ตอนที่ 3
รถเมล์แล่นต่อไป....
ผมมุทะลุเกินไปรึเปล่า....ถ้าเกิดเจ้าหัวใจจอมทรยศนี่มัน.....แค่คำว่า 'ชอบ' กับ 'เพื่อน' มันแยกแยะยากนักหรือไง?
อย่างน้อยวิงก็เป็นเพื่อนนะ จะไล่มันกลับบ้านทั้งๆ แบบนี้ได้ยังไง....คิดซะว่าพาเพื่อนไปเที่ยวบ้านจะผิดตรงไหน....
"แล้วบ้านต้นมีใครอยู่บ้างล่ะเราจะได้ทำตัวถูก"
"ก็มีพี่ชายเราสองคน ชื่อพี่ต้อมกับพี่ต่อ กับลูกพี่ลูกน้องอีกสามคน"
"มีแต่เด็กๆ ทั้งบ้านเลยเหรอ แล้วพ่อแม่ต้นล่ะ?"
ผมมองไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดเรื่องของพ่อแม่กับวิงหรือเปล่า
"คิดมากแล้วต้น บอกแล้วไงเราไม่เศร้าเรื่องนั้นแล้ว"
"จริงๆ เหรอ?"
"ต้นนายเป็นคนคิดมากว่ะ ....แต่ก็ดีนะแสดงว่าห่วงคนอื่นมาก"
เจ้าวิงเวลาพูดว่ะโว้ยนี่ไม่ได้เข้ากับบุคลิคซื่อๆ ของมันเลย ออกจะดูขำๆ แต่ก็เป็นธรรมชาติในแบบของมันนะ
"......ห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองซะอีก"
"หืม? เมื่อกี้ว่าอะไรนะวิง"
"เปล่า"
"พี่ต่อครับ พี่ต้อมครับ นี่วิงเพื่อนผม" มาจังหวะดีเลยที่ไม่ต้องเจอลูกพี่ลูกน้องของผมไม่งั้นต้องแนะนำกันอีกยาว
ผมเอาแว่นที่ถอดตั้งแต่ก่อนเข้าบ้านซ่อนเข้ากระเป๋าอย่างแนบเนียน
"สวัสดีครับพี่ต่อพี่ต้อม"
"มาๆ กำลังทานข้าวเย็นกันพอดีเลย ต้นพาเพื่อนนั่งสิ"
"พาเพื่อนมาซะมืดเชียวแล้วเขาจะกลับบ้านยังไงวะต้น"
"บ้านวิงอยู่ตลาดสดตรงนี้เองครับ เดี๋ยวสามทุ่มนั่งสองแถวไปส่งก็ได้ครับ"
ผมกับวิงเข้าร่วมโต๊ะอาหารทั้งชุดนร.ก่อนที่กับข้าวจะเย็น พี่ๆ ดูจะดีใจที่ได้ต้อนรับเจ้าวิงมากเพราะปกติผมไม่ค่อยพาเพื่อนมาบ้าน
คือกลัวพี่ๆ ถามเรื่องของผมที่โรงเรียนน่ะสิแต่ครั้งนี้ผมไม่กลัวหรอกผมถือไพ่เหนือกว่าเจ้าวิงเยอะ
"ชื่อวิงเหรอ เวลาต้นอยู่ที่โรงเรียนดื้อไหมเนี่ย?" ....แบบนี้แหละประโยคแรกของการสอบสวนพยาน....
ผมหันไปมองเจ้าวิง อย่าฟ้องตรูนะไม่งั้นเจ๋ง เจ้าวิงยิ้มยักคิ้วกลับ "ต้นนิสัยดีครับพี่"
พี่ต้อมชำเลืองมองผมแวบหนึ่งแล้วชวนเจ้าวิงคุยโน่นนี่ไปเรื่อย มันยังหันมาทำหน้าทะเล้นใส่ผมอีก...เดี๋ยวพี่ตรูอุตริคิดว่าเจ้าหมอนี่คือแฟนผมล่ะซวยตายเลย
เพิ่งคุยกันเรื่องนั้นเมื่อตอนเช้าแล้วตอนค่ำดันชวนเจ้าวิงมาเที่ยวบ้านอย่างนี้ก็ชวนให้เข้าใจผิดแบบนั้นได้อยู่หรอก....เพื่อนคร้าบเพื่อน ตรูบริสุทธิ์ใจซะอย่าง
หลังทานมื้อเย็นผมก็พาวิงไปนั่งเล่นในห้องนอนผม เป็นห้องที่พ่อต่อเติมจากชานพักบันไดออกไปเป็นห้องกว้าง
ยกพื้นครึ่งหนึ่งสูงถึงหัวเข่า เป็นห้องทรงประหลาดที่ผมชอบที่สุดเลยยึดเป็นห้องนอนซะเลย
"ดีจังนะต้นมีพี่ชายตั้งหลายคน เวลาอยู่ในบ้านคงสนุกดี"
"ถ้าสนุก เราไม่ออกนอกบ้านบ่อยๆหรอก ลองมาอยู่วันเสาร์อาทิตย์ดิ"
"ทำไมเหรอ?"
"ก็พี่เราชอบซ้อมกีตาร์กันน่ะ เล่นอยู่ท่อนเดียวตลอดเสาร์อาทิตย์ ฟังเสียงเดิมๆ ซ้ำๆ เกือบบ้าเลย"
"กีตาร์โปร่งเหรอ?"
"ไม่เลยๆ พี่ต่อเล่นกีตาร์ไฟฟ้า ส่วนพี่ต้อมเล่นเบสต่อออกลำโพงด้วย โคตรหนวกหูเลย"
"ฮะฮะ ถ้าเป็นกีตาร์โปร่งคงไม่ดังขนาดนั้น เราเล่นเป็นนะ ต้นอยากฟังไหมล่ะ"
"โหไม่ได้เข้ากับหน้านายเลยนะนั่น เล่นเป็นจริงป่าวเดี๋ยวเราเอากีตาร์มาให้"
ผมเดินออกจากห้องไปยืมกีตาร์ของพี่ต่อมา เจ้าวิงจับอย่างช้าๆ แต่ทะมัดทะแมง
และเริ่มเล่นเพลงฝรั่งที่ผมไม่รู้จักแต่เห็นนิ้วมันพรมไล่ตามสายกีตาร์ไวมากคงเก่งจริงๆ ทั้งๆที่เป็นเพลงค่อนข้างเร็วแต่กลับให้ความรู้สึกเศร้าๆ
If I could save time in a bottle,
the first thing that I'd like to do
is to save every day till eternity passes away
just to spend them with you.
If I could make days last forever,
which words could make wishes come true?
I'd save every day like a treasure and then,
again, I would spend them with you.
But there never seems to be enough time
to do the things you want to do once you find them.
I've looked around enough to know that you're the one I wanna ---
"หยุดทำไมล่ะ" ผมมัวแต่ฟังเพลินงจนลืมสังเกตว่าตอนนี้รอยยิ้มของวิงหายไปแล้ว
เป็นสีหน้าที่ผมไม่เคยเห็น สีหน้าที่นิ่งจนเดาความรู้สึกไม่ออก
"เพลงเก่าๆ แบบนี้ต้นคงไม่ชอบมั้ง เริ่มจะดึกแล้วด้วยเดี๋ยวเรากลับบ้านดีกว่า"
"เราฟังได้ทุกแนวแหละนายอย่าคิดมาก วิงเล่นเก่งออก แค่เราฟังไม่ออกภาษาอังกฤษไม่ออกเท่านั้นเอง"
"อืม ขอบใจนะ"
ผมเก็บชุดนร.ของวิงที่ยืมมาเมื่อวันจันทร์ใส่ลงถุงให้เรียบร้อยแล้วเดินไปขึ้นรถสองแถวเป็นเพื่อน
"ต้นส่งแค่นี้ก็พอเรานั่งรถสองแถวกลับเองได้"
"ไม่ดีมั้ง เจ้าบ้านต้องไปส่งดิวะเกรงใจทำไม"
"เรากลับเองได้น่า ดึกแล้วนายไปอ่านหนังสือต่อเถอะ ขอบใจนะที่ชวนมาเที่ยวบ้าน"
"อืม! วันหลังก็มาเที่ยวอีกนะ"
เจ้าวิงพยักหน้าตอบรับ ผมเห็นท่าทีเหมือนไม่อยากให้ผมไปส่งไกลกว่านี้จริงๆ เลยยอมปล่อยมันนั่งรถสองแถวกลับคนเดียว
******************************************************
วิงเดินเข้าบ้านช้าๆ เมื่อเห็นรถพ่อจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว
"วิง โทรนัดพ่อไปรับหน้าโรงเรียนแล้วลูกหายไปไหน? มือถือก็ไม่เปิด"
"......................"
"แล้วทำไมแม่ถึงไปอยู่ที่นั่น!?"
"......ผมขอโทษครับ"
"ลูกก็รู้ว่า...พ่อกับแม่...."
"ผมขอโทษ...."
******************************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
