o8ดิชั้นจะลงถึงตอนที่10เลยนะเคอะ เพราะว่าต้นฉบับปั่นมะทันและ หยวนๆกันบ้างล่ะนะคะ
:teach:อ้อ เพื่อนสาวทั้งหลาย อยากให้ตอบกันหน่อยว่า ระหว่างรักที่เกิดจากความเกลียด กับรักที่เกิดจากความชอบ อันไหนมันจะยืนยาวกว่ากันคะ
ป.ล. :serius2:อ้ายยยยย ลืมเซฟตอนที่ 10 มาอ้ะ ได้แต่ตอน9
ตอนที่ 8 เย้ ในที่สุดการทัศนศึกษาก็จบลงแล้ว ดีใจจังเลย อ้ะ ๆ งงล่ะสิ ไม่เห็นเล่าให้ฟังบ้างเลยใช่มะล่ะ แหม ก็มันยาวอ่ะ ขี้เกียจเขียนนี่ หุหุ ก็คนมันเหนื่อยด้วยง่ะ ทำไงได้ (อ่ะ เล่าก็ได้)
พอเราเดินไปกราบไหว้พระพุทธรูปองค์สำคัญๆในแต่ละวัดแล้ว ก็มาแวะพักรับประทานอาหารกันที่ร้านแห่งหนึ่งซึ่งใหญ่พอสมควรเลยหละ ก็รับได้หลายคนอยู่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าต้องมาแออัดกันอยู่ร้านเดียวนะ เด๋วที่อื่นจะเจ๊งเอาดื้อ ๆ
“กินอะไรกันดีอ้ะ พวกเรา” อิฉันเริ่มก่อนตามประสาคนสวย (ตรงไหน) แบบว่าหิวมากกกกก
“แล้วแต่จืดดิ เด๋วเราต้องไปนั่งกินกันเป็นกลุ่มนะ เพราะต้องคุยเรื่องรายงานด้วยเลย” แหมหัวดีจริงๆนะวิน น่าจะเป็นหัวหน้าแทนชั้น
“อ่าว แล้วนายอาร์ท กะยัยแอนล่ะ จะไปตามหาที่ไหน คนตั้งเยอะ”
พยายามมองหาแต่ก็หาไม่เจอ ไปไหนของมันนะ สองคนนี้ เหลือแต่ฉัน วิน กะนังต้อม (สาระแนจริงๆ)
“เด๋วเราไปตามให้เอง จืดกะต้อมไปหาที่นั่งรอไว้เลยนะ เผื่อด้วยล่ะ”
จ้า พ่อหนุ่ม รีบไปตามมาเหอะ ช้านหิว เด๋วกินก่อนซะเลยนี่
“ไป ต้อม เรามีเรื่องต้องคุยกันนะยะ” น่าน มันทำหน้าเหรอหราละ เด๋วก็รู้ว่าเรื่องอะไร
“เรื่องอะไรอีกล่ะ มีอยู่ได้ทั้งวัน”
อ้ะ อินี่ เด๋วค่อยพูด ว่าแล้วฉันก็เดินไปเลือกโต๊ะเลิศๆ แต่ขอโทษค่ะ อิพวกนักเรียนห้องอื่นเต็มเลย จะหาเจอมะเนี่ย
“อ้ะ เจอและ มา ๆ นังต้อม” กำ หลุดไปซะแล้วฉัน มันก็รู้แล้วนิ จะเป็นไรไป
“เฮ้ย เรียกเราดี ๆ ดิ เรียกนังทำไม คนหันมามองกันแล้ว” ทำมาเป็นอาย ทีกรูยังไมเห็นอายเลย (หน้าด้านน่ะสิยะหล่อน)
“มานี่ นั่งลง แล้วอธิบายมาซะดี ๆ เลย” พอมันนั่งลงปุ๊บ ก็ถามชั้นทันทีเลยค่ะ กลัวล่ะสิ
“อธิบายอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง” แหมทำหน้าทำตา ไม่รู้นะน่ะ
“อย่ามาทำไก๋ ก็เรื่องแอบของหล่อน ชั้นรู้นะว่าหล่อนเป็น....อุ๊บ” ป๊าด อินี่เอามือมาอุดปากกรูทำไม ฟะเนี่ย อู้ อี้
“อย่าพูดไปนะ เราไม่อยากให้ใครได้ยิน เด๋วเค้ารู้กันหมดอ้ะ”
ย่ะ อายเอยอะไรกันนะ อินี่ เด๋วชั้นจะทำให้หล่อนไม่ต้องเก็บกดอีกต่อไปแล้ว ไม่ชอบรึไง (เหมือนตัวเองน่ะหรอ)
“อู้ อ่อยไอ้แอ้ว” แมร่งยังไม่เอามืออกอีก กรูไม่พูดแล้ว อิเชี่ย
“สัญญานะ ห้ามพูดเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด โอเค้” เออ เอามือออกซะทีเหอะ กรูเหม็นและ
“ก็ได้ แต่...” น้าน มีข้อแม้อีกกรู
“อะไร...อย่าบอกนะว่า...”อย่ามาทำเป็นรู้ดีอีกคนได้มะวะ พวกนี้
“ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากให้ทำอะไรบางอย่างให้หน่อย ได้มะ”
มันทำหน้างงแป๊บนึงก็เข้าใจ ดีมากเพื่อนสาว (รู้สึกจะโหดไปหน่อยรึปล่าว)
“แล้วจะให้ทำเมื่อไหร่ล่ะ” อ้าวอินี่ มรึงรู้แล้วเหรอว่ากรูจะให้ทำอะไรให้ แหม้ ดูมัน
“เอาน่าเด๋วบอกเอง เมื่อถึงเวลา”อิอิ รอก่อนเถอะ ไอ้หัวเกรียน เด๋วเจอกัน
“เฮ้ สาวๆ นั่งรอนานมั้ยครับ ขอโทษนะที่ให้รอนานไปหน่อย กว่าจะตามหาตัวเจอ ไหนจะลากตัวมาอีก เหนื่อยแทบแย่” โถ โถ พ่อคุณ อยากอาสาไปตามเองทำไมล่ะคะ ช่วยไม่ได้
“โถ ที่รักมานี่มา ดื่มน้ำสิคะ เหนื่อยแย่เลย” ดัดจริตเท่านั้นคือตัวนุ่นที่สุดค่ะ
“ง่า เล่นเราอีกแล้วนะจืด” ค่ะ แล้วรับน้ำกรูไปดื่มทำไมยะ เอาคืนมาสิ
“นั่ง ๆ กว่าจะมากันครบทีม จะยืนไว้อาลัยเหรอ นั่งสิยะ”
แอบแขวะซะเลย หมั่นไส้ พอดีมันมากับเพื่อนอีกสองคนน่ะ แยกกันไม่ขาดเลยนะพวกมรึง เป็นสามหนุ่มสามมุมเชียว
“ไม่อยากนั่งกะอินี่เลยว่ะกรู เสนียดจะติดมั้ยวะเนี่ย” หู้ย แมร่งปากยังเก่งเหมือนเดิม
“ก็ไปนั่งกับพื้นเลยสิจ้ะ ถ้าไม่อยากนั่งน่ะ”
“เฮอะ นั่งก็ได้วะ เฮ้ยกินไรดีวะไอ้เอไอ้กอล์ฟ”
“เอา..... อะ ไปซื้อมาสิ เป็นหัวหน้ากลุ่มนี่ อย่ามานั่งเฉย ๆ ดิ” อ้ายยยยย กล้าดียังไงมาสั่งกรูคะ
“ช่างกล้า มาสั่งชั้น เป็นหัวหน้าแล้วไง ต้องสั่งลูกน้องอย่างแกไปซื้อมาถึงจะถูกเว้ย”
“ชิ ไม่มีน้ำใจมั่งเลย ที่ยายังเอาไปให้ แค่ซื้อข้าวให้แค่นี้ก็ไม่ได้” อึ๊ก สะอึกเลยเลยค่ะชั้น
ไหงเอาเรื่องนี้มาพูดล่ะ ไหนว่าไม่สนใจไง อ้อ กรูว่าแล้ว มันทะแม่ง ๆ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ไอ้คนเจ้าเล่ห์เอ้ย
“เชอะ ไม่” ยังไงก็ต้องเชิดเข้าไว้นะ อิจืดอย่ายอมแพ้
“ก็ดี จะได้ไปบอกคนอื่น ๆ ไว้ว่า มรึงมันไม่รู้จักบุญคุณคน” ว้าก ไอ้เชี่ยนี่ แล้วทีกรูไปขอบใจมรึงล่ะ มันไม่รู้จักบุญคุณรึไง โอ้ยยยย เกลียดมันจริง ๆ เลย
“เอามา เด๋วไปสั่งมาให้ ฝากไว้ก่อนเหอะมรึง” รับโพยมาแล้วก็เดินสะบัดตูดใส่มันเลยค่ะอิฉัน
“แล้วอย่าลืมกลับมาเอาด้วยล่ะวะ 5555” แมร่งเสือกหัวเราะกรูอีก สักวันเถอะมรึง
หลังจากสั่งอาหารเรียบร้อย พร้อมเสริฟให้มันเสร็จสรรพ (เขียนถูกป่ะเนี่ย) ก็นั่งกินกันจนอิ่มใช้เวลาไม่นานัก ก็มาเข้าเรื่องรายงานกันต่อ แบบไม่ให้หยุดพักหายใจหายคอรึไงเนี่ยตาวิน ส่วนยัยแอนน่ะเหรอ นั่งเม้าท์กะแฟน ไม่ได้สนใจอะไรเล้ยนะมรึง อิชะนี
“เอ้า สรุปว่าได้ข้อมูลอะไรดี ๆ มากันมั่ง เห็นเดินกันจัง จดอะไรมาบ้างล่ะ หรือเอาแต่จด ๆ จ้อง ๆ แต่อย่างอื่น” หันไปกระแทกเสียงใส่มันเลย หมั่นไส้นัก
“เอ้า มาแหกปากใส่กรูทำไมเนี่ย” กรูพอใจ มีอะไรมะ (ไม่กล้าพูดออกไปล่ะสิ)
“ไหน ๆ ดูดิ้ อืม.... จดดีนิ นึกว่าจะไม่ได้เรื่องซะและ”
แมร่งจดดีจริง ๆ นะ ไอ้นี่สงสัยจะเด็กเรียน แต่ท่าทางน่ะ มันไม่ได้เข้ากับหนังหน้าเลยนะนั่น
“แล้วมรึงล่ะ จดอะไรมามั่ง ไหนมาดูดิ”
หวาย ตายละกรู ดูของคนอื่นเค้าหมด แต่ตัวเองล่ะ อิอิ จดงู ๆ ปลา ๆ ค่ะ แบร่ ก็คนมันจดไม่เก่งนี่
“โห ไม่ได้เรื่องเล้ย จดภาษาไรวะ แมร่งตัวหนังสือก็ยึกยือ แถมยังจดมาแค่เนี้ย”
น่าน มีโชวให้คนอื่นดูอีกนะมรึง แค่นี้กรูก็ขายหน้าแล้ว ไอ้เชี่ยยยย
“เอาคืนมาเด๋วนี้นะ พอเลย ๆ สรุปว่า ประชุมกันแค่นี้พอ ไม่เอาแล้วโว้ย ไปดีกว่า”
ว่าแล้ว ชั้นก็รีบโกยเถอะโยมสิจ้ะ จะอยู่ให้พวกมันมาประจานเรอะ
หลังจากวิ่งหนีออกมาและ ก็กะว่าจะเดินไปหาอิเฉาก้วยมัน แบบคิดถึงเพื่อนสาวอีกรอบ ถึงมันจะอยู่กะไอ้หน้า.... ก็ช่างหัวแมร่งประไร ว่าแต่มันอยู่ตรงไหนวะ อิห่านี่ หาตัวยากจัง อุ้ย หนุ่มห้องอื่นมองกันใหญ่เลย ไม่เคยเห็นคนสวยล่ะสิ อ้ายยยย อายจังเลย
“แมร่งหน้าโคตรจืดเลยว่ะ ตุ๊ดห่าไรวะ ไม่สวยเลย” ง่ะ ฝันสลายเลยฉัน
ไอ้พวกเชรี่ยนี่มาตอกย้ำกรูทำไมคะ เออ กรูมันไม่สวย กรูมันหน้าจืด ถ้ากรูสวยอย่ามาง้อก็แล้วกัน ไอ้เวร คิดแล้วก็เดินเชิดหน้าไปหาอิเฉาก้วยต่อ แมร่งอยู่ไหนวะ อิสาด กรูโมโหแล้วนะ อินี่
อ้ะ อยู่นั่นเอง อิเชี่ย นั่งซะหลบมุม กลัวคนเค้าเห็นรึไงยะ
“อ้าวอิจืด มาได้ไงมรึง มา ๆ นั่งด้วยกัน กินอะไรมารึยังล่ะ” แหม มาถึงก็ถามเลยนะ
“มันกี่โมงแล้วยะ ถ้ากรูยังไม่ได้กินก็เกินไปและมรึง ว่าแต่ผัวมรึงล่ะไปไหน” ต้าย พอพูดถึงผัวล่ะก็ หน้าแดงเชียวนะยะ กระแดะจริง ๆ
“อ๋อ เดินไปซื้อน้ำมาให้กรูน่ะ เด๋วก็คงมาแหละ” จ้า แม่นางฟ้านางสวรรค์
“ดีเนาะ ปกติมรึงต้องเป็นขี้ข้ามันไม่ใช่เหรอ ฝนจะตกรึปล่าวเนี่ย” กัดซ้า หมั่นไส้
“อิสัด กัดกรูจังนะมรึง ไม่เจอกะตัวเองมั่งก็แล้วไป อิดอก” ต้าย วีนฉันนะยะ อินี่ แอบปกป้องผัวล่ะสิ กรูรู้ทัน 555
“เออ ขอให้เจอจิง ๆ เฮอะ แต่คงยากกกกกส์” แต่อย่ามีจะดีกว่า กลัวนิด ๆ เหมือนกัน
“ว่าไงสาว ๆ มานานยังจืด รู้งี้จะได้ซื้อน้ำมาเผื่อด้วย” ย่ะ เก็บไว้ซื้อให้ตัวเองเหอะ
“อ้อ ก็นานแล้ว ว่าจะกลับไปที่กลุ่มแล้วล่ะ เบื่อ” สะบัดหน้าไปทางอิเฉาก้วย
“กรูไปแล้วนะมรึง เชิญสวีทกันให้เต็มที่นะยะ”
แล้วฉันจะช้าอยู่ใย รีบเดินออกมาเลยค่ะ เหม็นหน้าไอ้เต๊ะ เกลียดที่มันมาหลอกอิเฉา อินี่แมร่งก็โง่จิง ๆ เฮ่อ โดนมันวางยานิด ๆ หน่อย ๆ ทำปลื้มไปได้ เห็นมันมองมาทางฉัน แล้วก็หันไปหาอิเฉาก้วย แล้วถามอะไรกันก็ไม่รู้ สงสัยจะถามเรื่องฉันมั้งนะ แต่ก็ช่างมันเหอะ
“ขึ้นรถได้แล้วววว จืด ไปไหนมาเนี่ย เร็วๆ รถเราจะออกแล้วนะ” วินตะโกนเรียกแล้วล่ะ ไอ้วินนี่มันก็ดีนะ ยังคิดถึงฉัน นึกว่าจะลืมกันไปซะและ
“มาแล้วจ้า วินขา” เอาอีกและกรู ก็มันติดปากแล้วนี่นา ทำไงได้ ดูเหมือนวินก็เริ่มจะชิน ๆ ซะแล้ว
ยังไงชั้นว่ามันคงไม่คิดมากอยู่แล้วล่ะ ขนาดชั้นยังไม่คิดเลย ก็เพื่อนกันน่ะนะ จะคิดอะไรมากล่ะ (เพื่อนแหละตัวดี ไว้ใจได้กา)
พอขึ้นไปนั่งทีปุ๊บ นายวินก็ยื่นซองยาแบบเดิมมาให้ อย่าบอกนะว่า ซื้อมาให้ฉันอ้ะ โฮ่ ๆ วินขา ที่รากกกกก หุหุ (เว่อร์ ๆ ไปและ)
“ซื้อมาหรอ เท่าไหร่อ่ะ เราจะได้ให้ตังค์” เวร ปากไม่ตรงกะใจนะอินี่
“ไม่เอาน่า เราซื้อมาให้ก็รับไปเหอะ กลัวจะเป็นเหมือนเมื่อตอนเช้าอีก กินซะนะจะได้หลับสบายๆ”
อ้าว สาด กรูก็นึกว่าจะห่วงกัน ที่ไหนได้ อยากให้กรูหลับนี่เอง บ้าที่สุด แง้ ๆ ๆ
“ไม่อาว เค้าจะคุยกะวินอ้ะ” ชิ ทำหน้าเหวอเลยนะมรึง ต้องแกล้งซะให้เข็ด
“แต่เราก็ง่วงแล้วนะ กินมาจนอิ่มแปร้เลย อยากหลับซักงีบอ่ะ” อ่ะนะ เหตุผลดีเหลือเกินนะ
เอ้า ก็ได้ กินก็กิน ว่าแล้วก็กินยาเข้าไป 1 เม็ดพอ เพราะต้องนั่งรถอีกไกล เด๋วรากออกมาอีก แถมเพิ่งกินข้าวเข้าไป เฮ่อ คนเมารถนี่ลำบากจริง ๆ เล้ย
******************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
