ตอนที่35 เพื่อนกูเป็นเกย์
ผมเดินออกมาจากหอไอ้ธัณหลังจากที่มันคลุมโปงหลับไปเป็นที่เรียบร้อย
ปฏิกิริยาตอบรับของมันโจ่งแจ้งกว่าที่ผมคาดไว้เยอะ นั่นยิ่งทำให้ผมแน่ใจว่าไอ้สองตัวนี้มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่ๆ
ผมคิดระหว่างเดินลงบันไดมา ก็พอดีเจอไอ้พามัน อีกรอบ
"กูบอกให้มึงไปเรียนนิ"
"ก้อเรียนเส็ดแล้ว"มันบอก
"เลิกบ่ายสามไม่ใช่เรอะ"
"นี่บ่ายสามแล้วอะ"
"บ่ายสองครึ่ง"
"..." มันเงียบ แล้วก้มดูนาฬิกา
"กูขอจานออกมาก่อน"
แหน่ะมีแถ นิสัยคุ้นๆนะ
"เออนะ ตามใจมึงละกัน ไอ้ธัณหลับไปแล้วอยู่ข้างบน"
"เหรอ อืมๆ"
มันตอบรับ แล้วก็เดินผ่านผมขึ้นไปที่บันได
"ห่วงจังนะ เพื่อนมึงเนี่ย" ผมแซวมันดู
"อนะ"มันไม่ตอบอะไร แต่รีบเดินขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
เนียนนะมึงๆๆ
กูจำได้นะเว้ย เรื่องเมื่อวาเลนไทน์น่ะ...
ที่มึงสองตัวไปเดินเล่นกันที่ห้างสองตัวอ่ะ
ผมขับรถหลีดออกไปตรงไปที่หอผม
เมื่อมาถึงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์
"ฮัลโหล"
"นี่ชั้นเองนะ"
"วิทหรอ"
"อืม มีเรื่องอยากจะถามอะ"
"ว่ามาดิ"
"แก ไม่นานมานี่ไอ้ธัณไปค้างที่บ้านแกหรอ"
"อืม ช่าย มาค้างบ้านเราอะ ไม่ดิเรียกว่าเกือบได้ค้าง"
"ไอ้พาไปตามกลับนิได้ข่าว แล้วเป็นไง เจอหนักมั้ย"
"ไม่อะ ก็เฉยๆ แต่มีเถียงกันนิดหน่อย"
"อืม นึกว่าจะโดนหนักซะแล้วสิ"
"เป็นห่วงเราหรอ"
"เออ"
"ชอบเราหรอ"
"บ้าเรอะ ห่วงว่าพามันจะฆ่าทิ้งเอา"
ปลายสายหัวเราะอย่างสนุกสนาน ผมยิ้มกับเสียงหัวเราะมัน
"แหม แซวหน่อยไม่ได้นะเรา"
"เออ ไม่ชอบ แม่ง โดนคนอื่นว่าเป็นสาวบ่อยๆ แล้วจะรู้"
มันหัวเราะหนักกว่าเดิม
"เอาน่า วิทหล่ออยู่แล้วๆ ฮ่าๆ"
"อย่ามาประชด ไอ้คุณชาย"
"ฮ่าๆๆ วิทคุณชายกว่าเราอีก รู้มั้ย หน้าตาให้กว่า"
"แกมานเหมือนนิโกรนิ บอกแล้วให้เปลี่ยนทรงผมได้แล้ว"
"อือ ไว้มีเวลาก่อน ให้วิทเลือกเลยเอ๊า"
"เหอๆ ได้ข่าววว่ามันต้องโกนผมทิ้งก่อน"
"แกะเอาก็ได้ แล้วทำให้สีเป็นเหมือนเดิม"
"เสียดายผมแก แม่งผมทองแล้วสะเออะย้อมดำ"
"อนะ ก็ผิวแทนผมทองมันดูเพลย์บอยไป ไม่ชอบอ่ะ"
"อนะ แค่นี้ก็สาวเต็มละ เออ ไว้แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวคุยยาว มีเรื่องต้องทำอีก แค่อยากถามเรื่องไอ้ธัณมันแค่นั้นแหละ"
"จ้า ไว้มีอะไรอยากถามก็โทรมานะ ว่างๆไปข้างนอกกันบ้างก็ดี"
"อืม รอว่างก่อน เดี๋ยวไปเที่ยวกัน"
"อืมจะ"
"บายๆๆ แค่นี้นะเพื่อน"
ผมวางสายไป แล้วก็เดินไปอาบน้ำในห้องน้ำ
ออกมาก็ออนเอ็มดู ไอ้ธัณออนแฮะ
ผมลองทักไป
"บ้านแตกมั้ย วันที่หนีไปค้างบ้านเพื่อนคนนั้นอะ"
สักพักมันก็ตอบมา
"อะไร"
"ที่หนีไอ้พาไปอะ"
"ไม่รู้เรื่อง"
ดูมันตอบดิ แหมเป็นเอ็มนี่นะ
"อย่ามาเลยมึง ตอนแรกจะไปหอกูไม่ใช่"
"หรอ? จำไม่เห็นได้"
"อนะ คราวหลังมีปัญหาอย่ามาขอรอ้งกูละกัน"
ผมพิมตอบไป แล้วหัวเราะกับตัวเองเบาๆ
ไอ้นี่มันเล่นตัวดีจริงๆ
ผมมองข้อความในเอ็มที่ไอ้วิทมันคุยมา แล้วคิด
ไอ้ธัณมันหนีผมจริงๆสินะ...
ผมหันไปมองคนที่หลับบนเตียง แล้วก็ถอนหายใจ
จะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนเนี่ย...
จากที่ไม่ได้สนใจอะไร จนมาเป็นเพื่อน แล้วจากเพื่อนก็เริ่มสนใจมันแปลกๆ
จนตอนนี้ก็กลายเป็นชอบมันไปซะแล้ว
แถมยังได้โบนัสกลายเป็นมีอะไรกับมันไปแล้วด้วย
ผลกระทบก็คือ มันไม่ยอมจะพูดหรือคุยกับผม
ผมอยากจะขอโทษ ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะยกโทษให้ผมมั้ย
แม้ว่าตามจริงมันก็มีส่วนในเรื่องเลยเถิดแบบนี้เหมือนกัน
หรือว่าบางที
ทำให้มันจบเลย จะดีกว่า...
จะได้ไม่ต้องมาดันทุรังอะไรต่อไปอีก...
เรื่องมันเป็นไปไม่ได้ จะให้มันเป็นไปได้ได้ยังไง....
นั่นสิ พอแค่นี้แหละ
to be continue
ไอ้พามันเริ่มถอดใจละ
ติดตามกันนะครับว่ามันจะเป็นไงต่อไป ฮ่าๆๆ
ตอนนี้ไอ้วิทมันเป็นคนเขียน กะไอ้พาต่อท้ายหน่อยๆ
สรุปตอนนี้สมรู้ร่วมคิดกันแล้วสี่คน(?)
ใกล้จะปลายเรื่องแล้ว...มั้ง?
รักคนอ่านทุกคนนะคร้าบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์เลย
ขอตัวไปเอาใจแมวก่อน มันไข้ขึ้น โดนพิษโปรเจค ฮ่าๆๆๆ
ขนาดไปเที่ยวมาแล้วนะมึง....
ปล. ตอนนี้เชียงรายกะทางเหนือควันเยอะมากกกกก....มันบินมาจากไร่กาแฟ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
