ฮื่อ....ผมไม่ใช่ของตายนะก๊าบบบ.....ยังดุ๊กดิ๊ก..ๆ...ดิ้นได้อยู่เลยครับ....
ปล...ผมไม่ได้อยู่ที่สิงคโปรนะครับ......แต่ขอไม่บอกนะครับว่าอยู่ประเทศอะไร
ตอน....บ่วง....
...............คืนนั้นกว่าผมจะดึงตัวเองออกมาจากห้วงแห่งความเหงาและอ้างว้าง
ได้ก็เล่นเอาเกือบแย่เหมือนกัน.......อุตสาห์คิดว่าตัวเองทำใจได้แล้วเชียว.....อาจจะเป็นเพราะความ
เหงาที่ต้องอยู่คนเดียวหรืออาจจะเพราะความรู้สึกลึก..ๆ...ที่มียังมีต่อกุ๊ก.....แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด
มันก็เล่นเอาผมเกือบเสียศูนย์ไปเหมือนกัน.......และหลังจากคืนนั้นผมก็เริ่มตอบเมลและแชทคุยกับ
กุ๊กบ่อยขึ้น.....ทุกเช้าเวลาที่ผมเข้าเนท กุ๊กก็จะมาออนไลน์รออยู่แล้ว.....เราคุยกันเกือบทุกวัน...กุ๊กทำ
ให้ผมไม่รู้สึกเหงาเลย....ในตอนนั้นผมคิดว่ามันคงไม่เป็นไรหรอกถ้าผมจะคุยอ้อล้อไปกับกุ๊กด้วย.....
เพราะถึงยังไงเราก็อยู่ห่างไกลกันคนละประเทศอยู่แล้ว คงไม่มีอะไรและผมก้คิดว่าคุยเล่น..ๆ..ไปก็
สนุกดีเหมือนกัน......ช่วงนั้นกุ๊กคุยกับผมแบบจ๊ะจ๋ามาก ผมก็เลยเออออเล่นไปกับกุ๊กด้วย
...............วันเวลาผ่านไปเข้าเดือนที่ 5 แล้วที่ผมอยูที่นี่....ผมผ่านโปรมาได้สอง
เดือนแล้วซึ่งตอนนี้ผมต้องใช้สิทธิ์พักร้อน 1 เดือนเต็มในครึ่งปีแรก.....ผมกับเพื่อนเลยตัดสินใจว่าจะ
กลับไปเมืองไทยเพราะอยากกลับไปให้พ่อกับแม่เห็นหน้าว่าผมยังมีชีวิตอยู่....แล้วก็รู้สึกคิดถึง
เพื่อนๆ..ที่เมืองไทยด้วย.....ผมส่งเมลไปบอกพี่แก้วกับกุ๊กว่าอีกประมาณ 2 อาทิตย์ผมจะกลับไปเมือง
ไทย แต่สงสัยว่าพี่แก้วจะได้รับเมลของผมแค่คนเดียว เพราะวันต่อมาพี่แก้วเมลมาเล่าให้ฟังว่าพอพี่
แก้วโทรไปบอกกุ๊กว่าผมส่งเมลไปบอกว่าจะกลับเมืองไทย.....กุ๊กก็งอนใหญ่หาว่าผมบอกแต่พี่แก้วคน
เดียวไม่ยอมบอกกุ๊กด้วย......แล้วกุ๊กก็หายเงียบไป......ก่อนกลับประมาณ 1 อาทิตย์ผมเลยโทรไปหาพี่
แก้วที่เมืองไทย.....
".......หวัดดีครับพี่แก้ว....."
".....สวัสดีค่ะ....อุ๊ย...นั่นทีเหรอ....."
"......ครับ...."
"........ว๊าย...ดีใจจังเลยทีโทรมาหาพี่ด้วย...โอ้วมายก๊อด....ทีโทรมา...ทีโทรมา...."เสียงพี่
แก้วตะโกนบอกน้อง..ๆ.....
"......เป็นไงบ้างครับ....สบายดีกันไหม..."
".......หือ...จะสบายได้ไงล่ะก็มัวแต่คิดถึงทีทู๊กกกกวันจน......"
".......อ่ะพอและพอ...ขอแบบธรรมดานิ๊ดนึงนะ...."ผมชิงตัดบทพี่แก้วก่อนแกจะเลี่ยนไปมากกว่านี้....
".......แหะ..ๆ...แหมทีอ่ะ...อ่ะก็ได้....ทุก..ๆ...คนสบายดีจ๊ะ...แล้วทีล่ะเป็นไงบ้าง..."
"......ก็สบายดีครับ รู้สึกว่าจะอ้วนขึ้นด้วยแหละครับ..."
"......เหรอ...ดี..ๆ....เออ แล้วนี่ทีจะบินกลับมาวันที่เท่าไรนะ...."
"......15 นี้ครับ ..."
".......แล้วจะมาถึงกี่โมง....แล้วมาหาพวกพี่เลยได้ไหมเพื่อไปหาอะไรกินกัน...."
"......ก็คงถึงประมาณ 6 โมงเย็นแหละครับ กว่าจะเอาของไปเก็บก็คงมืดแหละครับ...."
"......ว้า...งั้นก็มาหาพี่ไม่ได้นะซิ....แต่ไม่เป็นไรงั้นเอาวันถัดไปก็ได้.."
"......ก็ได้ครับ...."
"......เออ....แล้วนี่เจ้ากุ๊กมันรู้แล้วใช่ไหมเนี่ย...."
"......อ๋อ...ยังเลยครับ...ผมโทรบอกพี่แก้วคนเดียวนี่แหละ...."
"......วุ๊ย...เดี๋ยวมันก็มางอนพวกฉันอีก..."
".......งอนเรื่องไรครับ.."
"......อู๊ยยยยยเธอไม่รู้อะไร....คราวที่แล้วที่เธอเมลมาบอกฉันแล้วไม่ยอมบอกมันนะ.....นอกจากมัน
จะงอนเธอแล้วมันยังมางอนพวกฉันด้วย....."
"........"
".......เท่านั้นยังไม่พอ....หลังจากที่กุ๊กมันรู้แล้วว่าเธอจะกลับมานะ.....มันโทรมาถามทู๊กกกกกกกกวัน
ว่าเธอจะกลับมาวันไหน....มาเมื่อไร...มากี่โมง...แล้วจะอยู่กี่วัน.....โทรมาแบบเนี๊ยทุกวัน...วันล่ะ 8
รอบ....."
"......โห....เว่อแล้วพี่แก้ว..."
".......อ่ะ....ไม่เลย..ไม่ได้เว่อ...แล้วก็ไม่ได้โกหกด้วย...ไม่เชื่อถามน้องเบญดูซิ..."
"......จริง..ๆ...ค่ะ พี่ที...เบญกับพี่แก้วยังงงเลยว่าพี่กุ๊กเค๊าเป็นอะไรไป...."เสียงน้องเบญแทรกเข้ามาใน
โทรศัพท์......
"........." ผมเริ่มรู้สึกงงกับสิ่งที่ได้ยิน....
".......อยู่โน่นแอบโทรคุยกันบ่อยล่ะซิ...ใช่ไหม.." ..
"........ป่าวเลยพี่แก้ว..ผมไม่เคยโทรคุยกันเลย....ผมโทรหาพี่แก้วคนแรกนี่แหละ...."
".......ฉันไม่เชื่อหรอก.....แล้วนี่โทรบอกมันรึยังล่ะ....."
".......หึ๊...ยังครับ...ไม่โทรหรอก...."
".......ไม่ต้องเลยที...โทรไปหามันด้วย....เดี๋ยวถ้ามันรู้ว่าเธอโทรมาหาฉันแต่ไม่โทรหามันเดี๋ยวมันมา
งอนพวกฉันอีก....อย่าลืมน่ะ...."
"........ครับ..." ผมรับปากพี่แก้วไปอย่างนั้นเองแหละครับ.....จริง..ๆ.ผมก็ไม่คิดจะโทรไปอยู่แล้ว อีก
อย่างผมคิดว่าพี่แก้วคงล้อผมเล่น....กุ๊กเนี่ยนะจะกระวนกระวายตื่นเต้นอยากเจอผม...
.............พอถึงวันกำหนดกลับเมืองไทย ผมรู้สึกดีใจมาก..ๆ..ที่จะได้กลับมาเหยียบแผ่น
ดินเกิดอีกครั้ง.......พอเครื่องลงผมรีบไปเอากระเป๋าแล้วออกมารอเพื่อนที่จะขับรถมารับ.....พอขึ้นรถ
เท่านั้นแหละเพื่อนผมเมาท์กันเหมือนนกกระจอกแตกรังแต่ก็รู้สึกดีที่บรรยากาศเก่า..ๆ..กลับมาอีก
ครั้ง....ผมเอาสัมภาระไปเก็บแล้วก็ออกไปตระเวนตะลิดติ่งฉึ่งกันตั้งแต่คืนแรกเลยรู้สึกสนุกมาก..ๆ.
ครับกับบรรยากาศเดิมที่ห่างไปนาน..........
.............วันที่สองของการกลับมาผมนัดกับพวกกี่แก้วว่าจะไปหาที่ออฟฟิศ....หลัง
เลิกงานพวกพี่แก้วพาผมไปกินส้มตำแถวที่ลม.......นาน..ๆ..เจอกันทีต่างคนต่างยิงคำถามใส่ผมเป็น
ชุดจนผมตอบแทบไม่ทัน.....ดูเหมือนทุกคนจะมีความรู้สึกเดียวกันคือดีใจที่ได้กลับมาเจอกันอีก
ครั้ง......และในระหว่างที่ผมนั่งเมาท์กับเพื่อนๆอยู่นั้น...จู่..ๆ...ก็มีใครคนนึงเข้ามายืนด้านหลังผมแล้วเอื้อม
มือมาปิดตาผมไว้....ผมเอามือขึ้นสัมผัสกับมือคู่นั้น.....แค่สัมผัสก็รู้แล้วครับว่าเป็นใคร....จะเป็นใคร
ไปได้ล่ะครับถ้าไม่ใช่กุ๊ก....ผมบอกว่าไม่ต้องมาปิดตาหรอกรู้นะว่าเป็นกุ๊ก.....กุ๊กปล่อยมือลงมาล็อก
คอผมเอาไปกอดไว้.....พวกพี่แก้วกับน้อง..ๆ.โห่กันใหญ่.............ผมรู้สึกงง..ๆ..หนักกว่าเดิม
อีก...และไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้กุ๊กถึงกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าทุกคน........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
