เพิ่งถึงบ้าน
กีตาร์ ตัวแม่
ผมเดินหาไอต้าไปรอบๆ แต่ไม่เจอตัว ไม่รู้ว่ามันไปหลบอยู่ที่ไหน ช่วงที่ผมเดินนี้เอง ทำให้ผมเริ่มคิดหนักกับอาการแปลกๆของไอต้า ทำไมมันถึงเป็นโรคที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วยนะ ถ้าพวกสมองกระทบกระเทือน หรือติดเชื้อ ผมเคยได้ยิน ได้รู้มาบ้าง แต่ไอซึมเศร้าอะไรเนี่ย ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“ เดินเหม่อคนเดียว คิดอะไรอยู่ ”
“ ครับ ” ผมยังเดินต่อไป ไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าเป็นใคร ผมรู้แค่ไม่ใช่ไอต้าแน่นอน
“ ขอคิดด้วยสิ ”
“ พี่จัสเหรอ ” พี่จัสหน้าแดงๆ คงเป็นเพราะดื่มหนักไป
“ อืม ไอต้าเป็นไงบ้าง ”
“ น่าจะสบายดี นี่มันหายไปไหนก็ไม่รู้ ผมเดินหาอยู่ ” พี่จัสยังมีสีหน้าเรียบเฉย ทำให้เดาอารมณ์ไม่ถูก
“ กี เคยคิดไหม สมมติถ้าพ่อ แม่ของพวกเรารู้ว่า เราชอบผู้ชาย ท่านจะว่าอย่างไร ” ผมหยุดเดิน มองไปที่พี่จัส ตัวแกน่ะยังเดินอยู่เลยครับ
“ พี่ถามทำไม ” พี่จัสขมวดคิ้วเข้าหากัน
“ ถามไม่ได้เหรอ ”
“ ผมปวดท้องอะ ผมไปก่อนนะครับ ฝากพี่ตามหาไอต้าด้วยแล้วกัน ” ผมรีบชิ่งหนีออกมา ก่อนที่พี่จัสจะเริ่มจับได้ ว่าผมกำลังเลี่ยงที่จะตอบ ผมรีบวิ่งออกมา แต่ไม่ทันระวัง ผมสะดุดกับไม้ที่อยู่ตรงหน้า
“ โอ้ยย !!! ” ผมร้องลั่นบ้าน ที่ร้องดังเพราะเจ็บที่ก้นด้วย
“ กี เป็นไรวะ ” พี่ก้องเดินมาหาเป็นคนแรกครับ แกคงเดินเล่นอยู่แถวนั้นพอดี
“ สะดุดกิ่งไม้ ”
“ ก๊าก สะดุดกิ่งไม้ เด็กชิบหาย ... เฮ้ย ” พี่ก้องคงเห็นเลือดที่ไหลออกมา ผมมองดูดีๆถึงรู้ว่ามีหินแหลมๆบาดจนเนื้อแยก น่ากลัวใช่เล่นเลยครับ
“ ลุกไหวไหมมึง ” พี่ก้องพยายามมาประคองผมไว้ ไม่นานพี่จัสก็ตามมา
“ มึงทำอะไรกีวะ ”
“ สัด มาถึงก็ถามแบบนี้เลยนะ กูเพิ่งมาเห็นเหมือนกันเว้ย ”
“ เออๆ มึงให้กีเอาแขนพาดบ่า เดี๋ยวกู ... ” พี่จัสนั่งยองๆ และเอาขาของผมไปพาดบ่า
“ ไม่ต้องก็ได้มั้งพี่ ปล่อยขาห้อยๆไว้ก็ได้ ” ผมรีบบอก เกรงพี่จัสอะ
“ อย่าพูดมาก รีบๆไปกันดีกว่า ” พี่ก้องไม่ได้พูดอะไร แต่มีเสียงบ่นงึมงัมๆเล็กน้อย
พี่สองคนพาผมกลับมาที่บ้าน ผมเริ่มจะมึนๆเพราะเลือดเริ่มออกมาก ไอนุพอเห็นอาการก็รีบเอาผ้ามาพัน และล้างคราบออก ก่อนจะบอกให้พาไปส่งที่โรงพยาบาลใกล้ๆ ให้ทางนั้นทำแผล ส่วนไอต้าหน้าซีดเป็นไก่ต้ม มันไม่พูดอะไรออกมา แต่ผมสังเกตจากแววตา รู้สึกว่ามันกำลังเป็นห่วงผมมาก เฮ้อ นี่กูกำลังดีใจที่ตัวเองเจ็บ และไอต้าเป็นห่วงใช่ไหม
“ กูขับเอง ” พี่จัสขอกุญแจจากพี่บอล
“ ไม่ต้อง แฟนผม ผมพาไปเอง ”
“ ... ” ทุกคนหันไปมองไอต้า แฟนมึงเหรอ เหอะๆ
“ มึงยังไม่พร้อม ... ”
“ อย่ายุ่ง พี่โพธิ์ ช่วยพากีไปด้วยนะครับ ” พี่จัสกับไอต้าแง่งเขี้ยวใส่กันอีกรอบ
“ โพธิ์ มึงไปด้วย ... ฝากดูมันสองคนดีๆนะ ” ในที่สุดทั้งพี่จัส พี่โพธิ์ และไอต้า มาด้วยกันกับผมทั้งหมดครับ แต่ผมแอบสงสัยท่าทางของพี่เบสนิดหน่อย ผมรู้สึกว่าแกเงียบผิดปกติ
บ้านสวนของพี่บอล อยู่ห่างจากโรงพยาบาลแค่สามถึงสี่กิโลเมตร ครู่เดียวเราก็มาถึงโรงพยาบาล
“ หมอครับ เพื่อนผมเลือดไหลมาก ... ” ไอต้ารีบอธิบาย
“ อ๋อ ได้ๆ ทุกคนรบกวนรอด้านนอกนะ ” คุณหมอยังหนุ่มๆ หน้าตาตี๋ๆ ผมฝากชีวิตไว้ได้ใช่ไหมครับ เหอะๆ
“ ไอต้า มานี่ กูมีเรื่องจะคุยด้วย ” พี่จัสที่ออกจะตึงเหล้านิดๆ เรียกไอต้าไปหา ไอต้ากำลังเดินออกไป ผมหวนนึกสิ่งที่พี่จัสถามผมก่อนที่ผมจะหกล้มได้
“ ต้าๆ อยู่เป็นเพื่อนกู ” คุณหมอก็ดีครับ ท่านค่อยๆทำแผล ซับเลือดไม่ได้สนใจอะไร
“ หมอไม่ให้อยู่ ไม่ได้ยินเหรอ ” พี่จัสเริ่มมีอารมณ์โมโห หรือว่าแกเริ่มจับได้แล้ว ว่าผมกำลังเลี่ยงคุยเรื่องครอบครัว
“ ไม่มีปัญหา คุยกันไปเถอะ หมอเหงาๆมาหลายวันแล้ว ” ให้มันได้อย่างนั้น ฮึ่ม หมอนะหมอ
“ มึงจะออกมาไหมไอต้า ”
“ มีเรื่อง เอาไว้ค่อยคุย ให้กีทำแผลเสร็จก่อน ” ดีมากต้า หึหึ ผมมองตาพี่จัส แกจ้องผมเขม็ง น่ากลัวแฮะ
“ ไอจัส ออกมาเคลียร์กับกูซิ กูรำคาญ ”
“ ... อืม ” พี่จัสยอมพี่โพธิ์โดยดีครับ หวังว่าคงไม่หาเรื่องทะเลาะกันอีกล่ะ สองคนนั้นอารมณ์ไม่ค่อยปกตินะครับ ขึ้นๆลงๆ แต่พี่โพธิ์มักจะปรามพี่จัสได้
หมอปิดแผลให้ไม่แน่นมาก เพราะอยู่ตรงหัวเข่าพอดี ผมเดินกระเผกๆโดยมีไอต้าประคองอยู่ข้างๆ ส่วนพี่โพธิ์กับพี่จัสดูจะไม่ค่อยดีครับ หน้ามุ่ยทั้งคู่
“ กลับกันเถอะครับ ” ไอต้าบอกพี่ๆ
“ มึงขับ ” พี่โพธิ์ยื่นกุญแจให้ไอต้า
“ มันยังไม่หายดี ไม่ได้ยินหรือไง เราขับเอง ” พี่จัสมาโหดแฮะ ผมว่าเพิ่งทะเลาะกันจบแหง
“ มึงเมา งั้นกีขับไป ”
“ อะไรนะครับ ”
“ อย่ามาทำตัวเป็นเด็กได้ไหม บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรจริงๆ ” ทั้งผม และไอต้าได้แต่มองตาปริบๆ ไอขาน่ะไม่เจ็บเท่าไหร่แล้วครับ เลยมีอารมณ์ยืนดูสองคนเถียงกัน หุหุ
“ กูไม่ได้โง่ ถ้าตัดใจไม่ได้ ก็ไม่ต้องยุ่งกับกู ... พวกมึงจะไปไหม ” อ้าว ไหงเถียงกันแล้วมาลงที่ผมกับไอต้าล่ะ
“ ไปครับไป ” พวกเราค่อยๆเดินมาขึ้นรถ แต่คราวนี้พี่จัสไม่ช่วยประคองครับ
หลังจากมาถึงบ้านสวน พี่จัสกับพี่โพธิ์หายไปทันที ส่วนที่เหลือมานั่งรวมๆกันที่บ้าน
“ เป็นไปได้ เจ็บทีเป็นพร้อมกันทั้งสองคน ” พี่ป้องพูด
“ นั่นดิ ทำบุญก็แก้ไม่หาย ” พี่ก้องบอกต่อ
“ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง กีนอนพักไหมน้อง เดี๋ยวพี่พาไป ” พี่เบสคุยกับผมครับ
“ ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมพาไปเอง ปะกี ” ผมเดินขึ้นมาข้างบนกับไอต้า ผมถอดเสื้อและค่อยๆถอดกางเกง จะเข้าไปอาบน้ำ ไอต้ามันเดินตามมาติดๆ
“ มาทำไม จะอาบน้ำเหรอ ” ผมถามมัน
“ ให้ต้าอาบน้ำให้เถอะ ” ภาพเมื่อคืนวาบขึ้นมาในหัวทันที
“ ไม่ต้องๆ กูอาบเอง ”
“ รู้นะว่ากลัวอะไร ต้าไม่มีอารมณ์ถี่ขนาดนั้นหรอก มาๆ ” หวังว่ากูจะไว้ใจได้นะ ไอต้าเอาเก้าอี้พลาสติกมาให้ผมนั่ง มันค่อยๆอาบน้ำให้ช้าๆ
“ ชำนาญเนอะ อาบให้คนอื่นบ่อยล่ะสิ ” มันยิ้ม มันถูเบามือมาก เลยแซวเล่นสักหน่อย
“ ปล่าว คนอื่นอาบให้บ่อย ”
“ ไอเชี้ยต้า !!! ” ความจำไม่ดี แต่ปากงี้นะ
“ ล้อเล่นๆ ไหนบอกว่าต้าชอบกีอยู่คนเดียว จะให้คนอื่นเห็นได้ไง ” เล่นซะกูเขินเลยนะไอบ้า
“ ตอนนี้ ... มึงยังจำเรื่องที่ผ่านมาไม่ได้เหรอ ”
“ ถามอีกแล้วนะ ” น้ำเสียงของไอต้าอ่อยๆไปครับ
“ กูเห็นในโทรทัศน์ เขาจะชอบปวดหัวเวลานึกถึงเรื่องที่คุ้น มึงไม่เป็นบ้างเหรอ ” ไอต้าหยุดมือ จ้องตามาที่ผม
“ บอกว่าจำไม่ได้ไง ทำไมต้องคาดคั้นขนาดนี้ ”
“ ขอโทษนะๆ ต่อไปไม่ถามแล้ว ” ผมกลัวมันจะเจ็บป่วยเอาอีกครับ
“ อืม ล้างน้ำแล้ว เช็ดตัวนะ ต้าจะออกไปข้างนอก ” มันคงโกรธผมแน่เลยอะ กูไม่น่าถามเลย ผมหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดๆ ไอต้ากำลังจะเดินออกไปแล้ว
“ กี ต้าขอโทษ ” มันบอกแล้วก็ไปครับ เออ ตกลงยังไงแน่วะ
ผมกินยาแก้ปวด และนอนพักที่ห้อง ไอนุก็มาถามอาการผมบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก ไม่ต้องห่วง ผมตื่นขึ้นมาตอนประมาณห้าโมงเย็น เริ่มปวดที่แผลมากครับ ขยับขาทีนี่น้ำตาแทบเล็ด
“ อ้าว ” พอตื่นขึ้นมา คนแรกที่เจอไม่ใช่ไอต้า แต่เป็นพี่เบสครับ
“ น้อง เจ็บปะ ”
“ ลองล้มดูดิ โอ้ย ! ” ร้องโอ้ยนี่เพราะโดนตบหัวครับ
“ เรื่องไอต้าน่ะ คือ ... ” พี่เบสสายตาล่อกแล่ก อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พี่ชายผมคนนี้เข้มแข็งมาก ที่สำคัญไม่ค่อยมีมารยาท พอทำท่าทางแบบนี้ ทำให้ผมแปลกใจครับ
“ มีอะไรพี่ ไอต้าว่าไง ”
“ จริงๆแล้ว ... ”
“ ... ”
“ ลงไปกินข้าวเหอะ มันรอข้างล่าง ” อ้าว อะไรอีกเนี่ย
ผมลงมารอกินข้าวที่พวกพี่ๆ และป้าของพี่บอลทำให้ทาน เพิ่งรู้ว่าแต่ละคนทำอาหารเก่งพอตัว เฮ้อ สงสัยต้องหัดทำบ้าง จะได้ทำให้ไอต้ากิน
“ เป็นไงกี นอนนานเลยนะ ” พี่จัสเดินมาทัก ผมยิ้มให้
“ มันปวดๆนิดหน่อย เที่ยวไม่สนุกละ ... พี่จัสไม่ต้องคุยอะไรกับต้านะครับ มันกำลังรู้สึกไม่ดี ”
“ กีรู้ด้วยเหรอ ว่าพี่จะพูดอะไร ” ผมเงียบเลยครับ พี่จัสดูจะรู้จักผมไม่น้อย ถ้าเกิดพี่เขาเอาเรื่องครอบครัวของผมไปคุย ความลับแตกแน่ๆ
“ ผมหิวข้าวอะครับ เอาข้าวมาให้หน่อย ” พี่จัสยังจ้องหน้าผมไม่เลิก
“ พี่ ไปกินข้าวสิ ” ไอต้าเดินมาละครับ
“ ต้า กูมีเรื่องจะขอคุยด้วย ” ตายล่ะกู
“ ต้าๆ มานั่งกินข้าวกับกูดีกว่า เอาไว้ค่อยคุยทีหลัง ” ผมพยายามเลี่ยง ถ้าปกติขาของผมไม่เจ็บนะ ผมพามันวิ่งไปที่อื่นแล้ว
“ ที่มึงสองคนรักกัน แม่ของกี รู้เรื่องหรือยัง ” พี่จัสถามค่อนข้างดังครับ พี่ๆเพื่อนๆหันมามองกันหมด
“ พี่จัส !!! ” ผมเดาถูกจริงๆ ที่ว่าพี่จัสเดาออกแล้วว่าผมปกปิดอะไรอยู่
“ ... ” ไอต้านิ่งไป
“ ไอเชี้ยจัส อย่าทำตัวแบบนี้ ไป ถ้ามึงยังไม่หยุด กูจะต่อยละนะ ” พี่เบสเดินมาอีกคนครับ
“ ผม ... ” พี่จัสอ้าปากจะพูดต่อ แต่พอเห็นพี่โพธิ์เดินมา เลยต้องเงียบลง
“ ไปๆ เมาก็ไปพัก อย่ากวนน้อง ” พี่จัสฮึดฮัดอารมณ์เสีย เดินไปทางอื่น ผมโล่งอกนิดหน่อยที่พี่แกพูดไม่เต็ม
“ กินข้าวๆ ” พวกเรานั่งกินข้าวด้วยกัน ส่วนไอต้าเงียบไปถนัดตา มันนั่งเครียดตลอดเวลา มันอาจจะงงกับสิ่งที่พี่จัสพูด แต่ผมจะกลัวมันรู้ไปทำไม ในเมื่อมันยังจำผมแทบจะไม่ได้ด้วยซ้ำ ความลับที่ผมเก็บน่าจะยังปลอดภัยเช่นเดิม
หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (กีตาร์ กะ กีตาร์) ส่งข่าว 09/09/2555 (อ่าน 347863 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก