โทดทีคับหายไปหลายวัน พอดี ไม่ได้เล่นเนทเลยสองสามวัน ที่บอกว่าต้องไปโน่นมานี่ พาคุณแม่ไปไหว้พระวัดโพธิ์มาด้วย ร้อนมักๆ แต่พอไป museum of siam ก็เย็นลงหน่อย แถมได้เจอคู่รักเกย์คู่นึง น่ารักเหมาะสมกันดี เฮ้ออออ อิจจ๋าาาาา วาเลนไทน์แล้ว แม่ง อยู่คนเดียวง่ะปีนี้ เซ้งงง โสดสโมสรต้อนรับกระผมมั้ยคร้าบบบบ
.............................................................
คืนที่เก้า
“แน่ใจนะ”
“คับ”
งั้น...แทงลงไปละนะ”
...
..
.
อึ๊ก อ๊อก
“เบาๆหน่อยดิค้าบบบ เจ็บอ่า”
“นิดเดียวเอง ทนหน่อยสิคับ”
“แหะๆ โอ้ยยย”
“เฮ้ย เต้อย่าร้องดิ ตกใจหมด”
“ก็เต้เจ็บอ่า พี่เคนๆเบาๆดิ”
“เบาแล้วๆ อยู่เฉยๆนะคร้าบบบเด็กน้อย”
“จะเสร็จยังอ่ะ”
“แป๊บๆ ใจร้อนจริง”
“เสร็จยางงงงงง”
“อ่ะๆ อีกนิดเดียวคับผม”
“พี่เคนน เสร็จยางงง”
“อ่ะ อ่ะ เสร็จแล้วคร้าบบบบ เฮ้อ” เสียงไอ้พี่เคนถอนหายใจก่อนจะทิ้งตัวไปนั่งตามเดิม
การเจาะหูมันช่างยากเย็นจริงๆเล้ยยย ไอ้เต้กระเถิบเอี้ยวตัวไปมองกระจกรถ โดยไอ้พี่เคนนั่งหัวเราะ ยิ้มเล็กยิ้มใหญ่อยู่เบาะคนขับ
“คราวหลังก็ให้ร้านเขาเจาะให้เลยดิ” ไอ้พี่เคนนั่งทำหน้าเคร่งเครียด มองกระจกรถ สลับกับหูนายเต้
“น่ากลัว เจาะใครมั่งก็ไม่รู้ เฮียว่าเจาะหูซ้ายแบบนี้ดีหรอ”
“เออ ไม่ดีก็เจาะข้างใหม่” โห แค่ข้างเดียวก็จะตายห่าอยู่แล้วเว้ย ใครจะบ้าจี้เจาะบ่อยๆ เจ็บโคตรๆ
“เจ็บว่ะ”
“อะไรวะ เจาะแรกๆมันต้องชาดิ” นั่น รู้ดีกว่าคนเจ็บอีก เชื่อเค้าเลยจริงๆ
ผมเอนตัวทิ้งลงมาพิงเบาะ ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ไป กลับดีกว่า ค่ำแล้ว”
“ยังเจ็บอยู่เลยอ่ะ” ผมไม่ได้ตั้งใจอ้อนนะ แต่เจ็บๆอยู่ ยังไม่อยากกลับหนิ
“งั้นจะไปไหนล่ะ พรุ่งนี้สอบอีกนะเรา” เออลืมไปเลยว่าสอบพรุ่งนี้ มากินข้าว แวะซื้อโน่นซื้อนี่
จนสุดท้ายมาเจอจิวสีดำถูกใจ เลยอยากลองเจาะหูดูบ้าง หาเรื่องเจ็บตัวจริงๆเลย อยุ่ดีไม่ว่าดี ไอ้พี่เคนก็เชียร์นักเชียร์หนา แกล้งกันรึเปล่าวะเนี่ย
“กลับก็ได้” ผมพูด
“อ่ะ งอนอีก เฮ้ออ” งอนไรวะ ไอ้เต้ก็บอกว่ากลับก็ได้ ป่าวงอนนะเฟ้ย
“อ่ะ ก็บอกว่ากลับก็ได้” ต้องให้ย้ำอีก
“นั่น งอนจนปากเชิดแล้ว ไอ้ตัวเล็ก”
“ป่าวเว้ย คนมันเจ็บ มันก็อารมณ์ไม่ค่อยดีอ่ะดิ”
“เหอะๆคร้าบๆ โอเค งั้นกลับก็กลับ พาไปขับวนเล่นรอบนึงก่อนดีป่ะ”
“ดีคร้าบบบ”
“นั่นไง ยิ้มออกละสิ ฮ่าๆ” พี่เขาหัวเราะชอบใจ แกล้งกันอ่ะ ถนัดนักนะไอ้บ้า
“ป่าว” ใครยิ้ม ไม่ได้ยิ้มซะหน่อย อิอิอิ และแล้วไอ้พี่เคนก็ขับรถวนออกไปจากลานจอดรถแห่งเดิม
“พรุ่งนี้สอบวิชาไรอ่ะ” ไอ้พี่เคนหันมาถาม ขณะขับรถไปเรื่อยๆ
“วิชานอกคณะอ่ะคับ พื้นฐานๆทั่วๆไป ไม่มีไรมาก” ผมตอบ ความสนใจยังอยู่ที่ติ่งหูซ้าย ข้างเดียวกับหัวใจ อิอิ เกี่ยวกันมั้ย
“คร้าบบ พ่อคนเก่ง รีบกลับไปอ่านหนังสือซะล่ะ” พูดจบมือนั้นก็ลูบหัวผมแล้วขยี้เบาๆเหมือนเคย
ผมหันไปยิ้มให้พยักหน้าเล็กน้อยว่าตกลงและจะรับฟังไปปฏิบัติ แล้วไอ้พี่บ้าก็เคาะหัวผมซะงั้น ฮึ่ยย เป็นเด็กดีก็ยังเจ็บตัวอีก ทั้งขึ้นทั้งล่องเลยเว้ย
“แล้วพรุ่งนี้สอบเช้าป่ะ” ไอ้พี่หันมาถามผมหลังจากเราเงียบกันไปสักพักแล้ว
“คับ เก้าโมง” หยิบของที่ซื้อมาเมื่อกี้มาดู ก็ไม่มีไรมากหรอกคับ พวกสร้อย แล้วก็ของง๊องแง๊งๆ
“แล้วจะตื่นทันมั้ยเนี่ย” เฮียแกพูดเหมือนรู้ทัน
“ทันดิ๊ ระดับไหนแล้ว” หึหึหึ เกือบไปไม่ทันมาหลายรอบแล้วไม่อยากจะคุยเว้ยยย
“หึหึ แล้วจะรอฟังรายงานข่าวว่าต้องลงใหม่นะ ฮ่าๆ” อ่ะโห ดูถูกแบบนี้ ไอ้เต้จะไปถึงมันซะตั้งแต่แปดโมงเลยคอยดู ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้ หึ
(ว่าแต่มันสำคัญตรงลูกผู้ชาย(แท้)นี่ล่ะ เง้อ)
“อ่ะ พี่เคนอ่ะ มองเต้เป็นเด็กเลวตลอด”
“เฮ้ยป่าวๆ เด็กดี ดีโคตรๆ ก็แค่เห็นท่าทางเราจะตื่นสาย”
“หึหึ” มีตาและมีแววจริงๆนะเนี่ย ก็แน่ล่ะ เด็กสมัยนี้เค้าก็นิยมแฟชั่นตื่นสายตื่นบ่ายกันทั้งนั้น ใครตื่นก่อนเก้าโมงทุกวันเป็นประจำ แสดงว่าเนิร์ดแอนด์เชย ไม่อินๆ
“ใช่ซอยนี้ป่ะ” ไอ้พี่เคนหันมายิ้มแล้วถามผม
“จำไม่ได้แล้วหรอ”
“นั่น ปากเชิดอีกแล้ว ตัวเล็ก” พูดจบก็หัวเราะผมอีกละ แม่ม เยาะเย้ยไรกันนักหนา ไม่เคยงอนบ้างให้มันรู้ไป
“ส่งปากซอยละกัน ลงตรงนี้ล่ะ”
“อ้าววว ตกลงซอยนี้หรอ มาไม่กี่ครั้ง ใครจะจำได้เล่า มีตั้งหลายซอย” กวนตีนนี่ถนัดนักนะ ถ้าไม่แก่ มีต่อยแน่ๆ ไอ้เฮียบ้าาาาา
ไอ้เต้นั่งนิ่ง จนถึงหน้าตึก
“หวัดดีคับ กลับบ้านดีดีล่ะ ขอบคุณที่มาส่ง” พูดจบก็เปิดประตูลงจากรถ เดินขึ้นหอเลย ไม่อยากจะหันไปมอง จนมาถึงบนห้องนั่นล่ะ
ไอ้เต้ก็อดไม่ได้ที่จะชะเง้อดูที่หน้าต่างกระจก แต่ก็ต้องผิดหวัง ไม่เห็นรถเก๋งสีดำคันนั้นเสียแล้ว เค้าคงไม่ได้สนใจอะไรเราหรอก
มึงลืมซะเถอะ เฮ้ออออ เค้าก็มาส่งตามขอบเขตความรับผิดชอบนั่นแหละ อาบน้ำนอนได้แล้วไป๊ ไอ้โง่เต้ ไอ้ฟายยยน้อยยย
ว่าแล้วก็ได้แต่นั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจก และสนใจกับหูตัวเองต่อ
ยิ่งอารมณ์หงุดหงิดไอ้พี่เคนสงบลง ความเจ็บก็ยิ่งมากขึ้นๆ เฮ้อออ เจ็บตัว แล้วยังเจ็บใจอีก อาบน้ำเสร็จแล้วก็ไปเดินเอาหนังสือวิชาที่จะสอบมานั่งเปิดผ่านๆ
อ่านไปแล้วหนึ่งรอบ อีกรอบ ไม่มีอารมณ์อ่านและแม่งเอ้ย เซ็ง เครียด เปิดเนทดีกว่า
Ken: ไง ยังไม่นอนอีก
:ห้าทุ่มคร่ึงเอง
Ken: เออ ขอให้ตื่นไม่ทัน
: ไอ้บ้า
Ken: อ้าว ให้พรกันอีก
: แล้วพี่เคนไม่นอนล่ะคร้าบ ออนหาเด็กป่านนี้
Ken: นั่นสิ เด็กดีๆเค้าไปนอนกันหมดแล้ว เซ็งเลย
: ผู้ใหญ่ดีๆ เค้าก็ไม่ออนกันตอนนี้เหมือนกัน
Ken: หรอ พอดีพี่มันไม่ดี รู้ตัว
: ไอ้บ้า ไปนอนละนะ
Ken: อยากเป็นเด็กดีหรอค้าบ
: ป่าว เบื่อผู้ใหญ่ไม่ดีต่างหาก
Ken: ว้า เบื่อกันซะแล้ว
: ไม่ใช่อย่างนั้นเว้ย
Ken: อย่างไหน งง พูดไรค่อยรู้เรื่องนะเรา
:ไม่รู้ นอนละ มาชวนคุยดึกๆ ตื่นสายรับผิดชอบด้วย
Ken: เอ้า เรื่องไรของพี่วะ เด็กบ้า
: ผู้ใหญ่บ้า ฝันดี
Ken: ฝันเปียกล่ะ
ยังไม่ทันที่ไอ้เต้จะพิมพ์ด่ากลับ ไอ้พี่เคนก็ออฟไลน์ไปเสียแล้ว ไรวะ ออนทีหลัง นอนก่อน แม่งเอาเปรียบกันเห็นๆ
แล้วไอ้เต้ก็ปิดคอมไปนอนอย่างหงุดหงิดงุ่นง่านพาลให้สอบได้ เอิ๊กๆ
.
..
...เอ กี่โมงแล้วหว่า
ทำไมแดดแรงจัง ตั้งนาฬิกาปลุกมือถือไว้เจ็ดครึ่งนี่นา นี่มันยังไม่ดังเลย ไหนๆ ว่าแล้วไอ้เต้ก็เอื้อมมือไปควานๆหาโทรศัพท์ กี่โมงแล้วน้าาา
ทันทีที่สายตางัวเงียเห็นเลขบนหน้าจอมือถือเท่านั้นแหละ ไอ้เต้ก็ตื่นและเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงนอนหนานุ่มด้วยระบบอัตโนมัติ เหี้ยแล้วไงกู แปดโมงสี่สิบห้า
นาฬิกาทำไมไม่ปลุกกูวะ หรือปลุกแล้วกูไม่ตื่น ยังไงกันแน่วะ ช่างแม่งก่อน ตอนนี้ คิดก่อนดีกว่า ทำยังไงไปสอบให้ทัน เพราะไอ้พี่เคนคนเดียว ทำตูสายยย ฮึ่มม
ลุกไปดูกระจกจะล้างหน้า ก็พบว่าอาการหน่วงๆเจ็บๆที่ติ่งหูซ้ายนั้น เพราะการอักเสบนั่นเอง โอยยย เจ็บเฟ้ยยย สงสัยเพราะนอนทับทั้งคืนมั้งเนี่ยยย
ทำไงดีๆ ว่าแล้วไอ้เต้ก็พยายามจะถอดจิวสีดำเฮงซวยนั่นทิ้งไปซะ ไม่ใส่มันแล้ว ยากเย็นจริงๆ กะอีแค่อยากหล่อแค่เนี๊ยะ
หนึ่ง สอง สาม โอ๊ยยยย ผมเผลอตัวร้องออกมาอย่างดัง ใครจะรู้ว่ามันเจ็บขนาดไหน ตอนเจาะเจ็บเท่าไหร่ ตอนเอาออกเจ็บกว่าหลายร้อยเท่า ฮือๆๆ นั่งน้ำตาซึมได้ไม่นาน
ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวภายในเวลาจำกัด ราวกับมีนกหวีดสั่งให้อาบภายในเวลาแบบเข้าค่ายงั้นแหละ
“หวัดดี ว่าไงค้าบ” รับสายเสียงซะเพราะ หมันไส้จริงๆ
“ไอ้เฮียบ้า วันนี้มาสอบสายเลย เจ็บหูด้วย” ผมโทรไปหาไอ้พี่เคนหลังจากสอบเสร็จ ไม่รู้เพราะอยากด่า หรืออยากได้ยินเสียง หรืออะไรก็ช่าง ไม่รู้ไม่ชี้ เง้อออ
“เอ้า ด่ากันเลยซะงั้น ความผิดใครกันเนี่ยฮะ” จำเลยปฏิเสธข้อกล่าวหา แย่จริงๆ หงุดหงิดต่อไปอีก
“ก็เต้ตื่นสายอ่ะ”
“ฮ่าๆ ว่าแล้ว โตแล้ว หัดรับผิดชอบซะมั่งสิ” อ้าวว นี่ถ้าเป็นคนอื่นเค้าคงมีคำหวานปลอบใจกันแล้ว ไรวะ มาซ้ำเติมอีก
“ก็นาฬิกามันไม่ปลุกนี่คับ”
“ก็หาเรื่องอ้างได้ตลอดแหละคนเรา ความผิดใครคิดเอาเองละกัน”
“ไอ้บ้า เจ็บหูด้วยนะ”
“เจ็บมากหรอ จิวอันแค่นั้นเองนะ” อ่ะ แค่ไหนก็เจ็บทั้งนั้นแหละ
“เต้ดึงออกไปแล้วด้วยเมื่อเช้า เลือดไหลเต็มเลยอ่ะ” จริงๆมันแค่ซึมๆ แต่ต้องโอเวอร์หน่อย อิอิอิ
“อย่ามา แผลแค่นั้น ไปซื้อยามาทา วันสองวันมันก็หายอักเสบแล้ว อย่าให้โดนน้ำ สอบเสร็จก็ไปแวะซื้อซะเลย”
“คับ” งอนนะแต่ไม่กล้าบอก อิอิอิ
“แล้วตื่นสาย ได้กินไรรึยังเรา”
“ยังคับ ไม่กินแล้วมั้ง”
“เอ้า ตามใจ ไม่รักตัวเองแล้วจะมีใครเค้ารักมั้ยเนี่ย ไอ้ตัวเล็ก”
“ไอ้บ้า แล้วกินไรยังคับ” ปากก็คุยไป สองเท้าไอ้เต้เดินมุ่งตรงไปยังโรงอาหารมหาลัยเรียบร้อย หุหุ
“กินแล้ว เดี๋ยวจะไปทำงานต่อแล้ว ไปไหนต่อเปล่าเนี่ยะ”
“ไม่รู้อ่ะคับ คงไปตามทางแหละ”
“ฮ่าๆ เป็นหมาน้อยหลงทางหรอ”
“ฮ่าๆ” อยู่ดีๆ ผมก็ตลกกับคำพูดนั่น
“ยิ้มได้ล่ะสิ พี่ไปทำงานก่อนนะ” นั่นรู้ทันอีก มีตาทิพย์รึไงวะ
“คับๆ ไปเถอะ อืมมม คิดถึงนะคับ” อยู่ดีๆ ผมก็ไม่รุ้จะคุยไร เลยพูดไรบ้าๆบอๆ ไปซะงั้น อย่าถือสากันเลยนะเฮีย
“คิดถึงกัน ก็ต้องกินข้าวเยอะๆ แล้วไปหายามากินด้วยนะ พี่ไม่ชอบคิดถึงเด็กดื้อ” ง่ะ
“คับผมมม” ผมลากเสียงยาว แต่ก็กะว่าคงทำตามแหละ ไมไ่ด้เชื่อฟังหรอกนะคับ แต่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะกินข้าวกินยา
“ดีมาก บายนะ”
“บายคับ”
คุยจบผมก็มายืนอยู่ตรงหน้าร้านข้าวหน้าเป็ดพอดี โดยที่ไอ้คุณเพื่อนๆ ก็มานั่งรอที่โต๊ะกันอยู่ก่อนแล้ว ร้านนี้อร่อยคับ แถมหิวๆ แบบนี้ ไอ้เต้ก็เลยส่งเสียงใสเจื้อยแจ้วสั่ง
“ข้าวหน้าเป็ดพิเศษจานนึง เพิ่มใข่สองฟอง ไม่เอาขิงดองนะคับ”
__________________________________________
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
