ตอนที่ 20 บ้านหลังนั้น........
"ต้น เย็นนี้กรูจะไปเดินเดอะมอลล์หาซื้อรองเท้าบาส ไปด้วยกันมั๊ย?"
"กรูไม่ว่างอะเม้ง คู่เก่าก็ยังใช้ได้ มรึงไปเหอะ"
จะว่างได้ยังไงเมื่อผมเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจใหญ่เย็นนี้แล้ว
เสียงกริ่งจบคาบแปดคือการเริ่มปฎิบัติการ ผมเกาะกลุ่มนักเรียนที่แห่กันออกประตูหน้าอย่างบ้าคลั่ง ถ้าใครได้เห็นโรงเรียนนี้จะรู้ว่าบ้าคลั่งจริงๆ ขนาดที่ยามสองคนต้องมายืนกันประตูไว้ ไม่รู้นักเรียนพวกนี้จะทรมานอะไรนักหนาต้องรีบออกตั้งแต่วินาทีแรก ดีนะเขาไม่เอารถน้ำมาไล่ฉีด ผมว่าหลังเลิกเรียนมันเหมาะกับการเล่นบาสเนียนๆ จนห้าโมงเย็นเป็นที่สุด
ดูภาพความชุลมุนตะเกียกตะกายนี่แล้ว...เหมือนหนังเรื่อง Night Of The Livi.....ไม่ๆๆ เรื่องดีๆ มีตั้งเยอะทำไมจู่ๆ จะไปคิดถึงหนังแบบนั้น
จะซ่อนใบไม้ต้องซ่อนในป่า ยังไงเกาะกลุ่มนักเรียนโรงเรียนเดียวกันไว้น่าจะปลอดภัยที่สุด
จากปากซอยโรงเรียนก็ต่อรถเมล์อีกห้าป้าย จากนั้นก็เดินเข้าซอยลึก ใกล้แล้วๆ
ผมกำกุญแจในกระเป๋า อีกมือถือถุงใส่ชุดไปรเวทที่ใช้เมื่อตอนเที่ยง มันอาจมีประโยชน์ยามฉุกเฉิน...จากนี้จะถอยกลับไม่ได้แล้ว!
เดินมาใกล้ถึงบ้านหน้ากริชแล้ว เดินจังหวะเดิมให้เหมือนบ้านเราเอง ตาก็สอดส่องดูวี่แววคนในบ้าน
อ๊ะ!นั่น! เหมือนมีหญิงชราในชุดนอนนั่งเก้าอี้โยกริมหน้าต่าง ......ไม่! ความกลัวทำให้ตาฝาด แต่มันเหมือนภาพในเรื่อง Psycho.... ทำไมใจมันถึงถึงแต่หนังพวกนี้.....คิดมากไปเองมั้ง....
กุญแจใหม่เอี่ยมยังฝืดๆขัดๆ เหมือนจะแกล้งให้ผมเหงื่อตกแต่ก็สามารถไขประตูรั้ว ตามด้วยประตูบ้าน ล็อกสองชั้นแบบนี้ไม่มีคนในบ้านจริงๆ ละมั้ง แล้วประตูก็ค่อยๆ แง้มออก
...กลัวง่า....ไอ้บ้า! จะกลับหลังหันหรือสำนึกผิดก็สายไปแล้วโว้ย!...
ผมลงกุญแจประตูบ้านแบบเดียวกับประตูรั้ว บ้านที่เคยทำซุกซนกับกริชหลายครั้งแต่วันนี้ดูวังเวงน่ากลัว เพิ่งรู้วันนี้แหละว่าความเงียบมันก็มีเสียง
เป็นเสียงที่น่ากลัวมากๆ ด้วย เพิ่งสังเกตว่ากริชมีตะกร้าหวายวางอยู่ในมุมมืดของบ้าน...อืม...อยากรู้จังน้า......อะไรอยู่ในตะกร้า....
ไอ้คนเขียน! เดี๋ยวเถอะ! สามครั้งแล้วนะ t(-_-*)
ผมเปิดมือถืออีกครั้งเผื่อกริชโทรมา เอ่อ...เผื่อเจอผีจะได้โทรให้เขามาช่วยทัน ยังไงก็ผีบ้านมันเองคงคุยกันรู้เรื่อง
ค่อยๆย่องไปที่บันได บันไดไม้ เงยหน้าขึ้นไป.....จูออน.....ภาพที่ผีคายาโกะคลานลงบันไดมา.....
พล่อกกก!!! ต้นต่อยผู้เขียนสลบเหมือด..........
XXX กันที่บ้านนี้ตั้งสามหนแล้วน่าจะยืนยันได้ว่าไม่มีคนอื่นแน่ๆ คิดแล้วเขินแต่ก็ช่วยให้อุ่นใจขึ้น ผมมาถึงประตูห้องของกริชแล้ว เข้าไปเลย.....
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ผ้าปูเตียงผืนใหม่ขึงตึง มีแต่ผมกับกริชเท่านั้นที่รู้ว่าเมื่อคืนเรานัวเนียกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันขนาดไหน....เขินว้อย....
แล้วเวลาปกติที่กริชนอนคนเดียวจะน่ารักขนาดไหนนะ ค่ำๆ ย่องมาลักหลับดีมั๊ย..........(ต้องเข้าใจนะครับ ย่องเข้าบ้านคนอื่นเลยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว)
รีบๆ จัดการให้เสร็จดีกว่า ผมหันไปที่ชั้นวางของด้านบนสุดนั่น จากตรงนี้ยังเห็นม้วนโปสเตอร์และสันหนังสือมอเตอร์ไซค์ที่กริชหยิบมาให้ดูเมื่อคืน
ผมหยิบเก้าอี้มาเป็นฐานยืนให้ถึงชั้นนั่นเต็มๆตา นอกจากของสองอย่างนั้นก็มีแค่สมุดกองใหญ่หลายกองกับลังกระดาษและของจิปาถะนิดหน่อย
ยังไงเอามือถือถ่ายรูปไว้ก่อนจะได้เรียงคืนไม่พลาด ลองชะโงกในลังมีของกระจุกกระจิกเยอะแยะ มีกล่องดินสอเหล็กสีดำที่สนิมเขรอะเหมือนครั้งหนึ่งเคยผ่านการใช้งานอย่างโชกโชนแต่วันหนึ่งก็ถูกทอดทิ้ง
.....ลืมเรื่องเก่าๆ ให้ขาดไปซะ.....
.....ชีวิตเราจะเริ่มใหม่แล้ว.......
อย่าเพิ่งสนเจ้าลังนี่เลยรื้อแล้วคงเรียงกลับไม่ถูกแน่ ผมหันไปหากองสมุด สมุดแบบนักเรียนทั่วไปใช้กันมีทั้งเล่มหนาเล่มบางแต่ล้วนเยินที่สันมุมบอกให้รู้ว่าผ่านการใช้งานมาแล้วทั้งสิ้น ผมหยิบเล่มบนสุดที่ค่อนข้างใหม่มาดู ......ไม่ใช่ตราโรงเรียนผม
...ชื่อบนหน้าปกนั่น...ก็ไม่ใช่ชื่อนายคมเดช.....ผมจ้องดูชื่อที่แปลกตานั้นอย่างสับสน
นายสิงหราช ................
ใคร? แล้วทำไมอยู่ในห้องกริช? ถ้ากริชอยู่บ้านนี้คนเดียวแล้วทำไมถึง...ความคิดแรกแว่บขึ้นมาให้หนาววูบ....บ้านนี้มีคนอื่นด้วย!!!
ผมยืนนิ่งตัวแข็งขนลุกซู่ ......มีแต่ความเงียบ.....อย่าคิดอะไรให้ตัวเองกลัวดีกว่า
'นายสิงหราช' ชื่อที่ทำให้รู้สึกแปลกแยก เหมือนอักษรที่เรียงกันเป็นชื่อนี้กำลังผลักผมออก......อย่ามายุ่ง.....ไปซะ....
เล่มนี้เป็นวิชาคณิตศาสตร์ เขียนไว้ว่า ชั้นม. 6/8
ลองเปิดดูมันถูกใช้ไปได้ราวครึ่งเล่มเท่านั้น หน้าที่เหลือยังว่างเปล่า แล้วเล่มอื่นๆ ล่ะ?
มีสมุดไล่เรียงลงไปตั้งแต่ชั้นม.5....ม.4 .....3.....2....จนถึงม.1 ที่เยินและเป็นขุยที่สุด
นี่ผมกำลังมองดูใครอยู่? เจ้าของสมุดพวกนี้? ...นายสิงหราช... เขาอยู่กับกริชในบ้านนี้ตลอดเวลาที่กริชพาผมมาพลอดรักกันหลายครั้ง ....กริชปิดบังผมมาตลอดว่าเขาอยู่ใกล้แค่นี้!?
ไม่ใช่! ไม่สอดคล้องกันเลย! สมุดจดที่น่าจะถูกใช้ทุกวันกลับมาอยู่ซะสูงจนต้องเขย่ง
โต๊ะเก้าอี้ในห้องก็มีแค่ชุดเดียว ถ้าคนๆ นี้ทำการบ้านที่อื่นก็น่าจะเอาสมุดเก็บไว้ที่นั่นด้วยไม่ใช่ในห้องกริช
ผมไล่ดูรายชื่อวิชาทั้งหมดบนปกสมุด ....มีอะไรบางอย่างมันผิดปกติ..... คณิตศาสตร์, สังคม, ภาษาไทย, ภาษาอังกฤษ และอีกหลายวิชาของสมุดชั้นม.6
นี่มันแทบครบทุกวิชา ถ้าคนๆนี้อาศัยอยู่นี่จริงแล้ว...วันนี้...วันศุกร์เขาไม่เอาสมุดไปโรงเรียนเลยเหรอ?
วิชาสังคม! เล่มที่ผมเห็นเมื่อครู่ไง ... ผมเปิดอย่างแผ่วมือกลัวจะทำมันขาดให้กริชสงสัยทีหลัง
ย้อนจากช่วงกลางเล่มตรงหน้าสุดท้ายที่มีการใช้งานแล้วไล่ย้อนมาเรื่อยๆ
ตอนนี้ข้างนอกเริ่มมืดลงแล้วจะเปิดไฟก็ไม่ได้เดี๋ยวใครเห็นเข้า......น่าจะมีนะ....เนื้อหาอะไรสักอย่างที่...เจอล่ะ....
การบ้าน: สรุปข่าวสังคมภายในประเทศ แบบนี้แหละที่ผมหา!!
แต่......ข่าวนี่มัน....ผมจำได้ชัดเจน.....ข่าวปีที่แล้ว.....
..
..
..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
