ตอนที่ 19 คืนที่ยาวนานกว่าจะมาถึงห้างกริชก็ยืนรออยู่ก่อนแล้ว สองวันแล้วที่ไม่ได้เจอหน้ากันแบบนี้ (แต่เจอแบบหลบๆ หลอนๆที่โรงเรียน คิดแล้วเหนื่อย)
รู้สึกแปลกๆ ที่ต้องผวาหลบเขามาตลอดแต่ตอนนี้สามารถพูดคุยใกล้ชิดได้ปกติ....หวังว่าจะไม่เผลอหลุดบทนะ....เดินเข้าไปหาขายังเกร็งๆ อยู่เลย
"สวัดดีครับกริช"
"เหนื่อยเหรอต้น? ไม่เจอกันสองวันทำไมหน้าโทรมๆ" ....ใช่เดะ...ต้องหลบนายมาตลอดสองวันเลยนี่หว่า
"นั่งรถมาไกลน่ะครับ แต่เห็นกริชเราก็หนายเหนื่อยละ" เขายิ้มกรุ่มกริ่มเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
"แล้วจะเที่ยวอะไรกันดีล่ะกริช?"
"ดูหนังละกัน ผมซื้อตั๋วไว้แล้ว"
"โห บริการพร้อมขนาดนี้เลย"
"แต่อีกนานกว่าจะฉาย เราไปหาอะไรทานก่อนดีมั๊ย?"
กริชพาเข้าร้านหรูแบบภัตตาคาร เหยย! เด็กม.4 อย่างผมกินเป็นที่ไหนล่ะ
"กริช เราไม่คุ้นร้านแบบนี้อะ"
"สำหรับต้นต้องพิเศษสุดสิ คืนนี้จะได้มีแรงไง"
ผมหัวเราะขำๆ แต่บรรยากาศดีจริงๆ อะ ไม่ต้องกลัวจะเจอเพื่อนนักเรียนที่นี่แน่ๆ มีตะเกียงไฟเล็กๆ บนโต๊ะด้วยวุ้ย ทั้งที่ไฟในร้านก็ไม่มืด จุดทำไมวะ?
"...น่าจะแพงเนอะ"
"ไม่ต้องห่วง ตังค์เก็บตอนจะซื้อมอไซค์มีเยอะ"
"....?"
"แต่ไม่ได้ซื้อละ ย้ายมาอยู่ใกล้โรงเรียน รถเมล์ต่อเดียวก็ถึง"
"เหรอ เสียดายจังอยากซ้อนท้ายกริช....ฝันแบบนี้มาตั้งนานแล้วครับสักวันจะมีคนที่รักเราจริงๆ ให้เราซ้อนท้ายแล้ว...."
..
..
"กริชทำไมเงียบไปล่ะ?" เขาก้มหน้าแวบนึง ทำไมเศร้าๆ
"ขอโทษนะ เราลืมคิดไป...ยังไงกริชก็คงอยากได้มอไซค์สินะ ผู้ชายก็ต้องคู่กับมอเตอร์ไซค์อยู่แล้ว"
"อืม เดี๋ยวเก็บตังค์ใหม่ไม่นานก็คงได้ ตอนนี้รีบทานเถอะ"
..
..
..
กริชเดินนำเข้าโรงหนัง โชคนี้เรื่องนี้ผมอยากดูพอดี ไฟดับลง โฆษณาเริ่มฉายกริชก็โอบผมไว้
ในโลกที่มืดมิดเท่านั้นที่เขาสามารถแสดงความรักได้เต็มที่ ถึงจะเจ็บปวดแต่ผมก็พอใจแล้ว
กริชยกเอวขยับขอบกางเกงยีนส์นิดหน่อยเหมือนเป็นสัญญาณ ผมก้มหน้าลงไปช้าๆ อย่างรู้หน้าที่...
....
....
....เพื่อปิดมือถือ (รู้นะคิดอะไรอยู่)
..
..
..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
