มาต่อแล้วจ้า
ตอนที่32 กูงงตัวเอง จริงๆ
ผมนอนเอาหน้าซุกหมอน พยายามข่มตาหลับ แต่ในหัวกลับมีแต่เรื่องเมื่อกี้เต็มไปหมด
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆผมถึงทำแบบนั้น
แต่มันก็ทำไปแล้ว...ถึงจะไม่ได้ทั้งหมดก็เหอะ
ไอ้พามันไม่เข้ามาแฮะ ปกตินี่มันจะตามมาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ดีละ แปลว่าวันนี้ผมไม่ต้องเสียตัวเสียตูดให้มันอีก เหอะๆ
ผมยังพยายามต่อไป แม้มันจะยากเหลือเกินกับการหลับในอารมณ์แบบนี้
มันตะขิดตะข่วงใจไงชอบกล...
ผมนอนพลิกตัวไปมาหลายรอบ ก่อนสุดท้ายจะลุกขึ้นมานั่ง ผมถอนหายใจหนักๆอย่างเซงจิตก่อนจะลุกขึ้นแล้วออกไปนอกห้อง
ไม่มีร่องรอยของไอ้แมวเลยแม้แต่นิดเดียว สงสัยมันคงออกไปข้างนอกละมั้ง?
ผมคิด แล้วก็เดินไปดื่มน้ำ แล้วก็เดินกลับมาเหลือบเห็นมือถือ....
ของมันนี่หว่า
ผมหยิบขึ้นมาแล้วดู แม่งสงสัยรีบออกไปแล้วลืมชัวร์ มันจะรีบอะไรนักหนาวะ?
แล้วมือถือมันก็ดังขึ้น ผมสะดุ้งตกใจ ก่อนจะดูที่ชื่อ....
พลอย....
ใครแวะ?
ผมกดรับ
"ฮัลโหล?"
"พา? พารึเปล่าอะ?"
เสียงที่ตอบกลับมาหวานใสน่ารัก
ผมอึ้งไปแป๊บนึง
"พา?"
"เอ่อ พาเขาลืมมือถือไว้ที่หอครับ"
"อ๋อ ค่ะ นั่นใครหรอคะ?"
"ผมชื่อธัณครับเป็น..."
ผมเงียบไป
"คะ?"
"เอ่อ ผมเป็นเพื่อนของพาเขานะครับ ชื่อธัณ"
"อ๋อค่ะ ถ้าเกิดพากลับมาแล้ว ช่วยให้โทรหาด้วยนะคะ มีเรื่องอยากจะคุยด้วยนิดหน่อยอะค่ะ"
"ครับ แล้วจะบอกให้ครับ"
"ขอบคุณมากค่ะ"
แล้วเธอก็ตัดสายไป...
ผมวางมือถือมันลงที่เดิม ตอนนี้ในหัวมีหลายคำถามไปหมด
เธอเป็นใคร?
เธอเป็นอะไรกับไอ้แมว?
แล้วเธออยากคุยเรื่องอะไร?
ที่สำคัญที่สุด....
ทำไมกูต้องชะงัก ตอนที่เธอถามด้วยว่ากูเป็นอะไรกับมัน...
ผมเอามือกุมหัวตัวเอง รู้สึกปวดหัวชอบกลแฮะ อยากนอนแต่นอนไม่หลับ
ความคิดวิ่งวนไปมาในหัว
แล้วตกลงกูกับมันเป็นอะไรกันเนี่ยตอนนี้?
ก็ต้องเป็นเพื่อนกันสิ ใช่มั้ย?
เพื่อนกันเค้าทำอะไรๆกันด้วยหรอวะ?
มันแค่อุบัติเหตุแค่นั้นเอง
ไม่เดะ เค้าเรียกเหตุอาเพศ ต้องโทษเหล้าแหละน่า...
แล้วที่สำคัญที่สุด
กูจะคิดมากทำไม?
โอย ปวดหัวว่ะ
ผมเดินไปที่ตู้ยาแล้วหยิบยานอนหลับออกมา ก่อนจะทานไปเม็ดนึง
แล้วก็เดินกลับไป หวังจะนอนหลับ
แต่สิ่งที่ได้กลับเป็นอาการตาค้างหนักกว่าเดิมอีก...
ยานอนหลับบ้านไหนของไอ้แมวมันวะ...
ผมเดินไปที่ตู้ยาอีกครั้ง แล้วก็เทออกมากินอีกหลายเม็ด
แต่กลายเป็นว่าร่างกายผมเริ่มเหงื่อแตก และรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างไม่มีสาเหตุ
มันใช่ยานอนหลับจริงๆป่าววะเนี่ย?
แล้วผมก็พลิกขวดดูฉลาก...
เชี่ยละ....
ไอ้พ๊าาาาา มึงเอาอะไรมาใส่ตู้ยาวะเนี๊ยยย!!!!!
ผมเขวี้ยงขวดทิ้งกับพื้น พอดีกับที่ไอ้ตัวการโผล่หน้ามาพอดี
มันมองหน้าผมงงๆ
"ธัณมึงยังไม่..."
ผมได้ยินแค่นั้นเพราะผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำด้วยความเร็วสูงก่อนจะปิดประตูเสียงดัง
ผมนั่งพิงกับผนังประตูห้องน้ำ ก่อนจะมองลงไป
ไอ้เห้เอ๊ย....
น้องชายผมกำลังพยายามดันออกมาจากบอกเซอร์ ยิ่งตอกย้ำใหญ่ว่าไอ้ที่กินไปเมื่อกี้มันคืออะไร
เชี่ยแม่งแล้วเอามาใส่ไว้ในตู้ยาสามัญเนี่ยนะ
แถมขวดแม่งหน้าตาก็เหมือนๆกันหมดอีก โอ๊ยยยยย
ผมได้ยินเสียงมันวิ่งมาอย่างรีบเร่งแล้วทุบประตู
"ธัณ เห้ยธัณ เป็นอะไรวะ!!!" ผมได้ยินมันตะโกน แต่ตอนนี้ตัวผมเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ แล้วเหงื่อก็แตกมากขึ้น ผมหอบน้อยๆ พยายามอยู่นิ่งๆ
"...กู...ไม่เป็นไร"ผมตะโกนตอบไป
"มึง ไปไหนก็ไป"
"ไอ้ห่า ไมมึงพูดงี้วะ เห้ยเปิดประตู มึงเป็นอะไรวะ"
มันยังทุบประตูไม่เลิก ผมหลับตาปี๋ แบบนี้ยิ่งปวดหัวหนักกว่าเดิมอีก...โดนยาไปด้วยสัด...
เพราะมึงนั่นแหละ ไอ้แมวบ้าเอ้ยยยยยยย
"กูบอกว่าไมเป็นไรไง ไปไหนก็ไปไป๊ อึ๊ก" ผมตะโกนออกไปอีกรอบ ก่อนจะชะงักด้วยความเจ็บปวด
ไอ้เหี้ย จะกลั้นไว้ก็ไม่ได้อีก ล่อไปซะหลายเม็ดเลยกู แม่งงง...
"เห้ยไอ้ธัณ อะไรของมึงวะ เห้ยย ไม่เปิดแม่งกูจะพังประตูแล้วนะ"
"อย่า กูนั่งอยู่ไอ้บ้า พังมากูก็โดนดิวะ"
อาการเริ่มหนักละกู ตาเริ่มพร่าละแม่ง เหี้ยเอ๊ยย
ผมแทบจะไถลนอนไปกับประตูแล้วตอนนี้ ตัวมันเริ่มอ่อนไปหมดละ...
"ก็ถ้ามึงยังทำอะไรไม่รู้เรื่องแบบนี้กูก็จะพังละ"
โอ๊ยยให้มันได้งี้สิ...
ผมยืนขึ้นเซๆ แล้วก็เปิดประตู
พอเปิดประตูออกไปมันก็ยืนประจันหน้ากับผม
"เออ แม่งไม่เป็นไรก็ออกมาโชว์ตัวให้ดูก็จบแค่นี้แม่งทำเป็นเรื่อง..."มันเงียบแล้วมองหน้าผมแปลกๆ
"เห้ยไอ้ธัณ มึงโอเคแน่นะ"
แต่ก่อนจะได้ตอบอะไรมัน ผมก็โผเข้าไปประกบปากกับมันละ...
รู้ตัวอีกทีก็แม่งเช้าแล้ว ผมก็อยู่ในโหมด หมดสภาพ เหมือนเดิม
เห้เอ้ย กูพลาดรอบสองแล้ว
แม่งแถมไม่พอ เป็นการพลาดด้วยตัวเองอีก
กูอยากเอาหัวโขกเต้าหู้ตาย....
to be continue
เห็นความง่าวของผมมั้ยครับ....
ทุกวันนี้ยังอายตัวเองอยู่เลย โอย
แต่มันก็ผิดด้วยนะ เอาไอ้ของพรรค์นั้นไปใส่ในตู้อ่ะ
บ้าเรอะ
ว่าแต่ทำไมขนาดมียาเป็นตัวช่วย กูยังข่มมันไม่ลงอีกวะ...
มันเป็นโดยกำเนิดเลยรึไงนะ
โอ้วเฮงซวยเอ้ยยยยยยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
