ผมเดินไปห้องน้ำ
ล้างหน้าล้างตาซะ...เผื่อเรื่องบ้าๆนี่จะหลุดออกไปจากหัวผมบ้าง
ทางผ่านห้องน้ำผมเห็นไอ้ชีนกำลังป้อสาวน่ารักคนหนึ่งอยู่
รู้สึกว่าผม ไอ้ชีน แล้วก็ห้องน้ำดวงจะสมพงกันน่าดูเลย...ชิส์
"ออกมาได้แล้วเหรอคุณมึง..นึกว่าตกห้องน้ำตายไปแล้วซะอีก..." แน่ใจนะว่านั่นมันคือปาก...
"เรื่องของกู..." ออกมาปุ๊บ เจอหน้ามันปั๊บ..ผมว่ามันเหมือนคนโรคจิตเลยอ่ะ รอหน้าห้องน้ำ...หื้อ...แล้วมันจะมารอผมทำไม
"พูดดีดีกับกูจะตายมั๊ย?..."
"ถ้ากูตอบว่าใช่...มึงจะเลิกยุ่งกับกูใช่มั๊ย?..."
"มึงนี่กวนประสาทเก่งเหลือเกิน...ปากเก่งอย่างนี้..อย่างอื่นจะเก่งด้วยรึเปล่าล่ะ?..." มันยื่นหน้ามาแทบจะชนหน้าผมอยู่แล้ว...เห็นว่าตัวโตกว่ากู...แกล้งจังเลยมึง...
"หลีกไปกูจะไปเรียน..." ผมผลักมันแรงแล้วนะ...แต่ไม่เห็นมันกระเด็นเลย หรือว่าผมตัวเล็กจริงๆ....
"ถ้ากูไม่หลีก....มึงจะมีปัญญาทำไรกูได้..." มันย่างสามขุมเข้าหาผม ผมเองก็เผลอถอยหลังตอนไหนก็ไม่รู้
"อย่าทำไรบ้าๆนะเว้ย...ไม่งั้นกูจะฆ่ามึง....อืออือ...ไม่ฆ่าก็ได้...งั้นกูจะตะโกนให้คนช่วย...อย่านะเว้ย กูเอาจริงนะ..." ทำบ้าไรอยู่ว่ะกู...ผมถอยไปๆจนไปสะดุดเข้ากับก้อนหินที่ใช้ตกแต่งทางเท้า
"เหวอ...เอ๊ย..." กำแพงห่างไปแค่วาเศษๆ...หัวโหม่งกำแพงแน่กู...งั้นขอตายแบบตาหลับแล้วกันนะ....
.
.
.
แต่เอ๊ย...ทำไมไม่เจ็บล่ะ....คงเพราะไม่เจ็บอย่างนี้...คนเค้าถึงบอกว่าขอให้นอนตายตาหลับนะ....
"ลืมตาได้ยัง?...." ผมตายแล้ว ทำไมเสียงไอ้ชีนยังมาหลอกหลอนผมอีก...
"เอ๊ย!!!!!!!!. " ผมยังไม่ตาย และในตอนนี้ผมยังอยู่ในอ้อมแขนของไอ้ชีนด้วย
"ทำไม...กอดกูสบายเหรอ...งั้นอยู่ต่อก็ได้นะ...กูไม่ว่า...." มันโน้มหน้าลงมา
"เอ๊ย...ปล่อยกูสิ..." ผมดิ้นจนหลุดจากมัน...มายืนสำรวจดูตัวเอง ไม่ชำรุดบุบสบายตรงไหน
"ระตัวหน่อยสิคุณมึง...เดี๋ยวก็ได้หัวแตกหรอก..."
"ไม่ได้ขอให้ช่วยนิ..." ถึงในใจจะแอบขอบคุณก็เถอะ ก็ดูปากมันสิครับ มันน่าขอบคุณมั๊ยล่ะ?...
"ซุ่มซ่ามแบบนี้บ่อยรึเปล่า?.."
"เรื่องของกู..."
"กูเกลียดคำนี้ของมึงที่สุด....ถ้าขืนมึงพูดอีกครั้งเดียว...มึงได้เจอดีแน่..." กลัวตายล่ะ...แค่ไม่อยากเสี่ยง...ชิส์
"แล้วมึงจะมายุ่งไรกะกูนักหนา?..."
"มึงอยากรู้จริงๆเหรอ?..." เออ...เห็นหน้าตาบวกคำพูดของมึงตอนนี้แล้ว....พูดได้แค่ว่า...
"แฮ่ะๆๆๆ...จริงๆก็ไม่อยากรู้เท่าไรหรอก....ไม่ต้องบอกกูก็ได้..." ทำบ้าไรอีกแล้วเรา...
"หึหึหึ...พูดบ้าไรของมึงอ่ะ....ฮาได้อีกนะมึง..." แล้วมันก็หัวเราะก๊ากเลย....กูไม่ใช่แก๊งสามช่านะเว้ย...
"........."
"มองหน้ากูทำไม....คุณมึง...." อ้าว...ผมเผลอจ้องหน้ามันตอนไหนนี่
"ชีน...." นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเรียกชื่อมัน
"........" ดูมันจะอึ้งไปนะครับ...ทำไมแค่เรียกชื่อ มันจะทำไมเหรอ?
"ขอบใจ....."
"ขอบจงขอบใจไร...กูไม่ได้ทำไรซะหน่อย..." มันเกาหัว...มึงเขินเหรอ?...เขินไรอ่ะ...หรือว่าเขินกู...กูเนี่ยะนะ...
แต่มันเขินน่ารักดีครับ หน้าแดงไปหมดแล้ว ผมเลยยิ่งจ้องหน้ามันเข้าไปใหญ่...ผมว่าถ้ามันมุดดินได้...มันคงทำไปแล้ว
"เหรอ....มึงไม่ได้ทำไรงั้นเหรอ?..."
"เออ...กูไม่ได้ทำไร...." ผมคิดว่ามันไม่อยากลกให้ผมรู้ว่ามันไปคุยกับครูพัฒน์ งั้นทำเป็นไม่รู้ก็ได้
"งั้น...ขอบใจที่ช่วยกูเมื่อกี้....."
"ขอเป็นอย่างอื่นแทนจะได้มั๊ย?..." หน้ามันเปลี่ยนมาเจ้าเล่ห์อีกแล้วครับ
"ได้คืบจะเอาศอกนะมึง...."
"ไม่เอาทั้งคืบทั้งศอก...แต่ขอเป็น....ใจ....ได้ป่าว..." แป่วๆๆๆๆๆๆๆ
"ไอ้หยา...มึงเป็นซีอุย....ชอบกินหัวใจ..." ล้นได้อีกกู
"เออ...กูไม่เอาแล้ว...ถ้าขืนกูพูดอีก...มึงได้หาว่า กูเป็นฆาตรกรฆ่าตัดทอนแน่...."
"ฮิอิอิอิ..." แบบสะใจเล็กๆ
"ครูพัฒน์เรียกมึงไปพบตอนบ่ายโมงตรง...อ้อ...ไอ้โจ๊กด้วย..."
"แล้วทำไมเพิ่งบอกว่ะ..." ก็ตอนี้มันเที่ยงห้าสิบแล้วนะสิครับ
"ก็มึงไม่ถามนิ...อีกอย่างอยากคุยกับมึงด้วย...."
"แล้วตอนนี้กูไปได้ยัง?..."
"แล้วใครไปห้ามคุณมึงไว่ล่ะคร้าบ...." ผิดอีกกู
"หลีก..." ผมกระแทกมันเดินไปเลย
"ฮ่าๆๆๆๆ..." มันยังหัวเราะส่งท้ายผมอีก...ไอ้ชีนบ้า...ไอ้บ้าชีน......ชิส์ชิส์...
หรือว่าจะเปลี่ยนพระเอกดีเรา...คริคริคริ.....
ขอบคุณคร้าบ