หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (กีตาร์ กะ กีตาร์) ส่งข่าว 09/09/2555

[OoniceoO]

เอาอีกครับต่ออีกนะ
รออยู่นะครับ
ลุ้นๆๆ^^

[subaru]

มาลุ้น ๆ 

[nownao]

สู้ๆนะคะพี่กี พี่ต้ารีบๆฟื้นนะ

[saber]

กีตาร์ ตัวแม่

“ กี ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ ”
“ ... หืม ต้าเหรอ ” ผมพยายามกระพริบตาเพ่งมอง แต่ไม่เห็นครับ
“  เอาไว้ เราค่อยเจอกันใหม่นะ ... ”

“ ไอต้า !!! ” ผมสะดุ้งตื่น
“ นอนหลับน่ารักดีนะคะ ”
“ หือ อะไรนะครับ ” ผมเริ่มจะได้สติกลับคืนมากขึ้น เมื่อครู่นี้ผมฝันเห็นต้นไม้ที่คิดว่าเป็นต้นเดิมอีกแล้ว
“ คนไข้ตอบสนองเพิ่มขึ้นมากนะคะ แบบนี้ไม่นานคงฟื้นแน่ๆ ” พี่พยาบาลคนนี้คงจะเป็นเวรยามช่วงนี้ครับ ผมจะเห็นพี่คนนี้เดินมาวัดความดันกับวัดไข้บ่อยๆ
“ ครับ ”
“ นอนต่อเถอะค่ะ ขอโทษที่มารบกวนนะ ” ผมยิ้มๆให้พี่พยาบาล และลุกเดินมาที่เตียงของไอต้า
“ มึงพูดกับกูว่าไงนะไอต้า ค่อยเจอกันใหม่เหรอ ” ไอต้ายังนอนนิ่งไม่พูดกับผมเหมือนเช่นเคย
“ แน่จริง พรุ่งนี้มึงฟื้นขึ้นมาดิ แล้วกูจะตามที่มึงสั่งทุกอย่าง ...... กูจะกินผักด้วยก็ได้ ” ผมนึกตลกตัวเองที่ไปสัญญาโง่ๆกับมัน อาการแบบนี้ พรุ่งนี้มะรืนนี้ไม่มีทางฟื้นขึ้นมาอยู่แล้ว
“ มึงไปอยู่ที่ไหนวะไอต้า หรือมึงนอนฝันตลอดหลายสัปดาห์ มึงต้องเล่าให้กูฟังนะ ว่าไปทำอะไรมาบ้าง ” ผมมองดูนาฬิกาที่ชั้นวางของ ใกล้ตีสี่แล้ว เมื่อคืนคงนอนเร็ว ทำให้ไม่ค่อยง่วงนอนแล้ว ผมเดินไปหยิบหนังสือมานั่งทบทวนฆ่าเวลาให้ถึงเช้า

เวลาผ่านมาถึงช่วงเช้า ผมลงกินข้าวที่ร้านอาหารของโรงพยาบาล แล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวรอไอลิงนุ วันนี้มันพาแขกที่ไม่คาดว่าจะมาในเวลานี้มาด้วย
“ สวัสดีครับพี่กี ” ไอน้องการ์ดครับ
“ ดี มาได้ยังไงอะ ” ผมถามกลับไป ไอนุยืนมองนิ่งๆ มันไม่ค่อยพอใจไอน้องการ์ดนิดหน่อยครับ แม้ว่าจะเป็นรุ่นน้องในสภาฯก็เถอะ
“ ผมไปหาพี่นุที่คอนโด อยากมาเยี่ยมไวๆน่ะครับ ”
“ อาการเป็นอย่างที่เห็นนั่นแหละ ” ผมบอกไอการ์ด มันลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียง ไอนุทำปากไปมา มันคงจะรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นล่ะครับ มันมาเยี่ยมไม่นานก็ต้องลุก เพราะผมต้องไปมหาวิทยาลัย ผมสามคนออกจากห้องพิเศษ และเดินทางมาที่มหาวิทยาลัยครับ

ผมมีเรียนตลอดทั้งวันเหมือนเมื่อวานนี้ ส่วนไอนุว่างช่วงบ่าย มันบอกว่าจะมารอแม่ของมันที่โรงพยาบาล แม่อยากมาดูอาการของไอต้าด้วยอีกคนครับ
“ เอาไว้ได้เรื่องยังไงจะโทรมาบอก ตอนเย็นเดี๋ยวให้พี่จัสมารับ ” ไอนุบอกผมก่อนที่จะไป
“ ขอบใจมากเพื่อน ” ผมเดินมาเรียนต่อที่ตึกของคณะ สาวจูนมีเรียนที่ชั้นเรียนเดียวกันครับ ผมนั่งเล่นรออาจารย์เข้าสอน เลยมีโอกาสได้ถามไถ่เรื่องต่างๆกัน
“ นี่ แกจะคบกับลูกซองไหม ” ยัยจูนมองหน้าผม
“ ไม่รู้สิ ลูกซองไม่เห็นจะชัดเจน ”
“ ไม่ชัดเจนตรงไหน แกคิดเองคนเดียวหรือปล่าว ” เท่าที่ผมเห็นนะครับ ผมคิดว่าลูกซองมันตามติดจูน ชอบส่งสายตาหึงหวงบ่อยๆ ยัยนี่ดันมองไม่เห็นอยู่คนเดียว
“ ฉันอยากให้เขาพูดออกมามากกว่า ฉันไม่ใช่แบบแกกับต้านะยะ ที่มองตาแล้วรู้ใจ ทะลุถึงเนื้อหนังน่ะ ” ผมหัวเราะยัยจูน
“ งั้นตามใจ ถ้าลูกซองไปมีคนอื่น กูจะหัวเราะส่งท้ายให้ ”
“ กล้าก็ลอง ชิ ” เหอะๆ แล้วบอกไม่อยากคบ เพื่อนๆที่สนิทเดินมาถามอาการของไอต้าด้วยครับ แต่ส่วนมากเข้าใจว่าผมกับต้าเป็นเพื่อนสนิทกัน ... จะว่าไป เมื่อไหร่ผมกับไอต้าจะเปิดเผยความสัมพันธ์กับคนอื่นได้เสียที

“ นิสิต ทำความเคารพ ”
“ สวัสดีครับ / ค่ะ ” อาจารย์ท่านนี้เป็นเพื่อนกับป้าจีนครับ ฉายาคือ เจ๊ฉอด เพราะอะไรติดตามต่อไป
“ สวัสดีนิสิต วันนี้อาจารย์อยากให้นิสิตมาพูดสรุปเรื่อง .... ให้เพื่อนร่วมชั้นฟัง เธอ นิสิต ... (ชื่อผม) ออกมา ”
“ ฮ่าๆๆ ” พวกเพื่อนๆหัวเราะกันยกชั้นครับ ที่เป็นแบบนั้น เพราะท่านเรียกผมอยู่คนเดียว ส่วนเหตุผลคือจำชื่อผมได้คนเดียว
“ อ้าวๆ หัวเราะกันทำไม หรืออยากออกมาสรุปแทน ... ไอพวกหน้าตาไม่ดีนี่ ” เวลาว่าก็แสนจะแสบไส้ครับ
“ การจัดการ .... ” ผมกำลังยืนอ่านตามที่อาจารย์บอก จู่ๆโทรศัพท์ของผมก็สั่นครับ
“ เนื่อง .... จาก .... การ ”
“ เป็นอะไรคะ ลำไส้บิดหรืออะไร ” พอท่านพูดมา ไอพวกที่นั่งๆก็หัวเราะกันอีก
“ คือ โทรศัพท์น่ะครับ ”
“ เอ้า โทรศัพท์ก็ใช่ไงคะ จะเป็นโทรทัศน์ได้ไง ” ท่านอายุมากแล้ว แต่อารมณ์ขัน และท่าทางการเคลื่อนไหวกระฉับกระเฉง ฉายาท่านมาจากการที่ชอบพูดว่าแบบเล่นๆสนุกสนาน เหมือนพูดฉอดๆอะครับ
“ คือว่า ... ” ผมดูสายที่โทรเข้ามา เป็นสายของไอนุ ผมคิดว่าต้องสำคัญมาก เพราะไอนุรู้ว่าผมมีเรียนกับเจ๊ฉอด ถ้าไม่สำคัญจริงๆมันคงไม่โทรติดต่อมา
“ ไหนเอามาดูหน่อยค่ะ ... ลิงนุเหรอ ... สวัสดีค่า หนูเองค่า ” ท่านเล่นผมเสียแล้วครับ รับโทรศัพท์เองเลย ไอพวกเพื่อนๆนั่งหัวเราะสนุกสนาน
“ อ๋อค่ะ ... ว่ายังไงนะ ... ว่าไงคะ ...”
“ เรื่องอะไรล่ะเนี่ย ” ผมพึมพำอยู่คนเดียว
“ ไหนคะ ... จ้าๆ ฉันเองจ้ะ .... ใช่คนนั้นไหม ” เดี๋ยวคะ เดี๋ยวจ้า ตกลงนี่คุยกับใครกันแน่นะ อาจารย์คืนโทรศัพท์ให้ผม
“ วันนี้อาจารย์มีธุระด่วน จดงานไปทำ อาทิตย์หน้าส่ง ” ท่านจะไม่สอนแล้วเหรอ
“ ไม่สอนต่อเหรอครับ ” ผมถามอาจารย์
“ ไม่สอนแล้ว เบื่อพวกหน้าตาทึ่มๆทื่อๆ ”
“ เฮๆๆๆ ” ไอพวกที่นั่งๆรีบจดงานแล้วลุกหนีกันไป ผมกำลังจะเดินไปเช่นกันครับ แต่อาจารย์ท่านดึงแขนเสื้อเอาไว้
“ เธออยู่ก่อน เดี๋ยวไปโรงพยาบาลกับน้า ”
“ ครับ มีอะไรหรือครับ ”
“ เพื่อนเธอโทรมาแจ้งข่าว พอดีน้าได้คุยกับจีนพอดี เดี๋ยวไปด้วยกัน ” ผมคิดว่าต้องเป็นเรื่องของไอต้าแน่นอน
ยัยจูนรีบเดินมาหาผมที่หน้าชั้นเรียน
“ กีเป็นไงบ้างอะ ”
“ จูน ฝากจดงานทีนะ เดี๋ยวกีต้องรีบไปโรงพยาบาล ”
“ อูย ไม่ต้องจดเจิดแล้ว น้าเป็นอาจารย์นะ ไปๆ ” พอท่านแทนตัวเองว่าน้า ผมแอบเขินครับ เหอะๆ ผมเดินตามอาจารย์เจ๊ฉอดไป
“ เธอชื่ออะไร ต่อไปจะเรียกชื่อ ” ท่านถามผมระหว่างทางไปที่รถยนต์
“ กีตาร์ครับ ”
“ อ๊าว ! ” ท่านส่งเสียงเสียผมสะดุ้ง เหอะๆ
“ มะ มีอะไรหรือปล่าวครับ ” เริ่มจะกลัวเสียงของท่านอะครับ
“ ยัยจีนพูดเป็นต่อยหอยว่า ลูกเขามีแฟนน่ารัก คนนี้ใช่ไหมเนี่ย ” ตายล่ะ ป้าจีนนี่ยังไงกัน เอาผมไปเล่าให้คนอื่นฟังด้วย แล้วผมต้องนั่งรถไปกับท่านด้วย
“ เอ่อ ไม่รู้สิครับ ”
“ อย่าไปอายมันลูก อย่าไปอาย ใครมันจะทำไม นี่ตัวน้านี่นะ ตั้งแต่สามีตาย ไม่เคยคบหาผู้ชาย เพราะในชีวิตเจอผู้ชายที่ดีคนเดียว ... ความจริงเลยนะ อาจารย์ชอบอยู่กับผู้หญิงมากกว่า ” ท่านเล่าต่อไปอีกว่า บางทีการที่เพศเดียวกันชอบกัน อาจจะเกิดจากตัวคนมากกว่าเรื่องเพศ
“ เห็นในมหาวิทยาลัยไหม มาทำรังเกียจ น้านี่อยากจะถีบส่งไปอยู่ที่อื่น เสียดายไม่มีอำนาจเนอะ ” ยังจะมาเนอะกับผมอีก เหอะๆ
“ ผมไม่คิดว่าจะผูกพันธ์กับต้าขนาดนี้นะครับ ยิ่งผ่านไป ผมยิ่งรู้สึกแบบนี้กับมันคนเดียวครับ ”
“ มันต้องแบบนั้นไง อย่าไปแคร์สายตาชาวบ้าน มันไม่ได้ให้ข้าวเรากิน เวลาเจ็บป่วย ทุกข์ร้อน มันเคยเอาหยูกยามาให้ไหม น้านี่คนหนึ่งล่ะ เกลียดอีพวกนี้ ” ผมนึกภาพตอนที่ป้าจีนอยู่กับเจ๊ฉอดครับ คงจะน่าสนุกไม่น้อย แต่ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าที่โรงพยาบาลเกิดเรื่องอะไรขึ้น

อาจารย์เจ๊ฉอดขับรถไวมาก มาถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ผมเดินมาพร้อมๆกัน และเปิดประตูห้องให้ท่านเข้าไปก่อน
“ สวัสดีค่ะอาจารย์ ” ป้าจีนทำท่าสวัสดีอาจารย์เจ๊ฉอดครับ
“ เดี๋ยวฉันตีโชว์หลานๆซะ เดี๊ยะๆ ” เหอะๆ เป็นอย่างที่คิดเลย
“ เฮ้ย ... สวัสดีครับอาจารย์ ” ไอนุยืนตัวสั่นอยู่ใกล้ๆเตียง ... นั่น ไอต้าลืมตานี่ ผมรีบวิ่งจนชนโต๊ะของโรงพยาบาล แต่ผมไม่สนใจแล้วครับ ผมรีบวิ่งไปเกาะที่เตียงของไอต้า
“ ต้า มึงฟื้นแล้ว มึงฟื้นแล้ว !!!! ฮ่าๆๆๆ ” ผมหัวเราะทั้งน้ำตา นาทีนั้นเหมือนเวลาที่เรากำลังนั่งเชียร์กีฬา และชนะในวินาทีสุดท้าย ผมทั้งยิ้มและหัวเราะ จนพยาบาลต้องเดินเข้ามาดู
“ กรุณาลดเสียงหน่อยนะคะ ” พยาบาลกะบ่ายมาดุผม
“ อย่าไปว่าเขาเลย เขารอมาครึ่งเดือน ” พยาบาลอีกคนพูดขึ้น ผมยิ้มให้เขา ก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มๆตอบและเดินกลับไป
“ ป้าครับ ไอนุ แฟนผมฟื้นแล้ว ”
“ หา ... ” อาจารย์เจ๊ฉอดอุทาน ผมยิ้มแหยๆให้ท่าน
“ ไอกี เอากระดาษเช็ดน้ำตาให้ไอต้าที มันร้องไห้ ” ไอต้ายังขยับตัวได้ไม่ถนัด เพราะเชือกที่มัดแขนและขา และท่อที่สอดตรงช่องปาก แต่สำหรับผม ผมเห็นความแตกต่างตรงใบหน้าของมันดี ผมได้ดูทุกๆส่วนของตัวมันตลอดครึ่งเดือนมานี้ ตอนนี้ดวงตาของมันกำลังส่งยิ้มให้ผม ... ต้า มึงตื่นขึ้นมาเสียทีนะ

[saber]

  กอดทุกคนครับ ช่วงนี้ที่เพื่อนใหม่เข้ามาอ่านเรื่องหลายคน ขอต้อนรับนะครับ

ช่วงที่หายไปเมื่อปลายเดือนที่แล้ว พ่อของพี่บอลป่วยหนักครับ ต้องล้มหมอนนอนเสื่อ ผมไปนอนเฝ้าสลับกับพี่บอล เพราะแม่ก็มีโรคประจำตัว ไม่สะดวกเท่าผมสองคน วันพรุ่งนี้จะไปดูอาการของท่านที่บ้านพัก วันนี้เลยมีโอกาสนอนดึก ^^"

ผมคิดโครงเรื่องเอาไว้สำหรับเรื่องหน้า ที่ผมจะเขียนเรื่องของผม โดยเริ่มจากตอนที่จบจากมหาวิทยาลัยใหม่ๆ ว่ากันง่ายๆคือเริ่มหางานทำนั่นแหละครับ และอาจจะค่อยๆแต่งต่อไปเรื่อยๆๆๆ เพราะผมคิดว่ามันพอมีสาระให้คนที่อ่านได้รับรู้ และอาจนำไปใช้ได้ต่อไป หรืออาจจะเป็นการเตรียมตัวล่วงหน้าสำหรับคนที่เพิ่งจบใหม่ๆในช่วงที่มีการแข่งขันสูงแบบนี้

พูดเสียยืดยาว แฮะๆ ขอให้นอนหลับฝันดี และขอบคุณที่ติดตามเสมอมานะครับ 

[aorpp]

ดีใจ ต้าร์ฟื้นแล้ว
อึดอัดมาหลายตอน ตอนนี้แฮปปี้ยิ้มได้สักที

ปล.ขอให้คุณพ่อของพี่บอลหายป่วยไวไวนะคะ

+1 

[ake2533]

ต้าฟื้นแล้วๆ มาต่อไวๆนะคับ 
 

[malula]

ต้าฟื้นแล้วก็กลับมารักและดูแลกันให้ดี ๆ นะ
อยากมีที่ปรึกษาแบบอาจารย์เจ๊ฉอดบ้างคงมันดี

[Zarch_Chabu_Chabu]

ขอบคุณคุณนุนะครับที่ยังเอาเรื่องคุณต้ามาให้อ่าน เคยตามอ่านตั้งแต่แรกๆจนตอนนี้ไม่รู้นานเท่าไหร่แต่ก็ยังเลิกอ่านไม่ได้สักที แบบลุ้นตลอดเวลา
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทุกคนในเรื่องด้วยครับ
ปล.แอบคิดถึงข้าวปุ้นกับต้นสนอ่ะครับ

[subaru]

ดีใจต้าฟื้นแล้ว

[adisablady]

แหมมมม กว่าจะฟื้นนะ เป็นห่วงแทบตายยยย แล้วเมื่อไหร่จะได้ทะเลาะกับกีอีกอ่ะ 55

[OoniceoO]

ดีใจมากเลยขอจุบต้าซักที^^
มาต่อเร็วๆนะครับ
ขอบคุรครับ^^

[StillLoveThem]

...ชอบเจ๊ฉอด อย่างมาก สิ่งที่เจ๊ฉอดพูดเป็นจริงทุกเรื่อง
...ตื่นซะทีนะน้องต้าร์ นอนสบายเชียว แต่คนที่อยู่รอบๆๆข้างเนี่ยหลับไม่ลงกันเลย
...รออ่านเรื่องของน้องนุนะ โดยเฉพาะตอนที่แอบไปจีบหญฺิง แล้วบอกว่ามิได้ทำร้ายแฟนนน

[HydrA]

โล่งอกต้าฟื้นแล้ว
ต่อไปนี้ก็จะมีแต่สิ่งดีๆเกิดขึ้นนะ

[TinyB]

ผมจำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้เมื่อปีที่แล้ว อ่านได้ครึ่งๆกลางๆก็หยุด แล้วกลับมาอ่านใหม่ เพราะคิดถึง2กีต้าร์และเพื่อนๆ
เนื้อเรื่องยังน่าติดตามเหมือนเดิม ชอบการเล่่าเรื่องของคนเขียนมาก ๆ

ดีใจที่ตอนล่าสุดต้าร์ฟื้นแล้ว 

[z-Time]

ในที่สุดต้าร์ก็ฟื้น  สงสารกีกับต้าร์ที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้

ต่อไปก็คงจะหวานกันแล้วล่ะสิ

อาจารย์เจ๊ฉอดน่ารัก  พูดจาตลกขำๆดี แถมเข้าใจเรื่องความรักอย่างนี้ด้วย ถ้าเป็นลูกศิษย์คงรักเรียนวิชานี้ตายเลยค่ะ  ได้อาจารย์ดีอย่างนี้:man1:



งัยก็ขอให้คุณพ่อพี่บอล กับคุณแม่ คุณนุ แข็งแรง หายไวๆ นะค่ะ

[saber]

กีตาร์ ตัวแม่

หลังจากที่ไอต้าฟื้นขึ้นมา อาการของมันดีวันดีคืน จนทั้งผมและคนรอบค่อนข้างแปลกใจ เพราะมันสลบไปนานพอสมควร ทำให้พวกผมไม่คิดว่ามันจะกลับมาเกือบปกติได้ไวขนาดนี้
“ ไอเซฟ งานค้างเยอะไหมวะ ” ไอต้ายังไม่แข็งแรงเป็นปกติ แต่ปฏิกิริยาตอบโต้กลับมาแล้ว
“ โห มึงนี่นะ ตื่นมาถามถึงงาน ทำไมไม่ถาม ... นู้นบ้างวะ ” เซฟบู้ปากมาทางผม ความจริงเซฟพูดถูกครับ ตั้งแต่มันฟื้นมาเนี่ย มันคุยกับผมเหมือนกับคนแปลกหน้า
“ ยังไม่มีเรื่องต้องคุยนี่ ” วันนี้ ไอนุมีงานต้องไปทำ ส่วนคนอื่นๆไม่ว่าง ผมแอบโมโหไอต้าที่ทำท่าทางไม่อยากคุยด้วย เลยเดินไปที่เตียง
“ ออกไปหาอะไรกินก่อนนะ เดี๋ยวกลับมา ” ผมพูดโดยที่ไม่มองหน้าไอต้า
“ เซฟลงไปซื้อให้ดีกว่า ” เซฟนี่ก็ดันมีน้ำใจอีก เฮ้อ ช่างเหอะ ผมฝากเงินให้เซฟไป แล้วมายืนเล่นนอกระเบียง

“ โกรธเหรอ ” ผมรีบหันมาด้วยความตกใจ ไอบ้านั่นมันลุกขึ้นมาหาผมเฉยเลย
“ มึงเดินได้แล้ว งั้นเหรอ ”
“ ทำไมล่ะ ไม่ดีใจหรือไง ” น้ำเสียงมันแข็งๆยังไงไม่รู้สิครับ
“ ถ้าไม่อยากคุย ไม่ต้องคุยก็ได้ กูไม่เป็นไรหรอก ” ผมหันหน้าไปมองที่ระเบียง สักพักไอต้าค่อยๆยื่นมือมาจับเอวของผม
“ กอดกันหน่อยได้ไหม ”
“ มึง ... มึงเป็นอะไร ” ผมหันกลับมามองใบหน้าของไอต้า สีหน้าของมันไม่ค่อยแสดงอารมณ์มากนัก
“ ปล่าว มาสิ มากอดกัน ”
“ เอ่อ อืมๆ ” ผมทำตามที่มันบอก ตัวของมันเล็กลงไปเยอะทีเดียว เดิมทีเวลาโอบกอดมัน ผมต้องอ้าแขนกว้างมากๆ เพราะไหล่กับหน้าอกของมันกว้างครับ
“ พอแล้ว ” มันยิ้มให้ผมทีหนึ่ง ก่อนจะเดินกลับเข้าไป ผมว่ามีอะไรแปลกๆอยู่นะ

“ ... ” พอสายมาหน่อย ไอนุกับพี่บอลเดินทางมาเยี่ยม ไอต้าก็มีท่าทางคล้ายๆกับตอนที่คุยกับผม คือออกท่าทางไม่ค่อยสนิทสนม ไม่แสดงอารมณ์เท่าที่ควร
“ กี ไอต้ามันมีปัญหาหรือปล่าว ” พี่บอลแอบเดินมาหาผม ขณะที่ไอต้ากำลังนั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่
“ ไม่รู้สิครับ ”
“ กูว่าเราลองไปถามแพทย์ดูดีไหมวะ ” ไอนุพูดเข้าท่าครับ ผมเดินไปบอกไอต้าว่าจะออกไปซื้อของกินเล่น ไอต้าพยักหน้าให้ โดยที่ยังไม่พูดอะไรอยู่ดี

ผมโทรศัพท์บอกอาการของไอต้าให้ป้าจีนฟัง ป้าจีนแม่ของไอต้า ท่านบอกว่าป้าเองก้รู้สึก คล้ายๆกับตอนที่มันเรียนอยู่ที่เชียงใหม่ คือก่อนที่มันจะย้ายมาเรียนที่เดียวกับผม เล่นเอาผมใจหาย
“ ... แบบนี้ มันอาจจะ ไม่สนิทกับผมเหมือนเดิมใช่ไหมครับ ” ผมพูดกับป้าจีน
“ อย่าเพิ่งด่วนคิดด่วนตัดสินใจสิลูก รอดูอาการของต้าก่อน ป้าโทรศัพท์บอกคุณหมอให้แล้วล่ะ ” ป้าจีนโทรศัพท์ไปบอกแพทย์ว่า อนุญาตให้อธิบายอาการของไอต้าให้พวกผมฟังได้
“ ครับ ขอบคุณมากนะครับ ” ผมวางสาย เวลานั้นแพทย์เจ้าของอาการเดินเข้ามาพอดี
“ สวัสดีครับคุณหมอ ” ผมสามคนยกมือสวัสดีทักทาย
“ ครับ เชิญทางนี้ๆ ” แพทย์หยิบแผ่นฟิล์มเอกซเรย์ กับอีกหลายอย่างมาเตรียมไว้
“ คือ อาการของคุณ ... ในเวลานี้ ผมเกรงว่า สมองที่ส่วนรับรู้ความรู้สึกอาจจะนะครับ อาจจะได้รับความกระทบกระเทือน ส่วนเรื่องความจำ กับการเรียนรู้ไม่มีปัญหา ”
“ แล้วพวกผมทำอย่างไรได้บ้างครับ ” พี่บอลถาม
“ อาการแบบนี้ ไม่เป็นตลอดไป สามารถกลับมาปกติ เพียงแต่ขึ้นอยู่กับผู้ป่วย และสภาพแวดล้อม ตรงนี้ยากับวิทยาการทางการแพทย์คงช่วยไม่ได้ ” ผมทั้งสามคนไม่ได้สอบถามเพิ่มเติม ไม่อยากรบกวนเวลาของแพทย์ครับ

ผมสามคนเดินกลับขึ้นมาที่ห้องพักฟื้นของไอต้า พอเปิดประตูเข้ามาก็ต้องตกใจครับ เพราะในห้องมีผู้หญิงน่าจะวัยเดียวกันกับผม ยืนอยู่ด้วย
“ นี่เพื่อนๆของเราเองอิง ... ส่วนคนที่ตัวเล็กๆ แฟนเรา ” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเฝื่อนมากๆให้ผม
“ ต้ามีแฟน เป็นผู้ชายเนี่ยนะ ” ไอนุมันกำหมัด กำลังจะเดินไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น ผมดึงมือของมัน และส่ายหน้าไม่ให้มันไป
“ อืม กี อิงเป็นแฟนเก่าต้าน่ะ สมัยที่เรียนที่ ... ” มันคงพูดถึงชื่อโรงเรียนที่มันเคยเรียน ผมงี้หน้าชาเลย ปกติไอต้าไม่เคยเล่าเรื่องพวกนี้ให้ผมฟัง และมันปิดบังเรื่องในอดีตของมันมาตลอด
“ นี่ โทรฯตามมาเนี่ย มีอะไร ” อิงเริ่มจะออกอาการไม่พอใจ หึหึ ทำอย่างกับเธอไม่พอใจคนเดียวนะ
“ ต้าคิดถึงอิงไง ”
“ ห๊ะ ! ...  ” พี่บอลอุทานออกมา อิงเองก็แปลกใจไม่แพ้กัน
“ แกจะบ้าเหรอต้า แฟนต้ายืนอยู่นั่นนะ ” อิงเขาแอบกระซิบนั่นแหละครับ แต่ผมดันได้ยิน หุหุ
“ ม่ายๆ เพื่อนๆเรา เรียนกรุงเทพฯกันเยอะไหม ต้าอยากเจอน่ะ ”  ไอต้ามันแปลกไปจริงๆนะครับ
“ มีหลายคน ไว้จะโทรฯบอกอีกที ... อิงไปก่อนดีกว่า ไปก่อนนะคะ ” พอมองดีๆ อิงดูน่ารักดีครับ หน้าหวานมาก มิน่าไอต้าถึงเคยต้องตาต้องใจ พออิงเดินออกไป ผมรีบเดินตามออกมา
“ ว้าย ... อิงไม่รู้เรื่องจริงๆนะ ” พออิงเห็นผม ถึงกับผงะ คงนึกว่าผมจะมาตบมั้งเนี่ย
“ ไม่ต้องตกใจนะ คือ เราอยากรู้ว่า ตอนเรียนที่เหนือ ต้าเป็นยังไง อิงเล่าให้เราฟังทีนะ ” อิงตอบรับโดยดีครับ

อิงเล่าให้ผมฟังว่า ไอต้าย้ายมาเรียนตอนมัธยมสอง ตอนนั้นมันเกเร และด้วยความที่แม่มีเงิน ทำให้มันทำตัวเหลวแหลกกว่าที่เด็กๆในวัยนั้นเป็นกัน อิงกับมันเป็นแฟนคนสุดท้ายก่อนจะย้ายมาเรียนร่วมกับผม
“ ต้าคนคบอื่นด้วยตลอดเวลาที่คบกับอิง แต่ที่อิงทนคบ เพราะต้าไม่เคยล่วงเกิน ... คงเข้าใจนะ ”
“ อืมๆ งั้นทำไมถึงต้องย้ายที่เรียน อิงรู้ไหม ” อิงเอามือลูบคาง ท่าทางน่าเอ็นดูมาก แฮะๆ สาวเหนือนี่น่ารักจริงๆ
“ อันนี้ไม่แน่ใจนะ ต้า ไปเที่ยวเป็นกลุ่มกับเพื่อนๆเด็กเลวของเขา ในนั้นมีผู้หญิงไปด้วย หลังจากนั้นไม่นานมีคนบอกว่า ผู้หญิงคนหนึ่งท้อง และผู้หญิงคนนั้นบอกว่าไอต้าเป็นพ่อของเด็ก โชคดีที่มีคนอื่นมาช่วยยืนยันว่า ต้าไม่ได้มีส่วนรู้เห็น เรื่องนี้วุ่นวายถึงตำรวจ ถึงอัยการ ในที่สุดแม่ของต้าถึงตัดสินใจย้ายที่เรียนให้ ” อดีตของมันไม่ธรรมดานะเนี่ย
“ เป็นแบบนี้เอง ”
“ ความจริง เรายังไม่เลิกกันนะ ต้าพยายามติดต่อ แต่อิงเป็นคนขอเลิก เพราะอิงทนมามากแล้ว ไม่อยากเจ็บอีก ” ผมฟังไอคำว่าไม่อยากเจ็บนี่ เหมือนกับที่ผมเคยพูดกับมันอย่างไรไม่รู้
“ หึหึ ทำไมคนที่คบกับมัน ถึงต้องเจ็บกันทุกคนนะ ”
“ อย่าบอกนะว่า ... ต้ายังไม่เลิกนิสัยนี้อีก ” อิงกับผมกลายเป็นคุยถูกคอกันเสียอย่างนั้น ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะอิงเป็นคนที่เคยชอบไอต้า ส่วนผมเป็นคนที่ยังชอบมันอยู่
“ ไม่หรอก ที่จริงมันเป็นรบเร้าให้เราเป็นแบบนี้ ... แต่โทษมันคนเดียวไม่ได้หรอก เราเองก็รักมัน ”
“ เชื่ออิงเถอะ ต้าน่ะ ถึงจะนอกลู่นอกทาง แต่เขาจะพยายามไม่ให้คนที่รักต้องเจ็บช้ำ ”
“ ขอบใจนะ ” ผมยิ้มให้
“ อืมๆ แต่ ... ” อิงมองหน้าของผมไม่วางสายตา
“ ทำไมเหรอ ”
“ หน้าตาของกี คล้ายอิงมากอะ ฮ่าๆๆ จริงๆนะ ” ผมหัวเราะกับอิง ก่อนที่เราจะแลกเบอร์โทรศัพท์กัน ผมคิดว่าผมสองคนคงมีโอกาสได้คุยกันต่ออีกแน่ๆ

ผมเดินกลับเข้ามาที่ห้อง ไอนุกับพี่บอลนอนหลับอยู่ตรงโซฟา สองคนนี้นี่นะ ไม่อายคนป่วยเลย
“ ไปไหนมา ” หน้าตาของไอต้าดุขึ้นมาครับ
“ ไปคุยกับอิง ”
“ เหรอ ปล่อยให้คนป่วยนอนอยู่คนเดียวเนี่ยเหรอ ” ผมยืนเกาหัว
“ อะไรวะ สองคนนี้อยู่เป็นเพื่อนมึงแล้วนี่ไง ”
“ หึหึ เหรอออ ดูนั่นสิ เหมือนคนที่มาเฝ้าไข้ไหม ” มันชี้ๆไปที่ไอนุกับพี่บอล
“ เออๆ กูมาแล้วไง ” ผมเดินมาที่เตียงไอต้าคว้ามือของผมไปจับไว้
“ กี ”
“ เฮ้ย ทำไมมือของมึงเย็นแบบนี้วะ มึงเป็นอะไรวะต้า ”  มันน่าจะเรียกชื่อผมเป็นครั้งแรกๆ ผมรีบเอามือแตะหน้าผาก กับดูอาการคร่าวๆของมัน
“ อย่าให้ต้าอยู่คนเดียวอีกนะ ต้ากลัวนะกี ... ต้ามีกีเป็นเพื่อนคนเดียว ”
“ อืมๆ เออน่า นอนๆ เดี๋ยวกูจะนั่งตรงนี้แหละ ” ไอต้ามีสายตาหวาดกลัว มันค่อยๆนอนลง สายตายังจ้องมาที่ผม ผมนั่งมองตากัน จนไอต้ากลับไป มันพูดอะไรของมันอีกเนี่ย กลัวเหรอ อยู่คนเดียวเหรอ ไอต้ามึงเป็นอะไรกันแน่

[z-Time]

สงสัยต้าจะกลัวเหมือนตอนยังไม่ฟื้นรึป่าว?? แบบว่าเหมือนเป็นวิญญาณ

ก็เลยไม่กล้าหลับ ไม่กล้าอยู่คนเดียวอีก   น่าสงสารจัง

กีก็ช่วยต้าหน่อยนะ จะได้หายไวๆ

[ake2533]

หายเป็นปกติไวๆนะต้าจะได้มีความสุขซะที 

[OoniceoO]

ไอ้ต้าเอ้ย
แล้วจะกลับมาเหมือนเดิมยังไงเนี้ย
ด้านพอดี
เป็นผมผมร้องไปแล้วเนี้ย
ทนไมไ่ด้ที่คนที่เรารักเสื่อมการตอบสนอง

[artit]

ไอ้ต้าเอ้ย
แล้วจะกลับมาเหมือนเดิมยังไงเนี้ย
ด้านพอดี
เป็นผมผมร้องไปแล้วเนี้ย
ทนไมไ่ด้ที่คนที่เรารักเสื่อมการตอบสนอง

อ่านแล้วขำ  สรุปสมองส่วนที่รับรู้ความรู้สึกของต้ามีปัญหาหรือว่าเป็นกามตายด้าน 

[icyblue]

ต้าร์จะหายได้งัยล่ะเนี่ย เหมือนย้อนความทรงจำไปอดีตรึป่าว?? จำคนปัจจุบันไม่ได้

แต่จำคนเก่าๆได้  กีและเพื่อนๆจะช่วยต้าร์ยังงัย

รอมาอัพต่อนะค่ะ 

[HydrA]

ต้าอาจจะยังกลัวอยู่ ช่วงที่ต้าหลับไปคงฝันอะไรมากมายเลยฝังใจ
กีอย่าเพิ่งถอดใจนะ ไม่ว่าจะหนักหนายังงัยก็ขอให้เข้มแข็งและผ่านไปให้จงได้

[malula]

คงเป็นอาการข้างเคียงที่เหลืออยู่หลังจากหลับไปนาน
กีต้องคอยเป็นกำลังใจให้ต้าแล้วก็ต้องอดทนมาก ๆ ต่อความปรวนแปรทางอารมณ์
อย่าลืมว่าต้ายังเป็นคนป่วยอยู่

[TinyB]

ต้าหายเป็นปกติเร็วๆนะ 

[StillLoveThem]

...ชีวิตเด็กคนนีงอายุไม่เท่าไหร่ แต่ผ่านสงครามชีวิตมาเยอะจริงๆนายกีต้าร์
...ฟื้นแล้ว ก็ยังเพี้ยนๆๆอยู่ ทำให้คนที่ตั้งตารอ ดีใจและ หวั่นใจไปพร้อมๆๆกัน
...แต่ก็ถือว่าโชคดีมากๆๆแล้วที่ฟื้นขี้นมา ที่เหลือขาดๆเกินๆๆ ก็มาเยียวยากันต่อไปเนอะ
...แต่ความจำส่วนนึง ที่ต้ายังรู้ว่า กีเป็นแฟน ก็ยังมีอยู่นะ ไม่ได้เลือนหายไปพร้อมกับอุบัติเหตุไม่งั้นละยุ่งแน่ๆๆ สงสารกีน้อย

[naiin]

                               อาการมันแปลกๆไปนะจะว่าความจำเสื่อมก็ไม่น่าใช่ งงงงงง 

[Zarch_Chabu_Chabu]

ทำไมต้าทำเหมือนจะไม่มีวันพรุ่งนี้เลย

[Kfc_Pizza]

 
กีทนอีกนิดหนึ่งนะ
เดี่ยวต้าร์ก็หายเป็นปกติแล้ว

[adisablady]

ต้าเป็นไรอ่ะ เป็นห่วงนะ