วันนี้ไม่ได้เข้าบริษัทครับ ไปทำธุระที่ธนาคารอย่างเดียว พอหมดธุระเลยเอามาต่อให้เลย ^^
กีตาร์ ตัวแม่
ผมบอกให้ป้าสรช่วยเตรียมห้องพักให้ เพราะที่ห้องรกมากครับ ไม่ได้ใช้งานนานมากแล้ว ระหว่างนั้นผมรีบโทรศัพท์หาไอนุ ต้องให้มันจัดการกับไอต้าแทนผม
“ กูกะแล้วไง ” สิ่งแรกที่มันมักจะพูดเวลาคุยกับผมคือมันเดาเหตุการณ์ถูกต้อง
“ ขอแค่วันสองวันนี้แหละ นะเว้ย ”
“ กูอยากช่วยอยู่เพื่อน แต่ไอต้าไม่อยู่แถวนี้อะเด้ ” อ้าว มันไปไหนซะแล้ว
“ มึงโทรหามันดิ บอกทำนองว่า ... ”
“ ให้กูโกหกให้ จะว่าแบบนั้นใช่ปะ ” เอาอีกล่ะ ไอลิงบ้า
“ เออ จะนิยามอะไรก็ตามใจมึง แค่อย่าให้มันมาหากูแล้วกัน แค่นี้นะ ” ผมนั่งเล่นได้ไม่นาน ป้าสรเดินแบกผ้าห่มกับผ้าปูที่นอนมาให้ผม
“ ขอบคุณครับ เดี๋ยวกีปูเอง ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวป้าปูให้นะ ... เพื่อนที่สนิทๆกับกี วันนี้ไม่ได้มาด้วยเหรอ ” ป้าสรคงจะถามอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ผมสิร้อนอกวูบวาบเลย
“ ไม่มาหรอกครับ ”
“ น่าจะพามาด้วยนะคะ คุณแม่ถามหาบ่อยมาก สงสัยคงชอบน้องคนนั้นมากนะคะ ” เฮ้อ ถ้าในฐานะเพื่อนซี้ของผม แม่คงจะรับได้ แต่มันไม่ใช่น่ะสิครับป้า
“ ช่วงนี้มันงานเยอะครับ ... วันนี้กับข้าวเย็น มีอะไรบ้างอะป้า ” ผมรีบคุยเรื่องอื่น เพราะไม่อยากคิดถึงมันในเวลาแบบนี้ ผมอยากลองคิดในแง่ที่มีแค่แม่กับผมเท่านั้น
“ กีตาร์ กินข้าวเสร็จ มากับแม่นะลูก ” แม่ของผมพูดขึ้นหลังจากทานข้าวแล้ว แม่ของผมทานข้าวต้มครับ ผมถามป้าสรแล้ว ท่านต้องทานแบบนี้แทบทุกมื้อ มิน่าล่ะ น้ำหนักถึงลดลงแบบนั้น
“ จะพาไปไหนครับ ”
“ ล้างจานแล้ว ไปห้องพ่อนะลูก ” ผมพยักหน้า แม่ของผมเดินไปแล้ว ผมต้องล้างจานกับเช็ดโต๊ะอาหารก่อน แม่ของผมให้ทำแบบนี้ตั้งแต่ผมยังเล็กๆครับ แต่ช่วงหลังไม่ได้ทำเพราะไอต้าแย่งทำ เฮ้อ ... กูต้องไม่นึกถึงมึงสิต้า
ผมเดินมาพบแม่ที่ห้องทำงานของพ่อ ในห้องนี้บ้านของผมเก็บทั้งอัฐิ เครื่องแต่งกาย ชุดต่างๆไว้รวมกัน ทุกๆปีใหม่มักจะมีลูกน้องเก่ามากราบไหว้ท่านครับ เราจึงต้องทำให้ดูสะอาดสะอ้านและสวยงามเตรียมพร้อมเอาไว้
“ มานั่งสิลูก ” ผมรีบเดินเข้าไปหาแม่
“ ดูนี่สิลูก ”
“ แม่ ... ” แม่ของผมหยิบเอาพวกเครื่องทอง เครื่องประดับราคาแพงมาให้ผมดู
“ แม่เก็บชุดนี้ไว้ให้กี ... เผื่ออนาคตกีจะต้องไปขอสาว ” ผมเม้มปากแน่น น้ำตาไหลออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว แม่ของผมดึงผมเข้าไปใกล้ๆ
“ เราน่ะ ต้องฝึกเอาไว้นะ ต้องไม่ร้องไห้ง่ายๆ ... แม่รู้ว่ากีไม่เข้มแข็ง เพราะนึกถึงพ่อตลอดเวลา แต่ตอนนี้เราโตเป็นหนุ่มแล้วนะ ” แม่พูดถูกส่วนหนึ่งครับ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
“ แม่ ฮึก ... กีจะร้องไห้แบบนี้ ฮึก ... เป็นครั้งสุดท้ายนะครับ ” แม่ลูบหัวผมเบาๆ
“ คนเราน่ะ ร้องไห้ได้นะลูก แต่ต้องให้มันที่สุดจริงๆ ”
“ ครับ ”
“ คุณพี่คะ นีดูแลลูกให้คุณเท่าที่สัญญาแล้วนะ ... ขอเวลานีได้อยู่กับลูก เห็นลูกทุกคนถึงฝั่งฝันก่อนนะคะ ” หลังจากได้ยินคำพูดของแม่ ผมต้องร้องไห้โฮอีกรอบ ความคิดที่ผมเคยคิดว่าจะค่อยๆคิด ตอนนี้ผมตัดสินใจแล้ว ถึงแม้ครั้งนี้ต้องมีคนเจ็บ จะต้องไม่ใช่แม่ของผม
“ หนูกีจะทานอะไรก่อนนอนไหมคะ พวกชา น้ำผลไม้ หรือนมดี ” ป้าสรคงรับคำสั่งของแม่ให้มาตามดูผม แม่ของผมมักจะทำแบบนี้ครับ
“ ไม่เอาครับป้า วันนี้เหนื่อยกันมากแล้ว พักผ่อนเถอะนะครับ ” ป้าสรยิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไป ผมล้มตัวลงนอน ผมต้องพักผ่อน ไม่อย่างนั้นผมอาจจะสติแตกเอาง่ายๆ
“ หนูกี ... หนูกีคะ ”
“ อื้ออ ” ผมหยิบนาฬิกาขึ้นมาดูเวลา นี่มันห้าทุ่มกว่าแล้วนี่ มีอะไรอย่างนั้นเหรอ
“ ครับ ป้ามีอะไร แม่ ... ”
“ ไม่ใช่ค่ะ เพื่อนสนิทหนูกีมาค่ะ เขารออยู่ที่ระเบียง ”
“ ไอต้า ! ” ผมอุทานออกมาเสียงดัง ผมรีบวิ่งลงมาจากห้องนอน เพื่อมาพบกับไอต้า มันกำลังยืนตาเชียวมองผมแบบจะกินผมให้ได้
“ มาคุยที่สวน ... ป้านอนก่อนได้เลยครับ เดี๋ยวผมปิดบ้านเอง ” ผมลากมันออกมาจากตรงนั้น
“ ให้ป้าเตรียมห้องไว้อีกไหมคะ ”
“ ไม่ต้องครับ มันจะกลับแล้ว ” ไอต้าถึงกับยืนงงครับ ผมลากมันออกมาให้ไกลกว่าเดิม
“ โกรธอะไรเหรอ ทำไมต้องทำให้เป็นห่วงด้วย ”
“ ต้า เราเลิกกับเถอะ ” ผมพูดออกมาอย่างไม่ลังเล ผมต้องไม่พูดอะไรยืดยาว ต้องเด็ดขาด
“ ... เล่นมุขอะไรน่ะ ”
“ หน้ากูตลกมากไหมต้า ... ต่อไปมึงไม่ใช่แฟนกูอีกแล้ว ” ไอต้าถึงกับอึ้ง มันหลับตานิ่ง ผมเข้าใจว่ามันกำลังข่มอารมณ์โกรธอยู่
“ โอเคๆ ... ถ้าไม่มีอารมณ์คุย ต้าจะกลับก่อน ” มันหันหลังให้
“ ไม่ กูต้องการจบวันนี้ เดี๋ยวนี้ ”
“ มันอะไรกันห๊ะ พี่แซ็กเหรอ เขาทำอะไรกี ”
“ ไม่ใช่ เรื่องนี้กูทำของกูคนเดียว ทุกคนไม่เกี่ยว ” ไอต้าเริ่มหน้าแดง หูแดง ผมรู้ทันทีว่ามันกำลังโกรธจริงๆแล้ว
“ พูดเหตุผลออกมาซิ ทำไมต้องทำแบบนี้ ”
“ กูไม่อยากเป็นเกย์ กูไม่อยากมีแฟนเป็นผู้ชาย เข้าใจไหม กูเป็นผู้ชาย !!! ” ผมตะเบงสุดเสียง ไอต้ากัดฟันจนเส้นเลือดที่คอปูดโปนออกมา มันจับไหล่ทั้งสองข้างของผม
“ ทำไม ... ”
“ กูไม่รู้ ... ” ผมบอกกับมันตามตรง ไอต้าเผยยิ้มเศร้าๆออกมา
“ เราจะต้องเลิกกัน เพราะกีไม่รู้อย่างนั้นเหรอ ”
“ ต้า ... ฮือ ขอได้ไหม ช่วยเข้าใจกูได้ไหม ” ไอต้าถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ กำลังคิดอะไรอยู่ บอกได้ไหม ... กีขอต้ามากไปรู้หรือปล่าว ” ผมร้องไห้ออกมาอีกครั้ง วันนี้ผมร้องไห้ไปกี่ครั้งแล้วเนี่ย
“ กูบอกไม่ได้จริงๆ กูแค่จำเป็นต้องทำ ... ช่วยกูทีได้ไหม นะ ... เลิกกันเถอะ ให้กูตัดใจตอนนี้ ” ไอต้าเป็นคนเข้าใจอะไรรวดเร็วครับ มันรู้ว่าผมจำเป็น แววตาของมันปวดร้าวมาก
“ มันเจ็บปวดนะกี เราสองคนเลยนะ ... ถ้าอยากทิ้งต้า อย่างน้อยกีต้องไม่เจ็บปวดสิ ” มันค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ผม
“ ออกไป ... อย่ามาให้กูเห็นอีก ” ผมกัดฟันพูดออกไปอีกครั้ง ไอต้าถอยห่างจากผม
“ กีเข้าไปสิ ทำเหมือนกับทิ้งต้า ... อย่าหันกลับมา ” ผมกลับหลังหันเดินกลับเข้ามาในบ้าน มันสุดกลั้นจริงๆ ผมร้องไห้หนักมาก ทั้งอ้วกและหายใจไม่ออก แต่ผมต้องอดทนกับมันครับ
... ต้องพ้นคืนนี้ไปให้ได้ เมื่อพ้นไปแล้ว มึงก็จะหายไปจากกูเสียที กูรักมึงต้า กูขอโทษ ...