ตอนที่1
ที่โรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังแห่งหนึ่ง ฉันเรียนอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ต้นแล้วล่ะค่ะ ที่นี่ตอนมัธยมต้นเป็นโรงเรียนชายล้วน หุหุ ไม่ต้องสงสัยค่ะ ใช่แล้ว ฉันเป็นกระเทยแน่นอน อิอิ แต่ว่าพอขึ้นมัธยมปลาย ที่นี่ก็กลายเป็นโรงเรียนสหศึกษาไปเลยน่ะสิ น่าเบื่อจัง
สมัยตอนม.ต้น ฉันมีเพื่อนเยอะแยะเลยล่ะ หมายถึงแบบเดียวกับฉันนะ แต่ตอนนี้ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปเรียนคนละทิศคนละทางกันแล้ว แต่ก็ยังโชคดีหน่อยที่ยังเหลือเพื่อนฉันเรียนต่อ
ม.ปลายที่นี่อยู่ หุหุ เหลือแค่คนเดียวเองอ่ะค่ะ เฮ้อ มันน่าเศร้าใจจัง อ้ะ! พูดพร่ำมาตั้งนานฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลยค่ะ ฉันชื่อ จืด แหะๆ เพื่อนมันตั้งฉายาให้เองน่ะ
“โอ้ว ได้อยู่ม.4/2 อ่ะปีนี้ ดีนะที่ไม่ได้อยู่ห้อง1” ฉันพร่ำใส่เพื่อนสาวสุดสวย (หรือ)
“ย่ะ จะบอกว่ามรึงแกล้งทำข้อสอบผิดอีกล่ะสิ อิจืด....” ชีว่าใส่ฉันฉอดๆ ให้มันได้งี้สิ
“เออสิยะ ก็กรูเซ็ง ไม่อยากเป็นเด็กเรียน เป็นมาตั้ง3ปี เบื่อจะตายชัก” พูดไปงั้นแหละ จริง ๆ แล้วภูมิใจอ่ะ แต่เพื่อนสาวกลับทำหน้าเบะใส่ สวยตายแหละมัน
“เออ ไม่เหมือนกรู ห้อง10ยังไงก็ห้อง10ยังงั้น” ชีบ่นมั่ง
“อ้อ จ้ะ แต่หล่อนก็ยังดี ไม่ต้องอ่านหนังสือสอบให้เครียด เพราะยังไงก็ห้อง10 5555”
“อิเวร แอบด่ากรูเหรอยะ นังนี่ ให้มรึงตกมาบ้างเหอะ จะหัวเราะให้ฟันหักเลย” แล้วชีก็หน้าบูดบึ้งต่อไป ระวังเหี่ยวเร็วนะเมิง
อ้อ ลืมแนะนำไป นี่คือเพื่อนสาวคนแรกในทีมเราค่ะ เธอสวยดังนางแบบ นาโอมิ แคมเบี้ยว เอ้ย แคมเบลล์ สูงยาว เข่าดี ใบหน้าเรียว แบบลูกครึ่งแขก อื้ม แต่ว่า ชีดำไปหน่อยนี่สิ เลยกลบความสวยลงไปนี้ดนึง หุหุ เธอมีนามว่า นาโอมิหรือน้องดำดอทคอมนั่นเอง ขอเรียกมันว่า นังเฉาก้วยละกัน แหะๆ กลุ่มเราตั้งฉายาให้กันเอง สวยเริดมั้ยล่ะ นี่ยังมีแค่ 2 คนเองน้า ยังมีอีกเพียบเลยล่ะค่ะ สำหรับแก้งค์เรา
เสียงออดดังขึ้น นั่นเป็นสัญญาณเปลี่ยนคาบเรียนใหม่แล้ว วันนี้ฉันนั่งเรียนแบบไม่สนใจใครเลย ถึงแม้ว่าจะมีเพื่อนนักเรียนหญิงสมัยประถมศึกษาย้ายมาเรียนห้องเดียวกันก็ตามเถอะ แต่วันแรกเราก็ทำเป็นยังไม่รู้จักกันไปก่อน ทำไงได้ล่ะคะ แรก ๆ ก็เงี้ย ต้องแอ๊บเนียน ว่าแต่ฉันเรียบร้อยไปหน่อยรึปล่าวนะ ถึงไม่มีใครดูออกว่าฉันเป็นกะเทยอ่ะ
“เอ่อ หวัดดีค่ะ นั่งด้วยคนได้มั้ยคะ” เอ๋ ใครเนี่ย กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่เลยฉัน
“อ้อ ได้สิ นั่งเลย ไม่มีใครนั่งหรอกที่ตรงนี้” ฉันพูดแรงไปรึปล่าวนะ คงไม่หรอกน่า
“ขอบใจจ้ะ” เธอพูดแล้วก็นั่งลงข้างๆ ชั่วโมงนี้เป็นชั่วโมงวิทยาศาสตร์ แหงล่ะ ต้องนั่งเป็นกลุ่ม แต่พูดไปใครจะเชื่อ มีคนนั่งโต๊ะฉันแค่ 2 คนเอง ก็ฉันกับผู้หญิงคนนั้นนั่นแหละ เฮ้อ น่าเศร้าใจ
“เธอ ชื่ออะไรเหรอ เราชื่อแมลงปอนะ” อะ ชื่อแมลงปอเนี่ยนะ แถมยังมายิ้มกรุ้มกริ่มอีก ยัยนี่ ชักจะยังไง ๆ อยู่นะยะ
“ฉันชื่อ จืด ยินดีที่ได้รู้จัก อ้อ ฉันไม่ใช่ผู้ชายนะ ไม่ต้องคิดแบบนั้นเลยจ้ะ” โฮ่ ๆ เรานี่แรงจริง ๆ เล้ย ยัยแมลงปอหน้าเสียไปเลยค่ะ เฮ่อ ไม่ค่อยชอบเลย แต่ก็นะ น่าสงสารชีอยู่เหมือนกัน
“นี่ปอ เราเป็นเพื่อนกันได้นี่นา ใช่มั้ย เธอมาจากโรงเรียนไหนเหรอ” ต้องเปลี่ยนเรื่องคุยเสียหน่อย
“โรงเรียนมารีจ้ะ อยู่ตรงข้ามโรงเรียนเรานี่เองแหละ แล้วจืดล่ะ มาจากร.ร.ไหนเหรอ”
“ก็ที่นี่แหละ สบายใจไม่ต้องไปต่อไหนไกล ๆ คุ้นเคยดีด้วยเนอะ” ฉันว่า การคุยในชั่วโมงเรียนมันไม่ค่อยดีเลย ฉันก็เลยเลิกคุยแล้วตั้งใจเรียนต่อไปดีกว่า
เฮ้อในที่สุดก็จบคาบซะที พักเที่ยงแล้ว ฉันนั่งรอนอนรอ ยัยดำเฉาก้วยตั้งนานแล้ว มันยังไม่โผล่มาอีก สงสัยจะติดผู้ชายใหม่ซะละมั้ง อ้ะ นั่น เดินมาละ แหม ขนาดเดินยังแอ๊บมาดนางแบบอีกนะยะ (สวยเลือกได้ ต้องทำใจ เหอ ๆ)
“ว่างัยยะ ทำไมนานนักล่ะมรึง รอตั้งนานแล้วนะ” ฉันหงุดหงิดเต็มประดา เพราะหิวมากกกก
“โทษทีย่ะ แหม ก็ผู้ชาย มันชวนกรูคุยอยู่นั่นแหละ ก็เลยมาสาย บอกว่าต้องรีบไป มันก็ฉุดรั้งเอาไว้ เฮ้อ เกิดมาสวยก็เงี้ย” ค่ะ ดูชีจะหลงตังเองมาก ๆ เลย อยากจะรู้นัก ว่าไอ้คนที่รั้งมันไว้น่ะ ผี รึปล่าว
“จ้า สวยมากกก สวยจริงๆ สวยจนผู้ชายต้องรุมจีบมรึงน่ะ” ฉันเบ้ปากใส่ชี ใครจะเชื่อล่ะ
“เออ ไม่เชื่อก็แล้วไป อิดอก ไปกินข้าวได้แล้ว มานั่งกัดกรูอยู่ได้ อินี่” ว่าแล้วเราก็เดินไปที่โรงอาหาร อ้อ เรื่องบ้า ๆ กำลังจะเริ่มต้นจากตรงนี้แหละ เรื่องที่มันทำให้ฉันรู้สึกว่า
“เจ๊อยากตายยยย”
///////////////////////////////////
โรงอาหารโรงเรียนฉันก็ใหญ่อยู่นะ แถมยังสะอาดและคุณภาพเลิศอีกด้วยตะหาก บริการก็สุดแสนจะประทับใจเจ๊สุด ๆ (พรีเซ็นต์กันเข้าไป) แต่คนซื้อสิคะ ไม่อยากจะพูดว่า จะถึงใจแค่ไหน
“อุ้ย ขอโทษนะ” ฉันเดินชนใครเข้าเนี่ย อ้ะอ้าว จานข้าวใครหล่นตรงหน้าฉันเนี่ย ตายล่ะกรู แย่แล้ว ทำไงดีวะเนี่ย ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของจานเลยอ่ะ
“.....” เงียบ ทำไมไม่พูดอะไรบ้างล่ะ ด่าฉันก็ยังดี แต่นี่มันเงียบทำไมฟะ
“.....” !!!!!!!!
“โอ้ย นี่ จะเอาไงก็เอาสิ ยืนเงียบอยู่ได้ เด๋วฉันซื้อให้ใหม่ก็ได้ ร้านไหนล่ะ บอกมาสิ” เงียบอยู่นั่นแหละ ฉันพูดเองก็ได้ฟะ
“เกลียดตุ๊ดโว้ย แมร่งอยากต่อยตุ๊ดจริง ๆ” อ้าว เชี่ยแล้วมั้ยล่ะ มรึงจะตะโกนหาพระแสงอะไร อ่ะ อะไรนะ เมื่อกี้มันพูดว่าอะไรฉันนะ
“ไอ้บ้า เกลียดก็ต่อยซิยะ เอาเลยเด่ะ” ฉันเชิดหน้าใส่ไอ้บ้าตรงหน้าฉัน ฉันเห็นหน้ามันชัดแจ๋ว แค่เห็นก็เกลียดเข้าไส้เลยอ่ะ หน้าแมร่งมันกวนทีนอย่างแรง ดูตาที่มันมองมา คงเกลียดกระเทยเข้าไส้เลยสิท่า ชิ
อยากรู้จักหน้าตานายนี่แล้วใช่มั้ยล่ะ โอ้ะ ๆ หยุดคิดไปเลยนะ ว่าจะต้องหล่อเฟี้ยว เสียใจจ้ะ หน้าตาแบบนี้เหรอ ไม่สะดุดลูกตาฉันหรอกนะ หุ่นก็... ดี สูงใหญ่กว่าฉันอีกอ่ะ ขืนโดยต่อยมีหวังหน้าแหกแหง ๆ แต่ช่วยไม่ได้นี่นา เรามันสาวใจแกร่ง ตายเป็นตายโว้ย
“.....” เอ ฉันยืนคิดตั้งนานแล้วนะเนี่ยไม่เห็นแมร่งจะทำอะไรสักที
“เฮ้ย ไปกันดีกว่า ไม่อยากติดเสนียดว่ะ แม่งซวยชิบเป๋ง” อะ อะไรนะ ใครเสนียดกันแน่วะ ไอ้เวร ว่าแล้วนายนั่นก็เดินไปกับเพื่อนหนุ่มสุดเท่อีก 2 คน ว้า เสียดายจัง แต่ว่า ฉันรู้สึกคุ้นๆ แฮะ ว่าเคยเจอมันที่ไหนมาก่อนรึปล่าวน้า นึกไม่ออกจริงๆ
*********************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
