยอะขึ้นแล้ว ต่างคนก็หาที่นั่งเหมาะ ๆ ให้กับตัวเอง ยัยปอนั่งกะเพื่อนหล่อน ยัยแอนก็ไปนั่งกะแฟนชี (ไวไฟจริงๆ) ส่วนเพื่อนชั้นคนอื่น ๆ ก็นั่งเม้าท์สนั่น กันยิ่งกว่าตลาดสดซะอีก อะไรจะขนาดนั้น ไม่เคยเจอกันรึไงยะ นังพวกนี้
โอ้ะ ขึ้นมาและ ไอ้ตัวแสบ มันมองมาทางฉันกะวิน หน้างี้บึ้งยังกะไปกินรังแตนมายังไงยังงั้น สงสัยยังไม่หายโมโห เชอะ ไม่สนหรอกย่ะ อย่ามายุ่งกะฉันละกัน
“เฮ้ย ไอ้วิน มานั่งกะอิตุ๊ดนี่ทำไมฟะ โดนมันหลอกมารึไง” อ้าวไอ้นี่ รู้ดีซะด้วย ว่าฉันหลอกมันมาน่ะ
“ใครหลอกยะ วินเค้าเต็มใจมานั่งกะชั้นตะหาก แกไม่ต้องมาสาระแน นู้น ไปนั่งที่ซะ คนจะสวีทกัน มายืนพูดมากอยู่ได้”
อุอุ พูดได้ไม่อายปาก ดูไอ้วินสิ หน้าแดงแปร้ด อายล่ะสิมรึง สมอยากนั่งเงียบดีนัก โดนซะเลย
“เฮ้ย มรึงเป็นผัวเมียกันแล้วรึไงวะ มาสวีทเสวิทกันอ่ะ” สาด เป็นได้ก็ดีสิ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกะมรึงไม่ทราบคะ จะไปเสด็จได้รึยัง”
ฉันเลยมองมันด้วยหางตาซะ สงสัยจะรู้ตัวเอง มันเลยเดินกลับไปที่นั่งตัวเองที่อยู่ข้างหลังนู่นแหละ ไปซะก็ดี ชิ้วๆ
“จืด ทำไมไปพูดแรงอย่างงั้นล่ะ แล้วไมบอกว่าเราสวีทกันอยู่ด้วย เราเสียหายนะ”
ต้าย นายนี่เป็นอะไรมากรึปล่าวเนี่ย ฉันก็แค่ใช้เป็นเครื่องมือไล่ไอ้อาร์ทมันเท่านั้นแหละย่ะ มากมายจริง ๆ
“คิดมากไปได้ แค่ล้อเล่นเท่านั้นแหละน่า ไม่มีอะไรหรอก เอ้าขนม กินเข้าไปเยอะ ๆ ฉันเลี้ยงเอง” เง้อ ขนมช้าน อุตส่าห์กะจะมากินคนเดียวซะหน่อย (งกไปได้)
ตอนนี้รถเริ่มจะออกเดินทางไปจังหวัดอยุธยาแล้ว แง้ ตายแน่ ๆ เลย ลืมอะไรไปอย่างนึงอ่ะ ลืมอะไรน่ะเหรอ ก็ยาแก้เมารถน่ะสิ ซวยแล้วฉัน แล้วนี่ไม่ต้องอาเจียนไปจนถึงที่นู่นเหรอ ทำไงดีวะเนี่ย
“เป็นอะไรไปน่ะ จืด เห็นกระสับกระส่ายจังเลย ลืมอะไรรึปล่าว” เหอ ๆ นายนี่รู้ทุกอย่างเลยรึไงเนี่ย
“ก็ นะ เอ่อ ลืมยาน่ะ” ไม่กล้าบอกตรง ๆ อายอ่ะ
“หืม ยาอะไรอ่ะ บอกเรามาสิ เผื่อเรามีมาด้วย” โอ้ว พระเจ้า ขอให้มีมาจริงเหอะๆ
“ก็ยาแก้เมารถไงล่ะ วินเอามารึป่าว” แบบว่าตามีประกายแห่งความหวัง แม้จะริบหรี่ก็เหอะ
“เด๋วแป้บนึงนะ เราดูในกระเป๋าก่อน” แล้ววินก็ค้นๆ แล้วก็ค้น จะเจอมั้ยเนี่ย
“ว้า ไม่มีอ่ะจืด โทดทีนะ มีแต่พารากะแก้ปวดท้องอ่ะ” เง้อ ยังไงก็ขอบใจละกันนะเพื่อน เหอ ๆ เอามาทำไมฟะ
ไม่เป็นไร กะเทยอย่างเราต้องเข้มแข็งกันหน่อยล่ะว้า คนอื่นเค้ายังไม่เมารถกันเลย อุ๊บ ๆ โอ้ะ อ๋า มันมาแล้ววว จุกถึงคอแล้วกรู ไม่ไหวแย้วววว ฉันรีบวิ่งลงไปยังห้องน้ำด้านล่างทันที คงไม่ต้องบอกนะว่า อินี้เป็นอะไรอีก อายเค้าชิ้บเป๋ง
พวกนั้นก็มองกันใหญ่ จะมองหาอะไรยะ ไม่เคยเห็นคนเมารถรึไง หลังจากอ๊วกไปรอบนึงแล้ว ก็รู้สึกเพลียสุดฤทธิ์ โอย จะรอดไปถึงอยุธยามั้ยเนี่ยกรู พอกลับไปนั่งที่ นายวินก็ส่งซองยาอะไรมาให้ก็ม่ายรู้
“ยาอะไรอ่ะ” หมดแรงแม้กระทั่งจะออกเสียง ไม่ไหวเจงๆ
“ยาแก้เมารถ เอ้ากินซะก่อนที่จะเป็นหนักกว่านี้นะ” งืม ฉันรับมันมาแล้วก็กรอกยาเข้าปากไปซะ 2 เม็ดเลยค่ะ แบบหลับยาวรวดเดียว
“ขอบใจนะ ว่าแต่ของใครเหรอวิน” สงสัยจะเป็นเพื่อน ๆ ในรถเอาติดมาด้วยล่ะมั้ง
“ของอาร์ทมันน่ะ มันเห็นจืดลงไปอ๊วกในห้องน้ำ ก็เลยเอายามาให้” O_O หา นายนั่นเอายามาให้ฉันเหรอ อะไรเข้าสิงมันน่ะ
*****************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
