* เหมือนคนเขียน รีบเขียนไงไม่รู้ครับ (อันนี้ผมรู้สึกไปเองหรือเปล่า) หรือว่าเป็นสไตร์คนเขียนเอง ความรู้สึกผมคืออยากร้องไห้
แต่เหมือนเรื่องผ่านไปรวดเร็มมาก จนน้ำตาไหลไม่ออก เหมือนมันรวบรัดอ่ะครับผม
เป็นกำลังใจให้ครับสู้ๆ (ผมเองไม่ใช้นักเขียน แต่เป็นเพียงผู้อ่านธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้นครับ อิอิ)
คิดถึงคู่ธีร์เหมือนกันน่ะเนี่ย ขนาดหายไปตอนเดียว...
น่านกับวัชสู้ๆ ทุกอย่างมันต้องผ่านไปได้ และเชื่อว่าวันหนึ่ง...
ทั้งสองคน คงจะยิ้มทั้งน้ำตา เพราะรู้ว่าการอดทน และรอใครสักคน
มันมีค่าแค่ไหน (บ่นไรเนี่ยผม อิอิ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
