ตอนที่ 12 ท้าชน
ในชีวิตวัยรุ่นที่ผ่านมาของไอ้เวย์ไม่เคยมีครั้งไหนรู้สึกไม่อยากอาบเหล้าเมานารีขนาดนี้มาก่อน ไอ้ลางสังหรณ์ที่นานทีปีหนมันจะโผล่มาสะกิดหัวใจสักครั้งของผม รู้สึกว่าวันนี้มันจะขยันทำงานให้ผมจิตตก เกรงว่าเหล้าไม่ได้ลิ้ม นารีไม่ได้ลอง อาจจะมีกองยำตีนมาประเคนกันถึงที่ได้ แล้วไอ้คนที่จะซวยน่ะ...มันคงไม่พ้นผมอีกล่ะครับ อ่อ ส่วนเฮียต้า ไม่ต้องไปห่วงแกครับ ร้านเฮียแกไม่เคยมีใครกล้ามีเรื่องวิวาทแจกบาทากัน ก็เฮียผมน่ะมันนักเลงเก่า...ขาใหญ่กลับใจของแท้เลยครับ
“เฮ้ย!! พระเอกของงานมาแล้วเว้ย เอ๊ย หรือว่ามันจะเป็นนางเอกวะ มาเลยนั่งนี่เลยมึง กูรอดูอยู่นานล่ะ” ไอ้นุอ้าปากปล่อยหมาทันทีที่ผมเดินนำคนหน้ายุ่งมาถึงโต๊ะประจำของพวกผม ดูจากเศษถั่ว กับแกล้ม แล้วก็ขวดเหล้าเปล่าๆที่วางระเกะระกะอยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกมันคงล่วงหน้าผมไปไม่ใช่น้อยแล้ว
“รอดู ดูอะไรของมึงวะ” ผมถามหลังจากนั่งลงข้างไอ้คนโทรตาม โดยมีพี่นัทนั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆ ส่วนไอ้คนโทรจิกผมมาน่ะเหรอ เริ่มออกลายวอนตีนโอบไหล่ผมทันที จากนั้นมันก็อุตส่าห์สงเคราะห์ส่งแก้วเหล้าในมือมันให้ผม - - ทำไมกูต้องแดกแต่ของเหลือทุกทีเลยวะ
“กูก็รอดูศึกชิงนายไงวะ”
“พรวดด!!” คำตอบของมันเรียกเหล้าจากปากผมได้เป็นอย่างดี ไอ้ชิบหายเอ๊ย พูดเอี้ยไรไม่เคยดูเวลาร่ำเวลาลา หาเรื่องให้เพื่อนมึงโดนดีแท้ๆเลย
“แดกตีนกูก่อนดีไหม เอี้ยนี่ พูดหมาๆ” ปากผมเริ่มทำงานสนองคุณนายโดยการตอบโต้ได้เองโดยอัติโนมัติ จากนั้นก็เริ่มแนะนำพี่นัทให้กับผู้ร่วมเมา ก็ไอ้พวกชมรมบาสทุกคนนั่นแหล่ะครับ งานนี้สาวๆ ไม่มีเอี่ยว
“ตกลงพี่เวย์จะมีชู้เหรอครับ”
“พรวดด!! แค่ก แค่ก” ไอ้น้องเนมมันถามกลางปล่องพร้อมทำหน้าโคตรแบ๊ว ประมาณว่า ผมไม่รู้จริงๆ ช่วยบอกผมหน่อยเถอะครับ เล่นเอาผมต้องเสียดายเหล้าอีกรอบ เอี้ยเอ๊ย ไม่ใช่ขวดละบาทสองบาทนะเว้ย เท่านั้นยังไม่พอเพราะคำพูดเดียวของมันทำให้ผมงานเข้า ไม่ใช่อะไรหรอกครับก็ไอ้สองคนที่นั่งขนาบข้างผมอยู่น่ะ มันดันแย่งกันลูบหลังให้ผมตอนที่สำลัก ต่างคนต่างชะงัก แล้วแทนที่มันจะถอยออกไปสักคนหนึ่ง กลายเป็นว่า ลูบตรงไหนได้แม่งก็ลูบไว้ก่อน แถมแรงไม่ใช่น้อยๆ ด้วย
“โอ๊ย เจ็บนะเว้ย” แม่ง มึงจะช่วยกูหรือจะฆ่ากูกันแน่วะเนี่ย ไม่ช้าแรงสัมผัสกลางหลังของผมก็หายไป แต่ไอ้บรรยากาศมาคุกลับเพิ่มขึ้นมาแทน
“เออ แล้วไอ้ชินอ่ะ มันไปไหนวะ ไหนบอกกูว่ามาเลี้ยงต้อนรับมันไง” เอาว่ะ กอบกู้บรรยากาศสุดชีวิตครับ กูคิดออกแค่นี้แหละ
“ถามไมวะ แค่สองคนกูก็หนาวชิบหายแล้วเนี่ย” ไอ้สาด ไอ้ไม่มีสมอง ไอ้ ไอ้ แม่งเอ๊ย แทนที่จะช่วยกันทำมาหากิน เสือกเติมเชื้อไฟให้กูซะงั้น ไอ้นุ ไอ้เวรตะไล
“เดี๋ยวเมิงจะเจอตีนกูแน่”
“มันออกไปเอาของ เดี๋ยวก็มา” ไอ้ไนท์ว่า แล้วถือโอกาสฉกแก้วเหล้าในมือของผมไปเป็นของตัวเอง ทีหลังไม่ต้องเสือกยกอะไรให้กูเลยนะ
“ใครชงให้มึงวะ เข้มชิบ” ไอ้สาด ก็ไอ้คนไหนมันยื่นมาให้กูตั้งแต่ตูดยังไม่ได้แตะเก้าอี้ล่ะฟะ ผมมองหน้ามันอย่างปลงสังเวช แต่พอมันหันมาสบตาเท่านั้นแหละ รีบยิ้มแหยๆ ออกไปก่อนเลย
“ไอ้แชมป์ เติมโซดากับน้ำแข็งให้มันหน่อย” ไอ้คนชงมันหันมาสบตาผม ก่อนจะส่ายหัวอย่างระอา กูรู้ ไม่ต้องมาสมเพชกูที่มีพ่อมาคุม
“เวย์ กินอย่างอื่นบ้าง อย่ากินแต่เหล้า เดี๋ยวปวดท้อง” คนที่นั่งคุยกับไอ้เป้และน้องเนม อยู่สักพัก หันมาดุเบาๆ ตามแบบฉบับว่าที่นายแพทย์ แล้วเลื่อนจานหมูมะนาวที่อยู่ข้างหน้าตัวเองมาให้ แหมรู้ใจกรูจริงๆ
“ขอบคุณครับพี่” ของโปรดผมล่ะครับหมูมะนาวเนี่ย มือเอื้อมไปหยิบช้อน แต่ยังไม่ทันได้ส่งเนื้อหมูนุ่มๆเข้าปาก ก็มีถั่วเค็มเกือบกำมือยัดเข้ามาเสียก่อน
“อาไออองเอิงเอี่ย (อะไรของเมิงเนี่ย)” ไอ้ไนท์ยังคงปิดปากผมไว้ เอี้ยเอ๊ย ถั่วมึงมันจะไหลลงคอกูอยู่แล้ว ไอ้บ้านี่ กูอยากกินหมูมะนาวเว้ย
“กินไปเหอะน่า มันเหลือจะหมดจานพอดี” เมิงจะให้กูแดกแต่ของเหลือๆ รึไงวะ
“หนาวแฮะ” เสียงพึมพำดังขึ้นรอบโต๊ะ เออ พวกมึงก็คิดเหมือนกูใช่ไหม กูไม่น่ายอมมาเลย ให้ตาย ไอ้นักร้องบนเวทีมันก็ช่างเลือกเพลงได้ร้อนเข้ากับบรรยากาศโต๊ะกูเหลือเกิน แต่ทำไมยิ่งฟังกูยิ่งหนาววะเนี่ย
อยู่ในปาร์ตี้ร้อนยังกับ Fire..
เธอสวยเซ็กซี่ Hot ยังกับ Fire..
เราก็เป็นผู้ชาย ชอบเล่นกับ Fire..
เข้าไป เข้าไป เข้าไปเล่นกับ Fire..
ในปาร์ตี้อากาศมันร้อนเหมือน Fire
เธอเซ็กซี่ เธอ Hot เหมือนกับ Fire
เราผู้ชาย ก็ชอบเล่นกับ Fire
กูก็เป็นผู้ชายแต่กูไม่ชอบเล่นกับไฟเว้ย ถ้าจะตายขอกูตายไปอย่างสงบๆ เหอะ อย่าให้ต้องตายเพราะศึกสายตาข้างๆ เลย ตัวกูจะลีบอยู่แล้วเฟ้ย
ครืดด เสียงจานหมูมะนาวเลื่อนมาใกล้ผมอีกครั้ง พร้อมกับสายตากึ่งบังคับกึ่งอ้อนวอน ไม่ต้องส่งสายตาอย่างนั้นมา ผมก็จะกินอยู่แล้วครับพี่ ของชอบผมนิ ผมยื่นมือเดิม ช้อนเดิมไปที่จานเดิมทันที
ครืดด อันนี้ไม่ใช่ทั้งเสียงจานหมูมะนาว หรือจานถั่วครับ แต่เป็นเสียงเลื่อนเก้าอี้จากด้านขวาของผม ไอ้ไนท์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ใบหน้าเรียบเฉยไม่บอกอารมณ์
“กูจะไปห้องน้ำ สนใจจะไปด้วยกันหน่อยไหม” มันถามข้ามหัวผม โดยไร้คำตอบ เก้าอี้ทางด้านซ้ายของผมเลื่อนออกทันที ร่างสูงในเสื้อสีดำของไอ้ไนท์และอีกคนในเสื้อสีขาวเดินเคียงกันไป ทิ้งให้พวกผมนั่งมองอย่างเกร็งๆ ท้องน้อยยังเสียววาบๆ ไม่หาย ก็ดูสิครับ ขนาดสีเสื้อมันยังเป็นปฏิปักษ์กันอย่างเห็นได้ชัดขนาดนั้น
“มึงไม่ตามไปเหรอวะ” ไอ้นุถาม หน้าตาจริงจัง
“นั่นดิพี่ เดี๋ยวมีเรียกเลือดหรอก ผมว่า” กูก็ว่าอย่างนั้น แต่มันไม่ได้ชวนกูนี่หว่า
“ไม่ว่ะ กูจะแดกต่อ” ให้มันเคลียร์กันให้จบๆ ไปเองดีกว่า ผมไม่อยากจะไปยุ่ง เดี๋ยวหมูมะนาวกับเหล้าจะไม่เหลือตอนกลับมา - - ว่าไปนั่น
อีกด้านหนึ่ง
ผมเดินนำไอ้หมอออกจากประตูร้านมาหยุดที่ใต้ต้นไม้ข้างร้านเฮียต้า ยอมรับว่าหงุดหงิดไม่น้อยกับการที่มันเข้ามาวุ่นวายกับคนของผม มันอาจจะดูเห็นแก่ตัวที่ผมทำตัวเป็นหมาหวงก้างทั้งที่ยังพูดไม่ได้เต็มปากว่า เป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนกับไอ้ตัวดีที่นั่งเอ๋ออยู่ข้างใน ผมอาจจะเป็นลูกผู้ชายในทุกๆ เรื่อง ใจกว้างพอที่จะไม่ถือสากับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่เรื่องพวกนั้นต้องไม่ใช่เรื่องของคนที่ผมทั้งรักทั้งหวงอย่างไอ้เวย์ ถ้าทำได้ผมอยากจะมัดมันไว้ในห้องไม่ต้องให้ออกมาเห็นเดือนเห้นตะวันเลยด้วยซ้ำ แต่น่ะครับ มันเป็นไปไม่ได้ ผมถึงต้องมานั่งปวดหัวกับเรื่องของมันอยู่นี่ไง โดยเฉพาะกับคนตรงหน้าที่เกือบจะเรียกได้ว่าเหนือกว่าผมทุกอย่าง ยิ่งมันพยายามใกล้ชิดหรือคอยเป็นห่วงคนของผมมากเท่าไร ผมยิ่งร้อนใจจนนั่งไม่ติดที่ขึ้นเท่านั้น
“นายคิดยังไงกับไอ้เวย์” ผมถามทั้งที่รู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ผมต้องการคำยืนยันจากปากมัน เดี๋ยวจะหาว่าผมอัดคนโดยไม่สอบสวน
“แบบเดียวกับที่นายคิด หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ” มันตอบด้วยสีหน้ายียวนที่ผมไม่เคยเห็นมันทำเวลาอยู่กับไอ้เวย์เลยสักครั้ง
“หึ มั่นใจเหลือเกินนะ” มันยิ้มตอบผม ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกใจร้อนกว่าทุกที ยั่วขึ้นกว่าทุกที แค่เห็นหน้ามันผมก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว
“เลิกยุ่งกับคนของกูได้แล้ว” ผมเลือกที่จะพูดในสิ่งที่ต้องการมากที่สุด ให้มันออกไปจากชีวิตไอ้เวย์ซะ
“ไม่ มึงไม่มีสิทธิ์มาห้ามกู” หึ ในที่สุดไอ้ภาพความเป็นคนสุภาพแสนดีของมันก็หลุดออกจนได้ กูว่าแล้วว่ามึงมันไม่ต่างจากกูเท่าไร ไอ้เสือซ้อนลาย
“ทำไมกูจะห้ามไม่ได้”
“หึ มึงก็เป็นแค่เพื่อน ไม่ใช่แฟน” คำตอบของมันคิอสิ่งที่ผมคิดไว้อยู่แล้ว แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในเมื่อผมเอง...เป็นคนหนีคำๆนั้นมาตลอด
“กูเป็นทุกอย่างของมัน ไม่จำเป็นต้องมีมึงอีกคนให้เกะกะ” ผมเคยบอกมันแล้วว่าจะเป็นทุกอย่างให้มัน มีสิทธิ์จะหึงจะหวงมันได้ ถึงมันไม่รับปาก ผมก็ขอทึกทักเอาเองล่ะ
“มั่นใจจริงนะ” มันเลียนคำพูดผม “ถ้าไม่จำเป็น เวย์คงไม่ร้องไห้กับกู คงไม่ตะโกนระบายความอัดอั้นกับกู แล้ววันนี้อาจจะเจ็บหนักไปแล้วก็ได้” สิ่งที่มันพูดมาทั้งหมดคือสิ่งที่ผมไม่เคยรู้ คือสิ่งที่ทำหใผมต้องมองตัวเองใหม่ ผมปกป้องมันไม่ได้อย่างนั้นใช่ไหม
“มึงหมายถึงอะไร ทำไมต้องเจ็บหนัก”
“หึ เวย์เดินเหม่อ เกือบถูกรถชน มึงแน่ใจหรือปล่าวล่ะ ว่าเขาไม่ได้กำลังคิดเรื่องของมึงอยู่ แน่ใจรึปล่าวว่าไม่ได้ทำให้เวย์ไม่สบายใจ”
ผมเงียบ ตอบกับตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกยังไง การที่รู้ว่ามันเกือบถูกรถชนทำให้ผมเจ็บแปล๊บที่หัวใจ ความรู้สึกแกว่งไกวเหมือนคนเกือบสูญเสียสิ่งสำคัญ นึกขอบคุณคนตรงหน้าที่ช่วยมันไว้ได้ และผมก็พูดไม่ได้เต้มปากว่า ทำอะไรให้มันไม่สบายใจหรือปล่าว ผมรู้ว่ามันคิดมากเรื่องของผม เรื่องพ่อผม แต่ถ้านั่นทำให้มันเกือบถูกรถชนล่ะก็ จากนี้ผมจะไม่ทำให้มันกังวลอีก ผมรู้ว่าแม้จะแสดงออกมากมาย มันคงยังไม่มั่นใจในตัวผม เพราะผมยังไม่เชื่อมั่นในตัวเองมากพอ
“หึ ตอบไม่ได้ใช่ไหมล่ะ เพราะฉะนั้นนายอย่ามากีดกันดีกว่า จากนี้ก็แข่งกันอย่างแฟร์ๆ เถอะ เพราะฉันไม่มีวันถอยแน่”
“ได้ ถ้านายมั่นใจขนาดนั้น ถึงวันที่ต้องอกหักเมื่อไร ก็อย่าถึงขั้นฆ่าตัวตายล่ะ กูไม่อยากให้เวย์รู้สึกผิดเพราะมึง”
“อย่ามาดูถูกกันขนาดนั้นดีกว่ามั้ง บางทีคนที่ต้องตัดใจน่ะ อาจจะเป็นนายก็ได้”
เป็นอันว่าผมกับมันเปิดศึกกันเป็นที่เรียบร้อย จากนี้คงใจเย็นอยู่ไม่ได้แล้วสิ ก็มีไอ้คู่แข่งตัวฉกาจแถมหน้าหนาไม่น้อย มาคอยดักชิงตัวคนของผมอยู่ทั้งคนนี่นา
“พวกพี่สองคน แอบมาตกลงกันเองได้ไง ในเมื่อแข่งกันแฟร์ๆ ขนาดนี้ หวังว่าคงไม่รังเกียจถ้าผมจะขอร่วมด้วยสักคนนะ”
ไอ้น้องใหม่ความหวังของชมรมที่ไอ้เวย์มันชมนักชมหนาโผล่มาจากไหนไม่รู้ แต่เท่าที่มันพูด คงแอบฟังพวกผมอยู่นาน นึกแล้วไม่มีผิด ว่ามันต้องคิดไม่ซื่อ หึหึ พอผมเริ่มหวงมาก คนจ้องจะแย่งยิ่งโผล่กวนใจซะจริง วุ่นวายชิบ
“ไอ้ชิน ไอ้น้องเวร จะตีท้ายครัวกูเหรอวะ”
“อันนี้ก็ต้องดูก่อนว่า แม่ครัวเข้าจะยอมให้ผมเข้ารึปล่าว” คำพุดมึงไม่มั่นใจ แต่สายตามึงมันท้าทายตีนกูได้ดีเหลือหลาย
“เหอะ วุ่นวายกันจริงเว้ย พวกมึงอยากทำอะไรก็ทำไป แต่ขอบอกไว้ก่อน ไม่มีวันสมหวัง” ผมยิ้มเย็น มั่นใจทั้งความรู้สึกตัวเองและอีกคนที่ยังนั่งอาบเล้าอยู่ข้างใน ป่านนี้หมูมะนาวคงไม่มีเหลือถึงผมซะแล้วล่ะมั้ง
TBC. ขอบคุณที่ติดตามค่าาาาาาาา ไวท์จะขยันๆ นะ
หัวข้อ: Wait หรือ เมิง จะ เล่น เพื่อน : ปกค่ะ [13/04/54] (อ่าน 497686 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก