บริกรเปิดประตูห้องให้ผมแบกเจ้าวิงเข้าไปนอนบนเตียง ดีนะโรงแรมจิ้งหรีดเขาคุ้นเคยกับแขกที่เมาอ๊วกเละอยู่แล้วไม่งั้นผมคงหมดที่พึ่ง
"ขอบคุณครับพี่"บริกรตอบรับพลางหันมาดูเจ้าวิงแล้วกลับมามองผมด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
"น้องเขาน่ารักดีนะครับ" ตรูว่าแล้วต้องโดนเข้าใจผิด แต่ไม่มีอารมณ์จะแก้ตัวละ ผมปิดประตูแล้วทรุดลงนั่งเลย แบกเจ้านี่มากี่ร้อยเมตรฟระเนี่ย?
แล้วความเงียบก็ครอบงำ เจ้าวิงก็โดนอาวุธชีวภาพของมันเองซะเต็มตัวทั้งเสื้อทั้งกางเกง มันแดรกไปกี่ถังฟระ?
ผมถอดเสื้อกางเกงตัวเองที่สุดอนาถโยนลงอ่างล้างหน้าในห้องน้ำแล้วถอดเสื้อเจ้าวิงไปแช่น้ำบ้าง
โหย! อ๊วกซึมลึกถึงเนื้อในเลยวุ้ย สงสัยต้องเช็ดตัวให้มันด้วยมั้งเนี่ย......ชะ....เช็ด...ตัว....
ผมมัวแต่เหนื่อยและดีใจที่หาที่ล้างตัวได้ ลืมนึกเลยว่าตอนนี้ผมกับวิงอยู่ในสถานการณ์ที่....ล่อแหลมเหลือเกิน
คิดมากน่า! ผมถอดกางเกงมันออกแต่พยายามมองไปทางอื่น เอาผ้าห่มคลุมตัวเขาไว้ก่อนแล้วเดินไปอาบน้ำล้างคราบอาวุธชีวภาพออก
ตึกตึกตึกตึก ......ไม่! ผมพยายามไม่คิดอะไร มันเพิ่งอ๊วกแตกรดตัวตรูนะเฟร้ย! พยายามคิดเรื่องอื่นต่างๆ นานา
แต่ดูเหมือนสมองส่วนล่างจะไม่ทำตาม ตอนนี้สมองส่วนบนก็เริ่มทรยศ .....หวั่นใจจะไขว้เขวเหรอต้น......
ตึกตึกตึกตึกตึกตึก ..... มันช่างเป็นศึกที่น่ากลัว ตอนนี้สมองทั้งบนและล่างมันร่วมมือกันแล้ว ส่วนบนรำลึกเหตุการณ์ - ส่วนล่างสร้างจุดมุ่งหมาย
เหลือแค่ศีลธรรมอันน้อยนิดที่ใกล้เพลี่ยงพล้ำ ผมพยายามหาอย่างอื่นทำ ซักเสื้อกางเกงแล้วตากราวในห้อง หยิบกางเกงในมาสวมก่อนตามด้วยนุ่งผ้าเช็ดตัวเป็นปราการด่านที่สองที่ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก
เอาอีกผืนชุบน้ำไปเช็ดตัวให้เจ้าวิงมัน เริ่มจากหน้า...หน้าขาวๆ เกลี้ยงๆ ...ซอกคอ...กล้ามอกบางๆ มาถึงหน้าท้องแบนราบ..เอ่อ...ข้ามช่วงกลางไปก่อน...ต้นขา.... "ไม่ไหวแล้วเว้ยยยยย!!!"
เพื่อนนะโว้ยเพื่อน!!...ท่องไว้...เพื่อน....จริงสินะ ผมเจอเขาไม่กี่ครั้งแต่ทำไมรู้สึกสนิทสนมเหลือเกิน เหมือนถูกชะตาเป็นเพื่อนกันมาแต่ปางไหน
"วิงๆ ตื่น มรึงรีบตื่นเร็วๆ ก่อนที่กรูจะแย่"
ไร้การตอบสนองแต่หน้ามันตอบหลับน่ารักไร้เดียงสาดีครับ เหมือนเป็นทั้งเพื่อนทั้งน้องชายยังไงยังงั้น ผมขยี้หัวมันเบาๆ อย่างเอ็นดู
"เด็กน้อยเอ๊ยกินเหล้าไม่เป็นเลย ใครเขาให้กินคืนวันอาทิตย์ซะเละขนาดนี้ วันจันทร์ก็แฮงค์ไปโรงเรียนสิคร้าบท่านวิง"
.......เอ๋?......ผมมองหน้ายามหลับของวิงพลางนึกซ้ำประโยคเดิม ....บ้าน่า....คิดมากไปแล้ว.....
ผมจัดวิงเขยิบแล้วล้มตัวลงนอนบ้างก่อนจะใช้ผ้าห่มคลุมเราทั้งสองคนเพราะอากาศเริ่มหนาว ตั้งปลุกสักตีห้าแล้วค่อยตื่นมาคิดเรื่องไปโรงเรียนยังไงดี......
..
..
..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
