มาแล้วคร้าบ เราต่อของกีตาร์ตอนบ่ายๆ ของผมตอนค่ำๆเนอะ อิอิ วันนี้เศร้าเลย นายปั้นตายแล้วอ่า
ขุนหลวงใจร้าย
เหอะๆ
พอๆ เดี๋ยวหาว่าแกล้งไม่ยอมอัพอีก มาต่อกันเลยที่ ตอนเริ่มต้นคร้าบบบ
ตอนที่ 1
“ กี มึงแต่งตัวช้าจังวะ ” เสียงเพื่อนบังเกิดเกล้า ไอนุ ลิงเผือก ตะโกนเรียกละครับ วันนี้เป็นวันที่ผมจะได้เรียนในมหาวิทยาลัยเป็นวันแรก
“ เดี๋ยวดิๆ ” ผมรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ... เนกไท ล่ะ
“ กี ทำอะไรอยู่ นานแล้วนะ เดี๋ยวก็ไปกินข้าวไม่ทัน ... รุ่นพี่นัดก่อนแปดโมง ” นี่เสียงที่รักผมเอง ชื่อต้าครับ มันแต่งตัว ออกไปรอผมข้างนอก อ่อ ลืมบอกไป ผมอยู่ด้วยกันสามคน แม่ของต้าหาคอนโดให้น่ะครับ
“ อยู่ไหนวะ จำได้ว่าวางไว้แถวนี้น่ะหว่า ” นิสัยขี้ลืมแก้ไม่หายอะครับ อะไรพอลืมได้ลืมหมดเลย ... จะบอกให้มันสองคนช่วยหา โดนด่าแน่ๆเลย โอ้ย อยู่ไหนเนี่ย
“ ทำอะไรน่ะ ”
“ เฮ้ย ” ไอต้าเข้ามาละครับ มันแต่งตัวแบบนี้แล้วดูดีชะมัดเลย
“ หาอะไร ... เนกไทเหรอ ” แสนรู้อะ อิอิ
“ แฮ่ๆ ” ไอต้ามันชูเนกไทสีเขียวของผมขึ้น แล้วก็หัวเราะใส่หน้าผมครับ
“ เอาไปไมอะ โห หาตั้งนาน เอามาๆ ” ไอต้าชูแขนขึ้น ไม่ยอมเอาให้ผมครับ
“ ไอต้า แล้วบอกช้าๆ เร็วดิ เอามาๆ ” ผมก็พยายามจะขอจากมันอะ แต่มันไม่ให้
“ ผูกเป็นเหรอ ” แป่ว
“ บอกเองนะว่า อาบน้ำแล้วจะออกมาให้ผูก ”
“ ฮ่าๆๆ ปลาทองน้อย ” ไอต้ายังหัวเราะใส่ผมไม่เลิก แม่ง ชักจะโมโหละนะ
“ มา ฮะๆ หันหลัง นั่งบนเตียง ฮ่าๆ ” มันเดินไปนั่งคุกเข่าบนเตียงรอ
“ ยืนปลาทองทำไมเล่า มาสิ จะผูกให้ไง ” ยังไม่หยุดอีก
“ ไม่ต้องแล้ว !! ” ผมเดินไปคว้าเนกไท แล้วทำหน้าเหี้ยมใส่ ... เหี้ยมจริงๆนะ
“ จะทำอะไรน่ะ ” ไอต้า ดูไม่กลัวเลยอะ
“ เดี๋ยวผูกเอง ”
“ ตามใจ ผูกเองก็ผูกเอง ” เวร ทำไมไม่มาง้อกูอะ กูโกรธนะมึง เออ ก็ได้วะ ผมเดินออกมาโดยก็ยังไม่ได้ผูกหรอกครับ ก็มันผูกไม่เป็น
คลอดทางที่มามหาวิทยาลัย ไอนุกับไอต้าก็คุยเล่นกัน ผมสิมั่วอยู่กับการผูกเนกไทเนี่ย ไหนว่าซ้ายทับแล้ววนเข้ามาด้านใน ... แล้ววนซ้ายหรือขวาวะ
“ มึงว่าปะกี ”
“ หา ” สงสัยมันคุยอะไรกันซักอย่างแน่เลย
“ อะไรของมึงเนี่ย ... อ้าวไอต้า ไมมึงไม่ผูกให้มันอะ ”
“ ไม่ต้องให้มันมายุ่งกับกูเลย เดี๋ยวกูผูกของกูเอง ” ไอนุหัวเราะอีกคนครับ
“ เก่งจริงๆปลาทองน้อย ”
“ ไอต้า กูไม่ใช่ปลาทองนะ ” ไอนุก็วายล้อตามไอต้ามันสิครับ เดี๋ยวกูจะไม่คุยกับมึงเลย
“ กูว่าจะไม่ทันว่ะ มึงกับกีลงก่อนได้ไหม เดี๋ยวกูไปจอดแถวตึก ... แล้วค่อยเจอกัน ไปไม่ทันเดี๋ยวกูตายอนาถ ... กี ”
“ หึ ” ผมเดินลงมาเลยครับ ไม่สนคุยกะมันละ ผมเดินมาเรื่อยๆ เนกไทรุ่งริ่งอยู่คนเดียว โรงอาหารนี้เป็นโรงอาหารกลางครับ คนจะเยอะแยะมากๆ ถึงจะเช้าอยู่ก็ตาม
“ ไอกีๆ รีบทำไมมึง ” ไอลิงเผือกตามมาละครับ
เราก็ไปกินข้าวแกงจานเดียว แล้วก็เดินดุ่มๆ มาที่คณะของผมครับ โดยที่ผมก็ยังคาเนกไทรุ่งริ่งอยู่อย่างนั้นอะ ก็มันผูกไม่เป็น ไอต้านะไอต้า ชอบจังล้อเลียนกูอะ
“ นี่ คุณน่ะ เข้ามาในมหาลัย ทำไมไม่ผูกเนกไท ” เอ้า ก็มันผูกไม่เป็นนี่ ... ท่าทางจะรุ่นพี่
“ ผูกไม่เป็นครับ ” หน้าเหมือนจะคุ้นนะครับ แต่ทำไมนึกไม่ออกอะ แล้วไมต้องหน้าโหดด้วยวะ เค้ากินยาดุกันมาเหรอ -*-
“ คุณกวนผมหรือปล่าว ”
“ ไมไม่เรียกน้องอะครับ ผมชื่อกี ” ไอลิงเผือก มึงไปไหนเนี่ย กูเริ่มเกร็งแล้วนะ
“ นี่ มีสัมมาคารวะบ้างสิ ! ” อะไรเนี่ย ไม่มีสัมมาคารวะตรงไหน ก็เนี่ยไง แนะนำตัวแล้ว
“ ... ผูกไม่เป็นจริง หรือ ตั้งใจหาเรื่องกวน ”
“ ถ้าเป็น ผมผูกตั้งแต่ออกจากห้องแล้วครับ ... เพื่อนมันไม่ยอมสอน ”
“ ทำไมไม่ให้แฟนสอนผูก ... เอ่อ ตามมานี่ เดี๋ยวสอนผูกให้ ” พี่หน้าคมที่ไว้ผมปิดบังสัดส่วน ให้เห็นแค่คางแหลมๆ หุ่นเท่ๆ อิอิ พาผมเดินลัดเข้าไปแถบมุมตึกครับ
“ หันหลังซิ ”
“ ทำไมต้องหันหลังอะ หันหน้าไม่ได้เหรอ ” ผมไม่เข้าใจอะ ทำไมต้องหันหลังด้วย ไอต้าก็บอกแบบนี้อะ
“ เลิกพูดมาก แล้วหันมาดีๆ ” ผมก็บุ้ยปากใส่ แล้วหันตามคำสั่ง ทำไมชอบสั่งกูจังวะ เหมือน ... เหมือน ไอพี่จัสเลย เฮ้อ จะว่าไปเดี๋ยวนี้ไปอยู่ไหนนะ ไม่ส่งข่าวมาบ้างเลย
“ ... เวลากะความยาวเนกไท ดูว่ากางเกงอยู่ระดับไหน ให้ปลายเนกไท ยาวเกือบเสมอเข็มขัด มันจะดูสุภาพ เข้าใจไหม ... นี่ ถามว่าเข้าใจไหม แล้วดูหรือปล่าวเนี่ย ” พี่หน้าแหลมยังไม่วายว่าผมอีก เฮ้อ วันนี้ไมมีแต่คนว่าผมทั้งวันเลย
“ เข้าใจครับ ” เวลาพี่เขาผูกเนกไท ก็ชอบคุยใกล้ๆหูครับ แล้วก็ชอบเอาแขนมาเฉียดแก้มนิ่มๆของผมด้วย แต่พี่แกตัวสูงกว่าผมอีกครับ สมัยนั้นผมก็สูงอยู่นะ 0.0 จริงๆ ถ้าเทียบกันในคณะ
“ อืม ต่อไปเวลาเข้ามาในมหาวิทยาลัยน่ะ ให้เกียรติกันหน่อย ที่สอนเพราะไม่อยากให้คณะโดนตำหนิ ”
“ คุณไปหาเพื่อนคุณได้แล้ว ” พอเสร็จแล้วก็ทำท่าไล่ผมซะงั้น
“ เออ พี่ๆ ผมแยกกับเพื่อนเมื่อกี้ ก่อนถึงคณะอะ พี่เห็นมันไหม ” พี่หน้าแหลม เสยผมเผยให้เห็นแววตาที่ดุเข้ม โอ้ว เทพบุตรของผม คิคิ
“ ถ้าถามถึงคนขาวๆ เขาไปเข้าห้องน้ำ ”
“ พี่เห็นผมตั้งนานแล้วเหรอ ตั้งใจมาว่าผมเรื่องเนกไทเนี่ยนะ ” พี่คนนั้นปัดๆผม กลับไปปิดตา เหมือนหมาที่แม่ไปต้าเลี้ยงเลย อิอิอิอิ
“ เราต้องช่วยกันดูคนที่ทำอะไรผิดเสมอ โดยเฉพาะคุณน่ะ จะโดนดูเป็นพิเศษแล้ว ” อ้าว ก็ดีนี่ มีคนดูแล
“ แล้วพี่รู้ได้ไงว่าผมเรียนคณะเดียวกัน ? ” เจอคำถามนี้ พี่แกถึงกับอึ้งแดรก เดินดุ่ยๆเข้ามาชิดตัวผม
“ อยากรู้มากใช่ไหม เย็นวันพรุ่งนี้คุณได้รู้แน่ ... แล้วเลิกซะนะไอคำถามแบบเนี่ย ”
“ แบบไหนอะครับ ” ผมยังงงไม่หายเลย
“ เฮ้อ (นิสัยแน่เลย) เออๆ ไปไหนก็ไป ” พี่เค้าบ่นอุบอิบๆ แล้วก็เดินหนีครับ ตอนนี้พวกรุ่นพี่สาวๆ ก็มองผมแล้วก็ยิ้มๆ ผมก็ยิ้มกลับสิครับ แฮ่ๆ
“ มึงไปไหนมาวะ กูหาตั้งนาน ” ผมเดินเข้าไปหาไอนุ ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ข้างๆตึก
“ ไปหาคนผูกเนกไทให้มา เป็นไงเท่ปะ ” ผมชูเนกไท ที่พี่หน้าแหลมคนนั้นผูกให้ ... แล้วพี่เขาชื่ออะไร
“ ใครผูกให้เหรอกี ” ต๊กใจ อิอิ ไอต้าเดินมาหาเฉยเลยครับ จริงๆ คณะของผมกับของมัน ถ้าคนรู้ทางตัดดีๆ ก็ใกล้ๆกันนี่เองครับ (แนะนำ ตัดมาทางภาคคอมอะ แล้วซ้ายๆ เหอะๆ)
“ ผมผูกให้เอง คุณมีปัญหาอะไรเหรอ ” กลับมาทำไม ... อ้าวๆเหล่ตาใส่กันงั้นทำไม โอย งานกูจะเข้า
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คริๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
