จะจบม.ต้นแล้วนี่เนอะก็ต้องเลือกเส้นทางของตัวเองอีกแล้ว
อยากจะใกล้พ่อกับแม่แต่ก็อยากจะใกล้พี่โน๊ตเหมือนกัน
ชอบจังบางการกระทำของพี่โน๊ตไม่ต้องพูดไม่ต้องเ่อ่ยอะไร
แต่การกระทมันบ่งบอกถึงความห่วงใยน้องยังเห็นได้ชัด
ส่วนเจ้าน้องถึงจะพยายามไม่อ่อนแอแต่จริงๆแล้วคงไม่มีใครสะกดกลั้นความ
อ่อนแอให้จมไปได้หรอก จะต้องห่า่งกับคนที่เรารักและไม่เคยห่างจากเรา
เลยก็ขอหน่อยเหอะ แต่ที่อุ่นใจคือยังมีพี่โน๊ตคอยดูแลอยู่ข้างๆ ไม่ทิ้งให้รู้สึกเดียวดาย
หาก แต่มือที่โอบเอวพี่โน้ตเอาไว้ กระชับแน่นกว่าเดิมอีก ภาษากายมมันมีค่ามากกว่าคำพูดเสมอ
ผมเชื่อเพราะคำพูดโกหกได้ แต่สิ่งที่เรากระทำกับอีกคน มันไม่สามารถหลอกกันได้>> อบอุ่นเกินคำบรรยายจริงๆ
ขอบคุณคุณราชบุตรคะ