=================== บทที่ 3 เสียงหัวใจที่ไหวหวั่น ====================
ตอนที่ 1 เสียงแท๊กซี่แล่นไกลออกไปจนทุกอย่างเงียบกริบ มีแค่เสียงลมหายใจของกริชกับผมในความมืดมิด
กริชสวมกอดผมอย่างแผ่วเบา "ต้น...."
ใจเขาเต้นรัวแต่แผ่วเบา ใจที่อ่อนล้าและเจ็บปวดกับความหลัง ผมรู้ว่ามีความรู้สึกมากมายอยู่ภายในนั้นจนผมพูดไม่ออก ได้แต่กอดเขาไว้แน่น
"ต้นอย่าทำหน้าเศร้าสิ" กริชจูบที่หน้าผากแล้วค่อยๆ เคลื่อนมาที่เปลือกตา
"ผมรู้ว่าบางครั้งผมเองก็ยังคิดถึงเรื่องนั้น ท่าทางของผมคงทำให้ต้นรู้สึกไม่ดีใช่มั๊ย?"
ผมพยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบ
"ต้นยังคิด......"
"จู่ๆ จะให้เราทำใจคงยากครับ แต่เรารักกริชจริงๆ ครับ"
"ผมเองก็ไม่อยากให้ต้นอึดอัดเลยตัดสินใจเล่าให้ฟัง....ทีนี้เราสองคนเข้าใจกันแล้วนะต้น?"
.....ผมดีใจที่กริชเล่าเรื่องนั้น แต่ผมสิที่ยังมีเรื่องปิดบังกริช.....
กริชประคองหัวผมแล้วประกบปาก เป็นจูบที่เนิ่นนานมาก
"ดีใจจังต้นเข้าใจผมแล้ว"
"อะไรครับ!...ยังไม่ได้พูดสักคำเลย" ขโมยจูบแบบเนี่ยเขินนะโว้ย
"ก็ต้นไม่ยอมพูดไง ผมเลยต้องถามจากปากต้นแบบเนี้ย เอาอีกมะ?"
กริชยิ้มกวนๆ พลางโน้มตัวผมลงโซฟาแล้วขโมยจูบผมอีกครั้ง "ไง ตกลงเนี่ยเข้าใจผมรึยัง?"
"เข้าใจแล้วๆ" ผมต้องเอามือยันหน้าเขาไว้ก่อนปากจะช้ำไปกว่านี้
"ผมสัญญาจะไม่ทำให้ต้นเศร้าอีกแล้ว ....ต้นก็อย่าทำหน้าแบบนั้นอีกนะ"
ผมให้จูบเขาแทนคำตอบ กริชซุกไซ้ซอกคอพลางถอดเสื้อแจ๊กเก็ตผมออกตามด้วยเสื้อยืดของเขาและผม
เขาไล่ปากมาตามแผงอกและหัวไหล่ กริชขบเบาๆ เล่นเอาผมเสียวเลย
"เกือบเที่ยงคืนแล้ว ต้นต้องรีบกลับไหม?" กริชถามระหว่างซุกไซ้มาถึงหน้าท้องผม
"ไม่ครับ...คืนนี้เราจะอยู่กับกริช"
"จริงๆ เหรอ! ผมดีใจจัง"
คืนที่กริชเล่าความหลังให้ผมฟังแบบนี้ทำให้ผมอยากอยู่เป็นเพื่อนเขาทั้งคืน ไม่อยากจากเขาไปไหนอีกแม้แค่ช่วงข้ามคืนก็ตาม อยากดูแลเขาตลอดไป
ตัวกริชทับตรงเป้ากางเกงยีนส์ของผม เจ้าหมูยอก็ขยายตัวขึ้นมาสู้ซะอีก กริชลงลิ้นที่สะดือผมพลางแกะกระดุมกางเกงเล่นเอาผมสะดุ้งโหยง
"กริช..อย่า!...อย่าทำตรงนี้เดะ...เราเขินว้อยยย!"
"บอกแล้วไงว่าผมอยู่คนเดียว"
ดูเขายิ้มทำหน้าวิงวอน บ้านโล่งๆ ใครจะกล้าแก้ผ้าเล่นหนังสดเล่า แต่กริชก็ยอมให้ผมขี่หลังขึ้นห้องนอนอยู่ดี (แต่คราวหน้าคงทนลูกอ้อนนี้ไม่ไหวแหงๆ)
เราสองคนกอดซุกไซ้กันบนเตียง ตอนนี้เสื้อผ้าหายไปไหนหมดแล้ว กริชนอนทับตัวผมมือกุมมืออีกฝ่ายไว้แน่น
ขาเหยียดแนบกันไว้ราวกับจะสัมผัสร่างของอีกฝ่ายให้ได้ทุกส่วนสัด
ผนังห้องที่ว่างเปล่าบ่งบอกว่ากริชเข้มแข็งและเติบโตขึ้นจากความเจ็บปวดในอดีตแล้ว
หากจะยังเหลือเศษเสี้ยวของความเศร้าอยู่ที่ใดผมจะช่วยแบ่งเบาให้คนที่ผมรักที่สุด
"เป็นอะไรเหรอต้น?" กริชกระซิบถามข้างใบหูผม
"เปล่าครับ"
"ถ้างั้น .......มาคุยปัญหาเล็กๆ ของเราสองคนดีไหม?" หน้าของเขาแนบชิดกับหน้าผม
"ปัญหาอะไรเหรอครับ?"
"ก็......." เขาทำหน้าเครียดเชียว ผมโอบไหล่กริชไว้ "บอกเรามาเหอะกริชมีปัญหาอะไร"
"ก็ใครจะเริ่มก่อนล่ะ?" โหย! มุขนี้เล่นเอาผมขำเกือบกลิ้งตกเตียง
"ฮะฮะ ผมคิดจริงๆ นะต้น" กริชรั้งตัวผมนั่งนั่งบนตักหันหน้าเข้าหาเขา ท่อนเนื้อเขากับผมแตะถูกันบนหน้าท้องเขา
กริชเงยหน้าเล็กน้อยมองผมซึ่งตอนนี้อยู่สูงกว่าหน้าเขานิดหน่อย
"ผมไม่อยากเอาเปรียบต้นนะ"
ผมก้มลงจูบหน้าผากเขาแล้วเอนตัวลงข้างหลังพร้อมดึงกริชขึ้นทาบทับเป็นสัญญาณให้เขารู้
กริชเล้าโลมพร้อมกับตระเตรียมตัว เจลเย็นๆ ป้ายเข้าไปทำเอาผมสะดุ้งเฮือกทั้งที่เตรียมใจไว้แล้วก่อนเขาจะเข้ามาในตัวของผม
กริชทำอย่างนุ่มนวลไม่อยากให้ผมเจ็บมาก
"เจ็บมั๊ยต้น?"
เสียงหอบหนักๆ กับลมหายใจอุ่นๆ ทำให้ผมหายเจ็บได้เลย จนกริชกระตุกตัวโถมกอดผมค้างอยู่อย่างนั้น ผมกอดศีรษะเขาไว้แนบแก้ม
"ถึงคราวเราล่ะน้า"
"......อืม" เสียงกลืนน้ำลายเอี๊อกเลย
"เอ่อ.....กริช ถ้าไม่ชอบก็บอกเถอะนะ"
"ต้นยังให้ผมได้" กริชพยักหน้าแต่หน้าตาเกร็งๆ เส้นผมที่ชุ่มเหงื่อปรกหน้าผากแบบนี้ผมรักตายเลย
ผมจัดการขึ้นคร่อมจูบไซ้ไปทั่วพลางกดเจ้าหมูยอเข้าถูไถที่ต้นขาเขา
"จ...จะทำแบบนี้เหรอต้น?"
"แบบนี้ก็สนุกดี" ใช้จินตนาการช่วยหน่อยก็ได้เหมือนกัน
"แต่ผม...ผมรู้สึกเอาเปรีย---"
"อย่าคิดมากนะครับ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบฝืนใจไม่ได้หรอก คราวที่แล้วกริชก็เจ็บมากนี่ครับ" กริชยังคงอึกอัก
"เรามีความสุขจริงๆ นะกริช ระหว่างเราสองคนอย่าคิดมากเลยนะครับ อีกอย่าง......"
"อีกอย่างอะไรเหรอต้น?"
"ทำแบบเนี่ยเรากระแทกได้แรงๆ เลยไงครับ" ว่าแล้วก็ควบเลยครับ
"โอ๊ย!....ข..ขาหักแน่ๆ!"
พอเริ่มรู้ใจกันอะไรก็มีความสุขได้ กริชกอดจูบให้ผมเต็มที่ เมื่อไม่ต้องห่วงว่ากริชจะเจ็บก็คล่องตัวขึ้น กว่าจะเสร็จก็เหงื่อโชก
กริชพลิกกอดให้ผมนอนตะแคงหันหน้าเข้าหากัน ใบหน้าเราแตะกันอยู่เงียบๆ อย่างนั้นเป็นเวลานาน
"มีความสุขมั๊ยต้น?" เขาลูบตัวผมไปทั่วอย่างช้าๆ
"ครับ แล้วกริชล่ะ?" เขาตอบอืมสั้นๆ นอนหลับตาให้ผมลูบใบหน้าเขา
"อาบน้ำกันนะ"
ผมฟอกสบู่ให้ทั่วตัวกริชแล้วเขาก็กอดผม เนื้อตัวทุกส่วนสัมผัสถูไถกันไปมา
"แล้วผมจะเจอต้นได้อีกวันไหน?"
".....กริช.....ใกล้จะสอบแล้วใช่มั๊ย?"
ตาเรามองกัน ความปรารถนาและความคิดถึงในแววตาไม่ต้องมีคำพูดก็รู้ความหมายของอีกฝ่าย
"เราอยากเจอกริช อยากอยู่ใกล้ๆ ทุกวันนะครับ แต่กริชใกล้สอบแล้ว" ผมก็ใกล้สอบกลางภาคในอีกสองสัปดาห์เหมือนกัน ไหนจะเริ่มซ้อมบาสอีก
"ต้นรู้ด้วยเหรอ?"
"ผมเคยเรียนม.ต้นมานี่ครับ" อย่างน้อยก็ไม่ได้พูดโกหก
"ก็........"
"กริชลำบากใจที่จะพูดงั้นเราพูดเองนะ.....อยากให้กริชตั้งใจเรียน...ว่างๆ ค่อยโทรหาเราก็ได้นะครับ"
"ต้นไม่น้อยใจผมนะ?"
"ฮะฮะ.....เรารอเพื่อกริชได้"
เราสองคนนอนกอดกันบนเตียง ผมเฝ้ามองเขาจนกริชหลับสนิท
กริชหลับให้สบายเถอะนะครับ ไม่ว่าคืนนี้หรือคืนไหน จะวันนี้หรือวันข้างหน้าผมจะดูแลหัวใจของกริชเอง
ผมไม่รู้ว่าความลับของผมจะปิดบังได้อีกนานแค่ไหน ในวันนั้นกริชจะยอมรับผมได้ไหม แต่ใจผมรักชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
และจะรักตลอดไปเหมือนที่ผมสัญญากับเขา....ผมเต็มใจและอยากจะอยู่กับเขาตลอดไป....
ผมทำลายความฝันเรื่องงานกีฬาสีของเขาไปแล้ว ขอโทษนะกริช
แต่ผมจะเอาเหรียญทองบาสมาให้ได้ นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แม้จะเป็นแค่เศษเสี้ยวของสิ่งที่กริชฝันก็ตาม
..
..
..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
