หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (กีตาร์ กะ กีตาร์) ส่งข่าว 09/09/2555

[kanda53]

อุปสรรคเยอะจริง ๆ กว่าจะมาถึงวันนี้ ..
ไม่ใช่คนนี้ไม่ได้แล้วนะปลาทองน้อย...
ต้องคนนี้คนเดียวเท่านั้นและตลอดไป....

  คุณนุและพ้องเพื่อน 

 

[StillLoveThem]

...ป้าจีน เป็นผู้หญิงที่แข้มแข็งที่สุด สมกับที่เป็น single mom
...คราวนี้ต้าร์ เป็นหนักเนอะ หายแล้วความหล่อลดลงบ้างหรือเปล่าหว่า
...มันคงเป็นช่วงชีวิต ที่ปลาทองน้อย เสียใจมากๆๆอีกครั้งนึงแน่เลย
...เหมือนต้องมาช่วยกันยื้อชีวิตเลยเนอะ แต่พี่ว่าหลังจากนี้ น้องทั้งสองจะรักกันมากขึ้น
...น้องนุ ขอบคุณมากๆที่เอามาเล่าสู่กันฟัง ถึงเรื่องนี้จบแต่ก็ยังอยากอ่านเรื่องต่อๆไปอีกนะ แล้วแต่น้องนุจะ..กรุณา

[icyblue]

ต้าร์โดนหนักเลยนะเนี่ย 

กีรีบๆบอกรักเยอะๆนะ  ต้าร์จะได้ฟื้นมาไวๆ 

[Kfc_Pizza]

 
อุปสรรคมันเยอะเนอะ
สู้ สู้ ต้าร์
สู้ สู กี
 

[kasune]

พี่นุขา..
ในที่สุดก็ตามทันจนได้! 

ก่อนอื่นขอบอกว่าเรื่อง 'อำนาจ ราคะ ใครจะหยุดได้' นี่หนูเคยดูนะ -,,-
ดูเมื่อปีที่แล้ว ฮ่าๆ คิดว่าน่าจะช่งมกรานี้แหละ ดูตอนม.3 
เผอิญคาบมวยไทย เพื่อนเขาเปิดดูแล้วก็เห็นมุงๆกันเลยมาดู -//////-
เกิดติดใจกลับไปดูที่อ่าน ฮ่าๆ

อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มาก ////
อันที่จริงเคยตอนกีตาร์ภาคม.ปลาย ภาคพี่นุ ภาคพี่ข้าวปุ้นเมื่อเดือนก่อน
แต่ไม่ได้เข้ามาอ่านกีตาร์ภาคม.ปลาย ฮะๆ

สนุกมากค่ะ! ขอให้ต้าหายเร็วๆนะ 
รักพี่นุ~ 

[8X]

แต่ละคู่อุปสรรคมากมายเหลือเกิน
ก็อย่างว่าละนะคบกันมาตั้งแต่เด็กๆ
ชีวิตก็เดินทางเติบโตมาด้วยกัน
แก่เฒ่าไปพร้อมๆ กัน รักกันให้มากๆ นะคะ

[subaru]

มารออ่านคู่กีต้าร์+ต้า อุปสรรคเยอะเหลือเกิน

[saber]

พอบอกว่าเป็นช่วงสุดท้ายแล้ว มักจะมีอะไรมาขัดขวางตลอดเลย เหอะๆ จำได้ว่าช่วงที่แต่งเรื่องกีตาร์ตอนมัธยมอยู่ดีๆ ก็มีธุระด่วนมากๆ ตอนที่แต่งเรื่องของตัวเอง ก็มีปัญหาที่บ้าน -*- ตอนนี้ก็แนวเดิมครับ แต่ยังไงผมตั้งใจไว้ว่าจะทำให้เสร็จสมบูรณ์ที่สุด เพราะเรื่องราวของมันสองคนเป็นแรงบันดาลใจหลายเรื่องของผม และอยากให้เพื่อนๆทุกคนได้รับรู้จริงๆ ^^

พูดมาเสียยืดยาว มาต่อเรื่องของเขาสองคนดีกว่าครับ

กีตาร์ ตัวแม่

ผ่านไปแล้วสามวัน ผมรับอาสามาเดินเรื่องที่คณะของไอต้าและสำนักทะเบียน โดยมีไอนุที่ค่อนข้างจะคล่องแคล่วเรื่องธุระเหล่านั้นมาช่วย อาจารย์หลายท่านเป็นห่วง เพราะป้าจีนแม่ของไอต้าเป็นนิสิตเก่าของที่นี่ ผมมารู้เอาวันนี้เองว่าไอต้าไม่ได้มาเรียนที่นี่ด้วยเหตุผลว่ามันชอบผมเพียงอย่างเดียว แต่มันยังมาเรียนที่นี่เพราะป้าจีนด้วย

อาการของมันในช่วงที่ผ่านมาน่าเป็นห่วงมาก ไม่สามารถหายใจได้เอง หยุดหายใจหลายครั้ง เวลานี้แพทย์กำลังกลัวว่ามันจะเป็นเจ้าชายนิทรา หรือหากฟื้นมาอาจจะไม่สมบูรณ์เหมือนกัน
“ มึงมีเรียนวิชาเดียวกับกูใช่มะ ” ไอนุถามผม ขณะที่กำลังเดินขึ้นบันได ช่วงนี้สติผมหลุดลอยบ่อยมาก บางครั้งกำลังเดินอยู่ดี ดันเดินชนเสาไฟเฉยเลย
“ เออ ตารางที่มึงทำให้อะ ดูให้ทีดิ ” ไอนุมันทำตารางเรียนให้ผมใบหนึ่งครับ
“ ใช่ ปะ .... เฮ้ย ไรวะ อ้าวการ์ด ” หืม การ์ดเหรอ
“ พี่นุ พี่กีตาร์ สวัสดีครับ ผมเสียใจด้วยนะพี่ ” ไอน้องการ์ดยิ้มหล่อๆให้ผม
“ ขอบใจ มีเรียนตึกนี้เหรอ ” ผมถามไอน้องการ์ดกลับไป
“ ปล่าวครับ มาส่องสาว บางทีก็ส่องหนุ่ม ”
“ ใช่สิ หล่อมากนี่ ” มันหัวเราะร่า 
“ พี่กีตาร์ ผมอยากไปเยี่ยมพี่กีตาร์ พี่กีตาร์พาผมไปได้ไหมครับ ” ไอนุหลุดหัวเราะออกมา
“ เรียกกี สั้นๆก็ได้ มันออกจะสั้น ”
“ พี่นุโกหกนะครับ ไม่สั้นเท่าไหร่ ” ไอสองตัวนี้คุนเรื่องอะไรวะ
“ ไม่สั้นเท่าไหร่ ก็ยังสั้นใช่ไหมล่ะ ”
“ เฮ้ยๆ อายนะเว้ย คุยเรื่องลามกอะไรกันวะ ” ไอนุหัวเราะกับไอการ์ด ผมเข้าใจว่ามันสองคนอยากให้ผมผ่อนคลายมากกว่า
“ งั้นเย็นนี้ผมไปเยี่ยมด้วยนะครับ ไปละครับเพื่อนรอ ” ผมโบกมือให้ไอการ์ด
“ การ์ดเหมือนจะแอบชอบมึงนะกี ” พอไอการ์ดเดินลับสายตาไป ไอนุก็เริ่มจุดประเด็นทันที
“ ตอนนี้กูดูไม่ออกหรอก กูห่วงไอต้าคนเดียว ถ้ามันเป็นอะไรขึ้นมา ... ”
“ มันไม่เป็นอะไรหรอกน่า ไปเรียนๆ ” ผมมีเรียนถึงช่วงค่ำ ไหนจะต้องไปเล่นกีฬาอีก เรียกว่าวันนี้ผมเรียนหนักที่สุดในรอบห้าวันทีเดียว

หลังจากเรียนเสร็จ ผมได้รับโทรศัพท์จากพี่เปียโนว่า ทางโรงพยาบาลย้ายไอต้ามาที่ห้องพิเศษ ผม ไอนุกับพี่บอลเดินทางมาหลังจากได้ทราบเรื่อง
“ ป้าจีนล่ะ ” ผมถามไอข้าวปุ้น ช่วงนี้เพื่อนๆสลับกันมาดูอาการมันตลอดครับ
“ ไปตรวจร่างกาย ” ป้าจีนยังไม่หายดีครับ ยิ่งช่วงนี้ต้องมาเครียดกับอาการของลูกชายคนเดียวอีก คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครคนไหนจะรับได้ไหว
“ มันดีขึ้นไหม ”
“ กูไม่รู้ ” ไอข้าวปุ้นไม่ได้ตอบให้ชัดเจน ผมเลยกะว่าจะเดินออกไปถามแพทย์ ระหว่างทางได้ยินเสียงของพยาบาลกำลังคุยกัน ผมจับใจความได้ว่าเป็นเรื่องของไอต้าครับ
“ แพทย์ย้ายมาทำไมอะ อาการไม่ดีเลยนะ ”
“ ฉันไม่แน่ใจ แต่หมอบอกว่ารักษาอย่างไรก็ไม่ดีขึ้น สามวันนี้ช็อคไม่รู้กี่ครั้ง ”
“ สงสัยอยากให้ญาติกับคนสนิทได้ดูใจล่ะมั้งเนอะ ” ผมใจหล่นวูบอีกครั้ง นี่ไอต้ากำลัง ...
“ มึงยืนทำอะไรเนี่ย ทำไมไม่เข้าไปด้านใน ”
“ ห่ะ ห๊ะ .... กำลังจะเข้าไปไง ” ไอต้นสนเดินมาพอดีครับ กลิ่นบุหรี่งี้หึ่งเชียว
“ ทำตกใจนะ ไปเหอะ ”

ถึงไอต้าจะเข้ามาอยู่ที่ห้องพิเศษแล้ว แต่เครื่องไม้เครื่องมือ เครื่องช่วยชีวิตยังติดตั้งอยู่ครบ ไอต้าหลับตาไม่แสดงอาการว่ารับรู้แต่อย่างใด ช่วงเย็นผู้ใหญ่ที่เป็นเพื่อนของป้าจีนและเพื่อนของแม่ผมมาเยี่ยมไอต้า หลังจากทุกท่านกลับกันหมด จึงเหลือแต่พวกผมครับ
“ สีหน้าดูดีขึ้นนี่ ” ไอนุพูด
“ อืม ไม่นานคงฟื้น ” พี่บอลพูดอีกคน ถ้าผมไม่ไปเผลอได้ยินที่พยาบาลคุยกันด้านนอก ผมคงจะคิดแบบเดียวกับทั้งสองคน เพราะคนเรามักจะคิดในด้านบวกเสมอ
“ นุ พรุ่งนี้กูมีเรียนสายๆใช่ไหมวะ ” ผมถามไอนุครับ
“ เดี๋ยวดูก่อนนะ ... ใช่ๆ มีเรียนสายๆ ”
“ งั้นวันนี้กูนอนเฝ้ามันที่นี่นะ ”  ทั้งห้องหันไปมองหน้ากันเอง ก่อนจะหันหลับมามองหน้าของผม
“ นอนเฝ้า ... เนี่ยนะ ” พี่บอลถาม ด้วยน้ำเสียงประหลาดใจมากๆ
“ ครับ ไม่ได้เหรอ ”
“ ได้สิ งั้นนุอยู่เป็นเพื่อนกีนะ พรุ่งนี้พี่มารับแต่เช้า ”
“ ไม่ต้องๆ ผมขอนอนเฝ้าคนเดียว ทุกคนกลับได้เลย ” ผมพูดต่อไป
“ กี ที่ต้าเป็นแบบนี้ไม่ใช่ความผิดของกี อย่าทำแบบนี้เลยนะ ” ทุกคนในห้องนี้รู้จักผมดี ครั้งหนึ่งตอนที่ทำงานกีฬาสีด้วยกัน พี่คนหนึ่งถูกผมกระแทกตกจากบันได ผมนั่งเฝ้าพี่คนนั้นจนค่ำมืด เพราะรู้สึกผิด ทั้งๆที่พี่เขาแค่มีแผลถลอกเท่านั้น นิสัยของผมเป็นแบบนั้นครับ
“ ผมรู้ครับพี่บอล ... ที่ผ่านมาผมอาจไม่ได้ทำผิด แต่ผมอยากให้ไอต้ามันผิดบ้าง ” ที่ผมพูดนั้นหมายถึงว่า ที่มันต้องทำให้ผมลำบากแบบตอนนี้อะครับ
“ กี แกเป็นอะไรไป ไหวแน่นะ ” ข้าวปุ้นพูดขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นมองทุกๆคน และมองไปที่ร่างของไอต้าด้วย
“ กีรู้ตัวดีน่า ... ผมขออยู่กับมันสองคนได้หรือยัง ”
“ อืมๆ งั้นพวกพี่กลับก่อน เกิดเหงาหรืออยากระบาย โทรหาได้ทุกเวลานะ ... แต่ถ้ารับช้า อาจจะกำลังยุ่งๆ เนอะ โอ้ยยย ” พี่บอลพูดไป ลวนลามไอนุไป ไอลิงเผือกเลยจัดหนักไปสองหมัดครับ เหอะๆ
“ ไปก่อนนะเพื่อน ... กูไปนะเว้ยต้า รีบๆลุกมาแข่งบาสฯกับกู ” ไอต้นสนมาบอกลาไอต้า
“ มึงเก่งอยู่แล้วกี เข้มแข็งไว้ ”
“ ขอบใจมากต้นสน ” พอทุกๆคนกลับไปกันหมด ผมลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆกับไอต้า ขณะนั้นป้าจีนเดินเข้ามาที่ห้องพอดี
“ อ้าว กลับกันหมดแล้วเหรอจ๊ะ ”
“ สวัสดีครับ กลับกันแล้วครับ ผมอยากอยู่เฝ้าต้าครับ ” ป้าจีนยิ้มให้
“ ไม่ดีมั้งลูก เดี๋ยวกีจะป่วยเอา เราไม่แข็งแรง อยู่โรงพยาบาลนานๆไม่ดีนะ ”
“ ป้าครับ ป้ารู้อาการของต้าใช่ไหมครับ ” ป้าจีนมีสีหน้าตกใจนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มอีกครั้ง
“ จ้ะ ถ้าต้าอาการไม่ดีขึ้นจริง ป้าอยากให้ต้าอยู่ที่ๆสบาย ... ตอนเล็กๆต้าขี้อาย พอโตมานึกว่านิสัยขี้อายจะหายไป ที่ไหนได้ ยังเหมือนเดิม ที่ป้าขอแยกออกมาเพราะเรื่องนี้ล่ะ ” ผมสงสารป้าจีนจับจิตจริงๆครับ
“ ป้าครับ ผมขอเฝ้าเองนะครับ ผมมีหลายเรื่องต้องคุยกับมัน ผมมั่นใจว่ามันจะรับรู้ได้ ” ป้าจีนพยักหน้า
“ งั้นเรามาผลัดกัน วันเว้นวัน ตกลงไหม ”
“ ครับป้า ตกลงครับ ” จากนั้นมา ผมจะสลับกันมานอนเฝ้า เช็ดตัว พูดคุยกับมันแทบทุกวัน

เวลาผ่านไปอีกสี่วัน หากนับตั้งแต่วันที่เกิดเหตุวันนี้กำลังจะครบหนึ่งอาทิตย์ ไอต้าไม่มีวี่แววว่าจะตื่นขึ้นมาคุยกับผม แม้ว่าผมจะมานั่งพูดคุยกับมันทุกวันก็ตาม
“ ไอต้า กูจะเล่าอะไรให้ฟัง มึงจำท็อป รุ่นน้องตัวใหญ่ๆของกูได้ปะ ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับปุ๋ย วันนี้มันไปสร้างวีรกรรมด้วยนะ อ่อ ... เพื่อนที่ชื่อเซฟกับฟ้าอยากมาเยี่ยมนะ แต่ติดงานของคณะ ” ผมมานั่งคุยกับมันเหมือนเช่นเคย
“ ต้า เมื่อไหร่มึงจะเห็นใจ แล้วตื่นมาพูดกับกูสักที มึงไม่เคยโกรธกูนานขนาดนี้นี่ต้า ทำไมถึงต้องเงียบนานขนาดนี้ล่ะ  ”

ผมจะนั่งพูดกับมันแบบนั้นจนกว่าจะเริ่มง่วง วันนี้เวลาล่วงเลยถึงห้าทุ่ม ผมลากเก้าอี้กลับไปที่เดิม และเดินมานอนที่โซฟา พอหัวถึงหมอนผมก็นอนหลับทันที

... ผมหลับไปได้นานเท่าไหร่ไม่รู้ ก็เริ่มเห็นภาพแปลกๆ
... ไอต้ากำลังนั่งอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ผมไม่เห็นหน้าของมัน ผมจำได้จากแผ่นหลังกว้างๆของมัน
... ไอต้าก้มหน้านิ่ง ตอนนั้นผมค่อยๆเดินเข้าไปหามัน
“ ... ช่วยต้าด้วย ต้าไม่อยากไป ” ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ตอนนั้นเองที่ผมเห็นว่าไอต้ากำลังดิ้นอยู่ที่เตียง ผมรีบวิ่งไปกดปุ่มเรียกพยาบาล ไม่นานทั้งพยาบาลและแพทย์ที่เฝ้าเวรก็กรูกันเข้ามา ผมกำลังตกใจมาก แต่ก็จำได้ว่าแพทย์คนหนึ่งกำลังช่วยชีวิตของไอต้าอยู่
“ กลับมาแล้วๆ ” ในที่สุดทุกอย่างก็กลับมาปกติตามเดิม

ผมต้องเช็ดตัวให้ไอต้าใหม่อีกครั้ง เพราะมีคราบเลือดและเหงื่อไหลออกมาจำนานมาก ขณะที่ผมเช็ดตัวให้ ผมมานึกถึงความฝันที่แปลกประหลาด และดันมาตรงกับช่วงที่ไอต้ามันเกิดอาการขึ้นมาพอดี นั่นแปลว่ามันกำลังสื่อสารกับผมหรือปล่าวนะ ... ช่างเถอะ คงเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า ผมมองดูเวลา ตีสามครึ่ง เฮ้อ สงสัยพรุ่งนี้กูได้ไปนอนต่อที่ห้องบรรยายแหง

[aorpp]

 

[capool]

น่าสงสารพี่ต้าร์จังเลย ที่รอดมาได้เพราะกำลังใจจากทุกคนใช่ไหมคะ เป็นกำลังใจให้รักกันตลอดไปนะคะ

[subaru]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้กีต้าร์

[malula]

อุปสรรคมีไว้พิสูจน์รักแท้
ขอให้เรื่องร้าย ๆ ผ่านไปโดยเร็ว

[StillLoveThem]

...ชีวิตรักคู่นี้มันทรหด ผ่านเรื่อง รัก เลิก  เป็น ตาย   กันมาแบบสาหัส อ่านตอนนี้แล้วสงสารน้องตาร์เป็นที่สุด
...เรื่องราวชีวิตในอดีต มันทำให้เกิดความมั่นคงของความรัก ในอนาคต และปัจจุบัน
...แต่กว่าจะผ่านมันมาได้ ก็จบปวด ทุกข์ทรมาณกันทั้งคู่ อีกคนเจ็บกาย แต่อีกคนเจ็บที่ใจ
...น้องกีคนที่อ่อนแอ ผ่านช่วงชีวิตตอนนั้นมาได้นับว่าเก่งแล้ว พี่คิดว่าณ.วันที่น้องต้าร์ป่วย น้องกีต้องเป็นคนที่เข็มแข็ง อดทนขึ้นอีกเยอะ
... ยังโชคดี ที่ยังสามารถยื้อชีวิตของน้องตาร์ ในครั้งนั้นไว้ได้ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม ส่วนนึงอาจเกิดจากน้ำมือหมอ แต่อีกส่วนนึงพี่เชื่อว่าต้องเกิดจากน้องกี แน่นอน
...ป้าจีน ผู้หญิงแกร่ง คงทำหน้าที่ ที่ดีที่สุดของคนเป็นแม่ ที่จะทำเพื่อลูกได้ รักป้าจีนจัง
...น้องนุ ถ้ามีงานก็ไปทำก่อนได้ไม่ต้องห่วงคนอ่าน ยังไงพี่ก็ตามอ่านเรื่องนี้และอีกหลายเรื่องที่น้องนุเขียนอยู่แล้ว
...ขอบคุณในความใส่ใจ หน้าที่ความรับผิดชอบที่มีต่อหน้าที่นักเขียน ขอบคุณจริงๆๆจ้า

[ake2533]

ต้าสู้ๆ 
 

[artit]

เฮ้อ เมื่อไรจะฟื้นเนี่ย เอาใจช่วย

[Kfc_Pizza]

 
ต้าร์ สู้ สู้ นะ

[icyblue]

ต้าร์เป็นหนักนะเนี่ย

ดีที่ได้กำลังใจจากทุกคน โดยเฉพาะกี

กลับมาปลอบปลาทองน้อยไวๆนะ 

[HydrA]

ใจสื่อถึงกัน
ผูกพันกัน
อยากให้ต้าฟื้นเร็วๆจัง
สงสารป้าจีนค่ะ

[OoniceoO]

มาต่ออีกนะครับลุ้นๆมาก
มาต่อเร็วๆนะ^^

[loveyy]

   สู้เว้ยไอกี ไอต้า 

[saber]

วันรุ่งขึ้น ขณะที่ผมนอนหลับอยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยของไอต้า แพทย์ประจำตัวของไอต้าเดินมาดูอาการตั้งแต่เช้าตรู่
“ น้องเฝ้าคนป่วยเหรอ ” ในใจอยากจะถามนะว่า ก็เห็นกูคนเดียวนี่ เหอะๆๆ
“ ครับ ”
“ ตอนนี้หมอคิดว่าร่างกายของผู้ป่วยกำลังตอบสนองเพิ่มขึ้น ” ผมหูพึ่ง รีบลุกขึ้นนั่งฟังอย่างตั้งใจ
“ ผู้ป่วยนอนรักษาตัวมาหลายวัน ไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้น แต่จู่ๆก็มีอาการช็อก เขาอาจจะฟื้นขึ้นมาก็ได้ ”
“ ขอบคุณครับ ” พอแพทย์เดินออกไป ผมรีบโทรศัพท์รายงานป้าจีน ท่านบอกว่าจะรีบมาหาผมที่โรงพยาบาล

ผมอาบน้ำแต่งตัวชุดนิสิต รอไอนุขับรถยนต์มารับ ระหว่างนั้นผมมานั่งข้างๆเตียงผู้ช่วย เพื่อบอกเรื่องเมื่อคืนกับมันก่อนจะไปเรียน
“ เมื่อคืนมึงต้องการบอกกูใช่ไหม มึงต้องเข้มแข็งนะต้า รีบๆตื่นขึ้นมา ... กูเหงามากนะต้า รีบๆตื่นนะ ” ผมลูบใบหน้าอันซีดขาวของมัน ไม่นานนักป้าจีนก็มาถึง ท่านมานั่งคุยกับมันข้างๆเตียงเหมือนที่ผมทำ จากนั้นผมขอตัวไปเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัย วันนี้ต้องส่งรายงานกลุ่ม โดยที่อาจารย์จะสอบถามเพิ่มเติมด้วย

พอมาถึงมหาวิทยาลัย ผมรีบตรงไปที่โรงอาหารกลาง เพราะยังไม่ได้กินอาหารเช้า บังเอิญไปเจอกับปุ๋ยเข้าพอดี ปุ๋ยเดินคู่มากับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งในความคิดผม ผู้ชายคนนั้นคงไม่ใช่แฟนของปุ๋ยแน่ๆ เพราะหน้าตาไม่ใช่อย่างที่ปุ๋ยชอบ
“ มากับใคร เพื่อนเหรอ ” ความจริงปุ๋ยเป็นรุ่นน้องผม แต่ผมไม่ชอบถือเรื่องพวกนี้ครับ ออกจะรำคาญด้วย
“ บ้าเหรอ แฟนเขา ”
“ หา ... หลอกกันป่ะเนี่ย ” ปุ๋ยยิ้มให้ผม
“ ปุ๋ยเลิกสนใจคนที่หน้าตาแล้วกี ขอแค่ดีกับปุ๋ย ไม่นอกใจ ปุ๋ยโอเค ” พูดไปพูดมาเหมือนจะแอบด่าผมนะ
“ อืมๆ ดีใจด้วย ”
“ ปุ๋ยเพิ่งได้ข่าวต้า เขาเป็นยังไงบ้างกี ” ผมเดินมานั่งกับปุ๋ย โดยที่แฟนของปุ๋ยก็อยู่ด้วย มันจ้องผมตาไม่กระพริบ อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อผม
“ ดี เราเพื่อนปุ๋ย ” พอมันได้ยินว่าเพื่อน หน้าตาของมันเปลี่ยนไปทันที
“ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ” เฮ้อ นี่แหละนะ เวลาที่รักกัน ใครจะเข้ามาแตะหรือใกล้ชิดเป็นไม่ได้
“ ต้าอาการดีขึ้น แต่ไม่รู้จะดีกว่านี้ไหม ”
“ กีรักษาสุขภาพด้วยล่ะ เรื่องแบบนี้ขึ้นกับเวรกรรม ฝืนไปก็ไม่ดีหรอกนะ ”
“ ขอบใจปุ๋ย แล้วนายเรียนคณะไร ... ” ผมนั่งสนทนากับสองคนนั้นครู่เดียวก็ต้องรีบมารอส่งรายงาน ไอนุ ไอซอง และไอพลกำลังยืนรออยู่ ที่หน้าห้อง
“ โทษทีว่ะ กินข้าวนานไปหน่อย ” ผมรีบขอโทษพวกนั้น
“ มึงได้อ่านมาบ้างไหมกี ” ไอพลถามผม
“ อ่านมาดิ ทำไมวะ ”
“ กูเห็นมึงไปเฝ้าไอต้าทั้งวันทั้งคืน กลัวมึงไม่ได้อ่านมา ” มันเป็นห่วงผมหรือเป็นห่วงงานกันแน่วะ
“ เออน่า กูไม่ทำเสียงานหรอก ไอต้าก็ส่วนไอต้า เรียนก็ส่วนเรียนดิ ”
“ นี่ เดี๋ยวเสร็จจากเรียนวันนี้ จะพาไปพบพระท่านหนึ่ง ครอบครัวเราเป็นลูกศิษย์ท่าน ” ไอซองบอกผม จะว่าไป ช่วงนี้ผมไม่มีโอกาสได้ฟังธรรมะเลย บางทีถ้าได้ความรู้เรื่องทางธรรม ผมอาจจะรู้สึกดีขึ้น

รายงานของกลุ่มผมผ่านการตรวจด้วยดีครับ อาจารย์ไม่ถามมากนัก แค่สอบถามประเด็นใหญ่ๆซึ่งผมก็ท่องมาเรียบร้อย ต้องขอบคุณเพื่อนๆที่ช่วยกันทำอย่างดี
“ ไอลิง มึงจะไปไหนอะ ” ผมถามไอนุ
“ ไปสภาฯ ไปเอาเอกสาร มีอะไรวะ ”
“ งั้นไปด้วย ” ผมเดินตามไอนุไปที่ห้องสภาฯ มันเข้าไปหยิบๆแล้วก็เซ็นนับเอกสาร พอดีไอน้องการ์ดเดินมามาหารุ่นพี่ของมัน เลยเจอกับผมครับ
“ สวัสดีครับพี่ ตกลงผมไปเยี่ยมพี่ต้าได้ไหมครับ ”
“ ไปได้ดิ อยากไปวันไหนก็ไปได้ ” มันยิ้มๆ
“ วันนี้พี่ว่างไหมครับ เดี๋ยวผมรับไปด้วยกัน ”
“ พี่มีธุระกันตอนเย็นน้อง ไว้วันหลังเถอะ ” ไอนุพูดแทรกขึ้นมา ไอน้องการ์ดหน้าหงอยเลย
“ ครับ ผมไปเรียนต่อนะครับ ” ไอการ์ดนี่ นับวันมันชอบแสดงอาการแปลกๆ
“ หึหึ ถ้าไอต้าตาย มึงได้แฟนเด็กแน่ไอปลาทองน้อย ”
“ ไอบ้า อย่าพูดแบบนั้นนะเว้ย ไอต้าจะตายได้ไง ” มันยักไหล่ ทำท่ากวนมากๆ
“ กูเตือนแล้วนะ ว่าไอการ์ดชอบมึง ”
“ เรื่องของมันดิวะ กูไม่ได้ชอบมัน ” ไอนุหรี่ตามองผมแบบหยามเล็กน้อย
“ ตามใจ ” ผมไม่ต่อล้อต่อเถียงกับมันหรอกครับ ไปเรียนต่อดีกว่า

ช่วงเย็นไอซองบอกว่าจะพาไปพบกับพระสงฆ์  ไอซองกับจูนมารอผมกับไอนุที่ลานจอดรถใกล้ๆอาคารเรียนรวม พอมากันครบ พวกผมก็ออกเดินทางไปที่วัด ระหว่างเดินทางผมรีบโทรศัพท์บอกป้าจีนก่อนว่าอาจจะไปเฝ้าไอต้าช้า พอผมบอกว่าจะไปที่วัดไหน ป้าจีนถึงกับอุทานเสียงดัง
“ ลูกกี วัดนั้นพระมีชื่อเสียงด้านการทำนายทายทักนะลูก ลองสอบถามท่านดูนะ ” ผมรับคำมาเรียบร้อยก็ถามไอซองต่อ มันบอกว่าใช่
“ แต่ท่านไม่ได้รับดูดวงใครนะ ท่านจะทักเป็นคนๆไป ” ไอซองบอกผม อย่างน้อยขอให้ผมได้รับรู้ทีเถอะว่า ไอต้าอยู่ตรงไหน และมันสบายดีไหม

พอมาถึงที่วัด ไอซองเปิดกระจกคุยกับคนแถบนั้น มันได้ขับรถเข้ามาถึงด้านใน ใกล้ๆกับกุฏิหลังใหญ่ คาดว่าคงเป็นกุฏิของเจ้าอาวาส
“ นมัสการครับ ” ไอซองพอลงจากรถได้ก็รีบเดินไปกราบใกล้ๆตักของหลวงพ่อท่านหนึ่ง
“ อืมๆ มาเถอะ มากันห้าคนนั่งไม่อึดอัดหรือโยม ” ผมรีบหันซ้ายหันขวา ไอนุถึงกับยืนอึ้ง ส่วนจูนตอนนี้ยืนแข็งเป็นท่อนไม้แล้ว
“ อาจารย์ครับ พอดีเพื่อนของผมมีเรื่องไม่สบายใจมากๆ อยากให้ท่านช่วยสั่งสอนธรรมะให้ด้วยครับ ”  ผมคิดว่าไอซองคงจะสนิทกับหลวงพ่อท่านนี้มาก มันนั่งซะชิดกับโต๊ะของหลวงพ่อเลยครับ
“ อืม ก่อนจะคุยเรื่องธรรมะ เอาเรื่องท่านโลภก่อนดีไหม ... โยมกับสีกานี่ เหมาะกันดีนะ ”
“ คะ ” ยัยจูนหน้าเหวอไปเลยครับ  เท่าที่รู้กันตอนนี้คือ จูนสนิทกับไอซองมาก ชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่มันสองคนก็ยังปฏิเสธว่าไม่ใช่แฟนกัน
“ คนเรานี่ กว่าจะเป็นคู่กันในชาติหนึ่ง ไม่ง่ายนะโยม ต้องมีบุญมีกรรม มีกุศลต่อกัน ถ้ารักใคร่ชอบพอกันก็ขอให้ทำสิ่งที่ดี อย่าทำตัวเสื่อมเสีย ไม่งามถึงเรา ไม่งามถึงชาติตระกูล ” ผมทั้งสี่คนพนมมือ
“ เอาล่ะ ว่ากันเรื่องธรรมะ โยมหนักอกหนักใจเรื่องเสียของรักใช่ไหมโยม ” ผมลืมตาโพล่งด้วยความตกใจ นี่ท่านทราบได้อย่างไรกัน
“ ครับ ”
“ อันที่จริง อาตมาไม่ได้รู้ ไม่ได้เห็นเป็นวิเศษนะ เพียงแต่คนเรามักมีทุกข์กับของรักเสมอ ถ้าตัวเราเจ็บป่วยก็กลัวเสียสังขาร กลัวต้องจากคนที่รัก หรือถ้าของรักเสื่อม สูญหายก็มีใจอาวรณ์ถึง ลองนึกถึงสัตว์เดียรัจฉานสิโยม ทำไมเขาไม่เห็นต้องมีของรัก หนู แมลงสาบ ทำไมเขาอยู่ได้ ... เพราะเขามีชีวิตเพื่อให้อยู่ได้ ไม่ได้ต้องการมีชีวิตเพื่อสุขสบาย เราเป็นมนุษย์สัตวประเสริฐ แต่มักจมอยู่กับชีวิตที่ต้องการสุขสบาย กลับไปคิดดูและไตร่ตรองให้ถ้วยถี่ ... สาธุ ” ไม่คิดว่าการฟังธรรมะ ไม่กี่ประโยค ผมจะรู้สึกดีขึ้นขนาดนี่
“ แต่จะไม่รู้สึกยินดียินร้ายเลยได้อย่างไรครับ ” ไอนุถามต่อครับ
“ อาตมาไม่ได้บอกไม่ให้ยินดียินร้ายนะโยม เพียงแต่ให้รู้เท่าทัน ไม่จมปลักอยู่กับปัญหาที่ผ่าน เดินต่อไปโดยไม่ประมาท ความรู้สึกของคนเราย่อมต้องมีกันทุกคน แต่ต้องควบคุมและใช้ให้เป็นประโยชน์กับตัวเรา ”
“ ครับ ” ไอนุยกมือท่วมหัว ไอซองหยิบซองขึ้นมาทำบุญกับหลวงพ่อ ก่อนที่พวกผมจะกลับ หลวงพ่อท่านพูดออกมาเบาๆ เหมือนกับพูดกับใครคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่พวกผมนะครับ
“ เดินทางกลับให้ดี โยมที่ตัวเล็กๆ เรียกเพื่อนกลับไปด้วย ” ตัวเล็กๆ หมายถึงผมสิ แล้วเพื่อนผมนี่ใครอีกล่ะ
“ กี เรียกให้ต้ากลับด้วยนะ ” ไอซองบอกผมครับ
“ ว้าย ฉันไม่นั่งหลังแล้วนะ ซอง จูนนั่งหน้าด้วยนะ ” เออ ให้มันได้แบบนี้ ทีตอนมาไม่กลัว
“ ต้า กลับกับพวกกูนะเว้ย ” ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้หรอกนะครับ แต่หลวงพ่อท่านบอกมา ก็ทำให้มันครบๆ

ผมทั้งสี่คนไปหาข้าวกินกัน ไอซองมาส่งผมกับไอนุที่โรงพยาบาล มันเดินขึ้นมาเยี่ยมไอต้าไม่นานก็กลับ เพราะต้องไปส่งยัยจูนต่อ ทางไอนุนั่นพี่บอกมารอรับที่ห้องพักพิเศษของโรงพยาบาลครับ
“ เดี๋ยววันนี้ป้ากลับไวหน่อยนะลูก กีอยู่เฝ้าได้นะ ”
“ ได้ครับ อย่างนั้นพบกันพรุ่งนี้ครับ ” ป้าจีนเดินกลับออกไป ไอนุกับพี่บอลยังอยู่ครับ
“ กี อยู่กับไอต้าระวังมันมาหลอกนะเว้ย ” ไอนุอวยพรก่อนจะไป
“ มึงนั่นแหละ ระวังพี่บอลจะสอนการบ้านทั้งคืน ”
“ ทำไมต้องระวังวะ แบบนั้นสิดี ”
“ สองคนคุยเรื่องอะไรกัน วันนี้ทำอะไรกันมา ” ผมแหย่กับไอนุจนพี่บอลงงครับ เหอะๆ
“ ไม่มีอะไรครับ กูกลับนะกี หลับฝันดี ” ผมโบกมือให้ไอนุ แล้วมานั่งข้างๆเตียงของไอต้า สีหน้าของมันยังซีดขาวเช่นเดิม เฮ้อ วันนี้ผมเหนื่อยจริงๆ คงไม่ได้นั่งคุยกับมันนานนัก ผมเข้าไปอาบน้ำ และนอนลงที่โซฟา

... ใครมาเปิดไฟเวลานี้วะ
“ กี ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ ”
“ ... หืม ต้าเหรอ ” ผมพยายามกระพริบตาเพ่งมอง แต่ไม่เห็นครับ
“  เอาไว้ เราค่อยเจอกันใหม่นะ ... ”

[malula]

กีน้อยกะลังฝันอยู่หรือเปล่า

[StillLoveThem]

..พระท่านบอกก็ต้องฟัง ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ เนอะ อะไรที่ทำแล้วสบายใจก็ทำ
..จริงๆน้องกีเค้ากลัว ผีหรือเปล่าหว่าจำไม่ได้อะ รู้แต่ว่ากลัว ปลาทอง

[ake2533]

ต้าฟื้นได้แล้ว
 

[RAKDEK_KA]

ต้าคงห่วงกีมากนะเนี่ย แต่จะให้ดีรีบตื่นดีกว่านะ

[aorpp]

ต้าร์ฟื้นเร็วๆนะ
 

[icyblue]

พระท่านทักขนาดนี้  ขนลุกนะเนี่ย 

กีฝันรึป่าวเนี่ย  ต้าร์จะมาบอกอะไรกี

รอต่อไป  น่าติดตาม

[adisablady]

ขอบคุณที่ยังอยู่ ไม่ไปไหน
 

รักกีตาร์ที่สุดเลย

[HydrA]

ต้าก็คงพยายามที่จะกลับ
มา คิดว่าต้าจะฟื้นในเร็วๆนี้นะ ถ้าผ่านเหตุการณ์
นี้ไปได้น่าจะเข้าใจและ
รักกันมากขึ้น

[Kfc_Pizza]

 
ต้าร์ตื่นเถอะ นอนนานแล้วนะ
ปล.สงสารคนเฝ้าเขา
ต้าร์สู้ สู้