กีตาร์ ตัวแม่
“ กี ตื่นๆกินข้าว ”
“ โอ้ยยยยยยย ” ผมร้องโอดโอย กลิ้งตัวไปมาบนเตียง ค่อยๆลืมตามองคนที่เรียกผม
“ ลุกไหวปะ ”
“ พี่จัส ” ผมปวดตุบๆที่ช่วงล่างอย่างรุนแรงเลยครับ เมื่อคืนไอต้าเล่นงานผมหนักจริงๆ
“ จะโชว์ว่าผ่านศึกหนักมาล่ะสิ ทำเสียงปวดซะเหมือน ”
“ ปวดจริงเว้ย ” ผมตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
“ เว้ยกับใคร ” มามุขไหนอีกวะ ผมขยับลงจากเตียง พยายามยืนตรง ผมรู้สึกปวดหนืบๆไปถึงปลายนิ้วเท้าเลย เมื่อคืน ทุ่มทุนมากไปหรือปล่าวนะ พี่จัสมองผมยิ้มๆแล้วเดินออกไป ผมเดินเข้าไปที่ห้องน้ำเพื่อสำรวจสภาพความเสียหาย ตามเนื้อตัวมีรอยแดงเป็นจ้ำๆเยอะมาก ผมมองไปที่กระจก อดตลกตัวเองไม่ได้
“ นี่กูยอมให้คนที่จำกูไม่ได้มีเซ็กซ์ด้วย ” ผมล้างตัวรอบหนึ่ง ก่อนจะเดินลงมานั่งกินข้าวกับพี่ๆ
“ โห แต่ละคน ตื่นหรือยังครับ ” ทั้งพี่ป้อง พี่ก้อง ยังใส่ชุดเดิมจากเมื่อวาน คนอื่นๆดูจะเหงาหงอยกัน
ผิดปกตินะผมว่า
“ ยังไม่ได้นอน มันชวนพี่ดวลเบียร์อะ ” พี่ก้องบอกสาเหตุ เหอะๆๆ มิน่าขอบตาเป็นน้องแพนด้ากันหมดเลย
“ ใครชวนมึง เขาไล่ไปนอนก็ไม่ไป ” พี่ป้องเถียงกับพี่ก้องต่อครับ สองคนนี้เขาคู่กัดกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว
“ ... ไอต้าล่ะครับ ” ผมเพิ่งสังเกตว่า ไอต้าไม่ได้อยู่ใกล้ๆพวกผม
“ มันรีบกิน รีบไปล้างจานอยู่ในครัวนู่น ” พี่บอลบอกกับผม
“ งั้นผมไปดูมันหน่อยนะ ” ผมค่อยๆลุกเดิน เพราะยังปวดช่วงล่างอยู่ พอถึงห้องครัว ผมเห็นไอต้ากำลังนั่งเหม่อลอยอยู่แถวๆนั้นครับ
“ ต้า ... ต้า ! ”
“ หะ หืม กี ” มันสะดุ้งโหยง ตอบสนองเร็วมาก อาการมันแปลกๆนะ
“ กินข้าวหรือยัง ”
“ เมื่อคืนโกรธต้าไหม ” ดูมันถาม
“ ไม่โกรธหรอก มึงเคยทำหนักกว่านี้ ” มันยิ้มออกเลยครับ ตลกดีนะไอเนี่ย
“ กีล่ะกินข้าวหรือยัง ปะๆกินข้าว ” ผมเดินมาพร้อมกับไอต้า พี่ๆปรบมือให้ผมสองคนครับ
“ เอ้า ปรบมือให้คู่บ่าวสาว ที่เมื่อคืนได้เสียกันอย่างเป็นทางการ เฮๆ ” พี่ก้องพูดซะ
“ พอเหอะมึง กินข้าว เดี๋ยวพาไปเที่ยวน้ำตก ” พี่บอลปรามพี่ก้องครับ
“ ไปนี่มีเบียร์ให้ถอนไหมวะ กูยังปวดหัวอยู่เลย ”
“ มี แต่มึงไปหาซื้อเอาเอง กินกันสองคน หมดไปเป็นลังๆ ไอพวกล้างผลาญ ”
“ โอ้โห ไอป้อง มึงนี่กล้านะ กินมากกว่ากูแท้ๆ ” ผมนั่งหัวเราะไปกับพวกพี่ๆ ไอต้าดูจะมีความสุข มันยิ้มตลอดเวลา เฮ้อ แต่จะดีกว่านี้มากๆ ถ้ามึงได้สติกลับคืนมา กลับมาเป็นไอต้าคนเดิม
ช่วงสาย หลังจากที่พี่ๆเพื่อนๆ กินข้าวกินปลากันเรียบร้อย เราเดินทางมาที่น้ำตกที่เคยมาตอนก่อนจะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย แต่วันนี้ต่างจากวันนั้นโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นความสนิทสนมหรือเรื่องอื่นๆ ภาพที่ผมเห็นคือเพื่อนละพี่น้องที่สนิทกันมาก คนที่เปลี่ยนไปมากที่สุด คงหนีไม่พ้นพี่จัส ที่ตอนนี้กำลังนั่งคุยใกล้ชิดกับพี่โพธิ์ ด้านไอนุกับพี่บอล ไม่ต้องอยากรู้หรอกครับ คู่นั้นชอบเดินเล่นไปรอบๆ ประมาณว่าโลกนี้เป็นของเขาสองคน
“ อิจฉาเหรอ ”
“ เฮ้ย ตกใจนะเว้ย ” ไอต้าแอบๆมานั่งใกล้ๆกับผม พวกเราจับกันเป็นคู่ๆหลบตามมุมนู้นมุมนี้ ส่วนพี่เบส พี่ก้องกับพี่ป้องนั่งกินเบียร์แถวๆร่มไม้ครับ
“ ถามว่าอิจฉาพวกนั้นเหรอ ” มันถามใกล้หูของผมมากเลยครับ ขนลุกๆ
“ อิจฉาทำไม ไม่เห็นมีเรื่องน่าอิจฉา ”
“ กี ดูมือของต้าสิ ” มันชูมือข้างซ้ายขึ้นมา
“ มีอะไร ”
“ รอยแหวนเนี่ย กีต้องมีด้วยใช่ปะ ” ผมหลบตาของมัน ไอต้าจับให้ผมเงยหน้าขึ้น และจับมือซ้ายของผมไปดู
“ ไม่มีรอยแหวนนี่ เราเป็นแฟนกันจริงหรือปล่าว ”
“ ใจเย็นดิ ... ทำไมต้องทำจริงจังขนาดนั้น ” ไอต้าจ้องเขม็ง ไม่วางสายตา ผมเริ่มกลัวแล้วสิครับ
“ บอกมาสิ ทำไมไม่มีรอยแหวน ”
“ กูไม่ค่อยได้ใส่ ” ผมบอกมันตามตรง ถ้าเป็นตอนที่มันยังมีสติดี ผมคงไม่พูดแบบนี้
“ เราหลบๆซ่อนๆคนอื่นสิ ”
“ ไม่ๆ เราไม่ได้หลบๆซ่อนๆ เพื่อนๆพี่ๆรู้กันหมด ” ไอต้าแหล่ตามอง
“ แม่ของเราล่ะ ”
“ แม่ของมึงรู้ แต่แม่ของกูไม่รู้ ” ไอต้าพยักหน้าเข้าใจ แต่ผมสงสัยสิครับ ถ้ามันจำไม่ได้ ทำไมมันถึงรู้ว่าผมมีแต่แม่ ไม่ได้เอ่ยถึงพ่อ
“ มึงรู้ด้วยเหรอ ว่ากูเหลือแต่แม่ ”
“ หืม ... อ่อ เราถามจากพี่เบส ไปๆ เล่นน้ำกันเถอะ” อะไรของมันวะ
“ กูเจ็บก้นอะ เล่นไม่ได้หรอก ” ไอต้ายิ้ม มันกระโดดตูมลงไปเล่นน้ำตกกับคนอื่นๆ ส่วนผมนั่งมองตาปริบๆ
ช่วงบ่าย เรากลับกันมาที่บ้านสวน แต่ละคนพอเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ก็นอนหลับด้วยความเพลียกันหมดแทบทุกคน ยกเว้นพี่บอลกับไอนุ สองคนนี้ไม่ได้กินเบียร์กับพวกนั้นครับ
“ เป็นไง ไม่เล่นน้ำเลยนี่หว่า ” ไอนุถามผม
“ ปวดเนื้อปวดตัวว่ะ ไอต้าล่ะ ” ผมถามกลับไป
“ ไม่รู้สิ พอมาถึงมันก็เดินหลบๆไปหลังสวน ”
“ งั้นกูไปหามันก่อนนะ ”
“ เดี๋ยวๆๆ ” ไอลิงนุดึงแขนของผมไว้
“ มีอะไรวะ ”
“ มึงนี่เป็นห่วงเป็นไยมันดีเนอะ ถามจริง สมมติมันไม่ถูกรถชนจนเป็นแบบนี้ มึงจะให้อภัยมันไหม ” ไอนุคงหมายถึงเรื่องที่ผมกับมันผิดใจกันครั้งก่อน ซึ่งเรื่องทั้งหมดเกิดจากผมเป็นคนเริ่ม ผมบอกเลิกกับมันเพราะคิดว่าครอบครัวน่าจะรับไม่ได้ จนไอต้าต้องเกิดอาการเอ๋อๆแบบนี้
“ ไม่ต้องถามถึงอดีตได้ไหมวะ ทุกวันนี้กูมั่นใจว่ากูจะรักมัน และรักมากขึ้นๆๆ ”
“ ดูพูดเข้า แล้วๆ ”
“ มึงนี่ปัญหาเยอะนะ ไอลิงเผือก ”
“ เออน่า สมมติอีกว่า ถ้าไอต้ามันกลับมาจำได้ มึงยังจะทำกับมันแบบนี้ไหม ”
“ ทำแบบนี้ แบบไหนวะ ” ผมไม่เข้าใจคำถามครับ
“ หมายความว่า มึงจะบอกว่ารักมัน และรักมากขึ้นๆๆ ” มันเลียนแบบผมด้วยอะ ร้ายนะมึง
“ แน่นอนดิ ”
“ งั้นถามมึงอีกคำถาม คราวนั้นเลิกกับมันทำไม ” ตอนนี้ผมอยู่กับมันแค่สองคน ทำให้มันกล้าถามผม
“ อย่ารู้เลย ”
“ กี มึงกับกูคบกันมากี่ปีแล้ว ” ในเพื่อนทั้งหมดที่ผมคบหาด้วยอยู่ตอนนี้ ไอนุคงเป็นเพื่อนที่คบกันมายาวนานที่สุด และมันก็สนิทกับผมมากที่สุดด้วย
“ ตั้งแต่มัธยมสอง ก็นานละ ”
“ กูบอกได้นะว่ากูรู้จักมึงดี แต่เรื่องครั้งนี้ กูไม่เข้าใจ กูเห็นมึงสองคนดีกันมาก ผ่านแค่คืนเดียว ทำไมกลายเป็นแบบนั้นไปได้ ” ผมไม่อยากอธิบายให้มันฟัง เพราะผมอยากให้มันเป็นภาระของผมเพียงคนเดียวเท่านั้น และเรื่องนี้ผมจะไม่พูดกับใครเด็ดขาด
“ รู้แค่วันนี้กูรักมันก็พอ ”
“ ก็ได้ๆ ถ้าแน่ใจว่าจัดการได้นะ ” สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมคบกับมันยาวนาน เพราะมันไม่ซ่อกแซ่กเรื่องของผม หรือบางเรื่องที่ผมไม่อยากพูด ผมเสียเองมากกว่าที่ชอบไปวุ่นวายกับมัน ขอโทษนะเว้ยนุ สักวันมึงจะรู้ และหวังว่ามึงจะเข้าใจกูด้วยนะ
-----------------------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้าพระเอกของเราจะออกโรงแล้วนะครับ คิดว่าคงตอบปัญหาคาใจได้มากทีเดียว ^^
หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (กีตาร์ กะ กีตาร์) ส่งข่าว 09/09/2555 (อ่าน 333136 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก