หัวข้อ: Wait หรือ เมิง จะ เล่น เพื่อน : ปกค่ะ [13/04/54]

[whitedemon]

บทที่ 7  เอาใจออกห่าง

   “ว่าไง  กูถามว่าไปไหนมา” มันพูดเสียงเย็นพลางเหลือบมองคนข้างหลังผมด้วยสีหน้าที่เดาอารมณ์ไม่ถูก
   
   บอกตรงๆ ครับ  ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไง  ควรดีใจหรือเปล่าที่มันอุตส่าห์มาหา (เรื่อง) ถึงที่นี่  ควรจะดีใจไหมที่มันสนใจผมขนาดนี้   หรือว่ามันถึงเวลาแล้วที่ผมจะทำอะไรให้ชัดเจน   ในเมื่อคำว่าเพื่อนของมันคลุมเคลือขนาดนี้  ในเมื่อมันไม่เคยสนใจจะเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ที่มันก่ำกึ่งแบบนี้  ผมอาจจะต้อง...ลงมือเอง

   “บางแสน”  เสียงที่เคยร้องเพลงปลอบผมฟังดูขุ่นมัวไม่แพ้คนถาม
   นี่ก็อีกคน  ผมไม่รู้หรอกนะว่าพี่เขาคิดยังไง  เอ็นดูผมแบบไหน  แบบพี่น้องหรือมากกว่านั้น  แต่ผมไม่มีปัญญาไปคิดเองอีกแล้ว  กลัวใจ...กลัวว่าคำว่าพี่น้องของเรามันจะมีความหมายไม่เหมือนกัน

   “กูไม่ได้ถามมึง  ไอ้หมอ”  ทันทีที่มันพูดจบ  ก็ผลักไหล่คนข้างๆ ผมอย่างแรง  แม่ง  ทำเกินไปแล้ว
   “มึงอย่ามาพาล”  ผมตะคอกใส่มัน  นานเท่าไรแล้วนะที่ผมไม่ได้ทำอะไรอย่างนี้  นานเท่าไรแล้วนะที่ผมต้องโอนอ่อนผ่อนตามมันตลอด
   ดูสีหน้ามันอึ้งไป  ก่อนจะปรับเข้าสู่โหมดอำมหิตอย่างรวดเร็ว  สู้เขาไอ้เวย์  มึงอย่ากลัว  แม่งง  แต่กูปวดฉี่ชิบหาย

   “มึงขึ้นเสียงกับกู”
   “เออ”   สาดดดด  พูดแล้วอยากตบปากตัวเองชิบ  หน้ามันแม่งโคตรน่ากลัว
   “เวย์”  มันครางชื่อผมเบาๆ ราวกับพยายามสะกดกลั้นอารมณ์มากมาย

   “พี่นัท  คือ..เอ่อ ..”
   “ครับ  พี่กลับก่อนก็ได้  เวย์  มีอะไรโทรหาพี่นะ  พี่ยิงเข้าไปแล้ว”  แกยิ้มให้ผมบางๆ แล้วเดินจากไป  รู้สึกผิดโคตร  แต่ก็ต้องขอบคุณที่แกเข้าใจ

   “มึง  กลับไปก่อน”    เก่งมากเมิง  ไอ้เวย์  แข็งใจไว้  เมิงต้องทำได้ดิวะ
   “....”   มันมองผมด้วยความไม่เข้าใจ  แต่ภายในความไม่เข้าใจนั้น  ผมเห็น...ความมเดือดดาล   ซึ่งคงไม่คุ้มที่ผมจะเคลียร์อะไรกับมันวันนี้  วันที่ผมไม่พร้อมทั้งกำลังกาย  กำลังใจ

   “กูขอร้อง”
   “น้านิ่มไปชลฯ   กูมารับมึงไปคอนโด”   สาดดด  ฟังกันมั่งดิวะ  ถ้ากูไปกับเมิงวันนี้  เชื่อเหอะ  มึงกับกูขาดกันแน่

   “มึงกลับไปก่อน  กูอยากอยู่คนเดียว”
   “ไม่”
   “กลับ  ไป”    กูเหนื่อยแล้ว  ไม่มีแรงจะสู้รบกับมึงแล้ว
   “มึง  เป็นอะไร” 
   “....”     กูยังบอกไม่ได้ว่ะ
   “โธ่เว้ย  เออ  กูจะกลับ  แล้วพรุ่งนี้จะมารับไปคอนโดกู” 
   “ไม่ต้....”
   “อย่าขัดใจกูมากไปกว่านี้”    สั่งจบมันก็เดินออกไป  แผ่นหลังกว้างในชุดนักศึกษาของมันค่อยๆ ลับหายไปในรถสปอร์ตสีดำ  กระจกรถเลื่อนด้านคนขับเลื่อนลงช้า  นัยน์ตาสีเข้มสบกับดวงตาผมราวกับพยายามค้นหาอะไรบางอย่าง  ซึ่งผม..จะให้มันเห็นไม่ได้   ผมก้มหน้าลง  หลบสายตาคู่นั้นจนกระทั่งเสียงเครื่องยนต์ดังห่างออกไป

ผมทรุดลงนั่งบนสนามหญ้าหน้าบ้าน  พรมหญ้าเย็นชื้นทว่าผ่อนคลายจิตใจได้ชะงัก  สายลมเย็นๆ พัดมากระทบผิวหน้า  ผมยิ้ม  ยิ้มให้กับอะไรก็ตามที่อยู่ข้างผมในวันนี้  วันที่ผมจะอ่อนแอกับคำว่าเพื่อนเป็นวันสุดท้าย

“กูว่า...กูตัดสินใจได้แล้วว่ะ  เพื่อน” 

-ติ๊ด  ติ๊ด  เมสเสจมาคร้าบ  เมสเสจคนหล่อ  ห่อเกี๊ยวมาคร้าบ-
   ‘ The one to cry  ฝันดีนะครับ  คนดี  อย่าคิดมากล่ะ’
                           พี่นัท

เหอะ  จะไม่คิดมากได้ไงล่ะพี่  แต่ก็..ขอบคุณนะครับ  ถึงผมอาจจะไม่ได้ฝันดีอีกแล้วก็ตามเถอะ

-------------

   “จะบอกได้รึยัง  เรื่องเมื่อวาน”   สาดดด  ก้นกูเพิ่งจะแตะเบาะ  ปากเมิงก็เริ่มทำงานเลยนะ  ขอกูงีบสักพักไม่ได้รึไงวะ  เมื่อคืนกูไม่ได้นอนดึกด้วย  แต่นอนเช้าเลย  ตอนนี้เรากำลังอยู่ระหว่างทางไปโดนเชือด - -  เอ๊ย  ทางไปคอนโดมันคร้าบ  วันเสาร์อันแสนเศร้าของผม  เตียงนอนนุ่มของผม  แงๆๆ  แม่ทิ้งลูกชายคนนี้ไปได้ยังไง  คุณนายเธอไปดูงานที่ชลบุรีครับ  อาทิตย์หน้าโน่นกว่าจะกลับ   ผมจึงต้องไปสิงอยู่คอนโดไอ้ไนท์หนึ่งสัปดาห์  กูจะดีใจดีไหมเนี่ย  ไปได้ไม่ดูสถานการณ์เลยครับ  แม่ผม

   “กูง่วง”
   “ห้ามง่วง”  สาดดด  ของแบบนี้มันห้ามกันได้เรอะ  = =
   “งืมม  ไม่มีอะไร  กูง่วงงงงง”
เอี๊ยดดดดด  เฟี้ยวววว    เฮือก!!  O.O    สาดดดด   เมิงขับรถบ้าอะไรของเมิงงง  กูยังไม่อยากตาย
T^TT

   “เฮ้ยยย   ระวัง  แผงแตงโมมมมมม”
   “กรี๊ดดดดดด”

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด 
 เฮือก!!    ฟู่   กูสาบานกูจะไม่กวนตีนเมิงตอนขับรถอีกแล้ว  ขอโทษครับป้า  เพื่อนผมมันบ้า   แม่ง  เลวจริงๆ  เฉี่ยวแผงแตงโมแล้วขับหนี  ไอ้เวรไนท์ - -    ผมหันไปมองเห็นป้าแกกระโดดชี้นิ้วตามรถเหยงๆ  ปากก็อ้าหุบอ้าหุบ  คาดว่าคงถึงบุพการีพวกผมแน่  เหอะๆ

   “เป็นไง  หายง่วงแล้วใช่ไหม”   น่านนน  ยังมีหน้ามายักคิ้วกวนตีนกูอีก  ไอ้สาดเอ๊ย
   “เออ  ทีหลังไม่ต้องปลุกกูด้วยวิธีนี้นะ  กูไหว้ล่ะ”  ผมว่าพลางลูบหน้าลูบแขนตัวเองเป็นการใหญ่  เฮ้ออ  ยังอยู่ครบ  ขาดแค่ใจเท่านั้นล่ะ  หายไปตั้งแต่เห็นแผงแตงโมแล้ว  กูอยากกินนน  อ้าวว  ไม่ใช่และ

   “หึ  มึงยังตกใจไม่ได้ครึ่งของกูเมื่อวานหรอก”  รู้ตัวมั้ยวะ  หน้าแม่งโคตรเจ้าเล่ห์
   “อ่ะ..อะไร”    สาดดด  ตกใจทำไมวะกู??  อย่าลืมเรื่องที่ทำให้เมิงได้นอนเกือบตีสี่สิวะ  ไอ้เวย์

   “บางแสน??”  สาดด  อย่าเปลี่ยนเรื่องเร็วดิ  กูตามไม่ทันเว้ยยย  เคยเป็นไหมครับ  นอนน้อยแล้วสมองมันดื้อ  ไม่พร้อมประมวลผลอ่ะ  ผมว่าผมกำลังเป็นนะ   ให้ตายดิ
   “เออ  รึจะให้กูไปภูเก็ตอ่ะ”   ยืมมุกหน่อยนะพี่
   “อย่ามากวนกู  ทีนี้จะไม่ใช่แค่เฉี่ยว”  ไอ้สาด  ใครกันแน่ที่กวน  แม่ง  แต่เมิงนี่กวนทีถึงชีวิตเลยนะเว้ย
   “กูป่าว”
   “หึ สรุปมึงไปบางแสนกับไอ้นั่น”  เอี๊ยยย  อะไรคือไอ้นั่นของเมิงงง  คนอื่นไม่รู้เรื่อง เขาจะได้คิดไปไหนต่อไหน  เห็นอย่างนี้กูก็อายเป็นนะ

   “เออ  แม่งง  กุ้งตัวโคตรโต  ปูก็โคตรแน่น  ลมเย็น  ทะเลสวย  ฟ้ามีดาว  แม่งง  โคตรสวยอ่ะ  แน่ะ  ถามงี้อิจฉาอ่ะดิ  เอิ้กๆ”   พล่ามยาวคืออาการของผมเวลากลบเกลื่อนความรู้สึก
   “อยากไป  ทำไมไม่บอกกู  กูเป็นเพื่อนเมิงนะ”    เออ  ก็เพราะเมิงเป็น ‘เพื่อน’ นี่แหล่ะ  กูถึงได้ไม่ชวนเมิง  ฟายยย  ช่างไม่รู้อะไรบางเลยยยย

   “ก็  ก็  กูเห็นว่าเมิงกำลังยุ่งๆ อ่ะ”
   “กูไม่ดุ้ยุ่ง  เมิงอยากไปกับไอ้นั่นก็บอกมา”  มันส่งสายตาพิฆาตมาให้อีกแล้ว  แต่กูไม่ได้อยากไปกับเขา  หนูไม่รู้  เขามาเอง  หนูปล่าวชวนน้า  เขามาเองงงงง  เหอะๆ
   “เมิงยุ่งจริงๆ  ก็กูเห็น”   เต็มตาเลยว่ะ เพื่อน
   “เห็น  เมิงเห็นอะไร”

   “เอ่อ...ฮ่าๆ  ไม่พูดได้ป่ะ  กู  ช่ะ..เอ๊ย  กูอาย”  แม่งง  เกือบหลุดไปแล้วว่า  กูช้ำ 
   “เมิงเห็นอะไร  ไอ้เวย์  อย่าลีลา”
   “ก็  เห็น  เมิงกับน้องสา”  ผมพยายามพูดด้วยเสียงร่าเริงเหมือนกับว่าการที่มันจะทำอะไรกับใครเป็นเรื่องธรรมดา  ไม่ต่างจากลิงออกลูกเป็นไข่  เวร  - -  โทษครับ  ไม่มีอารมณ์เล่นมุก

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด   
โป๊ก!!   เจ็บชิบ
   “สัด  หัวกู  แม่งง  อูยยยย  เบรกหาเตี่ยมึงเรอะ”
ไอ้คนที่หักพวงมาลัยเข้าข้างทางอย่างรวดเร็ว  (วอนนรกจริงๆ)   หันมามองผมด้วยสายตาตื่นตกใจ  ก่อนจะเอ่ยถามราวต้องการจะย้ำความจริง  ความจริงที่ผมล่ะโคตรปวดใจ

   “เมิง  เห็น??”  น้ำเสียงนั้นสั่นน้อยๆ ไม่ต่างจากแววตาของคนพูด
   “เออ  ก็  กู  กู  ออกไปตามเมิงไง  ฮ่าๆ  แต่ว่า  ก็บอกแล้วว่า   เมิงยุ่งอยู่  ฮ่าๆ  ดีจริงๆ เลยน้าเมิงเนี่ยย  น่าอิจฉาชิบ  ว่างๆ ก็หาให้กูสักคนดิ  กูเหงา”  รอยยิ้มที่พูดพยายามทำอย่างที่สุดหวังว่าคงพอตบตาความรู้สึกแย่ๆ  เหมือนจะหายใจไม่ออกนี่ได้ล่ะนะ

   “กู...”  มันก้มหน้าต่ำ  ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ 
   “เฮ้ย!  มึงไม่ต้องเครียดน่า  ไม่มีใครเห็นหรอกนอกจากกู”
   “ก็เพราะเป็นมึงนั่นแหละ”  มันพึมพำอะไรของมันวะ  สาดดด  กูก็อยากรู้นะเว้ย
   “หืมม  อะไรนะ  พูดดังๆ ดิวะ”

   “กูบอกว่า....”  มันยื่นมือมาจับแก้มผมไว้เบาๆ  สายตาตรึงผมให้อยู่กับที่  แค่ใช่สายตาเท่านั้น    “ เพราะเป็นมึงนั่นแหละ  กูถึงได้กังวล”

   “ฮะ..หา  เอ่อ  ฮ่ะๆ  มึงจะกังวลทำม้ายยย   กูไม่บอกใครจริงๆ นะ  อ่ะ  สัญญา”  ว่าแล้วผมก็ยื่นนิ้วก้อยไปกระดิกกวนตีนอยู่ที่ปลายจมูกโด่งๆ นั่น  เจ้าของจมูกจับมือข้างนั้นของผมไว้  จับไปทำเอี้ยอะรายยย   อย่าใกล้กูมากไปกว่านี้ดิ  สาดเอ๊ย

   “สัญญว่าจะไม่โกรธ”  อย่าปายยยย  อย่ามาเป่าลมรดกู  ไอ้  ไอ้  แม่งเอ๊ยย  เข้มแข็งไว้ลูกพ่อ
   “อ่ะ..ไม่ๆ”  แม่งงง   ยั่วกูอ่ะ  ยั่งกันเห็นๆ  แมร่ง
   “ไม่เคือง??”
   “เออๆ  ปล่อยกูได้แล้ว  แม่งงง   วันนี้จะได้ไปมั้ยวะ  คอนโดเมิงเนี่ย  กูหิวโว้ยยยย”   ผมโวยวายแล้วขยับมานั่งชิดหน้าต่าง  ปล่อยให้ไอ้บ้านั่นหัวเราะ หึหึ  ของมันไปคนเดียว

   ใจผมยังคงเต้นแรงทุกครั้งที่มันสบตา   ตัวผมยังคงร้อนผ่าวเมื่อมันเข้ามาใกล้  แต่สัญญาว่ามันจะน้อยลง  ผมจะบังคบให้มันน้อยลง  ทั้งปฏิกิริยาทางกายและความรู้สึกทางใจ  มันอาจจะไม่ได้ทำกันง่ายๆ   อาจจะไม่เห็นผลในทันที  แต่อย่างน้อย  ทุกๆ อย่างจะต้องเปลี่ยนไป  ผมแน่ใจ

   ก็ถ้ามันทำให้คำว่าเพื่อนของเราตรงกันไม่ได้  ผมจะย้ำความหมายของคำๆนั้นเอง  ย้ำจนกว่ามันจะเข้าใจ  และผมจะตัดใจได้  บางทีเรื่องนี้ผมคงต้องหาตัวช่วยล่ะมั้ง??

เอาล่ะครับ  ระหว่างที่ไอ้เวรไนท์ขับรถไป  ฮัมเพลงไป  ผมก็จะท่องมาตรการหักดิบของตัวเองไปด้วย  เพื่ออนาคต  สู้โว้ยยย

1.   ขัดใจมันบ้าง  ไม่ต้องตามใจมันทุกอย่าง
2.   เลิกทำตัวติดกับมัน  ไปสนุกกับเพื่อนคนอื่นบ้าง 
3.   เลิกใส่ใจเรื่องส่วนตัวของมัน  อยู่ในที่ๆ เพื่อนควรจะอยู่
4.   หาแฟนซะ   TOT  (ไอ้นุมันแนะนำมาอ่ะ  ข้อนี้ )

อ่อ  ลืมบอกไปว่าเมื่อคืนไม่ใช่แค่ผมที่ได้นอนเช้า  ไอ้นุก็นอนเกือบเช้าเช่นเดียวกัน  เพราะมันเป็นคนเดียวที่ผมไว้ใจ  ฮ่าๆ  ก็ไม่เชิงหรอกครับ  ที่จริงเรื่องที่ผมแอบชอบไอ้ไนท์  มันก็ได้กลิ่นมาสักพักแล้ว   ไอ้ผมก็ยังงงๆ อยู่  ก็ทันทีที่ผมเล่าให้มันฟังจบ  มันก็หัวเราะชอบใจใหญ่  แม่งง  โคตรกวนตีน  เพื่อนกำลังทุกข์  มันเสือกมีความสุขซะงั้น
ตอนแรกมันถามผมว่า  แน่ใจนะว่าจะเลิกรักมันได้   ผมบอกได้เลยว่า  ‘ยาก  แต่จะทำ’  เพราะยังไงมันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว  ผมจะยื้อไปเพื่อ??  สู้ผมเป็นเพื่อนที่ได้อยู่ข้างๆ มันอย่างนี้ต่อไปดีกว่า   ไอ้สัดนุก็ยิ่งฮาเข้าไปใหญ่  แถมยังด่าผมว่า โง่  ซื่อบื้อ  - -  โคตรเศร้าเลยที่เลยปรึกษามัน  กว่ามันจะยอมช่วยผมเนี่ย   ผมต้องยกเอาชื่อไอ้ส้มมาอ้างไม่รู้เท่าไร  โคตรเป็นเพื่อนแท้  เพื่อนตายเลยครับ  ไอ้เวรนุ  มันว่า  ‘ทำไปเพื่อให้เมียสบายใจ’   เข้าใจเหตุผลมันไหมครับ  ถ้าไม่เข้าใจ  ก็ซวยไป   แต่ถ้าเข้าใจ  ช่วยมาบอกผมด้วย  จะเป็นพระคุณยิ่ง


------------------------------

มาต่อแล้วจ้าาา   ขอโทษด้วยที่นุ่นยังไม่ได้ตอบรีพลายทุกคนสักที  แต่ก็อ่านทุกอันนะ
พอดี  ต้องช่วยที่บ้นทำบัญชีอ่ะ  แอบเซ็ง
ขอบคุณทุกคนที่รักนู๋เวย์  แอบอยากโดดถีบชายไนท์  และปลื้มพี่หมอน้า  เจอกันตอนหน้าจ้า

[Donpopper]

พี่ไนท์มีความรู้สึกดีๆกับพี่เวย์แล้วใช่ไหมเนี่ย

แล้วพี่เวย์จะตัดใจจริงๆเหรอ

แล้วถ้าพี่เวย์ตัดใจได้จริงๆจะเป็นยังไงต่อเนี่ย

แล้วจะติดตามต่อไป

[•♀NoM!_KunG♀•]

เห้อ..................คนปากแข็งนี่มานน่าเบื่อจิงๆนะเนี่ย

ได้แต่คอยทามให้คนอื่นเจ็บ.........ไม่สงสารคนอื่นกานบ้างรีไงนะ

ยังไงก้ออย่าลืมมาต่ออีกเน้อค๊าฟ.................รอ รอ เน้อค๊าฟ

เปงกำลังใจให้เน้อ..........สู้ๆค๊าฟ

[xiiiNG]

แว๊ก  แว๊กกก

เอาใจช่วยยยยย

ให้ลืมให้ได้ ^^

(แต่ยังไงก็ได้กัน   )

[mackerel]

สงสารเวย์-เข้มแข็งเข้าไว้นะ
*******
ขอบคุณที่ขยันมาต่อนะคร้าบ 

[Catrina]

สู้เขาไอ้เวย์  มึงอย่ากลัว  แม่งง  แต่กูปวดฉี่ชิบหาย  

ชอบอ่ะ เวย์สู้ๆ อย่าไปยอมนะอย่าไปยอม(ถ้าสมยอมมันก็ไม่สนุกอ่ะดิ เอิ๊กๆ)

มาต่อเร็วๆน้า

ป.ล. แม่เวย์มากที่ไปในสถานการณ์อย่างนี้ ฝากบอกแม่เวย์ว่ากลับมาเผลอๆอาจจะได้ลูกเขยนะคะแม่ 

[jokirito]

ชอบหนูเวย์ที่พูดบอกไปตรงๆ ว่าเห็นอะไร อิอิ
ชายไนท์ก็รู้ใจตัวเองเร็วๆนะหนูเวย์รออยู่
ส่วนคนแบบพี่หมอผมไม่ชอบอ่ะ ดูเลี่ยนๆ เป็นเทพบุตรไงไม่รู้ ไม่ปลื้มๆ
ผมแฟนคลับชายไนท์ครับ หึหึ เวย์รักใครผมก็รักคนนั้น

[mist]

หมั่นไส้เจ้าไนท์  เล่นตัวมาก เด๋วก็เชียร์พี่หมอเลยนี่

[Cloud~]

น้องเวย์สู้ๆนะคะ 

[lordhunter]

ชอบพี่หมอเถอะ  หรือตัวละครอื่นก็ได้  เบื่อไอ้ไนท์แระ

[EverGreen™]

พี่หมอนัทก็ยังสตีลอบอุ่นต่อไป

 


พี่เวย์เอ๊ยย

ปรึกษาใครไม่ปรึกษา ไปปรึกษาพี่นุ

รอดูซิ ว่าจะสำเร็จมั้ย

เฮียไนท์ ทำตัวดีๆดิ เดี๋ยวโดนนักศึกษาแพทย์คาบ 

เอ่ออ.. เปลี่ยนคำใหม่ดีกว่า เป็น แย่งพี่เวย์ไปแล้วจะห่ะช็อคคค

 

[LoveNineTeen]

น้องเวย์ควงพี่หมอไปเลย ไนท์มันจะได้เลิกปากแข็งซะที

อึดอัด อ่านแล้วมันอึดอัด กำจริงๆ

[SoN]

^^

[lomekung]

 เอาใจช่วยเวร์   

[melon_jung]

สงสารเวย์อ่ะ...ต้องตอบไนท์ไปแบบเหมือนไม่คิดอะไร
ไนท์จะรู้บ้างมั๊ยนะว่าเวย์เสียใจอ่ะ...ดูจิ๊ถึงกะเตรียมวิธีตัดใจเชียวนะ 

[ชินจัง]

โอ๊ยๆๆ เจ็บก็เจ็บแต่ก็รักมาก ลำบากใจจังสถานการณ์แบบนี้ 

ลุ้นๆความรักของเวย์กะไนท์ต่อค๊า 

[doomare]

ต่างคนต่างหึง

แต่ไม่มีใครสารภาพสักคน

คนหนึ่งรักแต่ไม่กล้าบอก

อีกคนรักแต่ไม่รุ้ตัว

ลุ้นๆๆๆ

[♥a2k♥]

เชียร์เวย์ 
เข้าใจความรู้สึกนะ ทั้งสองคนก็กลัวว่าบอกไปแล้วจะเสียกันไปรึเปล่าถ้าไม่ได้รู้สึกเหมือนกัน 
แต่ไนท์อ่ะ มาหึงเวลาเวย์ไปกับคนอื่น แต่ตัวเองยังอ่ะจึ้กๆกับสาวเลยอ่ะ 

[a_tapha]

ยังไงก็เชียร์ไนท์

แต่แอบชอบพี่นัทนะเนี๊ยะ

ขอสองไปเลยน้องเวย์

อิอิ โลภ 

[ï_Kiss_U♥]

ไมท์นะ ทำเวย์ได้

[xiiiNG]

+1 รอตอนที่ 8 อ๊าาา

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
ขอให้ห่างกันจริงๆเถอะชอบ อยากรู้ว่าไนท์มันจะทำไง แล้วจะรอ่านต่อ

[•♀NoM!_KunG♀•]

หว่า.............รออยู่นะต๊าฟ ยังไงมาอีกหยอ

มาต่อด้วยเน้อค๊าฟ...........อยากอ่านมากมายนะนี่

[zingiber]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากๆเลย

น่าสงสารเวย์จังเลย ไนท์ใจร้ายอ่ะ เด๋วเหอะจะเปลี่ยนใจไปเชียร์พี่นัทซะนี่

[warin]

เมื่อไหร่ไนท์จะเลิกปากแข็ง  และยอมรับซะทีว่ารักเวย์เข้าแล้ว  งือ 


อ่านแล้วสงสารเวย์จังอ่ะ

ป.ล.  ยังเป็น FC  พี่หมอนัทอยู่นะ

[A-J.seiya*]

จะเอาออกห่างได้นานมั๊ยอ่ะ....
='=

แต่เรื่องสานี่ .... โกรธว่ะ


ต้องง้อนานอ่ะ  ^^




ชอบนุ 
ทำไมมีแฟนแล้วล่าาาาา

 

[whitedemon]

บทที่ 8  ขัดใจ??

“อาบน้ำก่อนไหม”   
“อ่ะ..เอ่อ  เมิง  เมิงอาบก่อนเหอะ”   ฟู่  เฮ้อ  แม่งงง  กูล่ะหัวใจจะวาย  เมิงถอดเสื้อถอดกางเกงแล้ว  ( ยังไม่ได้ถอดบ็อกเซอร์เว้ย  /ไนท์)   จะมายืนโทงๆ ถามกูเพื่อ?  สาดด  ขอเวลากูหน่อยเด   ว้อยยย  ไม่ได้หื่นครับ แค่มีความต้องการสูง - -
“เอางั้นก็ได้” 
เออ  ก็ต้องเอางั้นอยู่แล้วล่ะ  ไปซะ  ก่อนที่กูจะทำเรื่องผิดศีลธรรม   -*-

ผมว่า  ทุกคนกำลังสงสัย หรือไม่ก็สาบแช่ง??  ผมอยู่แน่ๆ เลยว่าทำไมยังเผลอไผลไปกับมันอีก  ทั้งๆ ที่ตั้งมาตรการอันสวยหรูไปแล้ว ( ได้ข่าวว่ากูคิดเองเกือบหมด / นุ)
เอาล่ะครับ  ขอสารภาพตามตรง  พูดกันอย่างลูกผู้ชายเลยนะครับ  ว่าการห้ามใจเนี่ยมันทำได้ยากจริงๆ  ไม่เกี่ยวหรอกว่า มันเป็นผู้ชาย มันเป็นเพื่อน  แต่เพราะเป็นไอ้ไนท์  ผมถึงบอกว่ามันยาก  มันก็เหมือนการที่เราเลี้ยงลูกบาสไปอยู่ใต้แป้นแล้วพยายามจะไม่ชู้ต  ทั้งที่ไม่มีคนมาขวางนั่นแหละ  (เมิงเอากูไปเปรียบกับลูกบาสหรอว๊ะ /ไนท์)  เฮ้อออออ    เคยได้ยินไหมว่าแม้สมองสั่งแต่หัวใจมันไม่ให้ความร่วมมืออ่ะ  ตูล่ะเซ็ง  เครียด  แต่ไม่มีเหล้าให้กิน   
แต่เอาล่ะครับ  ของอย่างนี้มันต้องค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป  คนเราน่ะมันเริ่มเปลี่ยน  ตั้งแต่คิดจะเปลี่ยนแล้ว  สู้ต่อไป  ทาเคชิ

-   แกร๊ก –
“อาบน้ำได้แล้ว”
“อ่ะ  อือ”  กูล่ะไม่อยากหันไปมองเมิงเลย  กลัวใจตัวเองชิบ  เข้มแข็งไว้ๆ   มันก็ไม่เห็นมีอะไรที่มองไม่ได้นี่  ก็แค่หน้าอกขาวๆ มีกล้ามเนื้อพองามที่มีหยดน้ำเกาะอยู่เป็นประกาย  แล้วก็ช่วงล่างที่มีผ้าขนหนูเกาะอยู่หมิ่มเหม่เท่านั้นเอง  อ๊ากกกกกกกกกก   อาบน้ำก่อนล่ะโว้ยยยยย
นอกจากจะยังไม่ชิน (ซะที)  แล้วก็ดูเหมือนอาการผมมันจะยิ่งรุนแรงขึ้นด้วย  หรือว่ากูเป็นพวกยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุวะเนี่ยยย   

-   แกร๊ก - 
เมื่อเสียงเปิดประตูครั้งที่สองดังขึ้น  นายเวย์ในชุดเต็มยศ (ชุดนอนสีเทาขายาวแขนยาว) ก็เดินออกมาด้วยท่าทางมั่นใจ พร้อมรอยยิ้มยียวนในแบบของเจ้าตัว (ทำใจและคืนฟอร์มแล้วครับผม /เวย์)

“ยืนบื้ออยู่ทำไม  มากินข้าวดิ  เมื่อกี๊บ่นว่าหิวจนจะกินควายได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ”  กูจะขอบใจเมิงดีไหมเนี่ยที่เตรียมข้าวปลาไว้ให้กู  ว่าเขา  แต่ก็รีบจ้ำอ้าวไปหามันครับ  นิสัย -*-

“โห  แกงส้ม  ไข่เจียว  ปลาราดพริก  ไข่พะโล้  แสดด  เมิงไปซื้อมาตอนไหนเนี่ยย  ตักข้าวๆ”    โหยยย  น่ากิน  น่ากิน  จะกิน  กูหิววว  พูดก็พูดเหอะ  ตอนอาบน้ำอยู่ก็ลืมไปแล้วเชียวว่าหิว  แต่พอเห็นกับข้าวนี่  อยากจะกระโจนใส่ให้รู้แล้วรู้รอดไป
“หึหึ  หลอกง่ายจริงนะ”
“ไหนข้าวกูอ่ะ  ข้าวกูๆๆ”  สาดดไนท์  แม่งง  ทำตัวน่าถีบจริงครับ  เล่นตัวอยู่ได้  กว่ามันจะหยิบจาน  เปิดหมอข้าว  โอ๊ยย  นั่นๆ  ตักมาๆ  แต่  เอ๊ะ!  เมิงจะหยุดทำไมล่ะนั่น?

“หยุดตักทำไมวะ  ชาตินี้กูจะได้แดกไหมเนี่ย”
“มานั่งนี่”   ตักมัน??  บ้าไปแล้ว
“ทำไม  กูจะแดกข้าว”
“เช็ดผมก่อน”
“ไม่ต้อง  กูหิวแล้ว  ตักข้าวมาดิ  เดี่ยวมันก็แห้งเองแหละ”
“มานั่งนี่  กูจะเช็ดให้”
“เฮ้ยยย  ไม่เอา”
“...”  แปะๆ  มันยังคงตบที่หน้าขาตัวเอง   ส่วนผมก็ส่ายหัวไม่หยุด  เรื่องไรอ่ะ ยังไม่อยากแหกกฎนี่หว่า  กูเพิ่งตั้งไปหยกๆ เองน้า  กูไม่สู้  กูหวั่นใจว่ะ

“เดี๋ยวนี้ทำไมมึงดื้อ  ทำไมชอบขัดใจ  รู้มั้ยกูไม่ชอบ”
อึก!!  ทำไมกูจะไม่รู้  กูรู้  รู้ดีเลยด้วย
“แล้วทำไมมึงชอบสั่ง  ชอบบังคับ  มึงรู้มั้ยว่ากูก็ไม่ชอบ”

“ชอบหรือไม่ชอบ  เมิงก็ไม่มีสิทธิปฏิเสธ”

ฟุบ!!  ไม่ทันได้ตั้งตัว  ผมก็ถูกจับโยนขึ้นมานอนแผ่หราอยู่บนเตียงนุ่มๆ ของมันซะแล้ว  ตามมาด้วยร่างกำยำที่ยังคงเปลือยท่อนบนทาบทับมาอย่างรวดเร็ว  สองมือผมถูกตรึงไว้เหนือหัว  ขาก็ถูกคนข้างบนกดไว้จนขยับไม่ได้  สถานการ์ชักเข้าขั้นวิกฤตณ์แล้วจริงๆ

“จ่ะ..จะทำอะไร”  อย่าเล่นอย่างนี้นะเว้ย  กูไม่ปลื้ม
“แล้วเมิงคิดว่าไงล่ะ”
“อย่า  อย่าเล่นอย่างนี้นะเว้ย  ปล่อย”  แม่งเอ๊ยยย   กูก็เล่นบาส  ทำไมสู้แรงมึงไม่ได้วะ
“กูไม่ได้เล่นว่ะ  เวย์  ถ้า... ถ้ากูขอเมิงล่ะ”  อย่าทำหน้าจริงจังอย่างนั้น  อย่าทำตาอย่างนั้นใส่กู  ไอ้สาดไนท์  ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่กู๊
“ขอ  อะไร”
“เซ็กส์”    ชัดถ้อยชัดคำ  - -
“หะ..เฮ้ยยยย  พ่อเมิงดิ  ไอ้บ้า  ไอ้เวร  ไอ้ไนท์  ปล่อยกูนะ  ปล่อยกู๊  เชี่ยย  เป็นบ้าอะไรของเมิง  เมารึไง”
“เปล่า  กูไม่ได้เมา  กูพูดจริงๆ”

อึ้ง!!  ครับ  วันนี้มันวันอะไรกัน?  ใช่วันที่ 1 เมษารึเปล่า?  พอผมตกลงเสร็จ  มันก็จะตะโกนบอกว่า  April fool!!! ใส่หน้าผม  เฮ้ย  นี่มันไม่ตลกนะเว้ยยย   (ตอนเขาไม่ให้ทำ  ก็เสือกอยากจะทำ  ตอนนี้เขาอยากจะทำขึ้นมา  ทำไมมึงไม่ยอมว้า / นุ)   (สัดนี่  ก็มึงเป็นคนตั้งกฎเหล็กมาให้กูเองไม่ใช่เหรอวะ  เชี่ยนุ / เวย์)

“พูดบ้าอะไรของมึง  กูเป็นเพื่อนมึงนะเว้ย”    ตอกย้ำ
“แล้วไง”  ยังจะมีหน้ามาแล้วไง  ก็ไอ้ที่เมิงขอน่ะ  มันเป็นเรื่องปกติที่เพื่อนเขาขอกันรึไงวะ
“ล่ะ..แล้วไงอะไรเล่า  ก็เพื่อนที่ไหนเขาทำกันอย่างงี้วะ?”
“ก็มึงกับกูไง  อีกอย่างกูก็ไม่เคยทำกับเพื่อนคนอื่นเหมือนอย่างที่ทำกับมึงนะ”
???????   หมายความว่าไงวะ  หมายความว่ามีเซ็กส์กับกูได้  แต่กับคนอื่นไม่ได้???  หรือว่าการกระทำของมึง???   หน้าผมตอนนี้คงเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

“หมายความว่าไง”
“มึงสำคัญกว่าคนอื่น”   แปร๊ด  หน้าร้อน  ใจเต้นแรง   แรงจนมันแทบจะกระโจนออกมาอยู่แล้ว  ถ้าไม่ติดว่าต้องเก็บอาการเอาไว้น่ะนะ

“ย่ะ...ยังไง”   ทำต้องสั่นด้วยวะกู  สั่นกลัวหรือว่าสั่นสู้เนี่ย
“หึ  ก็...”
“อุ๊บส์...   อื้อ”  ริมฝีปากร้อนบดเบียดเข้ามาโดยที่ร่างบางไม่ทันตั้งตัว  ผ่ามือของคนข้างบนเริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ที่กีดขวางอยู่อย่างรวดเร็ว  ทันทีที่เห็นร่างบางเปลือยเปล่าเต็มตา  คนถอดก็เผลอมือสั่น  ตะลึงลานแทบหยุดหายใจ   สายตาร้อนแรงเต็มไปด้วยความต้องการทำให้คนข้างล่างเขินอายจนต้องเบือนหน้าหนี
เพรียว  บอบบาง  ขาวผ่อง  น่าทะนุถนอม  ยอดอกสีชมพู  เอวเล็กบางรับกับสะโพกกลมมน  เรือนร่างสั่นระริกตรงหน้ายั่วเย้าอารมณ์เกินกว่าจะทนไหว

“มึง..สวย”  น้ำเสียงแหบพร่าจนคนถูกชมยังตกใจ  ริมฝีปากร้อนๆ พรมจูบไปทั่วซอกคอ  กกหู  คลอเคลียไม่ห่าง  มือหนาทั้งสองข้างลูบไล้ไปทั่วร่างบางอย่างนุ่มนวลราวกับกลัวว่าหากรุนแรงไปเพียงนิด  เรือนร่างขาวนวลนี้จะบุสลาย

“..อ๊ะ..”  เสียงหวานเผลอหลุดรอดจาดริมฝีปากแดงอิ่มที่พยายามเม้นสนิทเมื่อลิ้นร้อนลากไล้หยอกเย้ายอดอก  จนร่างบางแอ่นเกร็ง  จุมพิตร้อนแรงยังคงประพรมไปทั่วแผ่นอกบาง  ปรนเปรอจนคนถูกกระทำนัยน์ตาปรือปรอย  สองมือที่ถูกปล่อยเป็นอิสระก็ดูเกะกะเกินกว่าจะหาที่ยึดเหนี่ยว   จนร้อนถึงมือใหญ่ต้องชักนำมาวางไว้จนไหล่กว้างเสียเอง

ฝ่ามือร้อนผ่าวลูบเรื่อยมาถึงสะโพกกลมกลึง  บีบเคล้นตามแรงอารมณ์แล้ววกมากลางลำตัวด้านหน้า  สัมผัสเพียงแผ่วเบากลับทำให้อีกคนควาญคราง  ส่วนนั้นกระตุกหนีมือด้วยความเขินอาย  ทำให้ร่างสูงหัวเราะในลำคอก่อนจะเร่งสัมผัสให้เร็วขึ้น  ร้อนแรงขึ้น  จนร่างบางไม่อาจต้านทานความต้องการตามธรรมชาติของตน  มือเล็กบีบไหล่กว้างแรงอย่างต้องการหาที่ระบายอารมณ์ที่พุ่งสูงจนกลบความประหม่าเขินอายไปสิ้น

“อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊า”  มือใหญ่เร่งความเร็วขึ้นเมื่อเห็นร่างบางแอ่นเกร็ง  ริมฝีปากแดงอ้ากว้างครวญครางยั่วอารมณ์  ก่อนที่คนตัวเล็กจนปลดปล่อยออกมา  เสียงลมหายใจหอบกระชั้นและผิวหน้าผิวกายที่แดงระเรื่อของร่างบางเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากคนข้างบนได้เป็นอย่างดี  ก่อนที่เจ้าตัวจะเริ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์แกมหยอกล้อให้อีกคนได้ใจเต้น

“เพื่อความยุติธรรม  ต่อไปตากูนะ”  โดยไม่ฟังเสียงอุทรณ์ใดๆ  นิ้วหนาไล้วนปากทางเบาๆ ก่อนค่อยๆ สอดเข้าไป  ส่งผลให้ร่างบางสะดุ้งเฮือก
“เจ็บ..อ๊ะ  ไอ้ไนท์  ไม่เอา”
“อย่าเกร็ง  ทำตัวตามสบาย”  บอกเมื่อร่างบางเกร็งขาฝืนไว้  โดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดการรุกล้ำอันแสนหวานของตนแต่อย่างใด
“หย่า..อย่า  พอแล้ว  อ๊ะ”  ร่างเล็กครวญครางเมื่อมือใหญ่ดันขาเรียวให้กางออกเพื่อความถนัดแล้วสอดนิ้วเพิ่มเข้ามาช้าๆ  มือเล็กขย้ำที่นอนแน่น  พร้อมทั้งพยายามกลั้นเสียงน่าอายไว้  แต่ก็ไม่อาจทำได้เมื่อคนข้างบนจงใจแกล้งด้วยการใช้ลิ้มหยอกเย้ายอกอดที่เป็นสีชมพูเข้มอย่างไม่ปราณี  สัมผัสร้อนแรงทำให้ร่างเล็กแทบคลั่ง  เสียงหวานหลุดรอดให้อีกคนได้ยินเป็นระยะ  ปลุกเร้าความรู้สึกคนด้านบนจนหมดความระงับตัว  อยากแตะต้อง  อยากครอบครองจนแทบทนไม่ได้

“พร้อมนะเวย์  กูทนไม่ไหวแล้ว”  เสียงฉีกซองพลาสติกดังยังไม่ถึงเสี้ยวนาที  สัมผัสร้อนๆ ที่น่าจะไม่ใช่นิ้วมืออย่างเคยก็ทำให้ร่างบางเกร็งรับด้วยความตระหนก  ร่างสูงรับรู้ได้จึงจูบพรมไปทั่วเรือนร่างเท่าที่จะทำได้  ราวกับต้องการปลอบประโลมและให้สัญญาว่าจะถนอมร่างบางนี้ดุจสมบัติล้ำค่า  เมื่อร่างบางเริ่มผ่อนคลาย  ร่างสูงจึงสอดแทรกแก่นกายที่เหลือเข้าไปจนหมด

“อ้า” สองเสียงครางราวนัดหมาย  อารมณ์อ่อนหวานละเมียดละไมอบอวลบางเบาไปทั่ว  ร่างสูงเริ่มเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนแม้จะต้องทรมานกับความอดกลั้น  หลับตาหอบกระชั้นกับความร้อนที่ครอบครองแก่นกายของตน  ฝืนความต้องการที่จะเสร็จสมจนเกร็งไปทั้งตัว  จุมพิตนุ่มนวลประทับที่ปรือตาปรือปรอยของอีกฝ่าย  ก่อนจะกดหนักๆ อีกครั้งที่หน้าผากมน  พยายามค่อยๆ สร้างความคุ้นชินให้กับร่างบาง  ความเจ็บเริ่มบรรเทาก่อเกิดเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ร่างบางไม่เข้าใจ  ริมฝีปากเผยอ  ฝ่ามือทุบอกแกร่งวอนขอการปลดปล่อย   ร่างสูงหมดสิ้นความอดกลั้นขยับจังหวะรวดเร็ว  ร่างทั้งร่างสั่นเท่าด้วยความต้องการมากมายอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน  ฝ่ามือหนากุมขย้ำสะโพกมนจนเป็นรอย  มือเล็กเองก็เกาะเกี่ยวไหลกว้างไว้อย่างหาที่ยึดเหนี่ยว 

ภาพร่างบางครางเสียงหวาน  ใบหน้างามแดงเข้มมีน้ำตาคลอหน่วย  ฝือเล็กที่จิกทึ้งแผ่นหลังเขาอย่างต้องการระบายอารมณ์ยิ่งโหมไฟแห่งความต้องการของร่างสูงให้พลุ่งพล่าน  เสียงครางเริ่มดังถี่  หอบหายใจกระชั้นขึ้นทุกนาที  สะโพกมนแอ่นรับสัมผัสลึกล้ำอย่างขลาดเขลาทว่ากลับทำให้คนข้างบนพอใจนัก  ก่อนแรงกระทั้นหนักหน่วงครั้งสุดท้ายจะเรียกเสียงกรีดร้องหวานหูพร้อมกับเสียงครางแหบต่ำอย่างสาสมใจของคนข้างบน

ร่างสูงหลับตาแน่น  กอดเกี่ยวร่างบางไว้อย่างอ่อนโยน  นิ่งงันเพียงชั่วครูก่อนจะปรือเปลือกตาก้มมองอีกคนที่ซุกซบอกกว้างของเขาอย่างหมดแรง  ใบหน้างามยังคงแดงจัด  นัยน์ตาหวานยังคงปรือปรอย  หยาดเยิ้มชวนให้อารมณ์บางเบาก่อตัวขึ้นมาอีก  จนคนข้างล่างรู้สึกได้

“ม่ะ..มึง  เอ่อ”  เสียงหวานเบาราวกระซิบ  ใบหน้าคมฉายแววเจ้าเล่ห์  ก่อนจะก้มลงเลียใบหูเล็กและกระซิบอ้อนๆ ว่า
“ต่อนะ”
‘ม่ายยยยยยยย’   ร่างบางได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ  เมื่อร่างสูงเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง
ไอ้นุ  มึงจะรู้ไหมว่าแผนการของมึงที่ให้กูขัดใจมัน  ทำให้กูเสียจิ้นวันนี้  ไอ้เพื่อนชั่ว  TOT
.
.
.
แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางระเบียงห้อง  ผ่านผ้าม่านสีขาวขุ่นที่พลิ้วไหวน้อยๆ หยอกล้อกับสายลมเย็นด้านนอกเรียกให้ร่างเล็กขยับตัวหนี  ก่อนจะปรือตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก  และพบกับร่างกายเปลือยเปล่า   เต็มไปด้วยร่องรอยสีกุหลาบ  และความปวดหนึบบริเวณบั้นท้าย  รู้สึกหนักอึ้งไปทั่วทั้งร่าง ความทรงจำเมื่อคืนค่อยๆย้อนกลับมาย้ำเตือนถึงสิ่งที่เขาได้ทำพลาดไป  จากขัดใจกลายเป็นเสียตัว

ผมมองร่างกำยำเปลือยเปล่าของคนด้านข้างด้วยอารมณ์หลากหลาย  แผ่นหลังเรียบเนียนของมันเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งการสู้รบระหว่างปีเตอร์ เชค กับ ไมเคิล โอเว่น  หลังจากถูกล่อหลอกด้วยลีลาท่าทางมากมาย  ไมเคิล โอเว่นก็ทำประตูไปได้ถึงหกประตู!!   ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นจนต้องกัดฟันกรอด  อยากจะยกเท้างามๆประเคนมันสักที  ร่างกายก็ไม่เอื้ออำนวย  ไอ้โอเว่นมันก็หลับฟุบไปคาอกผมเมื่อคืนนี้  หลังจากยิงประตูชนะอย่างขาดลอย

ผมขบเคี้ยวเขี้ยวฟันอยู่พักใหญ่  ได้แต่เฝ้าคิดว่านี่มันเกิดขึ้นจริงๆ ใช่ไหม  ผมเสียประตูไปแล้วใช่ไหม  แถมไม่แค่ประตูสองประตูด้วย  ยิ่งคิดก็ยิ่งอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน  จะโทษว่าเป็นความผิดของมันก็ไม่ใช่  จะว่าสมยอมซะทีเดียวก็ไม่เชิง   ความคิดในสมองวิ่งชนกันไปมาอย่างน่าเตะ  แต่ไอ้คนที่น่าเตะยิ่งกว่ามันกลับไม่ยอมตื่น  โธ่เว้ย!!  ไม่ตื่นใช่ไหมมึง  นี่แน่ะ!!

“อ่ะ  โอ๊ยยย”  ไอ้ไนท์ครางอย่างเจ็บปวด  เมื่อผมใช้สันมือฟาดหลังมันอย่างแรง  ไม่ต้องมาร้องนะมึง  ที่เมื่อคืนกูร้องให้หยุด  เสือกไม่หยุด  ยิงได้ยิงดี  ไอ้เลว  ที่จริงอย่างจะฟาดก้านคอมันด้วยซ้ำ  แต่แค่นั้นมันยังไม่สะใจ  เดี๋ยวมันจะตายสบายเกิน 

“อูย ตีกูทำไมวะ  หรือเมื่อคืนยังไม่พอ  จะต่อไหมล่ะ”  แปร๊ดดด   สัดไนท์  แม่งมันเจ้าเล่ห์ว่ะ   ต่อพ่อเมิงดิ  เมื่อคืนมึงล่อปีเตอร์  เชคซะเดี้ยงเลยนะมึง  ถ้าต่อได้อีก  กูก็ไม่ใช่คนแล้ว

“อย่าให้กูลุกได้นะมึง”  ผมกัดฟันพูด  แต่แทนที่ไอ้บ้านั่นมันจะสำนึก   กลับขยับยิ้มอย่างเท่ห์ที่มุมปาก  ไอ้ฟาย  ไม่ต้องมายั่วกู  กูไม่ใช่ผู้หญิงนะ  จะได้มาเคลิ้มไปกับมึง  (ได้ข่าวว่าเคลิ้มมาสามปีแล้ว)   งงกันใช่ไหมครับว่าผมโมโหอะไร   เป็นใครก็ต้องโมโหอยู่แล้วอ่ะ  ทำไมกูต้องเป็นผู้รักษาประตู  ทำไมกูไม่ได้เป็นศูนย์หน้า  ทำไม   โลกนี้มันไม่ยุติธรรม

“อะไร  แค่นี้ลุกไม่ขึ้นเลยเหรอว๊า  เอาน่า  เดี๋ยวกูฝึกให้ชินเอง”  ไอ้ฟาย  มึงยังมีหน้ามากวนทีนกูอีกนะ  อย่าอยู่เลยมึง  ว่าแล้วผมก็ส่งเรียวขางามไปถีบก้นมันอย่างแรง  อย่าสงสัยครับว่าทำไมต้องเป็นที่ก้น   ก็เมื่อคืนมันก็เล่นผมที่ก้นอ่ะ  TOT

“โอ๊ยย”  --> ไม่ใช่เสียงมันครับ   เสียงผมเอง  โอ๊ยย   แม่ง  เจ็บก้นชิบ  ไอ้เวย์  มึงเสียเอกราชไปแล้ว  โอ้  ม่ายยยย    มาย บุดดาห์  ได้โปรดบอกข้าว่ามันไม่จริ๊งงง  ( คนหล่อเอ๋อครับ)

“เฮ้ย!!  เป็นไงมั่งวะ  เจ็บมากมั้ย”  ไอ้ไนท์ลังจากหลบทีนผมได้  ก็เข้ามาพยุงผมอย่างร้อนรน  หึหึ  ทำดีตอนนี้ก็สายไปแล้วมึง

“แม่งง   มาลองเองสิฟร่ะ  ไอ้สัด  มึงจะได้รู้   ของอย่างงี้ไม่ลองไม่รู้นะมึง”  อ้าว  เวร  แล้วผมไปทำตลกกับมันทำไมกันคร้าบบ   ผมต้องด่ามันยันโคตรสิถึงจะถูก

“ฮ่าๆ  ได้  เอาไว้มาลองกันใหม่เนอะ”  ยังมีหน้ามายิ้มหน้าระรื่นอีกนะมึง

“ฝันไปเหอะมึง”  ไอ้สัดนุ  กรรมเวรครั้งนี้มึงต้องชดใช้  กูยังไม่ได้ถอย  ยังไม่ได้คืบหน้า  กลับต้องมาเสียตัวให้เพื่อนอย่างนี้เพราะมึงแท้ๆ  กูนอนกับมันมาตั้งหลายปี  ไม่เคยมีขอเซ็กส์กับกู  แต่เพราะแผนของมึง  กูขัดใจแม่งหน่อยเดียว  เล่นกูซะเดี้ยงเลย 


“ลุกไหวมั้ยวะ  ไปกินข้าวกัน  กูหิวแล้วเนี่ย  เมือคืนมึงกวนกูจนหมดแรงเลย”  อ้าว  ไอ้เพื่อนเวรครับ  อยู่ๆทำไมมึงทำตัวเลวโยนความผิดให้กูอย่างนี้อ่ะ  นิสัย!!  กูไปขอมึงตอนไหน  ไอ้บ้า  อ๊ะ  หรือว่าขอวะ  แม่งง  ใครจะไปรู้วะ  ก็อะไรทำแล้วรู้สึกดี   กูก็ทำสิ  เฮ้ย!!  ไม่ใช่  ไอ้เวย์  มึงบ้าไปแล้ว   ไหนว่าจะเลิกรักมันซะทีไง  ไอ้บ้า  มึงมันบ้า  ไปยอมมันทำไม  แม่ง  ใครใช้ให้มันเก่งอย่างนี้ล่ะวะ  กูก็ปฏิเสธไม่ได้เด้ 

“ไอ้..แม่ง  ..อยากแดกอะไร  ก็เชิญมึงไปแดกคนเดียวเลยไป๊”  ผมบอกมันเสียงดัง  พลางหันหน้าหนี  หงุดหงิดเว้ย  หงุดหงิด   ทำไมไอ้ไนท์มันทำท่าเฉยสนิทได้ขนาดนี้วะ??  เมื่อคืนกูเพิ่งนอนกับมึงนะเว้ย  นอนแบบไม่ธรรมดาด้วยนะมึง  เมื่อคืนมึงยังออดอ้อน  เคารพบูชากูยิ่งกว่าแม่  แล้วทำไมตอนนี้มึงเฉยได้ขนาดนี้ว้า  ไอ้สาดด  กูงง

“เออ  งั้นกูไปนะ”  พูดจบไอ้โอเว่น  มันก็เดินไปแต่งตัว  เสริมหล่อหน้ากระจกเล็กน้อย  แล้วก็เปิดประตูแล้วเดินสะบัดตูดจากไป

อึ้ง!!  ครับ   ผมอึ้งอยู่   ไอ้ฟายเอ๊ยย   มึงเป็นคนอย่างนี้เองเหรอวะ  ไอ้สัด  เออ!  กูจะจำไว้  ได้กูแล้วทิ้ง  ไอ้เอี้ยเอ๊ย  กูก็หิวเป็นนะมึง  เมื่อคืนกูก็เหนื่อยนะ  ไอ้บ้า  มึงกลับมา  กลับมาพากูไปแดกด้วยดิ   โว้ยยยย  โอ๊ยย  ทำตัวไม่ถูกโว้ยยย   

   ลองคิดดูครับ  เมื่อคืนมันเป็นเจ้าชายผู้แสนดีออดอ้อนขอความรัก (ขอร่วมรัก) จากเจ้าหญิงบนหอคอย(???)  ตื่นเช้ามากลายเป็นราชาผู้เย็นชาไม่ยี่หระต่อสรรพยิ่ง  เหมือนมีเมียในฮาเร็มมากมาย   พอได้แล้วก็ทิ้ง  เสร็จกิจแล้วก็ชิ่งไปท้องพระโรง  เฮ้ยยยย   กูไม่เข้าใจ!!



แอ๊ดดด

เสียงประตูเปิดอีกครั้ง  พร้อมกันร่างสูงใหญ่ของคนที่เพิ่งออกไป  เดินกลับเข้ามา  เออ  มึงคิดได้แล้วใช่ไหม  ว่าต้องพากูไปด้วย    อย่างน้อยๆ มึงก็ยังมีความคิดกลับมาดูแลกู 

“โทษทีว่ะ  ลืมกระเป๋าตังค์”  เสียงหล่อๆเอ่ยขึ้น  ก่อนจะจากไปอีกครั้งโดยมิได้สนใจสีหน้าตื่นตะลึงปนอาฆาตแค้นของคนบนเตียง
   .
   .
   .
   .


“อร่อยป่ะ?”  ไอ้ไนท์ถามขึ้นขณะที่ผมกับมันกำลังนั่งโซ้ยข้าวมันไก่กันอย่างเมามัน  สรุปว่าไอ้นี่มันออกไปซื้อจากร้านข้างล่างคอนโดมัน  แล้วมันนั่งกินกับผมครับ  แถมมันยัง ‘อุตส่าห์’ มีน้ำใจพาผมเข้าห้องน้ำ  เปลี่ยนชุดอย่างทุลักทุเล  เหอๆ

“เออ”  ผมก็ตอบมันไปอย่างไร้อารมณ์   ไม่ใช่ว่าโมโหอะไรมากมายหรอกครับ  แต่สมองยังไม่พร้อมประมวลผล   ทำไมท่าทีของมันที่ผมคิดไว้เมื่อคืนกับที่มันแสดงออกถึงต่างกันอย่างนี้วะ??  ไอ้เราก็อุตส่าห์กังวลแทบตายกลัวมันจะเปลี่ยนไป  ที่ไหนได้เหมือนเดิมทุกกระเบียดนิ้ว  กูจะดีใจดีไหมเนี่ย  ไอ้ดีใจนะไม่  แต่ว่าก็โล่งใจมั้ง??  ที่อย่างน้อยเราก็ไม่ใช่เข้าหน้ากันไม่ติด   อย่างน้อยก็ยังมานั่งกินข้าวด้วยกัน  อย่างน้อยมันก็ไม่ได้บอกผมว่าที่ทำไปเมื่อคืน  เป็นแค่ความหลงละเมอชั่วข้ามคืน  ให้ลืมมันซะ


หลังจากกินเสร็จ  ไอ้ไนท์มันก็ทำตัวเป็นพ่อบ้านที่ดี  เก็บล้างจนเรียบร้อย  ส่วนผมก็นั่งเป็นคุณนายนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา  เอ๋ มันชักแปลกๆนะครับเนี่ย  เหมือนสถานการณ์ข้าวใหม่ปลามัน  เหอๆ  ว่าไปนู้น  ไอ้เวย์    สักพักไอ้ไนท์ก็เดินหน้าหล่อมานั่งข้างๆผม

“กูจะออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์  จะไปไหม”  มันถาม  ยังมีหน้ามาถาม  ดูสภาพกูก่อนดีไหมเพื่อน  ลำพังแรงจะอาบน้ำยังไม่มีเนี่ย  กูคงจะไปกับมึงหรอก  ไอ้เวร

“ไป”   

“จะไหวเร้อ”
“กูประชดโว้ยยย” 
“ฮ่าๆ”
“เชี่ย”   ขอด่าที่เหอะมึง  ก็ใครหน้าไหนล่ะ  ที่ทำให้กูเป็นแบบนี้เนี่ย

ภาวนาให้วันนี้ผมหาย (ถ้าไม่มีต่อ)   แล้วมีแรงไปล้างแค้นด้วยเถิด  สาธุ


---------------------------

TBC. จ้าาาาาา

[warin]

 

ครั้งหน้าขอให้เป็นศูนย์หน้านะจ๊ะนายเวย์

[Ekk_J]

อ้าวครั้งแรกโดนไปหก ไม่ต้องไป รพ. เหรอครับ  หมอรับเย็บไหม

แค่คิดก็เจ้ยยยยย ...... น่ากัวอะครับ 

[Donpopper]

แล้วสรุปไนท์จะไม่บอกเวย์เหรอว่ารู้สึกยังไง