ผมไม่ใช่เด็กขายน้ำโว้ย!!! By Sorrow
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ผมไม่ใช่เด็กขายน้ำโว้ย!!! By Sorrow  (อ่าน 519078 ครั้ง)

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

.............เปลี่ยนโหมด...........

.............รัก......เลิก........เครียด........แดกเหล้า......... :laugh5: :laugh5:

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
กริชมีความหลังอะไรกับรูปบาสพวกนั้นอะ  พูดคำว่าสำคัญก็ไม่ได้
คนสำคัญที่เกี่ยวกับบาสนั่น  มีความลับอะไรซ่อนอยู่ป่าวเนี่ย

ว่าแล้วก็ .............รัก......เลิก........เครียด........แดกเหล้า......... (ตามถุง  :laugh5:  :laugh5:)
รอต่อคร๊าบบ  :yeb:

taebin7

  • บุคคลทั่วไป
 :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5:

รออ่านอยู่นะงับ :yeb:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
   
ตอนที่ 14 คนขี้เมา

    "ปวดหัวโว้ยยย!!! มรึงเข้าใจมั๊ย? กรู-ปวด-หัววววว!!!"
    "แล้วใครใช้ให้มรึงแดกเยอะเป็นหมาแบบนี้"
    "ใจมันสั่งอ่า...แหวะ เลี่ยนชิพหาย พูดเองอยากอ้วกเอง" ผมโผเข้าโถส้วมทันที
    "เออ ขอบใจว่ะที่เข้าซองทันเวลา ไม่งั้นกรูต้องเช็ดอ๊วกมรึงอีก"
    เม้งพูดไปเรื่อยๆ ไม่เข้าหัวกรูหรอก ตอนนี้ในสมองมีแต่เหล้ากับรัก อุแหวะ!!! ผมโก่งคอ Let it go เลิกคิดมุขเลี่ยนๆดีกว่าว่ะไม่งั้นตายคาห้องน้ำ

    "เอ้า รีดเสื้อกับกางเกงเสร็จแล้ว"
    "ขอบใจมากเพื่อนร้ากกกก" ผมนอนแหมบต่อ หมดพลังงานจริงๆครับ
    "มรึงไปโรงเรียนไหวจริงๆ เหรอวะ?"
    "ไม่อยากขาดนี่หว่า เดี๋ยวตอนบ่ายก็หายละ"
    "แล้วครึ่งเช้าล่ะมรึงจะอยู่รอดยังไง หรือคิดจะเป็นทอมแฮ้งค์หัวโตให้อาจารย์ดู"
    "กรูว่าจะไปนอนห้องพยาบาล ครูดวงแก้วขาววววใจดี"
    "เขาใจดี หรือขาวใจดี คนละความหมายนะโว้ย?"
    "ทั้งสองอย่างแหละ"
    "ปากดี มรึงลากสังขารไปให้ถึงห้องพยาบาลละกัน"

    ********************************
    ครูดวงแก้วมองผมแปลกๆ ตอนเขียนใบลาให้ ครูอายุ 27ยังสาวและสวย ถ้าผมไม่เป็นแบบนี้คงจีบไปแล้ว
    "ทำไมวันนี้...."
    "อะไรเหรอครับครู?"
    "เปล่าร้อกหนุ่มขี้เมา" อุ๊ก!
    "ไป๊ๆ นอนเตียงโน้นละกัน เลื่อนกระโถนไปอยู่หัวเตียงด้วยล่ะ"
    "ครูรู้หมดทุกอย่างเลย ครูอย่าฟ้องงงงฝ่ายปกครองนะคร้าบบ" ผมไม่ได้ลามปามครูเขานะแต่แอลกอฮอล์ในเลือดมันส่งอิทธิพลที่ลิ้นไก่อย่างช่วยไม่ได้
    "ครูพยาบาลมีหน้าที่รักษาค่ะ เรื่องฟ้องน่ะครูไม่ทำหรอกคราวหน้าก็เพลาๆหน่อย เลิกดื่มได้ยิ่งดี"

    ครูดวงแก้วทิ้งช่วงเล็กน้อยและยิ้มเจ้าเล่ห์ "แต่กลิ่นเหล้าที่ฟุ้งออกมาตอนพูดนั่นระวังให้ดีละกัน"
    ผมยิ้มจ๋อยๆ รีบขึ้นนอนอย่างว่าง่าย เตียงทุกหลังมีผ้าม่านบางๆกั้นเป็นส่วนตัว ห้องเงียบๆ ชวนให้นึกถึงกริชอีก ...เกือบลืมไป...เขาเริ่มสงสัยแล้ว
    ผมต้องระวังตัวให้มากขึ้น ไอ้ท่าเดินแต่ละคนนี่มันต่างกันเหรอวะ กลับบ้านวันนี้ต้องลองเปลี่ยน 'ท่าเดิน'.....เดินท่าเป็ดจะเวิร์คไหม?
    เอาเป็นว่าต่อไปต้องหลีกเลี่ยงทุกที่ที่คิดว่าเขาจะอยู่....ทุกที่ที่คิดว่าเขาจะอยู่....ทำไมคิ้วมันกระตุกพิกล?

    พัดลมกลางห้องหมุนวนเหมือนบอกใบ้รหัสลับอะไรสักอย่าง.....คิดย้อนกลับสิ......นางฟ้าแห่งความเมามากระซิบข้างหู
    ผมมาอยู่ห้องพยาบาลเพราะแฮ้งค์ไม่หาย....แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ?
    แฮ้งค์เพราะดื่มเยอะ....แล้วก่อนหน้านั้น.....
    ดื่มเยอะกับกริช.....ดีมาก ทีนี้คิดหมุนกลับมาปัจจุบันแต่เปลี่ยนชื่อคนสิจ๊ะ
    O_o" ไม่มั้ง...ไม่ใช่นิยายจะได้บังเอิญอะไรแบบนั้น


    ผ่านไปเกือบชั่วโมง ผมได้ยินเสียงกริ่งหมดคาบแรก นอนสบายๆดันทำสะดุ้งซะนี่
    แกร๊ก! แอ๊ดดด!
    "สวัสดีครับคุณ...ครูดวงแก้ว"
    "สวัสดีจ๊ะ อืม...เมื่อคืนมีเทศกาลเบียร์ฟรีที่ไหนจ๊ะ?"
    "เปล่าครับ ทำไม...เหรอครับ?"

    ...เสียงแว่วๆ จากโต๊ะครูหน้าห้องพยาบาลนั่น...

    "ไม่มีอะไรค่ะ แล้วนี่เป็นอะไรเหรอคะ?"
    "ปวดหัวครับ"
    ..
    ..
    "คุณครูอย่าฟ้องฝ่ายปกครองนะคร้าบ"
    "อู๊ย! วันนี้ฟังประโยคนี้จนเบื่อละ นอนเตียงนั้นละกัน"
    "มีใครแฮ้งค์ เอ๊ย! ปวดหัวอีกเหรอครับ?"
    "มีสิ ไปด้วยกันรึเปล่าเนี่ย?" เสียงครูหัวเราะขำๆ แต่ผมขำไม่ออก ก็ไปด้วยกันจริงๆน่ะสิ! เสียงนั่นมันกริชชัดๆ!!! ตายห่าแล้วๆๆ
    (กลายเป็นคำอุทานสามัญประจำนิยายเรื่องนี้ไปละครับ)

    "นอนเตียงนี้นะ อย่าลืมกระโถนนะคะ"
    "ขอบคุณครับคุณครูดวงแก้ว"
    "เดี๋ยวครูมีสอนคาบสองจนถึงเที่ยง ดูแลน้องเขาดีๆล่ะ"

    ...ปึง.... ครูสุดสวยปิดประตูแล้ว ทั้งห้องเงียบกริบ
    ..
    ..
    ฝันไปรึเปล่า นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
    ใช่เธอรึเปล่า นี่เธอจริงรึเปล่า
    นรกมาเยือนถึงที่เลย

    ทำไงดี เตียงที่กริชนอนก็อยู่หน้าสุดของห้อง จะออกจากห้องพยาบาลต้องผ่านเตียงเขาแน่ๆ ไม่แน่เขาอาจจะหลับยาวก็ได้
    แค่รอเท่านั้นยังไงกริชคงไม่บ้าเดินมาแหวกม่านเตียงอื่นหรอก แต่ในห้องก็มีแค่เราสองคนเท่านั้น!
    โอ๊ยๆๆ ยิ่งปวดหัวกว่าเดิมอีกทีนี้ ผมตะปบแว่นไว้ก่อนเผื่อฉุกเฉินระยะประชิดยังช่วยได้ ถ้าคับขันคงต้องต่อยมันคว่ำแล้ววิ่งหนีก่อนกริชจะเห็นหน้าผม

    ห้องพยาบาลยังเงียบกริบจนเสียงกริ่งจบคาบสอง เด็กม.ปลายจะเรียนช่วงเช้าสี่คาบถึงจะพักเที่ยง
    ส่วนม.ต้นจะเรียนสามคาบ-พักเที่ยง-แล้วเรียนช่วงบ่ายรวดห้าคาบ อีกสองชม.ครูดวงแก้วจะกลับมาแล้วคงปลุกเราทั้งสองคนให้ตื่นไปทานข้าวเที่ยง
    นั่นคือผมกับกริชจะเจอะกันเต็มๆ ตายห่าแล้ว เส้นตายคืออีกสองชม.ข้างหน้า

    อึดอัด อยากเจอๆๆๆ อยากเห็นเขาชัดๆ แต่ทำไม่ได้ ผมพยายามนอนนิ่งๆ แต่จิตใจมันปั่นป่วนไปหมด อาการเมาค้างก็ยังไม่หาย
    อัพ Ruwach ---> Teleport แล้ววาร์ปหนีเลย .....กรูเป็นบ้าไปแว้วววววว (เมาไม่เลิก)
    หันมาสู้ความจริงดีกว่า ลองแอบดูซิว่ากริชหลับไหม....
    "นายๆ" เสียงกริชพูดเบาๆ แต่ก็ดังพอจะได้ยินทั้งห้อง ผมสะดุ้งรีบนอนต่อแต่ดูเหมือนจะสายไปแล้ว
    "นายอะ ตื่นแล้วไม่ใช่เหรอ?"

    ดัดเสียงตอบไปดีมั๊ยวะ? มีแต่ละครเท่านั้นแหละที่ทำแบบนั้นได้ เขาจะจำเสียงผมได้มั๊ย? น่าจะจำได้ ทีผมยังจำเสียงเขาแม่นเลยนี่?
    "แฮ้งค์เหมือนกันสินะ กินร้านไหนมาล่ะ?" ร้านเดียวกับเอ็งนั่นแหละ! 100 pipers สามกลมนั่นไง!
    "คุยกันหน่อยดิ เราเบื่อ" เบื่อก็กลับไปห้องเรียนสิว้อย แต่น้ำเสียงเอ็งสดใสมากเลยนะยังกะไม่ได้แฮ้งค์ ป่วยการเมืองอะป่าววะ?
    "คงปวดหัวจนขี้เกียจพูดสินะ บางทีเราก็เป็น งั้นฟังเราอย่างเดียวละกัน"

    เออพูดคนเดียวก็เอาวุ้ยแฟนตรู

    "เมื่อคืนเราไปกินเหล้ากับแฟนมา" ผมหูผึ่ง...กริช...
    "เราเมาเหมือนหมาเลยนะ แต่ก็ดี ได้ลืมเรื่องเก่าๆให้จบไปซะ"
    เรื่องเก่าๆ!? เมื่อคืนกริชไม่ได้เล่าเรื่องอะไรให้ผมฟังเลย เขาดื่มลูกเดียวแล้วลืมอะไรยังไงตอนไหน?
    "เรารักเขามากเลย ชีวิตเราจะเริ่มใหม่ละ"

    ...กริช...ผมทำให้กริชได้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ

    "โทษนะนายเลี่ยนไหมเนี่ย แต่เราครึ้มอกครึ้มใจมากเลย มันสุขใจจนอยากพูดให้ใครสักคนฟังน่ะคงเข้าใจนะ"

    "หรือมันแพ้แอลกอฮอล์จนสลบไปวะ!?" เสียงกริชพึมพำเครียดๆ ตามด้วยเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียง เขาลงจากเตียง กำลังเดินมาทางนี้แล้ว!!!
..
..
..

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

...........ถ้าตัดอดีตได้ก็คงเริ่มใหม่ได้อย่างมีความสุข.......... o7 o7

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
รออ่านต่อจ้า  : 222222:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เอาละวุ้ย ลุ้นระทึก  o7 ต้นจะถูกกริชจับได้มั๊ย  :interest:

ออฟไลน์ ไอ้หัวแห้ว

  • ยิ่งมืดเท่าไหร่ ยิ่งเห็นดวงดาวชัดเจน...
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +568/-5
 :110011:


งิงิ

เดินมาเลยกริช

คริคริ


 :yeb:

dokebi

  • บุคคลทั่วไป

athens

  • บุคคลทั่วไป
อืม สนุกดีครับ

ขอให้ได้หันหน้าคุยกันซักทีนะครับ  อยากให้รักลงเอยกันสักที

รออ่านต่อครับผม  :110011: :เชิป2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






taebin7

  • บุคคลทั่วไป
จะรอดไหมเนี้ยย รอลุ้นอย่างแรง o7

ขอบคุณที่มาต่อนะงับ   o1

เป็นกำลังใจให้คนโพสนะงับ :yeb:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
 :laugh3:  เมาจนเพี๊ยนป่าวหว่า

Abracadabra

  • บุคคลทั่วไป
เม้งคือเพื่อนที่แสนดีมากครับ   อยากมีเพื่อนแบบนี้จังเลยครับ :impress:
ส่วนนายต้นยังทำให้ผมขำได้อยู่เสมอๆเลย   แม้ในบางเวลาผมอาจจะอ้างว้างอยู่ :o11:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
..
..
..
     เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาแล้ว!! ผมหลับตาปี๋
    ...เขาบอกแล้วไงว่ารักมรึงมาก จะเริ่มชีวิตใหม่กับมรึงเชียวนะ ออกไปเจอเขาสิจะได้แฮปปี้เอนดิ้งไง...
    ...ที่เขารักคือเด็กขายน้ำชื่อต้น ไม่ใช่นักเรียนม.4 ชื่อต้นคนนี้ ถ้าเขารับไม่ได้จะทำไง...
    เขาใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว!!!

    "เฮ้ยป่วยหนักก็บอกนะจะรีบตามครูมาช่วย" ตายห่าแล้วๆๆ อย่าเข้ามาๆๆ

    "ทั้งๆที่แฟนนายเป็นผู้ชายอะนะ?" ......เสียงใครน่ะ!! ก็ในห้องนี้มีแค่กริชกับผม
    หัวที่กำลังจะหายปวดกลับแทบระเบิด ห้องพยาบาลโรงเรียนตรูมีผีเหรอ!?

    แล้วกริชจะตอบว่ายังไง!?

    ตรูจะกลัวเรื่องอะไรก่อนดีวะ?

    ผีดิ น่ากลัวโคตร!

    ตรูว่าคำตอบของกริชน่ากลัวกว่า!!

    .........ทั้งห้องมีแต่ความเงียบที่หนักอึ้ง..........

    "ใช่ แฟนเราเป็นผู้ชาย"
    "สังคมไม่ยอมรับนะ"
    "แล้วไง เราไม่แคร์"
    กริชเอ็งคุยกะผีนี่ไม่กลัวเลยเหรอ! ตรูขนลุกซู่แล้วเนี่ย! เดี๋ยวก่อน...ผมคิดถึงประโยคที่ครูดวงแก้วพูด
    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
    "ทำไมวันนี้...."
    "อะไรเหรอครับครู?"
    "เปล่าร้อกหนุ่มขี้เมา"

    "สวัสดีครับคุณครูดวงแก้ว"
    "สวัสดีจ๊ะ อืม...เมื่อคืนมีเทศกาลเบียร์ฟรีที่ไหนจ๊ะ?"
    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
    ในห้องนี้มีสามคน! ไม่ใช่แค่ผมกับกริช ไอ้คนๆนั้นก็เมาเมื่อคืนเหมือนผม คนที่กริชพล่ามด้วยมาตลอดไม่ใช่ผม
    แต่ผีหรือคนวะ? ทำไมตอนผมเข้ามาถึงไม่รู้สึกว่ามีคนอยู่ก่อน ผีแหงๆ นั่นผีนะโว้ยกริช!

    "ถามหน่อยเถอะควงเล่นๆ หรือรักจริงๆ?"
    "มรึงพูดแบบนี้อีกทีกรูต่อยแน่!" กริชฟึดฟัดเดินมาใกล้เตียงผมแต่คนละฟาก

    "ถามจริงๆ แบบลูกผู้ชาย"
    ..
    ..
    "เรารักจริง จะไม่ให้เขาหายไปไหนอีกแล้ว จะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
    "........"
    "ข้องใจอีกไหม?"
    "แล้วทำไมตอนกลางวันไม่เจอกันล่ะ?"
    "มรึงว่าไรนะ!?"
    ..
    ..
    "ไม่มีอะไร ขอให้รักกันนานๆนะเรายินดีด้วย"
    "ขอบใจ....แล้วนายไม่สบายมากมั้ย? จะเรียกครูให้"
    "ไม่ต้องหรอก ขอบใจนายเหมือนกัน ไปเถอะเรานอนอีกแปบนึงก็จะไปแล้ว"
    ..
    ..
    เสียงเปิดประตู กริชกำลังจะออกไปแล้วเหรอ?
    "ไม่ต้องห่วง เราไม่บอกใครหรอก" เสียงผีพูดอีก
    "ขอบใจมากนะ"
    เอี๊ยด....ปึง.....

    กริชรักผมจริงๆ รักที่เขาพร้อมมอบให้ผมได้ในโลกปกติ ไม่ใช่แค่เฉพาะในโลกมืดยามค่ำคืน
    น้ำตาผมไหลไม่หยุด กริช ผม...ผม.......
    แค่เอื้อมมือเท่านั้น แค่ความกล้าอีกนิดเดียวผมจะทำความรักของเขาให้เต็มได้ ทำไมผมทำไม่ได้
    ไอ้ผีบ้าทำไมมรึงไม่ถามวะว่าถ้าเด็กขายน้ำกับนักเรียนคนนี้เป็นคนเดียวกันเขาจะทำยังไง ถ้ากริชตอบผมจะได้ไม่ต้องปวดหัวแบบนี้

    เอี๊ยด! เสียงเตียงลั่น ผีลุกขึ้นมาแล้ว!!! กรูจะซึ้งหรือจะกลัวก่อนดีวะ!? ทำอารมณ์ไม่ถูกโว้ยย!!!
    ผมหลิ่วตาซ้ายดู ม่านมันกันแสงเห็นแค่ภาพลางๆ แต่คงไม่ใช่ผี ดูเหมือนนักเรียนนี่แหละ ผีนักเรียนไง!! แว๊ก!!!
    ตายห่าละมันจะเดินมาบีบคอตรูที่เตียงไหมเนี่ย!!?
    ..
    ..
    "ปั๊ดโธ่เว้ย!!!" เงาลางๆ สบถดังลั่นแล้วเดินเปิดประตูออกไปเหมือนไม่รู้ว่าผมอยู่ในห้องด้วยซ้ำ

    เออ....อย่างน้อยมันคงไม่ใช่ผี ผีคงไม่เปิดประตู
    งั้นก็เป็นคน ค่อยยังชั่ว....เฮ้ย!ไม่สิ คนๆนั้นรู้แล้วว่ากริชชอบผู้ชาย
    แต่มันสัญญากับกริชว่าจะไม่บอกใคร...เชื่อได้ไหมวะ....
    คำพูดของกริชวนกลับมาในหัวอีก กริชรักผมจริงๆ ผมก็รักเขาจริงๆ แล้วทำไมมันไม่มาบรรจบกัน ผมต้องหาทางให้ได้
    ....ผมนอนก่ายหน้าผากอยู่นาน หยิบนาฬิกาออกมาดู 11:54 จะพักเที่ยงแล้วไปดีกว่า ผมเดินไปที่ประตู

    บนโต๊ะนั่น ใบลงชื่อ...จริงด้วย! ใบลงชื่ออยู่ไหน? แค่ดูก็รู้ชื่อจริงของกริชแล้วยังรู้ชื่อของไอ้อีกคนนั่นด้วย
    "หายปวดหัวแล้วเหรอคะ?"
    "ครับ ครับๆๆ หายแล้วครับ" ครูดวงแก้วกลับมาได้จังหวะจ๊าง!
    "ทานมื้อเที่ยงด้วยล่ะ ท้องอิ่มจะได้ไม่แฮ้งค์อีก"

    อดดูเลย เซ็ง!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 :o10:

ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเลย ถึงตอนนี้เเล้วหรอเนี่ย

คุณพูห์สู้ต่อไป.............

***************************************
อีกนิดเดียวก็จะรู้ล่ะ แต่ลุ้นน่าดูเลย ใครกันหว่าอยู่ในห้องเนี่ยยยยยยยยยย  :confuse:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
อืม ลุ้นจริง ๆ  o7 แล้วเมื่อไหร่จะรู้ชื่อกริชละนี่  :serius2:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
มารอลุ้นด้วยคน  :teach:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

............ใครอ่ะ....ที่รู้เรื่องต้นกะกริช........ :confuse:

.............ต่อด่วนเลย......... o11

taebin7

  • บุคคลทั่วไป
ผี....ที่ว่านี่มันใครกันน๊า อยากรู้จังเลยยย :confuse:


ขอบคุงนะงับที่มาต่อ o15

meemewkewkaw

  • บุคคลทั่วไป
ครูดวงแก้วใจดีเกินไปรึป่าวเนี่ย

ให้เด็กเมาค้างมานอนพักที่ห้องพยาบาลเฉยเลย :kikkik:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






athens

  • บุคคลทั่วไป
คันอย่างแรง

อยากรู้จังครับ ว่าอีกคนที่อยู่ในห้องเป็นใครหว่า

 :confuse: :confuse: :confuse: :confuse:

dokebi

  • บุคคลทั่วไป
 :o หนุ่มอีกคนจะใช้นายที่ ขึ้นรถแท็กซี่ แย้วเจอกันอีกทีที่ห้องสมุดอะเปล่าหว่า  o3

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
   
  ตอนที่ 15 แผนจารชน คนปล้นชื่อ

    กริช....
    เขารักเรา....เราก็รักเขา....รีบกินข้าวดีกว่า กริชจะเห็นตรูไหมเนี่ย....เขาอาจยอมรับได้...ไม่มั้ง
    ...แต่มันเป็นแค่เรื่องตกกระไดพลอยโจนนี่หว่า ตังกับนาฬิกาก็ยังอยู่ครบ แค่คืนเขาไป...เขาจะเข้าใจไหมนะ.....
    ข้าวไม่มีรสชาติเลยวุ้ย....แล้วไอ้คนในห้องพยาบาลนั่น....ทำไมมันต้องตะโกน"ปั๊ดโธ่เว๊ย"ด้วยวะ.....หมายความว่าไง?
    ....แล้วเรากับกริชจะมาบรรจบกันตรงไหน.....

    "ต้น...แรกๆ กรูก็เป็นห่วงมรึงนะ แต่ตอนนี้กรูเริ่มขำแล้วล่ะ"
    "ทำไมวะเม้ง? กรูเครียดอยู่นะเนี่ย"
    "ก็มรึงแดกข้าวช้าๆ เร็วๆ เหม่อๆ สลับกันยังกะซีดีเป็นรอยกระตุก"
    "เหรอ ขอบใจ ถ้าแดก AJ เข้าไปแล้วแก้ปัญหาชีวิตได้กรูจะเหมาหมดแมคโครเลย"
    "ถ้าช่วยมรึงได้กรูจะช่วยทุกอย่างเลยต้น ที่มรึงเป็นอยู่ตอนนี้กรูดูก็เหนื่อยละ"
    "ใจนะ เออเรื่องบาสอะกรูคิดว่า...."
    "จะลงสีเขียวกับกรูใช่มะ?"
    "ยังไม่แน่ใจเลย"
    "เฮ้ย! ไอ้ต้นทำไมวะ!!!!!" คนครึ่งโรงอาหารมองมาทันที

    ผมรีบอุดปากมัน "มรึงเป็นเหินฟ้ารึไงตะโกนซะดังเชียว"
    "เหินฟ้า...โหย มุขเก่าขนาดนี้ใครจะเก๊ทกับมรึ๊ง"
    "กรูอนุรักษ์ของเก่า"
    "ครูดวงแก้วลืมเขย่ายาก่อนป้อนมรึงเหรอถึงไม่ลงบาส"
    "ไม่ได้บอกจะไม่ลงซะหน่อย"
    "หน้ามรึงบอกแบบนั้น"
    "จริงว่ะ กรูคิดจะไม่ลง แต่กรูก็อยากเล่นกับมรึงนะ มรึงนะเพื่อนรักที่สุดของกรูเลย เรื่องเมื่อเช้าก็ขอบใจนะเม้ง"
    "เออๆ...แล้วที่ไม่ลงเนี่ย..." มันเว้นช่วงพลางทำหน้าเครียด "เป็นเพราะคนที่มรึงหนีหน้าอยู่ใช่ไหมวะ?"
    "...บอกเลขท้ายสามตัวกรูทีดิ งวดนี้ต้องถูกแน่ๆ" ผมเฉไฉแต่ตอบคำถามมันไปในที
    "จะหนีตลอดไปได้เหรอวะ โรงเรียนเล็กๆ แค่เนี้ย"
    "พยายามอยู่ว่ะ แค่ครึ่งปีก็พอละ"
    ..
    ..
    "ม.6สินะ"
    "อาจจะใช่ หรืออาจเป็นม.5 แต่อีกครึ่งปีกรูก็สอบเทียบผ่าน จากนั้นก็เอ็นท์ให้ติด ทีนี้ก็หมดปัญหา"

    สต๊าฟกีฬาสีส่วนใหญ่จะเป็นเด็กม.6 (ไม่เข้าใจโรงเรียนนี้ทำไมให้เด็กม.6 ทำกีฬาสีทั้งที่ต้องเตรียมเอ็นท์ แต่บางทีก็มีม.5 ด้วย) ที่แน่ๆ คือถ้าผมเอ็นท์ติดก็ได้เป็นเด็กมหาลัย ถึงตอนนั้นผมก็เปิดเผยกับกริชง่ายขึ้นเรื่องวุ่นๆนี้จะได้จบซะที

    "พูดง่ายเชียว คนที่รู้จักแค่เลขฐานสามอย่างมรึ๊งเนี่ยนะ"
    "อะไรวะเลขฐานสาม?"
    "ก็เกรดมรึงได้แค่ 0,1,2 ไง ไม่เคยสูงกว่านี้ซะที"
    ไอ้เม้งช่วยเพิ่มความรู้ทางคณิตศาสตร์ให้ผมแต่มันไม่อยู่รอรับคำขอบคุณจากนันยาง ผมจึงวิ่งไล่ไปให้มันถึงที่
    "มาให้กรูเตะ เดี๋ยวนี้ไ.....!!"

    นั่น! กริชนี่หว่า!!!!
    ผมเบรคตัวโก่ง ดีนะเขาไม่เห็นผมเพราะเขากำลังเดินไปทางห้องปกครอง คนละฟากสนามบาสเลย มีคนเตะบอลเยอะแยะช่วยกำบังสายตาได้ดี
    ....หายปวดหัวแล้วเหรอกริช....

    ทั้งที่ยังเป็นห่วงและรู้สึกผิดแต่จังหวะเหมาะนี้หายาก แผนจารชนคนปล้นชื่อบันลือโลกที่ผมคิดเอาไว้จะได้เอามาใช้ตอนนี้แหละ!
    ผมจัดแว่นให้เข้าที่แล้วเดินเร็วๆ อ้อมด้านทิศเหนือของอาคารวกผ่านหน้าห้องพยาบาลเจ้ากรรม เส้นทางนี้มีตึกบังกริชไม่เห็นผมแน่ๆ
    ถ้าเร่งฝีเท้าเร็วพอก็ทันพอดี....ผมดึงสิ่งที่เตรียมไว้ออกมาจากกระเป๋าตังค์...

    อย่าโกรธเลยนะกริช คิดซะว่าตรูแก้แค้นที่มรึงทำให้ตรูต้องแก้ผ้านุ่งกกน.ตัวเดียวเมื่อคืนละกัน ผมแสยะยิ้มอย่างสะใจ!!!

    ถึงที่หมายแล้ว มันคือตู้โทรศัพท์เขียวแบบใช้บัตรที่แขวนถัดจากห้องพยาบาลเมื่อตอนเช้านั่นเอง ตำแหน่งนี้ผมสามารถมองทะลุกระจกมัวๆ ของอาคารเห็นห้องปกครองได้ด้วย แผนนี้ปลอดภัยที่สุดและผมไม่ต้องเสนอหน้าให้ใครสงสัยด้วย...พร้อมแล้วนะ!!

    ผมเสียบบัตรเข้าไปแล้วกดเบอร์.....ทีละตัว...ช้าๆ

    กริชเดินมาแล้ว....ผมจิ้มเบอร์เรื่อยๆ พยายามกะเวลาให้เหมาะเจาะ...เขามาถึงหน้าห้องปกครองแล้ว....

    อาจารย์สุรวิทย์ฉายา 'จอมโหดสมองกล' ยืนถือไม้เรียวหน้าห้องปกครองเหมือนเดิม กี่ปีๆ แกก็ทำแบบนี้ทุกเที่ยง
    คอยจับผิดเด็กทุกคนที่เดินผ่านห้องปกครองจะตรงนี้กลายเป็นเขตอันตรายถาวร

    ตัวละครครบ!
    ช่วงเวลาพอดีเป๊ะ! "..โอยใจเต้นแรงจนปวดหัวอีกรอบละเนี่ย
    แล้วก็ถึงเลขตัวสุดท้าย! กริชที่ร้าก อย่าโกรธกรูเล๊ย!!

    ....รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง รู้ว่าเหนื่อยถ้าอยากได้ของที่อยู่สูง !!!!

    กริชสะดุ้ง! ไม่นึกว่ามือถือเขาจะมีคนโทรมาตอนนี้!
    อาจารย์ก็สะดุ้ง! ไม่คิดว่าเด็กคนไหนจะกล้ามาใช้มือถือต่อหน้าแกแบบนั้น!
    ส่วนผมเผ่นพรวดไปข้างเสานู้น!
    ลงตัว!
    ที่ผิดจากวางแผนไว้ก็มีแค่ริงโทนนั่นเท่านั้น...เพลงที่ผมร้องให้เขา...ผมรู้สึกผิดจริงๆ
    เจ้ากริชยืนถือโทรศัพท์ยิ้มแหยๆ อยู่ต่อหน้าอาจารย์จอมโหดสมองกล.....เป้าหมายไม่ผิดตัว!

    ผมใจเต้นตูมตาม อาจารย์สุรวิทย์ได้ฉายาจอมโหดสมองกลเพราะแกชอบลงโทษเด็ก และแกจำชื่อจริงเด็กทุกคนในโรงเรียนได้อย่างไม่น่าเชื่อ แกจะหวดไม้เรียวแหวกอากาศดังวูบน่าหวาดเสียวแล้วตะโกนชื่อนร.คนนั้นดังลั่นตึกตามด้วยการหวดไม้เรียวที่ก้นสองทีแรงๆ เป็น step Inw ที่ไม่เคยเปลี่ยน

    แคว๊บบบบบบ!!!!

    อูย...แค่ได้ยินผมก็เผลอเอามือคลำก้นซะละ
    แกเดินตรงเข้าไปหากริช....
    ปากอาจารย์อ้าออก....ยังกะภาพสโลว์โมชั่น...อีกนิดเดียวจะรู้ชื่อเขาแล้ว!!!!!

    "นายคมเดช!!!" เสียงอาจารย์ตวาดลั่น กริชยื่นมือถือให้อาจารย์อย่างว่าง่าย เขาก้มหน้ายืนตรงพร้อมให้หวดก้นแต่โดยดี

    คมเดช.....ชื่อของกริช ในที่สุดผมก็ได้รู้ แต่ผมไม่อยากให้เขาโดนตีน่ะสิ จะโดดไปขวางดีไหมวะ?
    พระเอกตายห่าละ แบบนั้นกริชเขาจะได้รู้หมดน่ะสิแล้วจะวางแผนทำไม ปล่อยไปตามบุญตามกรรมคิดซะว่าตรูล้างแค้น

    "ทีหลังอย่าประเจิดประเจ้อ ใช้ระบบสั่นหรือปิดเครื่องเวลาเรียน เข้าใจไหม?" อ้าวเฮ้ย!? ไหนมรึงมีอภิสิทธิ์แบบนี้วะไอ้กริช
    ทีตรูล่ะโดนริบเครื่องแถมเต๊กเกี๋ยฮื้อสองทีอีก
    อ๋อ! ลืมไปมันเป็นสต๊าฟกีฬาสีนี่หว่า แต่ก็ยังนับว่าอาจารย์ให้สิทธิ์มันมากทีเดียว ...ผมสงสัยละสิว่าตำแหน่งอะไร
    อาจารย์จอมโหดสมองกลถึงดีกับเขาขนาดนี้?

    เหตุการณ์สลายโต๋แล้ว กริชก็เดินไปขึ้นตึกแล้ว ผมมองตามเขาไปอย่างอาลัยอาวรณ์แต่นี่ไม่ใช่เวลาทำอย่างนั้น ผมมองนาฬิกาเหนือห้องปกครอง

    11:58
    ยังมีเวลาเหลือ ผมรีบวิ่งไปที่หน้าโรงยิม ถ้าจำไม่ผิดตรงบอร์ดโรงยิมจะมีรายชื่อกรรมการและสต๊าฟกีฬาสีทั้งหมดซึ่งปกติผมไม่เคยสนใจ
    จะมาดูหลังเลิกเรียนก็ได้แต่ผมร้อนใจอยากรู้สุดๆ...ผมปาดนิ้วไล่ทีละชื่ออย่างรวดเร็ว.....
    ไม่รู้ว่าผมภาวนาให้มีชื่อเขาหรือไม่มีกันแน่.......แต่แล้ว......
    กระดาษแผ่นนั้นดูจะสว่างเรืองรองยังกับใช้โอโม่ มันเด่นชัดกว่าใบอื่นๆบนบอร์ด และชื่อจริงของเขาก็เด่นจนไม่อยากเชื่อว่าเป็นความจริง
    ไม่จริง กรูฝันร้าย!!


    คณะผู้ดำเนินงานกีฬาสี
    สีแดง

    รองประธานฝ่ายนักกีฬา นายคมเดช ...........

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

...........รู้แล้วก็รีบสมัครซะนะ....

...........คนรักรออยู่........... :give2: :give2:

athens

  • บุคคลทั่วไป
แหม ตื่นเต้นดีครับ

รอลุ้นต่อครับผม

 :impress:

ออฟไลน์ ไอ้หัวแห้ว

  • ยิ่งมืดเท่าไหร่ ยิ่งเห็นดวงดาวชัดเจน...
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +568/-5

 o9

ลุ้นๆ

ยังกะหนังสอบสวนสืบสวน

คริคริ


รอตอนต่อไปฮะ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
กริชที่ร้าก อย่าโกรธกรูเล๊ย!!
ประโยคนี้ ได้อารมณ์มาก  o18
ชื่อคมเดช เท่ห์จัง  :o9: ลุ้นต่อไปครับ  :teach:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
เมื่อไหร่จาเจอกัน ลุ้น ลุ้น  o9

taebin7

  • บุคคลทั่วไป
รออ่านนะงับ

ขอบคุงที่มาต่อนะงับ o15

abcd

  • บุคคลทั่วไป
คมเดชชื่อยังกะพระเอกหนังไทยแน่ะ  :laugh3:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด